Publiczny akt oskarżenia. Laboratorium nr 4 (2019). Art. 10. [Zasada legalizmu] 1. Organ powołany do ścigania przestępstw jest obowiązany do wszczęcia i przeprowadzenia postępowania przygotowawczego, a oskarżyciel publiczny także do wniesienia i popierania oskarżenia - o czyn ścigany z urzędu. 2. Z wyjątkiem wypadków określonych w ustawie lub w prawie międzynarodowym nikt nie może być zwolniony od odpowiedzialności za popełnione przestępstwo. Art. 14. [Zasada skargowości] 1. Wszczęcie postępowania sądowego następuje na żądanie uprawnionego oskarżyciela lub innego uprawnionego podmiotu. 2. Oskarżyciel publiczny może cofnąć akt oskarżenia do czasu rozpoczęcia przewodu sądowego na pierwszej rozprawie głównej. W toku przewodu sądowego przed sądem pierwszej instancji cofnięcie aktu oskarżenia dopuszczalne jest jedynie za zgodą oskarżonego. Ponowne wniesienie aktu oskarżenia przeciwko tej samej osobie o ten sam czyn jest niedopuszczalne. Akt oskarżenia powinien spełniać wymogi ogólne pisma procesowego (art. 119 k.p.k.) oraz szczególne zawarte w art. 332-334 k.p.k. Podmioty uprawnione do sporządzenia i wniesienia aktu oskarżenia: 1. Prokurator 2. *Policja (uprawniona do sporządzenia aktu oskarżenia, ale nie do jego wniesienia) 3. Organy o których mowa w art. 325 d 4. Organy wskazane w przepisach szczególnych np. Państwowa Agencja Rozwiązywania Problemów Alkoholowych. Art. 325d. Minister Sprawiedliwości, w porozumieniu z właściwymi ministrami, określi, w drodze rozporządzenia, organy uprawnione obok Policji do prowadzenia dochodzeń oraz organy uprawnione do wnoszenia i popierania oskarżenia przed sądem pierwszej instancji w sprawach podlegających rozpoznaniu w postępowaniu uproszczonym, jak również zakres spraw zleconych tym organom, mając na uwadze określony przez ustawę zakres kompetencji tych organów. Szczególne wymogi aktu oskarżenia: Art. 332. 1. Akt oskarżenia powinien zawierać: 1) imię i nazwisko oskarżonego, inne dane o jego osobie, dane o zastosowaniu środka zapobiegawczego oraz zabezpieczenia majątkowego; 1
2) dokładne określenie zarzucanego oskarżonemu czynu ze wskazaniem czasu, miejsca, sposobu i okoliczności jego popełnienia oraz skutków, a zwłaszcza wysokości powstałej szkody; 3) wskazanie, że czyn został popełniony w warunkach wymienionych w art. 64 lub art. 65 Kodeksu karnego albo art. 37 1 Kodeksu karnego skarbowego; 4) wskazanie przepisów ustawy karnej, pod które zarzucany czyn podpada; 5) wskazanie sądu właściwego do rozpoznania sprawy. 6) (uchylony). 2. Do aktu oskarżenia dołącza się jego uzasadnienie, przytaczające fakty i dowody, na których oskarżenie się opiera, a w miarę potrzeby wyjaśniające podstawę prawną oskarżenia i omawiające okoliczności, na które powołuje się oskarżony w swej obronie. 3. Jeżeli postępowanie przygotowawcze zakończyło się w formie dochodzenia, akt oskarżenia może nie zawierać uzasadnienia. Art. 333. 1. Akt oskarżenia powinien także zawierać: 1) listę osób, których wezwania oskarżyciel żąda; 2) wykaz innych dowodów, których przeprowadzenia na rozprawie głównej domaga się oskarżyciel. 2. Prokurator może wnieść o zaniechanie wezwania i odczytanie na rozprawie zeznań świadków przebywających za granicą lub mających stwierdzić okoliczności, którym oskarżony w wyjaśnieniach swych nie zaprzeczył, a okoliczności te nie są tak doniosłe, aby konieczne było bezpośrednie przesłuchanie świadków na rozprawie. Nie dotyczy to osób wymienionych w art. 182. 3. Do aktu oskarżenia dołącza się, do wiadomości sądu, listę ujawnionych osób pokrzywdzonych z podaniem ich adresów, a także adresy osób, o których mowa w 1 pkt 1. 4. (uchylony). 5. Prokurator może także dołączyć do aktu oskarżenia wniosek o orzeczenie wobec podmiotu zobowiązanego określonego w art. 91a zwrotu korzyści majątkowej albo jej równowartości uprawnionemu podmiotowi lub orzeczenie przepadku świadczenia albo jego równowartości na rzecz Skarbu Państwa. Wniosek powinien zawierać uzasadnienie. Art. 334. 1. Z aktem oskarżenia przesyła się sądowi akta postępowania przygotowawczego wraz z załącznikami. 2. Do aktu oskarżenia dołącza się także: 1) załącznik adresowy do akt sprawy; 2) po jednym odpisie tego aktu dla każdego oskarżonego, a w przypadku określonym w art. 335 2 także dla każdego pokrzywdzonego. 2
Pr Ds. 2. 145. 2019 Sąd Rejonowy w Zgierzu II Wydział Karny 95-100 Zgierz ul. Sokołowska 6 Zgierz, dnia 14 marca 2019 r. Prokuratura Rejonowa w Zgierzu ul. Łódzka 20 95-100 Zgierz PUBLICZNY AKT OSKARŻENIA Na podstawie art. 331 1 k.p.k., 332 1 i 3 k.p.k. oskarżam, syna/córkę, urodzonego/ą w w dniu r. zamieszkałego/ą w, obywatela/kę, o wykształceniu, posiadającego/j zawód, właściciela/kę, uprzednio karanego/ą wyrokiem, środka zapobiegawczego i zabezpieczenia majątkowego nie stosowano, o to że [konkluzja- czyli opis czynu] tj. o czyn z art... k.k. w dniu 14 lutego 2018 r. o godzinie 14:30 w ruchu lądowym na ul. Wymyślonej 15/16 w Zgierzu kierował/a samochodem marki XYZ o nr rej. XXXXX będąc w stanie nietrzeźwości - 2,07 mg/l zawartości alkoholu w wydychanym powietrzu tj. o czyn z art. 178a 1 k.k. w dniu 14 lutego 2018 r. o godzinie 14:30 zabrał/a w celu przywłaszczenia na ul. Wymyślonej 15/16 w Zgierzu rower marki Terakroos o wartości 1345 zł na szkodę Julii Roztargnionej tj. o czyn z art. 278a 1 k.k. UZASADNIENIE Sporządzenie uzasadnienia jest co do zasady obowiązkowe (art. 332 2 k.p.k.). Jeżeli postępowanie przygotowawcze zakończyło się w formie dochodzenia, akt oskarżenia może nie zawierać uzasadnienia (art. 332 3 k.p.k.). 3
Na podstawie art. 24 1, 31, 32 i 469 k.p.k. sprawa podlega rozpoznaniu przez Sąd Rejonowy w Zgierzu II Wydział Karny. Lista osób podlegających wezwaniu na rozprawę: Oskarżony:. k.10 Pokrzywdzony. k. 45 Świadek nr 1. k. 47 Świadek nr 2. k. 49 Wykaz innych dowodów do odczytania: 1.. 2.. Dowody rzeczowe i miejsce ich przechowywania: 1.. 2.. Własnoręczny podpis prokuratora 4
KAZUS Jacek Kowalski w dniu 2 marca 2019 r. spotkał się z kolegą Marianem Nowakiem o godzinie 10:30. Do spotkania doszło w miejscu zamieszkania Jacka Kowalskiego. Marian Nowak zaproponował mu wspólne spożycie alkoholu oraz rozmowę o kierunku zmian w prawie karnym procesowym. Mężczyźni spożyli po 5 piw każdy (4,7%). Jacek Kowalski chciał udać do pobliskiego sklepu po zakup alkoholu, gdy zadzwonił jego telefon komórkowy. Była to jego żona Mariola Porywcza- Kowalska, która poprosiła go o to aby odebrał ją samochodem z pracy. Pracę miała skończyć o godzinie 13:00. Marian Nowak poprosił o podwiezienie do najbliższego przystanku PKS. Jacek Kowalski wiedząc, że znajduje się w stanie nietrzeźwości postanowił, że nie pojedzie drogą publiczną (drogą krajową nr 88), lecz drogą leśną. Droga leśna przylegała do jego nieruchomości i pomimo swego charakteru była często wykorzystywana przez mieszkańców miejscowości Zmyśleniowo (pow. Zgierski), na co wskazywały oświadczenia procesowe Jacka Kowalskiego, Marioli Porywczej-Kowalskiej, Mariana Nowaka oraz funkcjonariuszy Policji Stanisława Stróżowskiego i Jerzego Praworządnego. Jacek Kowalski jadąc z nadmierną prędkością 65 km/h uderzył w drzewo. Sam nie doznał żadnych obrażeń. Na skutek zdarzenia Marian Nowak doznał obrażeń w postaci: masywnego krwiaka podpajęczynówkowego, licznych sińców i otarć naskórka twarzy oraz kończyn górnych, stłuczenia prawego płuca, obrzęków i sińców na prawej i lewej małżowinie usznej oraz utracił w lewym oku całkowitą zdolność widzenia. Jacek Kowalski nie przyznał się do jazdy w stanie nietrzeźwości w po drodze publicznej, ale przyznał się do nieumyślnego spowodowania wypadku komunikacyjnego w typie podstawowym tj. art. 177 1 k.k. Podejrzany w toku postępowania przygotowawczego wskazał, że był nietrzeźwy, nie kwestionował wyników badań (I badanie - 1,80 promila, II badanie po 30 minutach - 1, 69 promila alkoholu we krwi; dowód: protokół badania trzeźwości i zeznania funkcjonariuszy Policji Marka Praworządnego i Jana Odważnego). Jacek Kowalski jest synem Krzysztofa i Marzeny (z domu Nowakowska). Mężczyzna urodził się w Łodzi w dniu 25 sierpnia 1984 r. Zamieszkuje wraz z małżonką w miejscowości Zmyśleniowo (pow. zgierski), przy ul. Piłsudskiego 18 91-769. Jest obywatelem polskim. Jest współwłaścicielem w/w nieruchomości Obecnie nie pracuje (posiada status bezrobotnego), pozostaje na utrzymaniu żony. Małżonkowie nie mają żadnych oszczędności. Ukończył technikum samochodowe w Łodzi. Ma dwójkę małoletnich dzieci (Brajan Kowalski lat 2, Dżesika Kowalska lat 4). Jacek Kowalski był uprzednio karany. Wyrokiem z dnia 26 lutego 2018 r. SR Śródmieście IV Wydział Karny (IV K 18/16) został uznany za winnego czynu z art. 178a 1 k.k. i za ten czyn został skazany na karę 6 miesięcy pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania na okres próby 5 lat. Ponadto orzeczono w stosunku do niego środki karne w postaci: zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych na okres 3 lat oraz świadczenie pieniężne w kwocie 5000 zł na rzecz Funduszu Pomocy Pokrzywdzonym oraz Pomocy Postpenitencjarnej. Obecne postępowanie prowadziła Prokuratura Rejonowa w Zgierzu (ul. Łódzka 20 95-100 Zgierz) pod sygnaturą akt 2 Ds. 15/19. 5
Art. 177. 1. Kto, naruszając, chociażby nieumyślnie, zasady bezpieczeństwa w ruchu lądowym, wodnym lub powietrznym, powoduje nieumyślnie wypadek, w którym inna osoba odniosła obrażenia ciała określone w art. 157 1, podlega karze pozbawienia wolności do lat 3. 2. Jeżeli następstwem wypadku jest śmierć innej osoby albo ciężki uszczerbek na jej zdrowiu, sprawca podlega karze pozbawienia wolności od 6 miesięcy do lat 8. 3. Jeżeli pokrzywdzonym jest wyłącznie osoba najbliższa, ściganie przestępstwa określonego w 1 następuje na jej wniosek. Art. 178. 1. Skazując sprawcę, który popełnił przestępstwo określone w art. 173, art. 174 lub art. 177 znajdując się w stanie nietrzeźwości lub pod wpływem środka odurzającego lub zbiegł z miejsca zdarzenia, sąd orzeka karę pozbawienia wolności przewidzianą za przypisane sprawcy przestępstwo w wysokości od dolnej granicy ustawowego zagrożenia zwiększonego o połowę, a w wypadku przestępstwa określonego w art. 177 2 w wysokości nie niższej niż 2 lata, do górnej granicy tego zagrożenia zwiększonego o połowę. Art. 178a. 1. Kto, znajdując się w stanie nietrzeźwości lub pod wpływem środka odurzającego, prowadzi pojazd mechaniczny w ruchu lądowym, wodnym lub powietrznym, podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do lat 2. 4. Jeżeli sprawca czynu określonego w 1 był wcześniej prawomocnie skazany za prowadzenie pojazdu mechanicznego w stanie nietrzeźwości lub pod wpływem środka odurzającego albo za przestępstwo określone w art. 173, 174, 177 lub art. 355 2 popełnione w stanie nietrzeźwości lub pod wpływem środka odurzającego albo dopuścił się czynu określonego w 1 w okresie obowiązywania zakazu prowadzenia pojazdów mechanicznych orzeczonego w związku ze skazaniem za przestępstwo, podlega karze pozbawienia wolności od 3 miesięcy do lat 5. Art. 244. Kto nie stosuje się do orzeczonego przez sąd zakazu zajmowania stanowiska, wykonywania zawodu, prowadzenia działalności, prowadzenia pojazdów, wstępu do ośrodków gier i uczestnictwa w grach hazardowych, wstępu na imprezę masową, przebywania w określonych środowiskach lub miejscach, nakazu okresowego opuszczenia lokalu zajmowanego wspólnie z pokrzywdzonym, zakazu kontaktowania się z określonymi osobami, zakazu zbliżania się do określonych osób lub zakazu opuszczania określonego miejsca pobytu bez zgody sądu albo nie wykonuje zarządzenia sądu o ogłoszeniu orzeczenia w sposób w nim przewidziany, podlega karze pozbawienia wolności od 3 miesięcy do lat 5. Pojęcie "ruch lądowy" obejmuje ono nie tylko ruch odbywający się na drogach publicznych, w strefach ruchu i w strefach zamieszkania, ale również ruch na drogach wewnętrznych, na terenach budowlanych i przemysłowych, lotniskach itp., a więc ruch odbywający się w miejscach dostępnych dla użytku szerszego niż indywidualnie oznaczony. Podobnie zresztą ustawa z dnia 20 czerwca 1997 r. - Prawo o ruchu drogowym (tekst jedn. Dz. U. z 2012 r., poz. 1137) poszerza zakres stosowania zasad ruchu na drogach publicznych i odnosi je do 6
miejsc, gdzie realnie odbywa się ruch lądowy w zakresie wynikającym ze znaków i sygnałów drogowych (art. 1 ust. 2 ustawy). Tymczasem, z dokumentacji znajdującej się w aktach niniejszej sprawy wynika, że na przedmiotowej drodze znaki drogowe dopuszczały określony zakres ruchu pojazdów (...). Kryterium ruchu lądowego należy wiązać nie tyle z formalnym statusem konkretnej drogi czy też określonego miejsca, lecz z faktyczną dostępnością i rzeczywistym wykorzystaniem tego miejsca dla ruchu pojazdów i innych uczestników (Wyrok Sądu Najwyższego z dnia 29 stycznia 2016 r., IV KK 324/15, Prok.i Pr.-wkł. 2016/5/4). Przewidziane w art. 178a 1 k.k. kryterium "ruchu lądowego" należy wiązać nie tyle z formalnym statusem konkretnej drogi, czy też określonego miejsca, lecz z faktyczną dostępnością i rzeczywistym jego wykorzystaniem dla ruchu pojazdów i innych uczestników. Wobec tego samo stwierdzenie, że do zdarzenia doszło na drodze leśnej, nie wyklucza możliwości przypisania czynu z art. 178a 1 k.k. (Postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 28 marca 2017 r., III KK 472/16, LEX nr 2271447.; Postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 30 lipca 2015 r., IV KK 201/15, LEX nr 1765994; Postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 28 marca 2017 r., III KK 472/16, LEX nr 2271447). Między art. 178a 4 k.k. in fine a art. 244 k.k. nie zachodzi kumulatywny zbieg przepisów ustawy w rozumieniu art. 11 2 k.k. (Wyrok Sądu Najwyższego z dnia 8 października 2013 r., III KK 229/13, LEX nr 1375214). Prowadzenie pojazdu mechanicznego w ruchu lądowym w stanie nietrzeźwości w okresie prawomocnie orzeczonego zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych wyczerpuje wyłącznie znamiona występku z art. 178a 4 k.k., pomiędzy bowiem przepisem art. 244 k.k. a art. 178a 4 k.k. nie zachodzi kumulatywny zbieg przepisów ustawy w rozumieniu art. 11 2 k.k. Opis czynu z art. 244 k.k. w pełni zawiera się w znamionach czynu stypizowanego w art. 178a 1 i 4 k.k. (Wyrok Sądu Okręgowego w Gliwicach z dnia 18 listopada 2014 r., VI Ka 520/14, LEX nr 1796898). Między art. 178a 4 k.k. a art. 244 k.k. nie zachodzi kumulatywny zbieg przepisów ustawy w rozumieniu art. 11 2 k.k. Opis czynu zabronionego zawarty w znamionach art. 244 k.k. - w zakresie dotyczącym niestosowania się do orzeczonego przez sąd zakazu prowadzenia pojazdów, zawiera się w znamionach art. 178a 1 i 4 k.k. - w części opisującej prowadzenie pojazdu mechanicznego w stanie nietrzeźwości w okresie obowiązywania orzeczonego przez sąd zakazu prowadzenia takich pojazdów, w związku ze skazaniem za przestępstwo. W konsekwencji zachowania naruszającego treść art. 178a 1 k.k. - w sytuacji, gdy sprawca nie zastosował się do uprzednio orzeczonego wobec niego środka karnego i jednocześnie był wcześniej prawomocnie skazany m.in. za prowadzenie pojazdu mechanicznego w stanie nietrzeźwości - może dojść do zbiegu podstaw stosowania 4 art. 178a k.k. (Wyrok Sądu Okręgowego w Rzeszowie z dnia 7 lutego 2014 r., II Ka 658/13, LEX nr 1796890). Zachowanie sprawcy, kierującego pojazdem w stanie nietrzeźwości lub po użyciu środka odurzającego, który w następstwie naruszenia zasad bezpieczeństwa w ruchu powoduje wypadek komunikacyjny, stanowi dwa odrębne czyny zabronione - jeden określony w art. 7
178a 1 lub 2 k.k., drugi zaś - w art. 177 1 lub 2 k.k. w związku z art. 178 1 k.k. Ewentualna redukcja ocen prawnokarnych powinna zostać dokonana - z uwzględnieniem okoliczności konkretnego przypadku - przy przyjęciu, iż występek zakwalifikowany z art. 178a 1 lub 2 k.k. stanowi współukarane przestępstwo uprzednie (Postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 28 marca 2002 r., I KZP 4/02, OSNKW 2002/5-6/37). Zachowanie sprawcy, kierującego pojazdem w stanie nietrzeźwości lub po użyciu środka odurzającego, który w następstwie naruszenia zasad bezpieczeństwa w ruchu powoduje wypadek komunikacyjny, stanowi dwa odrębne czyny zabronione - jeden określony w art. 178a 1 lub 2 k.k., drugi zaś - w art. 177 1 lub 2 k.k. w zw. z art. 178 1 k.k. (Postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 19 lipca 2006 r., III KK 139/06, LEX nr 193078). 8