Przesłanie środowiska operatorów telewizji kablowej do uczestników Kongresu Kultury Polskiej w sprawie ekonomicznych aspektów rozpowszechniania kultury Wystąpienie Józefa Kota, 23 września 2009 r. Szanowni Państwo, Jest dla mnie ogromną satysfakcją moŝliwość wystąpienia przed tak szacownym gremium i przedstawienie przesłania środowiska operatorów kablowych w sprawie ekonomicznych aspektów rozpowszechniania kultury. Chciałbym pokrótce omówić nietypową rolę, jaką dla podmiotu telekomunikacyjnego jest reemisja i jej miejsce w procesie rozpowszechniania utworów. Zwrócę teŝ Państwa uwagę na ograniczenia prawne reemitenta w obrocie prawami autorskimi. Zaprezentuję problemy rozliczeń z organizacjami zbiorowego zarządzania, wynikające z przyczyn ustawowych i dotychczas stosowanej praktyki oraz przedstawię propozycje ich rozwiązania. Nie ma wątpliwości, Ŝe telewizja jest medium o najefektywniejszym dotarciu do masowego odbiorcy. Choć przedmiotem rozpowszechniania w telewizji są głównie utwory audiowizualne, prezentuje ona nie tylko twórczość artystyczną. KaŜdy rodzaj aktywności ludzkiej ma swoje relacje w postaci tematycznych utworów audiowizualnych. KaŜdy odbiorca telewizji moŝe obejrzeć film, program rozrywkowy lub informacyjny, sprawozdanie z imprezy sportowej lub z koncertu. MoŜe takŝe dowiedzieć się wszystkiego o literaturze, malarstwie, architekturze, muzyce, teatrze. Siła telewizji w ułatwianiu dotarcia do dóbr kultury, w rozbudzaniu i zaspokajaniu potrzeb oraz w oddziaływaniu na indywidualne i zbiorowe gusta, jest ogromna. To telewizja kreuje popularność twórców i ich pozycje. Jej przemoŝna rola jest widoczna szczególnie wtedy, gdy wysoka popularność jest stworzona przez samą telewizję, a nie wynika z rzeczywistej wartości dorobku twórczego. Wydaje się naturalne, Ŝe twórcy zaleŝy na silnym zainteresowaniu jego dorobkiem, a więc i na tym, aby był on w telewizji pokazywany i dyskutowany. A kto decyduje o tym co jest, a co nie jest w telewizji pokazywane? Jest to kompetencja nadawcy. To nadawca podejmuje decyzje, jakie utwory wykorzystać w swoim programie, co wyprodukuje sam, a co nabędzie od innych producentów. To on decyduje o stopniu waŝności utworów - o tym, które z nich przekonają widza, Ŝeby oglądał ten a nie inny program. W tym miejscu jest właśnie rynek utworów audiowizualnych i nierozerwalnie z nim związany rynek praw autorskich. Oczywistym jest fakt, Ŝe upublicznienie utworu wiąŝe się z konicznością nabycie praw autorskich do niego. Tu odbywają się negocjacje, wyceny wartości ekonomicznej poszczególnych utworów, biorące pod uwagę przewidywane przychody nadawcy. W tym miejscu mamy do czynienia z rywalizacją nadawców o najlepsze utwory i o najznakomitszych twórców. Rozstrzygana jest forma nabycia i rozliczeń oraz podział ryzyka ekonomicznego i finansowego - czy pozostaje ono w całości po stronie nadawcy, czy dzieli się nim z producentem lub twórcą.
A jaka jest rola reemitenta w tym procesie? Nie ma jej. Reemitent nie istnieje na bezpośrednim rynku praw autorskich i Ŝadnych praw bezpośrednio od twórców nie nabywa. Z definicji ustawowej reemitent nie ma wpływu na to, co i kiedy zostanie w programie telewizyjnym pokazane. Nadawca emitując swój program stara się aby jego przedsięwzięcie miało sens - przede wszystkim z ekonomicznego punktu widzenia. Dlatego zawsze warunkiem koniecznym jest dotarcie do masowego odbiorcy. Do spełnienia tego warunku niezbędna jest infrastruktura techniczna, którą nadawcy - poza nielicznymi wyjątkami, nie dysponują. W tym momencie posiłkują się właśnie reemitentami, takimi jak operatorzy kablowi, satelitarni czy naziemni (np. Emitel). To reemitenci, rozwijając swoją infrastrukturę techniczną, dokonali rewolucji w dostępie do masowego widza. Obecnie przeciętny odbiorca, nabywając usługę od reemitenta, zyskuje dostęp do niezmiernie szerokiej oferty programowej. MoŜe znaleźć nieomal wszystko, aby zaspokoić swoje indywidualne potrzeby i zainteresowania. To dzięki reemitentom zwielokrotnił się rynek nadawców, powodując tym samym wielokrotny wzrost rynku utworów i praw autorskich, czym zainteresowani są twórcy. Niestety - choć interesy wszystkich stron wydają się wspólne, ich zdefiniowanie napotyka na bardzo powaŝne problemy. Biorąc pod uwagę definicję ustawową trzeba zauwaŝyć, Ŝe reemisja nie jest odrębnym, autonomicznym sposobem udostępniania utworu, a jedynie częścią składową procesu nadania. Jednocześnie jest odrębnym polem eksploatacji utworu, a z tym wiąŝe się obowiązek nabycia praw autorskich przez podmioty działające na tym polu. Jest to pole sztuczne, stworzone przez ustawę i niemające odpowiednika w naturalnym obrocie praw autorskich. Jedynym faktycznie nabywanym prawem jest prawo pokrewne do nadań, które reemitent uzyskuje od nadawcy. Źródłem takiego systemu prawnego jest prawo unijne. To zawsze stwarzało problemy, ale w początkowych latach rozwoju branŝy telewizji kablowej ukształtowała się pewna praktyka, sprawiająca wraŝenie stabilnej. Operatorzy płacili i działali w przekonaniu, Ŝe w zamian nabyli stosowne prawa. Ten stan został zweryfikowany z chwilą dostosowania polskiej ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych do unijnej Dyrektywy Rady 93/83 z dnia 27 września 1993 roku. Została zlikwidowana licencja ustawowa, a w zamian zaproponowano nowy system, oparty na kilku ogólnie opisanych zasadach. Niestety, z niewyjaśnionych powodów, dokonując implementacji przepisów Dyrektywy, ograniczono się tylko do likwidacji licencji ustawowej i wprowadzenia obowiązkowego pośrednictwa organizacji zbiorowego zarządzania, nie proponując w zamian Ŝadnego systemu umoŝliwiającego racjonalne nabywanie praw autorskich na polu reemisji. Skutek, to całkowita destabilizacja rynku praw autorskich na polu reemisji i setki sporów sądowych. Szanowni Państwo, Polska Izba Komunikacji Elektronicznej, jako organizacja reprezentująca operatorów kablowych, chcąc od początku zracjonalizować dyskusję na temat praw autorskich na polu reemisji, sformułowała cztery proste pytania, na które do dziś nie ma odpowiedzi: komu? za co? ile? i w jaki sposób? naleŝy zapłacić, Ŝeby nabyć wszystkie prawa niezbędne do reemisji. Wątpliwości operatorów podzielił takŝe Trybunał Konstytucyjny uznając, Ŝe zarówno system uchwalania tabel wynagrodzeń zapisany
w ustawie jak i stosowana w Ministerstwie Kultury i Dziedzictwa Narodowego praktyka są niekonstytucyjne i przepisy te nakazał zmienić. Do chwili obecnej nie udało się tego dokonać, a nad kolejną nowelizacją aktualnie pracuje Parlament. Pomimo doskonale przeprowadzonych konsultacji wszystkich środowisk zainteresowanych nowelizacją ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych aktualny projekt nie rozwiązuje do końca problemu skutecznego nabywania praw autorskich i pokrewnych na polu reemisji i nie daje reemitentowi pewności ich nabycia. śeby zneutralizować te niedoskonałości projektu, Konsorcjum Przyjazne Prawo Autorskie, jako inicjatywa zrzeszająca największe platformy satelitarne, operatorów kablowych i Telekomunikację Polską, zaproponowało wprowadzenie do projektu nowelizacji ustawy o prawie autorskim w odniesieniu do pól eksploatacji, objętych obowiązkiem pośrednictwa organizacji zbiorowego zarządzania, trzech postulatów: jednej tabeli wynagrodzeń, jednej właściwej organizacji zbiorowego zarządzania, jednej, łącznej, określonej ustawowo stawki wynagrodzenia na danym polu eksploatacji. Szanowni Państwo, Polska Izba Komunikacji Elektronicznej od wielu lat bardzo intensywnie stara się rozwiązać problem nabywania praw autorskich przez operatorów kablowych. Stworzyliśmy koncepcję kontraktu generalnego, do którego mogliby przystępować wszyscy reemitenci i wszystkie organizacje zbiorowego zarządzania, posiadające jakieś prawa na polu reemisji. Zdajemy sobie sprawę, Ŝe przeszkodą w osiągnięciu konsensusu są obciąŝenia historyczne, z którymi musimy się wspólnie uporać. Wierzymy jednak, Ŝe twórcy i reprezentujące ich organizacje zbiorowego zarządzania dostrzegą swoją szansę na wzrost przychodów głównie w rozwoju rynku reemisji. Nasze przesłanie do wszystkich środowisk związanych z kulturą polską brzmi: spróbujmy budować przyszłość w oparciu o faktyczne przesłanki prawne i ekonomiczne. Skorzystajmy z najlepszych rozwiązań europejskich, a problemy dodatkowych obciąŝeń nakładanych na operatorów potraktujmy całościowo. Mamy obecnie szansę znaleźć się szybko wśród liderów europejskich i to w taki sposób, Ŝe inni będą poszukiwać u nas wzorca, jak zorganizować rynek reemisji. Dziękuję za uwagę. Wszystkich Państwa, zainteresowanych szczegółami przedstawionych problemów, proszę o zapoznanie się z następującymi dokumentami, które przekaŝę wraz z treścią niniejszego Przesłania: Załącznik 1 - analiza niezgodności polskiej ustawy z Dyrektywą UE, Załącznik 2 - Postulaty poprawek do projektu ustawy jako stanowisko Konsorcjum Przyjazne Prawo Autorskie.
Załącznik 1 do Przesłania środowiska operatorów telewizji kablowej do uczestników Kongresu Kultury Polskiej w sprawie ekonomicznych aspektów rozpowszechniania kultu Analiza niezgodności ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych z Dyrektywą Rady 93/83. Ustawa o prawie autorskim i prawach pokrewnych jest niezgodna z prawem wspólnotowym w zakresie braku implementacji Dyrektywy Rady 93/83 z dnia 27 września 1993 r. w sprawie koordynacji określonych przepisów prawa autorskiego oraz praw pokrewnych w odniesieniu do przekazu satelitarnego i rozpowszechniania kablowego (dalej Dyrektywa lub Dyrektywa SAT-KAB). Niezgodność ta ma charakter fundamentalny i wielowymiarowy, ale co najmniej dwa aspekty tejŝe niezgodności uznać naleŝy za bezpośrednią przyczynę destabilizacji rynku praw autorskich w zakresie reemisji i funkcjonowania organizacji zbiorowego zarządzania. Co więcej obie z tych przyczyn są ewidentne, a w przypadku jednej inicjator procesu legislacyjnego (rząd w 2004 r.) wprost przyznał, Ŝe projektowane zmiany dostosowujące ustawę do prawa wspólnotowego nie zawierają wymaganych elementów i zostaną wprowadzone później, co oczywiście nie miało miejsca. Pierwszą niezgodnąścia plskiego prawa z prawem wspólnotowym jest brak moŝliwości nabycia praw do reemisji bezpośrednio od nadawcy. Strona związana z reprezentacją podmiotów zarządzających prawami autorskimi jako główną przyczynę i cel wprowadzenia implementacji prawa wspólnego wskazywała konieczność likwidacji licencji ustawowej w zakresie reemisji. Jest jednak oczywiste, Ŝe likwidacja licencji nie była celem samym w sobie dla ustawodawcy wspólnotowego, ale stanowiła realizację zasady cywilnych umów zawieranych przez uŝytkowników i twórców (ich reprezentantów) w miejsce rozwiązań administracyjnych. Stąd zgodnie z Dyrektywą Artykuł 9 Korzystanie z prawa retransmisji drogą kablową 1. Państwa Członkowskie zobowiązane są zapewnić, aby prawo przysługujące właścicielom i posiadaczom praw autorskich i praw pokrewnych, polegające na udzielaniu lub odmowie udzielenia operatorom kablowym zezwoleń na retransmisje drogą kablową, realizowane było wyłącznie za pośrednictwem organizacji zbiorowego zarządzania prawami autorskimi wprowadzono przymus zawierania umów związanych z reemisją za pośrednictwem organizacji zbiorowego zarządzania (OZZ) pod warunkiem, Ŝe praw tych uŝytkownik nie nabędzie za pośrednictwem nadawcy:... Artykuł 10 Korzystanie przez organizacje radiowe i telewizyjne z prawa do retransmisji drogą kablową. Państwa Członkowskie zobowiązane są zapewnić, aby art. 9 nie był stosowany do praw, z których organizacja radiowa i telewizyjna korzysta w odniesieniu do jej własnych
transmisji, niezaleŝnie od tego, czy dane prawa naleŝą do tej organizacji, czy teŝ zostały na nią przeniesione przez innego właściciela praw autorskich i/lub praw pokrewnych W przypadku bowiem, gdy nadawca dysponuje prawami autorskimi do zezwalania na reemisję nie ma konieczności wprowadzania sztucznych pośredników. A zatem przymus pośrednictwa organizacji zbiorowego zarządzania włącza się dopiero w sytuacji braku moŝliwości nabycia takich praw od nadawcy. Wszystkie nowelizacje prawa autorskiego dokonywane od roku 2000 a mające na celu wprowadzenie Dyrektywy SAT-KAB pomijały powyŝszą okoliczność. W chwili obecnej w ustawie o prawie autorskim nie przewidziano moŝliwości nabywania praw autorskich na polu reemisji bezpośrednio od nadawców ale wprowadzono bezwzględny nakaz zawierania umów za pośrednictwem OZZ. Jest to oczywista i fundamentalna sprzeczność z nakazami Dyrektywy SAT-KAB podwaŝającej w ogóle sens dokonywanych zmian. PowyŜszy brak wprost wpływa na zwiększenie chaosu na rynku praw autorskich. OZZ w swoich roszczeniach pomijają bowiem fakt, Ŝe operatorzy kablowi płacą juŝ w znacznej części za prawa autorski i pokrewne na podstawie indywidualnych umów z nadawcami. Umowy takie są faktycznie zawarte ze wszystkimi nadawcami, których programy są remitowane. Wynagrodzenie uiszczane przez nadawców nie jest brane pod uwagę przy określaniu roszczeń OZZ, co prowadzić moŝe de facto do podwójnego obciąŝenia operatorów tymi kosztami. Przykładem jest podstawa Telewizji Polskiej S.A., która w negocjacjach wskazuje, Ŝe ich umowa ze względu na obowiązujące prawo nie moŝe zawierać udzielania licencji w powyŝszym zakresie. Skutkiem tego jest, Ŝe w efekcie pośrednictwa OZZ koszty tych praw wzrastają o wynagrodzenie (menagement fee) pobierane przez OZZ. Patologia ta powoduje równieŝ, Ŝe roszczenia OZZ faktycznie uwzględniają juŝ wynagrodzenie, które operatorzy zapłacili na rzecz nadawców. Druga z ewidentnych niespójności polskiego prawa autorskiego z Dyrektywą SAT-KAB wiąŝe się z brakiem wprowadzenia instytucji mediacji. Artykuł 11 Mediatorzy 1. W przypadku gdy nie zawarto umowy dotyczącej zezwolenia na retransmisję drogą kablową, Państwa Członkowskie zobowiązane są zapewnić, aby kaŝda ze stron miała moŝliwość skorzystania z pomocy jednego lub kilku mediatorów Zgodnie z projektem zmiany ustawy z o prawie autorskim z 18.01.2004 r. (druk Sejmowy nr 2465) ustawodawca wskazał, Ŝe ma świadomość konieczności wprowadzenia instytucji mediatorów Art. 21 ust.2 w obowiązującym obecnie brzmieniu nie spełnia wymogu dyrektywy, gdyŝ tryb postępowania, do jakiego się odwołuje nie jest postępowaniem mediacyjnym (opinia UKIE do ww. projektu zmiany ustawy), ale nastąpić to miało równocześnie ze zmianą kodeksu postępowania cywilnego: Zakłada się jednocześnie, Ŝe w momencie uchwalenia zmian do Kodeksu postępowania cywilnego nastąpi dostosowanie ustawy o prawie autorskim (druk sejmowy nr 2465 s. 31 (s. 8 uzasadnienia projektu ustawy). PowyŜsze dostosowanie nigdy nie nastąpiło.
K o n s o r c j u m Załącznik 2 do Przesłania środowiska operatorów telewizji kablowej do uczestników Kongresu Kultury Polskiej w sprawie ekonomicznych aspektów rozpowszechniania kultu Stanowisko Konsorcjum Przyjazne Prawo Autorskie w sprawie projektu nowelizacji ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych (druk 1628) 3 marca 2009 r. Konsorcjum Przyjazne Prawo Autorskie,, zrzeszające Polską Izbę Komunikacji Elektronicznej, Telekomunikację Polska S.A, Polsat Cyfrowy S.A i CANAL+ Cyfrowy, z zadowoleniem przyjmuje rozpoczęcie w Sejmie Rzeczypospolitej Polskiej prac legislacyjnych nad rządowym projektem ustawy o zmianie ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych (druk 1628). Projekt ten ma na celu realizację wyroku Trybunału Konstytucyjnego z 24.01.2006 roku, stwierdzającego niezgodność przepisów ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych z Konstytucją. Ma to miejsce po trzech latach od tego wyroku, ale ostatecznie otwiera przestrzeń prac legislacyjnych nad zmianami, które od dawna były postulowane przez poszczególne środowiska. Trybunał Konstytucyjny zakwestionował pomijanie uŝytkowników prawa autorskiego w procesie ustalania tabel wynagrodzeń, nakazując zrównanie pozycji stron, poprzez nowelizację ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych w terminie 6 miesięcy od wydania wyroku. Szereg inicjatyw w tym zakresie, podejmowanych w poprzednich latach, nie przyniosło spodziewanego skutku. Obecna inicjatywa legislacyjna, mająca na celu realizację wyroku Trybunału Konstytucyjnego, jest wynikiem szerokich konsultacji społecznych z zainteresowanymi środowiskami. Na szczególne podkreślenie zasługuje wielki wysiłek Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego w przybliŝaniu poszczególnym środowiskom załoŝeń reformy prawa autorskiego, a następnie samego projektu ustawy. Odbyło się w tej sprawie szereg konferencji i debat publicznych, a sam proces konsultacji społecznych naleŝy uznać za wzorcowy, zarówno w aspekcie jawności procedur i przedkładanych stanowisk, jak i autonomii władzy publicznej w samych pracach legislacyjnych w Ministerstwie Kultury i Dziedzictwa Narodowego oraz w Radzie Ministrów. Konsorcjum dostrzega pozytywne zmiany zawarte w projekcie ustawy, przede wszystkim zmierzające do formalnego zrównania pozycji uŝytkowników prawa autorskiego względem organizacji zbiorowego zarządzania w procesie ustalania wysokości wynagrodzenia naleŝnego twórcom. Jest to zgodne z wyrokiem Trybunału Konstytucyjnego z 24.01.2006 roku. Zmiany te, jakkolwiek długo oczekiwane, nie są jednak wystarczające dla zapewnienia wewnętrznej spójności projektu ustawy, jak równieŝ osiągnięcia jego zamierzonych i deklarowanych celów.
Przede wszystkim, projektowane zmiany mają wprowadzić przejrzysty i spójny system wynagrodzeń. Deklaracja ta jednakŝe w niektórych aspektach projektu ustawy nadal pozostaje niezrealizowana. NiemoŜliwe jest bowiem osiągnięcie tego stanu czego uczy doświadczenie innych krajów Unii Europejskiej - bez przyjęcia następujących załoŝeń w odniesieniu do pól eksploatacji, objętych obowiązkiem pośrednictwa organizacji zbiorowego zarządzania: jednej tabeli wynagrodzeń, jednej właściwej organizacji zbiorowego zarządzania, jednej, łącznej określonej ustawowo stawki wynagrodzenia na danym polu eksploatacji. Pragniemy zwrócić uwagę na kwestie, które - naszym zdaniem - nadal nie znalazły naleŝytego odzwierciedlenia w projekcie ustawy. Jedna tabela wynagrodzeń i jedna organizacja zbiorowego zarządzania. Jednym z załoŝeń projektu miało być wprowadzenie instytucji jednej organizacji właściwej na danym polu eksploatacji, która byłaby uprawniona do udzielania licencji i do pobierania całości wynagrodzenia naleŝnego uprawnionym twórcom na danym polu eksploatacji. Jest to rozwiązanie ze wszech miar słuszne, zmierzające do wprowadzenia zasady pewności nabycia wszystkich praw, przejrzystości inkasa i repartycji. Dlatego całkowicie niezrozumiałe jest, dlaczego rozwiązanie to ograniczone zostało wyłącznie do jednego pola eksploatacji odtwarzanie. W pełni uzasadnione jest bowiem zastosowanie tego rozwiązania do pozostałych pól eksploatacji, na których istnieje obowiązek pośrednictwa organizacji zbiorowego zarządzania. Stan nierównowagi, jaki wskutek tego powstanie, nie przyczyni się do postulowanego w projekcie ustawy uporządkowania systemu prawa autorskiego i praw pokrewnych w Polsce, a wręcz go zagmatwa. WdroŜenie przepisów ograniczonych jedynie do pola eksploatacji odtwarzanie moŝe stanowić podstawę do uznania ich za niezgodne z Konstytucją RP, jako niezasadnie róŝnicujących prawa i obowiązki podmiotów, znajdujących się w identycznej sytuacji. Z drugiej strony, naleŝne wynagrodzenie pochodzące zarówno od nadawców, jak i reemitentów stanowi bardzo powaŝną część przychodów organizacji zbiorowego zarządzania. Nieuregulowanie tej sfery w sposób pozwalający na sprawne pobieranie naleŝnych wynagrodzeń moŝe narazić uprawnionych na znaczne zmniejszenie przychodów. Łączna stawka wynagrodzeń naleŝnych na danym polu eksploatacji. Konsorcjum Przyjazne Prawo Autorskie od lat postuluje wprowadzenie w drodze ustawy jednej, łącznej stawki wynagrodzeń, pobieranej od uŝytkowników praw autorskich i pokrewnych w obrocie masowym. W naszym przekonaniu, tylko takie rozwiązanie zagwarantuje pewność obrotu prawnego i wprowadzi ład na rynku zbiorowego zarządzania, obecnie bowiem kaŝdy z OZZ-ów występuje z własnymi roszczeniami, a powstają kolejne OZZ-y. Stanowi równieŝ warunek niezbędny do racjonalnego planowania kosztów prowadzonej działalności, pozwalając
na uniknięcie negatywnych skutków powstawania nowych organizacji, które nie oferując nowej wartości i powołując się na ustalone w przepisach domniemania, dochodzą nowych wynagrodzeń. Zaproponowane rozwiązanie przyczyni się do pobudzenia wzrostu gospodarczego, jak równieŝ zwiększy przychody uprawnionych podmiotów. Warto zauwaŝyć, Ŝe łączne wynagrodzenie, pozwalające na racjonalne planowanie działalności gospodarczej, obowiązuje juŝ w branŝy urządzeń kopiujących, jak równieŝ czystych nośników. Obowiązywanie tabel wynagrodzeń uchylonych wyrokiem Trybunału Konstytucyjnego z 24.01.2006 roku. Istotną kwestią pozostaje prawidłowe wdroŝenie w projekcie ustawy wyroku Trybunału Konstytucyjnego z 24.01.2006 roku, szczególnie w aspekcie uchylenia przez Trybunał Konstytucyjny tabel wynagrodzeń. Mimo to projekt ustawy przewiduje ich obowiązywanie w okresie 12 miesięcy, choć nie mają one Ŝadnej mocy obowiązującej. KPPA od wielu lat prowadzi z organizacjami zbiorowego zarządzania dialog w sprawie rozwiązań przejściowych, które wskutek paraliŝu prawa autorskiego umoŝliwiłyby pobór naleŝnych wynagrodzeń. Temu słuŝy wprowadzenie w Ŝycie tzw. kontraktów generalnych, zawieranych z uprawionymi organizacjami. De facto kontrakty generalne pełnią funkcję tabel tymczasowych i są w pełni respektowane przez obydwie strony. ZwaŜywszy na trudność określenia zasad poboru naleŝnych wynagrodzeń w okresie przejściowym, takie rozwiązanie wydaje się ze wszech miar właściwe, a postanowienia kontraktów generalnych mogłyby być wartościowym punktem wyjścia prac legislacyjnych. Konsorcjum Przyjazne Prawo Autorskie uwaŝa, iŝ rozpoczęcie prac legislacyjnych w Sejmie nad rządowym projektem ustawy o zmianie ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych pozwoli naleŝycie odzwierciedlić podniesione tu kwestie. Z upowaŝnienia Członków KPPA [--] Jerzy Straszewski prezes zarządu PIKE Warszawa, 3 marca 2009 r. Konsorcjum Przyjazne Prawo Autorskie jest inicjatywą zrzeszającą największe platformy satelitarne i operatorów kablowych: CANAL+ Cyfrowy, Cyfrowy Polsat, Polską Izbę Komunikacji Elektronicznej (PIKE) oraz Telekomunikację Polską. Konsorcjum apeluje o przeprowadzenie jednej, kompleksowej nowelizacji ustawy, która definitywnie uporządkuje rynek zarządzania prawami autorskimi i postuluje: uznanie reprezentatywnej - dysponującej kompleksowym repertuarem - organizacji, reprezentującej pozostałe Organizacje Zbiorowego Zarządzania, wprowadzenie przejrzystości w wyznaczaniu stawek przysługujących twórcom, w tym stawki maksymalnej, równości w traktowaniu podmiotów gospodarczych, jawności w zakresie przepływów finansowych pomiędzy nadawcami i twórcami. Konsorcjum jest projektem otwartym dla wszystkich środowisk, organizacji i osób chcących doprowadzić do poprawy obecnego systemu. www.przyjazneprawoautorskie.pl