Sanathana Sarathi styczeń 2013 Styczeń 2012 SANATHANA SARATHI Zdjęcie na okładce: Dharmakszetra (Mumbaj) Tłum. z ang. Grzegorz Leończuk Red. Bogusław Posmyk 1
Sanathana Sarathi styczeń 2013 Sanathana Sarathi Pismo poświęcone moralnemu i duchowemu rozwojowi ludzkości przez SATJĘ * DHARMĘ * ŚANTI * PREMĘ * AHIMSĘ (prawdę * prawość * pokój * miłość * niekrzywdzenie) Prawdziwa miłość przysługuje tylko Bogu. Jest jak kompas marynarza. Gdziekolwiek się położy marynarski kompas, igła zawsze wskaże północ. Podobnie też pierwiastek prawdziwej i wiecznej miłości, płynie zawsze ku Bogu, we wszystkich okolicznościach. Tak jak olej sprawia, że lampa promienieje, miłość nadaje życiu promienności. - BABA SPIS TREŚCI POKÓJ JEST MOŻLIWY TYLKO DZIĘKI MIŁOŚCI Orędzie Bhagawana z 27 lipca 1996 roku UROCZYSTOŚCI W PRASANTHI NILAJAM Sprawozdanie NAPEŁNIJ SERCE MIŁOŚCIĄ Z naszych archiwów DLA BOGA NIE MA NIC NIEMOŻLIWEGO Blask boskiej chwały NIEPOTRZEBNA NAUKA Sanathana Sarathi życzy wielbicielom świętego i pomyślnego Nowego Roku! Chinna katha (Przypowieść) NOWINY Z OŚRODKÓW SAI 2
Sanathana Sarathi styczeń 2013 3
Sanathana Sarathi styczeń 2013 Amrita Dhara Orędzie Bhagawana z 27 lipca 1996 r. POKÓJ JEST MOŻLIWY TYLKO DZIĘKI MIŁOŚCI Najwyższe szczęście osiągniesz, gdy zaznasz najwyższej miłości Miłość obdarzy cię cnotami prawdy, pokoju, wyrozumiałości i duchem poświęcenia Bez miłości nie może być pomyślności Słuchajcie, dzielni synowie Bharatu! M IŁ O Ś Ć NA DA J E B LA SK Ż YC I U Studenci! N a świecie nie ma nikogo, kto nie znałby słowa miłość. W miłości mieści się cały świat. Z miłością może równać się tylko miłość. Nie ma języka, który mógłby opisać miłość. Jakkolwiek by się próbowało, nie można jej wyrazić w słowach. Miłość jest ponad umysłem i mową, tak jak Brahman. Wedy głoszą: Jatho waćo niwarthanthe aprapja manasa saha (Słowa odbijają się, bezużyteczne dla zrozumienia Brahmana). Mędrzec Narada opisał miłość jako anirwaćanijam (to, czego nie da się określić słowami). Zwykłemu śmiertelnikowi, wiodącemu ziemskie życie, trudno jest zrozumieć i zdobyć ten ponadzmysłowy pierwiastek miłości, będący ponad umysłem i mową. Poznaj miłość przez miłość Prawdziwa miłość należy tylko do Boga. To jak z kompasem marynarza. Gdziekolwiek położy się kompas, jego igła zawsze będzie wskazywała północ. Podobnie, prawdziwa i wieczna miłość zawsze, w każdych okolicznościach, płynie ku Bogu. Tak jak nafta w lampie sprawia, że lampa świeci, tak miłość nadaje życiu blask. Ludzie na tym świecie uważają, że doczesna miłość jest 4
prawdziwą miłością. Ale to nie jest miłość. Nie można jej nazwać miłością. Miłość pomiędzy rodzicami i dziećmi, żoną i mężem, to nic innego jak anuraga (przywiązanie) - nie jest to prawdziwa miłość. Ziemska miłość tak naprawdę jest tylko cielesnym przywiązaniem; nie wiąże się ona z jaźnią. Można ją określić jako pewien rodzaj mohy (złudzenia). Ludzie uwielbiają ciało fizyczne, stanowisko i władzę. Ale jak długo one trwają? Ponieważ wszystkie są czasowe i przejściowe, związana z nimi miłość też jest chwilowa. W istocie, nie można jej nazwać miłością. Niestety, człowiek marnuje życie, uważając ją za prawdziwą miłość. Prawdziwa miłość jest święta, bezinteresowna, pozbawiona ego i pełna błogości. Tak boską i wzniosłą miłość można pojąć jedynie miłością. Pamiętanie o ziemskich i cielesnych związkach, myślenie o nich i kontemplowanie to nie miłość. Wszystkie te doczesne związki przychodzą i odchodzą. Prawdziwa i wieczna miłość kwitnie w sercu. Nie przychodzi z zewnątrz, jest wszechprzenikająca i zawsze obecna. Dlaczego więc człowiek nie jest w stanie rozpoznać w swoim sercu tej wciąż rosnącej miłości? Serce człowieka stało się dziś jałowe, brudne i skalane. Co jest tego przyczyną? Przyczyną jest to, że napełnił serce doczesnymi i ziemskimi uczuciami. Stąd prawdziwa i wieczna miłość nie może w nim znaleźć miejsca. Przede wszystkim powinien pozbyć się wszystkiego, co doczesne i przemijające. Dopiero wtedy prawdziwa miłość zakwitnie w jego sercu i będzie rosnąć. Oto co powinien wiedzieć człowiek. Miłość człowieka nieustannie się zmienia. W dzieciństwie kolana matki są dla niego samym niebem. Kiedy wzrasta i zdobywa doczesne wykształcenie, zapomina nawet o miłości swej matki. Uważa, że wykształcenie jest wszystkim i poświęca mu całą uwagę. Stawiwszy czoła wielu trudnościom i kłopotom, zdobywa wreszcie wykształcenie i pracę. Kiedy żeni się i zaczyna etap grihastha aśramy (życia rodzinnego), jego uwaga przenosi się z wykształcenia na rodzinę. Po spłodzeniu dzieci zaczyna gromadzić majątek. Potem majątek staje się jedynym celem jego życia. Kiedy staje wobec wielu trudności, strat i smutków w trakcie gromadzeniu bogactwa, nabiera obrzydzenia do życia i zaczyna błagać Boga. W ten sposób przez całe życie przenosi ciągle uwagę z jednej rzeczy na drugą. Jak taka krótkotrwała miłość może być nazywana prawdziwą miłością? Nie jest to nieskończona, wieczna i niezmienna miłość atmiczna. Miłość boska jest niezmienna, tymczasem miłość doczesna ciągle się zmienia i jest pełna 5
Sanathana Sarathi styczeń 2013 bhramy (złudzenia). Dopóki trwa bhrama, nie można nigdy doświadczyć Brahmy (Najwyższej Istoty). Prawdziwą i wieczną miłość osiągniesz, gdy twoje serce będzie niezmienne i święte. Jad driśjam thannasjam (wszystko, co jest widzialne, musi zginąć). Wszystko, co widać gołym okiem, wcześniej czy później musi przepaść. Nic, co znika lub ginie, nie może być prawdą. Prawdziwą miłością jest to, co nie znika, to, co jest obecne w wewnętrznej istocie i oczyszcza wewnętrzne uczucia. Prawdziwa miłość tylko daje, a nie bierze. Czy znajdziecie na tym świecie kogoś, kto zawsze daje? Ojciec nie jest gotów dać własnemu synowi swoich dóbr. Jak więc można oczekiwać od ludzi, że będą dzielili się z innymi tym, co mają? Tylko Bóg ma tę cechę dawania. Taka bezwarunkowa miłość wiąże się jedynie z boskością. W istocie, ta boska miłość tryska z każdego serca i wypełnia całe istnienie od stóp do głów. Człowiek może zaznawać tej miłości w każdej komórce i atomie swojego ciała. Niestety, dopóki serce człowieka jest splamione, nie może on znaleźć tego źródła miłości. Przez cały czas jest pogrążony w gonitwie za cielesnymi i ziemskimi pragnieniami. Dlatego musi uwolnić się od ziemskich pragnień. Nawet świat nie akceptuje osoby pozbawionej miłości. Serce bez miłości nie lepsze niż ciało bez życia. Miłość jest życiem. Każdy człowiek powinien przede wszystkim poznać tę zasadę miłości. Praktyki duchowe oczyszczają serce Jakiekolwiek nauki słyszycie lub czytacie, powinniście przyswoić je w swoim sercu. Kiedyś pewien guru przywołał swoich uczniów i powiedział im: - Moi drodzy! daję wam wszystkim słodycze. Dopilnujcie, żeby nie dostały się do nich mrówki, muchy, komary, koty czy szczury. Większość uczniów próbowała ochronić je na wiele sposobów. Ale tylko jeden uczeń zjadł je, strawił i czerpał z nich siłę. Jakie jest znaczenie tej opowieści? Nie wystarczy chronić boskie nauki w książkach; powinniście przyswoić w sercu te słodkie nauki, przetrawić je i ich doświadczyć. Tylko wtedy możecie czerpać puszti i santuszti (siłę i szczęście). Powinniście przechowywać w sercu wszystkie święte nauki, jakie słyszycie, czytacie i pojmujecie. Cokolwiek przechowujecie w sercu, powinniście wprowadzać w życie. Tylko wtedy osiągniecie spełnienie. Samo jedzenie nie wystarczy; trzeba strawić to, co się je. Podobnie nie wystarczy zwykłe słuchanie i czytanie; powinniście wprowadzać to w praktykę i doświadczać w codziennym życiu. 6
Sanathana Sarathi styczeń 2013 Gopiki nieustannie modliły się do Kriszny: O Kriszno, graj na swoim słodkim flecie i siej nasiona miłości na pustyni serc pozbawionych miłości. Niech deszcz miłości spadnie na ziemię i sprawi, że popłyną rzeki miłości. Z powodu nieobecności miłości, serce człowieka stało się jałowe jak pustynia. Wodę deszczową wchłania piach, ale gdy spadnie na glinę, staje się słodka. Gdy wpadnie do ostrygi, stanie się perłą i jaśnieje połyskująco. Podobnie też oddanie jaśnieje w kimś, kto jest tego godzien. Czy to na ścieżce światowej, naukowej czy duchowej - pożądany rezultat osiągniesz tylko wtedy, gdy masz czyste serce. Wszystkie praktyki duchowe są po to, żeby oczyścić serce. Każdy musi uświadomić sobie ten święty pierwiastek miłości. Miłość to nie przyroda ona jest ponad przyrodą. Miłość nie jest zawarta w przyrodzie, ale przyroda jest zawarta w miłości. Podobnie, to nie miłość jest zawarta we wszechświecie, ale wszechświat jest zawarty w miłości. Kiedy trzymam w dłoni chusteczkę, co to znaczy? To znaczy, że moja dłoń jest większa od chusteczki. Ale jeśli powiecie, że miłość zawiera się w tym wszechświecie, oznaczałoby to, że wszechświat jest większy niż miłość. W rzeczywistości jednak nie jest tak. Rzeczywistość jest taka, że miłość jest większa od tego wszechświata. Miłość nie podlega temu widzialnemu światu - ona nad nim panuje. Stwarzanie, podtrzymywanie i rozpad, czas, przyczyna i skutek - wszystkie one zawierają się w miłości. Oprócz miłości wszystko inne na tym świecie jest fizyczne i przemijające. Jak długo przetrwa to ciało? Jest ono tymczasowe. Miłość związana tym krótkotrwałym ciałem jest także chwilowa i przemijająca. Tylko pierwiastek Atmy, Brahmana, czyli Hridaji, jest prawdziwy i wieczny. Głównym obowiązkiem człowieka jest rozpoznanie owego prawdziwego i wiecznego pierwiastka miłości. Czysta miłość to Atma Świat wygląda dziś jak chora osoba, cierpiąca na nieuleczalną chorobę. Gdziekolwiek spojrzeć, widzi się niepokój i poruszenie. Gdziekolwiek się udać, znajdzie się niesprawiedliwość, zdradę, nieprawość i złe praktyki. Wszystko to jest sprzeczne z zasadą miłości. Jedynie miłość jest prawdziwa, stała, wszechprzenikająca i daje błogość wszystkim. Dlatego, jeśli chcecie 7
Sanathana Sarathi styczeń 2013 zaznawać wiecznej błogości, jest to możliwe tylko przez miłość. Miłość jest zasadą jednoczącą ciało, umysł i ducha. Doczesna miłość wiąże się z ciałem, umysłem i - w pewnym stopniu - z intelektem. Ale miłość atmiczna przekracza ciało, umysł i intelekt. Czym jest Atma? Nie ma ona ciała. Ukazuje się w postaci błogości. Miłość, która jest święta, czysta, bezinteresowna, wolna od cech i ego, bezkształtna, w istocie jest niczym innym jak Atmą. Takiej miłości można jedynie doświadczyć. Oto cukier. Jaką ma postać? Wygląda jak biały piasek. Jednak, jeśli spytać, jaka jest postać jego słodkości, nikt nie potrafi udzielić właściwej odpowiedzi. Słodkość nie ma postaci; można jej doznać jedynie przez skosztowanie. Miłości doznajemy na tym świecie na wiele sposobów. Ale prawdziwa i wieczna miłość obecna jest również w tej ziemskiej miłości. To, co tymczasowe wkrótce zniknie, a to, co wieczne, jest prawdziwą rzeczywistością. Musicie poszukiwać tej zasady miłości na wiele sposobów. Prawdziwa miłość wiąże się z wewnętrzną jaźnią, tymczasem doczesna miłość wiąże się z ciałem, umysłem i intelektem. Wskutek łączenia i rozdzielenia, ta ziemska miłość wywołuje szczęście i smutek. Nawet jeśli jest to miłość do Boga, też wywołuje ona smutek, gdy czujecie się oddzieleni od Niego. Kiedy jednak rozwiniecie w sobie miłość atmiczną, nie będziecie czuć smutku nawet podczas rozłąki. Osiągnij pokój przez miłość Są cztery rodzaje miłości swartha prema, samandźasa prema, parartha prema i jathartha prema. Swartha premę można porównać do żarówki elektrycznej w pokoju. Jej światło ogranicza się to tego pokoju. Nie może przekazać światła poza pokój. Samandźasa premę można porównać do światła księżycowego, które jest obecne wszędzie, ale nie jest tak jasne. Ale parartha prema jest jak światło słoneczna, które jest bardzo jasne. Jednak nie jest ono stałe, gdyż po zachodzie słońca, nie widzimy słońca i myślimy, że go tam nie ma. Słońce tak naprawdę ani nie wstaje, ani nie zachodzi. Tak samo błędem jest mówić, że Bóg wciela się na świecie tylko wtedy, gdy dharma znika z oblicza ziemi. Dharma nigdy nie znika. Jada jada hi dharmasja Glanir bhawati bharata, abhjutthanamadharmasja tadatmanam srudźamjaham. 8
(O Ardżuno! Kiedy tylko dochodzi do upadku dharmy, a wzrostu adharmy, ja wcielam się na świecie). Upadek dharmy nie oznacza tu jej zniknięcia, ale zanik w jej stosowaniu. Co znaczy glanir bhawati? Znaczy to, że dharma jest niewidzialna. Ale nie znaczy, że przestaje istnieć. Kiedy słońce zachodzi, myślimy, że go nie ma. Ale naprawdę istnieje, tylko że jest niewidoczne dla nas, za to widać je w innej części świata. Podobnie, gdy dharma staje się niewidzialna, ludzie myślą, że przestała istnieć. Czwartym rodzajem premy jest jathartha prema. Jest obecna wewnątrz i na zewnątrz, we wszystkich miejscach, w każdym czasie i we wszystkich okolicznościach. To jest to, co Wedy opisują jako Antarbahiśća tatsarwam wjapja Narajana sthita (wszechprzenikający Bóg jest wewnątrz i na zewnątrz). Oświetla zarówno świat wewnętrzny i zewnętrzny. Ta atmiczna miłość nie przychodzi ani nie odchodzi, ani nie wzrasta, ani się nie zmniejsza. Ona nigdy nie ginie; jest wieczna. Powinniście próbować doświadczyć tej miłości. Nie musicie nigdzie iść, by jej szukać. Nie możecie jej otrzymać w podarunku od innych, ani nie można jej nigdzie kupić. Jest obecna w was i wszędzie. Opisuje się to jako Sarwatah panipadam tat sarwathokśi siromukham, sarwatah srutimalloke sarwamawruthja tiszthati (Rękami, nogami, oczami, głową, ustami i uszami przenikającymi wszystko napełnia On cały wszechświat). Kiedy doznacie tego wiecznego i nieśmiertelnego pierwiastka miłości, doznacie spokoju na wszystkich trzech poziomach - fizycznym, umysłowym i duchowym. Pokój możecie osiągnąć tylko przez miłość. Jest pewna modlitwa, opisująca Pana Wisznu - Santhakaram bhudźaga sajanam padmanabham sureśam... (Pan Wisznu, z lotosem wyłaniającym się z Jego pępka, spoczywa spokojnie na wężu Adiśeszy.) Co to znaczy? Choć Pan spoczywa na wężu o tysiącu głowach, jest zawsze spokojny. Jak może pozostać w stanie spokoju? Doświadcza spokoju, bo opanował tego tysiącgłowego węża. Ale dzisiejszy człowiek położył sobie na głowie węża ziemskich pragnień. Dlatego zawsze jest porażony strachem. Koniecznie trzeba więc opanować pragnienia i materialistyczne skłonności. Gdzie mieszka Pan Narajana? Mieszka On w każdym sercu. Nie powinno być więc w sercu miejsca dla pragnień. Kto zatem pragnie? Umysł. To umysł popada w różnego rodzaju kłopoty. 9
Sanathana Sarathi styczeń 2013 Dlatego przede wszystkim zwróć umysł ku sercu. Jak można to zrobić? Jedynie przez miłość. Nie da się tego zrobić żadnym innym sposobem. Wszystkie inne okażą się daremne w obliczu sztuczek umysłu. Umysł wydaje się wszechprzenikający. Stąd też Wedy powiedziały: Mano mulam idam dżagat (umysł jest podstawą całego świata). Umysł jest niewolniczo uległy światu, podczas gdy świat niewolniczo poddaje się miłości. Kiedy idziesz za mistrzem, tj. drogą miłości, możesz zdobyć cały świat. Ziemskie związki to tylko pęta Sugriwa wymyślił wiele planów pokonania Walego. Jego minister Hanuman nie był zwykłą osobą. Posiadał wielką inteligencję. Używał całej swej inteligencji dociekając, jak pokonać Walego. Pojmował, że aby wygrać z Walim, muszą zaprzyjaźnić z kimś, kto jest potężniejszy od niego. Przyjaźnić się z kimś, kto ustępował siłą Walemu, mijało się z celem. Stąd właśnie Sugriwa poddał Ramę próbie, aby określić czy przewyższa On siłą Walego. Gdy Rama dowiódł, że znacznie góruje siłą nad Walim, natychmiast zaprzyjaźnił się z Ramą. Uwierzył, że z pomocą Ramy może łatwo pokonać Walego. Kiedyś Rawana udał się do Walego, żeby wyzwać go na pojedynek. Wali wykonywał wówczas sandhja wandanam (modlitwy zanoszone o świcie i zmierzchu). Żeby nie doszło do zakłócenia sandhja wandanamm, włozył Rawanę pod swoją pachę i nadal prowadził obrządek. Taka była siła Walego, który potrafił utrzymać potężnego Rawanę pod pachą i ujarzmić jego ego. Wibhiśana przeszedł bardzo dużo cierpień i trudów dla miłości Ramy. To właśnie miłość do Ramy obdarzyła go tak wielką siłą. Podczas wojny pomiędzy Ramą i Rawaną, Rama i Lakszmana zabili większość rakszasów (demonów) włącznie z Kumbhakarną i dzielnymi synami Rawany. Kiedy myśleli, że do pokonania pozostał już tylko Rawana, na pole bitwy przybył jakiś potężny rakszasa. Wówczas Wibhiśana powiedział Ramie: - Jeśli potrafisz go pokonać, możesz z łatwością odnieść zwycięstwo nad Lanką. On jest potężniejszy niż sam Rawana. Rama walczył z nim zaciekle przez długi czas, ale nie mógł go pokonać. Był zmęczony. Spostrzegłszy to, Wibhiśana poradził Ramie: - Ramo, nie czas na wytchnienie. Jeśli będziesz dalej zwlekać, nie da się go pokonać. Mówię ci 10
to wszystko z miłości do ciebie. Porada Wihiśany dodała zapału Ramie. Walczył dalej i w końcu zabił tego demona. Kiedy ów potężny rakszasa padł na ziemię, Wibhiśana także zasłabł. Po jakimś czasie wstał, śpiewając imię Ramy. Okazał skruchę i rzekł: - Swami, to moja słabość. Wstyd mi. Napełniwszy serce twoją miłością, nie powinienem był okazać tej słabości. Rama zapytał: - Ale dlaczego zemdlałeś? Wibhiśana powiedział: - Swami, ten potężny wojownik był moim synem. Okazałem słabość z powodu smutku, jaki powstaje z cielesnego przywiązania. Jak widzicie, Wibhiśana był gotów poświęcić życie swojego syna, żeby Rama odniósł zwycięstwo. Rama spytał wówczas: - Wibhiśano, dlaczego to zrobiłeś? Czy nie jest to błędem z twojej strony? Powinieneś był mi powiedzieć, że to twój syn. Na to Wibhiśana odparł: - Swami, kimkolwiek on był, przybył, żeby z tobą walczyć. Na wojnie nie ma miejsca na to, żeby myśleć o cielesnym pokrewieństwie i przywiązaniu. Matha nasthi, pitha nasthi, Nasthi bandhu sahodara, Artham nasthi, griham nasthi, Thasmath dźagrata dźagrata. (Związki takie jak matka, ojciec, bracia, siostry i przyjaciele nie są rzeczywiste. Dom i majątek też są złudne. Dlatego strzeż się! Strzeż!) Czy podczas wojny zważamy na cielesne pokrewieństwo? Jeśli któryś z naszych krewnych przychodzi i walczy przeciw nam, musimy traktować go jak wroga, a nie jak krewnego. Czy to ojciec, czy matka, przyjaciele czy krewni - ktokolwiek by to był, jeśli są przeciwko Bogu, nie 11
Sanathana Sarathi styczeń 2013 powinniśmy mieć z nimi żadnych związków. Poddałem się tobie i jestem twoim sługą. Dlatego muszę starać się o twoje zwycięstwo. Wszystkie związki doczesne są chwilowe jak bańki na wodzie. Tylko twoja miłość jest prawdziwa i wieczna. Mając tak głęboką miłość do Ramy, Wibhiśana ogromnie starał się o jego zwycięstwo. Pomiędzy tobą a Bogiem powinna być nierozdzielna więź miłości. Jakiejkolwiek wartości nie przywiązywałbyś do ziemskich związków, są one jedynie krępującymi więzami. Związki tamasowe są jak żelazne okowy, związki radżasowe jak miedziane okowy, a związki sattwiczne są jak złote okowy. Łańcuch może być żelazny, miedziany albo złoty, ale ostatecznie jest to łańcuch, który cię wiąże. Materiały, takie jak żelazo, miedź czy złoto mogą mieć pewną wartość, ale niewola nie ma żadnej wartości. Nie powinno być żadnej niewoli, nawet jeśli jest ona sattwiczna. Człowiek powinien dążyć tylko do miłości Ramy, która jest czysta i bez skazy. Wibhiśana krzewił ten boski pierwiastek miłości, dając własny przykład. Był sattwicznym przyjacielem Ramy, podczas gdy Sugriwa był Jego przyjacielem radżasowym, a Dżambawan przyjacielem tamasowym. Choć Wibhiśana należał do rodu rakszasów, poddał się Ramie z czystymi i sattwicznymi uczuciami. Promienistość miłości znaleźć można tylko w takich czystych i sattwicznych uczuciach. Takiej świętej miłości nie da się zmierzyć. Nie da się jej opisać. Nie ma języka, który potrafiłby ją wyrazić. Miłość to nie jest coś, co spadło z nieba czy wyłoniło się z ziemi czy z piekła. Kiedy zniszczy się niewiedzę, kwitnie ona w sercu. Jest to nauka wszystkich świętych pism. Zdobądźcie bezcenny klejnot miłości Miłość nie ma narodzin ani śmierci. Jest zawsze obecna. Jaśnieje w sercu, gdy wypędzone z niego zostają wszystkie ziemskie uczucia. Oto główna nauka Wed. Opisanie tej miłości nie jest możliwe. Narada użył wielu przymiotników, żeby opisać miłość, a mimo to nie potrafił w pełni jej opisać. Jallabdhwa puman iććharamo bhawati trupto bhawati matto bhawati atmaramo bhawati (Zdobywszy miłość, człowiek dostępuje pełnego zadowolenia, spełnienia, upojnej radości i błogości). Miłość jest jak bezcenny klejnot. Nikt nie potrafi oszacować jej wartości. Mira śpiewała: Pajodżi maine nam ratan dhana pajo (Znalazłam klejnot boskiego imienia). Gdzie można znaleźć ten bezcenny klejnot? Na jakim targowisku? Na zewnątrz nie wystawia się nawet 12
Sanathana Sarathi styczeń 2013 zwykłych klejnotów. Na targowisku trzyma się na widoku tylko ryby. Klejnoty trzyma się bezpiecznie w żelaznym sejfie i pokazywane są tylko tym, co mogą je kupić. Gdzie można dostać ten bezcenny klejnot miłości? Nie można go kupić jak jakiegoś innego towaru na rynku. Ten bezcenny klejnot miłości znajduje się jedynie u Boga, który jest ucieleśnieniem miłości. Jest dostępny tylko na bazarze miłości i w sklepie miłości. Jedynym właścicielem tej miłości jest Bóg. Tylko od Niego można go dostać. Można oszacować wartość wszystkich klejnotów świata, ale nikt nie potrafi oszacować wartości klejnotu miłości. Niemożliwe jest opisanie tego przepięknego, wiecznego, świętego i bezcennego pierwiastka miłości. Stąd też nie szacujcie miłości zbyt nisko i nie uznawajcie jej za zwykłą rzecz, bo przez to ją utracicie. Gdy się ją straci, można nigdy nie odzyskać jej ponownie. Zdobywszy bliskość Sai nie zmarnuj tej złotej sposobności, ale zrób z niej najlepszy użytek. Jeśli stracisz szansę służenia lotosowym stopom Pana Parthi, nigdy nie dostaniesz jej ponownie. On rozwija w Tobie oddanie, daje ci siłę i ostatecznie zapewni ci wyzwolenie. Nie niszcz siebie zważając na złe słowa innych. Przyjdź do niego i otrzymaj jego miłość. (Bhagawan zakończył swoje orędzie bhadźanem Prema mudita manase kaho ) Z orędzia Bhagawana, wygłoszonego w hali Sai Kulwant w Prasanthi Nilajam 27 lipca 1996 roku. A Ja wam powiadam: Miłujcie waszych nieprzyjaciół i módlcie się za tych, którzy was prześladują; tak będziecie synami Ojca waszego, który jest w niebie; ponieważ On sprawia, że słońce Jego wschodzi nad złymi i nad dobrymi i On zsyła deszcz na sprawiedliwych i niesprawiedliwych. Jeśli bowiem miłujecie tych, którzy was miłują, cóż za nagrodę mieć będziecie? Czyż i celnicy tego nie czynią? I jeśli pozdrawiacie tylko swych braci, cóż szczególnego czynicie? Czyż i poganie tego nie czynią? Bądźcie więc wy doskonali, jak doskonały jest Ojciec wasz niebieski. Ewangelia wg św. Mateusza 5:44-48. (tłumaczenie: Biblia Tysiąclecia) 13
Sanathana Sarathi styczeń 2013 UROCZYSTOŚCI W PRASANTHI NILAJAM PIELGRZYMKA BHAKTÓW Z OKRĘGU SRIKAKULAM O KOŁO 1800 wielbicieli przybyło do Prasanthi Nilajam z okręgu Srikakulam w 22-23 XII 2012 roku. Organizacja Sai z tego okręgu przygotowała koncert muzyki nabożnej - w ramach owej pielgrzymki - i odbył się on 22 XII 2012 roku. Wystąpił z nim znany pieśniarz Śri Saratchandra wraz z zespołem. Rozpocząwszy o godz. 17.00 modlitwą do Pana Ganeśy, śpiewak urzekł zgromadzenie pieśniami, wśród których znalazło się wiele słynnych utworów legendarnego pieśniarza Ghantasali. Pełne uczuć wykonanie pięknych pieśni, takich jak Dźajatu Dźajatu Narajana (cześć Panu Narajanie), Dżaja Kriszna Mukunda Murari (cześć Panu Krisznie), Śambho Śankara Gauriśa (Pan Siwa, małżonek Gauri), Namo Sathya Sai Baba, Namo Sathya Sai (pozdrowienia dla Sathya Sai) oczarowało słuchaczy na przeszło godzinę. Po koncercie pogratulowano śpiewakowi i zespołowi. Po krótkich bhadźanach i rozdaniu prasadamu, program dobiegł końca wraz z ofiarowaniem arati o godz. 18.30. 14
PIELGRZYMKA Z MADHJA PRADEŚ I ĆHATTISGARH Blisko 2000 wielbicieli przybyło to Prasanthi Nilajam z Madhja Pradeś i Ćhattisgarh z pielgrzymką w dniach 21-25 grudnia 2012 roku. Podczas pobytu w Prasanthi Nilajam, mieli oni 23 grudnia występ kulturalny. Obejmował on przedstawienie muzyczne i taniec ludowy z Ćhattisgarh. Sztuka, nosząca nazwę Sandżiwani dla życia (eliksir dla życia), przedstawiała nauki różnych awatarów i naświetlała ich znaczenie dla przemiany życia współczesnego człowieka. Ukazywała mędrca Naradę, wypełniającego boską misję Pana Narajany przez wprowadzenie ludzkości błądzącej na ziemi na drogę prawdy, bezinteresownej służby i poświęcenia. Przedstawione w niej zdarzenia z życia Pana Ramy, Pana Kriszny i Sai Baby z Śirdi wzmocniły oddziaływanie nauk awatarów, wiodąc ostatecznie ludzkość do Prasanthi Nilajam, siedziby Śri Sathya Sai Baby, który dał całej ludzkości wzorce służenia człowiekowi i miłości. Potem odbył się urzekający taniec ludowy, z jakim wystąpiła młodzież z plemiennej wioski Kariha (okręg Kanker w Ćhattisgarh). Zacząwszy modlitwą do Pana Narajany, tancerze pokazali różne nastroje i uczucia z życia plemiennego, w każdym miesiącu roku, przez 12 różnych postaci tego ludowego tańca. Tańczyli żywo, pokazując wiele pięknych figur. Po tym występie pogratulowano jego uczestnikom i podarowano im ubrania. Potem odbyły się krótkie bhadźany, zakończone wyświetleniem filmu wideo, na którym Bhagawan swoim złotym głosem zaśpiewał bhadźan "Bhadźa Gowindam". WIELKIE OBCHODY ŚWIĄT BOŻEGO NARODZENIA Wspaniałość i świąteczność cechowała obchody Bożego Narodzenia w Prasanthi Nilajam. Przyjechała wielka liczba wielbicieli z innych krajów. Całe Prasanthi Nilajam przybrało odświętny wygląd, z różnego rodzaju ozdobami bożonarodzeniowymi. Bajeczne ozdoby przystroiły halę Sai Kulwant - miejsce tych obchodów - oraz Jadżur Mandir, siedzibę Bhagawana. Piękne, barwne światła na tych i innych budynkach przedstawiały nocą urzekający widok. Szopka bożonarodzeniowa i barwna choinka, ozdobiona światłami i innymi ozdobami, ustawione na 15
trawnikach przed zachodnią stołówką, przyciągały wielbicieli. Międzynarodowy chór Trzydniowe uroczystości rozpoczął czarujący występ z kolędami i pieśniami nabożnymi międzynarodowego chóru dorosłych 24 grudnia 2012 roku. Złożony z ponad 250 kobiet i około 100 mężczyzn - śpiewaków i muzyków z zagranicy - chór ten rozpoczął występ modlitwą do Pana Ganeśi o godz. 17.00. Następnie wykonał z uczuciem 18 kolęd i pieśni nabożnych, które ożywiły bożonarodzeniowego ducha. Ostatnim utworem był wers sanskrycki: Sarwa rupa dharam santham (ucieleśnienie wszystkich istot i źródło pokoju) oraz słowa "Zawsze bądź szczęśliwy, szczęśliwy", wypowiedziane złotym głosem Bhagawana. Po zakończeniu tego urzekającego przedstawienia, pogratulowano śpiewakom i muzykom oraz podarowano im ubrania. Następnie rozdano prasadam i odbyły się bhadźany, zakończone fragmentem filmu wideo, na którym Bhagawan śpiewa bhadźan: Prema mudita manase kaho. Przedstawienia muzyczne i kolędy w wykonaniu studentów Olbrzymie zgromadzenie wielbicieli ze wszystkich części świata radowało się w atmosferze prawdziwego ducha bożonarodzeniowego w święty dzień świąt Bożego Narodzenia, które obchodzono z wielką pobożnością i radością 25 grudnia 2012 roku. Pierwszym wydarzeniem owego świętego dnia było śpiewanie kolęd w Sai Kulwant, od godziny 6.30 rano do 7.00. W tym czasie prezentowano film wideo ukazujący darśan Bhagawana z balkonu, który ożywił słodkie wspomnienia obchodów świąt Bożego Narodzenia w Prasanthi Nilajam w dawnych dniach. Następnym punktem programu było przedstawienie muzyczne, z jakim wystąpili uczniowie wyższej szkoły średniej Śri Sathya Sai oraz studenci Instytutu Wyższej Wiedzy Śri Sathya Sai. Program ten rozpoczął się o godz. 8.30 recitalem skrzypcowym uczniów Wyższej Szkoły Średniej, którzy zagrali słodkie i pełne uczucia melodie. Następnie wystąpiła orkiestra dęta studentów Instytutu, z żywymi taktami, dostosowanymi do ducha świąt Bożego Narodzenia. Następnie studenci Instytutu pięknie śpiewali kolędy - każdą z nich poprzedzając budzącą 16
natchnienie i pouczającą rozmową o znaczeniu obchodów świąt Bożego Narodzenia. Rozpoczęli radosną pieśnią 'Wesołych Świąt Bożego Narodzenia i Szczęśliwego Nowego Roku". Swoim radosnym wykonaniem kolęd studenci urzekli słuchaczy na prawie 45 minut, kończąc stosownie występ zaśpiewaniem pieśni "Śri Sathya Sai Baba, mój Pan." Potem odbyły się bhadźany, które chórem powtarzało z wielkim oddaniem całe zgromadzenie. Międzynarodowy chór dziecięcy Wydarzenia popołudniowe rozpoczęły o 17.00 kolędy w wykonaniu międzynarodowego chóru dziecięcego, w którym wystąpiło około 70 dzieci z różnych krajów z zagranicy. Dzieci wyraziły swoje nabożne uczucia, czarująco śpiewając kolędy do melodii słodkiej muzyki i urzekając widzów na prawie 30 minut. Przemówienia wybitnych mówców Po tym znakomitym wykonaniu kolęd przez dzieci, do zgromadzenia przemówiło troje wybitnych mówców. Najpierw wystąpiła Petra von Kalinowski z Niemiec. Odnosząc się do Prasanthi Nilajam jako do prawdziwego domu wszystkich, wybitna mówczyni zwróciła uwagę na to, że jest ono uświęconym miejscem na ziemi, gdzie mężczyźni i kobiety ze wszystkich kultur, religii i narodowości gromadzą się razem, aby radośnie obchodzić - w jedności - swoje główne święta. Druga mówczyni, dr Deborah Ellens z USA, opowiedziała o swoim wyjątkowym przeżyciu - o tym, jak podczas pewnego darśanu Bhagawan poszedł prosto do niej a Jego postać zaczęła przemieniać się z Baby w Jezusa i z Jezusa w Babę, przekonując ją o jedności Bhagawana i Jezusa. Ostatnim mówcą był Śri W. Sriniwasan, ogólnoindyjski przewodniczący Organizacji Sewy Śri Sathya Sai. Wezwał on wszystkich, aby przyjeżdżali do Prasanthi Nilajam, gdyż jest to ich dom. Powinniśmy sprawić, żeby nasza mowa, zachowanie i czyny były doskonałe, aby uczynić swoje życie przesłaniem Bhagawana - powiedział. 17
Sanathana Sarathi styczeń 2013 Orędzie Bhagawana Po tych przemówieniach odtworzone zostało orędzie urodzinowe Bhagawana, w którym powiedział On, że Bóg nie ma narodzin ani śmierci, początku ani końca. Opowiadając o tym, jak Jezus w dzieciństwie zgubił się w Jerozolimie i został później znaleziony w świątyni, gdzie słuchał nauczania kapłanów, Bhagawan wezwał wszystkich, aby podążali za naukami Jezusa i uświadomili sobie własną boskość, bo każdy jest ucieleśnieniem boskości. Po orędziu Bhagawana odbyły się bhadźany. W międzyczasie dzieciom, które śpiewały kolędy, podarowano ubrania i rozdano wszystkim prasadam. Bhadźany zakończyły się pieśnią Gowinda Kriszna dżej Gopala Kriszna dżej, wykonaną złotym głosem Bhagawana. Boże Narodzenie z Gogo - przedstawienie 26 grudnia, w trzeci i ostatni dzień obchodów świąt Bożego Narodzenia, dzieci z Republiki Południowej Afryki [RPA] wystąpiły z przedstawieniem o nazwie 'Święta Bożego Narodzenia z Gogo (babcią)'. Program dnia rozpoczął o 16.30 śpiewaniem - jak zwykle - Wed. Potem nastąpiło przemówienie dziękczynne tegorocznego przewodniczącego Komitetu Bożonarodzeniowego, Śri Johna Behnera, który ofiarował pozdrowienia u lotosowych stóp Bhagawana, dzięki którego łasce obchody świąt odbyły się pomyślnie. Podziękował organizacji Central Trust i wielbicielom z wielu krajów z zagranicy, którzy pomogli w przygotowaniu świątecznego programu. Potem odbyło się owo przedstawienie pod nazwą Boże Narodzenie z Gogo. Opowieść snuła w nim babcia, siedząca pod olbrzymim baobabem, służącym za tło do odgrywania różnych scen tej sztuki. Poprzez słodkie pieśni i przejmujące tańce znakomicie ucharakteryzowanych dzieci w barwnych strojach sztuka ta ukazywała podobieństwa nauk różnych religii, bezwarunkową miłość Jezusa i Bhagawana Baby oraz jedność całego stworzenia. Na koniec przedstawienie oddało hołd Bhagawanowi, który dał światu wartości satji, dharmy, śanti, premy i ahimsy i nauczał własnym przykładem, że Bóg jest miłością, żyjcie w miłości. Długie i głośne oklaski bhaktów mówiły wymownie o wyśmienitej jakości tego przedstawienia. Po jego zakończeniu, obsada otrzymała w podarunku ubrania, wszystkim zaś rozdano prasadam. Potem odbyły się krótkie bhadźany, które zakończył pokaz filmu z bhadźanem Om 18
Siwaja, Om Siwaja, śpiewanym przez Bhagawana. Święta i wydarzenia roku 2013 11 stycznia Doroczne Spotkanie Sportowo-Kulturalne Uniwersytetu Śri Sathya Sai Doroczne święto sportu 14 stycznia Makara Sankranti 10 marca Mahasiwarathri 11 kwietnia Ugadi 14 kwietnia Dzień Tamilskiego Nowego Roku 14 kwietnia Wiszu 20 kwietnia Śri Rama Nawami 24 kwietnia Śri Sathya Sai Aradhana Mahotsawa 6 maja Dzień Iśwarammy 25 maja Buddha Purnima 19 lipca Ashadi Ekadasi 22 lipca Guru Purnima 28 sierpnia Śri Krishna Dżanmasztami 9 września Ganeśa Ćaturthi 16 września Onam 14 paździer. Widżaja Dasami 3 listopada Dipawali 9 XI (18.00) - 10 XI(18.00) Światowy Akhanda Bhadźan 18 listopada Rathotsawam 19 listopada Święto Pań 22 listopada 32. Konwokacja [Zgromadzenie] Instytutu Wyższej Wiedzy Śri Sathya Sai 23 listopada 88. urodziny Bhagawana 25 grudnia Boże Narodzenie 19
Sanathana Sarathi styczeń 2013 Z naszych archiwów NAPEŁNIJ SERCE MIŁOŚCIĄ Dobroczynność jest ozdobą dla dłoni, prawda jest ozdoba dla szyi, Pisma święte są ozdobą dla uszu. Jaki jest pożytek z innych ozdób? BÓG JEST JEDEN, BEZ DRUGIEGO Ucieleśnienia miłości! B rahman jest pełen miłości i w istocie jest ucieleśnieniem miłości. Twoja miłość powinna złączyć się z tą miłością w jedno. Ona jest tylko jedna i nie ma żadnej drugiej. Jest to stan niedwoisty. Zasadniczą istotą miłości jest poświęcenie. W żadnych okolicznościach nie ma w niej miejsca dla nienawiści. To właśnie miłość sprowadza blisko nas oddaloną osobę. To miłość przepędza poczucie oddzielności, a krzewi poczucie jedności. Miłość podnosi też człowieka z poziomu zwierzęcia do poziomu ludzkiego. Prema (miłość) to prana (pierwiastek życia) człowieka, a Prana jest premą. Człowiek bez miłości zaprawdę jest żywym trupem. Miłość okazuje się tylko osobom, które są żywe. Nikt nie będzie kochał trupa. Dlatego miłość i życie są ze sobą blisko związane. Wybaczanie jest największą siłą człowieka Miłość na tym świecie przejawia się w kilku postaciach, takich jak miłość między matką i synem, mężem i żoną oraz między krewnymi. Ta miłość, oparta na związkach cielesnych, rodzi się z samolubnych pobudek i interesowności. Ale miłość do Boga jest pozbawiona 20
jakiegokolwiek cienia interesowności. Jest to miłość dla samej tylko miłości. Nazywa się ją bhakti (oddaniem). Jedną z cech tej miłości jest dawać, a nie otrzymywać. Po drugie, miłość nie wie, co to strach. Po trzecie, miłość jest dla samej miłości, a nie z jakiś samolubnych pobudek. Wszystkie te trzy cechy wspólnie znaczą prapatti (poddanie się). Kiedy człowiek rozkoszuje się tą postawą prapatti, doświadcza błogości boskości. Pierwszą rzeczą konieczną dla tego jest kszama (wybaczanie). Za obdarzonego świętą miłością można uważać tylko tego, kto ma tą postawę kszamy. Nie można się jej nauczyć z podręczników. Nie można jej też przyswoić od nauczyciela czy kogoś innego. Człowiek musi rozwinąć ją sam, w czasach trudności, osobistych nieszczęść i cierpień. Ta cecha wyrozumiałości i przebaczania ma gdzie zapuszczać korzenie tylko wtedy, kiedy stawiamy czoła kłopotom i trudnościom, wywołującym smutek i cierpienie. Kiedy spotykają was kłopoty i trudności, nie powinniście się denerwować i padać ofiarą przygnębienia, które jest oznaką słabości. W takim położeniu powinniście prezentować tolerancję i postawę wybaczania, a nie wpadać w złość, nienawiść i mściwość. Jesteście ucieleśnieniami siły, a nie słabości. Dlatego w czasie rozpaczy powinniście być napełnieni uczuciem wyrozumiałości, gotowi wybaczać i zapomnieć. Ta cecha kszamy (wybaczania) jest największą siłą człowieka. Jeśli człowiek tę cechę traci, staje się demoniczny. Ty jesteś Tym Drzewo ma pień, pokryty korą i niezliczone korzenie, które je odżywiają i mocno trzymają. Ma gałęzie, rozpościerające się we wszystkich kierunkach, przechodzące w gałązki. Ma miliony liści, które oddychają i pożyczają energię od słońca. Drzewo spełnia się przyciągając pszczoły, żeby zapyliły kwiaty, by z nich powstały nasiona. Cała ta rozmaitość barw, woni, smaków, zapachów, siły, twardość i delikatność powstała z jednego pojedynczego nasiona. Podobnie całe stworzenie powstało z Boga. To jest rzeczywistość obecna we wszystkicm. Tattwamasi (Ty jesteś Tym). Bądź niezachwiany w tej wierze. Zastanów się nad rzeką łączącą się z oceanem w jedno. Wody oceanu unoszą się jako para, kiedy zostaną odgrzane słońcem i tworzą chmury, które spadają w dół jako krople deszczu. Każda kropla ma w sobie pragnienie powrotu do oceanu, z którego została skazana na wygnanie. Ale poczucie indywidualności przezwycięża tę tęsknotę. Krople deszczu zbierają się i płyną jako 21
strumyki i strumienie, które urastają do rzek, zalewając równiny. W końcu rzeka łączy się w jedno z oceanem i traci swoją nazwę, postać i cechy. Pomimo wszystkich zmian, jakie przeszła w podróży z oceanu do oceanu, woda pozostaje wodą - w parze, chmurze, deszczu i rzece. Imiona i postaci oraz cechy zmieniają się, ale rdzeń pozostaje niezmienny. Człowiek także wyłania się z tego oceanu boskości i jego przeznaczeniem jest połączyć się z nim w jedno. To jest prawda. To jest rzeczywistość. Tym jesteś ty. Bądź niezachwiany w tej wierze. Kiedy jako swego przewodnika i zbawiciela masz Boga, każda praca, jaką wykonasz, przyniesie powodzenie. Bóg jest twoim jedynym prawdziwym przyjacielem. Wszyscy inni przyjaciele mogą być z tobą tak długo, jak długo masz majątek, ale w chwili, kiedy wszystko stracisz, twoi przyjaciele opuszczą cię. Bóg to jedyny przyjaciel, który zawsze będzie z tobą. Jest zawsze z tobą, w tobie i obok ciebie. Stąd jedyną drogą do powodzenia jest rozwijanie przyjaźni z Bogiem. Będąc człowiekiem, powinieneś uszczęśliwiać innych. To jest miłość. Twoje serce jest pełne miłości. Powinieneś dzielić się nią z innymi. Kiedy masz jakąś jadalną potrawę, musisz ją jeść i podawać ją innym. Inaczej zepsuje się. Swoją miłością musisz dzielić się przynajmniej z pięcioma osobami dziennie. Musisz ćwiczyć się w tej boskiej miłości, zaznawać jej i dzielić się nią z innymi. W ten dzień Nowego Roku powinieneś podjąć postanowienie, że będziesz zaczynał każdy dzień z miłością, spędzał dzień z miłością, wypełniał dzień miłością i kończył dzień miłością. Nie powinno być żadnej różnicy kasty, wyznania, barwy skóry, religii czy narodowości. Miłość nie rozróżnia. Musisz życzyć każdemu, aby był szczęśliwy. Napełnij serce miłością. Kraj będzie się wtedy pomyślnie rozwijał i świat będzie się pomyślnie rozwijać, a każdy będzie szczęśliwy. Z noworocznych orędzi Bhagawana. Wskutek nieoczekiwanego popytu, wyczerpał się nakład wszystkich rodzajów kalendarzy na 2013 rok. Prosimy nie składać dalszych zamówień. 22
Sanathana Sarathi styczeń 2013 Blask boskiej chwały DLA BOGA NIC NIE JEST NIEMOŻLIWE W IDZIAŁEM wiele przedmiotów stworzonych przez Babę i dotykałem ich. Byłem przekonany o prawdziwości tych rzeczy, ale nie miałem pewności, czy Baba sam je stwarza. Pomyślawszy trochę - a wiedząc, że wśród wielbicieli Baby jest bardzo mało muzułmanów - postanowiłem poprosić o jakąś niemożliwą rzecz, jakiej nikt dotąd nie widział! Ja: Baba, proszę daj mi taką rzecz, co ucieleśnia cały wszechświat, ale odzwierciedla tylko moją religię. Baba: (ze słodkim uśmiechem) Abdul, czy naprawdę myślisz, że przedstawiasz mi prośbę niemożliwą do spełnienia? Nie odpowiadając, patrzyłem tylko na Babę. Baba: Spójrz na moją dłoń. Czy widzisz coś na niej? W mojej ręce nic nie ma, ani za nią. Możesz to sprawdzić. Baba obrócił dłoń grzbietem do góry. Jego szata kończyła się nad łokciem. Nie ośmieliłem się wziąć Jego ręki. Baba chwycił mnie wtedy siłą za nadgarstek i przesunął moją dłonią wokół swojej dłoni i aż po swój łokieć. Baba: Teraz patrz na środek mojej dłoni. W przeciągu 7-8 sekund skóra na środku dłoni Baby otworzyła się i zobaczyłem, jak wychodzi z niej jakaś okrągława, duża rzecz. Wkrótce skóra stała się normalna jak wcześniej i leżał na niej piękny, świecący pierścień. Baba: (w hindi) Podnieś go i daj mi. A wcześniej obejrzyj sobie dokładnie. Zgodnie z nakazem Baby podniosłem ten pierścień i zbadałem bardzo uważnie. Były na nim 23
wyryte w złocie półksiężyc i gwiazda. Położyłem go z powrotem na dłoni Swamiego. I: Baba, nie mogę nic pojąć w związku z tym pierścieniem. Proszę, wyjaśnij. Baba: Ty tylko z urodzenia jesteś muzułmaninem. Nie rozumiesz islamu. Była to prawda. Wspomniałem wcześniej Babie o swojej religii, żeby go poddać próbie. Nie jestem religijny, w prawdziwym znaczeniu. Baba: Wykonałem ten złoty pierścień w astakonas (ośmiokącie), osadziłem w nim nawaratnas (dziewięć klejnotów). Jedno i drugie symbolizuje wszechświat. Między tymi navaratnas umieściłem islamski symbol gwiazdy i półksiężyca ze szmaragdów (zielonych klejnotów). Spójrz na te zielone kamienie. To twoja religia. Teraz włożę ten pierścień na czwarty palec twojej lewej ręki. To mówiąc, Baba włożył ów ciężki pierścień na wspomniany palec. Ach! Pasował doskonale. Pokłoniłem się znowu u Jego stóp, tym razem z mnóstwem łez. Po kilku minutach poszedłem za Babą do zewnętrznego pokoju. Baba opowiedział dziewięciu czekającym tam cudzoziemcom o tym pierścieniu i o mnie jako o "swoim nieposłusznym wielbicielu. Wyszedłem na werandę. Czwarty palec mej lewej ręki stał się ciężki od pierścienia. Pierścień to ciężkie, iskrzące się piękno. Najpierw przyciągnął on uwagę Śri Kasturiego. Ten podniósł moją dłoń, zbadał drobiazgowo pierścień i wykrzyknął: - Nie widziałem dotąd tak pięknego wytworu Swamiego. To są nawaratnas. Ale co to jest - w środku tej zielonej części pierścienia? Czy to Aum? Dr W.K. Gokak, który także go zbadał, powiedział: - To z pewnością nie Aum. Cokolwiek by to nie było, ten pierścień to wyjątkowe piękno. Ja też widzę po raz pierwszy widzę taki wytwór Swamiego. Paru innych bhaktów również widziało ten pierścień i dotknęło nim swoich czół i oczu. Prawie odebrało mi mowę - trudno mi było powiedzieć chociażby słowo. Kiedy wyszedłem na plac darszanowy, otoczyła mnie duża liczba bhaktów, wśród których było też wielu cudzoziemców. Jednym z nich był jakiś brodaty Amerykanin. Podszedł do mnie blisko, wziął moją rękę z pierścieniem, położył sobie na piersi i rzekł: - Alhamdulillah! (chwała niech będzie Bogu). Zadziwiło mnie to i poprosiłem go, żeby powiedział mi więcej. Odpowiedział: - Jestem muzułmaninem. Ten pierścień ujawnia, że ty też jesteś muzułmaninem. 24
Spytałem go ponownie: - Jak do tego doszedłeś? Zapytał: - Umiesz czytać po arabsku? Kiedy odpowiedziałem przecząco, wyjaśnił: - Jest to napisane na środku szmaragdu. Spytałem dalej: - Co znaczy ten napis? Odparł: - Allach, po arabsku. Dopiero wówczas dowiedziałem się, że Baba na środku tego zielonego szmaragdu wyrył słowo 'Allach'. Poprosiłem Babę o swoją religię, a Baba pobłogosławił mnie w ten cudowny sposób! zaczerpnięte z: Sai Sathya Sakha, pióra Śri Abdula Razaka Baburao Korbu. Ludzie nie pojmują mojego ideał u doskonał oś ci, skł adają cego się z czystoś ci, cierpliwoś ci i wytrwał oś ci. Cierpliwoś ć oznacza bycie w stanie ś anthi (spokoju). Ja zawsze jestem szczę śliwy i spokojny. Nawet gdy jacyś ludzie ż yczą mi Szczę śliwych Urodzin", mówię im, ż e zawsze jestem szczę śliwy i ż e ich ż yczenia powinny być skierowane do tych, co nie są szczę śliwi. Inna cechą cierpliwoś ci jest nie wbijanie się w pychę pod wpł ywem pochwał y, ani nie popadanie w przygnę bienie pod wpł ywem oszczerstwa. Mnie nie wzrusza przyjemnoś ć ani ból. Baba 25
NIEPOTRZEBNA NAUKA Ćinna Katha (Przypowieść) J aka wiedza jest konieczna do tego, żeby człowiek przepłynął rzekę? Tym, czego głównie potrzebuje, jest umiejętność pływania. Zwykłą wiedzą książkową, bez umiejętności pływania, nie da się ochronić od niebezpieczeństwa przepływając rzekę. Aby wziąć udział w spotkaniu wedyjskich uczonych, jakie miało się odbyć w wiosce po drugiej stronie rzeki, pewien uczony pandit wsiadł kiedyś na łódkę, aby przebyć tę rzekę. Płynął pod prąd i miał przeciwny kierunek wiatru, więc ruch łodzi był bardzo wolny. Ponieważ uczony ten przeczytał wiele śastr (pism świętych) i nauczył się na pamięć wielu ślok (wierszy), miał zwyczaj rozmawiać z każdym, kogo spotykał, żeby pokazać swą wiedzę. Na łodzi nie było nikogo, z kim mógłby porozmawiać, z wyjątkiem przewoźnika zajętego wiosłowaniem i skupiającego całą uwagę na swoim zadaniu. Nie znajdując nikogo innego do rozmowy, uczony musiał rozmawiać z przewoźnikiem. Spytał go: - Jak dalece sięga twoje wykształcenie? Łódkarz odparł: - Nie mam żadnego wykształcenia. Wyśmiewając przewoźnika z powodu braku wykształcenia, uczony powiedział: 26
- Głupcze! W każdej wiosce otwarto szkoły rządowe. Jak możesz przetrwać w tych czasach, jeśli nie masz wykształcenia? Powinieneś poznać przynajmniej litery. Po jakimś czasie uczony znowu spytał przewoźnika: - Czy umiesz śpiewać? Przewoźnik powiedział: - Nie, proszę pana. Nigdy nie uczyłem się śpiewać. - Co z ciebie za głupiec! Głośniki grzmią piosenkami z filmów na każdej ulicy i słyszą je wszyscy. Czy nie tak? Zostaw to też, jeśli tego nie lubisz. Przynajmniej powinieneś mieć radio tranzystorowe - powiedział uczony. - Co to takiego, panie? Nie wiem co to jest - powiedział łódkarz. - Jesteś takim prostaczkiem, że nawet nie wiesz, co to tranzystor. Życie bez tranzystora jest bezużyteczne. Marnujesz jedną czwartą życia, jeśli nie masz tranzystora. Po pewnym czasie uczony znów zapytał: - Masz gazetę? Łódkarz odparł: - Po co mi gazeta, panie, jeśli nie umiem czytać? Na to uczony zauważył. - We współczesny czasach modne jest to, że niepiśmienni ludzie chodzą sobie z gazetą pod pachą. Jeśli nie masz nawet gazety, to marnujesz połowę swojego życia. A przy okazji masz zegarek? Która jest godzina? Łódkarz powiedział: - Nie znam się na zegarku. Po mi w takim razie zegarek? Słysząc to, uczony rzekł: - Nie ma znaczenia, jeśli nie znasz się na zegarku. Noś przynajmniej plastikowy zegarek na ręku. To dzisiaj modne. Bez zegarka zmarnowałeś trzy czwarte swego życia. W międzyczasie zaczął wiać silny wiatr. Wkrótce przeszedł w silną burzę i zaczął kołysać 27
łodzią. Poziom wody w rzece zaczął się podnosić, a łódkarz stracił panowanie nad łodzią. Wtedy zapytał uczonego: - Czy umie pan pływać? Uczony odparł, że nie umie pływać. Łódkarz zauważył na to: - W takim razie całe pana życie zostało zmarnowane. To mówiąc skoczył do rzeki, aby ocalić swe życie. Jeśli przepływa się rzekę, wówczas znajomość przedmiotów takich jak geografia, botanika, historia itd. jest bezużyteczna. Przydatna jest tylko umiejętność pływania. Tak samo do przepłynięcia oceanu doczesności konieczna jest znajomość jaźni i panowanie nad sobą. Wiedza o tym, co jest stałe, a co nie, jest bardzo istotna. Istotne jest też rozróżnianie pomiędzy tym, co stałe, a tym, co tymczasowe. Bez tej wiedzy, ludzkie życie zostaje zmarnowane. N O W I N Y Z O Ś R O D K Ó W S A I WIELKA BRYTANIA Wanstead to przedmieście w London Borough of Redbridge, w północno-wschodnim Londynie. Od lutego 2012 roku ponad 25 wolontariuszy, w tym paru członków Kościoła Pani z Lourdes w Wanstead, bierze udział w comiesięcznych sesjach w tymże kościele - szyją sukienki bawełniane 28
dla dzieci oraz dzieją koce, szaliki i odzież. W ciągu pół roku zrobionych zostało około 80 kompletów odzieży dla dzieci. Sukienki bawełniane i inne ubrania posłano do rozdania potrzebującym dzieciom w Kenii, na Śri Lance i w Ugandzie. Około 20 dzianych [tj. zrobionych na drutach] ubrań jest gotowych do posłania tej zimy dzieciom w chłodniejszych krajach. Szaliki i koce przeznaczono do rozdania w Wielkiej Brytanii. Owe sesje rzemiosła dały wielu ochotnikom natchnienie do wykonywania służby na rzecz ludzi w potrzebie. Miasto Leicester leży na brzegach rzeki Saor, około 150 km na północny zachód od Londynu. W ramach Światowego Dnia Służenia, ochotnicy Sathya Sai z Ośrodka Sathya Sai Baby w Narborough Road przynieśli radość 60 starszym gościom, zebranym na Sali Wiejskiej Birstall 22 czerwca 2012 roku. Goście, przywiezieni z domów przez ochotników Sathya Sai do tej Sali Wiejskiej, promienieli radością, gdyż był to dzień, kiedy mieli sposobność porozmawiać z innymi, doznawać gościny; byli też szanowani i doceniani, a co najważniejsze - kochani. Przywitawszy gości przekąskami, młodzież Sathya Sai ofiarowała modlitwy i zaśpiewała bhadźany. Potem zaś była poezja, spektakl i interaktywne przedstawienia, do których wciągano widzów. Podano wspaniały obiad. Po nim kilku gości zagrało w bingo, gdy inni woleli wybrać się na przechadzkę po parku. Po południu, kiedy podawano podwieczorek, prowadzony był quiz z wiedzy ogólnej. Na koniec dnia zaśpiewano pieśni nabożne, po nich zaś kilku starszych gości, których urodziny wypadały w tych dniach, ofiarowało arati. Kiedy gości odwieziono do domów, wielu z nich mówiło, że świetnie się bawili i liczą na kolejny taki program. Ś R I L A N K A Hospicjum dla chorych na raka, Śri Sathya Sai Suwa Sewana w mieście Hanwella jest narodowym projektem służebnym, do którego natchnienie dał Bhagawan. W placówce tej otoczono dotychczas opieką ponad 330 śmiertelnie chorych pacjentów. 9 czerwca 2012 roku obchodzono 10 rocznicę istnienia tego przytułku. Uroczystości rozpoczęły się bhadźanami, po których odbyła się mowa powitalna oraz przemówienia na temat: "Poprawa jakości życia 29
pacjentów śmiertelnie chorych na raka w tym przytułku". W kluczowym przemówieniu gość główny, dr Narendranath Reddy, przewodniczący Rady Prasanthi, stwierdził, że jeśli żywi się dobre pragnienie służenia bezwarunkowo potrzebującym, boska łaska za tym pójdzie. Regionalny przewodniczący Lions Club, wzruszony poświęceniem i oddaniem ochotników Sathya Sai, oświadczył, że od tej chwili stał się wyznawcą Bhagawana. Hospicjum zapewnia mieszkanie, wygodę i pełną miłości opiekę paliatywną dla śmiertelnie chorych na raka, którzy nie mogą zaznawać opieki we własnych domach. W tej siedzibie żyją oni w duchu dobroci, współczucia i miłości, co pomaga im radzić z własną chorobą z nadzieją, odwagą i ufnością Bogu. Przytułek mieści 40 śmiertelnie chorych - z salami oddzielnymi dla mężczyzn i kobiet oraz udogodnieniami do wypoczynku. Pokój modlitewny ozdabia wielkie zdjęcie Bhagawana i pięknie rzeźbione krzesło oraz piękne obrazy, przedstawiające cztery główne religie Śri Lanki (buddyzm, hinduizm, chrześcijaństwo i islam). W pokoju tym odbywają się regularnie bhadźany, w których uczestniczą mieszkańcy. Przytułek jest prowadzony przez całą dobę, opiekę świadczy w nim 4 lekarzy i 17 stałych pracowników: 8 odpowiednio przeszkolonych pielęgniarek, pomocnicy pielęgniarek i wolontariusze. Zarząd przytułku przeprowadza pogrzeby zmarłych stosownie do ich religijnych praktyk i życzeń. Ochotnicy Sathya Sai świadczą pełną miłości służbę, spędzając czas z mieszkańcami i dzieląc się z nimi swoją miłością. Ochotnicy prowadzą też bhadźany, obchodzą każde święto religijne i dzielą się swoimi przeżyciami, związanymi z Bhagawanem. Dzieci z programu Duchowej Oświaty Sai i ich nauczyciele odwiedzają od czasu do czasu ten przytułek i dostarczają jego mieszkańcom rozrywki w postaci występów kulturalnych. I N D I E Z A C H O D N I E Podczas kilku ostatnich lat ponad 100 ochotników Sathya Sai, w tym 60 przedstawicieli młodzieży z Ośrodka Sathya Sai w Pasea na wyspie Trinidad, zbudowało i przekazało potrzebującym w darze domy, zestawiane z przygotowanych wcześniej części. W latach 2011-12 podarowano ponad 42 domy. Domy te - każdy z dwiema sypialniami - są zrobione ze stalowych ram i dachów, i mają francuskie okna, stalowe drzwi zewnętrzne oraz drewniane drzwi 30