Załączniki do skargi Nr 1 DZIENNIK USTAW RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ. Warszawa, dnia 15 listopada 2013 r. Poz. 1326

Załączniki do skargi Nr 1 DZIENNIK USTAW RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ Warszawa, dnia 15 listopada 2013 r. Poz. 1326 ROZPORZĄDZENIE MINISTRA TRANSPORTU, BUDOWNICTWA I GOSPODARKI MORSKIEJ 1) z dnia 23 września 2013 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie szczegółowych warunków technicznych dla znaków i sygnałów drogowych oraz urządzeń bezpieczeństwa ruchu drogowego i warunków ich umieszczania na drogach Na podstawie art. 7 ust. 3 ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. Prawo o ruchu drogowym (Dz. U. z 2012 r. poz. 1137, z późn. zm. 2 ) zarządza się, co następuje: 1. W rozporządzeniu Ministra Infrastruktury z dnia 3 lipca 2003 r. w sprawie szczegółowych warunków technicznych dla znaków i sygnałów drogowych oraz urządzeń bezpieczeństwa ruchu drogowego i warunków ich umieszczania na drogach (Dz. U. Nr 220, poz. 2181, z późn. zm. 3) ) w załączniku nr 1 do rozporządzenia wprowadza się następujące zmiany: 1) w części 5 Znaki informacyjne : a) pkt 5.2.50 Strefa parkowania i pkt 5.2.51 Koniec strefy parkowania otrzymują brzmienie: 5.2.50. Strefa płatnego parkowania Znak D-44 strefa płatnego parkowania (rys 5.2.50.1) stosuje się w celu wskazania strefy, w której w określone dni robocze, w określonych godzinach lub całodobowo pobierana jest opłata za postój pojazdu samochodowego. 1 ) Minister Transportu, Budownictwa i Gospodarki Morskiej kieruje działem administracji rządowej transport, na podstawie 1 ust. 2 pkt 3 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 18 listopada 2011 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Transportu, Budownictwa i Gospodarki Morskiej (Dz. U. Nr 248, poz. 1494 oraz z 2012 r. poz. 1396). 2 ) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2012 r. poz. 1448 oraz z 2013 r. poz. 700 i 991. 3 ) Zmiany wymienionego rozporządzenia zostały ogłoszone w Dz. U. z 2008 r. Nr 67, poz. 413, Nr 126, poz. 813 i Nr 235, poz. 1596, z 2010 r. Nr 65, poz. 411, z 2011 r. Nr 89, poz. 508, Nr 124, poz. 702 i Nr 133, poz. 772 oraz z 2013 r. poz. 891. - Strona 1 z 3 -

Załączniki do skargi Nr 1 Znak D-44 ma wymiary ustalone dla grupy znaków dużych. Na znaku obok napisu Postój płatny wskazuje się sposób wnoszenia opłaty za postój pojazdu samochodowego przez umieszczenie napisu lub symbolu parkometru, karty zegarowej lub biletu. Jeżeli obowiązek wnoszenia opłaty za postój pojazdu samochodowego dotyczy okreś- lonych dni roboczych lub godzin, pod napisem Postój płatny umieszcza się informację określającą zakres stosowania znaku D-44. Symbole stosowane na znaku D- 44 pokazano na rys. 5.2.50.2. Rys. 5.2.50.1. Znak D-44 Dziennik Ustaw 2 Poz. 1326 Rys. 5 2 50.2. Symbole stosowane na znaku D-44: a) parkometru b) karty zegarowej c) biletu Znak D-44 umieszcza się na wszystkich ulicach doprowadzających ruch do obszaru, na którym została ustalona strefa płatnego parkowania. - Strona 2 z 3 -

Załączniki do skargi Nr 1 W strefie oznakowanej znakiem D-44 miejsca dla postoju pojazdu samochodowego wyznacza się znakami pionowymi określonymi w pkt 5.2.18 oraz znakami poziomymi określonymi w załączniku nr 2 do rozporządzenia w: pkt 5.2.4, pkt 5.2.5, pkt 5.2.6 i pkt 5.2.9.2. 5.2.51. Koniec strefy płatnego parkowania Rys. 5.2.51.1. Znak D-45 Znak D-45 koniec strefy płatnego parkowania (rys. 5.2.51.1) stosuje się w celu wskazania końca strefy płatnego parkowania. Na jezdniach dwukierunkowych znak D-45 umieszcza się w tym samym przekroju co znak D-44., b) dotychczasowy pkt 5.2.56 Strefa ruchu oznacza się jako pkt 5.2.57 Strefa ruchu, c) dotychczasowy pkt 5.2.57 Koniec strefy ruchu oznacza się jako pkt 5.2.58 Koniec strefy ruchu, d) dotychczasowy pkt 5.2.58 Automatyczna kontrola prędkości oznacza się jako pkt 5.2.56 Automatyczna kontrola prędkości ; Dziennik Ustaw 3 Poz. 1326 2) w części 9 Konstrukcje znaków drogowych pionowych w pkt 9.4 Znaki informacyjne opis pod rysunkiem: a) Rys. 9.4.77. Konstrukcja znaku D-52 otrzymuje brzmienie: Rys. 9.4.78. Konstrukcja znaku D-52, b) Rys. 9.4.78. Konstrukcja znaku D-53 otrzymuje brzmienie: Rys. 9.4.79. Konstrukcja znaku D-53. 2. Znaki D-44 strefa parkowania i D-45 koniec strefy parkowania stosowane w organizacji ruchu na drogach przed dniem wejścia w życie rozporządzenia uznaje się za równoważne odpowiednio znakom D-44 strefa płatnego parkowania i D-45 koniec strefy płatnego parkowania. 3. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 90 dni od dnia ogłoszenia, z wyjątkiem przepisów 1 pkt 1 lit. b d oraz pkt 2, które wchodzą w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Minister Transportu, Budownictwa i Gospodarki Morskiej: S. Nowak - Strona 3 z 3 -

Załączniki do skargi Nr 2 - Strona 1 z 3 -

Załączniki do skargi Nr 9 DZIENNIK USTAW RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ Warszawa, dnia 7 września 2015 r. Poz. 1313 ROZPORZĄDZENIE MINISTRÓW INFRASTRUKTURY I ROZWOJU 1) ORAZ SPRAW WEWNĘTRZNYCH 2) z dnia 3 lipca 2015 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie znaków i sygnałów drogowych Na podstawie art. 7 ust. 2 ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. Prawo o ruchu drogowym (Dz. U. z 2012 r. poz. 1137, z późn. zm. 3) ) zarządza się, co następuje: 1. W rozporządzeniu Ministrów Infrastruktury oraz Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 31 lipca 2002 r. w sprawie znaków i sygnałów drogowych (Dz. U. Nr 170, poz. 1393, z późn. zm. 4) ) wprowadza się następujące zmiany: 1) w 2: a) po ust. 4 dodaje się ust. 4a w brzmieniu: 4a. Napis podany na tabliczce może określać: 1) okres obowiązywania znaku, 2) okres wyłączenia określonego tabliczką uczestnika ruchu lub rodzaju pojazdu, 3) uczestnika ruchu, część drogi lub rodzaj pojazdu, których znak dotyczy albo nie dotyczy., b) ust. 8 otrzymuje brzmienie: 8. Wzory znaków drogowych, sygnałów drogowych, wzory tabliczek oraz ich spis określa, z zastrzeżeniem ust. 8a i 9, załącznik do rozporządzenia., c) po ust. 8 dodaje się ust. 8a w brzmieniu: 8a. Na tabliczkach innych niż określone wzorem stosuje się symbole określające pojazd albo uczestnika ruchu zgodnie ze wzorami znaków i tabliczek określonych w załączniku do rozporządzenia. ; 2) w 16 ust. 2 otrzymuje brzmienie: 1 ) Minister Infrastruktury i Rozwoju kieruje działem administracji rządowej transport, na podstawie 1 ust. 2 pkt 4 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 22 września 2014 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Infrastruktury i Rozwoju (Dz. U. poz. 1257). 2 ) Minister Spraw Wewnętrznych kieruje działem administracji rządowej sprawy wewnętrzne, na podstawie 1 ust. 2 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 22 września 2014 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Spraw Wewnętrznych (Dz. U. poz. 1265). 3 ) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2012 r. poz. 1448, z 2013 r. poz. 700, 991, 1446 i 1611, z 2014 r. poz. 312, 486, 529, 768, 822 i 970 oraz z 2015 r. poz. 211, 541, 591, 933, 1038, 1045 i 1273. 4 ) Zmiany wymienionego rozporządzenia zostały ogłoszone w Dz. U. z 2008 r. Nr 179, poz. 1104, z 2010 r. Nr 65, poz. 412, z 2011 r. Nr 89, poz. 509 i Nr 124, poz. 705 oraz z 2013 r. poz. 890 i 1325.

Załączniki do skargi Nr 9 Dziennik Ustaw 2 Poz. 1313 w 2. Umieszczona pod znakiem B-1 tabliczka z napisem Nie dotyczy wraz z symbolem pojazdu lub wyrażeniem określającym pojazd wskazuje, że zakaz nie dotyczy pojazdu określonego tabliczką. ; 3) w 17 ust. 2 otrzymuje brzmienie: 2. Umieszczona pod znakiem B-2 tabliczka z napisem Nie dotyczy wraz z symbolem pojazdu lub wyrażeniem określającym pojazd wskazuje, że zakaz nie dotyczy pojazdu określonego tabliczką. ; 4) 18 ust. 12 otrzymuje brzmienie: 12. Znak B-11 zakaz wjazdu wózków rowerowych oznacza zakaz ruchu wózków rowerowych. ; 5) w 22 ust. 4 otrzymuje brzmienie: 4. Umieszczona pod znakiem B-21 lub B-22 tabliczka z napisem Nie dotyczy wraz z symbolem pojazdu lub wyrażeniem określającym pojazd wskazuje, że zakaz nie dotyczy pojazdu określonego tabliczką. ; 6) w 27 w ust. 3 wprowadzenie do wyliczenia otrzymuje brzmienie: Znak B-33, określający dopuszczalną prędkość większą niż 50 km/h, umieszczony na obszarze zabudowanym, dotyczy samochodu osobowego, motocykla i samochodu ciężarowego o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 t, z wyjątkiem: ; 7) w 33: a) ust. 2 otrzymuje brzmienie: 2. Osoby, o których mowa w art. 8 ust. 1 i 2 ustawy, mogą pod warunkiem zachowania szczególnej ostrożności nie stosować się do zakazów wyrażonych znakami: B-1, B-3, B-3a, B-4, B-10, B-35, B-37, B-38 i B- 39, z uwzględnieniem ust. 3., b) dodaje się ust. 3 w brzmieniu: 3. Umieszczona pod znakami, o których mowa w ust. 2, tabliczka z napisem Dotyczy także i symbolem osoby niepełnosprawnej, określonym na tabliczce T-29, wskazuje, że znaki te obowiązują również osoby, o których mowa w art. 8 ust. 1 i 2 ustawy. ; 8) w 35 dodaje się ust. 3 w brzmieniu: 3. Umieszczona pod znakami C-1 do C-10 tabliczka z napisem Nie dotyczy wraz z symbolem pojazdu lub wyrażeniem określającym pojazd wskazuje, że nakaz nie dotyczy pojazdu określonego tabliczką. ; 9) 37 otrzymuje brzmienie: 37. 1. Znak C-13 droga dla rowerów oznacza drogę przeznaczoną dla kierujących rowerami, którzy są obowiązani do korzystania z tej drogi, jeżeli jest ona wyznaczona dla kierunku, w którym oni poruszają się lub zamierzają skręcić. 2. Nakaz wyrażony znakiem C-13 obowiązuje do odwołania albo do: 1) miejsca umieszczenia znaku B-1, B-9, C-16, D-40, 2) najbliższego skrzyżowania. 3. Znak C-13a koniec drogi dla rowerów oznacza koniec drogi przeznaczonej dla kierujących rowerami. ; 10) w 39 po ust. 1 dodaje się ust. 1a w brzmieniu: 1a. Nakaz wyrażony znakiem C-16 obowiązuje do odwołania albo do miejsca umieszczenia znaku B-41, C-13 albo D-40. ; 11) 40 otrzymuje brzmienie: - Strona 2 z 6

Załączniki do skargi Nr 9 Dziennik Ustaw 3 Poz. 1313 w 40. 1. Umieszczone na jednej tarczy symbole znaków C-13 i C-16 oddzielone kreską poziomą oznaczają, że droga jest przeznaczona dla pieszych i kierujących rowerami. Kierujący rowerami są obowiązani do korzystania z tak oznakowanej drogi, jeżeli jest ona wyznaczona dla kierunku, w którym oni poruszają się lub zamierzają skręcić. Ruch pieszych i rowerów odbywa się na całej powierzchni tak oznaczonej drogi. 2. Umieszczone na jednej tarczy symbole znaków C-13 i C-16 oddzielone kreską pionową oznaczają drogę dla rowerów i drogę dla pieszych położone obok siebie, odpowiednio po stronach wskazanych na znaku. Kierujący rowerami są obowiązani do korzystania z tak oznakowanej drogi, jeżeli jest ona wyznaczona dla kierunku, w którym oni poruszają się lub zamierzają skręcić. 3. Przepisy ust. 1 i 2, 37 ust. 2 i 3 oraz 39 ust. 1a i 2 stosuje się odpowiednio dla oznaczania końca drogi dla pieszych i kierujących rowerami oraz końca drogi dla rowerów i drogi dla pieszych położonych obok siebie, przy czym znak C-13/C-16 jest odwoływany również znakami C-13 albo C-16. ; 12) 44: a) ust. 2 otrzymuje brzmienie: 2. Umieszczona pod znakiem D-3 tabliczka z napisem Nie dotyczy wraz z symbolem pojazdu lub wyrażeniem określającym pojazd wskazuje, że ruch pojazdów określonych tabliczką odbywa się w dwóch kierunkach., b) dodaje się ust. 3 w brzmieniu: 3. Znak D-3 z umieszczoną pod nim tabliczką z napisem Nie dotyczy i symbolem roweru lub wózka rowerowego umieszczony na drodze o dopuszczalnej prędkości nie większej niż 30 km/h oznacza, że ruch tych pojazdów może odbywać się bez wyznaczonych pasów ruchu. ; 13) w 45 dodaje się ust. 3 w brzmieniu: 3. Umieszczona pod znakiem D-4a lub D-4b tabliczka z napisem Nie dotyczy i symbolem roweru lub wózka rowerowego oznacza, że znak nie dotyczy roweru lub wózka rowerowego. ; 14) w 49 ust. 2 otrzymuje brzmienie: 2. Umieszczony na znakach D-11 lub D-12 napis lub symbol pojazdu oznacza, że na pasie ruchu oznaczonym tym znakiem jest dopuszczony ruch pojazdu określonego tym napisem lub symbolem. ; 15) w 52: a) po ust. 1 dodaje się ust. 1a w brzmieniu: 1a. Umieszczony na znaku D-18 symbol pojazdu oznacza, że parking jest przeznaczony na postój pojazdu, którego symbol znajduje się na znaku., b) ust. 6 otrzymuje brzmienie: 16) w 53: 6. Umieszczona pod znakiem D-18, D-18a lub D-18b tabliczka T-29 informuje o miejscu przeznaczonym dla pojazdu samochodowego osoby, o której mowa w art. 8 ust. 1 i 2 ustawy. ; a) ust. 1 otrzymuje brzmienie: 1. Znak D-19 postój taksówek oznacza miejsce przeznaczone na postój taksówek, z wyjątkiem taksówek zajętych., b) uchyla się ust. 3; 17) 65 otrzymuje brzmienie: 65. 1. Znaki: 1) E-15a numer drogi krajowej o dopuszczalnym nacisku osi pojazdu do 11,5 t, 2) E-15b numer drogi wojewódzkiej o dopuszczalnym nacisku osi pojazdu do 8 t, 3) E-15c numer autostrady, - Strona 3 z 6

Załączniki do skargi Nr 9 Dziennik Ustaw 4 Poz. 1313 w 4) E-15d numer drogi ekspresowej, 5) E-15e numer drogi wojewódzkiej o dopuszczalnym nacisku osi pojazdu do 10 t, 6) E-15f numer drogi krajowej o dopuszczalnym nacisku osi pojazdu do 10 t, 7) E-15g numer drogi krajowej o dopuszczalnym nacisku osi pojazdu do 8 t, 8) E-16 numer szlaku międzynarodowego wskazują numer i rodzaj (kategorię) drogi. 2. Znaki wymienione w ust. 1 pkt 1 7 oznaczają także, że drogą mogą poruszać się pojazdy o nacisku osi pojedynczej nieprzekraczającym: 1) 11,5 t w przypadku znaków: E-15a, E-15c oraz E-15d, 2) 10 t w przypadku znaków: E-15e oraz E-15f, 3) 15g 8 t w przypadku znaków: E-15b oraz E- i odpowiednio większym nacisku osi wielokrotnej, zgodnie z przepisami określającymi warunki techniczne pojazdów poruszających się po drogach. 3. Umieszczona pod znakiem E-15a, E-15c, E-15d, E-15f albo E-15g tabliczka T-34 oznacza, że za przejazd odcinkiem drogi publicznej tak oznaczonym pobiera się opłatę elektroniczną. ; 18) 87 po ust. 2 dodaje się ust. 2a w brzmieniu: 2a. Znaki określone w ust. 1 umieszczone na pasie ruchu poprzedzone symbolem lub napisem, o których mowa w 91 ust. 1 i 2, oznaczają kierunek ruchu pojazdu wskazanego tym symbolem lub napisem. ; 19) w 89: a) ust. 3 otrzymuje brzmienie: 3. Znak P-14 linia warunkowego zatrzymania złożona z prostokątów wskazuje miejsce zatrzymania pojazdu: 1) na skrzyżowaniu na wlotach dróg równorzędnych, 2) przed przejściem dla pieszych, 3) przed przystankami tramwajowymi bez wysepek, 4) przed przejazdami tramwajowymi i kolejowymi, 5) przed przejazdem dla rowerzystów, 6) przed śluzą dla rowerów, 7) przed sygnałem świetlnym., b) po ust. 3 dodaje się ust. 3a w brzmieniu: 20) w 91: 3a. Obowiązek zatrzymania pojazdu w miejscu, o którym mowa w ust. 3, nie dotyczy kierującego rowerem wjeżdżającego do śluzy dla rowerów. ; a) ust. 2 otrzymuje brzmienie: 2. Znak P-23 rower oznacza drogę dla rowerów, pas ruchu dla rowerów lub śluzę dla rowerów albo część jezdni drogi jednokierunkowej, na której ruch rowerów odbywa się w dwóch kierunkach; znak P-23 umieszczony łącznie ze znakiem P-26 oznacza, że droga jest przeznaczona dla pieszych i kierujących rowerami., b) po ust. 2 dodaje się ust. 2a w brzmieniu: - Strona 4 z 6

Załączniki do skargi Nr 9 Dziennik Ustaw 5 Poz. 1313 w 2a. Po części drogi oznaczonej znakiem P-23 może odbywać się ruch wózka rowerowego, jeżeli oznakowanie pionowe tej części drogi wskazuje taką możliwość. ; 21) 92 otrzymuje brzmienie: 92. Znak P-24 miejsce dla pojazdu osoby niepełnosprawnej oznacza, że stanowisko postojowe, na którym znak umieszono, jest przeznaczone dla pojazdu samochodowego osób, o których mowa w art. 8 ust. 1 i 2 ustawy. ; 22) po 93 dodaje się 93a i 93b w brzmieniu: 93a. Znak P-26 piesi oznacza drogę dla pieszych; znak P-26 umieszczony łącznie ze znakiem P-23 oznacza, że droga jest przeznaczona dla pieszych i kierujących rowerami. 93b. Znak P-27 kierunek i tor ruchu roweru wskazuje kierującemu rowerem tor ruchu roweru na jezdni i określa kierunek jego ruchu. ; 23) po 95 dodaje się 95a w brzmieniu: 95a. 1. Sygnały świetlne nadawane przez sygnalizator S-1a dotyczą kierujących rowerem, znajdujących się na części drogi przeznaczonej tylko do ruchu rowerów lub wjeżdżających na tę część drogi. 2. Przepisy 95 ust. 1 i 2 stosuje się odpowiednio do sygnałów nadawanych przez sygnalizator S-1a. ; 24) po 97 dodaje się 97a w brzmieniu: 97a. 1. Sygnały świetlne nadawane przez sygnalizator S-3a dotyczą kierujących rowerem, znajdujących się na części drogi przeznaczonej tylko do ruchu rowerów lub wjeżdżających na tę część drogi, jadących w kierunkach wskazanych strzałką (strzałkami). 2. Przepisy 95 ust. 1 i 2 oraz 97 ust. 1, 3 i 4 stosuje się odpowiednio do sygnałów nadawanych przez sygnalizator kierunkowy S-3 - Strona 5 z 6

Załączniki do skargi Nr 10 II GSK 1684/13 - Wyrok Data orzeczenia 2014-11-25 Data wpływu 2013-08-22 Sąd Sędziowie Naczelny Sąd Administracyjny Hanna Kamińska /przewodniczący/ Małgorzata Korycińska /sprawozdawca/ Zofia Borowicz Symbol z opisem Hasła tematyczne 6537 Egzekucja należności pieniężnych, do których nie stosuje się przepisów Ordynacji podatkowej (art. 34 ust. 3 ustawy o f Egzekucyjne postępowanie Inne Drogi publiczne Sygn. powiązane III SA/Po 199/13 Skarżony organ Treść wyniku Powołane przepisy Samorządowe Kolegium Odwoławcze Uchylono zaskarżony wyrok i przekazano sprawę do ponownego rozpoznania przez Wojewódzki Sąd Administracyjny Dz.U. 2007 nr 19 poz 115; art. 13 ust. 1 pkt 1, art. 13b ust. 1 i 3, art. 13f ust. 1; Ustawa z dnia 21 marca 1985 r. o drogach publicznych - tekst jednolity Dz.U. 2012 nr 0 poz 270; art. 141 4, art. 185 1; Ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jednolity. Sentencja Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Hanna Kamińska Sędzia NSA Zofia Borowicz Sędzia NSA Małgorzata Korycińska (spr.) Protokolant Michał Mazur po rozpoznaniu w dniu 25 listopada 2014 r. na rozprawie w Izbie Gospodarczej skargi kasacyjnej M. P. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w P. z dnia 16 maja 2013 r. sygn. akt III SA/Po 199/13 w sprawie ze skargi M. P. na postanowienie Samorządowego Kolegium Odwoławczego w P. z dnia [...] listopada 2012 r. nr [...] w przedmiocie zarzutów w postępowaniu egzekucyjnym uchyla zaskarżony wyrok i przekazuje sprawę do ponownego rozpoznania Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu w P. Uzasadnienie I - Strona 1 z 8 -

Załączniki do skargi Nr 10 Wojewódzki Sąd Administracyjny w P., wyrokiem objętym skargą kasacyjną, oddalił skargę M. P. na postanowienie Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Poznaniu z dnia [...] listopada 2012 r. w przedmiocie zarzutów zgłoszonych w postępowaniu egzekucyjnym. Sąd I instancji orzekał w następującym stanie sprawy: Upomnieniem z dnia [...] listopada 2011 r. Zarząd Dróg Miejskich w P. wezwał M. P. do uregulowania należności z tytułu opłaty dodatkowej za parkowanie pojazdu w dniu [...] marca 2010 r., przy ul. D. w P. W związku z nieuregulowaniem należności wierzyciel wystawił w dniu [...] marca 2012 r. tytuł wykonawczy. Skarżący wniósł zarzut nieistnienia obowiązku objętego tytułem wykonawczym i wskazał, że nie powinien uiścić opłaty za parkowanie bowiem "nie było to miejsce z wjazdem i wyjazdem, było za drzewem i żaden inny samochód nie mógł w to miejsce trafić, tylko Maluch". Zarząd Dróg Miejskich w P. postanowieniem z dnia [...] lipca 2012 roku, wydanym na podstawie art. 17 1 i art. 34 ustawy z dnia 17 czerwca 1966 roku o postępowaniu egzekucyjnym w administracji (Dz. U. z 2005 r. Nr 229, poz. 1954 ze zm.; dalej: ustawa o postępowaniu egzekucyjnym lub u.p.e.a.), nie uwzględnił zarzutu nieistnienia obowiązku uiszczenia przez zobowiązanego opłaty dodatkowej za nieopłacony postój pojazdu w strefie płatnego parkowania. ZDM wyjaśnił, że podczas przeprowadzonej wizji w terenie, ustalono, że miejsce postoju pojazdu znajdowało się w prawidłowo wyznaczonej i prawidłowo oznakowanej strefie płatnego parkowania. Samorządowe Kolegium Odwoławcze w P., postanowieniem z dnia [...] listopada 2012 roku, utrzymało w mocy zaskarżone rozstrzygnięcie. W ocenie organu II instancji bez znaczenia dla sprawy była okoliczność, że samochód parkował za drzewem, gdzie zarówno wjazd, jak i wyjazd były utrudnione, zobowiązany pozostawił bowiem pojazd w strefie płatnego parkowania, w której zabroniony jest postój pojazdu bez wniesienia opłaty, z wyjątkiem postoju - Strona 2 z 8 -

Załączniki do skargi Nr 10 pojazdów osób lub jednostek, dla których ustalona została zerowa stawka opłaty oraz postój pojazdów komunikacji publicznej na wyznaczonych dla nich miejscach. Wojewódzki Sąd Administracyjny w P. oddalając skargę wyjaśnił, że zgodnie z art. 13 ust. 1 ustawy z dnia 21 marca 1985 roku o drogach publicznych (Dz. U. z 2007 r. Nr 19, poz. 115 ze zm.; dalej: ustawa o drogach publicznych), korzystający z dróg publicznych są obowiązani do ponoszenia opłat za parkowanie pojazdów samochodowych na drogach publicznych w strefie płatnego parkowania. Opłatę za parkowanie można pobierać za parkowanie pojazdów samochodowych w strefie płatnego parkowania, w wyznaczonym miejscu, w określone dni robocze, w określonych godzinach lub całodobowo art. 13b ust. 1 ustawy o drogach publicznych. Kompetencję do ustanowienia strefy płatnego parkowania ustawodawca powierzył radzie gminy (radzie miasta), która podejmuje w tym zakresie uchwałę art. 13b ust. 3 i ust. 4 ustawy o drogach publicznych. Rada Miasta P. na podstawie ustawowego upoważnienia uchwałą Nr [...] z dnia [...] grudnia 2003 roku ustanowiła strefę płatnego parkowania. Sąd podzielił stanowisko organów wyrażone w uzasadnieniu kwestionowanych postanowień, że osoby niepełnosprawne posiadające kartę parkingową mogą nie stosować się do niektórych znaków drogowych. Wśród tych znaków, nie znajduje się jednak znak D-44 "Strefa płatnego parkowania" i znak D-45 "Koniec strefy płatnego parkowania". Jedynymi miejscami, gdzie opłata nie jest wymagana są stosownie oznakowane zastrzeżone miejsca postojowe tzw. koperty. Stąd umieszczenie za przednią szybą pojazdu karty parkingowej osoby niepełnosprawnej nie zwalniało skarżącego z obowiązku wniesienia opłaty za parkowanie, a z kolei brak wolnych "kopert" nie zwalniał z obowiązku wniesienia opłaty za parkowanie pojazdu w płatnym obszarze strefy płatnego parkowania. Sąd wskazał, że argumentacja, jakoby pojazd nie parkował w strefie płatnego parkowania, lecz pomiędzy wyznaczonymi miejscami i "dwa koła pojazdu znajdowały się na chodniku, a pozostała część w wolnym miejscu", nie znajduje potwierdzenia w materiale dowodowym zgromadzonym w aktach sprawy. W podstawie prawnej Sąd I instancji powołał art. 151 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 roku Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tekst jedn. Dz. U. z 2012, poz. 270 ze zm.; dalej: p.p.s.a.). O kosztach orzeczono na podstawie 14 ust. 2 pkt 1 lit. c) w zw. z 15 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w - Strona 3 z 8 -

Załączniki do skargi Nr 10 sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego ustanowionego z urzędu (tekst jedn. Dz. U. z 2013 r., poz. 490) II M. P. zaskarżył wyrok Sądu I instancji w całości zarzucając mu naruszenie art. 141 p.p.s.a., które to naruszenie mogło mieć istotny wpływ na wynik sprawy poprzez brak merytorycznego odniesienia się do twierdzeń i zarzutów skarżącego, że pojazd skarżącego jedynie częściowo pozostawał w wyznaczonym miejscu w strefie płatnego parkowania i brak wyjaśnienia, czy takie parkowanie należy uznać za parkowanie w miejscu wyznaczonym i w konsekwencji, czy w takiej sytuacji skarżący winien uiścić opłatę. Podnosząc ten zarzut, skarżący wniósł o zmianę zaskarżonego wyroku i uchylenie decyzji organów obu instancji oraz o umorzenie postępowania. W uzasadnieniu autor skargi kasacyjnej podniósł, że zgodnie z treścią 3 ust. 2 uchwały nr [...] Rady Miasta P., opłaty o których mowa w ust. 1 pobiera się za parkowanie pojazdów samochodowych w wyznaczonym miejscu SPP. W jego opinii zapis znajdujący się w uchwale oznacza, że dopuszczalne jest pobieranie opłaty jedynie za pozostawienie pojazdu w oznaczonym miejscu znajdującym się w strefie płatnego parkowania, podczas gdy skarżący pozostawił samochód tylko częściowo w takim miejscu. III W odpowiedzi na skargę kasacyjną Samorządowe Kolegium Odwoławcze w P. wniosło o jej oddalenie w całości oraz zasądzenie kosztów postępowania kasacyjnego według norm prawem przepisanych. - Strona 4 z 8 -

Załączniki do skargi Nr 10 IV Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje: Skarga kasacyjna została oparta na usprawiedliwionej podstawie naruszenia art. 141 4 p.p.s.a. Przepis ten w zdaniu pierwszym stanowi, że uzasadnienie wyroku powinno zawierać zwięzłe przedstawienie stanu sprawy, zarzutów podniesionych w skardze, stanowiska pozostałych stron, podstawę prawną rozstrzygnięcia oraz jej wyjaśnienie. Szczególne miejsce w uzasadnieniu wyroku zajmuje wskazanie podstawy prawnej rozstrzygnięcia oraz jej wyjaśnienie. Podstawa prawna rozstrzygnięcia obejmuje wskazanie zastosowanych przepisów oraz wyjaśnienie przyjętego przez sąd sposobu ich wykładni i zastosowania. Powołanie podstawy prawnej rozstrzygnięcia powinno mieć charakter zwięzły, ale pozwalający na skontrolowanie przez stronę postępowania i ewentualnie przez sąd wyższej instancji, czy sąd orzekający nie popełnił w swoim rozumowaniu błędów. Znaczenie procesowe uzasadnienia wyroku uwidacznia się bowiem w tym, że: - ma ono dać rękojmię, iż sąd dołoży należytej staranności przy podejmowaniu rozstrzygnięcia, - ma umożliwić sądowi wyższej instancji ocenę, czy przesłanki, na których oparł się Sąd niższej instancji, są trafne, - ma, w razie wątpliwości, umożliwić ustalenie granic powagi rzeczy osądzonej i innych skutków prawnych wyroku (por. W. Siedlecki, Postępowanie cywilne, Zarys wykładu, Warszawa 2003, s. 282). W orzecznictwie Naczelnego Sądu Administracyjnego podkreśla się, że ograniczenie się w uzasadnieniu wyroku do przytoczenia przepisu prawnego, czy też ogólnikowego powoływania się na poglądy doktryny czy judykatury, bez gruntownego odniesienia się do okoliczności konkretnego stanu faktycznego sprawy, nie może zastąpić opisu przebiegu operacji logicznej, rezultatem której jest przyjęty konkretny kierunek interpretacji i zastosowania konkretnego przepisu prawnego w okolicznościach konkretnego stanu faktycznego sprawy (por. wyroki NSA: z dnia 11 stycznia 2011 r., sygn. akt I GSK 685/09, z dnia 9 stycznia 2013 r., II GSK 1934/11). Podkreśla się również, że jeżeli w uzasadnieniu wyroku wojewódzki sąd administracyjny ogranicza się w dużym stopniu do powielenia stanowiska zajętego w sprawie przez organy administracji lub jego prostej akceptacji, nie służy to realizacji celów sądowej - Strona 5 z 8 -

Załączniki do skargi Nr 10 kontroli administracji publicznej. Kontrola ta obejmuje: kontrolę rekonstrukcji norm proceduralnych stanowiących podstawę oceny realizacji przez organ administracji prawnych wymogów ustalania faktów; kontrolę sposobu prawnej kwalifikacji tych faktów, co odnosi się do materialnoprawnych podstaw rozstrzygnięcia administracyjnego, w tym również w zakresie dotyczącym kontroli wykładni prawa przeprowadzonej przez organ; przez pryzmat zaś przepisów ustaw procesowych określających prawne wymogi odnośnie uzasadnienia decyzji administracyjnej (postanowienia), kontrolę konkretnego sposobu ustalenia w konkretnej sprawie faktycznych i prawnych podstaw rozstrzygnięcia (por. L. Leszczyński, Orzekanie przez sądy administracyjne a kontrola wykładni prawa, Zeszyty Naukowe Sądownictwa Administracyjnego 2010). Do ustawowych wymogów uzasadnienia wyroku należy przedstawienie zarzutów podniesionych w skardze. Wymóg przedstawienia zarzutów podniesionych w skardze nie może ograniczać się jedynie do ich przytoczenia, ale oznacza także konieczność odniesienia się do nich przy wyjaśnianiu podstawy prawnej rozstrzygnięcia. Przenosząc te uwagi na objęte skargą kasacyjną orzeczenie Sądu I instancji Naczelny Sąd Administracyjny stwierdza, że uzasadnienie zaskarżonego wyroku nie wyjaśnia w sposób dostateczny podstawy prawnej rozstrzygnięcia, jak i brak w nim merytorycznego odniesienia się do zarzutów skargi. Zważyć trzeba, że skarżący w toku postępowania konsekwentnie twierdził, że w dniu [...] marca 2010 r. zaparkował samochód Fiat 126p w miejscu, które nie było wyznaczone do parkowania. Wskazywał, co także wynika z dokumentacji fotograficznej, że pomiędzy miejscami wyznaczonymi do parkowania rosło drzewo i to właśnie tam zaparkował samochód, który "dwoma kołami znajdował się na chodniku a pozostała część w wolnym miejscu". Odnosząc się do tych twierdzeń Sąd I instancji w uzasadnieniu zaskarżonego wyroku, wskazał jedynie, że nie znajdują one potwierdzenia w materiale dowodowym sprawy. Z pisemnych motywów orzeczenia nie wynika, w oparciu o jaki materiał dowodowy, Sąd I instancji przyjął, że skarżący zaparkował samochód w wyznaczonym w tym celu miejscu, a to zaniechanie mogło mieć, z przyczyn podanych poniżej, istotny wpływ na wynik sprawy. Z regulacji prawnych zawartych w ustawie o drogach publicznych wynika obowiązek ponoszenie opłat za parkowanie pojazdów samochodowych w strefie płatnego parkowania. Obowiązek ten ukształtowany art. 13 ust. 1 pkt 1 tej ustawy został doprecyzowany w art. 13b ust.1 stanowiącym, w zakresie istotnym dla rozważanego problemu, że opłatę pobiera się za parkowanie pojazdów samochodowych w strefie płatnego parkowania w wyznaczonym miejscu. Z treści obu przepisów wynika zatem, że utworzenie strefy płatnego parkowania - Strona 6 z 8 -

Załączniki do skargi Nr 10 wiąże się z obowiązkiem wyznaczenia w tej strefie miejsc dla parkowania pojazdów i za parkowanie w wyznaczonym w strefie płatnego parkowania miejscu pobiera się opłaty, stosownie do treści art. 13b ust. 1 ustawy o drogach publicznych. W ocenie Naczelnego Sądu Administracyjnego z tego względu należy odróżnić sytuację, w której pojazd został zaparkowany w strefie płatnego parkowania, ale w miejscu niewyznaczonym do parkowania (np. na przejściu dla pieszych) od sytuacji, w której zaparkowano pojazd w strefie płatnego parkowania w miejscu w tym celu wyznaczonym. W podjętej na podstawie art. 13b ust. 3 ustawy o drogach publicznych uchwale Rady Miasta P. z dnia [...] grudnia 2003 r. nr [...] ustalono w P. strefę płatnego parkowania. Zgodnie z 3 ust. 2 Regulaminu Strefy Płatnego Parkowania (załącznik nr 3 do uchwały) opłaty pobiera się za parkowanie pojazdów samochodowych w wyznaczonym miejscu w SPP, w dni robocze, od poniedziałku do piątku, w godzinach od 10 do 18. Trafnie powołany w uzasadnieniu skargi kasacyjnej przepis 3 ust. 2 Regulaminu Strefy Płatnego Parkowania, statuuje zasadę pobierania opłat za parkowanie w wyznaczonym miejscu w strefie płatnego parkowania. Zaniechanie uiszczenie tak rozumianej opłaty za parkowanie w strefie płatnego parkowania rodzi skutek określony w art. 13f ust. 1 ustawy o drogach publicznych. W myśl tego przepisu za nieuiszczenie opłat, o których mowa w art. 13 ust. 1 pkt 1, pobiera się opłatę dodatkową. Użycie w omówionych przepisach, obejmujących opłatę za parkowanie pojazdów, jak i opłatę dodatkową, słowa: "pobiera" wskazuje jednoznacznie, że obowiązek uiszczenia opłaty za parkowanie i opłaty dodatkowej, jeżeli ta pierwsza nie zostanie uiszczona, jest obowiązkiem wynikającym z mocy prawa. Nie jest więc wymagane konkretyzowanie tego obowiązku w drodze indywidualnego aktu administracyjnego. To z kolei oznacza, że dopiero na etapie postępowania egzekucyjnego niezbędne jest ustalenie istotnych elementów stanu faktycznego sprawy, oczywiście w sytuacji, gdy zobowiązany podnosi zarzut nieistnienia obowiązku. Taka sytuacja zaistniała w tej sprawie, w której skarżący konsekwentnie twierdzi, że nie parkował pojazdu w miejscu w tym celu wyznaczonym. Twierdzenie skarżącego według Sądu I instancji, nie znajduje potwierdzenia w materiale dowodowym, przy czym, o czym już była mowa, Sąd nie wskazał, jaki materiał dowodowy przeczy tezie skarżącego. Nadto będąc zobowiązany do wyjaśnienie podstawy prawnej orzeczenia Sąd nie dokonał wykładni przepisów obejmujących obowiązek uiszczenia opłaty za parkowanie pojazdów w strefie płatnego parkowania w wyznaczonym miejscu, i w efekcie, nie dokonał subsumcji tych przepisów w konfrontacji z ustaleniami stanu faktycznego sprawy, a tym samym nie ocenił, czy są one wystarczające dla przyjęcia istnienia obowiązku objętego tytułem wykonawczym. - Strona 7 z 8 -

Załączniki do skargi Nr 10 Z przedstawionych przyczyn Naczelny Sąd Administracyjny na podstawie art. 185 1 p.p.s.a. orzekł jak w sentencji. - Strona 8 z 8 -