POSTANOWIENIE. SSN Jan Górowski (przewodniczący) SSN Mirosław Bączyk SSN Henryk Pietrzkowski (sprawozdawca)

Podobne dokumenty
POSTANOWIENIE. SSN Dariusz Dończyk (przewodniczący) SSN Wojciech Katner SSN Krzysztof Pietrzykowski (sprawozdawca)

POSTANOWIENIE. SSN Mirosława Wysocka (przewodniczący) SSN Marian Kocon (sprawozdawca) SSN Zbigniew Kwaśniewski

POSTANOWIENIE. SSN Marian Kocon (przewodniczący) SSN Iwona Koper SSN Grzegorz Misiurek (sprawozdawca)

POSTANOWIENIE. w sprawie z wniosku Polskich Sieci Elektroenergetycznych O. S.A.

POSTANOWIENIE. Sygn. akt II CSK 626/12. Dnia 26 czerwca 2013 r. Sąd Najwyższy w składzie:

POSTANOWIENIE. SSN Teresa Bielska-Sobkowicz (przewodniczący, sprawozdawca) SSN Barbara Myszka SSN Krzysztof Strzelczyk

POSTANOWIENIE. Sygn. akt I CSK 495/08. Dnia 5 czerwca 2009 r. Sąd Najwyższy w składzie :

POSTANOWIENIE. SSN Dariusz Zawistowski (przewodniczący) SSN Antoni Górski (sprawozdawca) SSN Hubert Wrzeszcz

POSTANOWIENIE. Sygn. akt IV CSK 132/15. Dnia 16 grudnia 2015 r. Sąd Najwyższy w składzie:

POSTANOWIENIE. Sygn. akt I CSK 265/08. Dnia 8 stycznia 2009 r. Sąd Najwyższy w składzie :

POSTANOWIENIE. SSN Teresa Bielska-Sobkowicz (przewodniczący) SSN Marta Romańska SSN Maria Szulc (sprawozdawca)

POSTANOWIENIE. Sygn. akt V CSK 321/12. Dnia 14 czerwca 2013 r. Sąd Najwyższy w składzie :

POSTANOWIENIE. SSN Jan Górowski (przewodniczący) SSN Mirosław Bączyk (sprawozdawca) SSN Bogumiła Ustjanicz

POSTANOWIENIE. Sygn. akt I CSK 614/11. Dnia 29 czerwca 2012 r. Sąd Najwyższy w składzie :

POSTANOWIENIE. SSN Krzysztof Pietrzykowski (przewodniczący, sprawozdawca) SSN Antoni Górski SSN Krzysztof Strzelczyk. Protokolant Hanna Kamińska

POSTANOWIENIE. SSN Tadeusz Wiśniewski (przewodniczący) SSN Mirosław Bączyk (sprawozdawca) SSN Marta Romańska

POSTANOWIENIE. SSN Marek Sychowicz (przewodniczący) SSN Irena Gromska-Szuster SSN Mirosław Bączyk (sprawozdawca)

POSTANOWIENIE. SSN Mirosław Bączyk (przewodniczący) SSN Grzegorz Misiurek SSN Henryk Pietrzkowski (sprawozdawca)

WYROK W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

POSTANOWIENIE. SSN Marta Romańska (przewodniczący) SSN Iwona Koper (sprawozdawca) SSN Hubert Wrzeszcz

POSTANOWIENIE. Sygn. akt I CSK 408/11. Dnia 17 maja 2012 r. Sąd Najwyższy w składzie :

POSTANOWIENIE. Sygn. akt V CSK 314/09. Dnia 18 marca 2010 r. Sąd Najwyższy w składzie :

POSTANOWIENIE. SSN Henryk Pietrzkowski (przewodniczący) SSN Wojciech Katner (sprawozdawca) SSA Władysław Pawlak

WYROK W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

POSTANOWIENIE. SSN Marta Romańska (przewodniczący) SSN Jan Górowski SSN Karol Weitz (sprawozdawca)

POSTANOWIENIE. Sygn. akt V CSK 331/13. Dnia 29 maja 2014 r. Sąd Najwyższy w składzie:

POSTANOWIENIE. SSN Hubert Wrzeszcz (przewodniczący) SSN Teresa Bielska-Sobkowicz (sprawozdawca) SSA Andrzej Niedużak

POSTANOWIENIE. SSN Dariusz Dończyk (przewodniczący) SSN Irena Gromska-Szuster SSN Marian Kocon (sprawozdawca) Protokolant Izabela Czapowska

POSTANOWIENIE. SSN Irena Gromska-Szuster (przewodniczący) SSN Mirosław Bączyk (sprawozdawca) SSN Krzysztof Strzelczyk

POSTANOWIENIE. SSN Kazimierz Zawada (przewodniczący) SSN Dariusz Dończyk SSN Irena Gromska-Szuster (sprawozdawca)

POSTANOWIENIE. po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej. skargi kasacyjnej wnioskodawców od postanowienia Sądu Okręgowego

POSTANOWIENIE. Sygn. akt II CSK 412/16. Dnia 27 kwietnia 2017 r. Sąd Najwyższy w składzie:

WYROK W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

WYROK W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ. SSN Monika Koba (przewodniczący) SSN Mirosław Bączyk SSA Bogusław Dobrowolski (sprawozdawca)

WYROK W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

POSTANOWIENIE. SSN Antoni Górski (przewodniczący) SSN Katarzyna Tyczka-Rote (sprawozdawca) SSA Barbara Trębska. Protokolant Izabella Janke

POSTANOWIENIE. SSN Barbara Myszka (przewodniczący) SSN Katarzyna Tyczka-Rote (sprawozdawca) SSN Dariusz Zawistowski

POSTANOWIENIE. Protokolant Bożena Kowalska

POSTANOWIENIE. SSN Barbara Myszka (przewodniczący) SSN Wojciech Katner (sprawozdawca) SSN Anna Kozłowska

POSTANOWIENIE. Sygn. akt III CZ 1/17. Dnia 9 lutego 2017 r. Sąd Najwyższy w składzie:

POSTANOWIENIE. Sygn. akt II CSK 674/08. Dnia 15 maja 2009 r. Sąd Najwyższy w składzie :

POSTANOWIENIE. Sygn. akt IV CSK 40/07. Dnia 25 kwietnia 2007 r. Sąd Najwyższy w składzie :

POSTANOWIENIE. SSN Henryk Pietrzkowski (przewodniczący) SSN Anna Kozłowska SSN Dariusz Zawistowski (sprawozdawca)

POSTANOWIENIE. SSN Tadeusz Wiśniewski (przewodniczący) SSN Mirosław Bączyk (sprawozdawca) SSN Marta Romańska

POSTANOWIENIE. Sygn. akt III CZP 108/10. Dnia 17 grudnia 2010 r. Sąd Najwyższy w składzie :

POSTANOWIENIE. SSN Mirosława Wysocka (przewodniczący) SSN Wojciech Katner (sprawozdawca) SSN Krzysztof Strzelczyk

POSTANOWIENIE. SSN Antoni Górski (przewodniczący) SSN Iwona Koper (sprawozdawca) SSN Henryk Pietrzkowski

POSTANOWIENIE. Sygn. akt IV CSK 554/09. Dnia 24 czerwca 2010 r. Sąd Najwyższy w składzie :

POSTANOWIENIE. SSN Mirosława Wysocka (przewodniczący) SSN Krzysztof Strzelczyk (sprawozdawca) SSN Kazimierz Zawada

POSTANOWIENIE. Sygn. akt IV CSK 606/11. Dnia 5 lipca 2012 r. Sąd Najwyższy w składzie :

POSTANOWIENIE. Sygn. akt I CSK 205/09. Dnia 21 stycznia 2010 r. Sąd Najwyższy w składzie :

POSTANOWIENIE. Sygn. akt V CSK 421/12. Dnia 28 sierpnia 2013 r. Sąd Najwyższy w składzie:

POSTANOWIENIE. SSN Tadeusz Wiśniewski (przewodniczący) SSN Gerard Bieniek (sprawozdawca) SSN Irena Gromska-Szuster

POSTANOWIENIE. SSN Antoni Górski (przewodniczący) SSN Wojciech Katner SSN Marian Kocon (sprawozdawca)

POSTANOWIENIE. SSN Jan Górowski (przewodniczący) SSN Antoni Górski (sprawozdawca) SSN Agnieszka Piotrowska

POSTANOWIENIE. Sygn. akt I CSK 299/15. Dnia 4 kwietnia 2017 r. Sąd Najwyższy w składzie:

POSTANOWIENIE. Sygn. akt IV CSK 527/12. Dnia 12 kwietnia 2013 r. Sąd Najwyższy w składzie :

POSTANOWIENIE. SSN Kazimierz Zawada (przewodniczący) SSN Mirosław Bączyk (sprawozdawca) SSN Dariusz Dończyk

POSTANOWIENIE. oddala skargę kasacyjną. UZASADNIENIE

POSTANOWIENIE. SSN Gerard Bieniek (przewodniczący) SSN Irena Gromska-Szuster (sprawozdawca) SSN Hubert Wrzeszcz

POSTANOWIENIE. SSN Barbara Myszka (przewodniczący) SSN Wojciech Katner (sprawozdawca) SSN Agnieszka Piotrowska

POSTANOWIENIE. SSN Marek Sychowicz (przewodniczący) SSN Henryk Pietrzkowski (sprawozdawca) SSN Dariusz Zawistowski

POSTANOWIENIE. SSN Grzegorz Misiurek (przewodniczący) SSN Marta Romańska (sprawozdawca) SSN Bogumiła Ustjanicz

POSTANOWIENIE. w sprawie z wniosku Polskiego Towarzystwa Samochodowego "A." Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością w P.

POSTANOWIENIE. Sygn. akt II CZ 63/15. Dnia 15 października 2015 r. Sąd Najwyższy w składzie:

POSTANOWIENIE. Sygn. akt IV CSK 415/11. Dnia 22 marca 2012 r. Sąd Najwyższy w składzie :

POSTANOWIENIE. Sygn. akt V CSK 491/12. Dnia 9 października 2013 r. Sąd Najwyższy w składzie:

POSTANOWIENIE. SSN Henryk Pietrzkowski (przewodniczący) SSN Teresa Bielska-Sobkowicz SSN Jan Górowski (sprawozdawca)

POSTANOWIENIE. SSN Dariusz Dończyk (przewodniczący) SSN Anna Kozłowska SSN Marta Romańska (sprawozdawca) Protokolant Izabella Janke

POSTANOWIENIE. Sygn. akt II CSK 116/12. Dnia 14 listopada 2012 r. Sąd Najwyższy w składzie :

POSTANOWIENIE. SSN Jan Górowski (przewodniczący) SSN Józef Frąckowiak (sprawozdawca) SSN Irena Gromska-Szuster

POSTANOWIENIE. SSN Jacek Gudowski (przewodniczący) SSN Grzegorz Misiurek SSN Henryk Pietrzkowski (sprawozdawca)

POSTANOWIENIE. Sygn. akt I CSK 329/13. Dnia 20 listopada 2013 r. Sąd Najwyższy w składzie:

POSTANOWIENIE. Sygn. akt V CSK 21/14. Dnia 20 listopada 2014 r. Sąd Najwyższy w składzie:

WYROK W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

POSTANOWIENIE. SSN Iwona Koper (przewodniczący) SSN Wojciech Katner (sprawozdawca) SSN Zbigniew Kwaśniewski

POSTANOWIENIE. SSN Teresa Bielska-Sobkowicz (przewodniczący) SSN Zbigniew Kwaśniewski (sprawozdawca) SSN Katarzyna Tyczka-Rote

POSTANOWIENIE. SSN Antoni Górski (przewodniczący) SSN Irena Gromska-Szuster (sprawozdawca) SSN Tadeusz Żyznowski. Protokolant Maryla Czajkowska

POSTANOWIENIE. Sygn. akt V CSK 342/16. Dnia 2 marca 2017 r. Sąd Najwyższy w składzie:

POSTANOWIENIE. Protokolant Beata Rogalska

POSTANOWIENIE. SSN Dariusz Dończyk (przewodniczący) SSN Irena Gromska-Szuster SSN Bogumiła Ustjanicz (sprawozdawca)

POSTANOWIENIE. Sygn. akt V CSK 21/15. Dnia 23 października 2015 r. Sąd Najwyższy w składzie:

WYROK W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

POSTANOWIENIE. SSN Antoni Górski (przewodniczący) SSN Irena Gromska-Szuster SSN Barbara Myszka (sprawozdawca)

POSTANOWIENIE. SSN Krzysztof Pietrzykowski (przewodniczący) SSN Wojciech Katner SSN Karol Weitz (sprawozdawca)

POSTANOWIENIE. Sygn. akt II CSK 241/10. Dnia 14 stycznia 2011 r. Sąd Najwyższy w składzie :

POSTANOWIENIE. SSN Irena Gromska-Szuster (przewodniczący) SSN Wojciech Katner (sprawozdawca) SSN Anna Kozłowska

WYROK W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

POSTANOWIENIE. SSN Iwona Koper (przewodniczący, sprawozdawca) SSN Zbigniew Kwaśniewski SSN Kazimierz Zawada

WYROK W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

POSTANOWIENIE. Sygn. akt II CSK 515/15. Dnia 14 kwietnia 2016 r. Sąd Najwyższy w składzie:

POSTANOWIENIE. SSN Tadeusz Wiśniewski (przewodniczący) SSN Iwona Koper SSN Marek Sychowicz (sprawozdawca)

POSTANOWIENIE. SSN Barbara Myszka (przewodniczący) SSN Mirosław Bączyk (sprawozdawca) SSA Katarzyna Polańska-Farion

WYROK W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ. SSN Anna Kozłowska (przewodniczący) SSN Marian Kocon (sprawozdawca) SSN Katarzyna Tyczka-Rote

WYROK W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ. Dnia 13 września 2012 r. Sąd Najwyższy w składzie :

POSTANOWIENIE. Sygn. akt V CZ 47/13. Dnia 9 października 2013 r. Sąd Najwyższy w składzie:

WYROK W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

POSTANOWIENIE. Protokolant Bożena Nowicka

POSTANOWIENIE. SSN Lech Walentynowicz (przewodniczący) SSN Jan Górowski (sprawozdawca) SSN Hubert Wrzeszcz

POSTANOWIENIE. SSN Lech Walentynowicz (przewodniczący) SSN Dariusz Dończyk SSN Maria Szulc (sprawozdawca)

Transkrypt:

Sygn. akt I CSK 137/05 POSTANOWIENIE Sąd Najwyższy w składzie : Dnia 9 marca 2006 r. SSN Jan Górowski (przewodniczący) SSN Mirosław Bączyk SSN Henryk Pietrzkowski (sprawozdawca) w sprawie z wniosku R. Zakładu Energetycznego S.A. przy uczestnictwie E. J. i Skarbu Państwa - Prezydenta Miasta K. o zasiedzenie służebności, po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej w dniu 9 marca 2006 r., skargi kasacyjnej wnioskodawcy od postanowienia Sądu Okręgowego w K. z dnia 19 kwietnia 2005 r., 1. uchyla zaskarżone postanowienie; oddala apelację i zasądza od uczestniczki postępowania E. J. na rzecz wnioskodawcy kwotę 60 zł tytułem kosztów postępowania apelacyjnego, 2. zasądza od uczestniczki postępowania E. J. na rzecz wnioskodawcy kwotę 120 zł tytułem kosztów postępowania kasacyjnego.

2 Uzasadnienie Sąd Okręgowy w K. po rozpoznaniu sprawy z wniosku R. Zakładu Energetycznego S.A z udziałem E. J. i Skarbu Państwa Prezydenta m. K. o stwierdzenie, że Skarb Państwa z dniem 1 stycznia 1985 r. nabył przez zasiedzenie służebność gruntową przesyłowej linii energetycznej napowietrznej, przechodzącej przez działkę stanowiącą własność uczestniczki postępowania E. J. zmienił, wskutek uwzględnienia apelacji tej uczestniczki, postanowienie Sądu Rejonowego w K. uwzględniające ten wniosek, w ten sposób, że wniosek oddalił. Według ustaleń dokonanych przez Sąd Rejonowy, przedsiębiorstwo państwowe będące poprzednikiem prawnym wnioskodawcy, na podstawie pozwolenia administracyjnego z 19 maja 1959 r. realizowało inwestycję elektryczną, a wcześniej - w latach pięćdziesiątych XX w. postawiło na działce E. J. dwa słupy elektryczne spięte przewodami. Sąd Rejonowy uznał, że poprzednik prawny wnioskodawcy w 1964 r. stał się posiadaczem w złej wierze (budowa linii energetycznej nastąpiła niezgodnie z obowiązującym wówczas prawem) służebności linii energetycznej obciążającej działkę E. J. Koniec biegu 20 letniego terminu zasiedzenia przypadł na dzień 1 stycznia 1985 r. Sąd Rejonowy stwierdził, że nabycie służebności nastąpiło nie na rzecz wnioskodawcy, lecz Skarbu Państwa, który wówczas był faktycznym właścicielem nieruchomości władnącej, będącej tylko w zarządzie przedsiębiorstwa państwowego (art. 128 k.c. obowiązujący w dniu 1 stycznia 1985 r.). Sąd Okręgowy odmiennie niż Sąd Rejonowy uznał, że wspomniana inwestycja elektryczna nie była samowolą budowlaną, wręcz odwrotnie zrealizowana została po uzyskaniu zezwolenia Prezydium Powiatowej Rady Narodowej w K., a więc spełnieniu wymagań przewidzianych w przepisach (art. 8) obowiązującej do 1962 r. ustawy elektrycznej z dnia 21 marca 1922 r. (t. j. Dz. U. 1935 Nr 17, poz. 98). Ustawa ta wyposażała organ administracji państwowej w prerogatywy podlegające realizacji w sposób arbitralny. Właściciel nieruchomości nie mógł skutecznie przeciwstawić się obciążeniu jego gruntu, spowodowanym budową linii elektrycznej, mógł jedynie dochodzić roszczeń odszkodowawczych.

3 Tego rodzaju ingerencja w sferę cudzej własności była więc jak podkreślił Sąd Okręgowy przejawem imperialnych działań państwa za pośrednictwem swoich terenowych organów administracji. Jeżeli władztwo nad rzeczą wynika z władczych i publicznych funkcji państwa, to w zakresie takiego władztwa nie jest posiadaczem w rozumieniu prawa cywilnego (art. 336 k.c.). Nie może więc powoływać się na nabycie własności nieruchomości lub służebności gruntowej obciążającej te nieruchomość w drodze zasiedzenia. Z tych powodów Sąd Okręgowy zmienił zaskarżone postanowienie i wniosek oddalił. Skarga kasacyjna wnioskodawcy oparta została na podstawie naruszenia art. 292 w zw. z art. 172 1 i 2 k.c. i art. 336 k.c. przez błędną ich wykładnię polegającą na uznaniu, że Skarb Państwa nie mógł posiadać służebności gruntowej w zakresie posadowienia, przebiegu i eksploatacji linii energetycznej, mimo że wzniósł on i eksploatował tę linię w ramach wypełniania zadań gospodarczych państwa poprzez swoje przedsiębiorstwo energetyczne w celu dostarczania energii elektrycznej podmiotom trzecim na podstawie umów cywilnoprawnych. W ocenie skarżącego, uchylenie ustawy elektrycznej na mocy art. 23 ustawy z dnia 30 maja 1962 r. o gospodarce energetycznej (Dz. U. Nr 32, poz. 150) spowodowało od dnia 8 czerwca 1962 r. ustanie podstawy prawnej do wykonywania władztwa państwowego przez Skarb Państwa (jego przedsiębiorstwa energetyczne) nad nieruchomościami obciążonymi liniami energetycznymi. Skarb Państwa wykonywał więc władztwo w ramach dominium, a nie jak- przyjął Sąd Okręgowy w ramach imperium. Skarżący wnosił o zmianę zaskarżonego postanowienia i oddalenie apelacji uczestniczki postępowania E. J. Sąd Najwyższy zważył, co następuje: Istota zagadnienia występującego w sprawie sprowadza się do kwestii, czy władanie Skarbu Państwa nad przedmiotową nieruchomością wykonywane było w ramach dominium jak przyjął Sąd Rejonowy, czy w ramach imperium jak uznał Sąd Okręgowy. Wyrażony w uzasadnieniu uchwały składu siedmiu sędziów Sądu Najwyższego z dnia 21 września 1993 r., III CZP 72/93, OSNC 1994, nr 3, poz. 49, a także w innych orzeczeniach, w tym w powołanym przez Sąd Okręgowy

4 postanowieniu z dnia 29 października 1996 r., III CKU 8/96 (OSNC 1997, nr 4, poz. 38) pogląd odmawiający uznania za posiadanie samoistne władania uzyskanego w następstwie wypełniania przez państwo zadań publicznych w ramach imperium, może być uznany za trafny tylko wtedy, o ile władanie to nie odpowiadało wykonywaniu własności państwowej, czego najlepszymi przykładami były przypadki zarządu dzierżenia. Były nimi: zarząd wykonywany na podstawie dekretu z dnia 16 grudnia 1918 r. w przedmiocie przymusowego zarządu państwowego (Dz.Pr.P.P Nr 21, poz. 87ze zm.), zarząd wykonywany na podstawie dekretu z dnia 8 marca 1946 r. o majątkach opuszczonych i poniemieckich (Dz. U. Nr 13, poz. 87 ze zm.), zarząd państwowy nad budynkami wykonywany na podstawie rozporządzenia Ministra Gospodarki Komunalnej z dnia 9 czerwca 1959 r. w sprawie przejmowania budynków w zarząd państwowy (Dz. U. Nr 38, poz. 237 ze zm.) i rozporządzenia Ministra Gospodarki Terenowej i Ochrony Środowiska z dnia 5 października 1974 r. w sprawie przejmowania budynków nie stanowiących własności jednostek gospodarki uspołecznionej w zarząd terenowych organów administracji państwowej lub jednostek gospodarczych (Dz. U. Nr 37, poz. 222). We wszystkich tych sytuacjach zarząd łączył się z faktycznym władaniem nieruchomością za właściciela lub dotychczasowego posiadacza. Władanie to nie przybrało więc nawet postaci posiadania zależnego, lecz tylko dzierżenia (art. 338 k.c.). Pogląd wyrażony przez Sąd Okręgowy, w zakresie, w jakim dotyczy mieszczącego się w granicach prawa własności władania uzyskanego w następstwie wypełniania przez państwo zadań publicznych, pozostaje w sprzeczności z uregulowaniem zawartym w art. 336 k.c. Kwalifikowanie bowiem władania nieruchomością tak, jak włada nią właściciel, jako posiadania samoistnego nie doznaje żadnych ograniczeń. Nie uzasadniają ich także okoliczności towarzyszące uzyskaniu władania odpowiadającego wykonywaniu jak w rozpoznawanej sprawie własności państwowej, w szczególności okoliczność polegająca na uzyskaniu władania w drodze aktu o charakterze władczym (w ramach imperium). Stanowisku temu, zasługującemu na aprobatę, dał wyraz Sąd Najwyższy w postanowieniu z dnia 9 maja 2003 r., V CK 13/03 (OSP 2004, nr 4, poz. 53), w którym podkreślił, że charakterystyczne dla organów państwowych jest właśnie to, że realizują one swoje funkcje przez

5 podejmowanie aktów władczych i że akty te mogą prowadzić także do objęcia nieruchomości we władanie w granicach prawa własności. To, że uzyskanie władztwa nad nieruchomością w granicach własności jest następstwem wykonywania uprawnień państwa jako podmiotu prawa publicznego, nie zmienia charakteru tego władztwa i tym samym nie może wykluczać jego kwalifikowania jako posiadania samoistnego. Z przytoczonych względów za uzasadnioną uznać należało podstawę kasacyjną naruszenia art. 172 w zw. z art. 336 k.c. i art. 292 k.c. przez błędną wykładnię tych przepisów i w konsekwencji odmowę ich zastosowania. Należało więc na podstawie art. 398 16 k.p.c. orzec, jak w sentencji. db