STROJE ŚREDNIOWIECZNE
MODA PRZEZ WIEKI
Wojownicy IX XII WIEK
NA WYPRAWĘ
POTYCZKA
GRUPY REKONSTRUKCYJNE
STROJE DAMSKIE
SUKNIA CODZIENNA Tak jak w innych miejscach Europy, w Polsce również kobiety nosiły suknie składające się z dwóch warstw - spodniej i wierzchniej. Wersja uboga tkaniny ogólnodostępne: wełna i len.
S T R Ó J C O D Z I E N N Y DA M Y L E P S Z E T K A N I N Y, I N N E KO L O RY, Z AW S Z E N A K RYC I E G Ł OW Y, PA S
SUKNIA DWORSKA Jeśli chodzi o rękawy w sukniach dworskich, to były one wydłużone na, przy czym szerokość rękawów była oznaką pozycji społecznej kobiety, podobnie jak pionowe pofałdowanie tkanin.
P O R Z Ą D N A KO B I E TA N I E M O G Ł A W Y J Ś Ć Z D O M U B E Z P E L E RY N Y
C Z Ę Ś C I S T RO J U KO B I E C E G O - K O S Z U L A - R E F O R M Y - S U K N I A S P O D N I A - S U K N I A W I E R Z C H N I A - P O Ń C Z O C H Y - B U T Y ( C I Ż M Y ) - P A S - C Z E P E K
WYKRÓJ SUKNI SPODNIEJ I KOSZULI
KRÓJ SUKNI Jak we Francji, Hiszpanii, Włoszech, tak i w Polsce w tym czasie powtarza się stale ten sam krój sukni, której tkanina w górnej części przylega aż do bioder, a dalej luźno opada licznymi fałdami ku ziemi. Nakryciem głowy były lekkie chusty delikatnie upięte na głowie lub zaprasowane w drobne fałdy, które w XV w. przybrały formę modnych w tym czasie czepców o dużych rozmiarach.
BUTY ( CIŻMY)
NAKRYCIE GŁOWY Codzienne i wyjściowe
BUTY Buty to niezwykle ważna część ubioru, jednocześnie dosyć słabo jeszcze rozpoznana. Do butów noszono patynki, czyli rodzaj drewniano-skórzanych "klapek" koturnowych, chroniących but i suknię przed większymi zanieczyszczeniami.
STRÓJ MĘSKI
SPODNIE, NOGAWICE W XV w. noszone były przez różne warstwy nogawice o różnych krojach. Na dworze obowiązywał model najmodniejszy (łączony tyłem), lecz warstwy niższe wciąż mogły chodzić w nie łączonych nogawicach, a chłopi dla wygody używali XIII wiecznego wzoru nogawic, odczepiając je od stroju wierzchniego i rolując pod kolanem, wyciągając na wierzch dłuższą koszulę.
POŃCZOCHY fason: sięgające nieco powyżej kolan, krojone jak męskie nogawice z doszywaną stopą. Podtrzymywane tasiemką zapinaną na sprzączkę pod kolanem.
Wszystkie nogawice miały podszewkę z białego sukna sięgającą połowy łydki i zakończoną wycinanką w zęby, by nie zaznaczała się poziomą pręgą przy naciąganiu na nogę, głównie jednak by płócienny materiał mógł odpowiednio pracować przy naprężeniach. NOGAWICE
DUBLET Zwyczaj noszenia dubletu jako pokazywanego, podstawowego stroju spodniego ustalił się w drugiej połowie XIV w. po rewolucji na skracanie ubiorów w modzie. Wywodzi się od ubioru zakładanego pod kolczugi w XIV w., szytego z kilku warstw płótna przekładanego wełną lub bawełną i pikowanego gęstymi ściegami. Nie był on pokazywany publicznie, zakładano go wyłącznie pod kolczugę. Stąd pochodzi oburzenie moralistów na pojawienie się w poł. XIV w. w modzie kręgu rycerskiego dubletów jako strojów cywilnych obozowych.
SPODNIE WIERZCHNIE Pod koniec XIV wieku ustalił się zwyczaj noszenia na dubletach wierzchniego stroju zwanego jaquet, w miejsce dawnego surcot. Zaczęły rozrastać się ich rękawy z wydłużonych jeszcze w połowie XIV w. w coraz szersze, otwarte rękawy w początkach XV w. Wprowadzono wtedy również modę na długie stroje fałdziste nazywane houppelandes oraz noszenie robe. Jednak długie i pofałdowane robe były popularne w środowisku starszych i bardziej tradycyjnych mężczyzn. Po rewolucji w modzie pod koniec XIV w. kto chciał być modny nosił obcisłe i króciutkie jaquet których rękawy przybierały formy mocno wydłużone i rozszerzone.
OBUWIE Obuwie składało się z przyszwy i podeszwy. Przyszwa jest to górna część opatulająca stopę. Wykonana była zazwyczaj z licowanej skóry cielęcej, rzadziej koźlej. Podeszwa wykonana była ze skóry podeszwowej, cielęcej. Skóry świńskiej nie używano, gdyż przepuszczała wodę. Przyszwa do podeszwy była przyszywana dratwą lnianą lub konopną. But szyto na lewą stronę, na kopycie. Po zakończeniu szycia but moczono i wywijano na prawą stronę.
CZEPKI Czepiec lub czepek w dawnych czasach kobiece nakrycie głowy bez ronda, gładkie, przylegające do głowy lub usztywniane dla uzyskania różnorodnych kształtów. Element stroju ludowego, szlacheckiego i mieszczańskiego. Był noszony zarówno w wersji domowej, jak i wyjściowej. Szczególnie fantazyjne kształty występowały w okresie późnego średniowiecza. Miał znaczenie praktyczne chronił przed przenoszeniem się pcheł.
DZIECI