Wyrok z dnia 11 kwietnia 2001 r. I PKN 351/00

Podobne dokumenty
WYROK W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

WYROK W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Wyrok z dnia 23 stycznia 2001 r. I PKN 197/00

Wyrok z dnia 3 czerwca 2008 r. I PK 302/07

Uchwała z dnia 7 czerwca 1994 r.i PZP 25/94

Wyrok z dnia 7 lutego 2001 r. I PKN 242/00

Wyrok z dnia 12 maja 2004 r. I PK 454/03

Wyrok z dnia 22 kwietnia 1998 r. I PKN 47/98

Wyrok z dnia 12 października 2007 r. I UK 131/07

Wyrok z dnia 23 stycznia 2001 r. I PKN 201/00

Wyrok z dnia 9 kwietnia 1998 r. I PKN 42/98

Wyrok z dnia 19 stycznia 1998 r. I PKN 487/97

Wyrok z dnia 14 października 1997 r. I PKN 275/97

Wyrok z dnia 31 maja 2001 r. I PKN 428/00

Wyrok z dnia 27 lipca 2006 r. II PK 148/06

Wyrok z dnia 19 stycznia 1998 r. I PKN 488/97

Wyrok z dnia 17 grudnia 1997 r. I PKN 437/97

Wyrok z dnia 9 stycznia 2001 r. I PKN 172/00

WYROK W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ. SSN Katarzyna Gonera (przewodniczący) SSN Bogusław Cudowski SSN Andrzej Wróbel (sprawozdawca)

Wyrok z dnia 29 września 2000 r. I PKN 31/00

Wyrok z dnia 2 lipca 2009 r. III PK 20/09

Wyrok z dnia 5 maja 2005 r. III PK 12/05. Udzielenie urlopu bezpłatnego na podstawie art k.p. po rozwiązaniu stosunku pracy jest nieważne.

Wyrok z dnia 28 października 2003 r. II UK 138/03. Przewodniczący SSN Roman Kuczyński, Sędziowie SN: Zbigniew Myszka (sprawozdawca), Herbert Szurgacz.

Wyrok z dnia 2 grudnia 2004 r. I PK 81/04

Wyrok z dnia 12 stycznia 2001 r. II UKN 186/00

Wyrok z dnia 12 lipca 2001 r. I PKN 541/00

Wyrok z dnia 9 maja 2000 r. I PKN 623/99

WYROK W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Wyrok z dnia 16 lutego 2005 r. I UK 184/04

Wyrok z dnia 21 września 2001 r. I PKN 655/00

WYROK W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ. SSN Bogusław Cudowski (przewodniczący) SSN Romualda Spyt (sprawozdawca) SSN Krzysztof Staryk

WYROK W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Wyrok z dnia 14 grudnia 2006 r. I PK 151/06

Wyrok z dnia 20 czerwca 2001 r. I PKN 476/00

Wyrok z dnia 4 grudnia 2003 r. I PK 72/03

Wyrok z dnia 14 grudnia 2009 r. I PK 118/09

Wyrok z dnia 6 sierpnia 1998 r. I PKN 267/98

Wyrok z dnia 9 grudnia 1998 r. I PKN 504/98

Wyrok z dnia 26 marca 2007 r. I PK 262/06

Wyrok z dnia 20 sierpnia 2002 r. II UKN 512/01

Wyrok z dnia 26 marca 1998 r. I PKN 3/98

Wyrok z dnia 1 lipca 1998 r. I PKN 222/98

WYROK W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

WYROK W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Wyrok z dnia 16 stycznia 2009 r. I PK 115/08

Wyrok z dnia 18 czerwca 1998 r. I PKN 167/98

Wyrok z dnia 23 września 2004 r. I PK 657/03

Wyrok z dnia 1 lutego 2000 r. I PKN 513/99

Wyrok z dnia 16 grudnia 2004 r. II UK 79/04

- 1 - Wyrok z dnia 9 września 1997 r. II UKN 220/97

WYROK W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Wyrok z dnia 7 kwietnia 2006 r. I UK 223/05

Wyrok z dnia 6 października 2005 r. II PK 65/05

Wyrok z dnia 1 grudnia 1999 r. I PKN 426/99

Wyrok z dnia 8 stycznia 1999 r. II UKN 405/98

Wyrok z dnia 11 kwietnia 2001 r. I PKN 343/00

Wyrok z dnia 26 września 2000 r. I PKN 52/99

Wyrok z dnia 20 listopada 2001 r. II UKN 607/00. Przewodniczący SSN Jerzy Kuźniar, Sędziowie SN: Krystyna Bednarczyk, Andrzej Wróbel (sprawozdawca).

Wyrok z dnia 9 grudnia 2003 r. I PK 118/03

Wyrok z dnia 12 sierpnia 1998 r. II UKN 171/98

Postanowienie z dnia 23 lutego 2004 r. I PZ 132/03

Wyrok z dnia 5 maja 2005 r. II UK 219/04

Wyrok z dnia 18 kwietnia 2001 r. I PKN 363/00

Wyrok z dnia 13 stycznia 2006 r. I UK 155/05

Wyrok z dnia 15 października 1999 r. I PKN 245/99

Wyrok z dnia 14 lutego 2001 r. I PKN 255/00

Wyrok z dnia 14 marca 2001 r. II UKN 274/00

Wyrok z dnia 7 kwietnia 1999 r. I PKN 652/98

Wyrok z dnia 5 lutego 2004 r. I PK 348/03

Wyrok z dnia 7 sierpnia 2001 r. I PKN 576/00

Wyrok z dnia 3 grudnia 2004 r. II UK 59/04

Wyrok z dnia 23 listopada 2004 r. I PK 20/04

Wyrok z dnia 2 września 1999 r. I PKN 235/99

Wyrok z dnia 11 stycznia 2005 r. I UK 136/04

Wyrok z dnia 18 kwietnia 2001 r. I PKN 360/00

Wyrok z dnia 12 stycznia 1998 r. I PKN 468/97

WYROK W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Wyrok z dnia 2 września 1999 r. I PKN 230/99

Wyrok z dnia 6 czerwca 2000 r. I PKN 700/00

POSTANOWIENIE. SSN Zbigniew Myszka

Wyrok z dnia 24 lipca 2001 r. I PKN 535/00. Adwokat nie jest pracownikiem zespołu adwokackiego, którego jest

WYROK W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Wyrok z dnia 20 sierpnia 2002 r. II UKN 524/01

Wyrok z dnia 21 czerwca 2001 r. II UKN 432/00

Wyrok z dnia 24 stycznia 2001 r. II UKN 136/00

WYROK W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Wyrok z dnia 5 lutego 1998 r. I PKN 510/97

Postanowienie z dnia 12 marca 1999 r. I PKN 66/99

Wyrok z dnia 10 października 2006 r. I UK 96/06

Wyrok z dnia 15 grudnia 1997 r. II UKN 412/97

Wyrok z dnia 12 lipca 2011 r. II UK 382/10

WYROK W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Wyrok z dnia 20 sierpnia 2001 r. I PKN 591/00

Wyrok z dnia 13 marca 2009 r. III PK 59/08

Wyrok z dnia 25 stycznia 2007 r. I PK 195/06

Wyrok z dnia 26 stycznia 2000 r. I PKN 490/99

Wyrok z dnia 14 stycznia 2009 r. III PK 52/08

WYROK W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Wyrok z dnia 20 grudnia 2006 r. I UK 201/06

Wyrok z dnia 17 lipca 2001 r. II UKN 532/00

Transkrypt:

Wyrok z dnia 11 kwietnia 2001 r. I PKN 351/00 Przewidziana w art. 5 ust. 2 ustawy z dnia 14 czerwca 1996 r. o zmianie ustawy - Karta Nauczyciela (Dz.U. Nr 87, poz. 396) szczególna regulacja dla nauczycieli, którzy do dnia wejścia w życie tej ustawy nie zostali mianowani, a mają co najmniej 2 letni okres zatrudnienia, została ograniczona jedynie do zasad oceniania pracy nauczyciela przed mianowaniem. Przepis ten nie przewiduje żadnych wyłączeń w zakresie spełniania przez nauczyciela pozostałych wymagań do uzyskania mianowania, w szczególności w zakresie kwalifikacji zawodowych. Przewodniczący SSN Katarzyna Gonera, Sędziowie: SN Barbara Wagner, SA Herbert Szurgacz (sprawozdawca). Sąd Najwyższy, po rozpoznaniu w dniu 11 kwietnia 2001 r. sprawy z powództwa Krystyny K. przeciwko Zespołowi Szkół Ekonomicznych i [...] Liceum Ogólnokształcącemu w C. o nawiązanie stosunku pracy na podstawie mianowania, na skutek kasacji powódki od wyroku Sądu Okręgowego-Sądu Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w Lublinie z dnia 14 lutego 2000 r. [...] o d d a l i ł kasację. U z a s a d n i e n i e Pozwem z dnia 6 lipca 1999 r. Krystyna K. domagała się nawiązania stosunku pracy na podstawie mianowania z Zespołem Szkół Ekonomicznych i [...] Liceum Ogólnokształcącym w C. Sąd Rejonowy-Sąd Pracy w Chełmie wyrokiem z dnia 28 września 1999 r. oddalił powództwo. Sąd Rejonowy ustalił, że powódka została zatrudniona u strony pozwanej - w Zespole Szkół Ekonomicznych i [...] Liceum Ogólnokształcącym w C. od 1 września 1993 r. jako nauczyciel, początkowo na podstawie umowy o pracę na czas określony w wymiarze 17/18 etatu, następnie na podstawie umowy o pracę na czas nie określony w pełnym wymiarze czasu pracy. W chwili

2 podjęcia pracy powódka posiadała ukończone studia wyższe na Wydziale Ekonomicznym Uniwersytetu w L. i stopień doktora nauk prawnych. W dniu 20 maja 1999 r. powódka uzyskała świadectwo kwalifikacji pedagogicznych. W okresie zatrudnienia w pozwanej Szkole powódka była dwukrotnie oceniana (21 stycznia 1997 r. i 1 czerwca 1998 r.) i za każdym razem uzyskała ocenę szczególnie wyróżniającą. W dniu 23 czerwca 1999 r. powódka zwróciła się do Dyrektora Zespołu Szkół Ekonomicznych z wnioskiem o mianowanie jej na stanowisko w pozwanej Szkole, lecz otrzymała odpowiedź odmowną. Zgodnie z art. 10 ust. 2 ustawy z dnia 26 stycznia 1992 r. Karta Nauczyciela (jednolity tekst: Dz.U. 1997 r. Nr 56, poz. 357 ze zm.), stosunek pracy z nauczycielem nawiązuje się przez mianowanie: 1) jeżeli posiada obywatelstwo polskie, 2) posiada pełną zdolność do czynności prawnych, 3) korzysta z praw publicznych, 4) nie toczy się przeciwko niemu postępowanie karne lub o ubezwłasnowolnienie, 5) posiada wymagane kwalifikacje do zajmowania danego stanowiska, 6) może być zatrudniony w pełnym wymiarze zajęć na czas nieokreślony, 7) bezpośrednio przed mianowaniem wykonywał nieprzerwanie, zgodnie z wymaganymi kwalifikacjami pracę pedagogiczną w szkole w pełnym wymiarze zajęć co najmniej przez 3 lata i w tym okresie uzyskał dwie oceny co najmniej wyróżniające, na zasadach i w trybie określonym w art. 6a, lub bezpośrednio przed mianowaniem wykonywał nieprzerwanie, zgodnie z wymaganymi kwalifikacjami pracę pedagogiczną w szkole w pełnym wymiarze zajęć przez 4 lata pracy i na koniec czwartego roku pracy uzyskał co najmniej ocenę dobrą albo bezpośrednio przed mianowaniem wykonywał nieprzerwanie jako nauczyciel akademicki pracę dydaktyczną w szkole wyższej co najmniej przez 3 lata i uzyskał ocenę pozytywną w tym zakresie. Zdaniem Sądu powódka, spełniając przewidziane art. 10 ust. 2 pkt 1-6 ustawy Karta Nauczyciela wymagania do nawiązania stosunku pracy z nauczycielem przez mianowanie - nie spełnia przewidzianego w pkt. 7 tego przepisu wymagania wykonywania bezpośrednio przed mianowaniem nieprzerwanie, zgodnie z wymaganymi kwalifikacjami pracy pedagogicznej w szkole w pełnym wymiarze zajęć co najmniej przez 3 lata. Pojęcie wykonywania pracy zgodnie z wymaganymi kwalifikacjami należy rozumieć w znaczeniu, jakie nadaje mu art. 9 ust. 1 Karty, zamieszczony w rozdziale pt. Wymagania kwalifikacyjne. Według tego przepisu stanowisko nauczyciela może zajmować osoba, która między innymi posiada wyższe wykształcenie z odpowiednim przygotowaniem pedagogicznym lub ukończyła zakład kształcenia nau-

3 czycieli i podejmuje pracę na stanowisku, dla którego są to wystarczające kwalifikacje. Powódka uzyskała kwalifikacje pedagogiczne 20 maja 1999 r. W apelacji od powyższego wyroku powódka wniosła o jego zmianę i nakazanie stronie pozwanej mianowania na stanowisko. Sąd Okręgowy-Sąd Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w Lublinie wyrokiem z dnia 14 lutego 2000 r. oddalił apelację. Sąd Okręgowy podzielił w pełni ustalenia faktyczne i pogląd prawny Sądu Rejonowego. W kasacji powódka zarzuciła naruszenie przepisów prawa materialnego przez błędną wykładnię oraz niewłaściwe zastosowanie art. 10 ust. 2 pkt 7 ustawy Karta Nauczyciela, a także art. 5 ust. 2 ustawy z dnia 14 czerwca 1996 r. o zmianie ustawy Karta Nauczyciela. Zdaniem skarżącej w Karcie Nauczyciela kwalifikacje są łączone bądź to z osobą (nauczyciela), bądź też z zajmowanym stanowiskiem. W przypadku wymagań do mianowana pojęcie wykonywania pracy pedagogicznej zgodnie z wymaganymi kwalifikacjami odnosi się do zajmowanego stanowiska i wykonywania na nim pracy dydaktycznej, wychowawczej lub opiekuńczej. Skarżąca wniosła o uchylenie zaskarżonego wyroku i wydanie wyroku co do istoty sprawy lub o uchylenie zaskarżonego wyroku i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania z uwzględnieniem kosztów procesu. Sąd Najwyższy zważył, co następuje: Kasacja nie zawiera usprawiedliwionych podstaw. Obydwa zawarte w kasacji zarzuty naruszenia prawa materialnego nie są zasadne. Przewidziany art. 10 ust. 2 pkt 7 ustawy Karta Nauczyciela wymóg, by bezpośrednio przed mianowaniem nauczyciel wykonywał nieprzerwanie, zgodnie z wymaganymi kwalifikacjami, pracę pedagogiczną w szkole w pełnym wymiarze zajęć co najmniej przez 3 lata, należy rozumieć jako wykonywanie przez pełne 3 lata pracy pedagogicznej w szkole przy posiadaniu wymaganych do tej pracy kwalifikacji. Wymagania kwalifikacyjne określa art. 9 Karty stwierdzając, że stanowisko nauczyciela może zajmować osoba, która (między innymi) posiada wyższe wykształcenie z odpowiednim przygotowaniem pedagogicznym. Szczegółowe kwalifikacje wymagane od nauczycieli zostały określone w wydanym na podstawie art. 9 ust. 3 rozporządzeniu Ministra Edukacji Narodowej z dnia 10 października 1991 r. w sprawie szczególnych kwalifikacji wymaganych od nauczycieli oraz określenia szkół i wypadków, w których można zatrudnić nauczycieli

4 nie mających wyższego wykształcenia (Dz.U. Nr 98, poz. 433 ze zm.). Zgodnie z 2 tego rozporządzenia kwalifikacje do zajmowania stanowiska nauczyciela w szkołach średnich ogólnokształcących oraz szkołach średnich zawodowych posiada osoba, która legitymuje się dyplomem ukończenia studiów magisterskich na odpowiednim kierunku (specjalności) i przygotowaniem pedagogicznym. Obydwa te elementy muszą zachodzić łącznie. Przez przygotowanie pedagogiczne, zgodnie z 1 pkt 2 rozporządzenia, należy rozumieć nabycie wiedzy i umiejętności z zakresu psychologii, pedagogiki i dydaktyki szczegółowej w określonym w rozporządzeniu wymiarze godzin. O posiadaniu wymaganego przygotowania świadczy dyplom lub świadectwo ukończenia odpowiedniego kursu pedagogicznego. Świadectwo takie powódka uzyskała 20 maja 1999 r. i od tego czasu spełniała wymóg posiadania wymaganych kwalifikacji. Twierdzenie kasacji, że wymagania kwalifikacyjne określa art. 10 ust. 2b Karty, który pojęcie to wiąże ze stanowiskiem, a nie z osobą, nie jest zasadne. W myśl powołanego przepisu przez wykonywanie pracy pedagogicznej zgodnie z wymaganymi kwalifikacjami należy rozumieć realizowanie zajęć dydaktycznych, wychowawczych lub opiekuńczych w wymiarze co najmniej 1/2 tygodniowego obowiązkowego wymiaru zajęć. Z samego brzmienia tego przepisu wynika, że zawiera on definicję legalną pracy pedagogicznej, a nie łącznie z nią definicję wymaganych kwalifikacji, o których mowa w art. 10 ust. 2 pkt 7. Pojęcie pracy pedagogicznej zostało zdefiniowane przy założeniu, że jest ona wykonywana przy posiadaniu przez nauczyciela wymaganych kwalifikacji. Interpretacja art. 10 ust. 2b w myśl stanowiska zawartego w kasacji sprowadzałaby wymagania kwalifikacyjne do posiadania wyłącznie kwalifikacji praktycznych, co byłoby oczywiście sprzeczne z wymaganiami kwalifikacyjnymi, określonymi art. 9 ustawy i opartym na tym przepisie rozporządzeniu wykonawczym z 1991 r. Taki kierunek interpretacji byłby ponadto nie do pogodzenia z ogólnym kierunkiem zmian dokonanych w Karcie Nauczyciela, mających na celu między innymi podwyższenie poziomu kwalifikacji nauczycieli. Nie jest też trafny zarzut kasacji naruszenia art. 5 ust. 2 ustawy z dnia 14 czerwca 1996 r. o zmianie ustawy - Karta Nauczyciela (Dz.U. Nr 87, poz. 396). W myśl tego przepisu do nauczycieli, którzy do dnia wejścia w życie ustawy nie zostali mianowani, a mają okres zatrudnienia co najmniej dwa lata, stosuje się przepisy dotychczasowe oceniania pracy nauczyciela przed mianowaniem, z wyłączeniem zasady uzyskiwania mianowania z mocy prawa. Wymieniony przepis ma charakter przepisu przejściowego, który przewiduje dalsze stosowanie dawnej ustawy (przepisów)

5 pod rządami ustawy nowej. Tego typu przepisy są wyjątkiem od ogólnej reguły obowiązywania ustawy nowej począwszy od daty jej wejścia w życie. Przepisy te nie podlegają wykładni rozszerzającej. Celem wymienionego przepisu przejściowego było złagodzenie rygorów wynikających z wprowadzenia nowelą z 1996 r. przedłużenia okresu wymaganej pracy pedagogicznej z dwu do trzech lat oraz wymagania uzyskania w tym czasie zamiast jednej pozytywnej oceny pracy dwu co najmniej wyróżniających ocen dla tych nauczycieli, u których procedura mianowania już się zaczęła przed dniem wejścia w życie ustawy, ale którzy do dnia jej wejścia w życie nie zostali mianowani. Z uwagi na swój charakter omawiany przepis nie może być interpretowany w taki sposób, że po wejściu w życie ustawy nowelizującej z czerwca 1996 r. może on być stosowany bez względu na upływ czasu i stanowić podstawę do odstąpienia od rygorów dotyczących oceniania pracy nauczyciela przed mianowaniem. Z punktu widzenia rozpoznawanej kasacji istotniejsze jest podkreślenie, że przewidziana art. 5 ust. 2 szczególna regulacja dla nauczycieli, którzy do dnia wejścia w życie ustawy nie zostali mianowani, a mają okres zatrudnienia co najmniej dwa lata, została ograniczona jedynie do zasad oceniania pracy nauczyciela przed mianowaniem. Art. 5 ust. 2 ustawy nowelizującej nie przewiduje żadnych wyłączeń czy ograniczeń w zakresie spełnienia przez nauczyciela pozostałych wymagań dla uzyskania mianowania, w szczególności w zakresie spełniania wymagań kwalifikacyjnych. Art. 10 ust. 2 pkt 5 Karty przed jej zmianą w 1996 r. wyraźnie przewidywał wymóg spełnienia wymagań kwalifikacyjnych do zajmowania danego stanowiska. Określał je art. 9 Karty oraz wydane na jego podstawie rozporządzenie MEN z 10 października 1991 r. (powołana wyżej). Tego wymagania powódka nie spełniała. Przewidziane w rozporządzeniu z 1991 r. rygory dotyczące przygotowania pedagogicznego powódka spełniła dopiero 20 maja 1999 r. Skoro kasacja nie zawiera usprawiedliwionych podstaw, Sąd Najwyższy na mocy art. 393 12 KPC orzekł jak w sentencji wyroku. ========================================