., dnia maja 2013 roku Sąd Rejonowy w....wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych.. Powód: Pozwany: Skarb Państwa Sąd Rejonowy w.. ul.... Wartość przedmiotu sporu: zł brutto (słownie:.). Wnoszę o: POZEW 1. Zasądzenie od Skarbu Państwa Sądu Rejonowego w zapłaty na rzecz powoda kwoty zł brutto wraz z ustawowymi odsetkami: a). za 2010 rok od kwoty. zł od dnia 1 stycznia 2011 roku do dnia zapłaty, b). za 2011 rok od kwoty. zł (od dnia 1 stycznia 2012 roku do dnia zapłaty, c). za 2012 rok od kwoty.. zł od dnia 1 stycznia 2013 roku do dnia zapłaty, d). za 2013 rok od kwoty zł od dnia 1 maja 2013 roku do dnia zapłaty tytułem równowartości niezwaloryzowanego wynagrodzenia w latach 2010, 2011, 2012 i 2013. 2. Dopuszczenie dowodu z wyliczeń dokonanych przez powoda na podstawie zaświadczenia o wypłaconych wynagrodzeniach brutto w okresie od 1 maja 2010 roku do 30 kwietnia 2013 roku wydanego przez Dyrektora Sądu Rejonowego w z dnia 22 maja 2013 roku. 3. Rozpoznanie powództwa pod nieobecność powoda. 4.Wydanie wyroku zaocznego w przypadku nieusprawiedliwionego niestawiennictwa strony pozwanej. 5.Zwolnienie powoda od ponoszenia kosztów sądowych związanych z postępowaniem.
Uzasadnienie Powód zatrudniony jest w Sądzie Rejonowym w.. od dnia, obecnie na podstawie umowy o pracę na czas nieokreślony na stanowisku zawodowego kuratora sądowego. Od dnia.. świadczy pracę na stanowisku starszego kuratora zawodowego na podstawie aktu nadania stopnia służbowego przez Prezesa Sądu Okręgowego w. z dnia. roku. Podstawę prawną, dotyczącą stosunku pracy powoda statuuje art. 4 ustawy z dnia 27 lipca 2001 roku o kuratorach sądowych (Dz. U. z 2001 r., nr 98, poz. 1071 z późn. zm.), który stanowi, że kuratora zawodowego mianuje, odwołuje, przenosi do innego Sądu lub zespołu kuratorskiej służby sądowej albo zawiesza w czynnościach prezes Sądu Okręgowego, na wniosek kuratora okręgowego, z kolei art. 14 w/w ustawy określa, że wynagrodzenie zasadnicze kuratorów zawodowych na równorzędnych stopniach służbowych jest równe i stanowi odpowiednio do rangi stopnia służbowego wielokrotność kwoty bazowej, której wysokość, ustaloną według zasad określonych w art. 14 ust. 1 a i ust. 1 b, określa ustawa budżetowa. Niezwykle istotnym przepisem, ujętym w w/w ustawie o kuratorach sądowych, mającym kluczowe znaczenie dla wykazania zasadności dochodzonego roszczenia, jest art. 14 ust. 1 b, który wskazuje, że kwota bazowa, począwszy od 2004 r., jest waloryzowana corocznie średniorocznym wskaźnikiem wzrostu wynagrodzeń ustalanym na podstawie przepisów o kształtowaniu wynagrodzeń w państwowej sferze budżetowej. Przyjęty we wskazanej ustawie mechanizm waloryzacji, zapewniający stabilizację uposażenia kuratorskiego w każdym roku w odniesieniu do przeciętnego poziomu wynagrodzeń, stanowi prawo nabyte, przy czym podkreślenia wymaga fakt, iż zgodnie z obowiązującym stanem prawnym (art. 15 ust. 1 ustawy o kuratorach sądowych), kurator zawodowy nie może podejmować dodatkowego zatrudnienia bez zgody prezesa sądu okręgowego oraz innego zajęcia ani sposobu zarobkowania, które przeszkadzałoby w pełnieniu przez niego obowiązków, mogło osłabiać zaufanie do jego bezstronności lub podważać zaufanie do sądu. Zarówno wykładnia gramatyczna, jak i funkcjonalna oraz logiczna art. 14 ustawy o kuratorach sądowych, konstytuuje normy o charakterze imperatywno - atrybutywnym w zakresie konieczności dokonywania corocznej, dodatniej waloryzacji wynagrodzenia kręgu pracowników, do którego powód także należy. W efekcie brak waloryzacji stanowi wyraz naruszenia prawa, które daje podstawę do dochodzenia przedmiotowego roszczenia, już z samej zasady słusznego. Bez wątpienia normy te nie mają charakteru dyspozytywnego, lecz kształtują obowiązek waloryzacji wynagrodzeń. Dokonując analizy prawnej, mającej wyjaśnić podstawę roszczenia, należy sięgnąć do lex specialis zawartych w ustawach budżetowych, do których odsyła art. art. 14 ust. 1 ustawy o kuratorach sądowych, gdzie corocznie ustalane są wspomniane wskaźniki wzrostu wynagrodzeń w państwowej sferze budżetowej, które bezwzględnie powinny korespondować zarówno z prognozowanym średniorocznym wskaźnikiem wzrostu cen towarów i usług konsumpcyjnych na konkretny rok (ustalonym w budżecie), jak i z poziomem inflacji z roku poprzedniego. W tym miejscu należy wskazać, iż roszczenie powoda to żądanie zapłaty kwoty, jaką jego zdaniem powinno zostać podwyższone wynagrodzenie w latach 2010, 2011, 2012, 2013. Sprecyzowanie niniejszego roszczenia nastąpi na tle unormowań kolejnych, obowiązujących w tym czasie regulacji budżetowych, które
w roku 2010 1 ustanowiły waloryzację na poziomie 101%, w roku 2011 2-102,3 %, w roku 2012 3-102,8 %, a w roku 2013 4-102, 7 %, przy czym wynagrodzenia środowiska kuratorów zawodowych nie zostały w ogóle zwaloryzowane. W tej sytuacji należy zasadnie uznać, iż przepisy te nie korespondują z ratio legis art. 14 ust. 1 b ustawy o kuratorach sądowych. Po drugie są sprzeczne z art. 2 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej stanowiącym o tym, iż Rzeczpospolita Polska jest demokratycznym państwem prawnym, urzeczywistniającym zasady sprawiedliwości społecznej, w tym również z dyrektywą ochrony praw słusznie nabytych. Stanowisko to znajduje uzasadnienie w fakcie, że we wskazanym okresie wskaźniki wzrostu cen towarów i usług konsumpcyjnych, określanych jako inflacja, osiągnęły znaczne wartości, przez co siła nabywcza pieniądza uległa obniżeniu, co w połączeniu z brakiem podwyżek wynagrodzenia, doprowadziło do rzeczywistego spadku wartości świadczenia wypłacanego przez pozwanego. Mamy zatem do czynienia z sytuacją, gdzie nie dość, że nie spełniono ustawowego wymogu waloryzacji wynagradzania, to na skutek niekonstytucyjnych regulacji budżetowych zostało ono faktycznie zmniejszone. Nadto podkreślenia wymaga fakt, iż Trybunał Konstytucyjny wielokrotnie wypowiadał się, że zasada ochrony zaufania do państwa i stanowionego przez nie prawa jest zasadą lojalności państwa wobec adresata norm prawnych. Zdaniem strony powodowej wynagrodzenie powinno zostać zwaloryzowane na poziomie wskaźnika za rok poprzedzający roszczenie, wskutek czego udałoby się przynajmniej zneutralizować spadek siły nabywczej pieniądza. Przyjęty miernik wzrostu wynagrodzeń na kolejne lata stanowi o tyle istotną okoliczność, że ustawodawca w budżecie na rok 2011, 2012, 2013 w ogóle nie przewidział wzrostu wynagrodzeń pracowników sektora publicznego, a w 2010 ukształtował go na poziomie o 2,5% niższym niż wskaźnik inflacji w 2009 roku wynoszący 3,5%. W związku z powyższym należy stwierdzić, iż przedmiotowe regulacje ustaw budżetowych są sprzeczne z zasadą demokratycznego państwa prawnego i sprawiedliwości społecznej, w tym przypadku atrybutu korzystania z corocznej waloryzacji wynagrodzeń przynajmniej na poziomie spadku realnej wartości złotego za rok poprzedni. Jako rażąco niesprawiedliwą oraz godzącą 1 Ustawa budżetowa na rok 2010 z dnia 22 stycznia 2010 r. (Dz. U. 2010.19.102) art. 13 ust 1 pkt 3 średnioroczny wskaźnik zrostu wynagrodzeń w państwowej sferze budżetowej w wysokości 101,0%, art. 20 prognozowany średnioroczny wskaźnik cen towarów i usług konsumpcyjnych ogółem wynosi 101,0% 2 Ustawa budżetowa na rok 2011 z dnia 20 stycznia 2011 r. (Dz.U.2011.29.150) art. 13 ust 1 pkt 3 średnioroczny wskaźnik wzrostu wynagrodzeń w państwowej sferze budżetowej w wysokości 100,0%, art. 18 Prognozowany średnioroczny wskaźnik cen towarów i usług konsumpcyjnych ogółem wynosi 102,3%. 3 Ustawa budżetowa na rok 2012 z dnia 2 marca 2012 r. (Dz.U.2012.273) art. 13 ust 1 pkt 3 średnioroczny wskaźnik wzrostu wynagrodzeń w państwowej sferze budżetowej w wysokości 100,0%, art. 18 Prognozowany średnioroczny wskaźnik cen towarów i usług konsumpcyjnych ogółem wynosi 102,8%. 4 Ustawa budżetowa na rok 2013 z dnia 25 stycznia 2013 r. (Dz.U.2013.169) art. 13 ust 1 pkt 3 średnioroczny wskaźnik wzrostu wynagrodzeń w państwowej sferze budżetowej w wysokości 100,0%, art. 18 Prognozowany średnioroczny wskaźnik cen towarów i usług konsumpcyjnych ogółem wynosi 107102,7%.102,7%.art. 18 Prognozowany średnioroczny wskaźnik cen towarów i usług konsumpcyjnych ogółem wynosi 102,7%.
w podstawy porządku prawnego należy traktować praktykę organów władzy ustawodawczej, które w myśl uchwalonego prawa aprobują sytuację, gdzie duża grupa pracowników instytucji wymiaru sprawiedliwości zostaje w rzeczywistości pozbawiona znacznej części wynagrodzenia. Pozorne utrzymanie płac na niezmiennym poziomie wydaje się zabiegiem neutralnym, ale nie można zapominać o fakcie, iż czynniki ekonomiczne sprawiają, że siła nabywcza pieniądza kształtuje się na różnym poziomie i w żaden sposób nie koreluje ze nieustannym wzrostem cen towarów i usług konsumpcyjnych. W związku z tym faktem za środki o tym samym nominale można nabyć mniejszą ilość dóbr i usług niż w roku poprzednim, co potęguje poczucie braku sprawiedliwości w tym zakresie. Kuratorzy sądowi wykonują coraz więcej zadań bez wzrostu ich wynagrodzeń. Zwiększanie obowiązków wiąże się z dodatkowym czasem poświęcanym na pracę, a także generuje zwiększanie kosztów ich pracy związanej zwłaszcza z dojazdami na miejsce przeprowadzanych czynności służbowych. Terminowe wykonywanie zlecanych zadań wymusza na kuratorach sądowych konieczność korzystania ze swoich prywatnych samochodów, które dla potrzeb służbowych są dodatkowo eksploatowane, a jednocześnie koszty paliw nieustannie rosną. W tym miejscu należałoby również wskazać na to, że samochody, którymi dysponują kuratorzy stanowią ich własność prywatną, a fakt korzystania z nich do użytku służbowego nie jest w żaden sposób uregulowany prawnie. Ostatnia regulacja wynagrodzeń kuratorów sądowych polegająca na podniesieniu wysokości mnożników wynagrodzeń zasadniczych miała miejsce w 2009 r. Rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 17 luty 2009 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie wynagrodzeń kuratorów zawodowych i aplikantów kuratorskich (Dz. U. z 2009 roku, Nr 34, poz. 266). Wysokość wynagrodzenia kuratorów zawodowych, w skład którego wchodzą: wynagrodzenie zasadnicze, dodatek terenowy, dodatek stażowy oraz inne składniki (dodatkowe wynagrodzenie roczne, wynagrodzenia za chorobę i zasiłek opiekuńczy) wynika z wysokości kwoty bazowej określonej w ustawie budżetowej, która nie jest waloryzowana od 2008 r. Brak waloryzacji składników wynagrodzenia kuratorów zawodowych szczególnie boleśnie dotyczy wysokości dodatku terenowego wypłacanego na podstawie art. 14 ust. 5 ustawy o kuratorach sądowych. Dodatek terenowy pomimo tego, iż stanowi składnik wynagrodzenia kuratora traktowany jest jako zwrot poniesionych kosztów w związku z koniecznością dojazdu kuratorów do miejsca wykonywania obowiązków służbowych, położonych na terenie gmin znajdujących się we właściwości miejscowej Sądu Rejonowego w.., gdzie zatrudniony jest powód. Wolą ustawodawcy wyrażoną w ustawie o kuratorach sądowych jest wykonywanie przez nich zawodu zaufania publicznego, który poprzez normy zawarte w kodeksie zawodowym regulującym kompetencje kuratorów, ich etyczną odpowiedzialność wobec sądu, społeczeństwa oraz współpracowników wymusza dbałość o rangę zawodu kuratora sądowego. Jedną z kwestii wskaźników rangi zawodu jest poruszana niniejszym pozwem kwestia wynagrodzenia.. Załączam: - Zaświadczenie Dyrektora Sądu Rejonowego w.. z dnia. maja 2013 roku o wysokości wypłaconych powodowi wynagrodzeń brutto w okresie od 1 maja 20010 roku do 30 kwietnia 2013 roku. - Wyliczenie należnego roszczenia dokonane przez powoda na podstawie wyżej wskazanego zaświadczenia.
WYLICZENIE ROSZCZEŃ DOKONANE PRZEZ POWODA I. Obliczenie wierzytelności za rok 2010 A. (a) zł x 2,5 % = (b) zł faktycznie wypłacone wynagrodzenie poziom inflacji za rok 2009 wyniósł 103,5% Powodowi w 2010 roku. natomiast waloryzację wynagrodzenia ustalono na 101 %, w związku z czym pozostała różnica 2,5 %, której obecnie dochodzi Powód II. Obliczenie wierzytelności za rok 2011 B. (c) zł x 2,5 % = (d) zł faktycznie wypłacone wynagrodzenie przedmiotowe przeliczenie jest konieczne z uwagi Powodowi w roku 2011 na nieuwzględnienie w 2010 waloryzacji o 2,5%, to zaś pozwoli obliczyć kwotę podlegającą waloryzacji w 2011 r. C. (c) zł+ (d) zł x 2,6 % = (e) zł wskaźnik inflacji w 2010 r. wynagrodzenie, jakie powinno podlegać waloryzacji w 2011 r. W 2011 roku Powód powinien otrzymać dodatkowo [(d)+(e)] zł co stanowi sumę wyników rachunku B+C. Jest to kwota stanowiąca różnicę pomiędzy wynagrodzeniem, jakie powinno zostać wypłacone, a faktycznie otrzymanym. III. Obliczenie wierzytelności za rok 2012 D. (f) zł. x 2,5 % = (g) zł faktycznie wypłacone wynagrodzenie przedmiotowe przeliczenie jest konieczne z uwagi Powodowi w roku 2012 na nieuwzględnienie w 2010 waloryzacji o 2,5 %, to zaś pozwoli obliczyć kwotę podlegającą waloryzacji w 2011 r E. (f) zł + (g) zł x 2,6% = (h) zł wskaźnik inflacji w 2010 r. który nie został uwzględniony w ramach wynagrodzenia w 2011 r.
F. (f) zł + (g) zł + (h) zł x 4,3% = (i) zł ) wskaźnik inflacji w 2011 r, wynagrodzenie, jakie powinno podlegać waloryzacji w 2011 r. W 2012 roku Powód powinien otrzymać dodatkowo zł co stanowi sumę wyników rachunku D+ E + F, czyli kwota ta jest różnicą, pomiędzy wynagrodzeniem, jakie powinno zostać wypłacone, a faktycznie otrzymanym. IV. Obliczenie wierzytelności za 2013 rok G. (j) zł x 2,5% = (k) zł faktycznie wypłacone wynagrodzenie przedmiotowe przeliczenie jest konieczne z uwagi Powodowi w roku 2013 na nieuwzględnienie w 2010 waloryzacji o 2,5 %, to zaś pozwoli obliczyć kwotę podlegającą waloryzacji w 2011 r H. (j) zł + (k) zł x 2,6 % = (l) zł wskaźnik inflacji w 2010 r. który nie został uwzględniony w ramach wynagrodzenia w 2011 I. (j) zł + (k) zł + (l) zł x 4,3 % = (ł) zł wskaźnik inflacji w 2011 r, wynagrodzenie, jakie powinno podlegać waloryzacji w 2011 r. J. (j) zł + (k) zł + (l) zł + (ł) zł x 3,7 % = (m) zł wskaźnik inflacji w 2012 roku, który nie został uwzględniony w wynagrodzeniu za 2013 rok W 2013 roku Powód powinien otrzymać dodatkowo zł co stanowi sumę wyników rachunku G+H+I+J, czyli kwota ta jest różnicą, pomiędzy wynagrodzeniem, jakie powinno zostać wypłacone, a faktycznie otrzymanym.