POSTANOWIENIE uchyla zaskarżone postanowienie.

Podobne dokumenty
POSTANOWIENIE. SSN Lech Walentynowicz (przewodniczący) SSN Jan Górowski (sprawozdawca) SSN Hubert Wrzeszcz

POSTANOWIENIE. Sygn. akt III CZ 88/12. Dnia 20 grudnia 2012 r. Sąd Najwyższy w składzie :

POSTANOWIENIE. SSN Tadeusz Wiśniewski (przewodniczący) SSN Irena Gromska-Szuster (sprawozdawca) SSN Grzegorz Misiurek

POSTANOWIENIE. SSN Henryk Pietrzkowski (przewodniczący) SSN Anna Kozłowska (sprawozdawca) SSN Dariusz Zawistowski

POSTANOWIENIE. SSN Zbigniew Myszka (przewodniczący) SSN Beata Gudowska SSN Roman Kuczyński (sprawozdawca)

POSTANOWIENIE. Sygn. akt V CZ 119/12. Dnia 17 kwietnia 2013 r. Sąd Najwyższy w składzie :

POSTANOWIENIE. SSN Zbigniew Hajn (przewodniczący) SSN Zbigniew Myszka (sprawozdawca) SSN Jolanta Strusińska-Żukowska

POSTANOWIENIE. SSN Kazimierz Jaśkowski (przewodniczący) SSN Małgorzata Wrębiakowska-Marzec SSA Krzysztof Staryk (sprawozdawca)

POSTANOWIENIE. SSN Halina Kiryło (przewodniczący) SSN Bogusław Cudowski (sprawozdawca) SSN Andrzej Wróbel

POSTANOWIENIE. Sygn. akt V CZ 10/16. Dnia 20 kwietnia 2016 r. Sąd Najwyższy w składzie:

POSTANOWIENIE. SSN Kazimierz Jaśkowski (przewodniczący) SSN Zbigniew Hajn (sprawozdawca) SSN Andrzej Wróbel

POSTANOWIENIE. SSN Krzysztof Staryk (przewodniczący) SSN Zbigniew Korzeniowski SSN Zbigniew Myszka (sprawozdawca)

POSTANOWIENIE. Sygn. akt II PZ 13/09. Dnia 10 listopada 2009 r. Sąd Najwyższy w składzie :

POSTANOWIENIE. Sygn. akt II UZ 59/17. Dnia 10 października 2017 r. Sąd Najwyższy w składzie:

POSTANOWIENIE. Sygn. akt V CZ 162/12. Dnia 28 maja 2013 r. Sąd Najwyższy w składzie:

POSTANOWIENIE UZASADNIENIE

POSTANOWIENIE. Sygn. akt III CZ 42/18. Dnia 7 grudnia 2018 r. Sąd Najwyższy w składzie:

POSTANOWIENIE. SSN Katarzyna Gonera (przewodniczący) SSN Jolanta Frańczak (sprawozdawca) SSN Romualda Spyt

POSTANOWIENIE. Sygn. akt V CSK 570/16. Dnia 8 czerwca 2017 r. Sąd Najwyższy w składzie:

POSTANOWIENIE. po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej. zażalenia powodów na postanowienie Sądu Okręgowego w P.

POSTANOWIENIE. SSN Henryk Pietrzkowski (przewodniczący) SSN Agnieszka Piotrowska SSA Barbara Trębska (sprawozdawca)

POSTANOWIENIE. SSN Beata Gudowska (przewodniczący) SSN Maciej Pacuda (sprawozdawca) SSN Krzysztof Rączka

POSTANOWIENIE. Sygn. akt II PZ 43/10. Dnia 10 grudnia 2010 r. Sąd Najwyższy w składzie :

POSTANOWIENIE. SSN Józef Iwulski (przewodniczący) SSN Katarzyna Gonera (sprawozdawca) SSN Beata Gudowska

POSTANOWIENIE. SSN Barbara Myszka (przewodniczący) SSN Marta Romańska SSN Krzysztof Strzelczyk (sprawozdawca)

POSTANOWIENIE. Sygn. akt I CZ 9/15. Dnia 18 marca 2015 r. Sąd Najwyższy w składzie:

POSTANOWIENIE. Sygn. akt V CZ 10/14. Dnia 19 lutego 2014 r. Sąd Najwyższy w składzie:

POSTANOWIENIE. SSN Roman Kuczyński (przewodniczący) SSN Małgorzata Gersdorf SSN Zbigniew Myszka (sprawozdawca)

POSTANOWIENIE. SSN Maria Szulc (przewodniczący) SSN Kazimierz Zawada (sprawozdawca) SSN Władysław Pawlak

Wyrok z dnia 5 grudnia 2002 r., III CKN 943/99

POSTANOWIENIE. SSN Jerzy Kuźniar (przewodniczący) SSA Marek Procek (sprawozdawca) SSN Maciej Pacuda

POSTANOWIENIE. SSN Jerzy Kuźniar (przewodniczący) SSN Zbigniew Korzeniowski (sprawozdawca) SSN Romualda Spyt

POSTANOWIENIE UZASADNIENIE

POSTANOWIENIE. Sygn. akt IV CSK 599/14. Dnia 19 czerwca 2015 r. Sąd Najwyższy w składzie:

POSTANOWIENIE. SSN Dariusz Dończyk (przewodniczący) SSN Iwona Koper SSN Agnieszka Piotrowska (sprawozdawca)

POSTANOWIENIE. SSN Teresa Bielska-Sobkowicz (przewodniczący) SSN Wojciech Katner SSA Elżbieta Fijałkowska (sprawozdawca)

POSTANOWIENIE. SSN Marek Sychowicz (przewodniczący) SSN Henryk Pietrzkowski (sprawozdawca) SSN Dariusz Zawistowski

POSTANOWIENIE. SSN Zbigniew Kwaśniewski (przewodniczący) SSN Teresa Bielska-Sobkowicz SSN Maria Grzelka (sprawozdawca)

POSTANOWIENIE. SSN Jan Górowski (przewodniczący) SSN Dariusz Dończyk (sprawozdawca) SSN Dariusz Zawistowski

POSTANOWIENIE. Sygn. akt II PZ 5/17. Dnia 16 maja 2017 r. Sąd Najwyższy w składzie:

WYROK W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

POSTANOWIENIE. SSN Agnieszka Piotrowska (przewodniczący) SSN Paweł Grzegorczyk SSN Krzysztof Pietrzykowski (sprawozdawca) UZASADNIENIE

POSTANOWIENIE. SSN Zbigniew Hajn (przewodniczący) SSN Zbigniew Myszka SSN Jolanta Strusińska-Żukowska (sprawozdawca)

POSTANOWIENIE. SSN Marta Romańska (przewodniczący) SSN Marian Kocon SSN Barbara Myszka (sprawozdawca)

POSTANOWIENIE. SSN Zbigniew Korzeniowski (przewodniczący) SSN Roman Kuczyński (sprawozdawca) SSN Małgorzata Wrębiakowska-Marzec

POSTANOWIENIE. SSN Beata Gudowska (przewodniczący) SSN Halina Kiryło SSA Marek Procek (sprawozdawca)

POSTANOWIENIE. SSN Iwona Koper (przewodniczący) SSN Wojciech Katner (sprawozdawca) SSN Zbigniew Kwaśniewski

POSTANOWIENIE. SSN Hubert Wrzeszcz (przewodniczący) SSN Mirosław Bączyk SSN Karol Weitz (sprawozdawca)

POSTANOWIENIE. SSN Iwona Koper (przewodniczący) SSN Teresa Bielska-Sobkowicz (sprawozdawca) SSN Zbigniew Kwaśniewski

POSTANOWIENIE. SSN Roman Trzaskowski

POSTANOWIENIE. Sygn. akt II UZ 7/14. Dnia 26 marca 2014 r. Sąd Najwyższy w składzie:

POSTANOWIENIE. SSN Anna Owczarek (przewodniczący) SSN Krzysztof Pietrzykowski SSN Agnieszka Piotrowska (sprawozdawca)

POSTANOWIENIE. SSN Jan Górowski (przewodniczący) SSN Mirosław Bączyk SSN Marta Romańska (sprawozdawca)

POSTANOWIENIE. SSN Mirosław Bączyk (przewodniczący) SSN Grzegorz Misiurek (sprawozdawca) SSN Henryk Pietrzkowski

POSTANOWIENIE. SSN Zbigniew Kwaśniewski (przewodniczący) SSN Jan Górowski (sprawozdawca) SSN Bogumiła Ustjanicz

POSTANOWIENIE. Sygn. akt I CSK 204/13. Dnia 15 stycznia 2014 r. Sąd Najwyższy w składzie:

POSTANOWIENIE. SSN Zbigniew Myszka (przewodniczący) SSN Romualda Spyt SSA Marek Procek (sprawozdawca)

POSTANOWIENIE. SSN Katarzyna Gonera (przewodniczący) SSN Jolanta Frańczak (sprawozdawca) SSN Romualda Spyt

POSTANOWIENIE. SSN Henryk Pietrzkowski (przewodniczący) SSN Maria Szulc (sprawozdawca) SSN Katarzyna Tyczka-Rote

POSTANOWIENIE UZASADNIENIE

POSTANOWIENIE. SSN Jan Górowski (przewodniczący) SSN Barbara Myszka (sprawozdawca) SSN Marta Romańska

POSTANOWIENIE. SSN Marian Kocon (przewodniczący) SSN Irena Gromska-Szuster (sprawozdawca) SSN Krzysztof Strzelczyk

POSTANOWIENIE. SSN Halina Kiryło (przewodniczący) SSN Roman Kuczyński SSN Maciej Pacuda (sprawozdawca)

POSTANOWIENIE. Sygn. akt IV CSK 491/14. Dnia 21 maja 2015 r. Sąd Najwyższy w składzie:

WYROK W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

POSTANOWIENIE. Sygn. akt IV CZ 81/09. Dnia 17 grudnia 2009 r. Sąd Najwyższy w składzie :

POSTANOWIENIE UZASADNIENIE

POSTANOWIENIE UZASADNIENIE

POSTANOWIENIE. SSN Józef Iwulski (przewodniczący) SSN Zbigniew Myszka SSN Krzysztof Staryk (sprawozdawca)

POSTANOWIENIE. Sygn. akt III CZ 2/13. Dnia 17 stycznia 2013 r. Sąd Najwyższy w składzie :

POSTANOWIENIE. Sygn. akt II CSK 503/12. Dnia 18 kwietnia 2013 r. Sąd Najwyższy w składzie :

POSTANOWIENIE. SSN Jan Górowski (przewodniczący) SSN Marta Romańska SSN Bogumiła Ustjanicz (sprawozdawca)

WYROK W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

POSTANOWIENIE. Sygn. akt IV CSK 207/12. Dnia 20 grudnia 2012 r. Sąd Najwyższy w składzie:

POSTANOWIENIE. Sygn. akt II CZ 64/14. Dnia 6 listopada 2014 r. Sąd Najwyższy w składzie:

POSTANOWIENIE. Sygn. akt V CZ 157/11. Dnia 22 marca 2012 r. Sąd Najwyższy w składzie :

POSTANOWIENIE. SSN Barbara Myszka (przewodniczący) SSN Dariusz Dończyk SSN Antoni Górski (sprawozdawca)

POSTANOWIENIE. SSN Henryk Pietrzkowski (przewodniczący) SSN Zbigniew Kwaśniewski SSN Hubert Wrzeszcz (sprawozdawca)

POSTANOWIENIE UZASADNIENIE

POSTANOWIENIE. Sygn. akt V CZ 29/14. Dnia 8 maja 2014 r. Sąd Najwyższy w składzie:

POSTANOWIENIE. Sygn. akt III CZ 5/12. Dnia 16 lutego 2012 r. Sąd Najwyższy w składzie :

POSTANOWIENIE. SSN Jan Górowski (przewodniczący) SSN Irena Gromska-Szuster SSN Władysław Pawlak (sprawozdawca)

POSTANOWIENIE. Sygn. akt I CSK 159/13. Dnia 19 czerwca 2013 r. Sąd Najwyższy w składzie :

POSTANOWIENIE. SSN Jerzy Kuźniar (przewodniczący) SSN Bogusław Cudowski SSN Zbigniew Myszka (sprawozdawca)

POSTANOWIENIE. SSN Zbigniew Kwaśniewski (przewodniczący) SSN Agnieszka Piotrowska (sprawozdawca) SSN Maria Szulc

POSTANOWIENIE. SSN Iwona Koper (przewodniczący) SSN Grzegorz Misiurek (sprawozdawca) SSN Dariusz Zawistowski

POSTANOWIENIE. Sygn. akt IV CZ 96/13. Dnia 11 grudnia 2013 r. Sąd Najwyższy w składzie:

POSTANOWIENIE. SSN Grzegorz Misiurek (przewodniczący) SSN Irena Gromska-Szuster (sprawozdawca) SSN Krzysztof Strzelczyk

Uchwała z dnia 20 maja 2011 r., III CZP 24/11

POSTANOWIENIE. SSN Teresa Bielska-Sobkowicz (przewodniczący) SSN Wojciech Katner (sprawozdawca) SSN Krzysztof Pietrzykowski

POSTANOWIENIE. SSN Mirosława Wysocka (przewodniczący) SSN Gerard Bieniek SSN Irena Gromska-Szuster (sprawozdawca)

POSTANOWIENIE. SSN Tadeusz Wiśniewski (przewodniczący) SSN Gerard Bieniek (sprawozdawca) SSN Stanisław Dąbrowski

WYROK W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

POSTANOWIENIE. uchyla zaskarżone postanowienie. UZASADNIENIE

WYROK W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

POSTANOWIENIE. SSN Józef Frąckowiak (przewodniczący) SSN Irena Gromska-Szuster (sprawozdawca) SSN Grzegorz Misiurek

WYROK W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

POSTANOWIENIE. Sygn. akt III CZ 1/17. Dnia 9 lutego 2017 r. Sąd Najwyższy w składzie:

POSTANOWIENIE. SSN Henryk Pietrzkowski (przewodniczący) SSN Iwona Koper (sprawozdawca) SSA Władysław Pawlak

POSTANOWIENIE. Sygn. akt IV CZ 45/18. Dnia 18 października 2018 r. Sąd Najwyższy w składzie:

Transkrypt:

Sygn. akt II CZ 101/13 POSTANOWIENIE Sąd Najwyższy w składzie: Dnia 23 stycznia 2014 r. SSN Kazimierz Zawada (przewodniczący, sprawozdawca) SSN Zbigniew Kwaśniewski SSN Barbara Myszka w sprawie z wniosku A. R. przy uczestnictwie W. R. i in., o dział spadku i zniesienie współwłasności, po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej w dniu 23 stycznia 2014 r., zażalenia uczestniczki postępowania K. N. na postanowienie Sądu Okręgowego w K. z dnia 3 września 2013 r., uchyla zaskarżone postanowienie. UZASADNIENIE

2 A. R. wniósł o dokonanie działu spadku po J. R. i o zniesienie współwłasności. We wniosku podał, że w skład spadku wchodzą nieruchomości położone w T., dla których prowadzone są księgi wieczyste o numerach [ ]. Sąd Rejonowy, do którego wpłynął wniosek, po uzyskaniu wiadomości o toczącym się przed tym Sądem, na skutek pozwu K. N., postępowaniu w mogącej mieć wpływ na wynik sprawy o dział spadku sprawie o uzgodnienie stanu prawnego ujawnionego w księgach wieczystych [ ] z rzeczywistym stanem prawnym, połączył tę sprawę ze sprawą działową. W pozwie o uzgodnienie treści ksiąg wieczystych z rzeczywistym stanem prawnym K. N. określiła wartość przedmiotu sporu na 50.100 zł. Sąd Rejonowy ze względu na konieczność ustalenia, czy nieruchomość, dla której prowadzona jest księga wieczysta [ ], oraz nieruchomość, dla której prowadzona jest księga wieczysta [ ], wchodzą w skład spadku po J. R., a ściślej, w jakim zakresie ich własność wchodzi w skład tego spadku, ograniczył postępowanie dowodowe tylko do związanych z tym kwestii. Postanowieniem wstępnym z dnia 11 lutego 2013 r. Sąd Rejonowy ustalił, że w skład spadku po J. R. wchodzi nieruchomość rolna położona w T. o powierzchni 3, 0454 ha (nr księgi wieczystej [ ]), której współwłaścicielką jest m.in. N. w 3/40, oraz nieruchomość rolna położona w T. o powierzchni 1, 0379 ha (nr księgi wieczystej [ ]), której współwłaścicielką jest m.in. K.N. w 3/40. K. N. zaskarżyła to postanowienie apelacją. Nawiązując do swych wcześniejszych twierdzeń, domagała się w apelacji ustalenia jej udziału we własności nieruchomości, dla której prowadzona jest księga wieczysta [ ], w wysokości 1/3 (16/48), a we własności nieruchomości, dla której prowadzona jest księga wieczysta [ ], w wysokości 1/6 (16/96). Wartość zaskarżenia w apelacji określiła na 50 100 zł. Sąd Okręgowy postanowieniem z dnia 17 maja 2013 r. oddalił apelację. W skardze kasacyjnej na to postanowienie K. N. określiła wartość zaskarżenia na 150 300 zł. Postanowieniem z dnia 3 września 2013 r. Sąd Okręgowy odrzucił skargę kasacyjną. Uznał ją za niedopuszczalną ze względu na zbyt niską wartość

3 przedmiotu zaskarżenia nieosiągającą progu określonego w art. 519 1 4 pkt 4 k.p.c. (kwota stu pięćdziesięciu tysięcy złotych). Wprawdzie suma określająca wartość przedmiotu zaskarżenia podana w skardze przez uczestniczkę była nawet wyższa od tej kwoty, ale to wskazanie, uwzględniając wartość przedmiotu zaskarżenia podaną w apelacji i specyfikę spraw działowych w zakresie dotyczącym oznaczenia wartości przedmiotu zaskarżenia, było nieprawidłowe i jako takie mogło być zweryfikowane przez Sąd Okręgowy. W zażaleniu na postanowienie Sądu Okręgowego z dnia 3 września 2013 r. uczestniczka zakwestionowała zasadność odrzucenia skargi kasacyjnej. Wskazała, że podana przez nią kwota 150 300 zł jako wartość przedmiotu zaskarżenia kasacyjnego odpowiada, w jej ocenie, wartości przedmiotu działu. Podanie tej kwoty jako wartości przedmiotu zaskarżenia było prawidłowe, dlatego że w skardze zakwestionowana została sama zasada działu. Niezależnie od tego uczestniczka postawiła zarzut alternatywny, że ze względu na przewidziany co do zasady procesowy tryb rozpoznawania takich spraw jak spór będący przedmiotem zaskarżenia kasacyjnego, w jej ocenie, o dopuszczalności wniesionej skargi w zakresie związanym z wartością zaskarżenia powinien rozstrzygać nie art. 519 1 4 pkt 4 k.p.c., lecz art. 398 2 1 k.p.c., ustalający właściwy w tym względzie próg na kwotę 50 000 zł. Sąd Najwyższy zważył, co następuje: W odniesieniu do sporów, które zgodnie z art. 618 1 w związku z art. 685 i 688 k.p.c. podlegają rozpoznaniu w sprawie o dział spadku, podobnie jak w odniesieniu do sporów, które zgodnie z art. 618 1 k.p.c. podlegają rozpoznaniu w sprawie o zniesienie współwłasności, wyłania się kwestia, czy spory te, mimo objęcia ich postępowaniem o dział spadku lub postępowaniem o zniesienie współwłasności (czyli tzw. postępowaniem działowym), zachowują swoją odrębność w stosunku do tego postępowania, z tą konsekwencją, że o dopuszczalności w nich skargi kasacyjnej od postanowienia wstępnego ze względu na wartość przedmiotu zaskarżenia rozstrzyga art. 398 2 1 k.p.c., dotyczący procesu, czy też tracą one swoją odrębność, wtapiając się w postępowanie działowe, z tym skutkiem, że o dopuszczalności w nich skargi

4 kasacyjnej od postanowienia wstępnego ze względu na wartość przedmiotu zaskarżenia rozstrzyga art. 519 1 4 pkt 4 k.p.c., dotyczący postępowań działowych. W orzecznictwie aprobatę zyskało drugie stanowisko, tj. uzależniające dopuszczalność skargi kasacyjnej od postanowienia wstępnego w sporze objętym postępowaniem działowym od osiągnięcia przez wartość zaskarżenia kasacyjnego progu określonego w art. 519 1 4 pkt 4 k.p.c., czyli kwoty 150 000 zł (zob. postanowienia Sądu Najwyższego z dnia: 26 kwietnia 2001 r., II CZ 13/01, 14 stycznia 2010 r., IV CZ 112/09 i 7 grudnia 2012 r., III CSK 288/12). W sprawach działowych (do których należą także sprawy o podział majątku wspólnego po ustaniu wspólności majątkowej między małżonkami) obowiązek podania we wniosku o wszczęcie postępowania wartości przedmiotu sprawy (art. 511 w związku z art. 187 1 pkt 1 i art. 19 2 k.p.c.), a w apelacji - wartości przedmiotu zaskarżenia (art. 368 2 w związku z art. 19 2 i art. 13 2 k.p.c.), został zmodyfikowany przez art. 684, 567 3 i art. 619 1 k.p.c. Zgodnie z tymi przepisami, ustalenie wartości dzielonego majątku należy do sądu. Sąd meriti powinien, działając z urzędu, wartość tę ustalić. Nie wiąże go w tym względzie stanowisko współwłaścicieli (współuprawnionych) Podobnie jest, gdy chodzi o określenie wartości przedmiotu zaskarżenia kasacyjnego. Wskazana w skardze wartość przedmiotu zaskarżenia nie jest wiążąca dla sądu drugiej instancji, ani dla Sądu Najwyższego. Może więc zostać jak trafnie przyjął Sąd Okręgowy - poddana weryfikacji na podstawie akt sprawy z pominięciem zasad określonych w art. 25 i 26 k.p.c. (por. np. postanowienia Sądu Najwyższego z dnia: 24 maja 2001 r., IV CZ 20/01, 21 listopada 2001 r., I CZ 152/01, 6 listopada 2002 r., III CZ 98/02, 18 maja 2006 r., IV CZ 34/06, i 15 kwietnia 2010 r., II CZ 114/09). Przyjmuje się, że wartością przedmiotu zaskarżenia w sprawach działowych jest wartość konkretnego interesu skarżącego. Z reguły wartość ta nie przekracza - nawet gdy zakwestionowano orzeczenie w całości - wartości udziału skarżącego uczestnika. Tylko wyjątkowo jest inaczej, gdy uczestnik podważa zasadę podziału, objęcie lub nieobjęcie orzeczeniem poszczególnych składników albo rozliczenie nakładów na wspólną rzecz i pożytków, jakie ona przyniosła (por. postanowienia

5 Sądu Najwyższego z dnia: 5 kwietnia 2002 r., II CZ 25/02, 21 stycznia 2003 r., III CZ 153/02, 9 czerwca 2005 r., III CZ 44/05, 6 maja 2010 r., II CZ 38/10, i 20 lipca 2012 r., II CZ 66/12). W sprawie przedmiotem zaskarżenia kasacyjnego uczestniczki, podobnie jak uprzednio zaskarżenia apelacyjnego, jest rozstrzygnięcie wpływające na skład spadku po J. R. Zdaniem uczestniczki, inaczej niż zostało przyjęte w zaskarżonym postanowieniu, nieruchomość, dla której prowadzona jest księga wieczysta [ ], i nieruchomość, dla której prowadzona jest księga wieczysta [ ], stanowiły współwłasność S. R. i jego pierwszej żony, S. R., w związku z czym udziały we współwłasności tych nieruchomości S. R. weszły w skład spadku po niej i podlegały dziedziczeniu przez jej dzieci: J. R., K. N. i H. M. Wartość tego zaskarżenia, ustalona w przedstawiony wyżej sposób na potrzeby oceny dopuszczalności skargi kasacyjnej mogłaby więc, w świetle powyższych uwag, nawet przekraczać wartość udziału uczestniczki. Jednakże w niniejszej sprawie brak podstaw do określenia wartości zaskarżenia kasacyjnego we wskazany wyżej sposób. Sąd wydając postanowienie wstępne nie ustalił wartości dzielonego majątku. Tym samym nie ma zakładanej w sprawach działowych możliwości odwołania się w celu określenia wartości zaskarżenia kasacyjnego do ustalonej przez sąd wartości przedmiotu podziału i określonych jego składników oraz udziału skarżącego. W tych okolicznościach, za podstawę rozstrzygnięcie o dopuszczalności wniesionej skargi kasacyjnej ze względu na wartość przedmiotu zaskarżenia należało uznać art. 398 2 1 k.p.c. i wskazaną przez uczestniczkę wartość przedmiotu sporu w pozwie o uzgodnienie stanu prawnego ujawnionego w księgach wieczystych nieruchomości z rzeczywistym stanem prawnym. Z tych przyczyn Sąd Najwyższy na podstawie art. 398 15 1 w związku z art. 394 1 3 i art. 13 2 k.p.c. orzekł jak w sentencji.

es 6