POSTANOWIENIE. SSN Przemysław Kalinowski

Podobne dokumenty
POSTANOWIENIE UZASADNIENIE

POSTANOWIENIE. SSN Przemysław Kalinowski

POSTANOWIENIE. Sygn. akt II KK 88/17. Dnia 20 kwietnia 2017 r. Sąd Najwyższy w składzie: SSN Waldemar Płóciennik

POSTANOWIENIE. SSN Eugeniusz Wildowicz

POSTANOWIENIE. SSN Wiesław Kozielewicz

POSTANOWIENIE. Sygn. akt III KK 305/14. Dnia 8 października 2014 r. Sąd Najwyższy w składzie: SSN Józef Szewczyk

POSTANOWIENIE. Sygn. akt II KK 116/14. Dnia 25 czerwca 2014 r. Sąd Najwyższy w składzie: SSN Waldemar Płóciennik

WYROK W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ. SSN Roman Sądej (przewodniczący) SSN Przemysław Kalinowski (sprawozdawca) SSN Kazimierz Klugiewicz

POSTANOWIENIE. po rozpoznaniu w Izbie Karnej w dniu 29 listopada 2018 r.,

WYROK W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ. Protokolant Danuta Bratkrajc

WYROK W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ. Protokolant Małgorzata Sobieszczańska

WYROK W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ. SSN Dariusz Świecki (przewodniczący) SSN Henryk Gradzik (sprawozdawca) SSN Rafał Malarski

WYROK W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ. Protokolant Anna Kowal

WYROK W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ. SSN Tomasz Artymiuk (przewodniczący) SSN Józef Dołhy SSN Barbara Skoczkowska (sprawozdawca)

WYROK W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ. SSN Krzysztof Cesarz (przewodniczący) SSN Małgorzata Gierszon SSN Przemysław Kalinowski (sprawozdawca)

POSTANOWIENIE. SSN Michał Laskowski. p o s t a n o w i ł UZASADNIENIE

WYROK W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ. SSN Piotr Mirek (przewodniczący) SSN Jerzy Grubba (sprawozdawca) SSN Rafał Malarski

POSTANOWIENIE. SSN Barbara Skoczkowska

POSTANOWIENIE. SSN Małgorzata Gierszon

WYROK W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ. SSN Tomasz Grzegorczyk (przewodniczący) SSN Kazimierz Klugiewicz (sprawozdawca) SSN Zbigniew Puszkarski

W Y R O K W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

WYROK W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ. SSN Henryk Gradzik (przewodniczący) SSN Józef Dołhy (sprawozdawca) SSN Zbigniew Puszkarski

WYROK W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ. Protokolant Marta Brylińska

POSTANOWIENIE. SSN Michał Laskowski

WYROK W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ. SSN Jarosław Matras (przewodniczący) SSN Małgorzata Gierszon SSN Przemysław Kalinowski (sprawozdawca)

POSTANOWIENIE. SSN Kazimierz Klugiewicz

WYROK W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ. SSN Tomasz Artymiuk (przewodniczący) SSN Przemysław Kalinowski (sprawozdawca) SSN Dariusz Świecki

WYROK W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ. SSN Tomasz Artymiuk (przewodniczący) SSN Roman Sądej (sprawozdawca) SSN Barbara Skoczkowska

P O S T A N O W I E N I E

POSTANOWIENIE. SSN Przemysław Kalinowski

POSTANOWIENIE. Protokolant Anna Korzeniecka-Plewka

WYROK W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ. SSN Barbara Skoczkowska (przewodniczący) SSN Andrzej Stępka (sprawozdawca) SSN Dariusz Świecki

POSTANOWIENIE. Sygn. akt IV KK 312/16. Dnia 19 października 2016 r. Sąd Najwyższy w składzie: SSN Józef Dołhy

POSTANOWIENIE. SSN Barbara Skoczkowska

WYROK W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ. SSN Przemysław Kalinowski (przewodniczący) SSN Andrzej Ryński SSN Dariusz Świecki (sprawozdawca)

POSTANOWIENIE. SSN Waldemar Płóciennik (przewodniczący) SSN Włodzimierz Wróbel (sprawozdawca) SSA del. do SN Piotr Mirek. Protokolant Ewa Oziębła

POSTANOWIENIE. SSN Kazimierz Klugiewicz

WYROK W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ. SSN Jacek Sobczak (przewodniczący) SSN Eugeniusz Wildowicz (sprawozdawca) SSA del. do SN Dariusz Czajkowski

POSTANOWIENIE. SSN Kazimierz Klugiewicz

POSTANOWIENIE. SSN Eugeniusz Wildowicz

WYROK W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ. SSN Stanisław Zabłocki (przewodniczący) SSN Józef Szewczyk (sprawozdawca) SSA del. do SN Jerzy Skorupka

POSTANOWIENIE. SSN Marek Pietruszyński (przewodniczący) SSN Jerzy Grubba (sprawozdawca) SSN Barbara Skoczkowska. Protokolant Anna Janczak

POSTANOWIENIE. SSN Wiesław Kozielewicz

POSTANOWIENIE. SSN Waldemar Płóciennik

POSTANOWIENIE. SSN Małgorzata Gierszon. na posiedzeniu w trybie art k.p.k. po rozpoznaniu w Izbie Karnej w dniu 7 czerwca 2017 r.

POSTANOWIENIE. SSN Eugeniusz Wildowicz

WYROK W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ. Protokolant Danuta Bratkrajc

POSTANOWIENIE. Protokolant Anna Kowal

WYROK W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ. SSN Piotr Hofmański (przewodniczący) SSN Andrzej Stępka SSN Dariusz Świecki (sprawozdawca)

WYROK W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ. Protokolant Jolanta Grabowska

WYROK W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ. SSN Andrzej Ryński (przewodniczący) SSN Krzysztof Cesarz SSN Przemysław Kalinowski (sprawozdawca)

POSTANOWIENIE. Sygn. akt V KK 259/14. Dnia 19 listopada 2014 r. Sąd Najwyższy w składzie: SSN Eugeniusz Wildowicz

POSTANOWIENIE. Protokolant Jolanta Grabowska

WYROK W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ. Prezes SN Lech Paprzycki (przewodniczący) SSN Krzysztof Cesarz (sprawozdawca) SSN Michał Laskowski

WYROK W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ. Protokolant Barbara Kobrzyńska

WYROK W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ. Protokolant Ewa Oziębła

POSTANOWIENIE. SSN Jacek Sobczak

POSTANOWIENIE. SSN Henryk Gradzik

POSTANOWIENIE. SSN Kazimierz Klugiewicz

POSTANOWIENIE. SSN Waldemar Płóciennik

WYROK W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ. SSN Eugeniusz Wildowicz (przewodniczący) SSN Kazimierz Klugiewicz SSN Paweł Wiliński (sprawozdawca)

WYROK W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ. SSN Przemysław Kalinowski (przewodniczący) SSN Andrzej Ryński (sprawozdawca) SSN Dorota Rysińska

POSTANOWIENIE. SSN Waldemar Płóciennik

WYROK W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ. Protokolant Anna Janczak

POSTANOWIENIE. SSN Tomasz Artymiuk (przewodniczący) SSN Józef Dołhy SSN Barbara Skoczkowska (sprawozdawca) Protokolant Anna Korzeniecka-Plewka

POSTANOWIENIE. SSN Kazimierz Klugiewicz

WYROK W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ. Protokolant Dorota Szczerbiak

WYROK Z DNIA 15 GRUDNIA 2011 R. II KK 184/11

POSTANOWIENIE. Sygn. akt IV KK 274/14. Dnia 24 września 2014 r. Sąd Najwyższy w składzie: SSN Roman Sądej

POSTANOWIENIE. Sygn. akt II KK 29/15. Dnia 18 lutego 2015 r. Sąd Najwyższy w składzie: SSN Włodzimierz Wróbel

WYROK W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ. SSN Wiesław Kozielewicz (przewodniczący) SSN Małgorzata Gierszon SSN Andrzej Ryński (sprawozdawca)

POSTANOWIENIE. Protokolant Katarzyna Wełpa

POSTANOWIENIE. SSN Michał Laskowski

POSTANOWIENIE. SSN Waldemar Płóciennik

POSTANOWIENIE. SSN Waldemar Płóciennik

POSTANOWIENIE. SSN Kazimierz Klugiewicz

WYROK W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ. Protokolant Jolanta Włostowska

POSTANOWIENIE. SSN Krzysztof Cesarz

POSTANOWIENIE. SSN Wiesław Kozielewicz

POSTANOWIENIE. Sygn. akt IV KK 25/13. Dnia 24 kwietnia 2013 r. Sąd Najwyższy w składzie: SSN Jacek Sobczak

POSTANOWIENIE. SSN Barbara Skoczkowska

POSTANOWIENIE. Protokolant Patrycja Kotlarska

POSTANOWIENIE. Sygn. akt V KK 114/18. Dnia 7 czerwca 2018 r. Sąd Najwyższy w składzie: SSN Piotr Mirek

WYROK W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ. SSN Andrzej Siuchniński (przewodniczący) SSN Józef Szewczyk SSN Eugeniusz Wildowicz (sprawozdawca)

POSTANOWIENIE. SSN Małgorzata Gierszon

POSTANOWIENIE. SSN Małgorzata Gierszon

WYROK W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ. Protokolant Katarzyna Wełpa

WYROK W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ. Protokolant Marta Brylińska

WYROK W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ. SSN Dorota Rysińska (przewodniczący) SSN Barbara Skoczkowska SSN Roman Sądej (sprawozdawca)

POSTANOWIENIE. Protokolant Dorota Szczerbiak

POSTANOWIENIE. SSN Józef Szewczyk. p o s t a n o w i ł

WYROK W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ. Protokolant Barbara Kobrzyńka

WYROK W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ. SSN Dariusz Świecki (przewodniczący) SSN Andrzej Ryński (sprawozdawca) SSN Kazimierz Klugiewicz

POSTANOWIENIE. SSN Przemysław Kalinowski

POSTANOWIENIE. SSN Waldemar Płóciennik

WYROK W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ. SSN Waldemar Płóciennik (przewodniczący) SSN Włodzimierz Wróbel (sprawozdawca) SSA del.

POSTANOWIENIE. SSN Jarosław Matras

WYROK W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ. SSN Marek Pietruszyński (przewodniczący) SSN Andrzej Ryński SSN Barbara Skoczkowska (sprawozdawca)

POSTANOWIENIE. Sygn. akt V KK 289/14. Dnia 19 listopada 2014 r. Sąd Najwyższy w składzie: SSN Roman Sądej

POSTANOWIENIE. SSN Andrzej Tomczyk

Transkrypt:

Sygn. akt V KK 349/18 POSTANOWIENIE Sąd Najwyższy w składzie: Dnia 9 stycznia 2019 r. SSN Przemysław Kalinowski na posiedzeniu w trybie art. 535 3 k.p.k. po rozpoznaniu w Izbie Karnej w dniu 9 stycznia 2019 r., sprawy Ł. S. skazanego z art. 56 ust. 1 i 3 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii w zw. z art. 12 k.k. i in. z powodu kasacji wniesionej przez obrońcę skazanego od wyroku Sądu Okręgowego w K. z dnia 9 marca 2018 r., sygn. akt II Ka [ ], zmieniającego wyrok Sądu Rejonowego w K. z dnia 12 października 2017 r., sygn. akt II K [ ], p o s t a n o w i ł 1. oddalić kasację jako oczywiście bezzasadną, 2. obciążyć skazanego kosztami sądowymi postępowania kasacyjnego. UZASADNIENIE Wyrokiem z dnia 12 października 2017 roku w sprawie II K [ ], Sąd Rejonowy w K. uznał oskarżonego Ł. S. za winnego popełnienia szeregu czynów polegających na: uczestniczeniu w obrocie środkami odurzającymi i substancjami psychotropowymi, posiadaniu takich środków i substancji oraz nabywaniu ich i sprzedaży innym osobom w celu wprowadzenia do obrotu, które to zachowania zostały zakwalifikowane jako przestępstwa na podstawie odpowiednich przepisów ustawy z dnia 29 lipca 2005 roku o przeciwdziałaniu narkomanii w zw. z art. 12 k.k.

2 Tym samym wyrokiem osk. Ł. S. uznano za winnego tego, że przechowywał wyroby akcyzowe nieoznaczone znakami skarbowymi akcyzy w postaci 450 kg tytoniu stanowiącego przedmiot czynu zabronionego określonego w art. 63 3 k.k.s. powodując uszczuplenie należności publicznoprawnej z tytułu podatku akcyzowego i VAT w kwocie 376.879,00 zł, tj. przestępstwa z art. 65 1 k.k.s. Sąd I instancji na podstawie art. 85 kk, art. 20 2 k.k.s., art. 39 1 i 2 k.k.s. połączył orzeczone wobec oskarżonego Ł. S. jednostkowe kary pozbawienia wolności i kary grzywny i wymierzył mu karę łączną 3 lat i 6 miesięcy pozbawienia wolności i karę łączną grzywny w ilości 350 stawek dziennych grzywny przyjmując stawkę dzienną w kwocie 100 zł. Od powyższego wyroku Sądu Rejonowego w K. apelację wniósł oskarżyciel publiczny oraz obrońca oskarżonego. Wyrokiem z dnia 9 marca 2018 roku, w sprawie II Ka [ ], Sąd Okręgowy w K. zmienił wyrok Sądu Rejonowego w ten sposób, że: a/ wyeliminował z opisu czynu przypisanego w punkcie 1 wyroku fragment, że oskarżony dopuścił się czynu w warunkach recydywy określonej w przepisie 64 1 k.k.; b/ przyjął w opisie czynu przypisanego oskarżonemu w punkcie 1 wyroku, że oskarżony uczynił sobie z popełnienia przestępstwa stałe źródło dochodu; c/ przyjął, że czyn przypisany oskarżonemu w punkcie 1 wyroku wyczerpuje znamiona przestępstwa z art. 56 ust. 1 i 3 ustawy z dnia 29.07.2005 roku o przeciwdziałaniu narkomanii w zw. z art. 12 k.k. w zw. z art. 65 1 k.k.; d/ zmienił opis czynu przypisanego.oskarżonemu w punkcie 4 wyroku w ten sposób, że uznał oskarżonego Ł. S. za winnego tego, że 17 kwietnia 2012r. w K. działając w wykonaniu z góry powziętego zamiaru, wbrew przepisom ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii, uczestniczył w obrocie znaczną ilością środków odurzających i substancji psychotropowych w postaci wysuszonej netto 3130,50 gramów ziela konopi innych niż włókniste, tj. marihuany, 3080,13 gramów amfetaminy, 35,23 gramów żywicy konopi, tj. haszyszu oraz 5,30 gramów kokainy w ten sposób; że przechowywał w/w środki w celu dalszej odsprzedaży, uczyniwszy sobie z tego stałe źródło dochodu, tj. popełnienia przestępstwa z art. 56 ust. 1 i 3 ustawy z dnia 29.07.2005r. o przeciwdziałaniu narkomanii w zw. z

3 art. 65 1 k.k.; f/ ustalił, że czyny przypisane oskarżonemu w punkcie 1 zaskarżonego wyroku oraz w podpunkcie d tego wyroku stanowią ciąg przestępstw z art. 56 ust. 1 i 3 ustawy z dnia 29. 07. 2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii w zw. z art. 12 k.k. w zw. z art. 65 1 k.k. oraz z art. 56 ust. 1 i 3 w/w ustawy w zw. z art. 65 1 k.k. i za to na podstawie art. 56 ust. 3 w/w ustawy w zw. z art. 91 1 k.k. w zw. z art. 64 2 k.k. i art. 65 1 k.k. wymierzył mu karę 5 lat pozbawienia wolności i grzywny w liczbie 500 stawek dziennych grzywny, ustalając wysokość jednej stawki dziennej na kwotę 100 zł. g/ zmienił orzeczenie zawarte w punkcie 5 w ten sposób, że jako jego podstawę prawną przyjął art. 70 ust. 1 w/w ustawy i przyjął, że przepadek dotyczy skazania za przestępstwo przypisane w podpunkcie d tego wyroku; h/ na podstawie art. 91 2 k.k. w zw. z art. 85 1 i 2.k.k. w zw. z art. 20 2 k.k.s. i art. 39 1 i 2 k.k.s oraz art. 86 2 k.k. połączył orzeczone wobec oskarżonego Ł. S. kary pozbawienia wolności i grzywny i wymierzył mu kary łączne 5 lat pozbawienia wolności oraz 500 stawek dziennych grzywny, ustalając wysokość jednej stawki dziennej na kwotę 100 zł. W pozostałej części Sąd Okręgowy utrzymał w mocy wyrok Sądu Rejonowego. Obecnie obrońca Ł. S. wyroku wniósł kasację od wyroku Sądu Okręgowego w K. zarzucając rażące naruszenie szeregu przepisów prawa materialnego i procesowego, które miało istotny wpływ na treść rozstrzygnięcia oraz wniósł o uchylenie wyroku Sądu Okręgowego w K. i przekazanie sprawy Sądowi I instancji do ponownego rozpoznania. Sąd Najwyższy zważył co następuje. Kasacja złożona przez obrońcę Ł. S. jest w ocenie Sądu Najwyższego oczywiście bezzasadna. Już na wstępie podkreślić należy, że stosownie do dyspozycji art. 523 1 k.p.k. zarzuty, jakie strona postępowania może podnosić w skardze kasacyjnej, zostały ograniczone przez ustawodawcę jedynie do okoliczności wymienionych w art. 439 k.p.k. oraz takich naruszeń prawa materialnego lub procesowego, które trzeba ocenić jako rażące, tj. bardzo poważne, a zarazem mogące w sposób istotny wpłynąć na treść orzeczenia.

4 Tymczasem, wywody zaprezentowane w kasacji wniesionej w tej sprawie nie spełniają tego podstawowego wymagania. 1. Całkowicie chybiony okazał się zarzut oparty na twierdzeniu, że doszło do rażącego naruszenia art. 56 ust. 1 i 3 ustawy z dnia 29.07.2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii w zw. z art. 12 k.k. w zw. z art. 65 1 k.k., która mogła mieć wpływ na treść zaskarżonego wyroku poprzez błędne przyjęcie, iż zachowanie oskarżonego opisane w pkt. I wyroku było działaniem wielokrotnym, a zatem zachodziły podstawy do uznania tego zachowania za prowadzące do uzyskiwania stałego źródła dochodu, w sytuacji, gdy skazanemu przypisano jedynie jedno przestępstwo uczestniczenia w obrocie środkami odurzającymi i substancjami psychotropowymi popełnione w formie czynu ciągłego. Zdaniem skarżącego, nie można więc było mówić o przestępstwach w liczbie mnogiej, co dopiero pozwala na zastosowanie art. 65 k.k.. Przekonanie autora kasacji jest jednak oparte na nie dość dokładnej analizie treści art. 65 k.k. W obu jednostkach redakcyjnych tego przepisu ustawodawca posłużył się bowiem pojęciem przestępstwa użytym w liczbie pojedynczej, co czyni bezprzedmiotowym cały wywód zamieszczony w kasacji w tym zakresie. 2. W świetle utrwalonego orzecznictwa Sądu Najwyższego, na etapie postępowania kasacyjnego nie jest uznawany za skuteczny zarzut rażącego naruszenia przepisu art. 7 k.p.k., które miało wywrzeć istotny wpływ na treść orzeczenia poprzez przekroczenie granicy swobodnej oceny dowodów oraz przez podjęcie tej oceny w sposób dowolny, sprzeczny z zasadami wiedzy i doświadczenia życiowego, w sposób uniemożliwiający ustalenie prawdy obiektywnej i sformułowania w ramach tej oceny niesłusznych merytorycznie wniosków - w sytuacji, gdy skarżący wprost i bezpośrednio kwestionuje konkretne ustalenia faktyczne dotyczące np. ilości środków odurzających będących przedmiotem obrotu, podważając przy tym ocenę wiarygodności dowodów, na których sąd meriti oparł swoje rozstrzygnięcie. Takie próby podejmowane w kasacji nie są niczym innym, jak zmierzaniem do uruchomienia ponownej kontroli apelacyjnej i przeniesienia ciężaru rozważań na grunt powtórnej analizy wiarygodności poszczególnych źródeł dowodowych. Nie zmienia tej oceny formalne wiązanie takich zarzutów z konkretnymi normami procesowym, w tym zwłaszcza

5 przepisem art. 7 k.p.k. oraz art. 410 k.p.k., jeżeli w skarżonym rozstrzygnięciu wskazano, jakie dowody i dlaczego zostały uznane za przekonującą podstawę ustaleń poczynionych przez sądy orzekające w sprawie. Tymczasem, w tej sprawie (zarzuty nr 2 do 6 skargi kasacyjnej) skarżący kontestuje przebieg i rozmiary poszczególnych transakcji nabycia i sprzedaży środków odurzających. Treść zamieszczonego tam wywodu nie pozostawia też wątpliwości co do tego, że podstawą podnoszonych przez autora kasacji zarzutów jest teza o dowolności ocen w odniesieniu do materiału dowodowego. Taki zaś zabieg, szczególnie oparty na założeniu, że walorem wiarygodności należało obdarzyć inne źródła dowodowe niż przyjęły to sądy obu instancji, jest nieskuteczny w postępowaniu kasacyjnym. Podobnie zresztą, jak i przedstawianie własnych wątpliwości, jako przesłanki do zastosowania dyrektywy z art. 5 2 k.p.k. Ta ostatnia skierowana jest bowiem do organów procesowych, które są zobligowane w pierwszej kolejności do dążenia do wyjaśnienia wszystkich istotnych okoliczności sprawy, a dopiero wtedy, gdy takie postępowanie nie doprowadzi do usunięcia wątpliwości interpretować je na korzyść oskarżonego. Nie podlega jednak dyskusji, że chodzi tu o wątpliwości, które powziął lub powinien powziąć organ procesowy, a nie strona postępowania. 3. Nie można też było zgodzić się z twierdzeniem, że doszło do rażącego naruszenia art. 411 2 k.p.k. przez niedochowanie przewidzianego tam terminu, która to obraza tego przepisu postępowania mogła mieć wpływ na treść orzeczenia. Zdaniem skarżącego, po rozprawie w dniu 21 stycznia 2016 r., miał zapaść wyrok w dniu 3 lutego 2016 r., co jednak nie nastąpiło, wobec czego Sąd I instancji winien prowadzić rozprawę od początku, a nie ją kontynuować. Jednak analiza akt sprawy pozwala stwierdzić, że zarzut naruszenia art. 411 2 k.p.k. przez Sąd I instancji, nie odpowiada rzeczywistości. Na karcie 677 akt sprawy znajduje się postanowienie Sądu Rejonowego w K. o prowadzeniu rozprawy od początku. Zagadnienie to było już przedmiotem kontroli instancyjnej i obecnie zostało podniesione w postaci identycznej, jak to miało miejsce w apelacji. Do przedmiotowej kwestii prawidłowo ustosunkował się sąd odwoławczy i stanowisko to nie zostało skutecznie zakwestionowane, co sprawia, że tak sformułowany zarzut kasacyjny nie spełnia w ogóle ustawowych wymagań. Nie

6 odnosi się bowiem do orzeczenia sądu odwoławczego ani nie dotyczy postępowania przed tym sądem i nie kwestionuje ani zakresu ani sposobu przeprowadzenia zwykłej kontroli instancyjnej. Wszystkie przedstawione okoliczności doprowadziły do przekonania o oczywistej bezzasadności zarzutów kasacji wniesionej na korzyść Ł. S., co przemawiało za oddaleniem tego nadzwyczajnego środka zaskarżenia w trybie przewidzianym w art. 535 3 k.p.k., tj. na posiedzeniu bez udziału stron. Mając to wszystko na uwadze Sąd Najwyższy orzekł, jak w postanowieniu.