PROGRAM SZKOLENIA PN. ZASADY NABYWANIA MIENIA W RZECZPOSPOLITEJ POLSKIEJ PRZEZ OBCOKRAJOWCÓW

PROGRAM SZKOLENIA PN. ZASADY NABYWANIA MIENIA W RZECZPOSPOLITEJ POLSKIEJ PRZEZ OBCOKRAJOWCÓW 1. Pojęcie mienia w rozumieniu przepisów kodeksu cywilnego. 2. Rodzaje i formy nabycia mienia. 3. Ustawa o nabywaniu nieruchomości przez cudzoziemców. a) rys historyczny do ustawy b) ustawa i akty wykonawcze do niej c) odesłania do innych ustaw analiza treści niektórych z nich 4. Zakres podmiotowy i przedmiotowy stosowania ustawy. 5. Przepisy ustawy w praktyce: a) komentarze do ustawy b) orzecznictwo Sądu NajwyŜszego 6. Konkretne przykłady do rozwiązania podczas szkolenia case study. 7. Test na zakończenie wykładu. ZASADY NABYWANIA MIENIA W RZECZPOSPOLITEJ POLSKIEJ PRZEZ OBCOKRAJOWCÓW 1

Dz.U.64.16.93 USTAWA z dnia 23 kwietnia 1964 r. KODEKS CYWILNY 1) (Dz. U. z dnia 18 maja 1964 r.) Tytuł III. MIENIE Art. 44. (19) Mieniem jest własność i inne prawa majątkowe. Art. 44 1. (20) 1. Własność i inne prawa majątkowe, stanowiące mienie państwowe, przysługują Skarbowi Państwa albo innym państwowym osobom prawnym. 2. Uprawnienia majątkowe Skarbu Państwa względem państwowych osób prawnych określają odrębne przepisy, w szczególności regulujące ich ustrój. Art. 45. Rzeczami w rozumieniu niniejszego kodeksu są tylko przedmioty materialne. Art. 46. 1. Nieruchomościami są części powierzchni ziemskiej stanowiące odrębny przedmiot własności (grunty), jak równieŝ budynki trwale z gruntem związane lub części takich budynków, jeŝeli na mocy przepisów szczególnych stanowią odrębny od gruntu przedmiot własności. 2. Prowadzenie ksiąg wieczystych regulują odrębne przepisy. Art. 46 1. (21) Nieruchomościami rolnymi (gruntami rolnymi) są nieruchomości, które są lub mogą być wykorzystywane do prowadzenia działalności wytwórczej w rolnictwie w zakresie produkcji roślinnej i zwierzęcej, nie wyłączając produkcji ogrodniczej, sadowniczej i rybnej. Art. 47. 1. Część składowa rzeczy nie moŝe być odrębnym przedmiotem własności i innych praw rzeczowych. 2. Częścią składową rzeczy jest wszystko, co nie moŝe być od niej odłączone bez uszkodzenia lub istotnej zmiany całości albo bez uszkodzenia lub istotnej zmiany przedmiotu odłączonego. 3. Przedmioty połączone z rzeczą tylko dla przemijającego uŝytku nie stanowią jej części składowych. Art. 48. Z zastrzeŝeniem wyjątków w ustawie przewidzianych, do części składowych gruntu naleŝą w szczególności budynki i inne urządzenia trwale z gruntem związane, jak równieŝ drzewa i inne rośliny od chwili zasadzenia lub zasiania. Art. 49. (22) 1. Urządzenia słuŝące do doprowadzania lub odprowadzania płynów, pary, gazu, energii elektrycznej oraz inne urządzenia podobne nie naleŝą do części składowych nieruchomości, jeŝeli wchodzą w skład przedsiębiorstwa. 2. Osoba, która poniosła koszty budowy urządzeń, o których mowa w 1, i jest ich właścicielem, moŝe Ŝądać, aby przedsiębiorca, który przyłączył urządzenia do swojej sieci, nabył ich własność za odpowiednim wynagrodzeniem, chyba Ŝe w umowie strony postanowiły inaczej. Z Ŝądaniem przeniesienia własności tych urządzeń moŝe wystąpić takŝe przedsiębiorca. Art. 50. Za części składowe nieruchomości uwaŝa się takŝe prawa związane z jej własnością. Art. 51. 1. PrzynaleŜnościami są rzeczy ruchome potrzebne do korzystania z innej rzeczy (rzeczy głównej) zgodnie z jej przeznaczeniem, jeŝeli pozostają z nią w faktycznym związku odpowiadającym temu celowi. 2. Nie moŝe być przynaleŝnością rzecz nie naleŝąca do właściciela rzeczy głównej. 3. PrzynaleŜność nie traci tego charakteru przez przemijające pozbawienie jej faktycznego związku z rzeczą główną. Art. 52. Czynność prawna mająca za przedmiot rzecz główną odnosi skutek takŝe względem przynaleŝności, chyba Ŝe co innego wynika z treści czynności albo z przepisów szczególnych. Art. 53. 1. PoŜytkami naturalnymi rzeczy są jej płody i inne odłączone od niej części składowe, o ile według zasad prawidłowej gospodarki stanowią normalny dochód z rzeczy. 2. PoŜytkami cywilnymi rzeczy są dochody, które rzecz przynosi na podstawie stosunku prawnego. Art. 54. PoŜytkami prawa są dochody, które prawo to przynosi zgodnie ze swym społecznogospodarczym przeznaczeniem. ZASADY NABYWANIA MIENIA W RZECZPOSPOLITEJ POLSKIEJ PRZEZ OBCOKRAJOWCÓW 2

Art. 55. 1. Uprawnionemu do pobierania poŝytków przypadają poŝytki naturalne, które zostały odłączone od rzeczy w czasie trwania jego uprawnienia, a poŝytki cywilne - w stosunku do czasu trwania tego uprawnienia. 2. JeŜeli uprawniony do pobierania poŝytków poczynił nakłady w celu uzyskania poŝytków, które przypadły innej osobie, naleŝy mu się od niej wynagrodzenie za te nakłady. Wynagrodzenie nie moŝe przenosić wartości poŝytków. Art. 55 1. (23) Przedsiębiorstwo jest zorganizowanym zespołem składników niematerialnych i materialnych przeznaczonym do prowadzenia działalności gospodarczej. Obejmuje ono w szczególności: 1) oznaczenie indywidualizujące przedsiębiorstwo lub jego wyodrębnione części (nazwa przedsiębiorstwa); 2) własność nieruchomości lub ruchomości, w tym urządzeń, materiałów, towarów i wyrobów, oraz inne prawa rzeczowe do nieruchomości lub ruchomości; 3) prawa wynikające z umów najmu i dzierŝawy nieruchomości lub ruchomości oraz prawa do korzystania z nieruchomości lub ruchomości wynikające z innych stosunków prawnych; 4) wierzytelności, prawa z papierów wartościowych i środki pienięŝne; 5) koncesje, licencje i zezwolenia; 6) patenty i inne prawa własności przemysłowej; 7) majątkowe prawa autorskie i majątkowe prawa pokrewne; 8) tajemnice przedsiębiorstwa; 9) księgi i dokumenty związane z prowadzeniem działalności gospodarczej. Art. 55 2. (24) Czynność prawna mająca za przedmiot przedsiębiorstwo obejmuje wszystko, co wchodzi w skład przedsiębiorstwa, chyba Ŝe co innego wynika z treści czynności prawnej albo z przepisów szczególnych. Art. 55 3. (25) Za gospodarstwo rolne uwaŝa się grunty rolne wraz z gruntami leśnymi, budynkami lub ich częściami, urządzeniami i inwentarzem, jeŝeli stanowią lub mogą stanowić zorganizowaną całość gospodarczą, oraz prawami związanymi z prowadzeniem gospodarstwa rolnego. Art. 55 4. (26) Nabywca przedsiębiorstwa lub gospodarstwa rolnego jest odpowiedzialny solidarnie ze zbywcą za jego zobowiązania związane z prowadzeniem przedsiębiorstwa lub gospodarstwa, chyba Ŝe w chwili nabycia nie wiedział o tych zobowiązaniach, mimo zachowania naleŝytej staranności. Odpowiedzialność nabywcy ogranicza się do wartości nabytego przedsiębiorstwa lub gospodarstwa według stanu w chwili nabycia, a według cen w chwili zaspokojenia wierzyciela. Odpowiedzialności tej nie moŝna bez zgody wierzyciela wyłączyć ani ograniczyć. ZASADY NABYWANIA MIENIA W RZECZPOSPOLITEJ POLSKIEJ PRZEZ OBCOKRAJOWCÓW 3

Dz.U.04.167.1758 j.t. USTAWA z dnia 24 marca 1920 r. o nabywaniu nieruchomości przez cudzoziemców (tekst jednolity) Art. 1. 1. Nabycie nieruchomości przez cudzoziemca wymaga zezwolenia. Zezwolenie jest wydawane, w drodze decyzji administracyjnej, przez ministra właściwego do spraw wewnętrznych, jeŝeli sprzeciwu nie wniesie Minister Obrony Narodowej, a w przypadku nieruchomości rolnych, jeŝeli sprzeciwu równieŝ nie wniesie minister właściwy do spraw rozwoju wsi. 1a. Sprzeciw, o którym mowa w ust. 1, jest wyraŝany, w drodze postanowienia, w terminie 14 dni od dnia doręczenia wystąpienia ministra właściwego do spraw wewnętrznych. W szczególnie uzasadnionych przypadkach minister właściwy do spraw wewnętrznych, na wniosek organu, któremu przysługuje prawo sprzeciwu, przedłuŝa termin na jego wniesienie do 2 miesięcy od dnia doręczenia wystąpienia ministra właściwego do spraw wewnętrznych. 1b. Odmowa wydania zezwolenia, o którym mowa w ust. 1, nie wymaga wystąpienia do Ministra Obrony Narodowej lub ministra właściwego do spraw rozwoju wsi. 2. Cudzoziemcem w rozumieniu ustawy jest: 1) osoba fizyczna nieposiadająca obywatelstwa polskiego; 2) osoba prawna mająca siedzibę za granicą; 3) nieposiadająca osobowości prawnej spółka osób wymienionych w pkt 1 lub 2, mająca siedzibę za granicą, utworzona zgodnie z ustawodawstwem państw obcych; 4) osoba prawna i spółka handlowa nieposiadająca osobowości prawnej mająca siedzibę na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, kontrolowana bezpośrednio lub pośrednio przez osoby lub spółki wymienione w pkt 1, 2 i 3. 3. W przypadku spółki handlowej za kontrolowaną, w rozumieniu ustawy, uwaŝa się spółkę, w której cudzoziemiec lub cudzoziemcy dysponują bezpośrednio lub pośrednio powyŝej 50 % głosów na zgromadzeniu wspólników lub na walnym zgromadzeniu, takŝe jako zastawnik, uŝytkownik lub na podstawie porozumień z innymi osobami, albo mają pozycję dominującą w rozumieniu przepisów art. 4 1 pkt 4 lit. b lub c, lub e ustawy z dnia 15 września 2000 r. - Kodeks spółek handlowych (Dz. U. Nr 94, poz. 1037, z 2001 r. Nr 102, poz. 1117 oraz z 2003 r. Nr 49, poz. 408 i Nr 229, poz. 2276). 4. Nabyciem nieruchomości w rozumieniu ustawy jest nabycie prawa własności nieruchomości lub prawa uŝytkowania wieczystego, na podstawie kaŝdego zdarzenia prawnego. 5. Nabyciem drugiego domu w rozumieniu przepisów ustawy jest nabycie przez cudzoziemca, o którym mowa w art. 1 ust. 2 pkt 1, nieruchomości przeznaczonej pod zabudowę mieszkaniową lub na cele rekreacyjno-wypoczynkowe, która nie będzie stanowić stałego miejsca zamieszkania cudzoziemca. Nie dotyczy to nabycia samodzielnego lokalu mieszkalnego w rozumieniu ustawy z dnia 24 czerwca 1994 r. o własności lokali (Dz. U. z 2000 r. Nr 80, poz. 903 oraz z 2004 r. Nr 141, poz. 1492). Art. 1a. 1. Zezwolenie, o którym mowa w art. 1 ust. 1, jest wydawane na wniosek cudzoziemca, jeŝeli: 1) nabycie nieruchomości przez cudzoziemca nie spowoduje zagroŝenia obronności, bezpieczeństwa państwa lub porządku publicznego, a takŝe nie sprzeciwiają się temu względy polityki społecznej i zdrowia społeczeństwa; 2) wykaŝe on, Ŝe zachodzą okoliczności potwierdzające jego więzi z Rzecząpospolitą Polską. 2. Okolicznościami potwierdzającymi więzi cudzoziemca z Rzecząpospolitą Polską mogą być w szczególności: 1) posiadanie polskiej narodowości lub polskiego pochodzenia; 2) zawarcie związku małŝeńskiego z obywatelem Rzeczypospolitej Polskiej; (1) 3) posiadanie zezwolenia na zamieszkanie na czas oznaczony z wyłączeniem zezwolenia udzielonego na podstawie art. 53a ust. 2 ustawy z dnia 13 czerwca 2003 r. o cudzoziemcach (Dz. U. z ZASADY NABYWANIA MIENIA W RZECZPOSPOLITEJ POLSKIEJ PRZEZ OBCOKRAJOWCÓW 4

2006 r. Nr 234, poz. 1694, z późn. zm.), zezwolenia na osiedlenie się lub zezwolenia na pobyt rezydenta długoterminowego Wspólnot Europejskich; 4) członkostwo w organie zarządzającym przedsiębiorców wymienionych w art. 1 ust. 2 pkt 4, 5) wykonywanie na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej działalności gospodarczej lub rolniczej, zgodnie z przepisami prawa polskiego. 3. Wniosek o wydanie zezwolenia powinien zawierać: 1) oznaczenie wnioskodawcy i jego statusu prawnego; 2) oznaczenie nabywanej nieruchomości; 3) oznaczenie zbywcy; 4) określenie formy prawnej nabycia nieruchomości; 5) informację o celu i moŝliwości nabycia nieruchomości. 4. Do wniosku, o którym mowa w ust. 3, cudzoziemiec ubiegający się o wydanie zezwolenia jest obowiązany dołączyć dokumenty potwierdzające okoliczności wskazane we wniosku oraz okoliczności, o których mowa w ust. 2, a takŝe inne dokumenty umoŝliwiające ustalenie prawidłowości nabycia nieruchomości. 5. Powierzchnia nieruchomości nabytych przez cudzoziemca w celu zaspokojenia jego potrzeb Ŝyciowych nie moŝe przekroczyć 0,5 ha, zaś w przypadku określonym w ust. 2 pkt 5 powinna być uzasadniona rzeczywistymi potrzebami wynikającymi z charakteru wykonywanej działalności gospodarczej. 6. Nabycie nieruchomości rolnych przez cudzoziemców następuje dodatkowo, z zachowaniem przepisów ustawy z dnia 11 kwietnia 2003 r. o kształtowaniu ustroju rolnego (Dz. U. Nr 64, poz. 592). Art. 2. 1. Minister Spraw Wewnętrznych (2) przed wydaniem decyzji w sprawie zezwolenia moŝe: 1) zaŝądać przedstawienia dowodów i informacji niezbędnych do rozpatrzenia wniosku oraz do dokonania sprawdzenia, o którym mowa w pkt 2; 2) dokonać, takŝe przy pomocy właściwych organów administracji rządowej, sprawdzenia, czy nabycie nieruchomości przez cudzoziemca nie spowoduje zagroŝenia obronności, bezpieczeństwa państwa lub porządku publicznego, a takŝe czy będzie ono zgodne z interesem państwa. 2. Minister Spraw Wewnętrznych (3) moŝe w zezwoleniu określić dla cudzoziemca zamierzającego nabyć nieruchomość specjalne warunki, od których spełnienia będzie uzaleŝniona moŝliwość jej nabycia. Art. 2a. Minister właściwy do spraw wewnętrznych moŝe zwracać się do innych niŝ określone w art. 2 ust. 1 pkt 2 organów administracji publicznej, organizacji zawodowych i instytucji państwowych o wyraŝenie opinii oraz przekazanie dokumentów i informacji, w szczególności zawartych w ewidencji gruntów i budynków, niezbędnych do realizacji zadań, o których mowa w art. 1 ust. 1, art. 3e oraz w art. 8 ust. 4. Art. 3. 1. Zezwolenie powinno określać w szczególności: 1) osobę nabywcy i zbywcy; 2) przedmiot nabycia; 3) specjalne warunki, w sytuacji określonej w art. 2 ust. 2. 2. Zezwolenie jest waŝne dwa lata od dnia wydania. Art. 3a. Decyzję w sprawie zezwolenia na nabycie nieruchomości połoŝonej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej, ustanowionej na podstawie odrębnych przepisów, wydaje się w terminie miesiąca od dnia złoŝenia wniosku przez stronę. Art. 3b. Postępowanie w sprawie wydania zezwolenia umarza się, gdy wystąpi o to cudzoziemiec, na którego wniosek je wszczęto, a takŝe gdy właściciel lub wieczysty uŝytkownik nieruchomości oświadczy, Ŝe nie zamierza jej zbyć na rzecz cudzoziemca ubiegającego się o zezwolenie. Art. 3c. Organ wydający decyzję lub postanowienie w postępowaniu toczącym się na podstawie przepisów ustawy moŝe odstąpić od uzasadnienia faktycznego, jeŝeli wymaga tego obronność lub bezpieczeństwo państwa. Art. 3d. 1. Cudzoziemiec zamierzający nabyć nieruchomość moŝe ubiegać się o przyrzeczenie wydania zezwolenia, zwane dalej "promesą". Do promesy stosuje się odpowiednio przepisy art. 1-3c. ZASADY NABYWANIA MIENIA W RZECZPOSPOLITEJ POLSKIEJ PRZEZ OBCOKRAJOWCÓW 5

2. Promesa jest waŝna rok od dnia wydania. 3. Promesa moŝe być wydana równieŝ na wniosek załoŝycieli podmiotu, o którym mowa w art. 1 ust. 2 pkt 4. 4. W okresie waŝności promesy nie moŝna odmówić wydania zezwolenia, chyba Ŝe uległ zmianie stan faktyczny istotny dla rozstrzygnięcia sprawy. Art. 3e. 1. Nabycie lub objęcie przez cudzoziemca udziałów lub akcji w spółce handlowej z siedzibą na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, a takŝe kaŝda inna czynność prawna dotycząca udziałów lub akcji wymaga zezwolenia ministra właściwego do spraw wewnętrznych, jeŝeli w ich wyniku spółka będąca właścicielem lub wieczystym uŝytkownikiem nieruchomości na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej stanie się spółką kontrolowaną. 2. Nabycie lub objęcie przez cudzoziemca udziałów lub akcji w spółce handlowej z siedzibą na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, będącej właścicielem lub wieczystym uŝytkownikiem nieruchomości na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, wymaga zezwolenia ministra właściwego do spraw wewnętrznych, jeŝeli spółka ta jest spółką kontrolowaną, a udziały lub akcje nabywa lub obejmuje cudzoziemiec niebędący udziałowcem lub akcjonariuszem spółki. 3. (4) Przepisy ust. 1 i 2 nie dotyczą przypadków, gdy akcje spółki są dopuszczone do obrotu na rynku regulowanym albo spółka jest właścicielem lub wieczystym uŝytkownikiem nieruchomości określonej w art. 8 ust. 1 pkt 1, 1a i 5, z zastrzeŝeniem art. 8 ust. 3. 4. Do zezwoleń, o których mowa w ust. 1 i 2, przepisy art. 1-3d stosuje się odpowiednio. 5. Wniosek o wydanie zezwolenia, o którym mowa w ust. 1 i 2, powinien oprócz informacji, o których mowa w art. 1a ust. 3 pkt 1 i 3, zawierać dodatkowo: 1) oznaczenie spółki, której udziały (akcje) są nabywane, obejmowane albo są przedmiotem innej czynności prawnej; 2) oznaczenie spółki, która w wyniku nabycia, objęcia udziałów (akcji) albo innej czynności prawnej dotyczącej udziałów (akcji) innej spółki handlowej stanie się spółką kontrolowaną; 3) określenie nieruchomości stanowiących własność bądź będących w uŝytkowaniu wieczystym spółki, która stanie się spółką kontrolowaną lub której udziały (akcje) są nabywane lub obejmowane przez cudzoziemców; 4) określenie sposobu nabycia lub objęcia udziałów (akcji) bądź innej czynności prawnej dotyczącej udziałów (akcji) w spółce, na skutek której spółka będąca właścicielem lub uŝytkownikiem wieczystym nieruchomości na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej stanie się spółką kontrolowaną. Art. 3f. Minister właściwy do spraw wewnętrznych określi, w drodze rozporządzenia: 1) rodzaje dokumentów, o których mowa w art. 1a ust. 4, 2) szczegółowe informacje dotyczące okoliczności wskazanych we wniosku, 3) wzory oświadczeń składanych przez cudzoziemców w związku z prowadzonym przez ministra właściwego do spraw wewnętrznych postępowaniem w sprawie wydania zezwolenia oraz wykazów dołączanych do tych oświadczeń - uwzględniając zróŝnicowany zakres informacji i dokumentów składanych przez cudzoziemców, o których mowa w art. 1 ust. 2. Art. 4. Minister właściwy do spraw wewnętrznych przedstawia Sejmowi corocznie, w terminie do dnia 31 marca, szczegółowe sprawozdanie z realizacji ustawy, a w szczególności o liczbie udzielonych zezwoleń, rodzaju i obszarze oraz terytorialnym rozmieszczeniu nieruchomości, których one dotyczą, a takŝe liczbie decyzji odmawiających udzielenia zezwolenia. Art. 5. Bez przedstawienia zezwolenia Ministra Spraw Wewnętrznych (5), a w przypadku ustanowienia w zezwoleniu specjalnych warunków - takŝe dowodu z dokumentu urzędowego o ich spełnieniu, nie moŝna dokonywać czynności prawnych oraz wpisów prawa własności i prawa uŝytkowania wieczystego. Art. 5a. (uchylony). Art. 6. 1. Nabycie nieruchomości przez cudzoziemca wbrew przepisom ustawy jest niewaŝne. 2. W razie nabycia nieruchomości wbrew przepisom ustawy, o niewaŝności nabycia orzeka sąd takŝe na Ŝądanie, właściwego ze względu na miejsce połoŝenia nieruchomości, wójta (burmistrza, ZASADY NABYWANIA MIENIA W RZECZPOSPOLITEJ POLSKIEJ PRZEZ OBCOKRAJOWCÓW 6

prezydenta miasta), starosty, marszałka województwa lub wojewody albo na Ŝądanie ministra właściwego do spraw wewnętrznych. 3. Przepisy ust. 1 i 2 stosuje się odpowiednio do nabycia lub objęcia udziałów lub akcji w spółce handlowej wbrew przepisom art. 3e, z tym Ŝe Ŝądanie, o którym mowa w ust. 2, zgłosić moŝe takŝe kaŝdy udziałowiec lub akcjonariusz spółki. Art. 7. 1. Przepisów ustawy nie stosuje się do przekształcenia spółki handlowej w rozumieniu przepisów tytułu IV działu III ustawy z dnia 15 września 2000 r. - Kodeks spółek handlowych. 2. Przepisów ustawy nie stosuje się do nabycia nieruchomości w drodze dziedziczenia przez osoby uprawnione do dziedziczenia ustawowego. JeŜeli prawo ojczyste spadkodawcy nie przewiduje dziedziczenia ustawowego, w tym zakresie stosuje się prawo polskie. 3. JeŜeli cudzoziemiec, który nabył wchodzącą w skład spadku nieruchomość na podstawie testamentu, nie uzyska zezwolenia ministra właściwego do spraw wewnętrznych na podstawie wniosku złoŝonego w ciągu dwóch lat od dnia otwarcia spadku, prawo własności nieruchomości lub prawo uŝytkowania wieczystego nabywają osoby, które byłyby powołane do spadku z ustawy. 4. Przepisy ust. 2 i 3 stosuje się odpowiednio do udziałów lub akcji spółki handlowej będącej właścicielem lub wieczystym uŝytkownikiem nieruchomości na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. 5. Przepisów ustawy nie stosuje się do funduszu inwestycyjnego zamkniętego oraz specjalistycznego funduszu inwestycyjnego otwartego stosującego zasady i ograniczenia inwestycyjne określone dla funduszu inwestycyjnego zamkniętego w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 27 maja 2004 r. o funduszach inwestycyjnych (Dz. U. Nr 146, poz. 1546). Art. 7a. (uchylony). Art. 8. 1. Nie wymaga uzyskania zezwolenia, z zastrzeŝeniem ust. 3: 1) nabycie samodzielnego lokalu mieszkalnego w rozumieniu ustawy z dnia 24 czerwca 1994 r. o własności lokali; 1a) nabycie samodzielnego lokalu uŝytkowego o przeznaczeniu garaŝowym lub udziału w takim lokalu, jeŝeli jest to związane z zaspokojeniem potrzeb mieszkaniowych nabywcy lub właściciela nieruchomości lub samodzielnego lokalu mieszkalnego; 2) (6) nabycie nieruchomości przez cudzoziemca zamieszkującego w Rzeczypospolitej Polskiej co najmniej 5 lat od udzielenia mu zezwolenia na osiedlenie się lub zezwolenia na pobyt rezydenta długoterminowego Wspólnot Europejskich; 3) (7) nabycie przez cudzoziemca, będącego małŝonkiem obywatela polskiego i zamieszkującego w Rzeczypospolitej Polskiej co najmniej 2 lata od udzielenia mu zezwolenia na osiedlenie się lub zezwolenia na pobyt rezydenta długoterminowego Wspólnot Europejskich, nieruchomości, które w wyniku nabycia stanowić będą wspólność ustawową małŝonków; 4) nabycie przez cudzoziemca nieruchomości, jeŝeli w dniu nabycia jest uprawniony do dziedziczenia ustawowego po zbywcy nieruchomości, a zbywca nieruchomości jest jej właścicielem lub wieczystym uŝytkownikiem co najmniej 5 lat; 5) nabycie przez podmiot, o którym mowa w art. 1 ust. 2 pkt 4, na jego cele statutowe, nieruchomości niezabudowanych, których łączna powierzchnia w całym kraju nie przekracza 0,4 ha na obszarze miast; 6) nabycie nieruchomości przez cudzoziemca, będącego bankiem i jednocześnie wierzycielem hipotecznym, w trybie przejęcia nieruchomości na własność w wyniku bezskutecznej licytacji w postępowaniu egzekucyjnym; 7) nabycie lub objęcie przez bank będący osobą prawną określoną w art. 1 ust. 2 pkt 4 akcji lub udziałów w spółce, o której mowa w art. 3e, w związku z dochodzeniem przez ten bank roszczeń wynikających z dokonanych czynności bankowych. 2. (8) Nie jest wymagane uzyskanie zezwolenia przez cudzoziemców, będących obywatelami lub przedsiębiorcami państw - stron umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym albo Konfederacji Szwajcarskiej, z wyjątkiem nabycia: 1) nieruchomości rolnych i leśnych, przez okres 12 lat od dnia przystąpienia Rzeczypospolitej Polskiej do Unii Europejskiej; ZASADY NABYWANIA MIENIA W RZECZPOSPOLITEJ POLSKIEJ PRZEZ OBCOKRAJOWCÓW 7

2) drugiego domu, przez okres 5 lat od dnia przystąpienia Rzeczypospolitej Polskiej do Unii Europejskiej. 2a. (9) Nie jest wymagane uzyskanie zezwolenia przez cudzoziemców, będących obywatelami państw - stron umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym albo Konfederacji Szwajcarskiej w okresach określonych w ust. 2, w przypadku: 1) nabycia nieruchomości rolnych połoŝonych: a) w województwach: dolnośląskim, kujawsko-pomorskim, lubuskim, opolskim, pomorskim, warmińskomazurskim, wielkopolskim, zachodniopomorskim - po upływie 7 lat od dnia zawarcia umowy dzierŝawy z datą pewną, jeŝeli przez ten okres osobiście prowadzili na tej nieruchomości działalność rolniczą oraz legalnie zamieszkiwali na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, b) w województwach: lubelskim, łódzkim, małopolskim, mazowieckim, podkarpackim, podlaskim, śląskim, świętokrzyskim - po upływie 3 lat od dnia zawarcia umowy dzierŝawy z datą pewną, jeŝeli przez ten okres osobiście prowadzili na tej nieruchomości działalność rolniczą oraz legalnie zamieszkiwali na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej; 2) nabycia drugiego domu: a) jeŝeli nabywca legalnie, nieprzerwanie zamieszkuje co najmniej 4 lata na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub b) w celu wykonywania działalności gospodarczej polegającej na świadczeniu usług turystycznych, przy czym zwolnienie to nie obejmuje obywateli Konfederacji Szwajcarskiej. 2b. (10) Obywatele państw - stron umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym albo Konfederacji Szwajcarskiej, będący w dniu uzyskania przez Rzeczpospolitą Polską członkostwa w Unii Europejskiej udziałowcami lub akcjonariuszami spółek handlowych z siedzibą na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, mogą do okresów dzierŝawy, o których mowa w ust. 2a pkt 1, zaliczyć okres dzierŝawy nieruchomości rolnej przez spółkę, jeŝeli przez ten okres, będąc udziałowcami lub akcjonariuszami spółki, osobiście prowadzili na tej nieruchomości działalność rolniczą oraz legalnie zamieszkiwali na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. 3. Zwolnień, o których mowa w ust. 1, nie stosuje się do nieruchomości połoŝonych w strefie nadgranicznej oraz gruntów rolnych o powierzchni przekraczającej 1 ha. 4. Minister właściwy do spraw wewnętrznych prowadzi rejestr nieruchomości, udziałów i akcji, nabytych lub objętych przez cudzoziemców bez zezwolenia w przypadkach określonych w ust. 1, 2 i 2a, oraz rejestr nieruchomości, udziałów i akcji nabytych lub objętych przez cudzoziemców na podstawie wymaganych zezwoleń, o których mowa w art. 1 ust. 1 oraz w art. 3e ust. 1 i 2. 5. Rada Ministrów określi, w drodze rozporządzenia, tryb postępowania i szczegółowe zasady prowadzenia rejestrów, o których mowa w ust. 4. Art. 8a. 1. Notariusz przesyła ministrowi właściwemu do spraw wewnętrznych, w terminie 7 dni od dnia sporządzenia, wypis z aktu notarialnego, mocą którego cudzoziemiec nabył lub objął nieruchomość, udziały lub akcje w spółce, będącej właścicielem lub wieczystym uŝytkownikiem nieruchomości. 2. Przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio do sądu, jeŝeli nabycie nieruchomości nastąpiło na podstawie prawomocnego orzeczenia oraz gdy nabycie lub objęcie udziałów lub akcji podlega wpisowi do rejestru przedsiębiorców. Art. 9. (uchylony). Art. 10. Ustawa niniejsza nabiera mocy obowiązującej w 8 dni po jej ogłoszeniu. ZASADY NABYWANIA MIENIA W RZECZPOSPOLITEJ POLSKIEJ PRZEZ OBCOKRAJOWCÓW 8

USTAWA z dnia 15 września 2000 r. Kodeks spółek handlowych 1). (Dz. U. z dnia 8 listopada 2000 r.) Art. 4. 1. UŜyte w ustawie określenia oznaczają: 1) spółka osobowa - spółkę jawną, spółkę partnerską, spółkę komandytową i spółkę komandytowoakcyjną, 2) spółka kapitałowa - spółkę z ograniczoną odpowiedzialnością i spółkę akcyjną, 3) spółka jednoosobowa - spółkę kapitałową, której wszystkie udziały albo akcje naleŝą do jednego wspólnika albo akcjonariusza, 4) spółka dominująca - spółkę handlową w przypadku, gdy: a) dysponuje bezpośrednio lub pośrednio większością głosów na zgromadzeniu wspólników albo na walnym zgromadzeniu, takŝe jako zastawnik albo uŝytkownik, bądź w zarządzie innej spółki kapitałowej (spółki zaleŝnej), takŝe na podstawie porozumień z innymi osobami, lub b) jest uprawniona do powoływania lub odwoływania większości członków zarządu innej spółki kapitałowej (spółki zaleŝnej) albo spółdzielni (spółdzielni zaleŝnej), takŝe na podstawie porozumień z innymi osobami, lub c) jest uprawniona do powoływania lub odwoływania większości członków rady nadzorczej innej spółki kapitałowej (spółki zaleŝnej) albo spółdzielni (spółdzielni zaleŝnej), takŝe na podstawie porozumień z innymi osobami, lub d) (1) członkowie jej zarządu stanowią więcej niŝ połowę członków zarządu innej spółki kapitałowej (spółki zaleŝnej) albo spółdzielni (spółdzielni zaleŝnej), lub e) dysponuje bezpośrednio lub pośrednio większością głosów w spółce osobowej zaleŝnej albo na walnym zgromadzeniu spółdzielni zaleŝnej, takŝe na podstawie porozumień z innymi osobami, lub f) wywiera decydujący wpływ na działalność spółki kapitałowej zaleŝnej albo spółdzielni zaleŝnej, w szczególności na podstawie umów określonych w art. 7, 5) spółka powiązana - spółkę kapitałową, w której inna spółka handlowa albo spółdzielnia dysponuje bezpośrednio lub pośrednio co najmniej 20% głosów na zgromadzeniu wspólników albo na walnym zgromadzeniu, takŝe jako zastawnik lub uŝytkownik, albo na podstawie porozumień z innymi osobami lub która posiada bezpośrednio co najmniej 20% udziałów albo akcji w innej spółce kapitałowej, 6) (2) spółka publiczna - spółkę w rozumieniu przepisów o ofercie publicznej i warunkach wprowadzania instrumentów finansowych do zorganizowanego systemu obrotu oraz o spółkach publicznych, 7) (3) instytucja finansowa - bank, fundusz inwestycyjny, towarzystwo funduszy inwestycyjnych lub powierniczych, narodowy fundusz inwestycyjny, zakład ubezpieczeń, zakład reasekuracji, fundusz powierniczy, towarzystwo emerytalne, fundusz emerytalny lub dom maklerski, mające siedzibę w Rzeczypospolitej Polskiej albo w państwie naleŝącym do Organizacji Współpracy Gospodarczej i Rozwoju (OECD), 8) rejestr - rejestr przedsiębiorców, 9) głosy - głosy "za", "przeciw" lub "wstrzymujące się" oddane podczas głosowania w sposób zgodny z ustawą, umową albo statutem spółki, 10) bezwzględna większość głosów - więcej niŝ połowę głosów oddanych, 11) sprawozdanie finansowe - sprawozdania finansowe w rozumieniu przepisów o rachunkowości. 2. Ilekroć w ustawie mowa jest o "umowie spółki", naleŝy przez to rozumieć takŝe akt załoŝycielski sporządzony przez jedynego wspólnika albo akcjonariusza spółki kapitałowej. 3. (4) W przypadku gdy dwie spółki handlowe dysponują wzajemnie większością głosów obliczoną zgodnie z 1 pkt 4 lit. a), za spółkę dominującą uwaŝa się spółkę handlową, która posiada większy ZASADY NABYWANIA MIENIA W RZECZPOSPOLITEJ POLSKIEJ PRZEZ OBCOKRAJOWCÓW 9

procent głosów na zgromadzeniu wspólników albo walnym zgromadzeniu drugiej spółki (spółki zaleŝnej). W przypadku gdy kaŝda ze spółek handlowych posiada równy procent głosów na zgromadzeniu wspólników albo walnym zgromadzeniu drugiej spółki, za spółkę dominującą uwaŝa się tę spółkę, która wywiera wpływ na spółkę zaleŝną takŝe na podstawie powiązania przewidzianego w 1 pkt 4 lit. b)-f). 4. (5) W przypadku gdy stosując kryteria przewidziane w 3, nie moŝna ustalić stosunku dominacji i zaleŝności między dwiema spółkami handlowymi, za spółkę dominującą uwaŝa się tę spółkę handlową, która moŝe wywierać wpływ na inną spółkę na podstawie większej liczby powiązań, o których mowa w 1 pkt 4 lit. b)-f). 5. (6) W przypadku niemoŝności ustalenia na podstawie 3 i 4, która ze spółek jest spółką dominującą, obie spółki są spółkami wzajemnie dominującymi i zaleŝnymi. ZASADY NABYWANIA MIENIA W RZECZPOSPOLITEJ POLSKIEJ PRZEZ OBCOKRAJOWCÓW 10

USTAWA z dnia 24 czerwca 1994 r. o własności lokali. Art. 1. 1. Ustawa określa sposób ustanawiania odrębnej własności samodzielnych lokali mieszkalnych, lokali o innym przeznaczeniu, prawa i obowiązki właścicieli tych lokali oraz zarząd nieruchomością wspólną. 2. W zakresie nie uregulowanym ustawą do własności lokali stosuje się przepisy Kodeksu cywilnego. Art. 2. 1. Samodzielny lokal mieszkalny, a takŝe lokal o innym przeznaczeniu, zwane dalej "lokalami", mogą stanowić odrębne nieruchomości. 2. Samodzielnym lokalem mieszkalnym, w rozumieniu ustawy, jest wydzielona trwałymi ścianami w obrębie budynku izba lub zespół izb przeznaczonych na stały pobyt ludzi, które wraz z pomieszczeniami pomocniczymi słuŝą zaspokajaniu ich potrzeb mieszkaniowych. Przepis ten stosuje się odpowiednio równieŝ do samodzielnych lokali wykorzystywanych zgodnie z przeznaczeniem na cele inne niŝ mieszkalne. 3. Spełnienie wymagań, o których mowa w ust. 2, stwierdza starosta w formie zaświadczenia. 4. Do lokalu mogą przynaleŝeć, jako jego części składowe, pomieszczenia, choćby nawet do niego bezpośrednio nie przylegały lub były połoŝone w granicach nieruchomości gruntowej poza budynkiem, w którym wyodrębniono dany lokal, a w szczególności: piwnica, strych, komórka, garaŝ, zwane dalej "pomieszczeniami przynaleŝnymi". 5. Lokale wraz z pomieszczeniami do nich przynaleŝnymi zaznacza się na rzucie odpowiednich kondygnacji budynku, a w razie połoŝenia pomieszczeń przynaleŝnych poza budynkiem mieszkalnym - takŝe na wyrysie z operatu ewidencyjnego; dokumenty te stanowią załącznik do aktu ustanawiającego odrębną własność lokalu. 6. W razie braku dokumentacji technicznej budynku, zaznaczeń, o których mowa w ust. 5, dokonuje się, zgodnie z wymogami przepisów prawa budowlanego, na koszt dotychczasowego właściciela nieruchomości, o ile strony umowy o ustanowienie odrębnej własności lokalu nie postanowiły inaczej. ZASADY NABYWANIA MIENIA W RZECZPOSPOLITEJ POLSKIEJ PRZEZ OBCOKRAJOWCÓW 11

USTAWA z dnia 11 kwietnia 2003 r. o kształtowaniu ustroju rolnego 1) (Dz. U. z dnia 15 kwietnia 2003 r.) Art. 1. Ustawa określa zasady kształtowania ustroju rolnego państwa przez: 1) poprawę struktury obszarowej gospodarstw rolnych; 2) przeciwdziałanie nadmiernej koncentracji nieruchomości rolnych; 3) zapewnienie prowadzenia działalności rolniczej w gospodarstwach rolnych przez osoby o odpowiednich kwalifikacjach. Art. 2. Ilekroć w ustawie jest mowa o: 1) "nieruchomości rolnej" - naleŝy przez to rozumieć nieruchomość rolną w rozumieniu Kodeksu cywilnego, z wyłączeniem nieruchomości połoŝonych na obszarach przeznaczonych w planach zagospodarowania przestrzennego na cele inne niŝ rolne; 2) "gospodarstwie rolnym" - naleŝy przez to rozumieć gospodarstwo rolne w rozumieniu Kodeksu cywilnego o obszarze nie mniejszym niŝ 1 ha uŝytków rolnych; 3) "prowadzeniu działalności rolniczej" - naleŝy przez to rozumieć prowadzenie działalności wytwórczej w rolnictwie w zakresie produkcji roślinnej lub zwierzęcej, w tym produkcji ogrodniczej, sadowniczej i rybnej; 4) "Agencji" - naleŝy przez to rozumieć Agencję Nieruchomości Rolnych; 5) "uŝytkach rolnych" - naleŝy przez to rozumieć grunty orne, sady, łąki trwałe, pastwiska trwałe, grunty rolne zabudowane, grunty pod stawami i grunty pod rowami. Art. 3. 1. W przypadku sprzedaŝy nieruchomości rolnej przez osobę fizyczną lub osobę prawną inną niŝ Agencja, prawo pierwokupu przysługuje z mocy ustawy jej dzierŝawcy, jeŝeli łącznie spełnione są następujące warunki: 1) umowa dzierŝawy została zawarta w formie pisemnej i ma datę pewną oraz była wykonywana co najmniej 3 lata, licząc od tej daty; 2) nabywana nieruchomość wchodzi w skład gospodarstwa rodzinnego dzierŝawcy lub jest dzierŝawiona przez spółdzielnie produkcji rolnej. 2. O treści umowy sprzedaŝy nieruchomości rolnej przez osobę, o której mowa w ust. 1, zawiadamia się dzierŝawcę tej nieruchomości, jeŝeli umowa dzierŝawy trwała co najmniej 3 lata od dnia jej zawarcia. 3. JeŜeli dzierŝawcy przysługuje prawo pierwokupu, o którym mowa w ust. 1, zawiadomienie, o którym mowa w ust. 2, wywołuje skutki określone w przepisach Kodeksu cywilnego dotyczących prawa pierwokupu. 4. W przypadku braku uprawnionego do pierwokupu, o którym mowa w ust. 1, albo niewykonania przez niego tego prawa, prawo pierwokupu przysługuje z mocy ustawy Agencji, działającej na rzecz Skarbu Państwa. 5. Przepisów ust. 1-4 nie stosuje się, jeŝeli nabywcą nieruchomości rolnej jest: 1) spółdzielnia produkcji rolnej - w przypadku sprzedaŝy przez jej członka nieruchomości rolnej stanowiącej wkład gruntowy w tej spółdzielni; 2) osoba bliska zbywcy w rozumieniu przepisów o gospodarce nieruchomościami. 6. JeŜeli przeniesienie własności nieruchomości rolnej ma na celu uzyskanie prawa do renty strukturalnej, prawo pierwokupu przysługuje, gdy w wyniku wykonania tego prawa zostanie spełniony warunek, o którym mowa w art. 6 ust. 2 ustawy z dnia 26 kwietnia 2001 r. o rentach strukturalnych w rolnictwie (Dz. U. Nr 52, poz. 539). 7. Prawo pierwokupu, o którym mowa w ust. 4, nie przysługuje, jeŝeli w wyniku nabycia nieruchomości rolnej następuje powiększenie gospodarstwa rodzinnego, jednak do powierzchni nie większej niŝ określona w art. 5 ust. 1 pkt 2, a nabywana nieruchomość rolna połoŝona jest w gminie, w której ma miejsce zamieszkania nabywca, lub w gminie sąsiedniej. ZASADY NABYWANIA MIENIA W RZECZPOSPOLITEJ POLSKIEJ PRZEZ OBCOKRAJOWCÓW 12

8. JeŜeli cena sprzedawanej nieruchomości raŝąco odbiega od jej wartości rynkowej, wykonujący prawo pierwokupu moŝe, w terminie 14 dni od dnia złoŝenia oświadczenia o wykonaniu prawa pierwokupu, wystąpić do sądu o ustalenie ceny tej nieruchomości. 9. Sąd ustala cenę nieruchomości, o której mowa w ust. 8, przy zastosowaniu sposobów jej ustalania przewidzianych w przepisach o gospodarce nieruchomościami. Art. 4. 1. JeŜeli przeniesienie własności nieruchomości rolnej następuje w wyniku zawarcia umowy innej niŝ umowa sprzedaŝy, Agencja, działająca na rzecz Skarbu Państwa, moŝe złoŝyć oświadczenie o nabyciu tej nieruchomości za zapłatą równowartości pienięŝnej. 2. JeŜeli równowartość pienięŝna, o której mowa w ust. 1, nie wynika z treści umowy, równowartość tę Agencja określa przy zastosowaniu sposobów ustalania wartości nieruchomości przewidzianych w przepisach o gospodarce nieruchomościami. 3. JeŜeli równowartość pienięŝna, o której mowa w ust. 1, wynikająca z treści umowy raŝąco odbiega od wartości rynkowej nieruchomości rolnej, stosuje się odpowiednio art. 3 ust. 8 i 9. 4. Uprawnienie, o którym mowa w ust. 1, nie przysługuje: 1) jeŝeli w wyniku przeniesienia własności nieruchomości rolnej następuje powiększenie gospodarstwa rodzinnego, jednak do powierzchni nie większej niŝ określona w art. 5 ust. 1 pkt 2; 2) jeŝeli przeniesienie własności nieruchomości rolnej następuje na rzecz: a) spółdzielni produkcji rolnej - w przypadku nieruchomości rolnej stanowiącej wkład gruntowy członka tej spółdzielni, b) osoby bliskiej zbywcy w rozumieniu przepisów o gospodarce nieruchomościami; 3) jeŝeli przeniesienie własności nieruchomości rolnej następuje w wyniku umowy z następcą, o której mowa w art. 84 ustawy z dnia 20 grudnia 1990 r. o ubezpieczeniu społecznym rolników (Dz. U. z 1998 r. Nr 7, poz. 25, Nr 106, poz. 668 i Nr 117, poz. 756, z 1999 r. Nr 60, poz. 636, z 2000 r. Nr 45, poz. 531, z 2001 r. Nr 73, poz. 764, z 2002 r. Nr 113, poz. 984 oraz z 2003 r. Nr 45, poz. 391). 5. Do wykonywania uprawnienia, o którym mowa w ust. 1, stosuje się odpowiednio przepisy Kodeksu cywilnego dotyczące prawa pierwokupu. Art. 5. 1. Za gospodarstwo rodzinne uwaŝa się gospodarstwo rolne: 1) prowadzone przez rolnika indywidualnego oraz 2) w którym łączna powierzchnia uŝytków rolnych jest nie większa niŝ 300 ha. 2. Przy ustalaniu powierzchni uŝytków rolnych, o której mowa w ust. 1 pkt 2, będących przedmiotem współwłasności uwzględnia się powierzchnię nieruchomości rolnych odpowiadających udziałowi we współwłasności takich nieruchomości, a w przypadku współwłasności łącznej uwzględnia się łączną powierzchnię nieruchomości rolnych stanowiących przedmiot współwłasności. 3. Przepis ust. 2 stosuje się odpowiednio do ustalania powierzchni uŝytków rolnych będących przedmiotem współposiadania na podstawie umowy dzierŝawy. Art. 6. 1. Za rolnika indywidualnego uwaŝa się osobę fizyczną, będącą właścicielem lub dzierŝawcą nieruchomości rolnych o łącznej powierzchni uŝytków rolnych nieprzekraczającej 300 ha, prowadzącą osobiście gospodarstwo rolne, posiadającą kwalifikacje rolnicze, zamieszkałą w gminie, na obszarze której połoŝona jest jedna z nieruchomości rolnych wchodzących w skład tego gospodarstwa. 2. UwaŜa się, Ŝe osoba fizyczna osobiście prowadzi gospodarstwo rolne, jeŝeli podejmuje wszelkie decyzje dotyczące prowadzenia działalności rolniczej w tym gospodarstwie. 3. UwaŜa się, Ŝe osoba fizyczna posiada kwalifikacje rolnicze, jeŝeli: 1) uzyskała wykształcenie rolnicze co najmniej zasadnicze lub wykształcenie średnie lub wyŝsze, lub 2) osobiście prowadziła gospodarstwo rolne lub pracowała w gospodarstwie rolnym przez okres co najmniej 5 lat. 4. Przy ustalaniu powierzchni uŝytków rolnych, o których mowa w ust. 1, stosuje się odpowiednio przepisy art. 5 ust. 2 i 3. Art. 7. 1. Dowodem potwierdzającym osobiste prowadzenie gospodarstwa rolnego jest oświadczenie prowadzącego to gospodarstwo, poświadczone przez wójta (burmistrza, prezydenta miasta). ZASADY NABYWANIA MIENIA W RZECZPOSPOLITEJ POLSKIEJ PRZEZ OBCOKRAJOWCÓW 13

2. Dowodem potwierdzającym posiadanie kwalifikacji rolniczych jest: 1) w przypadku, o którym mowa w art. 6 ust. 3 pkt 1 - świadectwo lub dyplom ukończenia szkoły z uzyskanym tytułem zawodowym albo dyplom uzyskania tytułu zawodowego lub dyplom potwierdzający kwalifikacje zawodowe; 2) w przypadku, o którym mowa w art. 6 ust. 3 pkt 2 - oświadczenie poświadczone przez wójta (burmistrza, prezydenta miasta) lub świadectwo pracy. 3. (1) Jako dowód, o którym mowa w ust. 2, dopuszcza się równieŝ odpowiednie dokumenty wydane przez właściwe organy lub instytucje państw członkowskich Europejskiego Obszaru Gospodarczego oraz Konfederacji Szwajcarskiej. 4. Dowodem potwierdzającym zamieszkanie jest dokument określający zameldowanie na pobyt stały w rozumieniu przepisów o ewidencji ludności i dowodach osobistych. 5. Dowodem potwierdzającym spełnienie warunku określonego: 1) w art. 5 ust. 1 pkt 1 w zakresie dotyczącym powierzchni uŝytków rolnych jest oświadczenie nabywcy albo uprawnionego do pierwokupu; 2) w art. 5 ust. 1 pkt 2 jest oświadczenie nabywcy albo uprawnionego do pierwokupu, poświadczone przez wójta (burmistrza, prezydenta miasta). 6. Przy zawieraniu umowy, w wyniku której następuje przeniesienie własności nieruchomości rolnej, nabywca jest obowiązany do przedłoŝenia dowodów, o których mowa w ust. 1-5, albo złoŝenia oświadczenia, Ŝe nie spełnia warunków określonych w art. 5 i 6. W oświadczeniu tym naleŝy podać łączną powierzchnię i miejsce połoŝenia nieruchomości rolnych, których nabywca jest właścicielem lub dzierŝawcą. 7. Dowody, o których mowa w ust. 1-5, oraz oświadczenie, o którym mowa w ust. 6, stanowią załączniki do umowy, w wyniku której następuje przeniesienie własności nieruchomości rolnej. Art. 8. 1. Nieruchomości rolne nabyte na podstawie art. 3 ust. 4 i art. 4 wchodzą w skład Zasobu Własności Rolnej Skarbu Państwa. 2. Nieruchomość, o której mowa w ust. 1, znajdująca się w dniu wejścia w skład Zasobu Własności Rolnej Skarbu Państwa we władaniu innych osób na podstawie umów, pozostaje nadal we władaniu tych osób na dotychczasowych warunkach, do chwili zawarcia z Agencją nowych umów. 3. JeŜeli nowe umowy nie zostaną zawarte w terminie roku od dnia wejścia nieruchomości w skład Zasobu Własności Rolnej Skarbu Państwa, dotychczasowe umowy wygasają. Art. 9. 1. Czynność prawna dokonana niezgodnie z przepisami ustawy lub bez zawiadomienia uprawnionego do prawa pierwokupu lub bez zawiadomienia Agencji, w przypadku określonym w art. 4 ust. 1, jest niewaŝna. 2. Z powództwem o stwierdzenie niewaŝności czynności prawnej z przyczyn, o których mowa w ust. 1, oprócz osób mających w tym interes prawny moŝe wystąpić Agencja. ZASADY NABYWANIA MIENIA W RZECZPOSPOLITEJ POLSKIEJ PRZEZ OBCOKRAJOWCÓW 14

USTAWA z dnia 20 października 1994 r. o specjalnych strefach ekonomicznych (tekst jednolity) Rozdział 1 Przepisy ogólne Art. 1. Ustawa określa zasady i tryb ustanawiania specjalnych stref ekonomicznych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, zarządzania takimi strefami oraz szczególne zasady i warunki prowadzenia na ich terenie działalności gospodarczej. Art. 2. Specjalną strefą ekonomiczną, zwaną dalej "strefą", jest wyodrębniona zgodnie z przepisami ustawy, niezamieszkała część terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, na której terenie moŝe być prowadzona działalność gospodarcza na zasadach określonych ustawą. Art. 3. Strefa moŝe być ustanowiona w celu przyspieszenia rozwoju gospodarczego części terytorium kraju, w szczególności przez: 1) rozwój określonych dziedzin działalności gospodarczej; 2) rozwój nowych rozwiązań technicznych i technologicznych oraz ich wykorzystanie w gospodarce narodowej; 3) rozwój eksportu; 4) zwiększenie konkurencyjności wytwarzanych wyrobów i świadczonych usług; 5) zagospodarowanie istniejącego majątku przemysłowego i infrastruktury gospodarczej; 6) tworzenie nowych miejsc pracy; 7) zagospodarowanie niewykorzystanych zasobów naturalnych z zachowaniem zasad równowagi ekologicznej. Rozdział 2 Ustanawianie, łączenie, znoszenie stref oraz zmiana ich obszaru Art. 4. (1) 1. Rada Ministrów, na wniosek ministra właściwego do spraw gospodarki, ustanawia strefę w drodze rozporządzenia. W rozporządzeniu tym określa się: 1) nazwę, teren i granice strefy, 2) zarządzającego strefą, zwanego dalej "zarządzającym", 3) okres, na jaki ustanawia się strefę - biorąc pod uwagę potrzebę zapewnienia realizacji celów, o których mowa w art. 3, na terenie obejmowanym strefą. 2. Minister właściwy do spraw gospodarki przedstawia wniosek, o którym mowa w ust. 1, po uzyskaniu opinii zarządu województwa oraz zgody rady gminy właściwej ze względu na połoŝenie strefy. 3. Minister właściwy do spraw gospodarki dołącza do wniosku, o którym mowa w ust. 1, analizę przewidywanych skutków społecznych i ekonomicznych ustanowienia strefy. 4. Rada Ministrów określi, w drodze rozporządzenia: 1) przedmioty działalności gospodarczej, na które nie będzie wydawane zezwolenie, o którym mowa w art. 16 ust. 1, 2) maksymalną wielkość pomocy publicznej, którą moŝna udzielić przedsiębiorcy prowadzącemu działalność gospodarczą na terenie strefy na podstawie zezwolenia, o którym mowa w art. 16 ust. 1, 3) warunki udzielania pomocy publicznej przedsiębiorcy prowadzącemu działalność gospodarczą na terenie strefy na podstawie zezwolenia, o którym mowa w art. 16 ust. 1, 4) warunki uznawania wydatków za wydatki poniesione na inwestycję na terenie strefy, a takŝe ich minimalną wysokość, ZASADY NABYWANIA MIENIA W RZECZPOSPOLITEJ POLSKIEJ PRZEZ OBCOKRAJOWCÓW 15

5) koszty inwestycji uwzględniane przy obliczaniu wielkości pomocy publicznej dla przedsiębiorców, którzy uzyskali zezwolenie, o którym mowa w art. 16 ust. 1, po dniu 31 grudnia 2000 r., 6) sposób dyskontowania kosztów inwestycji i wielkości pomocy publicznej na dzień uzyskania zezwolenia, o którym mowa w art. 16 ust. 1 - biorąc pod uwagę konieczność zapewnienia zgodności udzielonej pomocy z prawem Unii Europejskiej. Art. 5. (2) 1. Strefa moŝe być ustanowiona, z zastrzeŝeniem ust. 2 i 3, wyłącznie na gruntach stanowiących własność zarządzającego, Skarbu Państwa albo jednostki samorządu terytorialnego, związku komunalnego lub będących w uŝytkowaniu wieczystym zarządzającego. 2. Strefa moŝe być ustanowiona takŝe, jeŝeli nabycie przez zarządzającego lub jednostkę samorządu terytorialnego prawa do gruntów, o którym mowa w ust. 1, wynika z umowy zobowiązującej, która przewiduje ustanowienie strefy jako jedyny warunek nabycia. 3. Część strefy moŝe obejmować grunty stanowiące własność lub uŝytkowanie wieczyste podmiotów innych niŝ wymienione w ust. 1, za ich zgodą, w przypadku gdy: 1) w ramach inwestycji prowadzonej na terenie strefy zostanie utworzona określona liczba nowych miejsc pracy lub zostaną poniesione nakłady inwestycyjne o określonej wartości lub 2) w wyniku inwestycji będzie prowadzona działalność polegająca na uruchomieniu wytwarzania nowych lub znacząco ulepszonych towarów, procesów lub usług, lub 3) inwestycja będzie dotyczyła usług: a) badawczo-rozwojowych, b) informatycznych, c) rachunkowości i kontroli ksiąg, d) w zakresie księgowości, z wyłączeniem deklaracji podatkowych, e) centrów telefonicznych lub 4) realizacja rozpoczętej inwestycji będzie wymagała zwiększenia terenu strefy o nie więcej niŝ 2 ha. 4. Rada Ministrów określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowe kryteria dotyczące warunków wymienionych w ust. 3, uwzględniając konieczność zróŝnicowania kryteriów określonych w ust. 3 pkt 1 w zaleŝności od stopy bezrobocia w powiecie właściwym ze względu na połoŝenie strefy, a takŝe biorąc pod uwagę Polską Klasyfikację Wyrobów i Usług. akty wykonawcze z Dz.U. i M.P. Art. 5a. 1. (3) Rada Ministrów, mając na względzie realizację celów, o których mowa w art. 3, moŝe, na wniosek ministra właściwego do spraw gospodarki, w drodze rozporządzenia, znieść strefę przed upływem okresu, na jaki została ona ustanowiona, zmienić jej obszar lub połączyć strefy, z tym Ŝe łączny obszar wszystkich stref nie moŝe przekroczyć 20 tys. ha. 2. Zniesienie strefy nie moŝe nastąpić w okresie, w którym pozostaje w mocy choćby jedno zezwolenie wydane na podstawie art. 16 ust. 1. 3. Zakazu, o którym mowa w ust. 2, nie stosuje się, gdy obszar, na którym przedsiębiorca prowadzi działalność gospodarczą na podstawie zezwolenia, zostanie włączony do obszaru innej strefy z zachowaniem prawa przedsiębiorcy do zwolnień podatkowych na dotychczasowych warunkach. 4. Zmniejszenie obszaru strefy nie moŝe dotyczyć nieruchomości, na których prowadzona jest działalność na podstawie zezwolenia wydanego zgodnie z art. 16 ust. 1, chyba Ŝe przedsiębiorca prowadzący tam działalność na podstawie zezwolenia wyrazi na to zgodę. 5. (uchylony). Rozdział 3 Zarządzanie strefą i zwolnienia podatkowe Art. 6. (4) 1. Zarządzającym moŝe być wyłącznie spółka akcyjna lub spółka z ograniczoną odpowiedzialnością, w której Skarb Państwa albo samorząd województwa posiada większość głosów, które mogą być oddane na walnym zgromadzeniu lub zgromadzeniu wspólników. ZASADY NABYWANIA MIENIA W RZECZPOSPOLITEJ POLSKIEJ PRZEZ OBCOKRAJOWCÓW 16

2. Do spółki, o której mowa w ust. 1, z wyłączeniem spółek, w których Skarb Państwa posiada 100 % akcji lub udziałów, nie stosuje się przepisów art. 19a ustawy z dnia 30 sierpnia 1996 r. o komercjalizacji i prywatyzacji (Dz. U. z 2002 r. Nr 171, poz. 1397, z późn. zm.) oraz art. 10a ust. 6 ustawy z dnia 20 grudnia 1996 r. o gospodarce komunalnej (Dz. U. z 1997 r. Nr 9, poz. 43, z późn. zm.). 3. Kompetencje ministra właściwego do spraw Skarbu Państwa, określone w art. 2 pkt 5 oraz art. 18 ust. 1 ustawy z dnia 8 sierpnia 1996 r. o zasadach wykonywania uprawnień przysługujących Skarbowi Państwa (Dz. U. Nr 106, poz. 493, z późn. zm. 1) ), w odniesieniu do spółek zarządzających specjalnymi strefami ekonomicznymi, o których mowa w ust. 1, z wyłączeniem spółek, w których Skarb Państwa posiada 100 % akcji lub udziałów, wykonuje minister właściwy do spraw gospodarki. Art. 6a. (5) 1. Pełnienia funkcji członka zarządu spółki będącej zarządzającym nie moŝna łączyć z zatrudnieniem u przedsiębiorcy prowadzącego działalność gospodarczą na terenie danej strefy, bez względu na podstawę prawną zatrudnienia. 2. Zatrudnienia, o którym mowa w ust. 1, nie moŝna podjąć w okresie roku od dnia zaprzestania pełnienia funkcji członka zarządu spółki będącej zarządzającym. Art. 7. 1. Do składu rady nadzorczej spółki będącej zarządzającym, w stosunku do której Skarb Państwa posiada większość głosów, które mogą być oddane na walnym zgromadzeniu lub zgromadzeniu wspólników, powołuje się nie więcej niŝ 5 osób, w tym: 1) po jednym przedstawicielu: ministra właściwego do spraw gospodarki, Prezesa Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów, oraz wojewody - jako przedstawicieli Skarbu Państwa; 2) nie więcej niŝ dwóch przedstawicieli jednostek samorządu terytorialnego, których udział w kapitale zakładowym tej spółki jest największy. 1a. Do składu rady nadzorczej spółki będącej zarządzającym, w stosunku do której samorząd województwa posiada większość głosów, które mogą być oddane na walnym zgromadzeniu lub zgromadzeniu wspólników, powołuje się nie więcej niŝ 5 osób, w tym: 1) dwóch przedstawicieli samorządu województwa; 2) przedstawiciela ministra właściwego do spraw gospodarki; 3) nie więcej niŝ dwóch przedstawicieli jednostek samorządu terytorialnego, z wyłączeniem samorządu województwa, których udział w kapitale zakładowym tej spółki jest największy. 1b. (6) (uchylony). 2. Do składu rady nadzorczej, o której mowa w ust. 1 i 1a, nie moŝe być powołana osoba, która jest członkiem władz lub pracownikiem przedsiębiorcy prowadzącego działalność gospodarczą na terenie strefy lub pozostaje z takim przedsiębiorcą w związku, o którym mowa w art. 11 ust. 4-8 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654, z późn. zm. 2) ). Art. 8. 1. Do zadań zarządzającego naleŝy prowadzenie - zgodnie z planem rozwoju strefy określonym w art. 9, regulaminem strefy, o którym mowa w art. 10, oraz przepisami prawa - działań zmierzających do rozwoju działalności gospodarczej prowadzonej na terenie strefy, a w szczególności: 1) umoŝliwianie, na podstawie umowy, przedsiębiorcom prowadzącym działalność na terenie strefy uŝywania i korzystania ze składników mienia połoŝonych na obszarze strefy, których zarządzający jest właścicielem lub posiadaczem zaleŝnym; 2) gospodarowanie w sposób ułatwiający prowadzenie działalności gospodarczej na terenie strefy urządzeniami infrastruktury gospodarczej i technicznej oraz innymi składnikami mienia, których zarządzający jest właścicielem lub posiadaczem zaleŝnym; 3) świadczenie, na podstawie umowy, przedsiębiorcom prowadzącym działalność na obszarze strefy usług oraz tworzenie warunków do świadczenia usług przez osoby trzecie; 4) prowadzenie działań promujących podejmowanie działalności gospodarczej w strefie. 2. Zarządzający moŝe zbywać przysługujące mu prawo własności nieruchomości i uŝytkowania wieczystego gruntów połoŝonych na terenie strefy, jeŝeli jest to zgodne z planem rozwoju strefy, o którym mowa w art. 9. Zarządzającemu słuŝy prawo pierwokupu w zakresie prawa własności i uŝytkowania wieczystego połoŝonych na obszarze strefy nieruchomości. ZASADY NABYWANIA MIENIA W RZECZPOSPOLITEJ POLSKIEJ PRZEZ OBCOKRAJOWCÓW 17

3. Zarządzający moŝe zlecać osobom trzecim wykonanie niektórych zadań, o których mowa w ust. 1. Zlecenie wykonania powinno odbywać się przede wszystkim w drodze przetargu. 4. (7) Organ właściwy na podstawie przepisów ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (Dz. U. z 2004 r. Nr 261, poz. 2603, z późn. zm. 3) ) moŝe zlecić zarządzającemu w drodze umowy przygotowanie nieruchomości do sprzedaŝy oraz zorganizowanie i przeprowadzenie przetargu na zbycie tej nieruchomości. Art. 9. (8) 1. Minister właściwy do spraw gospodarki ustala, w drodze rozporządzenia, plan rozwoju strefy, uwzględniając analizę, o której mowa w art. 4 ust. 3. 2. Plan rozwoju strefy określa w szczególności cele ustanowienia strefy, działania słuŝące osiągnięciu tych celów oraz obowiązki zarządzającego dotyczące działań zmierzających do osiągnięcia celów ustanowienia strefy i terminy wykonania tych obowiązków. Art. 10. 1. Sposób wykonywania zarządu strefą przez zarządzającego określa regulamin strefy. 2. Regulamin strefy wydaje zarządzający. Wydanie oraz zmiana regulaminu strefy wymaga zatwierdzenia przez ministra właściwego do spraw gospodarki. 3. Zarządzający doręcza regulamin strefy przedsiębiorcom prowadzącym działalność na terenie strefy przy zawarciu umów, o których mowa w art. 8 ust. 1 pkt 1 i 3, a takŝe podaje regulamin do wiadomości publicznej. Art. 11. 1. Przedsiębiorcy prowadzący działalność na terenie strefy mogą powołać radę strefy. 2. Rada strefy moŝe przedstawiać opinie i wnioski w sprawach dotyczących prowadzenia działalności na terenie strefy i jej rozwoju. 3. Organizację i tryb działania rady strefy określa opracowany i uchwalony przez radę regulamin. Art. 12. Dochody uzyskane z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie strefy w ramach zezwolenia, o którym mowa w art. 16 ust. 1, przez osoby prawne lub osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą są zwolnione od podatku dochodowego, odpowiednio na zasadach określonych w przepisach o podatku dochodowym od osób prawnych lub w przepisach o podatku dochodowym od osób fizycznych. Art. 13. (uchylony). Art. 14. (uchylony). Art. 15. 1. Na wniosek zarządzającego starosta, wykonujący zadania z zakresu administracji rządowej, właściwy ze względu na połoŝenie strefy moŝe, za zgodą wojewody, powierzyć zarządzającemu prowadzenie, w tym wydawanie decyzji administracyjnych w pierwszej instancji, następujących spraw z zakresu prawa budowlanego dotyczących terenu strefy: wydawanie decyzji o pozwoleniu na budowę, przenoszenie pozwolenia na budowę na inną osobę, orzekanie o utracie waŝności pozwolenia na budowę, przyjmowanie zawiadomień o zakończeniu budowy, wydawanie pozwoleń na uŝytkowanie obiektu budowlanego, udzielanie pozwolenia na zmianę sposobu uŝytkowania obiektu budowlanego lub jego części, nakazanie przeprowadzenia kontroli obiektu budowlanego i Ŝądanie przedstawienia ekspertyzy stanu technicznego obiektu budowlanego. 2. Na wniosek zarządzającego rada gminy właściwej ze względu na połoŝenie strefy moŝe upowaŝnić zarządzającego do wydawania decyzji w sprawach ustalenia warunków zabudowy i zagospodarowania terenu dotyczących terenów połoŝonych w strefie. Rozdział 4 Zezwolenie na prowadzenie działalności gospodarczej na terenie strefy uprawniające do korzystania z pomocy publicznej Art. 16. 1. Podstawą do korzystania z pomocy publicznej, udzielanej zgodnie z ustawą, jest zezwolenie na prowadzenie działalności gospodarczej na terenie danej strefy, uprawniające do korzystania z pomocy publicznej, zwane dalej "zezwoleniem". 2. (9) Zezwolenie określa przedmiot działalności gospodarczej oraz warunki dotyczące w szczególności: ZASADY NABYWANIA MIENIA W RZECZPOSPOLITEJ POLSKIEJ PRZEZ OBCOKRAJOWCÓW 18

1) zatrudnienia przez przedsiębiorcę przy prowadzeniu działalności gospodarczej na terenie strefy przez określony czas określonej liczby pracowników; 2) dokonania przez przedsiębiorcę na terenie strefy inwestycji o wartości przewyŝszającej określoną kwotę; 3) terminu zakończenia inwestycji; 4) maksymalnej wysokości kosztów kwalifikowanych inwestycji i dwuletnich kosztów kwalifikowanych pracy; 5) wymagań, o których mowa w art. 5 ust. 3 i 4 - w przypadku, gdy inwestycja będzie realizowana na gruntach stanowiących własność lub uŝytkowanie wieczyste podmiotów innych niŝ wymienione w art. 5 ust. 1. 3. (10) Zezwolenie moŝe być udzielone, jeŝeli podjęcie działalności na terenie strefy przyczyni się do osiągnięcia celów określonych w planie rozwoju strefy, o którym mowa w art. 9. 4. Minister właściwy do spraw gospodarki udziela, cofa i zmienia zezwolenie. Cofnięcie i zmiana zezwolenia następuje na warunkach określonych w art. 19 ust. 2 (11) -4. 5. Minister właściwy do spraw gospodarki zasięga opinii zarządzającego strefą przed wydaniem decyzji w sprawie udzielenia, cofnięcia lub zmiany zezwolenia. 6. Do postępowania w sprawie udzielania, cofania i zmiany zezwolenia stosuje się przepisy ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. - Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2000 r. Nr 98, poz. 1071, z późn. zm. 4) ). Art. 17. 1. Ustalenie przedsiębiorców, którzy uzyskują zezwolenie, następuje w drodze przetargu lub rokowań podjętych na podstawie publicznego zaproszenia. 1a. Minister właściwy do spraw gospodarki określi, w drodze rozporządzenia, sposób przeprowadzenia, zasady i warunki przetargu lub rokowań, a takŝe kryteria oceny zamierzeń co do przedsięwzięć gospodarczych, które mają być podjęte przez przedsiębiorców na terenie strefy, odrębnie w odniesieniu do kaŝdej strefy, uwzględniając w szczególności stopień, w jakim wielkość, przedmiot i charakter ekonomiczny planowanych przez przedsiębiorcę przedsięwzięć gospodarczych na terenie strefy i warunków ich realizacji przyczynią się do osiągnięcia celów ustanowienia strefy określonych w planie rozwoju strefy. 2. (uchylony). 3. (uchylony). Art. 18. Minister właściwy do spraw gospodarki wykonuje kontrolę działalności gospodarczej podmiotu, który uzyskał zezwolenie, w zakresie i na zasadach określonych w przepisach o koncesjonowaniu działalności gospodarczej. Ustawa nie narusza określonych przepisami uprawnień właściwych organów państwa do kontroli działalności przedsiębiorców. Art. 19. 1. Zezwolenie wygasa z upływem okresu, na jaki została ustanowiona strefa. 2. (uchylony). 3. Zezwolenie moŝe być cofnięte albo zakres lub przedmiot działalności określony w zezwoleniu moŝe zostać ograniczony, jeŝeli przedsiębiorca: 1) zaprzestał na terenie strefy prowadzenia działalności gospodarczej, na którą posiadał zezwolenie, lub 2) raŝąco uchybił warunkom określonym w zezwoleniu, lub 3) nie usunął uchybień stwierdzonych w toku kontroli, o której mowa w art. 18, w terminie do ich usunięcia wyznaczonym w wezwaniu ministra właściwego do spraw gospodarki. 4. (12) Minister właściwy do spraw gospodarki moŝe, na wniosek przedsiębiorcy, po zasięgnięciu opinii zarządzającego strefą, zmienić zezwolenie, przy czym zmiana nie moŝe: 1) dotyczyć obniŝenia poziomu zatrudnienia, określonego w zezwoleniu w dniu jego udzielenia, o więcej niŝ 20 %; 2) skutkować zwiększeniem pomocy publicznej; 3) dotyczyć spełnienia wymagań odnoszących się do inwestycji realizowanej na gruntach stanowiących własność lub uŝytkowanie wieczyste podmiotów innych niŝ wymienione w art. 5 ust. 1. ZASADY NABYWANIA MIENIA W RZECZPOSPOLITEJ POLSKIEJ PRZEZ OBCOKRAJOWCÓW 19

5. Na wniosek przedsiębiorcy minister właściwy do spraw gospodarki stwierdza, w drodze decyzji, wygaśnięcie zezwolenia. Art. 19a. (13) Do kontroli działalności gospodarczej przedsiębiorcy, o której mowa w art. 16, stosuje się przepisy rozdziału 5 ustawy z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej (Dz. U. z 2007 r. Nr 155, poz. 1095, z późn. zm.). Art. 20. 1. (14) Minister właściwy do spraw gospodarki moŝe, w drodze rozporządzenia, powierzyć zarządzającemu: 1) udzielanie, w jego imieniu, zezwoleń, o których mowa w art. 16 ust. 1, 2) wykonywanie, w jego imieniu, kontroli realizacji warunków zezwolenia - uwzględniając potrzebę zapewnienia właściwego funkcjonowania strefy. 1a. Zezwolenia, o których mowa w ust. 1, zarządzający wydaje w drodze decyzji. 2. W przypadku powierzenia zarządzającemu wykonania bieŝącej kontroli, o której mowa w ust. 1 pkt 2, jest on upowaŝniony do dokonywania czynności kontrolnych przewidzianych dla organu koncesyjnego w przepisach o koncesjonowaniu działalności gospodarczej w zakresie ustalonym w rozporządzeniu, o którym mowa w ust. 1. 3. Zarządzający niezwłocznie zawiadamia ministra właściwego do spraw gospodarki o powstaniu okoliczności, o których mowa w art. 19 ust. 3, i moŝe występować do ministra właściwego do spraw gospodarki z wnioskiem o cofnięcie zezwolenia, ograniczenie jego zakresu lub przedmiotu działalności określonego w zezwoleniu. ZASADY NABYWANIA MIENIA W RZECZPOSPOLITEJ POLSKIEJ PRZEZ OBCOKRAJOWCÓW 20