PREZES NAJWYśSZEJ IZBY KONTROLI KBF-41015-1-08 P/08/022 Jacek Jezierski Warszawa, dnia 8 maja 2008 r. Pan Sławomir Skrzypek Prezes Narodowego Banku Polskiego WYSTĄPIENIE POKONTROLNE Na podstawie art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 23 grudnia 1994 r. o NajwyŜszej Izbie Kontroli 1, zwanej dalej ustawą o NIK, NajwyŜsza Izba Kontroli Departament BudŜetu i Finansów skontrolowała Narodowy Bank Polski (NBP) w zakresie wykonania załoŝeń polityki pienięŝnej w 2007 r. 2 W związku z kontrolą, której wyniki zostały przedstawione w protokole kontroli podpisanym w dniu 22 kwietnia 2008 r., NajwyŜsza Izba Kontroli, na podstawie art. 60 ustawy o NIK, przekazuje Panu Prezesowi niniejsze wystąpienie pokontrolne. w 2007 r. NajwyŜsza Izba Kontroli ocenia pozytywnie wykonanie załoŝeń polityki pienięŝnej 1. Rada Polityki PienięŜnej przyjęła, Ŝe w 2007 r. będzie kontynuowała realizację ciągłego celu inflacyjnego ustalonego na poziomie 2,5% z symetrycznym przedziałem odchyleń ± 1 punkt procentowy (p.p.). RPP podtrzymała dotychczasowy sposób rozumienia celu inflacyjnego podkreślając, Ŝe polityka pienięŝna będzie ukierunkowana na utrzymanie inflacji jak najbliŝej 2,5%. Jednocześnie RPP przyjęła, Ŝe w przypadku wystąpienia silnych i nieoczekiwanych wstrząsów w gospodarce, polityka pienięŝna będzie prowadzona w sposób umoŝliwiający realizację celu inflacyjnego w średnim horyzoncie czasowym. Roczne tempo wzrostu cen towarów i usług konsumpcyjnych ogółem (wskaźnik CPI) w poszczególnych miesiącach 2007 r. zawierało się w przedziale od 1,5% (w sierpniu) 1 J.t. Dz.U. z 2007 r. Nr 231, poz. 1701 ze zm. 2 Uchwała Rady Polityki PienięŜnej z dnia 27 września 2006 r. w sprawie ustalenia załoŝeń polityki pienięŝnej na 2007 r. (M.P. Nr 72, poz. 719).
2 do 4,0% (w grudniu). W okresie styczeń październik wskaźnik CPI nie przekroczył celu inflacyjnego (2,5%), z wyjątkiem czerwca (2,6%) i znajdował się w wyznaczonym przedziale odchyleń. W listopadzie i grudniu wskaźnik CPI przekroczył górną granicę przedziału odchyleń od celu odpowiednio o 0,1 p.p. i o 0,5 p.p. 3 Wzrost wskaźnika CPI w listopadzie i grudniu 2007 r. do odpowiednio 3,6% i 4,0% był głównie rezultatem wysokiego tempa wzrostu cen Ŝywności i napojów bezalkoholowych oraz cen paliw 4. Ceny Ŝywności i napojów bezalkoholowych wzrosły z 2,8% w styczniu do 7,9% w grudniu (średnio w roku 4,9%) 5. Na wysokie tempo wzrostu cen Ŝywności w Polsce oddziaływały szoki podaŝowe. Głównym czynnikiem wzrostu tych cen w pierwszej połowie roku była niska podaŝ zbóŝ krajowych po suszy w 2006 r., a od września 2007 r. wysokie ceny zbóŝ na rynku europejskim. Ponadto w I połowie 2007 r. wiosenne przymrozki w Polsce uszkodziły znaczną część plantacji owoców. Na wzrost cen Ŝywności w II połowie 2007 r. wpływał wzrost cen na międzynarodowych rynkach rolno-spoŝywczych związany z niekorzystnymi warunkami pogodowymi na świecie, zmianami w strukturze popytu konsumpcyjnego krajów rozwijających się oraz zwiększonym zapotrzebowaniem na produkty rolne, spowodowanym rozwojem produkcji biopaliw na świecie. W IV kwartale 2007 r. wystąpił, mimo aprecjacji złotego, wzrost cen paliw spowodowany rekordowo wysokimi cenami ropy naftowej na rynkach światowych 6. Przyspieszenie wzrostu cen Ŝywności i paliw, wynikające głównie z czynników globalnych o charakterze podaŝowym, pozostawało poza wpływem krajowej polityki pienięŝnej. Ceny kontrolowane wzrosły średnio w roku o 2,5%, a ich udział we wzroście CPI wyniósł średnio w roku 0,7 p.p. Wzrost ten związany był m.in. z podwyŝką stawki podatku akcyzowego na wyroby tytoniowe i na benzynę 7. Ponadto w całym 2007 r. proinflacyjnie oddziaływał stabilny i wysoki wzrost popytu krajowego (o 8,3%), w tym spoŝycia indywidualnego (o 5,2%). Na ograniczenie inflacji w 2007 r. oddziaływało natomiast utrzymywanie się w całym roku wysokiej ujemnej dynamiki cen odzieŝy i obuwia oraz niski poziom wzrostu cen pozostałych towarów i usług konsumpcyjnych, głównie na skutek obniŝania się cen 3 Projekcje inflacji NBP z 2006 r. wskazywały na powrót inflacji do celu w końcu 2007 r. Ministerstwo Finansów w prognozie do ustawy budŝetowej na 2007 r. przyjęło średnioroczną inflację 1,9%. W 2007 r. średnioroczny wzrost wskaźnika cen towarów i usług konsumpcyjnych ukształtował się na poziomie 2,5%, podczas gdy w 2006 r. wynosił 1,0%. Wzrost inflacji powyŝej celu nie był przewidywany takŝe przez zewnętrzne instytucje finansowe. 4 Świadczy o tym kształtowanie się w całym 2007 r. inflacji bazowej netto (CPI po wyłączeniu cen Ŝywności i paliw) wyraźnie poniŝej celu inflacyjnego. 5 Udział cen Ŝywności i napojów bezalkoholowych we wzroście CPI wyniósł średnio w roku 1,3 p.p. 6 W grudniu 2007 r. w Polsce ceny paliw do prywatnych środków transportu, wchodzące w skład CPI, wzrosły o 18,1% r/r, podczas gdy średnia cena ropy naftowej Brent w USD na rynkach światowych wzrosła na koniec 2007 r. o 58,8%. 7 PodwyŜki cen w obu tych grupach wpłynęły łącznie na zwiększenie wskaźnika CPI o 0,98 p.p. w ujęciu XII/XII.
3 towarów importowanych z krajów o niskich kosztach wytwarzania. W tym samym kierunku na inflację wpływała teŝ znaczna aprecjacja złotego. Przy wielu czynnikach mających decydujący wpływ na inflację i pozostających poza sferą oddziaływania polityki pienięŝnej, wprowadzone podwyŝki stóp były zgodne z przyjętą zasadą realizacji polityki pienięŝnej zakładającą, Ŝe nie jest konieczne natychmiastowe reagowanie na zmiany bieŝącej inflacji, wywołane wstrząsami podaŝowymi o przejściowym charakterze. 2. W 2007 r. stopy procentowe zostały podwyŝszone czterokrotnie, łącznie o 1,00 p.p. W grudniu 2007 r. wskaźnik inflacji r/r wzrósł o 2,6 p.p., a poziom realnych stóp procentowych NBP uległ obniŝeniu o 1,6 p.p. TakŜe realna średnioroczna stopa procentowa była niŝsza o 1,14 p.p. 8 Uzasadniając decyzje o podwyŝkach stóp procentowych w 2007 r. RPP wskazała na czynniki niepewności, które stwarzały ryzyko zwiększonej presji inflacyjnej. Do najwaŝniejszych z nich Rada zaliczyła wysokie tempo wzrostu popytu krajowego i wzrostu PKB przewyŝszające tempo wzrostu potencjalnego PKB 9, obserwowane przyśpieszenie wzrostu jednostkowych kosztów pracy (ULC) 10, znaczny spadek bezrobocia, wzrost płac 11 oraz wzrost w II połowie roku cen Ŝywności na świecie i cen ropy naftowej. RPP stopniowo dochodziła do przekonania, Ŝe szoki podaŝowe związane z szybkim wzrostem cen Ŝywności i paliw naleŝy traktować jako bardziej trwałe niŝ typowe szoki cenowe, wynikające z przypadkowych zakłóceń w podaŝy. Dlatego traktowała je jako bardzo waŝny element bilansu ryzyk, który wywiera istotny wpływ na perspektywy powrotu inflacji do celu i tym samym na wybór optymalnej ścieŝki stóp procentowych. RPP dostrzegała takŝe czynniki, które ograniczały presję inflacyjną i wstrzymywały przed silniejszym podwyŝszeniem stóp procentowych, tj. wysoki udział inwestycji we wzroście PKB oraz bardzo dobrą sytuację przedsiębiorstw umoŝliwiającą częściowe absorbowanie wzrostu płac bez podnoszenia cen 12. Silniejsza od przewidywanej skala aprecjacji złotego ograniczała konieczność bardziej radykalnych podwyŝek stóp procentowych. 8 Co było skutkiem wzrostu średniorocznej stopy procentowej w 2007 r. (w operacjach otwartego rynku) o 0,36 p.p. przy podwyŝszeniu średniorocznego wskaźnika inflacji o 1,5 p.p. 9 Produkt potencjalny PKB definiowany jest jako miara wielkości produkcji w gospodarce przy załoŝeniu pełnego zatrudnienia czynników produkcji w gospodarce. Luka popytowa w projekcjach z modelu ECMOD w całym 2007 r. była wyraźnie dodatnia, gdy wzrost PKB wyprzedzał wzrost potencjalnego PKB. 10 Wskaźnik UCL w przemyśle od maja 2007 r. był dodatni i rósł tzn. wzrost płac w sektorze przedsiębiorstw wyprzedzał wzrost wydajności pracy. W całej gospodarce narodowej wskaźnik ten w całym 2007 r. był dodatni i rósł. 11 Wzrost przeciętnych wynagrodzeń w gospodarce narodowej w IV kw.2007 r. wyniósł 8,9%, gdy w IV kw. 2006 r. wynosił 5,3%. 12 Ceny produkcji sprzedanej przemysłu ogółem wzrosły z 0,6% w styczniu do 2,3% w grudniu 2007 r. r/r. natomiast przeciętne wynagrodzenia w przedsiębiorstwach wzrosły z 7,8% w I kw. do 10,0% w IV kw. 2007 r. r/r.
4 Na restrykcyjność prowadzonej polityki pienięŝnej wpływ miały takŝe wyniki prognoz i projekcji inflacji opracowane przez NBP. W stosunku do ukształtowania się rzeczywistego wzrostu cen w 2007 r. nastąpiło niedoszacowanie wszystkich miesięcznych prognoz eksperckich cen Ŝywności i napojów bezalkoholowych oraz prognoz cen Ŝywności we wszystkich projekcjach inflacji z modelu ECMOD 13. Prognozy wartości wskaźnika CPI na IV kw. 2007 r. w trzech kolejnych projekcjach inflacji z modelu ECMOD od kwietnia 2007 r. były niedoszacowanie od 0,5 p.p do 1,5 p.p. TakŜe prognozy inflacji z innych instytucji rządowych i finansowych były wyraźnie niedoszacowane. Oczekiwania inflacyjne osób prywatnych, jak i banków 14 w 2007 r. były dość stabilne i nie wskazywały na ryzyko ich utrwalenia się na poziomie przekraczającym górną granicę odchyleń od celu inflacyjnego. Wskazuje to, Ŝe skok inflacji w IV kwartale 2007 r. był trudny do przewidzenia. Stopniowe zacieśnianie polityki pienięŝnej było działaniem mającym zapobiec wtórnym skutkom wstrząsów podaŝowych, tj. wzrostowi oczekiwań inflacyjnych i w konsekwencji wzrostowi inflacji ze względu na pojawienie się Ŝądań płacowych (tzw. efektów II rundy). Było to zgodne z jednym z ZałoŜeń polityki pienięŝnej na 2007 r. zakładającym, w przypadku wystąpienia silnych i nieoczekiwanych wstrząsów w gospodarce, stabilizowanie inflacji w pobliŝu celu inflacyjnego w średnim okresie, tj. w horyzoncie transmisji polityki pienięŝnej 15. Decyzje RPP, podjęte w 2007 r., miały ograniczony wpływ na utrzymanie w końcu 2007 r. inflacji w granicach celu inflacyjnego. 3. RPP przyjęła, Ŝe kształtowanie się nadpłynności w sektorze bankowym będzie zaleŝało nadal głównie od dokonywanych przez bank centralny transakcji walutowych, zmiany poziomu pieniądza gotówkowego oraz skali i zmienności lokat Ministerstwa Finansów w NBP. W 2007 r. nastąpił spadek średniorocznej nadpłynności systemu bankowego. Nadpłynność operacyjna sektora bankowego mierzona średniorocznym poziomem operacji otwartego rynku w 2007 r. wyniosła 19,3 mld zł i była niŝsza niŝ w 2006 r. o 2,3% 16. Do ograniczenia płynności przyczynił się przede wszystkim przyrost pieniądza gotówkowego w obiegu o 11,5 mld zł. Najsilniejszym czynnikiem, oddziaływującym w odwrotnym kierunku, był skup walut netto z tytułu przepływu środków z Unii Europejskiej (6,3 mld zł). Koszty absorpcji nadpłynności z tytułu operacji walutowych pomniejszające wynik finansowy NBP za 2007 r. wyniosły 129 mln zł. 13 Podstawowy model do prognozowania inflacji, stosowany przez NBP, którego wyniki są prezentowane w Raportach o inflacji. 14 W badaniach oczekiwań inflacyjnych, prognoza poziomu wskaźnika CPI z grudnia 2007 r. (za 11 miesięcy w przypadku banków i za 12 miesięcy w przypadku osób fizycznych) wynosiła 3,2%. 15 Z badań NBP wynika, Ŝe zasadnicze efekty zmiany stóp procentowych na inflację powinny wystąpić po upływie około 5-7 kwartałów od decyzji o zmianie stóp procentowych. 16 W grudniu 2007 r. w porównaniu do grudnia 2006 r. nastąpił spadek nadpłynności operacyjnej mierzonej średnim saldem bonów pienięŝnych o 7,1 mld zł (39,7%).
5 Przedstawiona przez NBP prognoza finansowa na lata 2007 2013 przewiduje dalszy wzrost wykorzystania przez Polskę funduszy z UE oraz związany z tym zwiększony skup walut przez NBP, prowadzący do wzrostu nadpłynności do 88 mld zł i w konsekwencji kosztów operacji otwartego rynku. W tej sytuacji pozytywnie naleŝy ocenić propozycję NBP ograniczenia nadpłynności poprzez zmniejszenie przez Ministerstwo Finansów emisji SPW na rynkach międzynarodowych i zakup walut obcych w NBP. Ministerstwo Finansów zgodziło się z postulatem, Ŝe analiza opłacalności wykorzystania emisji obligacji nominowanych w walutach obcych powinna opierać się na łącznym rachunku osiągniętych zysków i ponoszonych kosztów przez obie instytucje 17. Niskie potrzeby poŝyczkowe w połowie 2007 r. pozwoliły na ograniczenie podaŝy SPW i rozpoczęcie zakupu walut w NBP na obsługę zadłuŝenia zagranicznego. 4. Zmniejszenie nadpłynności sektora bankowego pozwoliło na zmniejszenie w 2007 r. w stosunku do 2006 r. średniorocznej emisji bonów pienięŝnych o 456 mln zł, tj. o 2,3%. Jednak w wyniku podwyŝszenia oprocentowania bonów pienięŝnych w skali roku o 1,00 p.p., nastąpił wzrost kosztów dyskonta bonów pienięŝnych ponoszonych przez NBP z 814,5 mln zł do 854,2 mln zł tj. o 39,7 mln zł (o 4,9%). W 2007 r. nastąpiło dalsze zmniejszenie średniorocznego stanu lokat terminowych sektora rządowego w NBP z 5.065 mln zł do 4.394 mln zł, tj. poniŝej limitu lokat określonego w ZałoŜeniach (4,9 mld zł). Pomimo wzrostu stóp procentowych koszty NBP z tytułu odsetek od lokat Ministerstwa Finansów zmniejszyły się o 17,2 mln zł. Zasadniczym instrumentem NBP oddziaływania na kształtowanie się stóp procentowych na rynku międzybankowym były podstawowe operacje otwartego rynku realizowane przy wykorzystaniu 7-dniowych bonów pienięŝnych NBP. Średnie odchylenie 1-tygodniowej stawki rynku międzybankowego WIBOR SW od stopy referencyjnej w 2007 r. wyniosło 9 punktów bazowych i było wyŝsze od średniego poziomu z 2006 r. o 3 p.b 18. Zwiększenie odchylenia stawki WIBOR SW związane było m.in. z utrzymującymi się w ciągu roku oczekiwaniami na podwyŝki podstawowych stóp procentowych przez Radę Polityki PienięŜnej, a takŝe, co było następstwem kryzysu na rynku kredytów hipotecznych w USA obserwowanym w II połowie roku, zwiększeniem premii za ryzyko uwzględnianej przez banki krajowe przy udzielaniu sobie niezabezpieczonych poŝyczek. Stawka WIBOR SW utrzymywała się w ciągu roku na poziomie zbliŝonym do stopy referencyjnej w przedziale wahań wyznaczonym przez stopy depozytową i lombardową. 17 Rachunek łączny dla całego sektora publicznego (MF i NBP), stanowiący analizę opłacalności przeprowadzenia przez MF emisji obligacji na rynku euro (jako alternatywnego do emisji na rynku krajowym w złotych) i kosztu sterylizacji nadpłynności przez NBP związanego ze skupem związanego ze skupem walut z emisji tych obligacji zagranicznych pokazuje, Ŝe per saldo w całym 2007 r. wynik tego rachunku był wyraźnie dodatni. 18 Przy przeliczeniu stopy referencyjnej NBP wg bazy 365 dni w ciągu roku.
6 Badanie dokumentacji 6 wybranych przetargów na bony pienięŝne z 52, jakie miały miejsce w 2007 r. wykazało, Ŝe zostały one przeprowadzone zgodnie z odpowiednimi uchwałami Rady Polityki PienięŜnej i Zarządu NBP. 5. NIK ocenia pozytywnie funkcjonowanie w 2007 r. systemu rezerwy obowiązkowej. Zgodnie z ZałoŜeniami podstawową funkcją rezerwy obowiązkowej było łagodzenie wpływu zmian płynności w sektorze bankowym na wahania stóp procentowych. W związku z tym, Ŝe w sektorze bankowym nadal utrzymywała się operacyjna nadpłynność, NBP nie obniŝył w 2007 r. podstawowej stopy rezerwy obowiązkowej. Wiązałoby się to bowiem ze wzrostem operacyjnej nadpłynności sektora bankowego i zwiększeniem kosztów NBP w ramach operacji otwartego rynku. Średni miesięczny poziom wymaganej rezerwy obowiązkowej wyniósł w 2007 r. 15.494,2 mln zł i w stosunku do 2006 r. wzrósł o 21,8%. Wzrost wynikał głównie ze zwiększenia o 17,6% depozytów w bankach stanowiących podstawę do naliczana rezerwy obowiązkowej. Narodowy Bank Polski kontrolował wywiązywanie się przez banki z obowiązku utrzymywania rezerwy obowiązkowej. Łączna kwota odsetek karnych z tytułu nieutrzymania wymaganego poziomu rezerwy obowiązkowej w badanym roku wyniosła 648,0 tys. zł i w porównaniu z 2006 r. (836,0 tys. zł) zmniejszyła się o 188,0 tys. zł, tj. 22,5%. Odsetki te zostały prawidłowo naliczone i wpłacone przez banki. W 2007 r. rezerwa obowiązkowa była oprocentowana w wysokości 0,9 stopy redyskontowej weksli 19 i w ciągu roku jej oprocentowanie w związku z podwyŝką podstawowych stóp procentowych NBP zwiększyło się z 3,825% do 4,725%. Łączna suma odsetek od rezerwy obowiązkowej naliczonych i przekazanych bankom w 2007 r. wyniosła 648,1 mln zł i była o 154,7 mln zł (31,4%) większa niŝ w 2006 r. W 2007 r. Ŝaden bank nie był zwolniony z obowiązku utrzymania rezerwy obowiązkowej w NBP. 6. NIK ocenia pozytywnie refinansowanie banków w 2007 r. Celem operacji depozytowokredytowych było ograniczanie skali wahań stopy procentowej rynku międzybankowego overnight. Przeprowadzona kontrola sposobu udzielania, zabezpieczenia i spłaty pięciu losowo wybranych kredytów lombardowych (na łączną kwotę 2.620,0 mln zł) i sześciu kredytów technicznych (na łączna kwotę 1.161,4 mln zł) nie wykazała nieprawidłowości 20. NBP umoŝliwiał bankom komercyjnym lokowanie nadwyŝek płynnych środków na rachunku lokat terminowych (jednodniowy depozyt) 21. Banki złoŝyły lokaty terminowe 19 Uchwała Rady Polityki PienięŜnej Nr 1/2004. 20 Łączna kwota wykorzystania: kredytu lombardowego w 2007 r. wyniosła 9,3 mld zł i była o 63,2% wyŝsza niŝ w 2006 r., kredytu technicznego w złotych wyniosła 3.202,3 mld zł i była o 15,2% wyŝsza niŝ w 2006 r., a kredytu śróddziennego w euro wyniosła 165,7 mln euro, tj. o 7,0% wyŝsza niŝ w 2006 r. 21 Instrument ten zapobiegał spadkom stóp procentowych na rynku międzybankowym poniŝej poziomu uznanego przez RPP za poŝądany.
7 na łączną kwotę 104.278,9 mln zł, tj. o 207,9% wyŝszą niŝ w 2006 r. Tak znaczny wzrost lokat terminowych nastąpił w związku z prowadzoną przez banki w 2007 r. ostroŝną polityką zarządzania płynnością, która charakteryzowała się utrzymywaniem, szczególnie w grudniu, stosunkowo wysokiej rezerwy płynności. Stan ten wiązał się z problemami na światowych rynkach kredytów hipotecznych w drugiej połowie roku. Ponadto od II kwartału 2007 r. banki zgłaszały niŝszy od podaŝy popyt na bony pienięŝne NBP, a powstałą wskutek tego nadwyŝkę środków (po rozliczeniu wymaganej rezerwy obowiązkowej) lokowały w NBP. W związku z tym oraz podwyŝką przez RPP stopy depozytowej w ciągu roku o 1 p.p. NBP poniósł koszty z tytułu naliczonych odsetek w wysokości 17,0 mln zł, tj. wyŝsze o 325,0% niŝ w 2006 r. Kontrola poprawności naliczania odsetek od depozytów banków w NBP nie wykazała nieprawidłowości. 7. W ZałoŜeniach polityki pienięŝnej Rada dopuszczała wykorzystanie interwencji na rynku walutowym jako instrumentu polityki pienięŝnej. W 2007 r. z uwagi na to, Ŝe aprecjacja kursu złotego oddziaływała na ograniczenie inflacji nie przeprowadzano interwencji walutowych. Aprecjacja kursu złotego korzystnie wpływała na ceny, dzięki tańszemu importowi towarów konsumpcyjnych, a niŝsze ceny towarów zaopatrzeniowych sprzyjały utrzymaniu się wysokiej dynamiki eksportu. Jednak w efekcie umocnienia kursu złotego NBP zrealizował ujemny wynik na róŝnicach kursowych w kwocie 15,6 mld zł, co miało decydujący wpływ na obniŝenie wyniku finansowego NBP. Przekazując Panu Prezesowi powyŝsze oceny i uwagi, NajwyŜsza Izba Kontroli wnosi o kontynuowanie prac w celu przeciwdziałania zagroŝeniom wynikającym z utrzymywania się nadpłynności sektora bankowego. NajwyŜsza Izba Kontroli, na podstawie art. 62 ust. 1 ustawy o NIK, prosi Pana Prezesa o przedstawienie informacji o sposobie wykorzystania uwag i wykonania wniosku, bądź o działaniach podjętych w celu realizacji wniosku lub przyczyn niepodjęcia takich działań, w terminie 14 dni od daty otrzymania niniejszego wystąpienia pokontrolnego. Zgodnie z art. 61 ust. 1 i 2 ustawy o NIK, w terminie 7 dni od daty otrzymania niniejszego wystąpienia pokontrolnego, przysługuje Panu Prezesowi prawo zgłoszenia na piśmie do Kolegium NajwyŜszej Izby Kontroli umotywowanych zastrzeŝeń w sprawie ocen, uwag i wniosku zawartych w tym wystąpieniu. W razie złoŝenia zastrzeŝeń, zgodnie z art. 62 ust. 2 ustawy o NIK, termin nadesłania informacji, o której mowa wyŝej, liczy się od dnia otrzymania ostatecznej uchwały Kolegium NIK.