Święta Eucharystia Ryt II Według Modlitewnika Powszechnego Kościoła Episkopalnego z 1979 r. SŁOWO BOŻE [Zgromadzeni wstają, celebrans mówi] Błogosławiony niech będzie Bóg: Ojciec, Syn i Duch Święty. Zgromadzeni I błogosławione Jego Królestwo, teraz i na wieki. Amen. [Celebrans może odmówić następującą modlitwę] Wszechmogący Boże, przed Tobą otwarte są wszystkie serca, Tobie znane są wszystkie pragnienia i żadna tajemnica nie jest przed Tobą zakryta: Oczyść myśli naszych serc przez tchnienie Twego Ducha Świętego, abyśmy doskonale Cię miłowali i godnie wysławiali Twe święte Imię, przez Chrystusa, Pana naszego. Amen. [Stojąc, wszyscy odmawiają następujący hymn] Chwała na wysokości Bogu A pokój Jego ludziom na ziemi. Panie Boże, Królu nieba, wszechmogący Boże i Ojcze, wielbimy Cię, dzięki Ci składamy, wysławiamy Cię, bo wielka jest chwała Twoja. Panie Jezu Chryste, Jednorodzony Synu Ojca, Panie Boże, Baranku Boży, który gładzisz grzechy świata; zmiłuj się nad nami; który siedzisz po prawicy Ojca: przyjmij modlitwę naszą. Albowiem tylko Tyś jest święty, Tylko Tyś jest Panem, Tylko Tyś Najwyższy, Jezu Chryste, Z Duchem Świętym, w chwale Boga Ojca. Amen. Kolekta [modlitwa] dnia [Celebrans, zwracając się do zgromadzonych] Pan z wami Zgromadzeni I z tobą niech będzie Pan Celebrans Módlmy się. Zachowaj, Panie, Kościół twe domostwo w swej niezachwianej wierze i miłości, abyśmy, przez Twoja łaskę, mogli śmiało głosić Twą prawdę i ze współczuciem służyć Twojej sprawiedliwości, przez wzgląd na naszego Zbawiciela Jezusa Chrystusa, który żyje i króluje z Tobą i Duchem Świętym, jeden Bóg, teraz i na wieki. Amen. Zgromadzeni Amen. 1 Czytania [Zgromadzeni siadają. Następują czytania, zapowiadane przez lektora] Czytanie z 2 Księgi Samuela 25 Dawid oznajmił posłańcowi: "Tak powiesz Joabowi: "Nie trap się tym, co się stało. Miecz dosięga raz tego, raz innego. Bądź wytrwały w walce przeciwko miastu i zniszcz je!" Ty sam dodaj mu odwagi!" 26 Żona Uriasza dowiedziawszy się, że Uriasz, jej mąż, umarł, opłakiwała swego pana. 27 Gdy czas żałoby przeminął, posłał po nią Dawid i sprowadził do swego pałacu. Została jego żoną i urodziła mu syna. Postępek jednak, jakiego dopuścił się Dawid, nie podobał się Panu. 1 Pan posłał do Dawida [proroka] Natana. Ten przybył do niego i powiedział: "W pewnym mieście było dwóch ludzi, jeden był bogaczem, a drugi biedakiem. 2 Bogacz miał owce i wielką liczbę bydła, 3 biedak nie miał nic, prócz jednej małej owieczki, którą nabył. On ją karmił i wyrosła przy nim wraz z jego dziećmi, jadła jego chleb i piła z jego kubka, spała u jego boku i była dla niego jak córka. 4 Raz przyszedł gość do bogacza, lecz jemu żal było brać coś z owiec i własnego bydła,
czym mógłby posłużyć podróżnemu, który do niego zawitał. Więc zabrał owieczkę owemu biednemu mężowi i tę przygotował człowiekowi, co przybył do niego". 5 Dawid oburzył się bardzo na tego człowieka i powiedział do Natana: "Na życie Pana, człowiek, który tego dokonał, jest winien śmierci. 6 Nagrodzi on za owieczkę w czwórnasób, gdyż dopuścił się czynu bez miłosierdzia". 7 Natan oświadczył Dawidowi: "Ty jesteś tym człowiekiem. To mówi Pan, Bóg Izraela: Ja namaściłem cię na króla nad Izraelem. Ja uwolniłem cię z rąk Saula. 8 Dałem ci dom twojego pana, a żony twego pana na twoje łono, oddałem ci dom Izraela i Judy, a gdyby i tego było za mało, dodałbym ci jeszcze więcej. 9 Czemu zlekceważyłeś <słowo> Pana, popełniając to, co złe w Jego oczach? Zabiłeś mieczem Chetytę Uriasza, a jego żonę wziąłeś sobie za małżonkę. Zamordowałeś go mieczem Ammonitów. 10 Dlatego właśnie miecz nie oddali się od domu twojego na wieki, albowiem Mnie zlekceważyłeś, a żonę Uriasza Chetyty wziąłeś sobie za małżonkę. 15 Potem Amnon poczuł do niej bardzo wielką nienawiść. Nienawiść ta była większa niż miłość, którą ku niej odczuwał. Rzekł do niej Amnon: "Wstań i odejdź stąd!" Oto Słowo Pańskie albo Tu kończy się czytanie Zgromadzeni Bogu niech będą dzięki Psalm responsoryjny [części oznaczone kursywą wypowiadają wszyscy] 1. Szczęśliwy ten, komu została odpuszczona nieprawość, którego grzech został puszczony w niepamięć. 2 Szczęśliwy człowiek, któremu Pan nie poczytuje winy, w którego duszy nie kryje się podstęp. 3 Póki milczałem, schnęły kości moje, wśród codziennych mych jęków. 4 Bo dniem i nocą ciążyła nade mną Twa ręka, język mój ustawał jak w letnich upałach. 5 Grzech mój wyznałem Tobie i nie ukryłem mej winy. Rzekłem: "Wyznaję nieprawość moją wobec Pana", a Tyś darował winę mego grzechu. 6 Toteż każdy wierny będzie się modlił do Ciebie w czasie potrzeby. Choćby nawet fale wód uderzały, jego nie dosięgną. 7 Tyś dla mnie ucieczką: z ucisku mnie wyrwiesz, otoczysz mnie radościami ocalenia. 8 "Pouczę cię i wskażę drogę, którą pójdziesz; umocnię moje spojrzenie na tobie. 9 Nie bądźcie bez rozumu niczym koń i muł: tylko wędzidłem i uzdą można je okiełznać, nie zbliżą się inaczej do ciebie". 2 10 Liczne są boleści grzesznika, lecz łaska ogarnia ufających Panu. 11 Cieszcie się sprawiedliwi i weselcie w Panu, wszyscy o prawym sercu, wznoście radosne okrzyki! Czytanie z listu św. Apostoła Pawła do Galatów 15 My jesteśmy Żydami z urodzenia, a nie pogrążonymi w grzechach poganami. 16 A jednak przeświadczeni, że człowiek osiąga usprawiedliwienie nie przez wypełnianie Prawa za pomocą uczynków, lecz jedynie przez wiarę w Jezusa Chrystusa, my właśnie uwierzyliśmy w Chrystusa Jezusa, by osiągnąć usprawiedliwienie z wiary w Chrystusa, a nie przez wypełnianie Prawa za pomocą uczynków, jako że przez wypełnianie Prawa za pomocą uczynków nikt nie osiągnie usprawiedliwienia. 17 A jeżeli to, że szukamy usprawiedliwienia w Chrystusie, poczytuje się nam za grzech, to i Chrystusa należałoby uznać za sprawcę grzechu. A to jest niemożliwe. 18 A przecież wykazuję, że sam przestępuję [Prawo], gdy na nowo stawiam to, co uprzednio zburzyłem. 19 Tymczasem ja dla Prawa umarłem przez Prawo, aby żyć dla Boga: razem z Chrystusem zostałem przybity do krzyża. 20 Teraz zaś już nie ja żyję, lecz żyje we mnie Chrystus. Choć nadal prowadzę życie w ciele, jednak obecne życie moje jest życiem wiary w Syna Bożego, który umiłował mnie i samego siebie wydał za mnie. 21 Nie mogę odrzucić łaski danej przez Boga. Jeżeli zaś
usprawiedliwienie dokonuje się przez Prawo, to Chrystus umarł na darmo. Oto Słowo Pańskie albo Tu kończy się czytanie Zgromadzeni Bogu niech będą dzięki [Następnie wszyscy wstają, a diakon albo kapłan czyta Ewangelię z następującym wprowadzeniem] Święta Ewangelia naszego Pana Jezusa Chrystusa według św. Łukasza 36 Jeden z faryzeuszów zaprosił Go do siebie na posiłek. Wszedł więc do domu faryzeusza i zajął miejsce za stołem. 37 A oto kobieta, która prowadziła w mieście życie grzeszne, dowiedziawszy się, że jest gościem w domu faryzeusza, przyniosła flakonik alabastrowy olejku, 38 i stanąwszy z tyłu u nóg Jego, płacząc, zaczęła łzami oblewać Jego nogi i włosami swej głowy je wycierać. Potem całowała Jego stopy i namaszczała je olejkiem. 39 Widząc to faryzeusz, który Go zaprosił, mówił sam do siebie: "Gdyby On był prorokiem, wiedziałby, co za jedna i jaka jest ta kobieta, która się Go dotyka, że jest grzesznicą". 40 Na to Jezus rzekł do niego: "Szymonie, mam ci coś powiedzieć". On rzekł: "Powiedz, Nauczycielu!" 41 "Pewien wierzyciel miał dwóch dłużników. Jeden winien mu był pięćset denarów, a drugi pięćdziesiąt. 42 Gdy nie mieli z czego oddać, darował obydwom. Który więc z nich będzie go bardziej miłował?" 43 Szymon odpowiedział: "Sądzę, że ten, któremu więcej darował". On mu rzekł: "Słusznie osądziłeś". 44 Potem zwrócił się do kobiety i rzekł Szymonowi: "Widzisz tę kobietę? Wszedłem do twego domu, a nie podałeś Mi wody do nóg; ona zaś łzami oblała Mi stopy i swymi włosami je otarła. 45 Nie dałeś Mi pocałunku; a ona, odkąd wszedłem, nie przestaje całować nóg moich. 46 Głowy nie namaściłeś Mi oliwą; ona zaś olejkiem namaściła moje nogi. 47 Dlatego powiadam ci: Odpuszczone są jej liczne grzechy, ponieważ bardzo umiłowała. A ten, komu mało się odpuszcza, mało miłuje". 48 Do niej zaś rzekł: "Twoje grzechy są odpuszczone". 49 Na to współbiesiadnicy zaczęli mówić sami do siebie: "Któż On jest, że nawet grzechy odpuszcza?" 50 On zaś rzekł do kobiety: "Twoja wiara cię ocaliła, idź w pokoju!" 1 Następnie wędrował przez miasta i wsie, nauczając i głosząc Ewangelię o królestwie Bożym. A było z Nim Dwunastu 2 oraz kilka kobiet, które uwolnił od złych duchów i od słabości: Maria, zwana Magdaleną, którą opuściło siedem złych duchów; 3 Joanna, żona Chuzy, zarządcy u Heroda; Zuzanna i wiele innych, które im usługiwały ze swego mienia. [Po Ewangelii czytający mówi] Oto Ewangelia Pana. Zgromadzeni Sława Tobie, Chryste. Kazanie [W niedziele i w większe święta, wszyscy stojąc odmawiają] Nicejskie wyznanie wiary 3 Wierzę w jednego Boga, Ojca Wszechmogącego, Stworzyciela nieba i ziemi, wszystkich rzeczy widzialnych i niewidzialnych. I w jednego Pana Jezusa Chrystusa, Syna Bożego Jednorodzonego, który z Ojca jest zrodzony przed wszystkimi wiekami, Bóg z Boga, Światłość ze Światłości, Bóg prawdziwy z Boga prawdziwego. Zrodzony a nie stworzony, współistotny Ojcu, a przez Niego wszystko się stało. On to dla nas ludzi i dla naszego zbawienia zstąpił z nieba. I za sprawą Ducha Świętego przyjął ciało z Maryi Dziewicy i stał się człowiekiem. Ukrzyżowany również za nas, pod Poncjuszem Piłatem został umęczony i pogrzebany. I zmartwychwstał dnia trzeciego, jak oznajmia Pismo. I wstąpił do nieba, siedzi po prawicy Ojca. I powtórnie przyjdzie w chwale, sądzić żywych i umarłych, a Królestwu Jego nie będzie końca. Wierzę w Ducha Świętego, Pana i Ożywiciela, który od Ojca i Syna pochodzi, który z Ojcem i z Synem wspólnie odbiera uwielbienie i chwałę, który mówił przez proroków. Wierzę w jeden, święty, powszechny i apostolski Kościół. Wyznaję jeden Chrzest na odpuszczenie grzechów. I oczekuję wskrzeszenia umarłych
i życia wiecznego w przyszłym świecie. Amen Modlitwy przyczynne (ludu) Wyznanie win [Wyznanie win ma miejsce tutaj, jeśli nie było go wcześniej. W przeciwnym razie może zostać pominięte. Diakon lub celebrans wzywa] Wyznajmy nasze grzechy przeciwko Bogu i naszemu bliźniemu. [Można zachować ciszę] [Duchowny i zgromadzeni modlą się wspólnie] Najmiłościwszy Boże, wyznajemy, że zgrzeszyliśmy przeciwko Tobie myślą, mową i uczynkiem, tym, co uczyniliśmy, i tym, co zaniedbaliśmy. Nie miłowaliśmy Cię całym naszym sercem; nie miłowaliśmy naszych bliźnich jak siebie samych. Szczerze żałujemy i odczuwamy głęboką skruchę. Przez wzgląd na Twego Syna Jezusa Chrystusa, zmiłuj się nad nami i przebacz nam; abyśmy odtąd z radością wypełniali Twoją wolę i podążali Twoimi drogami, ku chwale Twego Imienia. Amen. [Biskup, jeśli jest obecny, albo kapłan, wstaje i mówi] Niech Wszechmogący Bóg zmiłuje się nad wami, odpuści wam wszystkie grzechy wasze przez Jezusa Chrystusa Pana naszego, umocni was we wszystkim, co dobre, i mocą Ducha Świętego zachowa was do życia wiecznego. Amen. Życzenie pokoju [Wszyscy stoją. Celebrans zwraca się do obecnych, mówiąc] Pokój Pański niech będzie zawsze z wami. Zgromadzeni I z tobą niech będzie pokój. [Duchowni i zgromadzeni mogą wymienić pozdrowienie w imię Pańskie] Komunia Święta (A) Wielka Modlitwa Dziękczynna (Eucharystyczna) [Zgromadzeni nadal stoją. Celebrans (biskup lub kapłan) zwraca się do nich i śpiewa lub mówi] Pan z wami. Zgromadzeni I z tobą niech będzie Pan. Celebrans W górę serca. Zgromadzeni Wznosimy je do Pana. Celebrans Dzięki składajmy Panu Bogu naszemu. Zgromadzeni Godną i sprawiedliwą jest rzeczą dziękować Mu i wysławiać Go. [Następnie, zwracając się twarzą do ołtarza, celebrans kontynuuje] Zaprawdę godną, dobrą i radosną jest rzeczą zawsze i wszędzie dzięki Tobie składać, Ojcze Wszechmogący, Stworzycielu nieba i ziemi, przez Jezusa Chrystusa, Pana naszego. Wysławiamy Cię, łącząc nasze głosy z aniołami i archaniołami i z całym zgromadzeniem niebiańskim, którzy bez końca wyśpiewują ten hymn, głosząc chwałę Twojego Imienia: Celebrans i zgromadzeni Święty, Święty, Święty Pan Bóg Zastępów. Pełne są niebiosa i ziemia Chwały Twojej. Hosanna na wysokości. Błogosławiony, który idzie w Imię Pańskie. Hosanna na wysokości. [Zgromadzeni stają lub klękają Celebrans następnie kontynuuje] Święty i łaskawy Ojcze: w swej nieskończonej miłości uczyniłeś nas dla siebie, kiedy zaś popadliśmy w grzech i zostaliśmy podporządkowani złu i śmierci, w swoim miłosierdziu posłałeś Jezusa Chrystusa, swego jedynego i wiekuistego Syna, aby dzielił z nami naszą ludzką naturę, żył i umarł jak jeden z nas, by nas pojednać z Tobą, Bogiem i Ojcem wszystkich. 4
On rozpostarł swoje ramiona na krzyżu i, posłuszny Twojej woli, złożył siebie samego w doskonałej ofierze za cały świat. W nocy, zanim został wydany na mękę i śmierć, nasz Pan Jezus Chrystus wziął chleb i, dzięki Tobie składając, łamał i dawał swoim uczniom, mówiąc: Bierzcie i jedzcie: To jest Ciało moje, za was wydane. To czyńcie na moja pamiątkę. Po wieczerzy wziął kielich i, dzięki Tobie składając, dawał im, mówiąc: Pijcie z niego wszyscy: To jest Krew moja Nowego Przymierza, która za was i za wielu jest wylana na odpuszczenie grzechów. To ilekroć czynić będziecie, na moją pamiątkę czyńcie. Przeto ogłaszamy tajemnicę wiary: Celebrans i zgromadzeni Chrystus umarł. Chrystus zmartwychwstał. Chrystus przyjdzie ponownie. [Celebrans kontynuuje] W tej ofierze chwały i dziękczynienia obchodzimy, Ojcze, pamiątkę naszego odkupienia. Wspominając Jego śmierć, zmartwychwstanie i wniebowstąpienia, ofiarujemy Ci te dary. Uświęć je swoim Duchem Świętym, ażeby były dla Twego ludu ciałem i krwią Twego Syna, świętym pokarmem i napojem nowego i wiecznego życia w Nim. Uświęć też nas, abyśmy z wiarą przyjęli ten święty Sakrament i służyli Ci w jedności, wytrwaniu i pokoju, i zgromadź nas w dniu ostatecznym ze wszystkimi swymi świętymi w radości Twego wiecznego Królestwa. O wszystko to prosimy przez Twego Syna Jezusa Chrystusa: Przez Niego, z Nim i w Nim, Tobie Boże, Ojcze wszechmogący, w jedności Ducha Świętego, wszelka cześć i chwała, teraz i na wieki. AMEN. Przeto teraz, pouczeni przez naszego Zbawiciela Chrystusa, ośmielamy się mówić: [Celebrans i Zgromadzeni] Ojcze nasz, któryś jest w niebie święć się imię Twoje; przyjdź królestwo Twoje; bądź wola Twoja jako w niebie tak i na ziemi; chleba naszego powszedniego daj nam dzisiaj; i odpuść nam nasze winy, jako i my odpuszczamy; naszym winowajcom; i nie wódź nas na pokuszenie; ale nas zbaw ode Złego. Albowiem Twoje jest Królestwo i moc, i chwała na wieki wieków. Amen. Łamanie chleba [Celebrans łamie Chleb konsekrowany Następuje moment ciszy Następnie śpiewa się lub mówi] [Alleluja.] Chrystus został złożony w ofierze jako nasza Pascha; Przeto odprawiajmy nasze święto. [Alleluja.] 5 [Zwracając się do zgromadzonych, celebrans wypowiada następujące zaproszenie] Dary Boże dla ludu Bożego. [i może dodać] Przyjmijcie je na pamiątkę tego, że Chrystus dla was umarł, i karmcie się Nim w waszych sercach przez wiarę, z dziękczynieniem. [Duchowni przyjmują Sakrament pod obydwiema postaciami, a następnie od razu udzielają go zgromadzonym Chleb i Kielich jest podawany z następującymi słowami] Ciało (Krew) Pana naszego Jezusa Chrystusa niech cie zachowa w życiu wiecznym. [Amen.] [albo] Ciało Chrystusa, chleb z niebios. [Amen.] Krew Chrystusa, kielich zbawienia. [Amen.] [Po Komunii celebrans wzywa] Módlmy się. [Celebrans i zgromadzeni] Wszechmocny i wieczny Boże, dziękujemy Ci za to, że nakarmiłeś nas duchowym pokarmem najdroższego Ciała i Krwi swego Syna, naszego Zbawiciela Jezusa Chrystusa, i że w tych świętych tajemnicach dajesz nam pewność, że jesteśmy żywymi członkami ciała Twego Syna i dziedzicami Jego wiecznego
Królestwa. A teraz, Ojcze, poślij nas, abyśmy sprawowali dzieło, które nam powierzyłeś, miłowali Cię i służyli Ci jako wierni świadkowie Chrystusa, naszego Pana. Tobie, Jemu i Duchowi Świętemu niech będzie cześć i chwała, teraz i na wieki. Amen. [Biskup, jeśli jest obecny, albo kapłan, może udzielić błogosławieństwa zgromadzonym] [Diakon albo celebrans rozsyła zgromadzenie słowami] Błogosławmy Panu. Bogu niech będą dzięki KANONY Z TAIZE 11. Ubi caritas et amor, Deus ibi est. (Tam, gdzie miłość jest i dobroć, tam, gdzie miłość jest, tam mieszka Bóg). 12. Laudate omnes gentes, laudate Dominum. 13. Pan jest mocą swojego ludu. Pieśnią moją jest Pan. Moja tarcza i moja moc, On jest mym Bogiem, nie jestem sam. W Nim moja siła, nie jestem sam. 14. Nie bój się. Nie bój się, nie lękaj się. Bóg sam wystarczy. Bóg sam wystarczy. Zostań tu i ze mną się módl, Razem czuwajmy, razem czuwajmy. 15. Jezu, Tyś jest światłością mej duszy, niech ciemność ma nie przemawia do mnie już. Jezu Tyś jest światłością mej duszy, daj mi moc przyjąć dziś miłość Twą. 9. Wszystkie nasze dzienne sprawy 1. Wszystkie nasze dzienne sprawy Przyjm litośnie, Boże prawy! A gdy będziem zasypiali, Niech Cię nawet sen nasz chwali. 2. Twoje oczy obrócone Dzień i noc patrzą w tę stronę, Gdzie nicdołężność człowieka Twojego ratunku czeka! 3. Odwracaj nocne przygody, Od wszelakiej bron nas szkody. Miej nas wiecznie w Twojej pieczy, Stróżu i Sędzio człowieczy. 4. A gdy niebo już posiędziem, Tobie wdzięcznie śpiewać będziem, Boże w Trójcy niepojęty, Święty, po wiek wieków, Święty! 1. Dziękujmy Bogu wraz 1. Dziękujmy Bogu wraz I sercem i ustami, Bo wielkość Jego spraw Objawia się nad nami. On nas od pierwszych lat W opiece swojej miał I niezliczonych łask Dowodów tyle dał. 2. Niezmiennie dobry Bóg Niech wciąż nam błogosławi, Niech radość w serca tchnie I błogi pokój sprawi. Niech świętej łaski swej Nie skąpi nigdy nam I od wszelkiego zła Wybawi tu i tam. 3. Niech będzie chwała cześć i Ojcu i Synowi I hołd równemu Im Świętemu też Duchowi. Jedyny w Trójcy Bóg, Jak od początku trwa, Tak zawsze będzie trwał Niech cześć na wieki ma. 6 10. Uwielbiam miłość 1. Uwielbiam miłość niepojętą, Co w Zbawcy mym objawia się; Uniżam się przed mocą świętą, Co z prochu wydźwignęła mię. Już nie chcę żyć dla siebie dłużej, W miłości morzu się zanurzę! 2. O jak się mile ku mnie skłania, Jak mnie pożąda serce Twe! Potędze Twego zmiłowania Nie mogę już opierać się. O Ty miłości doskonała, Jani Ciebie, a Tyś mnie obrała! 3. Posiadać Ciebie chcę na zawsze, Bo jakże żyć bez Ciebie mam? Nie Twoje dary najłaskawsze, Ty moim celem jesteś sam. Bo w Tobie, Chryste, szczęście wieczne I ukojenie ostateczne. 4. Gdym żył bez Ciebie, jarzmo twarde Raniło mój uparty grzbiet; Lecz nie zważając na mą wzgardę Tyś sam, o Panie ku mnie zszedł. O, gdyby Cię grzesznicy znali, Zapewne by Cię pokochali. 5. Na wieki Twym me serce, życie, 0 Zbawco drogi, skarbie mój! Tyś za mnie duszę wydał przecie, za mnie stoczyłeś krwawy bój. Lekarzu mojej ciężkiej rany, Jam wiecznie Ci zobowiązany. 6. O, niech Twe imię już na wieki Zostanie w głębi duszy mej! Włóż na mnie piętno swojej męki, Przesłodką miłość w duszę wlej! I w każdym słowie, w każdym czynie Twe tylko Imię niechaj słynie
7