POSTANOWIENIE. SSN Helena Ciepła (przewodniczący, sprawozdawca) SSN Teresa Bielska-Sobkowicz SSN Krzysztof Strzelczyk

Podobne dokumenty
POSTANOWIENIE. Sygn. akt II CSK 9/09. Dnia 15 maja 2009 r. Sąd Najwyższy w składzie :

POSTANOWIENIE. Sygn. akt II CSK 674/08. Dnia 15 maja 2009 r. Sąd Najwyższy w składzie :

POSTANOWIENIE. SSN Henryk Pietrzkowski (przewodniczący) SSN Teresa Bielska-Sobkowicz SSN Jan Górowski (sprawozdawca)

POSTANOWIENIE. SSN Gerard Bieniek (przewodniczący) SSN Irena Gromska-Szuster (sprawozdawca) SSN Hubert Wrzeszcz

POSTANOWIENIE. Sygn. akt V CSK 21/14. Dnia 20 listopada 2014 r. Sąd Najwyższy w składzie:

POSTANOWIENIE. SSN Antoni Górski (przewodniczący) SSN Iwona Koper (sprawozdawca) del. SSA Michał Kłos

POSTANOWIENIE. SSN Jan Górowski (przewodniczący) SSN Mirosław Bączyk (sprawozdawca) SSN Bogumiła Ustjanicz

POSTANOWIENIE. SSN Dariusz Dończyk (przewodniczący) SSN Irena Gromska-Szuster SSN Bogumiła Ustjanicz (sprawozdawca)

POSTANOWIENIE. SSN Irena Gromska-Szuster (przewodniczący) SSN Wojciech Katner (sprawozdawca) SSN Anna Kozłowska

POSTANOWIENIE. SSN Marek Sychowicz (przewodniczący) SSN Hubert Wrzeszcz (sprawozdawca) SSA Michał Kłos

POSTANOWIENIE. Sygn. akt IV CSK 207/12. Dnia 20 grudnia 2012 r. Sąd Najwyższy w składzie:

POSTANOWIENIE. SSN Marta Romańska (przewodniczący) SSN Krzysztof Pietrzykowski SSN Agnieszka Piotrowska (sprawozdawca)

POSTANOWIENIE. Sygn. akt V CSK 314/09. Dnia 18 marca 2010 r. Sąd Najwyższy w składzie :

POSTANOWIENIE. w sprawie z wniosku Polskiego Towarzystwa Samochodowego "A." Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością w P.

POSTANOWIENIE. przy uczestnictwie Skarbu Państwa reprezentowanego przez Nadleśniczego. o założenie księgi wieczystej i wpis prawa własności,

POSTANOWIENIE. Sygn. akt V CZ 56/16. Dnia 29 września 2016 r. Sąd Najwyższy w składzie:

WYROK W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

POSTANOWIENIE. SSN Barbara Myszka (przewodniczący) SSN Wojciech Katner (sprawozdawca) SSN Anna Kozłowska

POSTANOWIENIE. SSN Bogumiła Ustjanicz (przewodniczący) SSN Dariusz Dończyk (sprawozdawca) SSN Wojciech Katner

POSTANOWIENIE. Sygn. akt II CSK 116/12. Dnia 14 listopada 2012 r. Sąd Najwyższy w składzie :

POSTANOWIENIE. SSN Dariusz Dończyk (przewodniczący) SSN Iwona Koper SSN Agnieszka Piotrowska (sprawozdawca)

WYROK W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ. SSN Antoni Górski (przewodniczący) SSN Krzysztof Pietrzykowski (sprawozdawca) SSN Marta Romańska

POSTANOWIENIE. SSN Tadeusz Wiśniewski (przewodniczący) SSN Mirosław Bączyk (sprawozdawca) SSN Marta Romańska

WYROK W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Postanowienie z dnia 23 maja 2002 r., IV CKN 1092/00

POSTANOWIENIE. SSN Mirosława Wysocka (przewodniczący) SSN Grzegorz Misiurek (sprawozdawca) SSN Dariusz Zawistowski

POSTANOWIENIE. Sygn. akt I CSK 32/11. Dnia 21 września 2011 r. Sąd Najwyższy w składzie :

POSTANOWIENIE. Sygn. akt II CSK 515/15. Dnia 14 kwietnia 2016 r. Sąd Najwyższy w składzie:

POSTANOWIENIE. SSN Teresa Bielska-Sobkowicz (przewodniczący) SSN Wojciech Katner SSA Elżbieta Fijałkowska (sprawozdawca)

POSTANOWIENIE. SSN Barbara Myszka (przewodniczący) SSN Dariusz Dończyk SSN Antoni Górski (sprawozdawca)

POSTANOWIENIE. Sygn. akt III CSK 288/08. Dnia 23 września 2010 r. Sąd Najwyższy w składzie :

WYROK W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ. SSN Józef Frąckowiak (przewodniczący) SSN Teresa Bielska-Sobkowicz (sprawozdawca) SSN Tadeusz Żyznowski

POSTANOWIENIE. SSN Henryk Pietrzkowski (przewodniczący) SSN Anna Kozłowska SSN Dariusz Zawistowski (sprawozdawca)

POSTANOWIENIE. Sygn. akt IV CSK 40/07. Dnia 25 kwietnia 2007 r. Sąd Najwyższy w składzie :

POSTANOWIENIE. Sygn. akt V CZ 10/16. Dnia 20 kwietnia 2016 r. Sąd Najwyższy w składzie:

POSTANOWIENIE. SSN Krzysztof Pietrzykowski (przewodniczący, sprawozdawca) SSN Antoni Górski SSN Krzysztof Strzelczyk. Protokolant Hanna Kamińska

POSTANOWIENIE. SSN Teresa Bielska-Sobkowicz (przewodniczący) SSN Marta Romańska SSN Maria Szulc (sprawozdawca)

POSTANOWIENIE. SSN Anna Kozłowska (przewodniczący) SSN Krzysztof Pietrzykowski SSA Jacek Grela (sprawozdawca)

POSTANOWIENIE. Sygn. akt I CSK 614/11. Dnia 29 czerwca 2012 r. Sąd Najwyższy w składzie :

POSTANOWIENIE. SSN Tadeusz Wiśniewski (przewodniczący) SSN Iwona Koper SSN Marek Sychowicz (sprawozdawca)

POSTANOWIENIE. SSN Mirosław Bączyk (przewodniczący) SSN Grzegorz Misiurek SSN Henryk Pietrzkowski (sprawozdawca)

POSTANOWIENIE. Sygn. akt I CSK 204/13. Dnia 15 stycznia 2014 r. Sąd Najwyższy w składzie:

POSTANOWIENIE. SSN Krzysztof Pietrzykowski (przewodniczący) SSN Iwona Koper SSN Maria Szulc (sprawozdawca)

POSTANOWIENIE. SSN Antoni Górski (przewodniczący) SSN Iwona Koper SSN Marian Kocon (sprawozdawca)

WYROK W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

POSTANOWIENIE. SSN Antoni Górski (przewodniczący) SSN Irena Gromska-Szuster (sprawozdawca) SSN Tadeusz Żyznowski. Protokolant Maryla Czajkowska

POSTANOWIENIE. po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej. skargi kasacyjnej wnioskodawców od postanowienia Sądu Okręgowego

POSTANOWIENIE. SSN Jan Górowski (przewodniczący) SSN Mirosław Bączyk SSN Marta Romańska (sprawozdawca)

POSTANOWIENIE. SSN Grzegorz Misiurek (przewodniczący) SSN Władysław Pawlak (sprawozdawca) SSN Marta Romańska

WYROK W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

POSTANOWIENIE. Sygn. akt II CSK 503/12. Dnia 18 kwietnia 2013 r. Sąd Najwyższy w składzie :

WYROK W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

POSTANOWIENIE. Sygn. akt II CZ 63/15. Dnia 15 października 2015 r. Sąd Najwyższy w składzie:

POSTANOWIENIE. SSN Mirosława Wysocka (przewodniczący) SSN Marian Kocon (sprawozdawca) SSN Zbigniew Kwaśniewski

POSTANOWIENIE. Sygn. akt III CZ 1/17. Dnia 9 lutego 2017 r. Sąd Najwyższy w składzie:

POSTANOWIENIE. Sygn. akt I CSK 223/14. Dnia 22 stycznia 2015 r. Sąd Najwyższy w składzie:

WYROK W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ. SSN Antoni Górski (przewodniczący) SSN Marta Romańska SSN Karol Weitz (sprawozdawca)

POSTANOWIENIE. SSN Jan Górowski (przewodniczący) SSN Mirosław Bączyk SSN Henryk Pietrzkowski (sprawozdawca)

POSTANOWIENIE. Sygn. akt V CSK 433/12. Dnia 6 września 2013 r. Sąd Najwyższy w składzie :

WYROK W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

POSTANOWIENIE. SSN Marian Kocon (przewodniczący) SSN Krzysztof Strzelczyk (sprawozdawca) SSN Bogumiła Ustjanicz. Protokolant Anna Matura

UCHWAŁA. SSN Jacek Gudowski (przewodniczący) SSN Teresa Bielska-Sobkowicz (sprawozdawca) SSN Irena Gromska-Szuster

POSTANOWIENIE. SSN Iwona Koper (przewodniczący) SSN Mirosław Bączyk SSN Karol Weitz (sprawozdawca)

POSTANOWIENIE. SSN Irena Gromska-Szuster (przewodniczący) SSN Teresa Bielska-Sobkowicz (sprawozdawca) SSN Dariusz Zawistowski

POSTANOWIENIE. SSN Mirosław Bączyk (przewodniczący) SSN Józef Frąckowiak SSN Dariusz Zawistowski (sprawozdawca)

POSTANOWIENIE. Sygn. akt I CSK 82/10. Dnia 16 czerwca 2010 r. Sąd Najwyższy w składzie :

POSTANOWIENIE. SSN Kazimierz Zawada (przewodniczący) SSN Mirosław Bączyk (sprawozdawca) SSN Dariusz Dończyk

POSTANOWIENIE. SSN Mirosława Wysocka (przewodniczący) SSN Wojciech Katner (sprawozdawca) SSN Krzysztof Strzelczyk

POSTANOWIENIE. SSN Barbara Myszka (przewodniczący) SSN Wojciech Katner (sprawozdawca) SSN Agnieszka Piotrowska

POSTANOWIENIE. Sygn. akt V CSK 686/14. Dnia 24 września 2015 r. Sąd Najwyższy w składzie:

POSTANOWIENIE. SSN Iwona Koper (przewodniczący) SSN Teresa Bielska-Sobkowicz (sprawozdawca) SSN Zbigniew Kwaśniewski

POSTANOWIENIE. Sygn. akt V CSK 421/12. Dnia 28 sierpnia 2013 r. Sąd Najwyższy w składzie:

POSTANOWIENIE. po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej. skargi kasacyjnej wnioskodawcy od postanowienia Sądu Okręgowego

POSTANOWIENIE. SSN Teresa Bielska-Sobkowicz (przewodniczący, sprawozdawca) SSN Barbara Myszka SSN Krzysztof Strzelczyk

POSTANOWIENIE. SSN Bogumiła Ustjanicz (przewodniczący) SSN Marian Kocon SSN Iwona Koper (sprawozdawca)

WYROK W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

WYROK W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

WYROK W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

POSTANOWIENIE. SSN Marian Kocon (przewodniczący) SSN Iwona Koper SSN Grzegorz Misiurek (sprawozdawca)

WYROK W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

WYROK W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

POSTANOWIENIE. SSN Krzysztof Strzelczyk (przewodniczący) SSN Mirosław Bączyk SSN Krzysztof Pietrzykowski (sprawozdawca)

WYROK W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

WYROK W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

POSTANOWIENIE. SSN Jan Górowski (przewodniczący, sprawozdawca) SSN Krzysztof Pietrzykowski SSN Katarzyna Tyczka-Rote

POSTANOWIENIE. o wykreślenie dożywotniej służebności osobistej z działu III, po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej

WYROK W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ. SSN Jan Górowski (przewodniczący) SSN Władysław Pawlak. SSN Katarzyna Tyczka-Rote (sprawozdawca)

POSTANOWIENIE. SSN Irena Gromska-Szuster (przewodniczący) SSN Jan Górowski SSN Krzysztof Pietrzykowski (sprawozdawca)

POSTANOWIENIE. Sygn. akt II CSK 377/13. Dnia 4 kwietnia 2014 r. Sąd Najwyższy w składzie:

POSTANOWIENIE. SSN Helena Ciepła (przewodniczący) SSN Jan Górowski SSA Bogumiła Ustjanicz (sprawozdawca)

POSTANOWIENIE. SSN Irena Gromska-Szuster (przewodniczący) SSN Teresa Bielska-Sobkowicz (sprawozdawca) SSN Józef Frąckowiak

POSTANOWIENIE. SSN Jan Górowski (przewodniczący) SSN Irena Gromska-Szuster SSN Władysław Pawlak (sprawozdawca)

POSTANOWIENIE. SSN Agnieszka Piotrowska (przewodniczący) SSN Dariusz Dończyk (sprawozdawca) SSN Maria Szulc

POSTANOWIENIE. SSN Grzegorz Misiurek (przewodniczący) SSN Krzysztof Pietrzykowski (sprawozdawca) SSN Maria Szulc

POSTANOWIENIE. SSN Iwona Koper (przewodniczący) SSN Wojciech Katner (sprawozdawca) SSN Zbigniew Kwaśniewski

POSTANOWIENIE. SSN Iwona Koper (przewodniczący) SSN Marian Kocon (sprawozdawca) SSN Katarzyna Tyczka-Rote

POSTANOWIENIE. SSN Lech Walentynowicz (przewodniczący) SSN Barbara Myszka (sprawozdawca) SSN Krzysztof Pietrzykowski

POSTANOWIENIE. SSN Grzegorz Misiurek (przewodniczący) SSN Irena Gromska-Szuster (sprawozdawca) SSN Krzysztof Strzelczyk

POSTANOWIENIE. SSN Kazimierz Zawada (przewodniczący) SSN Grzegorz Misiurek SSA Dariusz Dończyk (sprawozdawca)

Postanowienie z dnia 25 lipca 2001 r., I CKN 1350/98

Transkrypt:

Sygn. akt II CSK 340/08 POSTANOWIENIE Sąd Najwyższy w składzie : Dnia 25 listopada 2008 r. SSN Helena Ciepła (przewodniczący, sprawozdawca) SSN Teresa Bielska-Sobkowicz SSN Krzysztof Strzelczyk w sprawie z wniosku Skarbu Państwa - Prezydenta Miasta K. przy uczestnictwie B. B. oraz "E.( )"- Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością w likwidacji z siedzibą w K., dawniej M.(...)- K. Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością w K. o zasiedzenie, po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej w dniu 25 listopada 2008 r., skargi kasacyjnej uczestniczki postępowania B. B. od postanowienia Sądu Okręgowego w K. z dnia 29 listopada 2007 r., sygn. akt II Ca ( ), uchyla zaskarżone postanowienie i przekazuje sprawę Sądowi Okręgowemu w K. do ponownego rozpoznania i orzeczenia o kosztach postępowania kasacyjnego. Uzasadnienie Sąd Okręgowy w K. wyrokiem z dnia 29 listopada 2007 r. oddalił apelację uczestniczki postępowania B. B. od postanowienia Sądu Rejonowego w K. stwierdzającego, że Skarb Państwa z dniem 1 stycznia 1986 r. nabył przez zasiedzenie własność nieruchomości położonej w K. przy ul. N. 4, stanowiącej działkę nr (...)/17, opierając rozstrzygnięcie na następujących ustaleniach i wnioskach: Wymieniona nieruchomość o powierzchni 22m 2 wchodziła w skład większej nieruchomości położonej przy ul. N. 4, dla której prowadzona jest księga hipoteczna hip. Nr (...)2. W 1949 r. sporządzono plan sytuacyjny nieruchomości położonej przy ul. W. (obecnie ul. N.) objętej księgą wieczystą hip. (...)4 wraz z projektem wydzielenia z księgi wieczystej hip. ( )2 parceli obszaru 22m 2 odpowiadającego kształtem nieruchomości stanowiącej przedmiot postępowania i przyłączenia do hip. (...)4.

2 Minister Gospodarki Komunalnej w dniu 12 marca 1954 r. wyraził zgodę na przejęcie w zarząd i użytkowanie przez ( ) Zakłady Tworzyw Sztucznych w K. nieruchomości położonych w K. przy ul. W. oraz W. (obecnie N.). Sąd Powiatowy w K. postanowieniem z dnia 20 listopada 1972 r. w sprawie Ns ( ) stwierdził, że Skarb Państwa nabył przez zasiedzenie własność nieruchomości położonej w K. przy ul. W. o powierzchni 1337 m 2 bez działki nr (...)/17 o kształcie trójkąta, objętej księgą wieczystą hip. (...)2. Postanowienie to w wyniku wznowienia postępowania w sprawie Ns ( ) zostało zmienione przez oddalenie wniosku, po czym M.(...) Spółka z o.o. zwróciła ówczesnym właścicielom nieruchomość objętą postanowieniem z dnia 20 listopada 1972 r., lecz bez działki o kształcie trójkąta. W księdze wieczystej Kw 1(...) w dziale I sprostowano oznaczenie nieruchomości przez wpisanie działki nr 23/8, z której pochodzi działka nr (...)/17 położona przy ul. N. 6, na podstawie wniosku z dnia 23 listopada 1994 r. i wykazu zmian gruntowych oraz mapy z 1965 r. W dniu 18 września 1995 r. odłączono z tej księgi wieczystej działkę nr (...)/8 do księgi Kw (...)5. Przy tak ustalonym stanie faktycznym, Sąd Okręgowy podzielił też ocenę jurydyczną Sądu Rejonowego, że zostały spełnione przesłanki zasiedzenia przedmiotowej działki nr (...)/17 przez Skarb Państwa jako samoistnego posiadacza w złej wierze, bowiem posiadanie zostało nabyte bezprawnie, lecz nie w sferze imperium, a początek biegu zasiedzenia stanowi dzień 31 grudnia 1965 r., gdyż najpóźniej z tą datą sporządzona została mapa nieruchomości oznaczonej jako działka nr (...)/8 stanowiąca podstawę wpisu w księdze wieczystej Kw 1(...). W ocenie Sądu Okręgowego za działania władczej ingerencji Skarbu Państwa w sferę praw podmiotowych nie można uznać składanych wniosków o dokonanie wpisów zmian w oznaczeniu nieruchomości i odłączenia działki nr (...)/17 z księgi hip. (...)2 do księgi wieczystej Kw 1(...), a następnie Kw (...)5 na podstawie map geodezyjnych. Nie uwzględnił Sąd Okręgowy zgłoszonego w apelacji dowodu z postanowienia Sądu Powiatowego z dnia 28 września 1964 r. o dokonaniu w księdze wieczystej Kw 1(...) wpisu działki ( )/7 (poprzednio stanowiącej działkę (...)/08) o pow. 305m 2 oraz z akt sprawy I C (...), w której Sąd Rejonowy w K. wyrokiem z dnia 18 kwietnia 2005 r. uzgodnił treść ksiąg wieczystych Kw (...)5 i Kw (...)0 przenosząc sporną działkę do księgi Kw (...)0 prowadzonej dla nieruchomości położonej przy ul. N., stanowiącej własność uczestniczki B. B., a Sąd Okręgowy wyrokiem z dnia 21 października 2005 r.

3 oddalił apelację M.(...)u - Spółki z o.o., uznając, że uczestniczka mogła te dowody powołać w postępowaniu przed Sądem Rejonowym. Uczestniczka postępowania w skardze kasacyjnej opartej na obu podstawach wymienionych w art. 398 3 1 zarzuciła nieważność postępowania polegającą na niewezwaniu do udziału w sprawie B. G., która w dniu 19 kwietnia 2007 r. nabyła od skarżącej stanowiącą przedmiot postępowania działkę nr (...)/17 oraz naruszenie: - art. 172 k.c. w brzmieniu obowiązującym przed dniem 1 października 1990 r. przez błędną wykładnię polegającą na ustaleniu, że hipoteza tego przepisu obejmuje stan faktyczny przyjęty za podstawę rozstrzygnięcia, a w szczególności przez przyjęcie, że Skarb Państwa był samoistnym posiadaczem działki nr (...)/17 przez okres 20 lat, - art. 228 2 w związku z art. 391 1 k.p.c. przez pominięcie wyroków: Sądu Rejonowego z dnia 18 kwietnia 2005 r. w sprawie I C (...) i Sądu Okręgowego z dnia 21 października 2005 r. o uzgodnieniu treści ksiąg wieczystej Kw (...)5 przez odłączenie działki (...)/17 i dołączenie jej do księgi wieczystej Kw (...)0 obejmującej nieruchomość stanowiącą własność skarżącej. W konkluzji wniosła o uchylenie zaskarżonego postanowienia orzekającego co do meritum oraz w całości postanowienia Sądu Rejonowego i przekazanie temu Sądowi sprawy do ponownego rozpoznania. Sąd Najwyższy zważył, co następuje: Rozważany w pierwszej kolejności jako najdalej idący zarzut nieważności postępowania nie może odnieść zamierzonego skutku. Wprawdzie w orzecznictwie Sądu Najwyższego zachodzi rozbieżność co do tego, czy niewezwanie do udziału w sprawie osoby zainteresowanej w sprawie o stwierdzenie zasiedzenia nieruchomości na rzecz innej osoby pociąga za sobą nieważność postępowania, jednak przeważa pogląd, że nie powoduje ono nieważności, a jedynie stanowi uchybienie procesowe, które może uzasadniać podstawę kasacji, jeżeli zostanie wykazane, że mogło mieć istotny wpływ na wynik sprawy (por. orzeczenia Sądu Najwyższego z dnia14 listopada 1996 r., I CKU 29/96, Prok. I Pr.1997, nr 3, poz. 39, z 21 maja 1997 r., KI CKN 39/97, OSNC 1997, nr 12, poz.197, z 17 grudnia 1998 r., II CKN 84/98, OSNC 1999, nr 5, poz.101 i z 23 września 1999 r., III CKN 352/98, OSNC 2000, nr 3, poz. 62). W orzeczeniach tych Sąd Najwyższy stoi na stanowisku, że o nieważności nie może być mowy, gdyż pozbawienie możności obrony praw jest możliwe tylko w stosunku do osoby, biorącej udział w sprawie i pogląd ten Sąd w obecnym składzie podziela.

4 Skarżąca nie wykazała, by niewezwanie nabywczyni przedmiotowej nieruchomości mogło mieć wpływ na wynik sprawy, skoro jako zbywca uczestniczyła w postępowaniu. Drugie rozwiązanie prowadzące do takiego samego wniosku wynika z zastosowania w postępowaniu nieprocesowym art.192 pkt. 3 k.p.c. w związku z art.13 2 k.p.c. W przepisach normujących to postępowanie brak jest regulacji dotyczącej zbycia nieruchomości po wszczęciu postępowania o zasiedzenie. Powstaje więc pytanie, czy regulujący taką sytuację w procesie przepis art.192 pkt. 3 k.p.c. można poprzez art. 13 2 k.p.c. zastosować w postępowaniu nieprocesowym. Na tak postawione pytanie należy udzielić odpowiedzi twierdzącej z następujących przyczyn. Istota art.192 pkt. 3 k.p.c. polega przede wszystkim na tym, by wyrok, jaki zapadnie, mógł odnieść bezpośredni skutek również wobec nabywcy. Z uregulowania zawartego w tym przepisie wynika, że nie ma zakazu zbycia w toku procesu rzeczy lub prawa objętych sporem oraz że z chwilą zawiśnięcia sporu prawo bierze w obronę stronę przeciwną przed ujemnymi następstwami takiej czynności. Celem więc tego przepisu jest ochrona drugiej strony przed negatywnymi skutkami zbycia przedmiotu sporu, które pozostaje bez znaczenia na dalszy bieg postępowania i wynik sporu. Według stanowiska Sądu Najwyższego wyrażonego w orzeczeniu z dnia 4 lipca 1988 r., IV CR 183/88 (niepubl.), przepis ten ma także zastosowanie w razie rozporządzenia nieruchomością w toku sprawy o ukształtowanie prawa względem tej nieruchomości. Przenosząc te rozważania na grunt postępowania nieprocesowego, należy stwierdzić, że przepisy normujące to postępowanie również nie zawierają zakazu zbycia nieruchomości w toku postępowania o zasiedzenie. Nie regulują jednak wpływu zbycia na bieg tego postępowania. Według art.13 2 k.p.c. przepisy o procesie stosuje się jeśli przepisy szczególne nie stanowią inaczej odpowiednio do postępowania nieprocesowego. Zgodnie z ogólnie przyjętymi w prawie zasadami odpowiedniego stosowania przepisów, niektóre z nich znajdą zastosowanie wprost, bez żadnych modyfikacji, inne tylko pośrednio, a więc z uwzględnieniem konstrukcji, istoty i odrębności postępowania, w którym znajdują zastosowanie, a inne nie będą mogły być wykorzystane w żadnym zakresie (por. orzecz. Sądu Najwyższego z dnia 9 grudnia 1975 r., I CO 9/75, OSNCP 1976, nr 10, poz. 219). Postępowanie o zasiedzenie ma wspólne cechy ze sporem o nieruchomość. Występują w nim bowiem przeciwstawne interesy stron, zatem te same racje, które przemawiają za ochroną strony przeciwnej w procesie w razie zbycia

5 przedmiotu sporu, przemawiają za ochroną właściciela w razie zbycia nieruchomości w toku postępowania o zasiedzenie. Dają więc podstawę do przyjęcia dopuszczalności zastosowania art. 192 pkt. 3 k.p.c. także w postępowaniu nieprocesowym o zasiedzenie. W konsekwencji zbycie nieruchomości w toku tego postępowania pozostaje bez znaczenia na dalszy bieg postępowania, a orzeczenie odniesie skutek wobec nabywcy. Nie jest również zasadny zarzut naruszenia art. 228 2 k.p.c. w związku z art. 391 k.p.c. Zaskarżenie skargą kasacyjną orzeczenia sądu drugiej instancji nie może opierać się na zarzutach dotyczących uchybień sądu pierwszej instancji, a przepis art. 228 2 k.p.c. dotyczy postępowania przed sądem pierwszej instancji. Uchybienia te podlegają bowiem kontroli apelacyjnej. Gdyby nawet we wskazanej podstawie dopatrzyć się zarzutu pod adresem sądu drugiej instancji, to mógłby się on sprowadzać do naruszenia art. 382 k.p.c., bądź art. 381 k.p.c. z uwagi na uznanie za spóźniony dowód między innymi z akt sprawy I C (...) Sądu Rejonowego w K., lecz taki zarzut nie został zgłoszony (por. orzeczenie Sądu Najwyższego z dnia 20 lutego 1991 r., I CKN 97/96, OSNC 1997, nr 6-7, poz. 87). Nie można natomiast odmówić słuszności zarzutowi naruszenia art.172 2 k.c. aczkolwiek tylko z jednej z przyczyn powołanych na uzasadnienie tego zarzutu. Mianowicie skarżąca zasadnie powołuje się na niedokonanie przez Sąd drugiej instancji oceny przesłanki posiadania spornej działki przez Skarb Państwa w świetle wyroku Sądu Rejonowego w K. z dnia 18 kwietnia 2005 r. w sprawie I C (...) o uzgodnieniu treści księgi wieczystej Kw (...)5 z rzeczywistym stanem prawnym, stwierdzającego prawo własności spornej działki na rzecz skarżącej. W tej sytuacji nie sposób odeprzeć zarzutu naruszenia powołanego przepisu, bowiem o prawidłowym jego zastosowaniu można mówić dopiero wówczas, gdyby ustalenia stanowiące podstawę wydania zaskarżonego orzeczenia pozwalały na ocenę tego zastosowania (por. orzeczenie Sądu Najwyższego z dnia 11 marca 2003 r., V CKN 1825/00, niepubl.). Zupełnym nieporozumieniem jest natomiast powołanie się przez skarżącą - na uzasadnienie zarzutu naruszenia art. 172 2 k.c. - na przywrócone w 2006 r. posiadanie spornej działki jako nieprzerwane w rozumieniu art. 345 k.c. Zasiedzenie nieruchomości następuje bowiem z mocy prawa (ex lege) z upływem wymaganego ustawą okresu posiadania, a wszelkie zdarzenia, które zaszły po upływie tego okresu nie mają znaczenia prawnego. Z tych względów Sąd Najwyższy zaskarżone orzeczenie uchylił i przekazał sprawę do ponownego rozpoznania (art. 398 15 1 k.p.c.).