V NIEDZIELA ZWYKŁA nr 24 (6/2019) Na Wzgórzu Maryjnym PISMO PARAFII MATKI BOSKIEJ NIEUSTAJĄCEJ POMOCY PRUSZCZ GDAŃSKI 10 lutego 2019 roku MSZA ŚWIĘTA z udzieleniem sakramentu chorych 11 lutego poniedziałek wspomnienie Najświętszej Maryi Panny z Lourdes o godz. 7.00 i 18.00
Liturgia słowa V NIEDZIELA ZWYKŁA Z Księgi Izajasza (Iz 6, 1-2a. 3-8) W roku śmierci króla Ozjasza ujrzałem Pana zasiadającego na wysokim i wyniosłym tronie, a tren Jego szaty wypełniał świątynię. Serafiny stały ponad Nim; każdy z nich miał po sześć skrzydeł. I wołał jeden do drugiego: "Święty, Święty, Święty jest Pan Zastępów. Cała ziemia pełna jest Jego chwały". Od głosu tego, który wołał, zadrgały futryny drzwi, a świątynia napełniła się dymem. I powiedziałem: "Biada mi! Jestem zgubiony! Wszak jestem mężem o nieczystych wargach i mieszkam pośród ludu o nieczystych wargach, a oczy moje oglądały Króla, Pana Zastępów!" Wówczas przyleciał do mnie jeden z serafinów, trzymając w ręce węgiel, który szczypcami wziął z ołtarza. Dotknął nim ust moich i rzekł: "Oto dotknęło to twoich warg, twoja wina jest zmazana, zgładzony twój grzech". I usłyszałem głos Pana mówiącego: "Kogo mam posłać? Kto by Nam poszedł?" Odpowiedziałem: "Oto ja, poślij mnie!" Oto słowo Boże. REFREN: Wobec aniołów psalm zaśpiewam Panu Będę Cię sławił, Panie, z całego serca,/bo usłyszałeś słowa ust moich. Będę śpiewał Ci psalm wobec aniołów,/pokłon Ci oddam w Twoim przybytku. Z Pierwszego Listu do Koryntian (1 Kor 15, 1-11) Przypominam, bracia, Ewangelię, którą wam głosiłem, którą przyjęliście i w której też trwacie. Przez nią również będziecie zbawieni, jeżeli ją zachowacie tak, jak wam głosiłem. Bo inaczej na próżno byście uwierzyli. Przekazałem wam na początku to, co przejąłem: że Chrystus umarł zgodnie z Pismem za nasze grzechy, że został pogrzebany, że zmartwychwstał trzeciego dnia, zgodnie z Pismem; i że ukazał się Kefasowi, a potem Dwunastu, później zjawił się więcej niż pięciuset braciom równocześnie; większość z nich żyje dotąd, niektórzy zaś pomarli. Potem ukazał się Jakubowi, później wszystkim apostołom. W końcu, już po wszystkich, ukazał się także i mnie jako poronionemu płodowi. Jestem bowiem najmniejszy ze wszystkich apostołów i niegodzien zwać się apostołem, bo prześladowałem Kościół Boży. Lecz za łaską Boga jestem tym, czym jestem, a dana mi łaska Jego nie okazała się daremna; przeciwnie, pracowałem więcej od nich wszystkich, nie ja, co prawda, lecz łaska Boża ze mną. Tak więc czy to ja, czy inni, tak nauczamy i tak uwierzyliście. Oto słowo Boże. str. 2
Liturgia Słowa V NIEDZIELA ZWYKŁA Z Ewangelii wg św. Łukasza (Łk 5, 1-11) Pewnego razu gdy tłum cisnął się do Jezusa, aby słuchać słowa Bożego, a On stał nad jeziorem Genezaret zobaczył dwie łodzie stojące przy brzegu; rybacy zaś wyszli z nich i płukali sieci. Wszedłszy do jednej łodzi, która należała do Szymona, poprosił go, żeby nieco odbił od brzegu. Potem usiadł i z łodzi nauczał tłumy. Gdy przestał mówić, rzekł do Szymona: "Wypłyń na głębię i zarzućcie sieci na połów!" A Szymon odpowiedział: "Mistrzu, całą noc pracowaliśmy i nic nie ułowiliśmy. Lecz na Twoje słowo zarzucę sieci". Skoro to uczynili, zagarnęli tak wielkie mnóstwo ryb, że sieci ich zaczynały się rwać. Skinęli więc na współtowarzyszy w drugiej łodzi, żeby im przyszli z pomocą. Ci podpłynęli; i napełnili obie łodzie, tak że się prawie zanurzały. Widząc to, Szymon Piotr przypadł Jezusowi do kolan i rzekł: "Wyjdź ode mnie, Panie, bo jestem człowiekiem grzesznym". I jego bowiem, i wszystkich jego towarzyszy w zdumienie wprawił połów ryb, jakiego dokonali; jak również Jakuba i Jana, synów Zebedeusza, którzy byli wspólnikami Szymona. A Jezus rzekł do Szymona: "Nie bój się, odtąd ludzi będziesz łowił". I wciągnąwszy łodzie na ląd, zostawili wszystko i poszli za Nim. Oto słowo Pańskie. str. 3
Sakrament str. 4 SAKRAMENT NAMASZCZENIA CHORYCH Każdy z siedmiu sakramentów jest środkiem, przez który zmartwychwstały Pan, mocą swojego Ducha, udziela człowiekowi różnych zbawczych łask. Kościół katolicki naucza, że również sakrament namaszczenia chorych jest jednym z sakramentów ustanowionych przez Chrystusa. Wspomina o nim św. Marek oraz św. Jakub. 1. Kto może przyjęć sakrament namaszczenia chorych? Mk 6,13 Sakrament namaszczenia chorych rodzi u niektórych katolików wiele lęków i obaw. Dość często wzywają kapłana dopiero wtedy, gdy chory już umarł, ponieważ obawiają się, by nie przerazić zbytnio konającego propozycją przyjęcia tego sakramentu. Tymczasem sakramentu tego nie udziela się wyłącznie konającym. Została nawet zmieniona jego nazwa z ostatniego namaszczenia na sakrament namaszczenia chorych. Może go przyjąć osoba poważnie chora, osłabiona przez wiek; nie udziela się go natomiast człowiekowi, który z pewnością już umarł. Kapłan wezwany do chorego, który już umarł, niech błaga Boga, aby go uwolnił od grzechów i przyjął litościwie do swego Królestwa; namaszczenia natomiast niech nie udziela. Jeśli istnieje wątpliwość, czy chory zmarł naprawdę, może mu udzielić tego sakramentu warunkowo. W ciągu życia można wielokrotnie przyjąć ten sakrament, co ma miejsce wtedy, gdy ktoś wiele razy popada w poważną chorobę. 2. W jaki sposób udziela się sakramentu chorych? Sakramentu tego udziela kapłan w ten sposób, że namaszczając chorych na czole i dłoniach olejami wymawia następujące słowa: Przez to święte namaszczenie niech Pan w swoim nieskończonym miłosierdziu wspomoże ciebie łaską Ducha Świętego. Amen. Pan, który odpuszcza ci grzechy, niech cię wybawi i łaskawie podźwignie. Amen. 3. Jakie łaski otrzymuje człowiek w sakramencie namaszczenia chorych? Jk 5,14-15 Udzielenie sakramentu chorych nie ma na celu -jak się nieraz sądzi - wyłącznie przygotowania człowieka na śmierć, lecz również umocnienie go w jego cierpieniach. Człowiek niebezpiecznie chory potrzebuje szczególnej łaski Bożej, aby pod wpływem lęku nie upadł na duchu i podlegając pokusom nie zachwiał się w wierze. Dlatego Chrystus w sakramencie namaszczenia daje swoim wiernym, dotkniętym choroba, potężną moc i obronę. Sakrament ten
Sakrament udziela choremu łaski Ducha Świętego, która pomaga całemu człowiekowi do zbawienia, a mianowicie umacnia ufność w Bogu, uzbraja przeciw pokusom szatana i trwodze śmierci. Dzięki tej pomocy chory może nie tylko znosić dolegliwości choroby, ale także je przezwyciężać i odzyskać zdrowie, jeżeli to jest pożyteczne dla zbawienia jego duszy. Jeżeli jest to potrzebne, namaszczenie odpuszcza grzechy i staje się dopełnieniem chrześcijańskiej pokuty. W sakramencie namaszczenia chorych człowiek dostępuje udziału w zbawczej męce i śmierci Chrystusa. Kościół zachęca wszystkich cierpiących, chorych i umierających, aby świadomie łączyli się z męką i śmiercią Chrystusa i w ten sposób przysparzali dobra całemu ludowi Bożemu, przyczyniając się do jego zbawienia. Sakrament ten jest niejako konsekracją chorego, aby przez swoje cierpienia skutecznie przyczyniał się do zbawiania świata oraz aby przez śmierć sam wszedł do chwały niebieskiej. Wielu teologów twierdzi, że przez sakrament namaszczenia chorych Chrystus gładzi człowiekowi, przyjmującemu go w dobrej dyspozycji, nie tylko grzechy, ale również i wszystkie należne za nie kary, dzięki czemu zaraz po śmierci przechodzi on do chwały nieba. 4. Co należy przygotować, kiedy wzywamy kapłana do chorego? Przed przyjściem kapłana należy przygotować stolik przykryty białym obrusem, na którym stawia się zapalone świece, krzyż, ewentualnie wodę święconą i trochę waty Jeśli nie ma wody święconej, można użyć wody zwykłej i poprosić kapłana o poświęcenie jej. Na tak przygotowanym stoliku kładzie kapłan Najświętszy Sakrament oraz oleje. PODSUMOWANIE We wszystkich sytuacjach życiowych Chrystus obdarowuje nas swoimi łaskami, koniecznymi do spełnienia powierzonych nam przez Niego nowych zadań i do naszego uświęcenia. Ma to miejsce również w wypadku choroby chrześcijanina. Przez sakrament namaszczenia Zbawiciel umacnia cierpiącą osobę, włącza ją w tajemnicę swojej zbawczej męki i śmierci, odpuszcza jej grzechy i uświęca ją. Dzięki łasce tego sakramentu chory lub umierający człowiek zyskuje pomoc dla własnego zbawienia, a równocześnie przez swoje cierpienie i śmierć przymnaża różnych zbawczych darów całemu Kościołowi. str. 5
Papież ORĘDZIE PAPIEŻA FRANCISZKA NA XXVII ŚWIATOWY DZIEŃ CHOREGO 2019 r. Drodzy Bracia i Siostry, Darmo otrzymaliście, darmo dawajcie (Mt 10,8) Darmo otrzymaliście, darmo dawajcie (Mt 10,8). Są to słowa wypowiedziane przez Jezusa, gdy wysłał apostołów do szerzenia Ewangelii, aby Jego Królestwo było propagowane przez gesty bezinteresownej miłości. Z okazji XXVII Światowego Dnia Chorego, który w sposób uroczysty będzie obchodzony w Kalkucie w Indiach dnia 11 lutego 2019 roku, Kościół Matka wszystkich swoich dzieci, zwłaszcza słabych pamięta, że gesty wielkodusznego daru, jak te Miłosiernego Samarytanina, są najbardziej wiarygodną drogą ewangelizacji. Opieka nad chorymi wymaga profesjonalizmu i czułości, bezinteresownych gestów, niezwłocznych i prostych, jak zwyczajny dotyk, poprzez które daje się odczuć drugiemu, że jest ważny. Życie jest darem od Boga, jak napomina święty Paweł: Cóż masz, czego byś nie otrzymał? (1 Kor 4,7). Egzystencja, właśnie dlatego, że jest darem, nie może być uważana za zwykłe posiadanie czy prywatną własność, zwłaszcza w obliczu zdobyczy medycyny i biotechnologii, które mogłyby doprowadzić człowieka do ulegnięcia pokusie manipulowania drzewem życia (por. Rdz 3,24). W obliczu kultury odrzucenia i obojętności chciałbym stwierdzić, że dar powinien być uznany za paradygmat zdolny do przeciwstawienia się indywidualizmowi i współczesnemu rozdrobnieniu społecznemu, do poruszenia nowych więzi i różnych form współpracy ludzkiej między narodami i kulturami. Dialog, będący warunkiem daru, otwiera relacyjne przestrzenie ludzkiego wzrostu i rozwoju, zdolne przełamać skonsolidowane schematy sprawowania władzy w społeczeństwie. Darowanie nie utożsamia się z czynnością dawania, ponieważ może być ono tak nazwane tylko, jeśli daje się siebie samego. Nie może to być zredukowane do zwyczajnego przekazania jakiejś własności lub przedmiotu. Różni się ono od dawania właśnie dlatego, że zawiera dar z siebie i zakłada pragnienie utworzenia więzi. Dar jest więc wzajemnym uznaniem, które jest konieczną cechą więzi społecznej. W darze kryje się odbicie miłości Bożej, która osiąga punkt kulminacyjny we wcieleniu Jezusa i w wylaniu Ducha Świętego. Każdy człowiek jest biedny, potrzebujący i ubogi. Kiedy rodzimy się, aby żyć, potrzebujemy opieki naszych rodziców. Stąd w żadnej fazie i na żadnym etapie życia nikt z nas nie jest w stanie całkowicie uwolnić się od potrzeby i pomocy innych, str. 6
Papież nie jest też nigdy w stanie przezwyciężyć granicy bezsilności przed kimś lub przed czymś. To jest ten stan, który charakteryzuje nasze bycie stworzeniami. Uczciwe uznanie tej prawdy zachęca nas do pozostawania pokornymi i do praktykowania z odwagą solidarności jako cnoty nieodzownej dla istnienia. Ta świadomość przynagla nas do działania odpowiedzialnego i przemyślanego, mając na uwadze dobro, które jest jednocześnie osobiste i wspólne. Tylko kiedy człowiek pojmuje siebie nie jako zamknięty świat, ale jako kogoś ze swej natury związanego ze wszystkimi innymi jako bracia możliwa jest praktyka solidarności społecznej, oparta na dobru wspólnym. Nie wolno nam się bać uznać siebie za potrzebujących i niezdolnych zapewnić sobie wszystkiego, czego potrzebujemy, gdyż sami o własnych siłach nie jesteśmy w stanie pokonać wszystkich ograniczeń. Nie obawiajmy się tej prawdy, ponieważ sam Bóg w Jezusie pochylił się (por. Flp 2,8) i pochyla nad nami i naszym ubóstwem, aby nam pomóc i dać te dobra, których sami sobie nie jesteśmy w stanie zapewnić. Na okoliczność uroczystej celebracji w Indiach chciałbym z radością i podziwem przypomnieć postać Świętej Matki Teresy z Kalkuty, wzorca miłości, która uwidoczniła miłość Boga wobec ubogich i chorych. Jak stwierdziłem w czasie jej kanonizacji, Matka Teresa przez całe swoje życie była hojną szafarką Bożego miłosierdzia, gotową do służenia wszystkim przez przyjmowanie i obronę ludzkiego życia, tego nienarodzonego oraz tego opuszczonego i odrzuconego. ( ) Pochylała się nad osobami wyczerpanymi, pozostawionymi śmierci na poboczach dróg, rozpoznając w nich godność daną im przez Boga; zabierała głos wobec możnych tej ziemi, aby uznali swoje winy wobec zbrodni ( ) ubóstwa stworzonego przez nich samych. Miłosierdzie było dla niej solą, która nadaje smak każdemu jej działaniu i światłem rozjaśniającym ciemności tych, którzy nie mieli już nawet łez, aby płakać nad swoim ubóstwem i cierpieniem. Jej misja na obrzeżach miast i na egzystencjalnych peryferiach pozostaje w naszych czasach wymownym świadectwem Bożej bliskości wobec najbiedniejszych z biednych (Homilia, 4 września 2016). Święta Matka Teresa pomaga nam zrozumieć, że jedynym kryterium działania musi być bezinteresowna miłość wobec wszystkich, bez względu na język, kulturę, grupę etniczną czy religię. Jej przykład nadal prowadzi nas do poszerzania horyzontów radości i nadziei dla ludzkości potrzebującej zrozumienia i czułości; zwłaszcza dla tych, którzy cierpią. Ludzka wielkoduszność jest zaczynem działania wolontariuszy, którzy mają wielkie znaczenie w sektorze społeczno-medycznym i którzy w wymowny sposób żyją duchowością Miłosiernego Samarytanina. Dziękuję i wspieram wszystkie stowarzyszenia wolontariackie, które zajmują się transportem i ratowaniem pacjentów, str. 7
Papież które zapewniają dawstwo krwi, tkanek i organów. Szczególnym obszarem, w którym Wasza obecność wyraża optykę Kościoła, jest ochrona praw chorych, zwłaszcza tych cierpiących na choroby wymagające specjalnej opieki, nie zapominając także o wymiarze zwiększania świadomości i profilaktyki. Wasza służba wolontaryjna w strukturach sanitarnych i domowych ma ogromne znaczenie, począwszy od opieki zdrowotnej po wsparcie duchowe. Korzysta z niej wielu chorych, samotnych, ludzi w podeszłym wieku, słabych psychicznie i fizycznie. Zachęcam Was, abyście nadal byli znakiem obecności Kościoła w zsekularyzowanym świecie. Wolontariusz jest bezinteresownym przyjacielem, któremu można powierzyć myśli i emocje; poprzez słuchanie tworzy on warunki, w których chory, nie jest już biernym obiektem opieki, ale staje się aktywnym podmiotem i bohaterem wzajemnej relacji, zdolnym do odzyskania nadziei i lepiej przygotowanym do zaakceptowania leczenia. Wolontariat komunikuje wartości, zachowania i style życia, które w centrum mają pasję obdarowywania. W ten sposób realizuje się humanizacja opieki. Postawa bezinteresowności powinna pobudzać przede wszystkim katolickie placówki opieki zdrowotnej, ponieważ to właśnie logika Ewangelii określa ich działanie, zarówno na obszarach najbardziej zaawansowanych, jak i w miejscach najtrudniejszych. Katolickie placówki są powołane, aby wyrażać istotę daru, darmowości i solidarności, w odpowiedzi na logikę zysku za wszelką cenę, logikę dawania, aby otrzymywać, logikę wyzysku nie zwracającego uwagi na ludzi. Wzywam Was wszystkich, na różnych poziomach, do promowania kultury bezinteresowności i daru, niezbędnych do przezwyciężenia kultury zysku i odrzucenia. Katolickie instytucje opieki medycznej nie powinny wpadać w myślenie biznesowe, ale dbać o opiekę nad człowiekiem, bardziej niż o zysk. Wiemy, że zdrowie jest relacyjne, zależy od interakcji z innymi i potrzebuje zaufania, przyjaźni i solidarności. To jest dobro, którym można się cieszyć w pełni wyłącznie, gdy się nim dzieli. Wskaźnikiem zdrowia chrześcijanina jest radość z bezinteresownego daru. Was wszystkich zawierzam Maryi, Uzdrowieniu chorych. Niech nam pomaga dzielić się darami otrzymanymi w duchu dialogu i wzajemnego przyjęcia, abyśmy żyli jak bracia i siostry, uważni na potrzeby jedni drugich, abyśmy wiedzieli, jak dawać z sercem hojnym i uczyli się radości z bezinteresownej służby. Z miłością zapewniam wszystkich o mojej bliskości w modlitwie i z serca udzielam Apostolskiego Błogosławieństwa. Papież Franciszek str. 8
Pielgrzymka Zostało jeszcze 5 wolnych miejsc
Ogłoszenia Parafialne O G Ł O S Z E N I A D U S Z P A S T E R S K I E V NIEDZIELA ZWYKŁA 10 lutego 2019 roku 1. Chrystusowe wezwanie skierowane dzisiaj do Szymona: wypłyń na głębię nie może być odczytane tylko jako znak apostolskiego powołania. Pan zaprasza nas wszystkich, abyśmy z zaufaniem wypłynęli na głębiny wiary. Oby udział w niedzielnej Eucharystii na nowo rozpalił w nas ducha odważnego podążania za Mistrzem. 2. Trwają ferie zimowe dla dzieci i młodzieży. Rodziców, opiekunów, a także organizatorów zimowego wypoczynku serdecznie zachęcamy do podjęcia troski o uczestnictwo dzieci i młodzieży w niedzielnej Eucharystii podczas ferii. Z naszej parafii 50 dzieci z Ks. Proboszczem dzisiaj po Mszy Św. o godzinie 7.00 wyjechało na Narty z Bogiem do Białego Dunajca. Wszystkim uczestnikom, jak również wszystkim rodzinom naszej parafii życzymy udanego i bezpiecznego wypoczynku i szczęśliwego powrotu do domów. 3. Jutro obchodzimy Światowy Dzień Chorego. Uprzejmie prosimy o pomoc w zorganizowaniu uczestnictwa we Mszy Świętej wszystkim chorym i starszym, którzy nie mogą na co dzień być obecni w kościele. Specjalne Msze Święte w intencji chorych i cierpiących z udzieleniem sakramentu namaszczenia zostaną odprawione o godz. 7.00 i 18.00. Można samochodem chorych podwieźć pod same drzwi kościoła. Przypominamy, że w sakramencie chorych wzywamy pomocy Pana Boga, aby nas umocnił duchowo i fizycznie. Udziela się go nie tylko osobom w niebezpieczeństwie śmierci, ale chorym, a także osobom w podeszłym wieku. 4. Zapraszamy i zachęcamy do udziału w Nowennie do Naszej Patronki w każdą środę po Mszy o godzinie 7.00 oraz przy wystawionym Najświętszym Sakramencie i z różańcem o godzinie 17.00. Zachęcamy do składania karteczek z intencjami do nowych skarbon zamontowanych w kruchcie kościoła. 5. Osobom, które zapisały się na pielgrzymkę śladami św. Jana Pawła II przypominamy o upływającym w piątek terminie wpłaty II części zaliczki za wyjazd. Jednocześnie informujemy, że zostało 5 wolnych miejsc. 6. Dnia 14 lutego wielu parafian będzie obchodziło tzw. walentynki. W naszych osobistych modlitwach pamiętajmy zwłaszcza o narzeczonych i małżonkach. 7. Zachęcamy do nabycia cegiełek na witraże do naszego kościoła w zakrystii lub biurze parafialnym. 8. Zwolniło się jedno miejsce na pielgrzymkę do Hiszpanii dla mężczyzny. Więcej informacji u ks. Proboszcza. str. 10
Intencje Mszalne 11 lutego 2019 roku PONIEDZIAŁEK wspomnienie NMP z Lourdes Światowy Dzień Chorego 7.00 1/ + Agnieszka Bednarz 12 greg. 2/ + Czesław Bach 28 greg. 18.00 + rodzice: Jerzy Wanda, Genowefa i Stanisław 12 lutego 2019 roku WTOREK 7.00 1/ + Agnieszka Bednarz 13 greg. 2/ + Czesław Bach 29 greg. 18.00 + Halina Szudzichowska 13 lutego 2019 roku ŚRODA 7.00 1/ + Agnieszka Bednarz 14 greg. 2/ + Czesław Bach 30 greg. Po Mszy Św. o g. 7.00 Nowenna do Matki Bożej Nieustającej Pomocy 17.00 adoracja Najświętszego Sakramentu 17.15 Różaniec i Nowenna do Matki Bożej Nieustającej Pomocy 18.00 + Walenty i rodzice z obojga stron 14 lutego 2019 roku CZWARTEK święto św. Cyryla i Metodego, biskupów patronów Europy 7.00 + Agnieszka Bednarz 15 greg. 18.00 + Andrzej Ossowski i rodzice: Helena i Maksymilian str. 11
Intencje Mszalne 15 lutego 2019 roku PIĄTEK 7.00 + Agnieszka Bednarz 16 greg. 18.00 + Zenon Rolski 16 lutego 2019 roku SOBOTA 7.00 + Agnieszka Bednarz 17 greg. 16.30 ślub: Joanna Kidzińska i Tomasz Brzoska 18.00 Dziękczynna za otrzymane łaski z prośbą o błogosławieństwo Boże i opiekę Matki Bożej dla Teresy 70. roczn. ur. 17 lutego 2019 roku VI NIEDZIELA ZWYKŁA 7.00 + Agnieszka Bednarz 18 greg. 8.00 + Tadeusz w 8. roczn. śm. 9.30 + Joanna Abramczyk i dziadkowie 11.00 + Marian i Leon z okazji urodzin 12.15 + Marian w 5. roczn. śm. 19.00 w pewnej intencji Zmarli W minionym tygodniu do wieczności odeszli: śp. Halina BERNASZUK l. 92 z ul. Grunwaldzkiej 15 śp. Halina MARCZEWSKA l. 77 z ul. Dworcowej Wieczny odpoczynek racz im dać Panie W minionym tygodniu do wieczności odeszli: śp. Henryk KUROWSKI l. 84 z ul. Obr. Pokoju 1 śp. Zdzisław BUDZICH l. 61 tel. (0-58) 682-26-20 tel. +48 518 615 577 (tel. komórkowy) Wieczny odpoczynek racz im dać Panie REDAKCJA: ks. proboszcz Piotr Majewski, ks. Jakub Zinka. Do użytku wewnętrznego Kościoła. Foto: http://www. demotywatory.pl Kontakt z redakcją: jakub_z2@wp.pl KANCELARIA PARAFIALNA czynna: wtorek: g. 17.00-18.00 sobota: g. 8.00-9.00 Nr konta bankowego: 60 1160 2202 0000 0000 5354 9253 str. 12