Łódź, dnia 15 marca 2010 r. Do Sądu Najwyższego Izba Pracy, Ubezpieczeń Społecznych i Spraw Publicznych Wydział II w Warszawie za pośrednictwem Sądu Okręgowego w Świdnicy Wydział VII Pracy i Ubezpieczeń Społecznych Powód: Józef Siemieniako i inni, reprez. przez radcę prawnego Andrzeja Kałużę, Kancelaria Radcy Prawnego MECENAS, (adres w nagłówku) Pozwany: Miejskie Przedsiębiorstwo Komunikacyjne sp. z o.o. ul. B. Chrobrego 2, 58-300 Wałbrzych, sygn. akt VII Pa 90/09 wartość przedmiotu zaskarżenia: 1) Józef Siemieniako - 40.293,60.-zł, 2) Robert Ciara - 37.973,52.-zł, 3) Janusz Jaźwiec - 39.466,32.-zł, 4) Stanisław Smarz - 42.092,16.-zł, 5) Paweł Pukajczyk - 40.429,56.-zł. Skarga kasacyjna skarżących powodów od wyroku Sądu Okręgowego w Świdnicy z dnia 14 grudnia 2009 r. wniesiona przez radcę prawnego Andrzeja Kałużę W imieniu powodów, na podstawie udzielonego mi pełnomocnictwa, zaskarżam w całości wyrok Sądu Okręgowego w Świdnicy z dnia 4 grudnia 2009 r., jako orzeczenie oczywiście naruszające prawo, wnosząc skargę kasacyjną: 1) na podstawie naruszenia prawa materialnego przez niewłaściwe zastosowanie przepisów art. 9 3 i 4; 18; 23 1 1; 42 1; 241 3, 241 5 ;241 7, 241 8 2; 241 10 k.p. w związku z art. 300 k.p. oraz art. 2; 9 i 23 ustawy z dnia 20 grudnia 1996 r. o gospodarce komunalnej (Dz.U. 1997 r. Nr 9, poz. 43, z późn. zm.), polegającym na przyjęciu przez Sądy pierwszej i drugiej instancji - Sąd Rejonowy w Wałbrzychu i Sąd Okręgowy w Świdnicy stanowiska, iż nie obowiązuje w MPK Wałbrzych sp. z o.o. Zakładowy Układ Zbiorowy Pracy z dnia 7.12.1995 r., oraz że MPK sp. z o.o. w Wałbrzychu nie była stroną układu, stąd nie mogła go skutecznie wypowiedzieć, nie mogła również skutecznie przedłużyć jego obowiązywania, bo żadna ze stron nie podnosiła i nie wykazała aby porozumienie z dnia 26 kwietnia 2005 roku podpisane przez zarząd spółki z przedstawicielami związków zawodowych były wpisane do rejestru prowadzonego przez PIP, ponieważ zgodnie z art. 241 5 5 3 k. p. tylko strony układu mogą przedłużyć jego obowiązywanie, tj. na przesłance wynikającej z art. 398 3 1 pkt 1 k.p.c. Wskazując na powyższe, wnoszę o:
- 2-2) uchylenie zaskarżonego wyroku Sądu Okręgowego w Świdnicy z dnia 14 grudnia 2009 r. sygn. akt VII Pa 90/09 w całości, a także: 3) uchylenie w całości poprzedzającego go wyroku Sądu Rejonowego w Wałbrzychu z dnia 4 czerwca 2009 r. wydanego w sprawie V P 316/09 i przekazanie sprawy Sądowi Rejonowemu do ponownego rozpoznania i rozstrzygnięcia o kosztach postępowania za wszystkie instancje, 3) ewentualnie o uchylenie zaskarżonych wyroków (jak w pkt 2 i 3) i orzeczenie co do istoty sprawy poprzez uwzględnienie powództwa w całości i zasądzenie od pozwanego na rzecz powodów zwrotu kosztów postępowania, 4) przyjęcie skargi kasacyjnej do rozpoznania na podstawie art. 398 9 1 pkt 1 k.p.c., albowiem w sprawie występuje istotne zagadnienie prawne polegające na ustaleniu w sprawie występuje istotne zagadnienie prawne polegające na ustaleniu kryteriów, jakie praw i obowiązki przejmuje nowy pracodawca tj. art. 23 1 k.p. powstały zgodnie z przepisami art. 2, 9 i 23 ustawy z dnia 20 grudnia 1996 r. o gospodarce komunalnej (Dz.U. 1997 r. Nr 9, poz. 43, z późn. zm.), przejęcia przez zakładu pracy czy trwa nadal w związku z zawarciem porozumienia? Czy podpisane w dniu porozumienie z dnia 26 kwietnia 2005 roku podpisane przez zarząd spółki z przedstawicielami związków zawodowych ma być wypowiedziane czy nie, co w sposób oczywisty narusza prawo, 5) rozpoznanie skargi na rozprawie kasacyjnej. Uzasadnienie Okolicznością bezsporną jest fakt pozwane przedsiębiorstwo MPK sp. z o.o. w Wałbrzychu powstało w całości z majątku jaki posiadał jego poprzednik tj. zakład budżetowy MPK w Wałbrzychu. W nim też na dzień przejęcia majątku przez pozwanego i przekształcenie w spółkę prawa handlowego obowiązywał Zakład Zbiorowy Pracy z dnia 7.12.1995 r. Istotą sporu było zagadnienie, czy pozwany pracodawca tj. MPK sp. z o.o. w Wałbrzychu miał uprawnienia do wprowadzenia regulaminu wynagradzania bez wypowiedzenia Zakładowego Układu Zbiorowego Pracy z dnia 7.12.1995 r., którego obowiązywanie strony tego układu porozumieniem z dnia 26 kwietnia 2005 roku przedłużyły bezterminowo. Zdaniem Sądów obu instancji układ ten nie obowiązuje, gdyż stracił moc z powodu zlikwidowania jednej z jego stron, a wyłącznie pozostały w mocy postanowienia indywidualnych umów o pracę ukształtowane w oparciu o ten układ. Uwzględniając powyższe, wszystkie zarzuty odnoszące się do naruszenia trybu negocjowania zmiany zakładowych układów zbiorowych i art. 23 1 k.p. należało uznać za niezasadne, gdyż układ przestał istnieć z chwilą likwidacji poprzedniego zakładu pracy. Po pierwsze w razie przejęcia zakładu pracy przez nowego pracodawcę w trybie art. 23 1 k.p., ten pracodawca jest związany przez rok postanowieniami dotychczasowego zakładowego układu zbiorowego pracy. Dla przyjęcia wstąpienia nowego pracodawcy w miejsce dotychczasowego wymagane byłoby uregulowanie ustawowego, którego brak. Jednakże w obu wypadkach nie wzięto pod uwagę podnoszonych przez pozwanego okoliczności istotnych dla sprawy.
- 3 - Sądu obu instancji nie odniosły się do argumentacji powodów tj. szczególnej regulacji prawnej jaka ma zastosowanie do pozwanego. Ustawa z dnia 20 grudnia 1996 r. o gospodarce komu-nalnej (Dz.U. 1997 r. Nr 9, poz. 43, z późn. zm.). Pozwany jest zgodnie z art. 2 w związku z art. 9, tejże ustawy, typową jednostką samorządu terytorialnego prowadzącego gospodarkę komunalną w postaci świadczenia zbiorowej komunikacji miejskiej w formie spółki z ograniczoną odpowiedzialnością. Jeżeli nawet uznać, że ZUZP wygasł to jak w tym przypadku traktować pod względem obowiązywania porozumienie z dnia 26 kwietnia 2005 roku podpisane przez zarząd spółki z przedstawicielami związków zawodowych. Art. 23 stwierdza: 1. Składniki mienia zakładu budżetowego przekształconego w spółkę stają się majątkiem spółki. 2. Prawo zarządu gruntem zakładu budżetowego przekształconego w spółkę staje się prawem użytkowania wieczystego spółki. 3. Spółka powstała w wyniku przekształcenia wstępuje we wszystkie prawa i obowiązki związane z działalnością zakładu budżetowego. Tym samym jest uregulowanie prawne co do nowego pracodawcy i ustalenie zakresu przejęcie poprzedniego pracodawcy. Nawet jeżeli uznać zasadność wywodów Sądów obu instancji, że ZUZP wygasł to jak należy traktować przestrzeganie jego zapisów, aż do dniu 29 października 2008 r. Co istotne w tej sprawie nie można opierać się wyłącznie na zapisie art. 241 8 1 k.p. bez uwzględnienia postanowień 2. Z nauki: I. po wygaśnięciu mocy obowiązującej układu zmiana ustalonych z mocy prawa warunków jest możliwa tylko w drodze wypowiedzenia. Pojęcie "wynikające z tego układu warunki umów o pracę", o którym mowa w przepisie w 2, może być rozumiane wieloznacznie. W znaczeniu dosłownym odnosi się to do tych warunków, które stały się częścią umowy. W takim przypadku przepis ten byłby zbędny, ponieważ każde pogorszenie umowy wymaga wypowiedzenia lub porozumienia zmieniającego. Stąd też należy przyjąć, iż chodzi o warunki płacy lub pracy wynikające z dotychczasowego układu, które uległyby pogorszeniu wskutek ustania jego mocy obowiązującej, niezależnie od tego, czy stały się one częścią umów o pracę. Potwierdza to Sąd Najwyższy. Jego zdaniem pracodawca, który nie zawarł w umowie o pracę z pracownikiem klauzuli odsyłającej do postanowień układu zbiorowego pracy (dotyczących nagród jubileuszowych), nie uwalnia się od konieczności dokonania wypowiedzenia warunków pracy lub płacy wynikających z układu zbiorowego, jeżeli po upływie roku od przejścia pracownika na podstawie art. 23 1 nie zamierza ich nadal respektować (art. 241 8 1 i 2; wyrok z dnia 4 października 2000 r., I PKN 246/2000, OSNAPiUS 2002, nr 10, poz. 233; por. też wyrok z dnia 21 września 1995 r., I PRN 60/95, OSNAPiUS 1996, nr 7, poz. 100). (vide Komentarz do art. 241(8) kodeksu pracy (Dz.U.98.21.94), [w:] R. Celeda, E. Chmielek-Łubińska, L. Florek, G. Goździewicz, A. Hintz, A. Kijowski, Ł. Pisarczyk, J. Skoczyński, B. Wagner, T. Zieliński, Kodeks pracy. Komentarz, LEX, 2009, wyd. V. Stan prawny: 2009.01.01 II. 4. W wyroku z 4 października 2000 r. (I PKN 246/00, LexPolonica nr 353036) Sąd Najwyższy stwierdził że pracodawca, który nie zawarł w umowie o pracę z pracownikiem klauzuli odsyłającej do postanowień układu zbiorowego (dotyczących nagród jubileuszowych) nie uwalnia się od konieczności dokonania wypowiedzenia warunków wynikających z układu zbiorowego, jeżeli po upływie roku od przejścia
- 4 - pracownika na podstawie art. 23 l nie zamierza ich nadal respektować. Należy uznać, że do omawianego tu wypowiedzenia zmieniającego nie mają zastosowania przepisy ograniczające dopuszczalność wypowiedzenia i trudnienia. W uchwale 7 sędziówz dnia 29 września 2006 r. (II PZP 3/06, Lex Polonica nr 417938) Sąd Najwyższy stwierdził, że art. 241 13 2 zdanie drugie ma zastosowanie do wypowiedzenia wynikających z układu zbiorowego pracy warunków umowy o pracę w razie rozwiązania tego układu także wtedy, gdy nie został on zastąpiony nowym układem zbiorowym pracy ani regulaminem wynagradzania (por. także wyrok SN z 14 kwietnia 2006 r., LexPolonica nr l087847). Warto w tym miejscu przytoczyć uchwałę składu 7 sędziów Sądu Najwyższego z dnia 8 lutego 2005 r. (I PZP 9/04, OSNP 2005, nr 21, poz. 329), w myśli której dopuszczalne jest wypowiedzenie przez pracodawcę warunków umowy o pracę w okresie roku, w którym wobec pracownika przyjętego w trybie art. 23 1 k.p. stosuje się postanowienia dotychczasowego układu zbiorowego (art. 241 s 1 k.p.), jeżeli wywołuje ono skutek po upływie tego roku (art. 241 8 2 k.p.). 5. Z upływem roku od dnia przejścia zakładu pracy lub jego części na nowego pracodawcę nabywcę przestają wiązać postanowienia dotychczasowego układu zbiorowego pracy odnoszące się do innych osób niż pracownicy objęci tym układem, jeżeli nowy pracodawca osoby te przejął. Reguła ta odnosi się zarówno do byłych pracowników - emerytów i rencistów, jak i do osób wykonujących pracę na innej podstawie niż stosunek pracy, na podstawie umowy o pracę nakładczą, umowy na warunkach zlecenia, umowy agencyjnej lub też umowy o dzieło. (vide Komentarz kodeksu pracy (Dz.U.98.21.94), [w:] M.. Gersdorf, Krzysztof Rączka, Michał Raczkowski, LexisNexis, 2009, wyd. 1. W-wa 2010 Stan prawny: 2010.02.01) Wniosek o rozpoznanie skargi kasacyjnej uzasadniam tym, że w sprawie występuje istotne zagadnienie prawne polegające na ustaleniu kryteriów, jakie prawa i obowiązków przejmuje nowy pracodawca tj. art. 23 1 k.p. powstały zgodnie z przepisami art. 2, 9 i 23 ustawy z dnia 20 grudnia 1996 r. o gospodarce komunalnej (Dz.U. 1997 r. Nr 9, poz. 43, z późn. zm.). przejęcia przez zakładu pracy czy trwa nadal w związku z zawarciem porozumienia? Czy podpisane w dniu porozumienie z dnia 26 kwietnia 2005 roku podpisane przez zarząd spółki z przedstawicielami związków zawodowych ma być wypowiedziane czy nie? Mając powyższe na uwadze, zdaniem powodów konieczne jest rozstrzygnięcie powyżej wskazanego istotnego zagadnienia prawnego. Nadto zaś, w świetle argumentacji powodów, wnioski skargi kasacyjnej jak w petitum są konieczne i uzasadnione. Radca Prawny Andrzej Kałuża Łd - M - 717 Załącznik: 1) odpis kasacji 5 egz. 2) wpis od skargi kasacyjnej w znakach opłaty sądowej o wartości 150.- zł, umieszczony na oryginale skargi kasacyjnej.
Łódź, dnia 19 maja 2010 r. Sąd Najwyższy Izba Pracy, Ubezpieczeń Społecznych i Spraw Publicznych w Warszawie Powód: Józef Siemieniako i inni, reprez. przez radcę prawnego Andrzeja Kałużę, Kancelaria Radcy Prawnego MECENAS, (adres w nagłówku) Pozwany: Miejskie Przedsiębiorstwo Komunikacyjne sp. z o.o. ul. B. Chrobrego 2, 58-300 Wałbrzych, sygn. akt II PK 91/10 Pismo procesowe powoda Odpowiedź pozwanego na skargę kasacyjną pomija fakt, iż obszerne postępowanie dowodowe Sądów obu instancji nie odniosło się w jakikolwiek sposób do zagadnień prawnych pozwalających ustalić kryteria co do praw i obowiązków jaki przejmuje nowy pracodawca tj. art. 23 1 k.p. powstały zgodnie z przepisami art. 2, 9 i 23 ustawy z dnia 20 grudnia 1996 r. o gospodarce komunalnej (Dz.U. 1997 r. Nr 9, poz. 43, z późn.zm.). przejęcia przez zakładu pracy czy trwa nadal w związku z zawarciem porozumienia w dniu 26 kwietnia 2005 roku podpisanego przez zarząd spółki z przedstawicielami związków zawodowych ma być wypowiedziane czy nie? Tym samym powołane w skardze kasacyjnej dowody oraz przepisy prawa stanowią podstawę do przyjęcia do rozpoznania skargi kasacyjnej zgodnie z wymogami określonymi w art. 398 9 1 k.p.c. Zdaniem powoda istotne zagadnienie prawne w niniejszej sprawie ma odniesienie zarówno do prawa procesowego, jak i materialnego i wyraża się w wadze danego zagadnienia dla systemu prawnego oraz w jego znaczeniu w porównaniu z innymi instytucjami. Sąd Najwyższy przyjął, że zagadnienie prawne jest to zagadnienie, które wiąże się z określonym przepisem prawnym, którego wyjaśnienie ma znaczenie nie tylko dla rozstrzygnięcia przedmiotowej sprawy, ale także dla rozstrzygnięcia innych podobnych spraw (zob. wyrok SN z dnia 14 lutego 2003 r., I PK 306/02, Wokanda 2004, nr 7-8, s. 51). Dlatego też zdaniem powodów konieczne jest rozstrzygnięcie opisanego w skardze kasacyjnej wskazanego istotnego zagadnienia prawnego. Radca Prawny Załącznik: odpis pisma 4 egz. Andrzej Kałuża Łd - M - 717