Literka.pl Scenariusz z okazji święta patrona szkoły Data dodania: 2013-05-16 16:01:09 Autor: Barbara Bieniasz Jest to scenariusz poświęcony życiu i działalności patrona szkoły ks. Antoniego Kołodzieja. Został on napisany z okazji 10-tej rocznicy nadania imienia szkole. Oprócz życiorysu znajdują się w nim ciekawe wiersze i pieśni religijne. Scenariusz akademii z okazji 10 rocznicy nadania Szkole Podstawowej nr 1 w Domaradzu imienia księdza Prałata Antoniego Kołodzieja. Dziesięć lat temu, 13 maja 2002 roku Szkole Podstawowej nr 1 w Domaradzu nadano imię księdza Prałata Antoniego Kołodzieja, który przez 17 lat był w naszej parafii proboszczem. Chcielibyśmy zaprosić wszystkich na wspólną podróż śladami księdza Kołodzieja. 1 marca 1936 roku w Kraczkowej koło Łańcuta urodził się Józefowi i Agacie Kołodziejom drugi syn, który ochrzczony został imieniem Antoni. Rodziców cechowała religijność, pracowitość i poczucie odpowiedzialności za innych ludzi. Recytator 1 -,, Pieśń o domu«maria Konopnicka Kochasz ty dom, rodzinny dom, Co w letnią noc, skroś srebrnej mgły, Szumem swych lip wtórzy twym snom, A ciszą swą koi twe łzy? Kochasz ty dom, ten stary dach, Co prawi baśń o dawnych dniach, Omszałych wrót rodzinny próg, Co wita cię z cierniowych dróg? Kochasz ty dom, rzeźwiącą woń Skoszonych traw i płowych zbóż, Wilgotnych olch i dzikich róż, Co głogom kwiat wplatają w skroń?
Kochasz ty dom, ten ciemny bór, Co szumów swych potężny śpiew I duchów jęk, i wichrów chór Przelewa w twą kipiącą krew? Kochasz ty dom, rodzinny dom, Co wpośród burz, w zwątpienia dnie, Gdy w duszę ci uderzy grom, Wspomnieniem swym ocala cię? O. jeśli kochasz, jeśli chcesz żyć pod tym dachem, chleb jeść zbóż, Sercem ojczystych progów strzeż, Serce w ojczystych ścianach złóż!... Ksiądz Antoni rozpoczął naukę w szkole podstawowej w Kraczkowej w roku 1943 a więc w czasie okupacji, a ukończył ją w 1950 roku. W nauce nie miał żadnych problemów. W latach 1950 do 1954 uczęszczał do Liceum Ogólnokształcącego w Łańcucie. Był to czas usuwania religii ze szkół. Uczestniczył wraz z kolegami w protestach przeciwko takiemu postępowaniu władz. Piosenka 1,, Nie zdejmę krzyża» Lata 1954-1960 to studia w Wyższym Seminarium Duchownym w Przemyślu. 12 czerwca 1960 roku Antoni Kołodziej został kapłanem przyjąwszy święcenia z rąk księdza Biskupa Franciszka Bardy w Katedrze Przemyskiej. Piosenka 2,, Barka«Po święceniach kapłańskich pracował jako wikariusz w Kobylanach, a następnie w Jarosławiu, Krzywczy, Zaleszanach i Przemyślu. W styczniu 1973 roku biskup powierzył mu probostwo w Cisnej w Bieszczadach.
Kapłaństwo księdza Kołodzieja przypadało na niesłychanie trudny czas dla całego narodu polskiego. Szczególnie był to okres bardzo trudny dla Kościoła katolickiego, bowiem trzeba było wówczas wszelkimi sposobami bronić wiary, którą chciano zniszczyć. Był to okres represji przede wszystkim księży i ludzi związanych z Kościołem. Ksiądz Kołodziej nie uniknął tych prześladowań. W Wetlinie należącej do parafii Cisna, a oddalonej o 18 km przemienił wraz z parafianami barak robotniczy w kościółek. Władze postanowiły go rozburzyć. Ludność jednak nie dała za wygraną. Kobiety z małymi dziećmi zajęły teren wokół kościoła i czuwały tam kilka dni. Wobec księdza władze stosowały szykany. Ksiądz Kołodziej był wielokrotnie karany przez sądy i kolegia. Proboszcz żył ubogo, a to co miał rozdawał biednym. Starał się utrzymać parafię. Piosenka 3 -,, Sutanna» W 1978 roku ksiądz Kołodziej został proboszczem w Domaradzu. Gdy przyszedł do naszej parafii, nikt wówczas nie przypuszczał, że odegra w jej życiu tak znaczącą rolę. Wszystkich urzekła jego skromność, bardzo małe wymagania i szacunek do każdego człowieka. Nigdy nie szczędził swojej pomocy duchowej i materialnej wszystkim, którzy jej potrzebowali. Potrafił skupić wokół siebie prawie wszystkich mieszkańców. Ksiądz Kołodziej ciągle coś robił, organizował i były to działania mające służyć Kościołowi w jego wymiarze duchowym i materialnym. Jednoczył mieszkańców we wspólnej modlitwie organizując Dziecięcą Służbę Maryjną, ministrantów, Katolickie Stowarzyszenie Młodzieży, grupy różańcowe i modlitewne. Wielokrotnie pielgrzymował pieszo na Jasną Górę. Recytator 2 Nad Polską, nad naszym krajem Złocista wieża góruje Ktokolwiek chce cieszyć się Bogiem Tutaj swe kroki kieruje Na niskim wzgórzu wapiennym Klasztor przecudny się wznosi Kto Boskiej pomocy pragnie Tutaj o pomoc tę prosi. Tu w Częstochowie, w klasztorze Matka Najświętsza króluje Ona ze swej stolicy Życiem Polaka kieruje Błękitnym królewskim płaszczem Całe królestwo otuli Każdego dobrego człowieka Do serca swego przytuli.
Ksiądz Prałat Kołodziej pozostanie na zawsze w pamięci jako wielki organizator i budowniczy obiektów sakralnych. Z jego inicjatywy we wrześniu 1983 roku rozpoczęto budowę nowego kościoła w Domaradzu. Nowa świątynia wzniesiona rękami parafian, stanowi uwieńczenie Jego całego życia kapłańskiego. A oto jak jeden z absolwentów naszej szkoły opisywał postać tego zacnego księdza. Recytator 3 Ksiądz Antoni był proboszczem W Domaradzu przez lat wiele, Ja poznałem Go gdy chrzcił mnie Tu w parafialnym kościele. Oczywiście nie pamiętam Tej wspaniałej tak osoby, Ale dużo wiem od mamy, Więc wam zaraz tu opowiem: Kiedy przybył do parafii Przedstawił się wszystkim w humorze: «Z przodu wyglądam tak jak widzicie, A z tyłu pożal się Boże!». Gdy mama szła do pierwszej komunii Jej nauczycielem był ks. Antoni, A ponieważ była najmniejsza w klasie Zawsze mówił «maluchu» do niej. W ogóle kochał wszystkie dzieci, Nigdy nie przeszedł obojętnie, Zwracał się do nich: «kotki kochane», Twierdził, że wszystkie dzieci są święte. Był przeciwnikiem zabijania Dzieci nienarodzonych, A także uśmiercania ludzi starszych, Chorobą doświadczonych. Sam też pochylał się nad chorymi Zapraszał do siebie na spotkania, Pocieszał, dodawał otuchy, Obdarowywał upominkami. Szczególnie kochał Matkę Bożą Zwracał się do Niej z prośbą, podzięką, Ile to razy na Jasna Górę Pośpieszał do Niej z pieszą pielgrzymką!
Chociaż bolały zranione nogi On nie ułatwiał sobie drogi, Szedł wraz z innymi z laską w ręku «Kustosz Kołodziej, wspaniały człowiek». Wybudował nam Dom Pielgrzyma, By w młodzieży rosła wiara, Za zasługi swe otrzymał tytuł: «Honorowego Obywatela Gminy Domaradz». I ta świątynia piękna, nowa Co powstawała w tak trudnych czasach, Przechowa pamięć o Księdzu Prałacie I wdzięczność na długie lata. Ksiądz Antoni ma też swoją niemałą zasługę w budowie Szkoły Podstawowej w Domaradzu. Od początku bardzo wszystkich dopingował. Za jego sprawą Społeczny Komitet Budowy szkoły otrzymał znaczną kwotę pieniędzy. Patron naszej szkoły kochał dzieci. Lubił z nimi przebywać. Widział potrzeby dzieci i często im pomagał. Dzieci lgnęły do niego i traktowały go jak ojca. Piosenka 4,, Powiedz ludziom, że kocham ich«patron naszej szkoły posiadał szczególny charyzmat, który udzielał się wszystkim. Był człowiekiem odważnym i stanowczym. Organizowane przez niego uroczystości rocznic narodowych połączone z liturgią były przepięknymi lekcjami historii. W roku 1995 poprosił o przeniesienie do parafii pod wezwaniem Matki Bożej Królowej Polski w Ustrzykach Dolnych. Tam po niespełna 16 miesiącach proboszczowania- 13 grudnia 1996 roku zmarł na ustrzyckim rynku, w czasie nabożeństwa, pod pomnikiem Żołnierzy Polskich, podczas którego modlono się za Ojczyznę w 15 rocznicę ogłoszenia stanu wojennego. Piosenka 5,, Ojczyzno ma»
Recytator 4 Wiersz: «Śpieszmy się kochać» Śpieszmy się kochać ludzi tak szybko odchodzą Zostaną po nich buty i telefon głuchy Tylko co nieważne jak krowa się wlecze Najważniejsze tak piękne że nagle się staje Potem cisza normalna więc całkiem nieznośna Jak czystość urodzona najprościej z rozpaczy Kiedy myślimy o kimś zostając bez niego Nie bądź pewny że czas masz bo pewność niepewna Zabiera nam wrażliwość tak jak każde szczęście Przychodzi jednocześnie jak patos i humor Jak dwie namiętności wciąż słabsze od jednej Tak szybko stąd odchodzą jak drozd milkną w lipcu Jak dźwięk trochę niezgrabny lub jak suchy ukłon Żeby widzieć naprawdę zamykają oczy Chociaż większym ryzykiem rodzić się niż umrzeć Kochamy wciąż za mało i stale za późno Nie pisz o tym zbyt często lecz pisz raz na zawsze A będziesz tak jak delfin łagodny i mocny Śpieszmy się kochać ludzi tak szybko odchodzą I ci co nie odchodzą nie zawsze powrócą I nigdy nie wiadomo mówiąc o miłości Czy pierwsza jest ostatnią czy ostatnia pierwszą Ludzie są jak wiatr. Jedni lekko przelecą przez życie i nic po nich nie zostanie, drudzy dmą jak wichry i zostają po nich serca złamane, jak drzewa po huraganie. A inni wieją jak trzeba, by wszystko mogło na czas kwitnąć i owocować i to właśnie po tych zostaje piękno naszego świata. Dla nas, Tym, który świat uczynił piękniejszym, jest postać Patrona- Księdza Prałata Antoniego Kołodzieja. Niech jego słowa staną się dla nas drogowskazem.,, Stójcie mocno przy Bogu. Stójcie mocno przy życiu religijnym i społecznym. Stójcie przy tym życiu, którym jest Jezus Chrystus«Piosenka 6 Przez ile dróg
Zakończenie: zapalenie znicza i złożenie kwiatów Literka.pl Literka.pl