MODLITWA NAJCICHSZA. Pismo Parafii pw. NMP z Lourdes w Krakowie nr 5 (169) maj 2016 r.

Pismo Parafii pw. NMP z Lourdes w Krakowie nr 5 (169) maj 2016 r. MODLITWA NAJCICHSZA Ty jesteś Siewna, Tyś jest Różańcowa, Ty polem szumisz, rankiem po rosie chodzisz Ty jesteś Panna Polna, Ty jesteś Łąkowa Gwiazdo Zaranna! Przewodniczko łodzi! Tobie przydrożne kapliczki stroją dziewczyny, Tobie śpiew wieczorny rodzi łąka. Gałązko ciszy ugornej, Pąku wierzbiny Ty jesteś jak błękitne łątka, drżąca słońcem na wietrze sinym. Ty jesteś z obrazów, Madonno, najpiękniejsza Panna, Ty jesteś Kwietna, Ty jesteś Przedziwna, pod zmierzch wieczorna jesteś, a rankiem zaranna, Ty jesteś wzniosła jak Góra Oliwna. Tyś Częstochowska i Tyś Ostrobramska, Tyś Kalwaryjska i Tyś jest przydrożna na małych jasnaś z dzieciństwa obrazkach A Tyś strapiona! Panno Pobożna. Ty jesteś Śnieżna, boś Ty oczyszczona Tyś jest Gromniczna i Tyś jest Bolesna Tyś na osiołku w ucieczce strudzona, Ty jesteś ludzka a Tyś niedoczesna! Tyś jest Najświętsza i Ty jesteś dobra, Ty jesteś polska a Tyś jest królewska. Szczęśliwy, kto jak lepszą część Ciebie obrał, Domie Złoty! Sierocych ros Bramo Niebieska! Józef Andrzej Frasik (1910-1983) W numerze znajdziemy m.in.: Przez cały rok z Maryją... 2 Na Rok Miłosierdzia (dla rodziców). 3 Wyśpiewane laury (65-lecie Chóru).... 4 Być Polakiem bardziej. 6 Mesco dux Poloniae baptizatur... 6 Pielgrzymka do Dąbrowy G. i Wrocławia... 8 Nowi świadkowie wiary.... 10 Nowi ministranci i krucjatki... 11 Informacje i kalendarium duszpasterskie 12

2 PRZEZ CAŁY ROK Z MARYJĄ Niemal wszyscy święci wspominani są w roku liturgicznym tylko raz, najczęściej pod datą narodzin dla nieba. Do nielicznych wyjątków należy św. Jan Chrzciciel, któremu poświęcone są dwa dni w kalendarzu, czy św. Józef Opiekun Jezusa Chrystusa wspominany także dwa razy w roku. Zdecydowanie nie mają łatwo ci, którzy chcą złożyć życzenia Marii! Świąt i wspomnień maryjnych jest bowiem bardzo dużo. Nie powinno więc nikogo dziwić, że dział pieśni ku czci NMP należy do najobszerniejszych w kościelnych śpiewnikach. W XLI wydaniu Śpiewnika kościelnego ks. Jana Siedleckiego dział ten zawiera 89 pieśni. Śpiewnik ks. Siedleckiego jest dziełem misjonarzy św. Wincentego a Paulo, od 138 lat jest najpopularniejszym śpiewnikiem w Polsce, od listopada 2015 r. posiada rekomendację Komisji ds. Kultu Bożego Episkopatu Polski, zaś w kwietniu 2016 r. uzyskał zatwierdzenie Konferencji Plenarnej Episkopatu Polski jako śpiewnik nie tylko misjonarski, ale także ogólnopolski. Pozwolę sobie zatem ograniczyć się do zaprezentowanego w tym śpiewniku wyboru pieśni maryjnych. Oczywiście znajdziemy w nim pieśni związane z maryjnymi objawieniami. W naszej parafialnej gazetce pisałem już o pieśniach ku czci patronki tutejszej wspólnoty (uroczystość odpustowa w dniu 11 lutego). Ale w śpiewniku ks. J. Siedleckiego są także pieśni ku czci MB objawiającej Cudowny Medalik (27 listopada) czy pieśni rozpamiętujące objawienie w Fatimie (13 maja). Nie mogło zabraknąć pieśni ku czci Pani Jasnogórskiej (26 sierpnia). Są pieśni ku czci MB Szkaplerznej (16 lipca), są też ku czci MB Nieustającej Pomocy (27 czerwca). Są także te do Niepokalanego Serca NMP, czy pieśni sławiące Niepokalane Poczęcie NMP (8 grudnia) oraz na wspomnienie Wspomożycielki Wiernych (24 maja). Są pieśni do MB Bolesnej (15 września), które mogą być uzupełnione o lamenty MB z działu pieśni pasyjnych. Są pieśni ku czci Matki Pocieszenia (4 września) czy na wielką uroczystość Wniebowzięcia NMP (15 sierpnia). Są pieśni przeznaczone na nabożeństwa majowe, ale także ku czci MB Różańcowej. Są pieśni na uroczystość NMP Królowej Polski (3 maja), ale także ku czci Matki Kościoła. Są też w końcu takie, które pasują na różne okazje i te są z reguły najpopularniejsze, najczęściej wykorzystywane. Wiele pieśni jest pochodzenia łacińskiego. Nie brakuje pieśni o rodowodzie francuskim, morawskim lub przekładów z języka niemieckiego. Są pieśni pątnicze, żeglarskie. W końcu, jest też melodia do Pozdrowienia anielskiego, której uczyliśmy się w październiku ubiegłego roku. Charakterystyczną cechą kilku pieśni maryjnych jest interwał seksty wielkiej. Pozwolę sobie na nazwanie go interwałem maryjnym. Interwał to odległość między dwoma dźwiękami. Mimo, iż jest to termin typowo muzyczny, nieświadomie zdajemy sobie sprawę z jego znaczenia. Na przykład skok o sekstę małą, jest bardzo bolesny, płaczliwy. Rozpoczyna się od niego m.in. śpiew ku czci Miłosierdzia Bożego O Krwi i Wodo. Jego znaczenie utrwalone jest też w wielkich dziełach oratoryjnych, np. Lacrimosa Krzysztofa Pendereckiego. Seksta wielka jest jednak bardzo radosna. Jak na element strukturalny układu melicznego pieśni jest skokiem ogromnym. Oczywiście mniejszym niż oktawa, od której zaczyna się np. kolęda Bóg się rodzi. Oktawa jednak, podobnie jak kwinta to interwały doskonałe, uroczyste, dostojne. Od radosnej seksty wielkiej zaczyna się np. pieśń maryjna Do Ciebie, Matko, Szafarko łask czy inne pieśni: Do Twej dążym kaplicy; Anielską pieśń dzwon grał; Boga Rodzico; Chcę Maryjo, służyć Tobie; Gdy nas ogarnie trwoga; Maryjo, przyjmij dzięki; Zawitał dla nas majowy poranek. Czasem te seksty występują w środku utworu (np. O Maryjo, witam Cię!) lub są jedynie zakresem wypełnionym innymi krokami interwałowymi (np. O Maryjo, w niebo uniesiona). Przeważają pieśni o metrum parzystym, których jest o połowę więcej od pieśni w bardziej tanecznym metrum trójdzielnym. Jest też kilka pieśni zapisanych bez podanego metrum, a wśród nich traktowana przez wieki jako polski hymn pieśń rycerska ku czci Maryi i Jej Syna Chrystusa: Bogurodzica wg zapisu z początku XV wieku. Jest to zarazem najstarsza pieśń maryjna w tym dziale (pochodzi z końca XIII wieku). Nie brakuje reprezentantek z innych okresów naszej historii, choć zdecydowanie najwięcej powstało w XIX i XX wieku. Pośród autorów są wybitne postacie takie jak kompozytorzy: Karol Kurpiński, Feliks Nowowiejski (zauważmy przy okazji, że rok 2016 jest ogłoszony przez Sejm RP Rokiem Feliksa Nowowiejskiego), Władysław Żeleński, ks. Józef Surzyński, ks. Idzi Ogierman Mański SDB, ks. Antoni Chlondowski SDB, Józef Sierosławski, o. Alfons Klaman CSsR, Romuald Rak, Feliks Rączkowski. Są także znakomici poeci: Kornel Ujejski, o. Karol Antoniewicz SJ czy ks. Jan Twardowski. Nie brakuje żyjących twórców: o. Stanisław Ziemiański SJ, ks. Wiesław Kądziela, organista sanktuarium w Lourdes Jean-Paul Lécot, Jacek Gałuszka. Są też misjonarscy autorzy: ks. Antoni Buczkowski, ks. Józef Orszulik, ks. Alojzy Orszulik, ks. Wendelin Świerczek, ks. Marian Michalec i piszący te słowa. Pieśni zaczerpnięto z różnych zbiorów. Najwięcej (ponad połowa) pochodzi z wcześniejszych wydań śpiewnika ks. Jana Siedleckiego. Śpiewnik ten okazuje się więc nie tylko wyborem, ale także źródłem dla wielu pieśni. Kilkanaście pieśni pochodzi ze zbiorów Teofila Klonowskiego czy ks. Michała Marcina Mioduszewskiego CM.

3 Kilka ze śpiewnika krakowskiego organisty Tomasza Flaszy, kilka ze śpiewników śląskich, inne ze śpiewników ks. Franciszka Walczyńskiego, ks. Józefa Surzyńskiego, Feliksa Rączkowskiego, ks. Józefa Mazurowskiego, o. Stanisława Ziemiańskiego SJ i innych. Warto zauważyć, że w przyszłym roku będziemy obchodzić 100-lecie objawień w Fatimie, a już za dwa lata 160 lat od objawień NMP w Lourdes. Może to być inspiracją do nauki nowych pieśni, odpowiednich na te wydarzenia Na spotkaniach formacyjnych Wspólnoty dla Intronizacji Najświętszego Serca Pana Jezusa co jakiś czas śpiewamy pieśni z danego działu od przysłowiowej deski do deski. W zdumienie wpadają niektórzy, gdy słyszą wiele pieśni, starych, pięknych, a w ogóle nieznanych. Zachęcam, by w maryjnym miesiącu, za jaki maj uchodzi, sięgnąć po śpiewniki i poszerzyć swój repertuar pieśni ku czci Najświętszej Maryi Panny. Niewątpliwą pomocą mogą okazać się nagrania wszystkich pieśni zamieszczone na internetowej stronie www.spiewniksiedleckiego.pl. Podane tam są teksty pieśni oraz nagrania dwóch początkowych zwrotek. Warunkiem jest oczywiście dostęp do Internetu i umiejętność korzystania z niego. W przeciwnym razie, zawsze można zakupić śpiewnik ks. J. Siedleckiego (dostępna jest wersja z nutami droższa, ale za to kompletna, i bez nut tańsza, ale bez wielu ważnych informacji), a autora tego tekstu poprosić o nagrania (wystarczy przynieść nośnik zdolny pomieścić 652 megabajty). ks. Wojciech Kałamarz CM NA ROK MIŁOSIERDZIA KILKA MYŚLI DLA RODZICÓW Czy rodzice troszczą się o swoje dzieci? Wydaje się, że bardzo. Wydaje się, że nadzwyczajnie. Pracują, aby dzieciom niczego nie brakowało: najmodniejszych butów i najnowszego modelu telefonu komórkowego. Czasem pracują na dwa etaty. Szukają dla nich najlepszych szkół, a potem pilnują, aby oceny w szkole były tylko dobre. Organizują dla nich korepetycje z angielskiego i szukają najlepszych dodatkowych zajęć: jak nie dżudo, to kurs tańca. Interweniują, gdy dziecko skarży się, że dzieje mu się krzywda ze strony kolegów albo nauczycieli. Prowadzą do lekarza, gdy jest chore. Bywa, że pilnują, aby dziecko chodziło na przygotowanie do bierzmowania. Aż chciałoby się zapytać: i tylko tyle? Aż chciałoby się zapytać: to dlaczego tak zadbane dzieci mają tyle problemów w dorosłym życiu? Dlaczego nie radzą sobie z komunikacją, z porozumieniem z innymi ludźmi? Dlaczego mają niskie poczucie własnej wartości? Skąd depresje i próby samobójcze? Dlaczego wchodzą w narkotyki? Dlaczego, uzależnieni od pornografii, nie potrafią stworzyć dobrego związku małżeńskiego? Dlaczego odchodzą od praktyk religijnych? Czy nie jest tak, że rodzice troszczą się o zdrowie, wykształcenie, rozrywkę i dobre samopoczucie swoich dzieci ale nie troszczą się o to, co najważniejsze? Nie mają czasu na poważną rozmowę, rzeczywiste zainteresowanie sytuacją dziecka w społeczności i jego problemami, nie ma wspólnej modlitwy i pogłębionej refleksji dotyczącej moralności, nie ma wspólnych posiłków i spacerów, nie ma gestów miłości i znaków, że dziecko jest dla rodziców ważne i cenne. Modlą się oni o zdrowie dla swojego dziecka ale czy równie gorliwie modlą się o uchronienie dziecka przed wpływami Złego i rozwój życia Bożego w nim? Bywa, że jest troska o wszystko, ale nie ma troski o duchowy rozwój młodego człowieka. Przeklęty mąż, który pokłada nadzieję w człowieku i który w ciele upatruje swą siłę, a od Pana odwraca swe serce pisał prorok Jeremiasz (Jr 17, 5). Otóż nawet rzekomo wierzący rodzice całą nadzieję na przyszłość swoją i swoich dzieci upatrują w doczesności: dobrych warunkach bytowych, trosce o zdrowie czy dobre wykształcenie. Ale czy tak ma wyglądać troska o dobro człowieka? Błogosławiony mąż, który pokłada ufność w Panu, i Pan jest jego nadzieją. czytamy u proroka Jeremiasza (Jr 17, 7). Ale czy ludzie wierzący o tym pamiętają? Znamy przypowieść Jezusa o bogaczu i Łazarzu. Słyszymy w niej słowa skierowane z nieba pod adresem bogacza: Wspomnij, synu, że za życia otrzymałeś swoje dobra, a Łazarz w podobny sposób niedolę; teraz on tu doznaje pociechy, a ty męki cierpisz (Łk 16, 25). Słowa te rozumiemy zwykle jako słowa wyrzutu wobec bogatego człowieka, który nie troszczył się o biednych materialnie. Dziś, owszem, nie brakuje biedy materialnej. Ale czy jeszcze bardziej nie brakuje biedy duchowej? I czy najbardziej bezbronnymi ofiarami duchowego zubożenia społeczeństwa nie są dzieci? W Roku Miłosierdzia papież Franciszek wzywa nas do przypomnienia sobie i praktykowania uczynków miłosierdzia. My zaś pamiętamy, i łatwiej pamiętamy o uczynkach miłosierdzia co do ciała: Głodnych nakarmić itd. Ale są jeszcze uczynki miłosierdzia co do duszy o których pamiętamy jakby mniej, tymczasem dziś wydają się one bardzo aktualne, więcej: konieczne do realizowania w pierwszej kolejności. Przypomnijmy je: grzesznych upominać, nieumiejętnych pouczać, wątpiącym dobrze radzić, strapionych pocieszać, krzywdy cierpliwie znosić, urazy chętnie darować, modlić się za żywych i umarłych. Pomyślmy, czy nasi bliźni nie potrzebują bardzo takiej praktyki miłosierdzia z naszej strony: grzesznych upominać, nieumiejętnych pouczać, wątpiącym dobrze radzić, strapionych pocieszać, urazy chętnie darować, modlić się za żywych I czy takiego właśnie prowadzenia duchowego prowadzenia ku dobrej przyszłości nie potrzebują nasze dzieci? ks. Bogdan Markowski CM

4 65-LECIE CHÓRU MARIAŃSKIEGO W niedzielę 8 listopada 2015 roku w Filharmonii Krakowskiej o godz. 17.00 rozpoczął się Koncert Jubileuszowy 65-lecia Chóru Mariańskiego «W drodze ku niepodległości» pod honorowym patronatem Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej Andrzeja Dudy. Zaraz na początku koncertu ks. kardynał Stanisław Dziwisz osobiście wręczył przyznane kolejnym chórzystom Medale św. Jana Pawła II za zasługi dla Archidiecezji Krakowskiej. Złote medale otrzymali: Sławomir Kuchno i Zbigniew Zdebski, a srebrne: Beata Krasny, Łukasz Jęczmionek, Anna Małysiak, Filip Moszner, Elżbieta Dajcz-Węgrzyn, Marek Dajcz i Bartłomiej Stachura. Metropolita Krakowski zwracając się do zebranych powiedział: Bardzo serdecznie Wszystkich pozdrawiam. Gratuluję dyrygentowi tego wspaniałego chóru. Myślę, że ta obecność, tak liczna, jest wyrazem wielkiej życzliwości, uznania i wdzięczności. Tę wdzięczność i uznanie chciałem przekazać w imieniu Kościoła Krakowskiego. Pan dr Rybarski jest zawsze gotów uczestniczyć wraz z Chórem w kościelnych uroczystościach. Bardzo Wam Wszystkim dziękuję. Ks. Kardynał przypomniał, że działalność Chóru Mariańskiego nabrała dynamizmu za czasów ks. Albina Małysiaka, niegdyś proboszcza naszej parafii, który odkrył młodego dyrygenta Jana Rybarskiego i powierzył mu prowadzenie zespołu. Jak zauważył ks. Kardynał p. Jan Rybarski nie zmarnował talentu, kształcił się nadal, zdobywając tytuł doktora, a dzięki jego maestrii Chór, chociaż z nazwy parafialny, zyskał ogólnopolską i międzynarodową renomę. P. Jan Rybarski przedstawił krótko historię zespołu wspominając m.in. związki Chóru ze św. Janem Pawłem II: opłatki akademickie u Księży Misjonarzy, udział Chóru w pielgrzymkach Ojca Świętego do Polski i wizyty zespołu w Rzymie (było ich aż 18!). Trwający ponad 3 godziny koncert patriotyczny poprowadził Jerzy Zelnik, a wypełniły go utwory muzyczne, starsze i nowsze, w wykonaniu Chóru Mariańskiego pod batutą Jana Rybarskiego, i orkiestry Krakowskiej Młodej Filharmonii pod batutą Tomasza Chmiela oraz solistów Alicji Ciesielczuk, Magdy Niedbały i Mariusza Solarza, braci Bogusława i Ryszarda Morków, Szymona Mazia (wnuczka p. Jana Rybarskiego) i o. Tomasza Jarosza CSsR. Wśród gości wyróżniali się przybyli z Nowego Jorku państwo Ewa i Adam Bąkowie (pomysłodawcy i hojni sponsorzy listopadowych, niepodległościowych koncertów Chóru). W koncercie uczestniczyli także księża z naszej parafii ks. proboszcz Jacek Kuziel, ks. Wojciech Kałamarz (autor muzyki do jednego z utworów), ks. Bogdan Markowski i ks. Jacek Moryto. Relację z koncertu zamieszczono w krakowskim dodatku Niedzieli (zob. Niedziela nr 47/2015, s. V). WYŚPIEWANE LAURY Chór Mariański przy misjonarskiej parafii pw. NMP z Lourdes na Miasteczku Studenckim świętuje 65 lat istnienia po powojennej reaktywacji. Wpisuje się złotymi nutkami w panoramę osiągnięć artystycznych krakowskiej chóralistyki. Jego dyrygent dr Jan Rybarski prowadzi zespól od niemal pół wieku. Chór prezentował się kilkakrotnie w Filharmonii Krakowskiej na dorocznych koncertach organizowanych przez Polskie Stowarzyszenie Obrońców Życia Człowieka z okazji Narodowego Dnia Życia. ARTYSTYCZNA WIZYTÓWKA Mieszany Chór Mariański złożony z kilku pokoleń chórzystów, tworzy wspólnotę niemal rodzinną. Ma szczęście do pracy artystycznej z chórmistrzem, organistą i pedagogiem dr. Janem Rybarskim, absolwentem renomowanej Salezjańskiej Szkoły Organistowskiej w Przemyślu i Wyższej Szkoły Muzycznej w Krakowie. Swojemu szefowi zespół zawdzięcza mistrzowską klasę, prezentowaną podczas setek uroczystości religijnych, narodowych czy kulturalnych. Towarzyszą im nieodmiennie wzruszenia i emocje, przeżycia artystyczne i patriotyczny blask. Do niezapomnianych należą zwłaszcza wrażenia związane z udziałem w papieskich Mszach św. na Błoniach krakowskich, podczas konsekracji przez Jana Pawła II Sanktuarium Miłosierdzia Bożego w Krakowie-Łagiewnikach, na dziedzińcu rezydencji w Castel Gandolfo, w Sali Klementyńskiej i na Placu św. Piotra w Rzymie. Pod dyrekcją cenionego organisty chór śpiewa podczas liturgii mszalnych. Na niedzielną Mszę św. o godz. 9.30 zauważa Ks. Proboszcz Parafii Na Miasteczku przyjeżdżają ludzie nie tylko z innych części Krakowa, ale również spoza naszego miasta po to, aby uczestniczyć w Eucharystii, w czasie której śpiewa Chór Mariański. MISTRZOWSKA KLASA Zespół występował w kraju i za granicą we wspaniałych świątyniach i znaczących salach koncertowych Europy, USA, w ambasadach i konsulatach, na Kahlenbergu w 100-lecie pobytu tam księży zmartwychwstańców. Wielokrotnie uczestniczył w konkursach, festiwalach czy przeglądach, zdobywając nagrody, wyróżnienia i odznaczenia. Propagując muzykę chóralną, zespół wykonuje utwory a cappella i wokalno-instrumentalne od średniowiecza po czasy współczesne, m.in. takich kompozytorów, jak: M. Zieleński, A. Vivaldi, J.S. Bach, W.A. Mozart, J. Haydn, F. Nowowiejski, J. Świder, W. Kilar, J. Łuciuk, H.M. Górecki. Niektórzy głównie twórcy krakowscy dedykują zespołowi swoje utwory.

5 Na zdjęciu: W czasie jubileuszowego koncertu Maestro Jan Rybarski otrzymuje obraz przedstawiający św. Cecylię Inni aktorzy, soliści, instrumentaliści, dyrygenci orkiestr chętnie współpracują z zespołem np. w ramach cyklu Musica Sacra w Krakowie czy w koncertach wiele razy organizowanych w Bazylice Świętego Krzyża w Warszawie, występach kolędowych czy niepodległościowych w Filharmonii Krakowskiej. Podczas ostatniego z nich, ks. kard. Stanisław Dziwisz wręczył złote medale Jana Pawła II dyrygentowi i dziesięciorgu najbardziej zasłużonym chórzystom. Z sukcesem Chór Mariański organizuje również wspólne występy z zespołami europejskimi i amerykańskimi. Na tegorocznym, kolędowym koncercie jubileuszowym w kościele NMP z Lourdes w styczniu br. wystąpił z Chórem Katedralnym ze Lwowa. Gościem honorowym występu był Prezydent RP z Małżonką i Rodzicami. Warto dodać, że 6 sierpnia 2015 r. chór dostąpił zaszczytu śpiewania w Archikatedrze pw. św. Jana Chrzciciela w Warszawie na inauguracji prezydentury Andrzeja Dudy. Zespół jest także zapraszany do wspólnego koncertowania. Więzy przyjaźni polskofrancuskiej zaowocowały wspólnym wykonaniem w Lyonie Requiem Giuseppe Verdiego. W planach jest kolejny lyoński występ z oratoryjnym dziełem Feliksa Mendelssohna-Bartholdyego Elias. POD BATUTĄ MISTRZA Wysoki stopień muzykalności i zaangażowania osobistego chórzystów do solidnej pracy, do której permanentnie motywuje szef zespołu, pozwolił zbliżyć potencjał artystyczny chóru do poziomu reprezentowanego przez wykonawców zawodowych. Za trud śpiewaczy i zasługi na rzecz rozkwitu muzyki kościelnej, lurdzcy chórzyści zostali odznaczeni papieskim medalem Pro Ecclesia et Pontifice (2000). Dyrygentowi Stolica Apostolska przyznała Order św. Grzegorza Wielkiego (2006), a za całokształt dokonań artystycznych Federacja Caecilianum odznaczyła szefa zespołu oraz oddzielnie chór medalem Gloriam Dei Cantare (2009). Za zasługi w krzewieniu kultury muzycznej Jan Rybarski otrzymał także nagrodę Prymasa Polski Srebrną Piszczałkę (2010). W roku jubileuszowym został ponadto odznaczony laurem szczególnym Orderem św. Stanisława BM, w dowód uznania za troskę o wartości chrześcijańskie, duchowe i patriotyczne. Nagrodzony tym zaszczytnym wyróżnieniem muzyk wyznał, że odznaczenie motywuje go, aby w swojej działalności pamiętał o innych, o wspieraniu ich w życiu materialnym i duchowym. Jednocześnie, nie przestając myśleć o swoim chórze, powiedział: Jestem przekonany, że jest to odznaczenie dla całego zespołu. Pół roku później, 6 grudnia 2015 r. chór zdobył I miejsce w VI Międzynarodowym Festiwalu Chóralnym Cracovia Cantans. To są takie sprawdziany, które od czasu do czasu zespół musi przechodzić, śpiewając na chwałę Bogu i ku radości ludziom skonkludował szef zespołu. Ad multos annos! dla Chóru Mariańskiego i jego dyrygenta, Jana Rybarskiego. Bożena Weber Przedrukowano za: Źródło, tygodnik rodzin katolickich, nr 15/2016, z dnia 10 kwietnia 2016 r., s. 10-11. NABOŻEŃSTWA MAJOWE KU CZCI NAJŚW. MARYI PANNY od 30 kwietnia codziennie o godz. 18.00

6 1050-LECIE CHRZTU POLSKI BYĆ POLAKIEM BARDZIEJ 1050. rocznica przyjęcia chrztu przez Polskę wpisuje się w narastającą dyskusję na temat wielokulturowości. Z jednej strony Polacy obchodzą powstanie państwa polskiego, ściśle związane z przyjęciem chrztu przez polskiego władcę i jego otoczenie. Z drugiej strony wezwani jesteśmy do refleksji w historycznej prawdzie nad tożsamością Polaka. Zauważmy, że także przed 966 rokiem istniały plemiona słowiańskie, a niektóre z nich przyjęły chrzest we wschodniej tradycji chrześcijańskiej. Jednak dopiero od czasu przyjęcia chrztu przez Mieszka I czyli od czasu, gdy weszliśmy w sferę oddziaływania łacińskiej kultury chrześcijaństwa zachodniego dopiero od tego momentu zwykliśmy mówić o Polsce jako takiej. Od samego początku kraj Polan (zauważmy przez wieki dość zmienny terytorialnie) zamieszkiwali przedstawiciele nie tylko różnych plemion słowiańskich, ale także różnych ludów, by nie rzec wręcz narodów. Tożsamość Polaka kształtowana była od początku w dialogu z innymi kulturami. Dodajmy do tego osadnictwo różnych nacji, wspierane przez wieki przez różnych władców polskich. Dodajmy mecenat polskich możnowładców, który przyciągał wielu artystów zagranicznych. Polska zawsze była krajem otwartym. Zapewne właśnie to ustrzegło nas przed pogromami, jakie miały miejsce w innych krajach europejskich. Nie dochodziło u nas do wypędzeń czy prześladowań w takiej skali, jakie miały miejsce w krajach Europy Zachodniej. To w wielokulturowej Rzeczpospolitej doszło do przedziwnej unii między narodami polskim i litewskim, która daleko wyprzedziła pomysły XX-wiecznej Unii Europejskiej. I kto wie, czy gdyby starczyło wówczas dalekowzroczności polskim władcom i gdyby na takich samych prawach co Polaków i Litwinów przyjęto w Rzeczpospolitej także Ukraińców czy wówczas nie uniknęlibyśmy wielu przykrych następstw. Rzeczpospolita była cudownym rajem dla różnowierców, krainą pokoju dla Żydów, dobrym miejscem do życia dla Holendrów, przyjaznym krajem dla Niemców, chłonnym sztuki włoskich malarzy, architektów i muzyków. Nie brakowało umysłów otwartych na francuskie prądy oświeceniowe. Chodzimy dzisiaj dumni ulicami wielu polskich miast i patrzymy na efekty prac włoskich architektów, niemieckich rzeźbiarzy, słuchamy włoskiej muzyki, pielęgnujemy poprawność polskiego języka, zachwycamy się polską literaturą, dumni jesteśmy z osiągnięć przedstawicieli polskiej nauki i tylko nie potrafimy pojąć, jak to wszystko, co takie polskie, jest w rzeczywistości wielonarodowe... Nawet nasz ukochany język posiada wiele wpływów i naleciałości języków innych nacji Po 1945 roku Polska stała się państwem jednonarodowym, jakim nigdy dotąd jeszcze nie była. Nasza natura stała się monologiczną w przeciwieństwie do dialogicznej postawy naszych przodków. Polskość jest dla nas tak oczywista, że powoli przestajemy o nią zabiegać. Zanika troska o polski folklor, o polskie tańce narodowe, o style w architekturze, o znakomitą polską szkołę malarstwa np. młodopolskiego. Zaczynamy fascynować się tym co angielskie, co amerykańskie, co niemieckie, co włoskie. Zapominając o tym, co polskie. To zadziwiające, że o to co polskie bardziej dbają emigranci, niż rodacy mieszkający w kraju. Wyjaśnienie tego zjawiska wydaje się proste. Gdy mieszkamy razem z przedstawicielami innych narodów, wówczas staramy się być Polakami BARDZIEJ. Tak było przez wieki. Gdy jednak mieszkamy pośród samych Polaków, powszednieje nam nasza polskość i niepostrzeżenie zastępujemy ją z natury ciekawszą innością niekoniecznie najwyższej jakości. Polskość wówczas rozmywa się nam niepostrzeżenie w jakimś bezkształtnym bycieniebycie. Stajemy się członkami jakiejś unii o bliżej nieokreślonych wartościach europejskich. Zauważmy, że jeszcze 10 lat temu mówiło się o Europie zbudowanej na wartościach chrześcijańskich i antycznej kulturze grecko-rzymskiej. Dzisiaj są to enigmatyczne wartości europejskie, zapewne zależne od układu sił politycznych w europejskim parlamencie. Takie nie wiadomo co. Przy okazji obchodów 1050. rocznicy chrztu Polski warto odkryć naszą dialogiczną naturę powstałą w oparciu o wartości chrześcijańskie. One zbudowały naszą państwowość, one także kształtowały Europę. Bez nich jednak nie będzie ani Polski, ani Europy. ks. Wojciech Kałamarz CM MESCO DUX POLONIAE BAPTIZATUR W jednym z średniowiecznych roczników pod datą 966 znajduje się informacja, że właśnie wtedy książę Mieszko przyjął chrzest. Współczesna historia doprecyzowuje, że najprawdopodobniej pierwszy historyczny władca Polski został chrześcijaninem 14 kwietnia tego roku. Ponieważ data ta uchodzi za symboliczny początek istnienia państwa polskiego, w wielu miejscach kraju podjęto inicjatywy związane z jubileuszem 1050-lecia chrztu Polski.

7 Na zdjęciu: Referenci i organizatorzy obchodów 1050-lecia chrztu Polski w VII LO w Krakowie Foto: Grzegorz Toboła Wśród podjętych inicjatyw na uwagę z całą pewnością zasługują tak sądzę szkolne obchody zorganizowane w VII LO im. Zofii Nałkowskiej w Krakowie. W ramach uroczystości zorganizowanej w dniu 15 kwietnia w naszym liceum odbyło się sympozjum naukowe pod hasłem Państwo Mieszka I oraz pokazy przygotowane przez Drużynę Rekonstrukcji Historycznej Wotczina Raróg. Przygotowania do obchodów trwały od początku roku i odbywały się na kilku płaszczyznach, tak aby zaangażować uczniów i umożliwić im świadome przeżywanie rocznicy. Uczniowie uczestniczyli w lekcjach dotyczących chrztu Polski i brali udział w konkursach: historycznym, literackim, plastycznym i multimedialnym. Wybrani uczniowie zaangażowali się w przygotowanie referatów i prezentacji. W sympozjum wzięli też udział absolwenci naszej szkoły, a obecnie studenci historii na UJ. Swoją obecnością zaszczycili nas również zaproszeni goście: dr Przemysław Nowak (IH PAN), ks. dr Stanisław Rospond CM (ITKM) oraz Maja Wąchała-Skindzier (MHK). W wystąpieniach poruszone zostały takie kwestie jak źródła pisane dotyczące chrztu Mieszka, malarska wizja chrztu wg Jana Matejki, znaczenie Dagome iudex, uzbrojenie armii państwa piastowskiego, postać Świętosławy Storrydy, polskiej królowej Wikingów, obchody chrztu Polski w 1966 roku oraz znaczenie chrztu Mieszka dla Kościoła. Ponadto młodzież mogła dosłownie dotknąć przeszłości dzięki pokazom grupy rekonstrukcyjnej. Patronatem honorowym objęli te wydarzenia: prof. dr Jacek Majchrowski Prezydent Miasta Krakowa, p. Bogusław Kośmider Przewodniczący Rady Miasta Krakowa, ks. prof. dr hab. Wojciech Zyzak Rektor Uniwersytetu Papieskiego Jana Pawła II w Krakowie oraz ks. kard. dr Stanisław Dziwisz Arcybi- skup Metropolita Krakowski. Do grona patronów medialnych obchodów należą: www.krakow.pl oraz Polonia Christiana. W celu upamiętnienia szkolnych uroczystości związanych z tą doniosłą rocznicą przygotowana została również publikacja zawierająca podstawowe informacje organizacyjne oraz wywiady z prelegentami. Piotr Pikuła katecheta i współorganizator obchodów WARTO WIEDZIEĆ, ŻE W ubiegłym roku przygotowanie do kapłaństwa rozpoczęło 748 alumnów, w tym 546 w seminariach diecezjalnych, a 202 w seminariach zakonnych. Polska Sekcja Pomocy Kościołowi w Potrzebie przekazała tylko w 2015 roku pomoc dla Syryjczyków w wysokości ponad 6 milionów złotych. W roku 2014 odebrano rodzicom 13.340 dzieci, w tym 20% z powodów socjalnych. Główny Urząd Statystyczny podał, komu ufamy: 94% respondentów ufa straży pożarnej, pogotowiu ratunkowemu 84%, wojsku 72%, a policji i Kościołowi 67%. Obecnie w Polsce jest 600 szkół katolickich. Opiekę duszpasterską nad polską emigracją sprawuje ponad 2 tysiące księży diecezjalnych i zakonnych, w tym 322 Chrystusowców. Po dwóch latach procesu, Leszek Miller przyznał się do winy i przeprosił prof. Bogdana Chazana za obelgi wypowiedziane pod adresem jego ( religijny psychopata ) i wszystkich ludzi kierujących się nakazami sumienia. (AM)

8 PIELGRZYMKA DO DĄBROWY GÓRNICZEJ I WROCŁAWIA PIERWSZA W TYM ROKU PIELGRZYMKA W sobotę 20 lutego, z porannym deszczem i z ks. proboszczem Jackiem Kuzielem wyruszamy na pierwszą w tym roku pielgrzymkę do Dąbrowy Górniczej i Wrocławia. Dąbrowa Górnicza, miasto w województwie śląskim, to największy ośrodek przemysłowy Zagłębia Dąbrowskiego. Znajduje się tam okazała, neogotycka bazylika z wieżą większą od tej z Kościoła Mariackiego w Krakowie pod wezwaniem Najświętszej Maryi Panny Anielskiej, Pani Dąbrowy Górniczej i Matki Zagłębia. W ołtarzu głównym jest umieszczona łaskami słynąca figura Najśw. Maryi Panny Anielskiej, trzymającej na lewym ramieniu Dzieciątko Jezus, a obok znajdują się figury świętych. Wysokość ołtarza wynosi 22 metry. W kaplicy św. Aleksandra oglądamy piękne polichromie zaprojektowane przez Włodzimierza Tetmajera. Świątynia została agregowana do Bazyliki Św. Piotra w Rzymie i otrzymała zaszczytny tytuł bazyliki jako pierwsza w Polsce: została wyróżniona tym tytułem przez papieża Leona XIII w 1901 roku. W 1968 roku Matka Boża Anielska została ukoronowana koronami papieskimi przez Prymasa Tysiąclecia ks. kardynała Stefana Wyszyńskiego i ks. kardynała Karola Wojtyłę. W tej pięknej świątyni uczestniczymy we Mszy Świętej odprawianej przez ks. Proboszcza. Stamtąd wyruszamy do Wrocławia, gdzie mamy zobaczyć Panoramę Racławicką i, w miarę czasu, zwiedzić to piękne i jedno z najstarszych miast w Polsce. Panorama Racławicka monumentalne malowidło Jana Styki i Wojciecha Kossaka, obrazujące triumf Polaków nad Moskalami pod Racławicami, powstało w 1894 roku. Znajduje się w specjalnie wybudowanej w tym celu Rotundzie i ma wymiary 120 na 15 metrów. Oglądając to dzieło czujemy się uczestnikami wydarzenia: dookoła siebie widzimy uczestników bitwy, a na wprost nas, na wyciągnięcie ręki, Tadeusza Kościuszkę na koniu. Panorama Racławicka pędzla W. Kossaka i J. Styki odgrywała w świadomości Polaków niepoślednią rolę. Dla żyjących pod zaborami była prawdziwie dziełem ku pokrzepieniu serc. Nieprzeliczone rzesze Polaków z trzech zaborów, zwiedzających wystawę, nie kryło łez wzruszenia. Dzieje Panoramy Racławickiej były bardzo burzliwe: zdeponowana we Lwowie uległa zniszczeniu podczas ciężkiego nalotu sowietów na miasto. Jednak uratowano ją i przekazano komunistycznej Polsce. Ostatecznie trafiła na przecho- wanie do Wrocławia. Panoramę Racławicką pozwolono pokazać publicznie dopiero w czerwcu 1985 roku. Grono oddanych konserwatorów z artyzmem i pieczołowitością udostępniło to narodowe malowidło Polakom. W Rotundzie wysłuchaliśmy informacji i objaśnień dotyczących tego wspaniałego dzieła, które na wszystkich zrobiło ogromne wrażenie. Muzeum Archidiecezjalne przy Placu Katedralnym zwiedzamy z przewodnikiem. Posiada ono bardzo bogate zbiory m.in. malarstwa, szat i naczyń liturgicznych oraz innych dzieł sztuki, w tym przepiękny obraz Madonna pod jodłami autorstwa Łukasza Cranacha z 1510 roku. Następnie zwiedzamy archikatedrę pod wezwaniem Św. Jana Chrzciciela czyli Sanktuarium Matki Bożej Adorującej na Ostrowie Tumskim. Jest to gotycka świątynia, trzynawowa, z dziewięcioma otaczającymi ją kaplicami (pierwsza w tym miejscu została ufundowana w 1000 roku przez Bolesława Chrobrego). W ołtarzu głównym oglądamy gotycki tryptyk Zaśnięcia Najśw. Maryi Panny. Od 1952 roku w katedrze znajduje się obraz Matki Bożej Adorującej zwanej też Madonną Sobieską z XVIII wieku, przekazany z Międzylesia na Dolnym Śląsku. Obraz jest umieszczony w ołtarzu bocznym nawy głównej. Jak głosi tradycja został on przekazany Marysieńce Sobieskiej przez papieża Innocentego XI po zwycięstwie króla Jana III Sobieskiego w bitwie pod Wiedniem. Madonna Sobieska, otoczona ogromnym kultem, zyskała w oczach wiernych miano Patronki Wrocławia. Pod chórem znajdują się największe organy w Polsce: mają 13.207 piszczałek, 150 głosów i 5 manuałów. Ta gotycka katedra widoczna jest z każdego zakątka miasta, gdyż posiada dwie strzeliste wieże, sięgające 55 metrów. Kościół Najświętszej Maryi Panny (z XII wieku) na wyspie Piasek Sanktuarium Matki Bożej Zwycięskiej (Mariampolskiej) to kolejne miejsce na naszym pielgrzymim szlaku. Romański kościół został zastąpiony w XIV wieku kościołem gotyckim, i jest jedną z wielu wspaniałych świątyń Wrocławia. Największy skarb to barokowy, cudowny obraz Matki Boskiej Zwycięskiej z XVII wieku, zwanej także Mariampolską, gdyż został sprowadzony z Mariampola na Podolu po II wojnie światowej. Kontynuujemy dalej spacer po Rynku Głównym, podziwiając liczne zabytkowe kamienice, których w mieście zachowało się 8 tysięcy (przez lata pięknie odrestaurowanych). Pomnik Aleksandra Fredry, ufundowany przez lwowskie Koło Literacko-Artystyczne, został umieszczony w Rynku Głównym Wrocławia w 1956 roku, w osiemdziesiątą rocznicę śmierci pisarza. Wpisał się na trwałe w pejzaż miasta i jest ulubionym miejscem spotkań i wydarzeń artystycznych.

Zachwycamy się tym pięknym miastem, jednak nie wystarczy nam czasu, aby zwiedzić wszystkie zabytki i kościoły. Dodajmy, że zabudowa Wrocławia bardzo ucierpiała w czasie ostatniej wojny, jednak część budynków zachowała się, a wiele z nich odrestaurowano. Dzięki temu można dziś w tym mieście podziwiać zabytki architektoniczne jeszcze z czasów piastowskich. Po krótkim posiłku wyruszamy do Krakowa. W autokarze oglądamy jeszcze piękny film o św. Bernardecie Soubirous. Adam Markowski Wrocław: widok na katedrę na Ostrowie Tumskim SACRUM I HISTORIA Pielgrzymek organizowanych przez naszą parafię nie trzeba reklamować. W dniu 20 lutego wyruszyła już 68. pielgrzymka do Sanktuarium NMP Anielskiej w Dąbrowie Górniczej (Pani Dąbrowy Górniczej i Matki Zagłębia) oraz do Wrocławia, ze zwiedzaniem Panoramy Racławickiej w tle. Atmosfera w autokarze miła, uczestnicy przeważnie się znają i są bardzo zdyscyplinowani. Tak się złożyło, że Dąbrowa Górnicza i Zagłębie są mi znane z uwagi na koneksje rodzinne, a życiorys Wojciecha Kossaka, jednego z twórców Panoramy Racławickiej, przygotowywałam na spotkanie w Klubie 9 Seniora. W tej akurat pielgrzymce sacrum przeplatało się z historią i o tym chciałabym opowiedzieć. W Bazylice NMP Anielskiej w Dąbrowie Górniczej ks. kustosz Andrzej Stasiak opowiadał nam o historii budowy tej monumentalnej świątyni (od małego kościółka Św. Aleksandra do stanu obecnego na przełomie XIX i XX wieku) i uświadomił nam, że te ziemie to nie Śląsk, tu nie był zabór pruski, ale po wojnach napoleońskich był to zabór rosyjski. Rozwój przemysłu w XIX wieku (węgiel był bardzo płytko pod powierzchnią ziemi, tak że jak mówią moi krewni można go było kopać w ogródku) doprowadził do przypływu ludności na te tereny, co stało się przyczyną rozbudowy kościoła do obecnych rozmiarów. Niestety, ludzi było więcej aniżeli miejsc pracy i powstały całe dzielnice byle jakich bud, ziemianek zamieszkałych przez bezrobotnych, którzy dla przeżycia kopali biedaszyby, w których często ginęli przysypani ziemią. Na tak podatnym gruncie rozwijały się idee socjalistyczne stąd nazwa Czerwone Zagłębie. A przecież pomimo niemałych trudności powstała wspaniała świątynia poświęcona Tej, która pochyla się nad każdym utrudzonym i znękanym. Po Mszy Świętej, odprawionej przez naszego księdza Proboszcza pędzimy do Wrocławia, gdzie mamy wyznaczoną godzinę zwiedzania Panoramy Racławickiej. Z końcem XIX wieku w Europie zapanowała moda na malowanie panoram. Inicjatorem namalowania Panoramy Racławickiej był lwowski malarz Jan Styka, który do jej namalowania zaprosił między innymi znanego krakowskiego malarza Wojciecha Kossaka. Malowanie panoramy, płótna o wymiarach 15 m wysokości i 120 m długości było ogromnym przedsięwzięciem artystycznym, technicznym i sprawnościowym dla wykonawców, którzy musieli co parę minut schodzić z wysokich rusztowań, aby sprawdzić, jak efekt tego co namalowali jest ujęty w perspektywie, nie mówiąc już o wdychaniu oparów unoszących się z hektolitrów farb oraz o dokuczliwych zmianach temperatury. Panoramę Racławicką ukończono w 1894 roku (po 9 miesiącach malowania) z okazji 100. rocznicy bitwy pod Racławicami i z okazji otwarcia Powszechnej Wystawy Krajowej we Lwowie. Do dziś naprawdę robi ogromne wrażenie. Kunszt pokazania różnych formacji wojska usytuowanych w terenie, różnorodności umundurowania, konnicy w ruchu potwierdzają sławę Wojciecha Kossaka jako malarza batalisty. Myślę, że zdolności np. malarskie, dane człowiekowi przez Boga, to też jest rodzaj sacrum Chociaż pokazują wojnę, którą jak mawiała poetka Maria Pawlikowska-Jasnorzewska (córka Wojciecha Kossaka) sam diabeł spłodził. Te malarskie zdolności na światowym poziomie mogliśmy docenić później w Muzeum Archidiecezjalnym we Wrocławiu, oglądając obraz Łukasza Cranacha Starszego pt. Madonna pod jodłami, namalowany w 1510 r. dla katedry wrocławskiej.

10 Obraz Łukasza Cranacha Starszego przedstawia Madonnę z Dzieciątkiem ułożonym na aksamitnej poduszce, trzymającym kiść winogron. Dzieje tego obrazu mogłyby stanowić kanwę filmu sensacyjnego. Cudownie odnaleziony i zwrócony obraz znów pozwala nam w obliczu pięknej Madonny widzieć sacrum. To Ona towarzyszy nam w każdym zakątku naszego kraju i każdej chwili aż do końca naszego życia. W ostatnim swoim wierszu Maria Pawlikowska-Jasnorzewska, schorowana i na emigracji, z dala od swoich bliskich i ukochanego ojca Wojciecha Kossaka pisała tak: Polska nocy cudotwórcza, Rodaczko promienna, efigio, Miła Wszechmario! Nubijko zaświatowa, O ubłagana, O ustępliwa, łagodna, Strzelająca błyskami cudów, Strojna w perły, korale Wzruszona Seniorka NOWI ŚWIADKOWIE WIARY W środę 16 marca br. przeżywaliśmy uroczystość udzielenia sakramentu bierzmowania młodym dziewczętom i chłopcom z naszej parafii przez ks. biskupa Jana Szkodonia. Dokonało się to podczas Mszy św. o godz. 18.30, której przewodniczył ks. Biskup; koncelebransami byli: ks. proboszcz Jacek Kuziel i pochodzący z naszej parafii ks. Jan Dohnalik, kanclerz Kurii Ordynariatu WP w Warszawie. Na zdjęciu: Ks. biskup Jan Szkodoń namaszcza krzyżmem świętym przyjmującego bierzmowanie Foto: Kinga Zych Po trzyletnim okresie przygotowania kandydaci odnowili przyrzeczenia chrzcielne, wyrazili gotowość mężnego wyznawania wiary i postępowania według jej zasad, i zostali namaszczeni krzyżmem świętym otrzymując kolejny sakrament wtajemniczenia chrześcijańskiego (po chrzcie i Eucharystii). Ks. Biskup w słowie skierowanym do kandydatów, świadków i rodziców mówił o korzeniach wiary, która rodzi się w domowym ognisku, pielęgnowana trwa, czasem przygasa, tli się, ale ciągle ogrzewa. To rodzina jak mówił biskup Jan, opowiadając o swojej rodzinie ma być początkiem drogi wiary młodych ludzi. To w niej przeżywamy pierwsze religijne doświadczenia, poznajemy tradycje chrześcijańskie, uczymy się przykazań i nauki Kościoła, uczymy się, jak być chrześcijaninem, przed którym stoją często trudne wybory i życiowe przeciwności. Ks. Biskup wskazał też na okazje do dawania świadectwa wiary w Chrystusa w przeżywanym Roku Miłosierdzia i poprzez zaangażowanie w Światowe Dni Młodzieży. W tradycji Kościoła sakrament bierzmowania udzielany jest jako dopełnienie, umocnienie w byciu dojrzałym chrześcijaninem. Bierzmowanie od staropolskiego bierzmo wskazuje na belkę podtrzymującą domowy strop, czyli to co już w naszym życiu religijnym zostało zbudowane. Już od dnia Pięćdziesiątnicy Duch Święty przychodzi do Apostołów i do nas jako Duch Paraklet Duch Pocieszyciel. Komuż bardziej wtedy, jak i nam dzisiaj, było i jest potrzebne pocieszenie i umocnienie? Apostołowie załamani po śmierci Pana Jezusa i wciąż niepewni po Jego zmartwychwstaniu czuli się zdezorientowani poczynaniami Mistrza, których nie rozumieli. Zamknięci w wieczerniku z obawy przed Żydami, którzy mogli przyjść również po nich nie spodziewali się pomocy od Tego, który odszedł od nich?

Nagle dał się słyszeć z nieba szum (zob. Dz 2, 113). To Duch Święty przyszedł do Apostołów ze swoją mocą tak jak w marcu wieczorem przyszedł do naszych młodych, aby wspierać ich w procesie wzrastania w Jego miłości i wierze. Przyjęcie sakramentu dojrzałości diametralnie zmienia sytuację młodych ludzi, którzy otwierają się na Boga i współpracują z Nim. Namaszczeni krzyżmem świętym narodzili się na nowo z Ducha (potwierdzając duchowe narodziny dokonane w czasie chrztu), aby wejść do Królestwa Bożego, najpierw zdając egzamin ze swojego ziemskiego życia. Napisano: Nasza droga nie kończy się na przyjęciu Jezusa jako swojego Pana i Zbawiciela, ale właściwie od tego się zaczyna. Trzeba, abyśmy wszyscy pamiętali o naszym sakramencie bierzmowania jako zobowiązaniu do duchowego wzrostu, relacji pełnej oddania i miłości względem bliźnich w naszej codzienności. Monika Łakomiec (Korzystano z Pisma Świętego i Seminarium Żywej Wiary ) NOWI CHŁOPCY I DZIEWCZĘTA W SŁUŻBIE OŁTARZA W niedzielę 17 kwietnia 2016 roku w naszej parafii odbyła się uroczystość włączenia w poczet ministrantów nowych chłopców oraz dziewcząt w krąg Krucjaty Matki Bożej Niepokalanej. Młodzi chłopcy Michał Jęczmionek, Ignacy Dybek, Kamil Kwiatkowski, Patryk Kwiatkowski, Adam Duszyk i Adam Bętkowski zostali włączeni do grona ministrantówchoralistów (to najniższy stopień w ministranckiej hierarchii ), zaś dziewczęta Julia Studziżba i Małgorzata Łakomiec zostały krucjatkami Matki Bożej Niepokalanej. Wszyscy złożyli przed parafialną wspólnotą Kościoła wyznanie wiary i obiecali służyć gorliwie Bogu i Maryi. Obleczeni w nowe szaty przez swoich rodziców: ministranci w komże i tuniki, a dziewczęta w niebieskie pelerynki podobnie jak w dniu swojego chrztu świętego, kiedy rodzice nałożyli na nich białą szatę, tak teraz rozpoczęli nowy czas pięknej służby i przygody z Panem Bogiem. Mszę Świętą celebrował ks. proboszcz Jacek Kuziel, który w homilii podkreślił piękno i zaszczyt bycia wybranymi do służby ołtarza, ale też ich zobowiązanie do dawania świadectwa wiary w swoim otoczeniu: oprócz uroczystości, zaszczytu to również obowiązek dawania świadectwa w swoich środowiskach, rezygnacja z własnego czasu dla Boga w służbie ołtarza. Ks. Proboszcz dziękował rodzicom za zaszczepienie wiary i dbanie o życie religijne ich dzieci, gratulując im prawdziwie chrześcijańskiej postawy. 11 Po niedzielnej uroczystości: nowi ministranci i krucjatki z opiekunami Dziękował też ks. Bogdanowi za poświęcony czas, cierpliwość i gorliwość w pracy duszpasterskiej ze służbą ołtarza, oraz siostrze Beacie, która jest przykładem dla dziewcząt i towarzyszy im nie tylko w parafii, ale też podczas wszystkich wyjazdów organizowanych przez ks. Moderatora. Posługa ministrancka młodych chłopców obejmuje spotkania formacyjne i służenie do Mszy Świętych; im ministrant jest starszy, tym obowiązków mu przybywa. Krucjata Maryi Niepokalanej to spotkania formacyjne, ale przede wszystkim straż przy Matce Bożej, branie z Niej przykładu jako pokornej i czystej Pani, i udział w nabożeństwach maryjnych, szczególnie w Adwencie oraz w maju i październiku. Chłopcy i dziewczęta w naszej parafii tworzą wspólnotę, która ma służyć Bogu i Maryi, ale też dbać o siebie nawzajem. Wszyscy młodzi czekają zawsze z niecierpliwością zwłaszcza na wakacje i ferie zimowe, kiedy razem ze swoimi duchowymi Opiekunami wyjeżdżają na wspólny wypoczynek. A tam przecież także mają służyć Bogu i człowiekowi: wspólnie chodzą po górach, zwiedzają, razem się modlą, czytają Pismo Święte, nawiązują nowe przyjaźnie. Warte jest podkreślenie tego parafialnego wydarzenia, gdyż niestety dzisiaj służba kojarzy się wielu z poniżeniem, a poświęcenie własnego czasu dla Boga i dla spraw Bożych to dla wielu straszna strata. A w naszym otoczeniu jest wielu młodych, którzy mogliby być pokierowani ku służbie ołtarza. Życzmy wszystkim ministrantom i krucjatkom wytrwałości w codziennych obowiązkach i radości ze służby Panu Bogu, a ks. Bogdanowi i s. Beacie wielu dobrych owoców ich charyzmatycznej służby. Monika Łakomiec

12 INFORMACJE PARAFIALNE Kalendarium duszpasterskie MSZE ŚW. W NIEDZIELE: 6.30, 8.00, 9.30, 11.00 (dzieci), 12.30, 15.00, 16.30, 18.30, 20.00 (studenci); w kaplicy akademickiej: 11.00 dzieci przedszkolne (oprócz 1 i 29 maja) MSZE ŚW. W TYGODNIU: 6.00, 7.00, 8.00, 9.00, 18.30, 20.00 (z wyjątkiem sobót) SPOWIEDŹ ŚWIĘTA w tygodniu: w g. 6.00 9.00; 18.00 19.00; 19.30 20.00 (z wyjątkiem sobót) w niedziele: pół godziny przed Mszą św. KANCELARIA PARAFIALNA czynna od poniedziałku do piątku: w g. 10.00 12.00 i 16.00 18.00 Kursy Przedmałżeńskie: poniedziałki, godz. 19.00 Katolicka Poradnia Rodzinna: poniedziałki, godz. 18.00 19.00; środy, godz. 18.15 19.15 Warsztaty komunikacji małżeńskiej: każda czwarta sobota miesiąca, w godz. 9.00 15.00 Biblioteka Żywego Różańca: środy, godz. 17.00 18.00 Klub Parafialny czynny od poniedziałku do piątku, w godz. 14.00 18.00 Świetlica dla dzieci czynna od poniedziałku do piątku, w godz. 14.00 18.00 Dyżur Stowarzyszenia Miłosierdzia: poniedziałki, w godz. 15.00 18.00 czwartki, w godz. 9.00 12.00 NUMERY TELEFONÓW dyżurny: 12-622-59-19 kancelaria: 12-622-59-21 zakrystia: 12-622-59-27 MAJ 1 (niedziela): 6. Niedziela Wielkanocna. 3 (wtorek): Uroczystość Najśw. Maryi Panny Królowej Polski, głównej patronki naszej Ojczyzny. Msze Święte w porządku niedzielnym. 4 (środa): Święto św. Floriana, męczennika, patrona Miasta Krakowa. Nabożeństwo pierwszej środy miesiąca o godz. 18.00: procesja ze świecami, nabożeństwo majowe, nowenna do Matki Bożej Nieustającej Pomocy i Msza Święta świąteczna. 5 (czwartek): Pierwszy czwartek miesiąca. 6 (piątek): Święto świętych Apostołów Filipa i Jakuba. Pierwszy piątek miesiąca: odwiedziny kapłanów w domach chorych od godz. 9.00; dodatkowa Msza św. o godz. 16.30. 7 (sobota): Obchody pierwszej soboty miesiąca. 8 (niedziela): Uroczystość Wniebowstąpienia Pańskiego. Procesja ku czci św. Stanisława, biskupa i męczennika, z Wawelu na Skałkę o godz. 9.00. 9 (poniedziałek): Uroczystość św. Stanisława, biskupa i męczennika, głównego patrona Polski i Archidiecezji Krakowskiej (przeniesiona z niedzieli 8 maja). Msze Święte jak w dni powszednie. 10 (wtorek): Uroczystość św. Ludwiki de Marillac, współzałożycielki Zgromadzenia Sióstr Miłosierdzia św. Wincentego a Paulo (przeniesiona dekretem Kongregacji ds. Kultu Bożego i Dyscypliny Sakramentów z dnia 15 marca na 9 maja). 11 (środa): Udzielenie sakramentu namaszczenia chorych po Mszy św. o godz.18.30. 14 (sobota): Święto św. Macieja, Apostoła. Nabożeństwo odnowienia przyrzeczeń chrzcielnych przez dzieci z klas drugich i pierwsza spowiedź św. dzieci. 15 (niedziela): Uroczystość Zesłania Ducha Świętego. Uroczystość pierwszej Komunii św. dzieci o godz. 10.30 (SP nr 5) i o godz. 12.30 (SP nr 12). 16 (poniedziałek): Święto Najśw. Maryi Panny, Matki Kościoła. Msze św. o g. 6.00, 7.00, 8.00, 9.00, 16.30, 18.30 i 20.00. 19 (czwartek): Święto Jezusa Chrystusa Najwyższego i Wiecznego Kapłana. 22 (niedziela): Uroczystość Najświętszej Trójcy. Uroczystość rocznicy pierwszej Komunii św. dzieci o godz. 11.00. Kończy się okres spowiedzi i Komunii św. wielkanocnej. 26 (czwartek): Uroczystość Najświętszego Ciała i Krwi Chrystusa (Bożego Ciała): porządek Mszy św. jak w niedziele. Po uroczystej Mszy św. o godz. 16.30 procesja do czterech ołtarzy (do kościoła Bł. Anieli Salawy). 29 (niedziela): 9. niedziela zwykła. 31 (wtorek): Święto Nawiedzenia Najśw. Maryi Panny. Z Życia Parafii pismo parafii pw. NMP z Lourdes w Krakowie; red. naczelny: ks. Bogdan Markowski CM; e-mail: deusdedit13@interia.pl Parafia: ul. Misjonarska 37, 30-058 Kraków, tel.: (12) 637-13-94; www.misjonarska.pl; nakład pisma: 2.300 bezpłatnych egzemplarzy Druk: Firma PLATAN, Kryspinów 256, 32-060 Liszki, tel.: (12) 429-96-60; www.wydawnictwoplatan.pl