WNĘTRZA W STYLU MODERNISTYCZNYM Z LAT 30TYCH
Architekci modernistyczni twierdzili, że o pięknie budynku stanowi głównie jego funkcjonalność. Jednym z naczelnych haseł modernizmu była maksyma form follows function, co tłumaczy się jako forma wynika z funkcji. W modernistycznym wnętrzu regułą są białe ściany bez żadnych ozdób, cokołów, narożników, kasetonów. Dominuje prostota i gładkie powierzchnie. Ramy okienne sprawiające raczej wrażenie szklanych ścian niż ram okiennych. Plan pomieszczenia jak najbardziej otwarty z minimalną ilością ścian działowych. Niewielka ilość luksusowych wyrafinowanych w formie i kolorze mebli. Inne obowiązujące hasła modernizmu to mniej znaczy więcej, oraz ornament to zbrodnia. Budynek stanowić miał dzieło abstrakcyjne. Wszelki ornament był odrzucany. Pochodzący z niemieckiego Bauchausu (niemiecka Akademia Sztuk Pięknych i Szkoła Rzemiosł) zasłynęła popularyzacją nowego kierunku w architekturze i wzornictwie-modernizmu), oraz stylu Międzynarodowego (minimalizm i funkcjonalizm popularne w architekturze w latach 20 30 ubiegłego stulecia). Modernizm osiągnął swój niepowtarzalny charakter czerpiąc z elementów Art deco, Kubizmu oraz Abstrakcjonizmu. Wykonane ze specjalnie giętego drewna, chromowanej stali, pokryte białą lub czarną skórą kanapy, fotele i krzesła, mają przypominać raczej dzieła sztuki niż przedmioty użytkowe. Przestrzeń doskonale podkreślą rzędy prostych szafek w kształcie sześcianów, najlepiej białe lub ze szkła. Białe ściany stanowią tło dla czerni, bieli, brązu, szarości, beżu i chromu mebli. Do przełamania tych kolorów używamy niewielkiej ilości, bardziej akcesoriów niż dekoracji w kolorach podstawowych, a więc czerwonym, żółtym i niebieskim.
Proste i gładkie malowane na biało ściany, ew. w kolorach neutralnych jak brąz, szary i beż. Użycie szkła w taflach lub pod postacią luksferów do budowy ścian było bardzo ważną innowacją modernizmu. Użyto też po raz pierwszy do konstrukcji budynków takich elementów jak stal i chromowana stal do wyrobu mebli. Drewno, kamień, cegła, korek użyte na podłogi w otwartych wnętrzach dodają element naturalności do prostych ascetycznych struktur ze szkła i stali. Dywany i kilimy pokryte abstrakcyjnymi wzorami pomogą ocieplić nieco modernistyczne wnętrza.
Światło Światła powinno być jak najwięcej. Najlepiej halogeny, lampy sufitowe, lampy led. Oświetlane są konkretne meble i poszczególne obszary pomieszczenia. Ma to za zadanie wydobyć, oraz podkreślić kształt i linię tych obiektów. Większe lampy mogą być dodatkowo użyte jako elementy dekoracyjne.
Zabawa światłem i kolorem Światła kolorowe w podstawowej palecie kolorów są jak najbardziej wskazane w takich wnętrzach. Mogą one być umieszczone np. w ten sposób, aby dany kolor ograniczał i dzielił otwartą przestrzeń, lub wskazywał drogę do danego pomieszczenia (np. czerwone światło prowadzi do łazienki). Kolorowe światło może też być użyte do budowania nastroju zależnie od pory dnia i funkcji. Dekoracje Niewiele ich w modernistycznych wnętrzach. Większość dekoracji to przedmioty użytkowe, zamienione w kubistyczne i abstrakcyjne dzieła sztuki zgodnie z zasadą forma wynika z funkcji. Rolę dekoracji w takim wnętrzu będzie więc pełniło krzesło, kanapa, stół czy lampa. Dodatkowo pożądane są obrazy, grafiki, zdjęcia pasujące stylem i treścią do nowoczesnego wnętrza. Modernizm jest stylem wyrafinowanym i elitarnym. Nie jest odpowiedni do małych ciasnych wnętrz i przypadkowej architektury. Walory artystyczne otrzymamy tylko za pomocą mebli i dodatków zaprojektowanych w zgodzie z nowoczesną formą i wykonanych z dbałością o wysoką jakość. W praktyce oznacza to również niestety wysoką cenę.
Oszczędność formy, geometryczne kształty i subtelne barwy charakteryzują modne, modernistyczne wnętrza. Minimalistycznie urządzone mieszkania nie muszą być jednak zimne i monotonne. Nawet jeden odpowiednio dobrany element wystarczy, by stworzyć w pomieszczeniu przyjemną atmosferę Modernizm stał się wiodącym nurtem XX wiecznego wzornictwa do dnia dzisiejszego stanowiącym źródło inspiracji dla projektantów wnętrz i architektów. Idee modernizmu, swój początek mają już
w latach 30 XX w. i wyrastają z koncepcji propagowanych przez Bauhaus - pierwszą szkołę wzornictwa przemysłowego, by rozwinąć się w pełni w latach 50. Prezentowana przez ten nurt estetyka zrywa z wszelką stylizacją historyczną oczyszczając przedmioty z ornamentu.