Remigiusz Górecki Krzysztof Boryczko

Windows PowerShell Remigiusz Górecki Krzysztof Boryczko

Czym jest PowerShell? Windows PowerShell (WPS) to oparte na platformie.net środowisko przeznaczone do zarządzania systemem operacyjnym z poziomu konsoli oraz automatyzowania zadań administracyjnych przy użyciu skryptów.

Cechy środowiska Zbiór poleceń zaimplementowanych jako aplety poleceń (commandlet). Zapewnia dostęp do wszystkich obiektów systemowych i aplikacji bibliotek Component Object Model (COM), platformy.net Framework i interfejsu Windows Management Instrumentation (WMI). Zapewnia efektywne interakcje między apletami poleceń, dzięki przetwarzaniu potokowemu opartemu na obiektach (interpretery uniksowe pracują na tekście)

Cechy środowiska - cd Posiada jednolity sposób dostępu do różnych repozytoriów danych, zarówno hierarchicznych (AD, system plików), jak i płaskich (zmienne środowiskowe). Język skryptowy jest intuicyjny, łatwy do nauczenia. Umożliwia kontrolę błędów na różnych poziomach. Zastosowany model zabezpieczeń pozwala blokować uruchamianie niepożądanych skryptów. Posiada możliwość śledzenia wykonania i debugowania. Możliwy do zintegrowania z dowolną aplikacją.

Historia Powstał w trakcie prac nad Windows Server 2003 chodziło o zastąpienie DOS-owego okna wiersza poleceń. Środowisko WSH (Windows Scripting Host) było trudne w użyciu, wymagało dobrej znajomości zasad programowania obiektowego oraz niespójności i wyjątków modelu COM. 2002 - Premiera.NET Framework. X.2003 premiera nowej powłoki o roboczej nazwie Monad. V.2006 premiera wersji 1.0 PowerShell.

Instalacja Windows Server 2008R2 jest pierwszym, do którego włączono WPS. Dostępne dla: Windows XP z Service Pack 2, Windows Server 2003 z Service Pack 1, Windows Vista, Windows 2008 Windows 7. Wymaga wcześniejszego zainstalowania.net Framework w wersji co najmniej 2.0 z SP2. Wersja 2.0 WPS wyposażona została w edytor i debuger. Rozszerzenia PoweShell Community Extensions (PSCX) dostępne na stronie: www.codeplex.com/powershellcx Alternatywny edytor PowerShellPlus dostępny na stronie: www.powershell.com

WPS w trybie interaktywnym Uruchomienie konsoli i wydawanie poleceń z linii komend.

WPS w trybie wykonywania skryptów Skrypt PowerShella to plik tekstowy w języku Powershell Script Language (PSL). Skrypt zawiera deklaracje zzmiennych oraz wywołania apletów.

PowerShell ISE

Podstawy apletów poleceń Standardowe polecenie WPS to aplet polecenia (commandlet, cmdlet) lub funkcja. Aplety są wykonywane zawsze w obrębie głównego procesu WPS. Na wywołanie apletu składają się najczęściej trzy elementy: 1. czasownik, 2. rzeczownik (w liczbie pojedynczej), 3. lista parametrów (opcjonalna). Czasownik i rzeczownik są połączone znakiem -, a kolejne parametry oddzielone spacją. Wielkość liter nie ma znaczenia. Przykład: PS C:\ > Get-Process i*

Parametry wywołania apletu (1) Są traktowane jako ciągi znakowe, niezależnie od tego, czy są ujęte w cudzysłów, czy nie. Znaki cudzysłowu są opcjonalne poza sytuacją, gdy parametr zawiera znak spacji: PS C:\> Get-ChildItem C:\Program Files

Parametry wywołania apletu (2) Jeżeli aplet polecenia posiada więcej niż jeden parametr, można je podawać w ściśle określonej kolejności lub posłużyć się nazwami. Poniższe polecenia mają identyczne działanie: PS C:\> Get-ChildItem c:\temp *.doc PS C:\> Get-ChildItem Path c:\temp Filter *.doc PS C:\> Get-ChildItem Filter *.doc Path c:\temp

Przełączniki Przełączniki to parametry nie posiadające wartości. Samo użycie nazwy takiego parametru aktywuje odpowiednią funkcję. Przykładowo, rekurencyjne przetwarzanie pliku danych zapewnia przełącznik recurse: PS C:\> Get-ChildItem C:\temp -recurse

Parametry określone wyrażeniami Wartość parametru może być wynikiem obliczenia wartości wyrażenia: PS C:\> Get-ChildItem ( C:\ + temp ) *.dll recurse PS C:\> Get-Process id (2800 + 100) W treści parametrów można korzystać z symboli wieloznacznych: PS C:\> Get-Service exclude [k-z]*

Tryby przetwarzania WPS Tryb poleceń (normalny) wszystkie dane wejściowe są traktowane jako ciągi znakowe: Hello + + World Tryb wyrażeń umożliwia rozpoznawanie liczb i wyrażeń: Write-Output 10* (8 + 6) Tryby można łączyć. Wyrażenie można włączyć do polecenia stosując znaki nawiasów.

Polecenia z wyrażeniami (1) Przykład Znaczenie 2+3 Wyrażenie. PowerShell wykonuje obliczenie i zwraca liczbę 5. echo 2+3 echo (2+3) To jest wyłącznie polecenie. 2+3 jest interpretowane jako ciąg znakowy wypisywany na ekranie. Polecenie, które zawiera wyrażenie. Powoduje wypisanie liczby 5. 2+3 echo To jest potok, którego pierwszy stopień to wyrażenie. Wynik wyrażenia zostaje przekazany do drugiego stopnia potoku i na ekranie zostaje wyświetlona liczba 5.

Polecenia z wyrażeniami (2) Przykład echo 2+3 7+6 Znaczenie To jest niepoprawna konstrukcja. Wyrażenie może zostać użyte wyłącznie jako pierwszy stopień potoku. $a = Get-Process To jest wyrażenie, które zawiera polecenia. Wynik zwracany przez Get- Process zostaje przekazany do zmiennej. $a Get-Process To jest potok rozpoczynający się od wyrażenia. Zawartość zmiennej $a zostaje przekazana poleceniu Get- Process jako parametr. Get-Process $a To jest niepoprawna konstrukcja. Wyrażenie może być wyłącznie pierwszym stopniem potoku.

Aliasy Pozwalają skrócić wywołania apletów poleceń. Polecenie Get-Alias (lub jego alias aliases) pozwala wyświetlić listę predefiniowanych skrótów nazw apletów poleceń. Listę wszystkich aliasów wybranego apletu (w tym przypadku Get-Process) uzyskamy poleceniem: Get-Alias Where-Object { $_.definition -eq get-process }

Tworzenie nowych aliasów Nowy alias można zdefiniować przy pomocy poleceń: New-Alias tworzy nowy alias lub zwraca informację o błędzie, jeśli alias o podanej nazwie już istnieje. Set-Alias definiuje nowy alias, a jeżeli dana nazwa została już wykorzystana, zastępuje starą definicję nową. Parametr description pozwala dołączyć do aliasu jego opis. Aliasy mogą zastępować nazwy apletów poleceń oraz nazwy zwykłych aplikacji. Definicje aliasów nie mogą obejmować parametrów w takim wypadku należy użyć funkcji. Limit aliasów 4096 (wartość zmiennej $MaximumAliasCount może zostać zmieniona). Set-Alias procs Get-Process New-Alias procs Get-Process Set-Alias np notepad.exe Function Temp { get-childitem c:\temp }

Polecenia zewnętrzne Wszystkie polecenia, które nie zostaną rozpoznane jako aliasy, nazwy apletów poleceń lub wyrażenia są traktowane jako wywołania aplikacji zewnętrznych. Umożliwia to wykorzystywanie PowerShella jako tradycyjnej powłoki, pozwalającej uruchamiać aplikacje. Jeżeli zamiast nazwy polecenia użyta zostanie nazwa pliku, PowerShell korzysta z ustawień zapisanych w Rejestrze Windows, uruchamia domyślną aplikację i otwiera w niej dokument. Przy interpretowaniu wywołań, WPS przeszukuje nazwy w następującej kolejności: 1. aliasy, 2. funkcje, 3. aplety poleceń, 4. polecenia zewnętrzne.

Potoki danych Aplety można łączyć w kolejne stopnie przetwarzania przy użyciu potoków. W przeciwieństwie do potoków interpreterów poleceń systemu UNIX, potok PowerShella przekazuje obiekty platformy.net. Obiektowe przetwarzanie potoków zapewnia niezależność przetwarzania elementów danych od ich położenia w przekazywanym zbiorze informacji. Get-Process Where-Object { $_.name eq iexplore Format-Table, Working-Set

Typy obiektów Aplet może przekazać do potoku dowolny obiekt.net oraz liczby i ciągi znakowe. Standardem jest jednolite traktowanie klasy i typów pierwotnych. Jednak umieszczanie w potoku ciągu znakowego jest wyjątkiem, gdyż dostęp do obiektów daje większe możliwości. Specyfikę podejścia obiektowego obrazuje praca z liczbami. WorkingSet64 to 64-ro bitowa wartość liczbowa, reprezentująca np. wykorzystanie pamięci przez proces. Get-Process Where-Object { $_.WorkingSet64 gt 20*1024*1024 } Get-Process Where-Object { $_.WorkingSet64 gt 20MB } ps? { $_.ws gt 20MB }

Wywołania metod (1) Obiekty.NET, oprócz właściwości mają także metody, które można wywoływać w potoku obiektów. Obiekty klasy System.Diagnostics.Process mają m.in. metodę kill(). Get-Process iexplore Stop-Process Możliwe jest bezpośrednie wywoływanie metody. Get-Process iexplore Foreach-Object { $_.Kill() } ps? { $_.name eq iexplore } % { $_.Kill() }

Wywołania metod (2) Poprzedni przykład działa poprawnie do momentu, w którym w systemie są procesy Internet Explorera. Jeśli wszystkie zostały zakończone, to wywołania Get-Process iexplore generuje błąd. Stąd polecenie: Get-Process Where-Object { $_.Name eq iexplore } Stop-Process Filtrowanie realizuje aplet Where-Object. Nie generuje błędu w przypadku braku obiektów. Aplet Get-Process ma opcję umożliwiającą filtrowanie. Stąd postać: ps p iexplore Kill

Filtrowanie napisów Wywołanie poleceń (ping, netstat) przekazuje do potoku grupę ciągów znakowych. Każdy wiersz danych wyjściowych jest obiektem typu System.String. Ciągi takie można analizować przy użyciu apletu polecenia Select-String, będącego rodzajem filtru przekazującego na wyjście tylko te wiersze, których treść pasuje do podanego wzorca.

Dane wyjściowe Aplet nie powinien formatować danych wyjściowych samodzielnie. Na ekranie pojawia się wynik działania ostatniego apletu w potoku. Do formatowania służą aplety: Out-Default formatowanie standardowe, zgodne z zapisem w konfiguracji PowerShella. Out-Host działa podobnie jak Out-Default, ale pozwala użyć opcji podziału na strony. Out-Null powoduje, że dane wyjściowe nie są wyświetlane. Format-Wide lista dwukolumnowa. Format-List lista szczegółowa. Format-Table tabela.

Formatowanie standardowe Jeżeli potoku nie kończy wywołanie funkcji formatującej, WPS automatycznie przekazuje dane apletowi Out-Default. Predefiniowane formatowanie jest zapisane w pliku DotNetTypes.Format.ps1xml, w katalogu instalacyjnym WPS. Stąd obiekty System.Diagnostics.Process są standardowo wypisywane w 8-miu kolumnach.

Dzielenie na strony Można wymusić przy użyciu parametru p apletu polecenia Out-Host. Get-Process Format-List Out-Host -p

Elementy danych wyjściowych Polecenia formatujące pozwalają wybierać właściwości do wyświetlania: Get-Process Format-Table p id, processname, workingset Nazwy właściwości można skracać stosując symbol wieloznaczny *: Get-Process Format-Table p id, proces*, work*

Wyprowadzanie pojedynczych wartości Aby wyświetlić ciąg znaków lub wartość zmiennej wystarczy wpisać ciąg lub nazwę zmiennej w wierszu poleceń. Można w tym celu użyć apletów poleceń: Write-Host, Write-Warn i Write- Error. Dwa ostatnie generują tekst wyróżniony. Aplet Write-Host pozwala definiować kolor tekstu: Write-Host Hello World foregroundcolor red -backgroundcolor green

Blokowanie wypisywania danych wyjściowych Dopóki skrypt lub okno PowerShella mają dostęp do standardowego wyjścia, wszystkie dane wyjściowe są wypisywane. Blokowanie jest możliwe na trzy sposoby: Użycie apletu polecenia Out-Null na końcu potoku: ps p iexplore Out-Null Zapisanie danych wyjściowych w zmiennej: procs = ps p iexplore Kill Konwersja danych wyjściowych na typ [void]: [void] ( ps p iexplore Kill )

Inne funkcje danych wyjściowych Aplet polecenia Out-Printer wysyła dane do drukarki. Get-Process Out-Printer Get-Process Out-Printer HP LaserJet PCL6 on E02 Aplet polecenia Out-File zapisuje dane do pliku. Get-Process Out-File c:\temp\procesy.txt Get-Process Out-File c:\temp\procesy.txt -Append

Interakcje z użytkownikiem Tekstowe dane wejściowe można pobierać poleceniem Read-Host:

Okno InputBox Proste okno dialogowe można wyświetlić funkcją InputBox(). Funkcja jest zdefiniowana w klasie.net Framework Microsoft.VisualBasic.Interaction. Korzystanie z niej wymaga załadowania biblioteki Microsoft.VisualBasic.dll. [System.Reflection.Assembly]::LoadWithPartialName("Microsoft.VisualBasic") $input = [Microsoft.VisualBasic.Interaction]::InputBox("Login")

Okno uwierzytelniania Wyświetlanie systemowego okna uwierzytelniania użytkownika umożliwia aplet polecenia Get-Credential. Aplet zwraca obiekt System.Management.Automation.PSC redential. Obiekt zawiera jawnie zapisaną nazwę użytkownika (właściwość UserName) oraz zakodowane hasło (właściwość Password)

Analiza zawartości potoku Do tej pory najtrudniejsze było określenie: 1. Typu obiektów, które PowerShell umieszcza w potoku. 2. Określenie właściwości (zmiennych) oraz metod, które posiadają te obiekty. Standardowy opis apletu nie zawsze zawiera odpowiedź: Get-Help Get-Service -full W praktyce pomocne są dwa aplety poleceń: Get-PipelineInfo Get-Member

Get-PipelineInfo Pozwala uzyskać trzy ważne informacje o zawartości potoku: 1. Liczba obiektów w potoku (obiekty są ponumerowane). 2. Typy obiektów w potoku (nazwy klas.net). 3. Reprezentacje obiektów w postaci ciągów znakowych.

Reprezentacja znakowa Standardowa reprezentacja znakowa obiektu, to wynik metody ToString() pakietu.net. Użyteczność wyniku działania metody zależy od badanej klasy: W przypadku obiektów typu System.Diagnostics.Process jest to nazwa klasy i nazwa procesu. Konwersja obiektów System.ServiceProcess.ServiceController zwracanych przez aplet Get-Service() jest bezużyteczna, gdyż wynik zawiera wyłącznie nazwę klasy.

Get-Member Aplet polecenia Get-Member() (alias gm) pozwala wyświetlić nazwy klas obiektów w potoku oraz listy ich właściwości i metod. Klasa.NET ma następujące elementy składowe: metody (Method), właściwości (Property), zbiory właściwości (PropertySet), właściwości dodatkowe (NoteProperty), właściwości skryptowe (ScriptProperty), właściwości programowe (CodeProperty), właściwości aliasowe (AliasPropert). Faktycznie tylko elementy Method i Property są składnikami klas.net. Pozostałe to rozszerzenia dołączane przez WPS.

Metody To powiązana z obiektem operacja. Przykład to metoda Kill() obiektu Process. W wywołaniach metod nigdy nie można pominąć znaków (). Wywołanie bez nawiasów pozwala pobrać informacje o metodzie, ale nie powoduje jej wywołania. Metody mogą odczytywać wartości danych, ustawiać je lub wykonywać inne czynności.

Właściwości To element danych, który zawiera informacje o obiekcie lub pozwala przekazać do niego pewne dane. Właściwościom towarzyszą zazwyczaj pary metod, np. get_maxworkingset() i set_max_workingset() służące odpowiednio do odczytywania i modyfikowania właściwości. Dostęp do danych można uzyskać na 2 sposoby: Get-Process Where-Object { $_.name eq iexplore } Foreach-Object { $_.MaxWorkingSet } Get-Process Where-Object { $_.name eq iexplore } Foreach-Object { $_.get_maxworkingset() } Podobnie zapis: Get-Process Where-Object { $_.name eq iexplore } Foreach-Object { $_.MaxWorkingSet = 1412344} Get-Process Where-Object { $_.name eq iexplore } Foreach-Object { $_.set_maxworkingset(1412344) }

Właściwości Zbiór właściwości to forma ich grupowania. Np. psresources łączy w całość właściwości związane z wykorzystaniem zasobów. Definicja w pliku types.ps1xml. Zapisane w zbiorze dane można odczytać bez podawania poszczególnych właściwości: Get-Process SelectObject psresources Format-Table

Właściwości (2) Właściwości dodatkowe dodatkowe elementy, które nie są właściwościami.net ale rozszerzeniami wprowadzonymi przez WPS. Właściwość skryptowa to właściwość, której wartość jest wyznaczana, a nie przechowywana w obiekcie. Nie oznacza to jedynie obliczeń arytmetycznych. Wyznaczenie może polegać na odczytaniu wartości podobiektu. Get-Process Select-Object name, Product Nazwy produktu, do którego należy dany program nie ma w procesie (nie pokaże manager zadań). Jest zapisana w pliku programu..net pozwala na dostęp do tej informacji za pośrednictwem MainModule.FileversionInfo.ProductName. Get-Process Select-Object name, Mainmodule.FileVersionInfo.ProductName

Właściwości (3) Właściwość programowa jest równoważna skryptowej, ale odpowiadający jej kod nie jest skryptem w języku WPS. Definicje te są zapisane w kodzie.net. Właściwość aliasowa to skrócona nazwa innej właściwości. Nie wyznacza się wartości, a jedynie dokonuje translacji nazwy, np. z WS na WorkingSet. Są zdefiniowane w pliku types.ps1xml. Są rozszerzeniami wprowadzonymi na poziomie PowerShella.

Rozszerzony system typów ETS WPS widzi wiele elementów składowych obiektów, które nie są zdefiniowane w innych klasach. Jednocześnie niektóre elementy dostępne w klasach.net okazują się niedostępne. Odpowiada za to Extended Type System PowerShella. Ukrywanie elementów klas wynika z tego, że są one nie przydatne lub mają lepsze odpowiedniki zapewnione przez rozszerzenia. Rozwiązanie techniczne polega na opakowaniu każdego obiektu umieszczanego przez aplet w potoku obiektem WPS typu PsObject. Implementacja tej klasy decyduje o dostępności dla następnych w potoku apletów i poleceń. Ostatecznie zbiór elementów składowych obiektu określa się przy użyciu: Dla niektórych klas zostały określone adaptery obiektów (ManagementObject, DirectoryEntry, DataRow). Deklaracje w pliku types.ps1xml. Operacje dodawania elementów składowych obiektów wykonane w trakcie pracy apletów poleceń. Operacje dodawania elementów składowych obiektów wykonane przez aplet Add-Member.

Filtrowanie obiektów Wynika z potrzeby wybrania do dalszego przetwarzania pewnego podzbioru obiektów, które wykonywany aplet przekazuje do potoku. Kryterium selekcji może być warunek (np. obiekty o odpowiedniej nazwie) lub pozycja (np. pięć pierwszych). Operację filtrowania w oparciu o warunek realizuje aplet polecenia Where-Object: Get-Process Where-Object { $_.ws gt 1048576 } Do filtrowania w oparciu o kolejność służy aplet Select-Object w połączeniu z Sort-Object: Get-Process Sort-Object ws desc Where-Object last 5

Operatory porównania Porównanie z rozróżnianiem wielkości liter Porównanie bez rozróżniania wielkości liter Znaczenie -lt -ilt Mniejsze niż -le -ile Mniejsze lub równe -gt -igt Większe niż -ge -ige Większe lub równe -eq -ieq Równe -ne -ine Różne -like -ilike Podobieństwo ciągu -notlike -inotlike Brak podobieństwa ciągu -match -notmatch -is Dopasowanie do wzorca (wyrażenia regularne) Brak dopasowania do wzorca Dopasowanie typu

Operatory logiczne Opertator -not lub! -and -or Znaczenie Negacja Koniunkcja Alternatywa Get-Process Where-Object { $_.ws gt 1048576 and $_.name eq firefox } Get-Process Where-Object { $_.DisplayName match ^\w* \w*$ }

Agregacja zawartości potoku Obiekty w potoku mogą mieć różne typy. Przykładowo, polecenie Get-ChildItem wykonane na systemie plików, przekazuje do potoku obiekty FileInfo i DirectoryInfo. Można też połączyć dwa polecenia, które wysyłają obiekty różnych typów do potoku: $( Get-Process ; Get-Service ) Operacja taka ma sens tylko wtedy, gdy kolejne polecenia potoku są w stanie wykonać operacje na obiektach różnych typów. W innym przypadku typ pierwszego obiektu może warunkować sposób przetwarzania całego potoku. $( Get-Process i* ; Get-Service i* ) Get-PipelineInfo

Przycinanie obiektów Przekazywane obiekty często zawierają wiele niepotrzebnych elementów składowych. Odpowiednie ich odfiltrowanie pozwala zmniejszyć wykorzystanie zasobów i zwiększyć przejrzystość danych wyjściowych. Operację pozwala przeprowadzić aplet Select-Object: Get-Process Select-Object ProcessName, get_minworkingset, ws Get-Member Operacja przycięcia może mieć skutki uboczne: Brak właściwej nazwy klasy. Elementy składowe zostają przekształcone we właściwości dodatkowe.

Sortowanie obiektów Do sortowania obiektów służy aplet polcenia Sort-Object. Standardowy porządek jest rosnący. Zmiana kolejności sortowania przełącznikiem desc: Get-Process Sort-Object -desc Domyślnie sortowanie po pierwszej własności. Zmiana przy pomocy przełącznika property: Get-process select-object id, pm, name sort desc property id

Grupowanie obiektów Grupowanie obiektów w potoku wg wskazanej właściwości realizuje aplet Group-object : Get-Service group-object status Jeżeli jedynym celem jest wyświetlenie grup i zliczanie obiektów nie jest potrzebne, można użyć wywołania Select-Object z parametrem unique : Get-ChildItem Select-Object extension -Unique

Obliczenia Na obiektach potoku obliczenia wykonuje aplet Measure-Object. Możliwe są: określenie liczności, znalezienie wartości minimalnej lub maksymalnej, sumy, średniej. Wymagane jest określenie nazwy właściwości, na której będzie wykonywana wskazana operacja. Get-ChildItem Measure-object Property length min max average -sum

Wartości pośrednie Polecenie potokowe może mieć praktycznie dowolną długość. Można je jednak podzielić na fragmenty. Do przenoszenia zawartości potoku między kolejnymi poleceniami służą zmienne. Zmienne w WPS wyróżnia zawsze znak $ na początku nazwy. Usuwanie wartości zmiennej realizuje aplet Clear- Variable. Pobiera nazwę zmiennej bez znaku $. Get-Process Where-Object { $_.name eq firefox } ForEach-Object { $_.ws } $x = Get-Process $y = $x Where-Object { $_.name eq firefox } $y ForEach-Object { $_.ws }

Porównywanie obiektów Aplet Compare-Object pozwala porównać zawartość dwóch potoków. $przed = Get-Process cmd $po = Get-Process Compare-Object $przed $po

Rozgałęzienia Są wykorzystywane, jeśli wyniki pracy apletu mają zostać przekazane dalej w potoku oraz zapisane do zmiennej lub pliku. Zostały zaimplementowane w aplecie Tee- Object. Nazwę zmiennej podaje się po przełączniku var i bez znaku $. Podanie ścieżki dostępu do pliku wymaga użycia przełącznika filepath. Get-Service Tee-Object var a Where-Object { $_.Status eq Running } Tee-Object filepath c:\tmp\uslugi.txt

Uniwersalny model nawigacji PowerShell implementuje niezależny od repozytorium model nawigacji. Podstawowe repozytoria to: Zmienne środowiskowe (env). Klucze Rejestru Windows (HKCU, HKCL). Magazyn certyfikatów (cert). Aliasy (alias), zmienne (Variable) i funkcje PowerShell (function). Aplet Get-ChildItem pracuje na każdym z repozytoriów.

Rejestr systemu Windows Praca z rejestrem nie różni się od pracy z systemem plików. Przejście do klucza HKEY_LOCAL_MACHINE\Software: cd hklm:\software Set-Location hklm:\software Lista podkluczy klucza bieżącego: Dir Get-ChildItem Tworzenie podklucza o nazwie IT-Vision: md IT-Vision Tworzenie podklucza z zawartością standardową: New-Item name Witryna value www.wszib.edu.pl type string

Dostawcy danych i dyski Aplet Get-PSDrive wypisuje listę dostawców danych. Każdy z dostawców zapewnia ujednolicony dostęp metodami Get, Set, New, Remove. WPS jest wyposażony w dostęp do: Systemu plików. Rejestru systemu. Zmiennych środowiskowych. Magazynu certyfikatów. Funkcji PowerShella. Zmiennych PowerShela. Aliasów PowerShela.

Aplety poleceń do nawigacji w repozytoriach danych Aplet polecenia Aliasy Opis Get-ChildItem dir, ls Lista obiektów podrzędnych Get-Cwd cd, pwd Zmiana katalogu bieżącego Get-Content type, cat Wywołanie zawartości elementu New-Item mkdir Tworzenie elementu (gałęzi lub liścia) Get-Location Informacja o katalogu bieżącym Set-Location cd Zmiana katalogu bieżącego Get-Content c:\tmp\pamm.c

Ścieżki Podstawowe symbole stosowane w zapisie ścieżek dostępu do obiektów:... ~ Get-ChildItem c:\windows\[a-dw]*.* Aplet Test-Path sprawdza, czy ścieżka istnieje. Zwraca wynik True lub False. Test-Path c:\tmp Aplet Resolve-Path analizuje symbole wieloznaczne i wypisuje jej pełną postać: Resolve-Path ~

Definiowanie dysków Model nawigacji WPS przewiduje możliwość definiowania nowych dysków, które można wykorzystać m.in. jako skróty zastępujące długie nazwy ścieżkowe. New-PSDrive Name Home PSProvider FileSystem -Root c:\documents and Settings\franio\ Nowo zdefiniowany dysk jest dostępny jedynie w bieżącej konsoli WPS i nie jest dostępny dla innych aplikacji. Podobnie można definiować skróty do kluczy rejestru. Ograniczenie liczby dysków to 4096. Można je zmienić modyfikując zmienną $MaximumDriveCount.

Język skryptów PowerShell

System pomocy Opisy elementów składniowych języka skryptowego PowerShell można wypisać podobnie jak opisy apletów poleceń. Nazwy dokumentów opisujących konstrukcje języka rozpoczynają się od słowa About : Get-Help About_for

Rozdzielanie poleceń Ogólnie jeden wiersz skryptu, to jedno polecenie. W wierszu można umieścić kilka poleceń rozdzielając je znakiem ;. Na końcu każdej linii może znajdować się znak ; ale nie jest to wymagane. Jeśli jedno polecenie musi zostać zapisane w kilku wierszach, należy użyć znaku odwróconego apostrofu ` : Gps ` format-list

Zmienne Nazwy zmiennych rozpoczyna znak $. Nazwa może zawierać litery i cyfry oraz znak _. Część nazw jest zarezerwowana dla zmiennych predefiniowanych $_. Określanie typu zmiennej nie jest wymagane, może on jednak zostać zadeklarowany: $a = 5 $a = [int] 5 $a = [System.DateTime] 2006-01-22 Typy WPS odpowiadają klasom.net: typy [int], [System.Int32] i [int32] są identyczne. Umieszczenie nazwy typu tuż przed wyrażeniem przypisania trwale przypisuje typ zmiennej.

Typ zmiennej W chwili przypisania wartości następuje niejawne zadeklarowanie zmiennej. Jeśli jednak typy zmiennych nie są deklarowane, mogą pojawić się błędy wynikające z błędnego określania typu. Deklaracja ma określony zakres (skrypt, procedura lub blok kodu). Deklarację można usunąć apletem Remove-Variable. Zalecane użycie polecenia Set- PSDebug Strict.

Szybkie typy PowerShella Oznaczenie [int] [int[]] [long] [long[]] [string] [string[]] [char] [char[]] [bool] [bool[]] [byte] [double] [decimal] [float] Typ typeof (int) typeof (int[]) typeof (long) typeof (long[]) typeof (string) typeof (string[]) typeof (char) typeof (char[]) typeof (bool) typeof (bool[]) typeof (byte) typeof (double) typeof (decimal) typeof (float)

Szybkie typy - cd Oznaczenie [single] [regex] [array] [xml] [scriptblock] [switch] [hashtable] [type] [ref] [psobject] [wmi] [wmisearcher] [wmiclass] Typ typeof (float) typeof (System.Text.RegularExpression.Regex) typeof (System.Array) typeof (System. Xml.XmlDocument) typeof (System. Management.Automation.SctiptBlock) typeof (System.Management.Automation.SwitchParameter) typeof (System.Collections.Hashtable) typeof (System.Type) typeof (System. Management.Automation.PSReference) typeof (System. Management.Automation.PSObject) typeof (System. Management.ManagementObject) typeof (System. Management.ManagementObjectSearcher) typeof (System. Management.managementClass)

Sprawdzanie typu zmiennej Informacje o typie są dostępne niezależnie od tego, czy typ zmiennej został jawnie określony. Metoda GetType () zwraca typ zmiennej w postaci obiektu System.Type. Każda zmienna WPS to obiekt klasy.net, więc metoda ta jest zawsze dostępna. Pełną nazwę (z obszarem nazw) pobieramy z właściwości FullName, zaś krotką z Name.

Zmienne predefiniowane To zmienne PowerShella. Ich właściwa nazwa to zmienne zintegrowane lub zmienne wewnętrzne. Wszystkie zadeklarowane zmienne, wewnętrzne i użytkownika można wyświetlić poleceniem: Get-ChildItem Variable: dir Variable:

Zmienne predefiniowane Funkcja $true $false $OFS $Home $PSHome $Args $Input $_ $StackTrace $Host $LastExitCode $Error Opis Wartość prawda Wartość fałsz Separator stosowany przy wyświetlaniu zbioru obiektów Katalog macierzysty użytkownika Katalog macierzysty PowerShella Parametr (przy wywołaniach funkcji) Zawartość potoku (do użytku w funkcjach) Bieżący obiekt potoku (do użytku np. w pętlach) Bieżąca sekwencja wywołań Informacje o hoście WPS Wartość zwrócona przez ostatnio wykonany program konsoli lub zewnętrzną aplikacje Windows Pełna lista błędów od uruchomienia PowerShella. Ich liczbę określa zmienna $MaximumErrorCount

Podstawianie zmiennych Zasada podstawiania zmiennych jest stosowana nie tylko w typowych wyrażeniach, ale również wewnątrz ciągów znakowych. Jeżeli: to zamiast: można napisać: [int] $licznik = 1 [string] $Komputer = messy $licznik.tostring() + Dostep do komputera + $Komputer $licznik. Dostep do komputera $Komputer W obu przypadkach wartość ciągu jest ta sama: 1. Dostep do komputera messy

Podstawianie zmiennych - cd Z podstawiania zmiennych można korzystać w wywołaniach apletów poleceń: Get-DirectoryEntry ( WinNT:// + $Komputer) Get-DirectoryEntry WinNT://$Komputer Mechanizm podstawiania zmiennych obejmuje również obliczanie wartości wyrażeń. Po znaku $ można umieścić w ciągu znakowym dowolne wyrażenie, którego wartość zostanie włączona do ciągu wynikowego: 1+3=$(1+3) Godzina: $((Get-Date).ToShortTimeString()) Podstawianie zmiennych nie zostanie przeprowadzone, jeśli ciąg zostanie zapisany przy użyciu znaków apostrofu zamiast cudzysłowiu: $licznik. Dostep do komputera $Komputer

Liczby Konstruktorami wartości liczbowych mogą być literały liczby, wyrażenia i zakresy. Liczby szesnastkowe poprzedza się znakami 0X i można je stosować wszędzie tam, gdzie liczby dziesiętne. Jeżeli następuje przypisanie literału liczby do zmiennej, której typ nie został jawnie określony, WPS tworzy obiekt typu System.Int32. Jeśli zakres wartości nie jest wystarczający, stosowany jest typ Int64 lub Decimal. Jeśli literał jest ułamkiem, WPS deklaruje typ Double lub Decimal. Aby przypisać zmiennej typ danych, należy poprzedzić deklarację nazwą typu. W przypadku typu Decimal istnieje możliwość zadeklarowania typu poprzez dodanie litery d. Skróty KB, MB i GB pozwalają używać jednostek kilo-, mega- oraz gigabajta.

Liczby pseudolosowe Do generowania liczb pseudolosowych służy aplet Get- Random. Standardowo generuje liczby typu double z przedziału od 0 do Int32.MaxValue. Przedział wartości można zmienić przy użyciu parametrów Min i Max. Istnieje możliwość wyboru wartości losowych z danego zbioru.

Ciągi znakowe WPS pozwala korzystać ze wszystkich metod klasy System.String, a wtym m.in. z: Insert(), Remove(), Replace() i Split(). Pełną listę metod udostępnia polecenie: Get-Member m method

Dzielenie i łączenie ciągów znakowych Aplet polecenia Split-String umożliwia podzielenie napisu na fragmenty w miejscach wskazanych przez znaki. Odpowiednikiem jest metoda Split() klasy System.String. Analogicznie, do łaczenia ciągów służy metoda Join() oraz aplet polecenia Join-String.

Data i godzina Aplet polecenia Get-Date tworzy obiekt System.DateTime klasy.net, który zawiera bieżącą datę i godzinę. Redukcja danych wyjściowych przy pomocy przełącznika displayhint : Get-Date displayhint date Get-Date displayhint time Można obliczyć różnicę między bieżącą datą i godziną, a datą i godziną zapisaną w zmiennej (metoda Substract() lub operator - ): (Get-Date).Substract((Get-Date 1992-05-12 03:11:25 )) (Get-Date) (Get-Date 1992-05-12 03:11:25 ) Różnice czasu są tworzone jako obiekty klasy System.TimeSpan. Można je tworzyć poleceniem New- Timespan : $Przedzial = New-Timespan Days 10 Hours 7 Minutes 6 Seconds 2 $Teraz = Get-Date $Koniec = $Teraz + $Przedzial