Dzieje Szkoły Podstawowej w Nizinach do roku 1961. We wstępie do Kroniki Szkoły Podstawowej w Nizinach czytamy m.in. : "Wszystko mija w życiu człowieka jak wartki strumień wody, tak też mijały lata historii Szkoły Podstawowej w Nizinach. Były lata, kiedy wieś Niziny, która leży przy pięknym trakcie Staszów - Stopnica nie miała żadnej szkoły." Wzmożony ucisk carski hamował rozwój oświaty, toteż dzieci tylko bogatych gospodarzy z ówczesnej gminy Oględów liczącej osiemnaście wiosek, w tym też Niziny, uczęszczały do szkoły w Koniemłotach. W wiosce Niziny około 70 dzieci biednych uczył mieszkaniec wsi pan Koziołek. Brak jest bliższych informacji o jego wykształceniu i zawodzie. Samorządy terytorialne z powodu skromnego budżetu oraz niedoceniania spraw oświatowych przeznaczały niewielkie sumy na szkolnictwo powszechne. Jeżeli dodamy do tego brak podręczników szkolnych i innych pomocy naukowych oraz trudne warunki materialne dzieci, to łatwo zrozumiemy, dlaczego poziom dydaktyczno-wychowawczy podnosił się bardzo powoli. W 1915r szkółka 3-klasowa w Nizinach posiadała tylko jedną siłę pedagogiczną panią Dulębę, która włożyła ogromny wkład w krzewienie oświaty i kultury polskiej i wszczepiła młodzieży ogromny zapał do nauki. Ojcowie widząc wyniki nauki swoich dzieci, zaczęli myśleć o budowie nowej, większej szkoły. Warunki jednak nie pozwoliły na to, gdyż silny wpływ na gminę miał książę Radziwiłł co hamowało plany gospodarzy. Wreszcie na prośbę społeczeństwa Książę sprzedał stary budynek administracyjny "Zakwijówce,, Budynek ten uległ szybkiemu zniszczeniu. W 1921 r. kierownik szkoły Wincenty Tomecki razem ze społeczeństwem Nizin rozpoczął budowę nowej szkoły. Po wyżej wspomnianym funkcję pełnił Jan Łukasik. W 1938 r. przeprowadzono generalny remont szkoły. Następnym po Błasińskim, który objął stanowisko kierownika był Żaczek, jednak nie na długo, ponieważ przeszkodziła II wojna światowa. Kierownik Żaczek zginął w czasie wojny, walcząc o wolność ojczyzn Po wyzwoleniu w Nizinach rozpoczęto prace remontowe starej szkoły. W rym czasie w szkole uczyło dwóch nauczycieli - Korpyła Julia i pełniąca funkcję kierowniczą Anna Żaczek. Początkowo zorganizowano szkołę o pięciu klasach, w której stopniowo podnosił się stopień organizacyjny. W 1948r do szkoły uczęszczało 136 dzieci, w tym dwoje poza wiekiem szkolnym i jedno z 1941 roku. Dzieci poza wiekiem szkolnym znajdujących się z różnych przyczyn poza szkołą było 11. Prowadzona była biblioteka szkolna, PCK, oraz spółdzielnia uczniowska. Kierownik szkoły Anna Żaczek i Julia Korpyła od 1948r rozpoczęły prowadzenie kursu dla analfabetów w wymiarze 12 godzin tygodniowo. W roku szkolnym 1949/50 Szkoła Podstawowa "Niepełna" pracowała na dwie zmiany: pierwsza od 8.00 do 13.50 (klasa III, IV, V, VI) i druga od 12.00 do 14.5O (klasa I, II). Zajęcia prowadzone były w dwóch salonach lekcyjnych, które mieściły się w budynku własnym szkoły. Dnia 10 września 1950 roku w szkole w Nizinach została założona nowa organizacja -harcerstwo, do której należeli uczniowie klas III-VI, w liczbie 45. Opiekunką organizacji była nauczycielka Korpyła Julia. Aby szkoła mogła poprawnie funkcjonować
potrzebny był wykwalifikowany nauczyciel. W dniu 11.10.1950 przyjęta została do pracy w szkole w Nizinach na stanowisko nauczyciela Janina Siwiec. W 1952r stanowisko kierownika objął Wacław Praszek. Warunki szkoły w tym czasie były złe, gdyż we właściwym budynku szkolnym były tylko dwie sale lekcyjne, a pozostałe wynajęte u gospodarzy w odległości do 500m. Wobec tego budziła się myśl ubiegania się o nową szkołę. Społeczeństwo wraz z administracją szkoły zaczęło starać się o pozwolenie na budowę nowej szkoły u władz szkolnych w powiecie buskim, gdyż wieś była wtedy podległa temu powiatowi. Po dokonaniu reorganizacji powiatu buskiego w 01.01.1960 Niziny dołączono do powiatu staszowskiego Gromadzkiej Rady Koniemłoty. W 1953r plac pod budowę szkoły ofiarowała Spółdzielnia Produkcyjna "Pokój" w Nizinach, która wydzieliła ze swych ziemi 2 hektary. Przy silnej współpracy obwodu szkolnego tj. Nizin i Lenartowic, mieszkańcy aktywnie i bardzo ofiarnie oddali swoje powinności na Społeczny Fundusz Budowy Szkół. Przemiany organizacyjne, warunki działalność szkoły w latach 1961-1966. W 1960/61 Szkoła Podstawowa w Nizinach mieściła się dwóch budynkach wynajętych, o jednej izbie i budynku własnym o 3-izbach lekcyjnych i mieszkania dla kierownika szkoły. Budynki oddalone były od siebie ok. 250m. Dekoracja sal lekcyjnych była uboga. Brak było pomieszczeń na pomoce naukowe, pracownie i świetlice. Biblioteka mieściła się w 2 szafach i liczyła 948 tomów. Szkoła nie posiadała boiska szkolnego. Realizowany był program nauczania szkoły siedmioklasowej. Obsada personalna: kierownik szkoły - Wacław Praszek oraz nauczyciele - Anna Jungiewicz, Jan Jakubik, Eugeniusz Wąsik, Zenon Zieliński. W dniu 7 sierpnia 1962 roku do Szkoły Podstawowej w Nizinach wpłynęło pismo z Kuratorium Okręgu Szkolnego w Kielcach, w którym zawiadamiano, że zgodnie z uchwałą Prezydium Powiatowej Rady Narodowej w Staszowie z dnia 04.04.1962, nr 26/62 w Nizinach będzie zorganizowana 8-klasowa szkoła podstawowa o 7 nauczycielach z liczbą 232 dzieci w wieku obowiązku szkolnego i 266 uczniów. Do obwodu szkoły będą należały Niziny i Lenartowice. Wobec w/w liczby klas i nauczycieli należy wybudować budynek szkolny o 6 izbach lekcyjnych, stosując program użytkowo-budowlany według normatywu technicznego projektowania szkół podstawowych (Monitor Polski Nr 34, poz. 153 z dn. 2 1.04.1 959r) Budowa szkoły miała rozpocząć się w 1965 roku. Materiały budowlane przeznaczone na budowę szkoły gromadzone były przez społeczeństwo od 1953 roku. 07.01.1965 do "starej szkoły" przybyły władze szkolne i administracyjne powiatu staszowskiego, aby poinformować o rozpoczęciu budowy szkoły w Nizinach. Wiele wysiłku i starań o przygotowanie dokumentacji i projektu nowej szkoły włożył nauczyciel Jan Jakubik. i kierownik szkoły Wacław Fraszek ze swoimi współpracownikami w składzie: Jan Cecot, Zygmunt Zieliński, Anna Cecot, Józef Wójtowicz, Irena Korycińska. Projekt w/w został bardzo radośnie przyjęty, a następnie wszyscy włączyli się w nurt pracy. Na tę wiadomość społeczeństwo Nizin z wielką energią i zapałem przystąpiło do pracy przy rozpoczęciu budowy szkoły. Na zebraniu zwołanym przez kierownika szkoły komitet budowy szkoły, który miał kierować tokiem prac społecznych. Społeczeństwo podjęło również czyn na sumę 399800zł, który wykonali bardzo sumiennie. Dalej budowę przejęło Państwowe Przedsiębiorstwo Budowlane w Buzku-Zdroju. Na kierownika budowy został zlecony Józef Wójtowicz. Kontrolę nad budową szkoły miał Wydział Oświaty na czele z mgr Janem Szcześniakiem wraz z inżynierem Kaczmarkiem.
Kierownictwo Szkoły Podstawowej w Nizinach po uzgodnieniu z Prezydium Gromadzkiej Rady Narodowej w Koniemłotach i Społecznym Komitetem Budowy Szkoły postanowiło nadać budowanej szkole w 1965r - Pomnikowi Tysiąclecia" imię: Aleksandra Zawadzkiego. W 1964/65 dzieci uczyły się w "starej szkole". Szkoła posiadała 3 izby lekcyjne własne i wynajęte ( w tym jedna izba przeznaczona na pracownię zajęć praktyczno-technicznych). Znajdujące się w szkole, tablice były zniszczone, stare, brak było odpowiedniej ilości szaf. Biblioteka szkolna posiadała księgozbiór o liczbie 1326 woluminów. Zajęcia lekcyjne prowadzone były zgodnie z obowiązującymi w tym względzie wytycznymi. Nowy budynek szkoły został wykończony zgodnie z planem i oddany do użytku 30.08.1966. Jednak uroczystą chwilę przekazania budynku szkolnego społeczeństwu Nizin i Lenartowic ustalono na dzień 25.09.1966r. W tym dniu przybyli goście wpisali się do Kroniki Szkolnej. Kadra pedagogiczna Szkoły Podstawowej w Nizinach. Ustalono lata pracy wszystkich nauczycieli szkoły od 1966 roku do dziś, które przedstawiają się następująco. Imienny wykaz nauczycieli pracujących w szkole 1960-2000. Lata pracy Imię i nazwisko 1952-1973 Wacław Fraszek 1961-1970 Anna Cecot 1959-1968 Zygmunt Zieliński 1965-1967 Irena Korycińska 1959-1999 Józef Wójtowicz 1961-1970 Jan Cecot 1967-1968 Danuta Bednarska 1967-1968 Bronisław Bednarski 1968-1972 Feliks Głogowski 1968-1994 Genowefa Mazur 1968-1996 Halina Slusarczyk 1968-1972 Józefa Głogowska 1969-1969 Mirosława Juszczak 1969-1970 Waldemar Siwoń 1970-1973 Jadwiga Baran 1970 -do dziś Teresa Suchojad-Rajca 1972-1977 Maria Mazur 1972-1977 Henryk Mazur 1972-1973 Krystyna Łubek 1973-1974 Lucyna Głowacka 1974-1976 Konstanty Jesionowicz 1974-1996 Zdzisława Chynek 1976-1985 Barbara Woj cik 1978-1981 Halina Sakwa 1980-1981 Alina Gozdek
1981 - do dziś Teresa Wójcik 1981 -do dziś Grażyna Czapla-Czeczot 1982-1985 Czesław Wróbel 1983-1986 Andrzej Kot 1985-1994 Czesława Żelasko- Ambroży 1986 - do dziś Janina Ryk 1986 -do dziś Iwona Banasik 1986-1999 Aleksandra Chmielewska - Pypno 1987-1988 Tadeusz Marcinek 1989-1990 1993 Halina Ormiańska - do dziś 1990-1992 Lucyna Słaba-Głowacka 1991 -do dziś Henryka Wieczorek 1994 -do dziś Grzegorz Studziżór 1992 ( 5 miesięcy) Ewa Markiewicz Lata pracy Imię i nazwisko 1994-1995 Grażyna Łosiń 1996-1997 Barbara Pałka 1996-1998 Alina Brudek 1996 -do dziś Katarzyna Zeliaś 1996 -do 2001 Artur Kański 1997-1999 Marek Kaczmarek 1997-1999 Joanna Walasek 1998 -do 2006 Beata Lech 1999 -do dziś Iwona Głąb 2000 Alicja Kosałka 2000 do 2001 Halina Janowska Źródło: Protokoły Historia zmiany imienia szkoły. Na posiedzeniu Rady Pedagogicznej w dniu 30.VI11.1993r. Dyrektor Szkoły Halina Ormiańska oznajmiła, że skoro chcemy czerpać najlepsze wzory z tradycji narodowych to możemy w porozumieniu z Radą Szkoły zmienić imię patrona szkoły. Podawszy krótko ustalony przez Kuratorium Oświaty w Kielcach sposób ubiegania się o nadanie imienia patrona szkoły -poprosiła o zbieranie ewentualnych propozycji. W związku z wyborem patrona szkoły Rada Pedagogiczna po uprzednim porozumieniu się z uczniami szkoły i ich rodzicami zdecydowała się nadać szkole imię Tadeusza Kościuszki. Uroczystość nadania tego imienia wyznaczono na dzień 11 listopada 1996r. "...Na kartkach książek, w szkolnych podręcznikach, na historycznych obrazach, wśród muzealnych pamiątek przechowuje się pamięć o ludziach i
o czynach, o wielkich historycznych wydarzeniach, o dziejach naszego narodu. Sami wiemy z codziennych naszych doświadczeń, że każdy dzień niesie wiele nowego. Życie jest pełne zdarzeń, niektóre z nich dotyczą tylko nas samych, naszych rodzin. Są jednak zdarzenia, które dotyczą wszystkich Polaków i te właśnie tworzą historię naszego narodu. Tadeusz Kościuszko należy do najbardziej zasłużonych i najbardziej lubianych bohaterów narodowych. Jako organizator i naczelny dowódca pierwszego ogólnonarodowego polskiego powstania zdobył sobie sławę, która przetrwała do dnia dzisiejszego i można z pewnością stwierdzić, że pamięć o nim trwać będzie nadal, jako o jednym z najsławniejszych Polaków w tysiącletnich dziejach naszego państwa. Dążąc wciąż ku nowym dniom - pamiętamy o bohaterach dawnych lat "Chcę wolności całego narodu i dla niej wystawię tylko me życie" - pod takim hasłem odbyła się wielka uroczystość nadania Szkole imienia Tadeusza Kościuszki, na którą przybyły władze oświatowe, gminne, rodzice. W dniu 28. VIII. 1997r. R.P uchwaliła coroczne Święto Szkoły.