SPECYFIKACJA TECHNICZNA WYKONANIA I ODBIORU ROBÓT BUDOWLANYCH Naprawa nawierzchni drogi przy ul. Wolskiej 82 A 1.1. Przedmiot ST Przedmiotem niniejszej specyfikacji technicznej (ST) są wymagania dotyczące wykonania i odbioru robót związanych z naprawą drogi dojazdowej do garaży poprzez wykonywanie nawierzchni tłuczniowych kamiennych 1.2. Zakres robót objętych ST Ustalenia zawarte w niniejszej specyfikacji dotyczą zasad prowadzenia robót związanych z wykonaniem nawierzchni tłuczniowej, wg PN S-96023 Podbudowy i nawierzchnie z tłucznia kamiennego. 1.3. Określenia podstawowe 1.3.1. Nawierzchnia tłuczniowa - warstwa z tłucznia i klińca kamiennego, leżących na podłożu naturalnym lub ulepszonym, zaklinowanych i uzdatnionych do bezpośredniego przejmowania ruchu. 1.3.2. Kruszywo łamane - materiał ziarnisty uzyskany przez mechaniczne rozdrobnienie skał litych, 1.3.3. Kruszywo łamane zwykłe - kruszywo uzyskane w wyniku co najmniej jednokrotnego kruszenia skał litych i rozsiania na frakcje lub grupy frakcji, charakteryzujące się ziarnami ostrokrawędziastymi o nieforemnych kształtach, Norma PN-B-11112:1996 Kruszywa łamane do nawierzchni drogowych (zastąpiona PN-EN13043:2004) 1.3.4. Tłuczeń - kruszywo łamane zwykłe o wielkości ziarn od 31,5 mm do 63 mm. 1.3.5. Kliniec - kruszywo łamane zwykłe o wielkości ziarn od 4 mm do 31,5 mm. 1.3.6. Miał - kruszywo łamane zwykłe o wielkości ziarn do 4 mm. 1.3.7.Mieszanka drobna granulowana - kruszywo uzyskane w wyniku rozdrobnienia w granulatorach łamanego kruszywa zwykłego, charakteryzujące się chropowatymi powierzchniami i foremnym kształtem ziarn o stępionych krawędziach i narożach, o wielkości ziarn od 0,075 mm do 4 mm. 2. MATERIAŁY Materiałami stosowanymi przy wykonaniu nawierzchni tłuczniowej są - kruszywo łamane tłuczeń i kliniec wg PN-B-11112 mieszanka drobna granulowana wg PN-B-11112
miał kamienny wg PN-B-11112, woda do skropienia podczas wałowania i zamulania. Norma PN-B-11112:1996 Kruszywa łamane do nawierzchni drogowych (zastąpiona PN- EN13043:2004) 2.1. Wymagania dla materiałów Klasa i gatunek kruszywa, w zależności od kategorii ruchu, powinna być zgodna z wymaganiami normy PN -S-96023. Dla dróg obciążonych ruchem, lekkim i bardzo lekkim -kruszywo klasy II lub III, gatunek 2. 3. SPRZĘT 3.1. Ogólne wymagania dotyczące sprzętu Wykonawca przystępujący do wykonania robót powinien wykazać się możliwością korzystania z następującego sprzętu: układarek lub równiarek do rozścielania tłucznia, walców statycznych, zwykle o nacisku jednostkowym co najmniej 30 kn/m, ew. walców wibracyjnych o nacisku jednostkowym wału wibrującego co najmniej 18 kn/m lub płytowych zagęszczarek wibracyjnych o nacisku jednostkowym co najmniej 16 kn/m 2, przewoźnych zbiorników do wody (beczkowozów) zaopatrzonych w urządzenia do rozpryskiwania wody oraz pomp do napełniania beczkowozów wodą. 4. TRANSPORT 4.1. Ogólne wymagania dotyczące transportu Kruszywa można przewozić dowolnymi środkami transportu w warunkach zabezpieczających je przed zanieczyszczeniem, zmieszaniem z innymi materiałami, nadmiernym wysuszeniem i zawilgoceniem. 5. WYKONANIE ROBÓT 5.1. Ogólne zasady wykonania robót - dostarczenie materiałów na miejsce wbudowania, - rozłożenie warstwy tłucznia oraz zagęszczenie rozłożonej warstwy ze skropleniem wodą, - rozłożenie warstwy klińca oraz zagęszczenie rozłożonej warstwy ze skropleniem wodą, - zaklinowanie warstwy klińca, skroplenie wodą i zagęszczenie, - zamulenie nawierzchni 5.2. Przygotowanie podłoża Podłoże pod nawierzchnię powinno być wyrównane. 5.3. Wbudowanie i zagęszczanie kruszywa Grubość warstwy nawierzchni po zagęszczeniu wynosi 10 cm. Kruszywo grube powinno być rozkładane w warstwie o jednakowej grubości, przy użyciu układarki albo równiarki. Grubość rozłożonej warstwy luźnego kruszywa powinna być taka, aby po jej zagęszczeniu i zaklinowaniu osiągnięto grubość projektowaną. Kruszywo grube po rozłożeniu powinno być
zagęszczane przejściami walca statycznego gładkiego, o nacisku jednostkowym nie mniejszym niż 30 kn/m. Zagęszczenie nawierzchni o przekroju daszkowym powinno rozpocząć się od krawędzi i stopniowo przesuwać pasami podłużnymi, częściowo nakładającymi się, w kierunku jej osi. Zagęszczanie nawierzchni o jednostronnym spadku poprzecznym powinno rozpocząć się od dolnej krawędzi i przesuwać pasam i podłużnymi, częściowo nakładającymi się, w kierunku jej górnej krawędzi. Zagęszczanie można zakończyć, gdy przed kołami walca przestają się tworzyć fale, a ziarno tłucznia o wymiarze około 40 mm pod naciskiem koła walca nie wtłacza się w nawierzchnię, lecz miażdży się na niej. Po zagęszczeniu warstwy kruszywa grubego należy zaklinować ją poprzez stopniowe rozsypywanie klińca od 4 do 20 mm i mieszanki drobnej granulowanej od 0,075 do 4 mm przy ciągłym zagęszczaniu walcem statycznym gładkim. Warstwy dolnej (o ile układa się na niej od razu warstwę górną nie klinuje się, gdyż niecałkowicie wypełnione przestrzenie między ziarnami tłucznia powodują lepsze związanie obu warstw ze sobą. Natomiast górną warstwę należy klinować tak długo, dopóki wszystkie przestrzenie nie zostaną wypełnione klińcem. W czasie zagęszczania walcem gładkim zaleca się skrapiać kruszywo wodą tak często, aby było stale wilgotne, co powoduje, że kruszywo mniej się kruszy, mniej wyokrągla i łatwiej układa szczelnie pod walcem. Zagęszczenie można uważać za zakończone, jeśli nie pojawiają się ślady po walcach i wybrzuszenia warstwy kruszywa przed wałami. Jeśli, ST przewiduje zamulenie górnej warstwy nawierzchni, to należy rozsypać cienką warstwę miału, obficie skropić go wodą i wcierać, w zaklinowaną warstwę tłucznia, wytworzoną papkę szczotkami. W trakcie zamulania należy przepuścić kilka razy walec na szybkim biegu transportowym, aby papka została wessana w głąb warstwy. Wały walca należy obficie polewać wodą, w celu uniknięcia przyklejania do nich papki, ziarn klińca i tłucznia. Zamulanie jest zakończone, gdy papka przestanie przenikać w głąb warstwy. Jeśli nie wykonuje się zamulenia nawierzchni, to do klinowania kruszywa grubego należy dodawać również miał. W przypadku zagęszczania kruszywa sprzętem wibracyjnym (walcami wibracyjnymi o nacisku jednostkowym wału wibrującego co najmniej 18 kn/m lub płytowymi zagęszczarkami wibracyjnymi o nacisku jednostkowym co najmniej 16 kn/m 2), zagęszczenie należy przeprowadzać według zasad podanych dla walców gładkich, lecz bez skrapiania kruszywa wodą. Liczbę przejść sprzętu wibracyjnego zaleca się ustalić na odcinku próbnym. W pierwszych dniach po wykonaniu nawierzchni należy dbać, aby była ona stale wilgotna. 6. KONTROLA JAKOŚCI ROBÓT 6.1.. Badanie uziarnienia kruszyw
W czasie robót przy budowie nawierzchni tłuczniowej należy kontrolować uziarnienie kruszywa, zawartość zanieczyszczeń obcych w kruszywie i zawartość ziarn nieforemnych w kruszywie. Próbki należy pobierać w sposób losowy z rozłożonej warstwy, przed jej zagęszczeniem. Dopuszczalne odchyłki od projektowanej grubości nawierzchni nie powinny przekraczać 10%. 6.2. Równość nawierzchni Nierówności podłużne nawierzchni należy mierzyć 4 -metrową łatą, zgodnie z normą BN- 68/8931-04 Nierówności poprzeczne nawierzchni należy mierzyć 4-metrową łatą, zgodnie z normą BN -68/8931-04 Nierówności nawierzchni nie powinny przekraczać 15 mm dla nawierzchni tłuczniowej. 6.3. Szerokość nawierzchni Szerokość nawierzchni nie może różnić się od szerokości projektowanej o więcej niż +10 cm i-5 cm. 6.4. Pomiar nośności nawierzchni Pomiary nośności nawierzchni tłuczniowej należy wykonać płytą o średnicy 30 cm, zgodnie z BN -64/8931-02. Wskaźnik zagęszczenia IS niemniejszy niż Maksymalne ugięcie sprężyste (mm) pod kołem, nacisku 50/40 kn Minimalny moduł odkształcenia mierzony płytą o średnicy 30 cm, MPa Wymagany stosunek ME1:ME2 Pierwotny ME1 W Zagęszczenie nawierzchni tłuczniowej należy uznać za prawidłowe wtedy, gdy stosunek wtórnego modułu odkształcenia do pierwotnego modułu odkształcenia, mierzonych przy użyciu płyty o średnicy 30 cm, jest nie większy od 2,2 (2: IEIIEMM). 7. Zasady postępowania z wadliwie wykonanymi odcinkami nawierzchni 7.1. Niewłaściwe uziarnienie i właściwości kruszywa Wszystkie kruszywa nie spełniające wymagań podanych w odpowiednich punktach specyfikacji zostaną odrzucone. Jeżeli kruszywa, nie spełniające wymagań zostaną wbudowane, to na polecenie inspektora nadzoru, Wykonawca wymieni je na właściwe, na własny koszt. 7.2. Niewłaściwa nośność nawierzchni Jeżeli nośność nawierzchni będzie mniejsza od wymaganej, to Wykonawca wykona wszelkie roboty niezbędne do zapewnienia wymaganej nośności, zalecone przez inspektora nadzoru. Koszty tych dodatkowych robót poniesie Wykonawca tylko wtedy, gdy zaniżenie nośności nawierzchni wynikło z niewłaściwego wykonania przez Wykonawcę robót. 8. PRZEPISY ZWIĄZANE 1. Normy 1PN-B-01100 Kruszywa mineralne. Kruszywa skalne. Podział, nazwy i określenia
2. PN-B-04101 Materiały kamienne. Oznaczenie nasiąkliwości wodą 3.PN -B-04110 Materiały kamienne. Oznaczanie wytrzymałości na ściskanie 4. PN -B-04111Materiały kamienne. Oznaczanie ścieralności na tarczy Boehmego 5. PN-B-04115Materiały kamienne. Oznaczanie wytrzymałości kamienia na uderzenie (zwięzłość) 6. PN-B-06714-12 Kruszywa mineralne. Badania. Oznaczanie zawartości zanieczyszczeń obcych 7. PN-B-06714-15 Kruszywa mineralne. Badania. Oznaczanie składu ziarnowego 8.PN-B-06714-16 Kruszywa mineralne. Badania. Oznaczanie kształtu ziarn 9. PN-B-06714-18Kruszywa mineralne. Badania. Oznaczanie nasiąkliwości 10. PN-B-6714-19 Kruszywa mineralne. Badania. Oznaczanie mrozoodporności metodą bezpośrednią 11. PN-B-06714-20Kruszywa mineralne. Badania. Oznaczanie mrozoodporności metodą krystalizacji 12.PN-B-06714-26Kruszywa mineralne. Badania. Oznaczanie zawartości zanieczyszczeń organicznych 13.PN-B-06714-42Kruszywa mineralne. Badania. Oznaczanie ścieralności w bębnie Los Angeles 14.PN-B-11112Kruszywo mineralne. Kruszywo łamane do nawierzchni drogowych 15.PN-B-11113 Kruszywo mineralne. Kruszywo naturalne do nawierzchni drogowych. Piasek 16.PN-B-32250 Materiały budowlane. Woda do betonów i zapraw