Rzeź Woli fotoreportaż Autorstwa Weroniki Żądłowskiej Dnia 8 października 2018 roku odbyła się wycieczka klas trzecich gimnazjum w Szkole Podstawowej im. Jana Pawła II w Łazach na Warszawską Wolę dzielnicę, w której w 1944 roku bestialsko zostało zamordowanych od 30 do 65 tysięcy polskich mężczyzn, kobiet i dzieci na rozkaz Adolfa Hitlera. Przewodnikiem wycieczki, a zarazem naocznym światkiem zbrodni został ksiądz Stanisław Kicman, który w trakcie eksterminacji Warszawy miał zaledwie siedem lat. Z ks. Kicmanem spotykamy się pod kościołem św. Stanisława Biskupa i Męczennika w Warszawie Świadek rzezi opowiada o historii budynku i o tym, w jaki sposób jest z nim związany. To właśnie w tym kościele spędził pierwszą noc po tym jak żołnierz nazistowski wyciągnął go z mieszkania wraz z mamą Moniką Kicman i babcią. Zdradza, że do końca życia będzie pamiętać słowa bliskich. Ks. Kicman dużo wspomina o swojej matce. Mówi m.in. o jej dobrej znajomości języka niemieckiego i wiedzy na temat rodzajów broni.
Przewodnik wskazuje na coś, na co niewiele osób zwróciło uwagę. W drzwiach do kościoła pozostały dziury po kulach. Wejście do budynku pozostało takie samo od czasów wybudowania ( 1859-1861) Kolejnym punktem wycieczki jest zwiedzenie wnętrza kościoła św. Stanisława Biskupa i Męczennika. Ksiądz Kicman opowiada o ołtarzu, witrażach i pięknych, zabytkowych obrazach.
Obraz św, Franciszka, napis na tabliczce: Święty Franciszku módl się z nami. Witraż przedstawiający m.in. św. Marię z Nazaretu trzymającą Jezusa Chrystusa Do ściany budynku przymocowana została tablica upamiętniająca Polaków poległych za ojczyznę. Ks. Kicman zaczyna wspominać księży, których Naziści wyprowadzili, aby ich roztsrzelać. Opowiada o tym, jak jeden z nich obrócił się i powiedział do tłumu: Na wypadek śmierci rozgrzeszam was wszystkich następnie czyniąc Znak krzyża. Uczestnicy wycieczki zapalają znicz pod tablicą.
Następnym miejscem, który odwiedza grupa jest Cmentarz Wolski. Na zdjęciu napis na kolumnie przy wejściu. Grupowe groby powstańców. Na każdym z nich napisane są imiona i nazwiska tych, których udało się zidentyfikować oraz napis oraz [liczba] nieznanych. Ks. Kicman mówi, że już po jednym dniu Rzezi Woli dzielnica pełna była gór ciał poległych. Informacja ta wywołuje duże poruszenie.
Pomnik Polegli Niepokonani symbolizujący ofiary rzezi, przedstawiający umierającego wojownika. Także w tym miejscu zapalony zostaje znicz. Krzyż,za którym wygrawerowano tekst pieśni pt. Modlitwa Bonawentury
Zbiorowa mogiła, w której złożono prochy ponad 50 tysięcy mieszkańców stolicy i powstańców poległych i zamordowanych w czasie powstania warszawskiego 1944. W tym miejscu ks. Kicman wspomina tragiczną historię Wandy Lurie, która ciężko ranna w twarz i nogi przeleżała dwa dni pod stosem zabitych na terenie fabryki Ursus przy ul. Wolskiej 55. Trzy tabliczki przed kolumnami wystawy Zachowajmy ich w pamięci w Parku Powstańców Warszawy na Woli.
93 bryły prezentujące 57 189 nazwisk poległych lub zaginionych mieszkańców Warszawy. Pomnik projektu Antoniego Jaworskiego, odsłonięty w sierpniu 1996 roku. Napis na mosiężnej tablicy: W tym miejscu nocą 15 sierpnia 1944 roku niosąc pomoc powstańczej Warszawie zginęli członkowie załogi Halifaxa MK II JN 926 z 148 Dywizjonu Bombowego Królowej Lotnictwa Bombowego Nad tym napisem wymieniono cztery nazwiska poległych oraz trzy ocalałych.
Tablica znajdująca się przy wejściu na teren Kościoła pw. św. Wawrzyńca, jednej z najstarszych budowli na terenie Woli. W sierpniu 2003 roku został wpisany do rejestru zabytków jako element zespołu Reduty Wolskiej. Ostatnie miejsce odwiedzone w trakcie wycieczki. Przewodnik opowiada historię jeszcze z czasów powstania listopadowego. Przytacza on postać Józefa Sowińskiego, który zginął w pobliżu świątyni. Wspomina także o proboszczu ks. Mieczysławie Krygierze, który w 1944 roku zginął na stopniach ołtarza.
Kula wystrzelona w powstaniu listopadowym, która została wmurowana w ścianę kościoła w raz z dwunastoma rosyjskimi lufami armatnimi. Ks. Kicman żegna się z uczniami błogosławiąc ich. Otrzymuje głośne brawa w podziękowaniu za podzielenie się z młodzieżą swoim świadectwem.