Zawartość pudełka: 72 karty, broszura informacyjna, instrukcja.

3+ 2+ vanusele mängijaid 15+ min. Zawartość pudełka: 72 karty, broszura informacyjna, instrukcja. Zasady gry. Celem gry jest zebranie jak największej liczby par (kart z takimi samymi obrazkami). Rozłóż karty, obrazkami w dół, na stole. Zaczyna najmłodszy osoba a następnie kolejka przechodzi zgodnie z ruchem wskazówek zegara. W swoim ruchu każdy gracz obraca dwie karty obrazkami do góry tak aby wszyscy mogli je zobaczyć. Jeśli obrócone karty tworzą parę (są na nich takie same obrazki) zabiera je i kładzie przed sobą. Grający kontynuuje obracanie kart do czasu, gdy obróci karty nie tworzące pary. Gdy tak się stanie odwraca on karty z powrotem obrazkami skierowanymi ku dołowi, a kolejka przechodzi na gracza siedzącego po jego lewej stronie. Zwycięzcą zostaje osoba, która w chwili zakończenia gry (gdy wszystkie pary są już zebrane), ma zgromadzonych najwięcej kart. Art. no 40569 A

Biblia Pismo Święte - Księga To najczęściej stosowane nazwy najbardziej znanej książki świata. Nie bez przyczyny nazywa się ją także Księgą Ksiąg. Ze swoim uniwersalnym przesłaniem stała się ona źródłem chrześcijańskiej kultury i ponadczasowym dziedzictwem ludzkości. Biblia powstawała przez ponad 1500 lat (1500r. p.n.e. - 100r. n.e.). Pisana była przez ponad 40 autorów różnego pochodzenia i zawodów. Byli wśród nich królowie, pasterze, filozofowie, prorocy, a nawet poborca podatkowy, lekarz i kilku rybaków. Pisali pod natchnieniem Ducha Świętego, a ich teksty pokazują zarówno wydarzenia historyczne jak i przesłanie Boga skierowane do każdego człowieka. Biblia podzielona jest na dwie główne części: Stary Testament, składający się z 46 ksiąg i Nowy Testament, zawierający 27 ksiąg. Stary Testament pisany był po hebrajsku a Nowy Testament po grecku. W obydwu częściach występują fragmenty pisane po aramejsku. Pierwsze tłumaczenie Starego Testamentu na język grecki zwane Septuaginta miało miejsce ok. 250r. p.n.e. Około 400r. n.e. św. Hieronim przetłumaczył Stary Testament na Łacinę. Dzieło to zostało później nazwane Wulgatą. John Wycliffe w XIV wieku przetłumaczył biblię na język angielski. Pierwsze w historii przekłady całości Biblii (Starego i Nowego Testamentu) na język polski pojawiają się w okresie reformacji. Były to bezpośrednie przekłady z języków oryginalnych: hebrajskiego, aramejskiego i greckiego. Są to: kalwińska Biblia Brzeska (zwana też Radziwiłłowską ) z 1563 roku (jako pierwszy w historii przekład całości Biblii z języków oryginalnych), ariańska Biblia Nieświeska (15701572) oraz luterańska i kalwińska Biblia Gdańska (1632). Pierwsze pełne tłumaczenie z kręgów katolickich (oparte nie na oryginale, ale na łacińskim XV-wiecznym tłumaczeniu) to Biblia Leopolity zwana też Szarffenbergowską (1561). Do niedawna w użyciu były najpopularniejsze przez wiele wieków katolicka Biblia ks. Wujka (całość wydana w 1599r.) i protestancka Biblia Gdańska. Wciąż powstają przekłady Pisma Świętego na kolejne języki. Cała Biblia została przetłumaczona na 460, a Nowy Testament na 1215 języków. Dzięki temu większość ludzi na całym świecie może czytać Biblię w swoich własnych językach i dzięki temu lepiej odczytywać jej wartościowe przesłanie. ------------------Gra Salomon Memo może stanowić, tak dla młodych jak i starszych, cenne wprowadzenie do ksiąg Pisma Świętego, zarówno poprzez tekst jak i ilustracje. Bycie razem, ćwiczenie pamięci i poznawanie Księgi Ksiąg sprawiają, że gra w Salomon Memo nie jest czasem straconym. Ilustracje umieszczone na kartach pochodzą z tablic dydaktycznych powstałych ponad 100 lat temu. Cytaty pochodzą z Biblii Tysiąclecia.

NOE BUDUJE ARKĘ Bóg zasmucony niegodziwością ludzi rzekł: Zgładzę ludzi, których stworzyłem, z powierzchni ziemi: ludzi, bydło, zwierzęta pełzające i ptaki powietrzne, bo żal mi, że ich stworzyłem. Noe był jedynym sprawiedliwym w świecie pełnym przemocy i zepsucia. Bóg powierzył mu misję zbudowania arki, w której schronienie znajdzie on, jego rodzina i po jednej parze z każdego gatunku zwierząt. Bóg ukarał świat zsyłając na ludzi potop, ale ocalił Noego i jego rodzinę. (Rdz. 6) ZNISZCZENIE SODOMY Bóg zdecydował się zniszczyć Sodomę, gdyż miasto to był siedliskiem rozpusty, występku, grzechu i niemoralności. Ocalił jedynie Lota i jego rodzinę. Aniołowie wyprowadzili ich z miasta nakazując, aby nie oglądali się za siebie. Żona Lota nie posłuchała, obejrzała się na płonące miasto i stała się słupem soli: Pan spuścił na Sodomę i Gomorę deszcz siarki i ognia od Pana <z nieba>. I tak zniszczył te miasta oraz całą okolicę wraz ze wszystkimi mieszkańcami miast, a także roślinność. Żona Lota, która szła za nim, obejrzała się i stała się słupem soli. (Rdz. 19) ABRAHAM I IZAAK Bóg wystawił Abrahama na próbę. Aby sprawdzić jak wielka jest jego wiara, nakazał mu złożyć w ofierze własnego umiłowanego syna Izaaka. Na pytanie Izaaka, Oto ogień i drwa, a gdzież jest jagnię na całopalenie? Abraham odpowiedział: Bóg upatrzy sobie jagnię na całopalenie, synu mój. Tak też się stało. Anioł Pański w ostatniej chwili powstrzymał Abrahama i mógł on powrócić z synem do domu. Anioł przekazał też Abrahamowi Bożą obietnicę: będę ci błogosławił i dam ci potomstwo tak liczne jak gwiazdy na niebie i jak ziarnka piasku na wybrzeżu morza. (Rdz. 22)

SEN JAKUBA Jakub, dzięki podstępowi, otrzymał błogosławieństwo swego ojca Izaaka, przeznaczone dla jego brata Ezawa. Dlatego musiał uciekać przed pragnącym zemsty bratem. W drodze do Charanu, do brata swej matki Rebeki, Jakub trafił na odpowiednie miejsce i tam się zatrzymał na nocleg. Układając się do snu, pod głowę swoją podłożył kamień. We śnie ujrzał drabinę opartą na ziemi, a swym wierzchołkiem sięgającą nieba oraz aniołów Bożych, którzy wchodzili w górę i schodzili na dół. Bóg, stojący na szczycie drabiny, oddał Jakubowi i jego potomstwu ziemię, na której ten leżał oraz przyobiecał, iż potomstwo jego będzie tak liczne, jak proch ziemi. (Rdz. 28) RACHELA PRZY STUDNI Jakub dotarł do Charanu. Tam, przy studni, z której pojono owce, spotkał Rachelę, córkę Labana, brata swej matki. Ponieważ Jakub pokochał Rachelę, rzekł do Labana: Będę ci służył przez siedem lat za twą młodszą córkę, Rachelę. Laban powiedział: Wolę dać ją tobie niż komu innemu. Pozostań więc u mnie. I tak służył Jakub za Rachelę przez siedem lat, a wydały mu się one jak dni kilka, bo bardzo miłował Rachelę. (Rdz. 29) JAKUB BŁOGOSŁAWI SWYCH WNUKÓW Gdy będący w podeszłym wieku Jakub zachorował, Józef przybył do niego ze swymi dwoma synami Manassesem i Efraimem. Jakub pobłogosławił ich, kładąc jednak swą prawą rękę na głowie młodszego Efraima. Józef próbował przełożyć ją na pierworodnego Manassesa. Jakub jednak nie zgodził się i powiedział: I z niego też powstanie szczep, który również będzie liczny. Jednak brat jego młodszy będzie większy od niego, gdyż potomstwo jego obejmie wiele szczepów. W ten sposób dał pierwszeństwo Efraimowi przed Manassesem. (Rdz. 48)

JÓZEF OPOWIADA BRACIOM SWOJE SNY Józef otrzymał od swojego ojca, Jakuba, długą szatę z rękawami. Zazdrośni bracia widząc, że ojciec kocha go bardziej niż ich, znienawidzili go. Pewnego razu Józef miał sen. Wynikało z niego, że będzie jako król panował nad swoimi braćmi: Śniło mi się, że wiązaliśmy snopy w środku pola i wtedy snop mój podniósł się i stanął, a snopy wasze otoczyły go kołem i oddały mu pokłon. Gdy opowiedział go im, ci znienawidzili Józefa jeszcze bardziej. (Rdz. 37) BRACIA ODDAJĄ POKŁON JÓZEFOWI W Kanaanie panował głód. Gdy Jakub dowiedział się, że w Egipcie jest zboże, wysłał tam swych synów: Właśnie słyszałem, że w Egipcie jest zboże, idźcie tam i zakupcie dla nas zboża, abyśmy przetrwali i nie pomarli. Bracia Józefa wyruszyli więc, aby zakupić zboże. Józef sprawował władzę w Egipcie i to on sprzedawał zboże wszystkim mieszkańcom tego kraju. Bracia, nie rozpoznawszy go, oddali mu pokłon, wypełniając tym samym jego sen sprzed lat. Józef rozpoznał swych braci, nie od razu jednak się im ujawnił. (Rdz. 42) URODZENIE MOJŻESZA Gdy córka faraona zeszła nad rzekę, aby się wykąpać, dostrzegła pośród sitowia, na brzegu rzeki, skrzynkę. Okazało się, że w środku znajduje się płaczący trzymiesięczny chłopczyk, który był Hebrajczykiem. Córka faraona ulitowała się nad nim i postanowiła go uratować. Przebywająca w pobliżu siostra chłopczyka podeszła wtedy i zaproponowała, iż znajdzie wśród Izraelek kobietę, która go wykarmi. Córka faraona zgodziła się, a dziecku nadała imię Mojżesz. (Wj. 2)

MOJŻESZ I PŁONĄCY KRZEW Anioł Pański ukazał się Mojżeszowi w płomieniu ognia ze środka krzewu. Gdy Mojżesz postanowił podejść bliżej, usłyszał głos Boga mówiącego: Nie zbliżaj się tu! Zdejm sandały z nóg, gdyż miejsce, na którym stoisz, jest ziemią świętą. Później Bóg powierzył Mojżeszowi misję wyprowadzenia Izraelitów z Egiptu: Idź przeto teraz, oto posyłam cię do faraona, i wyprowadź mój lud, Izraelitów, z Egiptu. (Wj. 3) NOEMI I RUT Noemi pochodziła z Betlejem judzkiego. Gdy jednak w kraju nastał głód, wyruszyła ze swym mężem i dwoma synami aby osiedlić się w ziemi Moabu. Gdy zmarł jej mąż i synowie, zdecydowała się wrócić do Betlejem. Jej synowa, Rut, która również była wdową, postanowiła wyruszyć razem z nią. Na nalegania Rut, aby została, odpowiedziała: gdzie ty pójdziesz, tam ja pójdę, gdzie ty zamieszkasz, tam ja zamieszkam, twój naród będzie moim narodem, a twój Bóg będzie moim Bogiem. (Rt. 1) MŁODY SAMUEL SŁUŻY W ŚWIĄTYNI Młody Samuel usługiwał w świątyni Panu, pod okiem Helego. Pewnej nocy usłyszał wołający go głos. Pobiegł do Helego mówiąc: Oto jestem: przecież mię wołałeś. Ten jednak zaprzeczył. Gdy wołanie powtórzyło się jeszcze dwukrotnie Heli spostrzegł się, że to Pan woła chłopca. Nakazał mu więc następnym razem odpowiedzieć na wołanie słowami: Mów, Panie, bo sługa Twój słucha. Tak też Samuel uczynił. (1 Sm. 3)

DAWID I GOLIAT Gdy Izraelici szykowali się do walki z Filistynami, z obozu przeciwników wystąpił Goliat. Ten ogromny wojownik wyzwał Izraelitów, aby wybrali spośród siebie jedną osobę, która ośmieli się walczyć z nim. Jedynym odważnym okazał się młody pasterz imieniem Dawid. Wyruszył on bez zbroi, jedynie z kijem, procą i torbą pasterską, do której włożył pięć gładkich kamieni ze strumienia. Dawid wypuścił kamień z procy tak, iż ten trafił Goliata w czoło i zabił go. Gdy spostrzegli Filistyni, że ich wojownik zginął, rzucili się do ucieczki. (1 Sm. 17) SALOMON I KRÓLOWA SABY Królowa Saby słyszała wiele o mądrości Salomona. Przyjechała więc do Jerozolimy aby osobiście się o niej przekonać. Odbyła z nim rozmowę o wszystkim, co ją nurtowało, a on udzielał jej wyjaśnień we wszystkich zagadnieniach przez nią poruszanych. Królowa wpadła w zachwyt i przemówiła do Salomonana słowami: Przewyższyłeś mądrością i powodzeniem wszelkie pogłoski, które usłyszałam. (1 Krl. 10) DANIEL W JASKINI LWÓW Daniel służył wiernie na dworze króla Dariusza, a ten zamierzał ustanowić go zwierzchnikiem nad całym królestwem. Wobec tego inni zazdrośni zwierzchnicy i satrapowie usiłowali znaleźć podstawę do oskarżenia Daniela. Nie mogli jednak znaleźć żadnego wykroczenia. Nakłonili więc króla aby wydał zarządzenie zabraniające zanosić prośby do jakiegokolwiek boga lub człowieka poza nim. Gdy pomimo tego Daniel modlił sie do Boga, został wrzucony do jaskini lwów. Jednak Bóg posłał swego Anioła, aby zamknął paszcze lwom i nie pozwolił im uczynić krzywdy Danielowi. Uradował się z tego król i rozkazał wydobyć Daniela z jaskini lwów; nie znaleziono na nim żadnej rany, bo zaufał swemu Bogu. (Dn. 6)

ANIOŁ STRÓŻ Niedola nie przystąpi do ciebie, a cios nie spotka twojego namiotu, bo swoim aniołom dał rozkaz o tobie, aby cię strzegli na wszystkich twych drogach. Na rękach będą cię nosili, abyś nie uraził swej stopy o kamień. Będziesz stąpał po wężach i żmijach, a lwa i smoka będziesz mógł podeptać. Aniołowie są duchami nieustannie wielbiącymi Boga, strzegącymi nas i służącymi jako Boży posłańcy. (Ps. 91) MĘDRCY ZE WSCHODU Gwiazda, którą widzieli Mędrcy ze wschodu szła przed nimi, aż zatrzymała się nad miejscem, gdzie było Dziecię. Mędrcy weszli do domu, upadli na twarz przed nowonarodzonym Jezusem i oddali Mu pokłon. Następnie ofiarowali Mu dary: złoto, kadzidło i mirrę. Te trzy dary symbolizują trzy cnoty, związane z Bóstwem Odkupiciela: cnoty wiary, nadziei oraz miłości. A otrzymawszy we śnie nakaz, żeby nie wracali do Heroda, inną drogą udali się do swojej ojczyzny. (Mt. 2) OFIAROWANIE W ŚWIĄTYNI Maryja i Józef pierwszy raz przynieśli Jezusa do świątyni około 40 dni po jego narodzeniu. Uczynili tak zgodnie z Prawem Mojżeszowym mówiącym, że Każde pierworodne dziecko płci męskiej będzie poświęcone Panu. Przynieśli także zgodnie z Prawem Pańskim parę synogarlic albo dwa młode gołębie. Za natchnieniem Ducha Świętego do świątyni przyszedł też starzec Symeon, pobłogosławił on ich i rzekł do Maryi: Oto Ten przeznaczony jest na upadek i na powstanie wielu w Izraelu, i na znak, któremu sprzeciwiać się będą. A Twoją duszę miecz przeniknie, aby na jaw wyszły zamysły serc wielu. (Łk. 2)

DWUNASTOLETNI JEZUS W ŚWIĄTYNI Jezus wspólnie z rodzicami przebywał w Jerozolimie na Święcie Paschy. Jednak gdy rodzice wyruszyli w drogę powrotną, On pozostał w świątyni gdzie siedział między nauczycielami, przysłuchiwał się im i zadawał pytania. Wszyscy zaś, którzy Go słuchali, byli zdumieni bystrością Jego umysłu i odpowiedziami. Na wyrzuty Maryi szukającej wraz z Józefem Jezusa przez trzy dni odparł: Czemuście Mnie szukali? Czy nie wiedzieliście, że powinienem być w tym, co należy do mego Ojca? (Łk. 2) JEZUS SYN CIEŚLI Jezus dorastał w Nazaret i dlatego nazywa się go Jezusem Nazareńskim. Jego opiekun Józef był cieślą, On też uczył się tego zawodu. Jezus znany był w Nazarecie nie tylko jako syn cieśli, lecz i jako cieśla! W późniejszej działalności publicznej często wykorzystywał w swoim nauczaniu budowlane metafory: Każdego więc, kto tych słów moich słucha i wypełnia je, można porównać z człowiekiem roztropnym, który dom swój zbudował na skale. (Mt. 7) CHRZEST JEZUSA Jezus chce być na równi z człowiekiem, w pełni jego człowieczeństwa. A ponieważ wolą Ojca jest, aby we wszystkim solidaryzował się z grzesznikiem, ani przez chwilę nie waha się, wstępuje w wody Jordanu, i przyjmuje chrzest z rąk św. Jana Chrzciciela. Po wyjściu Jezusa z wody otworzyły się niebiosa i Duch Święty zstąpił na niego, a głos z nieba mówił: Ten jest mój Syn umiłowany, w którym mam upodobanie. (Mt. 3)

PIERWSI UCZNIOWIE JEZUSA Jezus przechodząc obok Jeziora Galilejskiego ujrzał dwóch rybaków, braci: Szymona, zwanego Piotrem i Andrzeja. Rzekł do nich Pójdźcie za Mną, a uczynię was rybakami ludzi. Oni zostawili swoje sieci i natychmiast poszli za nim. A gdy poszedł stamtąd dalej, ujrzał innych dwóch braci: Jakuba, syna Zebedeusza, i brata jego, Jana, jak z ojcem swym Zebedeuszem naprawiali w łodzi swe sieci. Ich też powołał. A oni natychmiast zostawili łódź i ojca i poszli za Nim. (Mt. 4) MODLITWA PAŃSKA Jezus wzywa nas abyśmy nie byli jak obłudnicy, którzy modlą się tak, aby pokazać się ludziom. Oni już otrzymali swoją nagrodę. Nie mamy też być gadatliwi jak poganie, którzy myślą, że przez swe wielomówstwo będą wysłuchani. Jezus uczy nas modlitwy słowami: Ojcze nasz, który jesteś w niebie, niech się święci imię Twoje! Niech przyjdzie królestwo Twoje; niech Twoja wola spełnia się na ziemi, tak jak i w niebie. Chleba naszego powszedniego daj nam dzisiaj; i przebacz nam nasze winy, jak i my przebaczamy tym, którzy przeciw nam zawinili; i nie dopuść, abyśmy ulegli pokusie, ale nas zachowaj od złego! Jeśli bowiem przebaczycie ludziom ich przewinienia, i wam przebaczy Ojciec wasz niebieski. Lecz jeśli nie przebaczycie ludziom, i Ojciec wasz nie przebaczy wam waszych przewinień. (Mt. 6) CUDOWNE ROZMNOŻENIE CHLEBA Jest tu jeden chłopiec, który ma pięć chlebów jęczmiennych i dwie ryby, lecz cóż to jest dla tak wielu?. Lecz Jezus kazał ludziom usiąść, a sam wziął chleby i odmówiwszy dziękczynienie rozdał siedzącym. Każdy dostał tyle ile chciał, a mimo tego wystarczyło dla wielu tysięcy mężczyzn, kobiet i dzieci. Gdy wszyscy się już najedli, Jezus kazał uczniom zebrać resztki. Zebrano je i napełniono nimi 12 koszów. (J.6)

MIŁOSIERNY SAMARYTANIN Człowiek obrabowany przez zbójców, ciężko pobity i zostawiony ledwo żywy nie otrzymał pomocy od przechodzącego kapłana ani Lewity. Dopiero obcokrajowiec Samarytanin lituje się nad nim. Nie tylko udzielił mu pierwszej pomocy, ale także przewiózł go do gospody i zapewnił niezbędną opiekę. Jezus wzywa nas abyśmy i my czynili podobnie. (Łk. 10) WSKRZESZENIE CÓRKI JAIRA Jezus przybył do domu Jaira, w którym leżała jego zmarła 12 letnia córka. Wiele osób naśmiewało się z Jezusa, gdy ten mówił, iż dziecko nie umarło, tylko śpi. On jednak ująwszy dziecko za rękę rzekł do niej: Dziewczynko, mówię ci, wstań. Ona natychmiast wstała i chodziła, a wszyscy świadkowie tego wydarzenia osłupieli ze zdumienia. Jezus pokazał, że jest potężniejszy nawet od śmierci. (Mk. 5) JEZUS BŁOGOSŁAWI DZIECI Rodzice przynosili dzieci do Jezusa. Gdy uczniowie usiłowali ich powstrzymywać, Jezus rzekł: Dopuśćcie dzieci i nie przeszkadzajcie im przyjść do Mnie; do takich bowiem należy królestwo niebieskie. Jezus zawsze znajdował czas dla dzieci. (Mt. 19)

JEZUS I SAMARYTANKA Zmęczony wędrówką, Jezus usiadł przy studni. Nadeszła tam Samarytanka, aby zaczerpnąć wody. Jezus poprosił aby i mu jej podała. Kobieta była zaskoczona tą prośbą, bowiem Żydzi z Samarytaninami unikali się nawzajem. Jeszcze większe było jej zdumienie, gdy Jezus powiedział jej o wszystkim co uczyniła i objawił, że to On jest oczekiwanym Mesjaszem: Jestem nim Ja, który z tobą mówię. (J. 4) PRZEMIENIENIE JEZUSA Jezus z uczniami: Piotrem, Jakubem i Janem wyszedł na górę aby się modlić. Gdy się modlił, wygląd Jego twarzy się odmienił, a Jego odzienie stało się lśniąco białe. A oto dwóch mężów rozmawiało z Nim. Byli to Mojżesz i Eliasz. Później pojawił się obłok, z którego odezwał się głos: To jest Syn mój, Wybrany, Jego słuchajcie! (Łk. 9) DOBRY PASTERZ Jezus jest dobrym pasterzem, który nigdy nie zostawia swojego stada. Jeśli choć jedna owca zaginie, On czyni wszystko by ją odnaleźć. A gdy odnajdzie bierze na swe ramiona i przynosi z powrotem do stada. Jezus jest gotowy by oddać życie za swe owce. Ja jestem dobrym pasterzem. Dobry pasterz daje życie swoje za owce. Najemnik zaś i ten, kto nie jest pasterzem, którego owce nie są własnością, widząc nadchodzącego wilka, opuszcza owce i ucieka, a wilk je porywa i rozprasza. (J. 10)

JEZUS WJEŻDŻA DO JEROZOLIMY Jezus przybył do Jerozolimy na Święto Paschy. Wjechał na osiołku, A ogromny tłum słał swe płaszcze na drodze, inni obcinali gałązki z drzew i ścielili na drodze. A tłumy, które Go poprzedzały i które szły za Nim, wołały głośno: Hosanna Synowi Dawida! Błogosławiony Ten, który przychodzi w imię Pańskie! Hosanna na wysokościach! (Mt. 21) JEZUS UMYWA NOGI SWYCH UCZNIÓW W czasie ostatniej wieczerzy Jezus wstał, złożył swe szaty i przepasał się prześcieradłem. Potem nalał wody do miednicy. I zaczął umywać uczniom nogi i ocierać prześcieradłem, którym był przepasany. Pokazał im w ten sposób, że nie przyszedł aby mu służono, ale aby On służył. Tak samo chce abyśmy i my służyli sobie nawzajem. (J. 13) USTANOWIENIE EUCHARYSTII W czasie ostatniej wieczerzy Jezus wziął chleb i odmówiwszy błogosławieństwo, połamał i dał uczniom, mówiąc: Bierzcie i jedzcie, to jest Ciało moje. Następnie wziął kielich i odmówiwszy dziękczynienie, dał im, mówiąc: Pijcie z niego wszyscy, bo to jest moja Krew Przymierza, która za wielu będzie wylana na odpuszczenie grzechów. Eucharystia jest pamiątką Paschy Chrystusa, to znaczy dzieła zbawienia wypełnionego przez Jego życie, śmierć i zmartwychwstanie. Jest ofiarą uwielbienia, w trakcie której dokonuje się przeistoczenia chleba i wina w Ciało i Krew Chrystusa. (Mt. 26)

JEZUS PRZED PIŁATEM Droga męki Jezusa, zaczynająca się w ogrodzie Getsemani, pełna była kpin, wyśmiewania się, fałszywych świadków, pogardy i fizycznych upokorzeń. Piłat wiedział, że Jezus jest niewinny. Nie miał jednak odwagi wobec wzburzonego tłumu i skazał go na śmierć. Wówczas uwolnił im Barabasza, a Jezusa kazał ubiczować i wydał na ukrzyżowanie. (Mt. 27) JEZUS W EMAUS Po swym zmartwychwstaniu Jezus przyłączył się do dwóch uczniów zmierzających do Emaus. W drodze tłumaczył im Pisma Lecz oczy ich były niejako na uwięzi, tak że Go nie poznali. W trakcie wieczerzy wziął chleb, odmówił błogosławieństwo, połamał go i dawał im. Wtedy oczy im się otworzyły i poznali Go, lecz On zniknął im z oczu. Uczniowie natychmiast wrócili do Jerozolimy by podzielić się radosną nowiną z innymi uczniami. (Łk. 24) WNIEBOWSTĄPIENIE JEZUSA Po zmartwychwstaniu Jezus ukazywał się apostołom przez 40 dni i mówił o królestwie Bożym. Przyrzekł im też, że Duch Święty zstąpi na nich, aby otrzymali jego moc i byli jego świadkami na całym świecie. Po tych słowach uniósł się w ich obecności w górę i obłok zabrał Go im sprzed oczu. Kiedy uporczywie wpatrywali się w Niego, jak wstępował do nieba, przystąpili do nich dwaj mężowie w białych szatach. I rzekli: Mężowie z Galilei, dlaczego stoicie i wpatrujecie się w niebo? Ten Jezus, wzięty od was do nieba, przyjdzie tak samo, jak widzieliście Go wstępującego do nieba. (Dz. 1)

SERIA SALOMON Produkty z serii SALOMON to także składające się z 1000 elementów puzzle i Biblijna Trivia gra dla całej rodziny! Art. no 40569 A