KWARTALNIK PRAWNY PROBOSZCZA WYDAWNICTWO GŁOSIMY NUMER 2 (2) ISSN 2544 0217 WRZESIEŃ 2017 Czy w parafii potrzebne są umowy z wolontariuszami? T E M AT N U M E R U Czy przynależność wiernych do parafii ma istotne znaczenie przy sakramencie chrztu i małżeństwa? str. 3 Jakie są obowiązki związane z kanonicznym wymogiem życia zgodnego z wiarą rodziców chrzestnych i świadków bierzmowania? str. 7 Czy proboszcza lub zasłużonego parafianina można pochować obok kościoła? str. 10 Jakie obowiązki ma parafia jako podmiot podatku od nieruchomości? str. 19 Czy proboszcz powinien bać się kontroli Państwowej Inspekcji Pracy? str. 26 str. 15
Spis treści Czy przynależność wiernych do parafii ma istotne znaczenie przy sakramencie chrztu i małżeństwa?.............................. 3 ks. dr hab. Piotr Majer Jakie są obowiązki związane z kanonicznym wymogiem życia zgodnego z wiarą rodziców chrzestnych i świadków bierzmowania?......... 7 dr Aleksandra Brzemia-Bonarek Czy proboszcza lub zasłużonego parafianina można pochować obok kościoła?................ 10 ks. dr hab. Piotr Kroczek Kanoniczny obowiązek prowadzenia metrykalnych ksiąg parafialnych............... 12 ks. prof. zw. dr hab. Wiesław Wenz Czy w parafii potrzebne są umowy z wolontariuszami?.............................. 15 dr Krzysztof Andrzej Wąsowski Jakie obowiązki ma parafia jako podmiot podatku od nieruchomości?..................... 19 Piotr Kajut Jaką odpowiedzialność ponosi proboszcz za skutki wypadku, do którego doszło na terenie parafii?............................... 22 Jakub Bonowicz Czy proboszcz powinien bać się kontroli Państwowej Inspekcji Pracy?.................... 26 dr Adam Balicki Jakie są podstawy prawne zatrudniania nauczycieli katechetów?......................... 29 dr Adam Balicki Jakie zasady obowiązują przy składaniu odwołania od decyzji administracyjnej?........ 31 Piotr Kajut Czcigodny Księże Proboszczu, Z przyjemnością oddajemy do rąk Księdza wrześniowy numer Kwartalnika Prawnego Proboszcza. W szczególny sposób zachęcamy do zapoznania się z tematem numeru: Czy w parafii potrzebne są umowy z wolontariuszami? Autor omawia zasady działania wolontariatu w parafii, wskazuje na istotne kwestie związane z tą działalnością. Na końcu artykułu znajdzie Ksiądz wzór porozumienia wolontariackiego. Zachęcamy do lektury artykułu: Czy przynależność wiernych do parafii ma istotne znaczenie przy sakramencie chrztu i małżeństwa? Temat bardzo na czasie, kiedy to mobilność parafian osiąga niespotykany do tej pory zasięg. W artykule: Jakie są obowiązki związane z kanonicznym wymogiem życia zgodnego z wiarą rodziców chrzestnych i świadków bierzmowania? Autorka przypomina o ważnych kwestiach, które niestety coraz częściej są przedmiotem dyskusji z kapłanem w kancelarii parafialnej. Ważną kwestię porusza artykuł: Czy proboszcza lub zasłużonego parafianina można pochować obok kościoła? Autor odpowiada na to pytanie, wskazując na rozwiązania płynące zarówno z prawa kanonicznego, jak i cywilnego. Mamy nadzieję, że wszystkie artykuły znajdujące się w bieżącym numerze będą pomocne w trudnym zadaniu, jakim jest zarządzanie parafią. Z poważaniem, Anna Konarzewska-Żuczek Redaktor Wydawca: Wydawnictwo Głosimy Sp. z o.o., ul. Wiązana 6a2, 04-765 Warszawa tel.: +48 690 050 015 e-mail: redakcja@glosimy.pl www.glosimy.pl NIP 952 213 34 08 REGON 360177219 KRS 0000540309 Redakcja: Opiekun merytoryczny: ks. prof. Piotr Majer Redakcja: Anna Konarzewska-Żuczek Grafika i skład: Marzena Rosochacz Zdjęcia: Fotolia (GKor, Syda Productions) Nakład: 2000 Zamówienia i prenumerata: tel. +48 690 050 015; e-mail: redakcja@glosimy.pl Copyright by Wydawnictwo Głosimy Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością, Warszawa 2017 Uwaga! Wszelkie prawa zastrzeżone. Żadna część publikacji nie może być kopiowana ani rozpowszechniana w jakiejkolwiek postaci bez zgody wydawcy, gdyż stanowi to naruszenie ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. Zakaz nie dotyczy cytowania publikacji z powołaniem się na źródło. Wydawnictwo nie ponosi odpowiedzialności za skutki decyzji podjętych na podstawie artykułów zamieszczonych w publikacji.
Czy przynależność wiernych do parafii ma istotne znaczenie przy sakramencie chrztu i małżeństwa? Niejednokrotnie pojawiają się problemy z określeniem przynależności wiernych do parafii. Osoby, które przeniosły się w inne miejsce, zwłaszcza te, które udały się na emigrację i od lat mieszkają za granicą, pragną zawrzeć małżeństwo lub ochrzcić dziecko w swojej parafii rodzinnej w Polsce, dziwią się, gdy proboszcz informuje je o konieczności uzyskania stosownego zezwolenia. Czasami wierni z różnych przyczyn osobistych wyrażają pragnienie należenia do tej lub innej parafii. Zdarza się też, że sam duszpasterz nie jest świadom, jakie są przepisy prawa kanonicznego w tym zakresie. Przynależność terytorialna Parafia, po rodzinie jest pierwszą i podstawową wspólnotą wiary, modlitwy i sakramentów. Odgrywa w życiu katolika rolę szczególną. Często przepisy prawa kanonicznego wiążą określone czynności prawne z przynależnością parafialną. Jest tak m.in. w przypadku chrztu i zawarcia małżeństwa. Poza wyjątkami dotyczącymi parafii personalnych (w Polsce takimi są zasadniczo parafie wojskowe), przynależność wiernych do parafii ma charakter terytorialny. Oznacza to, że wszyscy katolicy mieszkający na terenie wyznaczonym granicami parafii, do niej należą. Kan. 518 KPK Z ogólnej reguły parafia powinna być terytorialna, a więc obejmować wszystkich wiernych określonego terytorium [ ]. Przynależność do parafii nie jest związana z miejscem chrztu, nie zależy od wyboru czy upodobania, ani zwyczajowego uczęszczania do danego kościoła, ale wynika z zamieszkania, czyli miejsca określającego egzystencjalny związek z danym terytorium, w którym koncentrują się funkcje życiowe danej osoby (mieszkanie, edukacja, aktywność gospodarcza i kulturalna). Zamieszkanie to nie tylko zwykłe przebywanie w jakimś miejscu, ale miejsce wskazujące na pewną stabilizację życiową (łac. domicilium, wywodzi się od słowa domus, dom), więzy rodzinne, ekonomiczne, społeczne (własność, praca) i religijne. W doktrynie prawniczej określa się to jako centrum życiowe. Zamieszkanie kanoniczne może być stałe lub tymczasowe. Nabywając jedno lub drugie, wierny należy do danej parafii staje się jej parafianinem. Kan. 107 1 KPK Zarówno przez zamieszkanie stałe, jak i tymczasowe, każdy uzyskuje własnego proboszcza oraz ordynariusza. Prawo kanoniczne posługuje się pojęciem zamieszkania, a nie zameldowania. Wprawdzie zameldowanie w założeniu winno pokrywać się z miejscem faktycznego zamieszkania osoby, praktyka jest jednak inna i często adres zameldowania widniejący w dowodzie osobistym nie wskazuje na miejsce, w którym dana osoba rzeczywiście zamieszkuje. Nie zawsze można udowodnić przynależność parafialną poprzez okazanie dokumentu tożsamości z uwidocznionym adresem zameldowania, zwłaszcza że prawo państwowe nawet przy zmianie miejsca zameldowania nie wymaga obecnie wymiany dokumentu tożsamości. ( ) ks. dr hab. Piotr Majer, prof. UPJPII wykładowca Uniwersytetu Papieskiego Jana Pawła II w Krakowie
Czy proboszcza lub zasłużonego parafianina można pochować obok kościoła? Stosowaną niekiedy formą uhonorowania zmarłego proboszcza (np. budowniczego kościoła) lub (co rzadziej) zasłużonego parafianina jest pochówek tych osób w pobliżu kościoła parafialnego, czyli na terenie, który nie jest cmentarzem. Niniejszy artykuł ma dać odpowiedź na pytanie, czy taka praktyka z punktu widzenia prawa kanonicznego i prawa polskiego jest możliwa do zaakceptowania? Pochówek zmarłych jest zagadnieniem złożonym. Kumuluje ono bowiem w sobie kilka sfer ludzkiego życia, m.in.: religijną i kulturową, ale także sanitarną. Te sfery są w zależności od optyki prawodawców uregulowane zarówno przez prawo kanoniczne, jak i prawo polskie. Pochówek należy do tzw. res mixtae, czyli spraw podlegających zarówno kompetencji prawodawcy kanonicznego, jak i polskiego. Istotne jest to, że Kościół podlega ostatecznie w tych kwestiach prawu państwowemu. Kodeks prawa kanonicznego z 1983 r. stanowi, po pierwsze, że Wierni zmarli powinni otrzymać pogrzeb kościelny, zgodnie z przepisem prawa (kan. 1176 1), a po drugie wymaga, aby parafie, tam, gdzie jest to możliwe, miały własne cmentarze (kan. 1240 1). To na cmentarzu jako miejscu świętym, czyli należycie pobłogosławionym powinni być chowani wierni. Powszechnie prawo kanoniczne nie zawiera bardziej szczegółowych norm w zakresie: porządku na cmentarzach, utrzymania i ochrony ich sakralnego charakteru, lecz odwołuje do prawa partykularnego (kan. 1243). Takie przekazanie kompetencji do uregulowania kwestii szczegółowych prawodawcom niższego stopnia tłumaczyć można świadomością powszechnego prawodawcy, że różnorodność praktyk dotyczących grzebania zmarłych i cmentarzy jest tak wielka, że próba wprowadzenia jednolitej praktyki na poziomie kodeksu, byłaby niewłaściwa i prawdopodobnie skazana, gdy chodzi o przyjęcie i w konsekwencji efektywność takiego prawa, na niepowodzenie. Kościelne prawo partykularne w Polsce nie wprowadza istotnych, odrębnych regulacji. Przepisy te ogólnie wskazują, że co do zasady, miejscem pochówku powinien być cmentarz. Można więc stwierdzić, że prawo kanoniczne nie przesądza o tym, że pochówek nie może się odbyć koło świątyni nie ma bowiem takiego wyraźnego zakazu. Co mówią przepisy prawa polskiego? Przywołując zasadę autonomii i niezależności państwa i Kościoła wynikającą z art. 25 ust. 3 Konstytucji RP, art. 1 Konkordatu oraz art. 2 ustawy o stosunku Państwa do Kościoła Katolickiego można by sądzić, że jeżeli z punktu widzenia prawa kanonicznego pochówek mógłby się odbyć, to sprawa jest wyłączona spod jurysdykcji państwowej. Jest jednak inaczej. Zasada niezależności i autonomii daje prawo Kościołowi do budowy, rozbudowy i konserwacji nota bene wyłącznie zgodnie z prawem polskim (art. 24 Konkordatu) tylko cmentarzy. Nie stanowi się o pojedynczych grobach. Tak samo ta kwestia została uregulowana w art. 45 ust. 1 i ust. 4 ustawy o stosunku Państwa do Kościoła Katolickiego. Nie można zastosować argumentum a maiori ad minus, czyli argumentacji od ( ) ks. dr hab. Piotr Kroczek, prof. UPJPII, wykładowca Uniwersytetu Papieskiego Jana Pawła II w Krakowie
Czy w parafii potrzebne są umowy z wolontariuszami? Wielu ludzi dobrej woli angażuje się w życie poszczególnych parafii. Z reguły są to parafianie, choć czasem osoby, które formalnie nie mieszkają na terenie danej wspólnoty parafialnej, ale pragną angażować się w pracę na jej rzecz. Najczęściej robią to charytatywnie, bez wynagrodzenia. Bardzo często tego rodzaju działania daje się zakwalifikować jako czynności o charakterze wolontariackim w rozumieniu przepisów powszechnie obowiązującego prawa w Polsce. W polskim systemie prawnym zadania wolontariatu oraz prawne formy działania wolontariuszy regulują przepisy ustawy z dnia 24 kwietnia 2003 r. o działalności pożytku publicznego i wolontariacie, której jednym z celów jest regulacja wykonywania świadczeń przez wolontariuszy na rzecz podmiotów z nich korzystających. Podstawową formą wykonywania świadczeń przez wolontariuszy na rzecz podmiotów korzystających jest umowa zwana także porozumieniem wolontariackim, dotycząca zasad świadczenia nieodpłatnej pracy przez wolontariuszy. Podmioty porozumienia wolontariackiego Umowę o wolontariat, z jednej strony zawiera podmiot korzystający z usług świadczonych przez wolontariusza, a z drugiej osoba będąca wolontariuszem. Podmiotem korzystającym może być w takim porozumieniu, albo organizacja pozarządowa prowadząca taką działalność, której celem nie jest osiąganie zysku (non profit), albo osoby prawne i jednostki organizacyjne kościołów lub związków wyznaniowych, stowarzyszenia jednostek samorządu terytorialnego, spółdzielnie socjalne oraz sportowe spółki akcyjne (pod warunkiem, że te działają także non profit). Dodatkowo z pracy wolontariuszy mogą korzystać także organy administracji publicznej i tworzone przez te podmioty jednostki organizacyjne pod warunkiem, że będą to zadania wykonywane poza prowadzeniem działalności gospodarczej, a także podmioty lecznicze. Nie ulega wątpliwości, że parafia jest kościelną osobą prawną, będącą samodzielnym podmiotem praw i obowiązków (art. 7 ust. 1 pkt 5 ustawa o stosunku Państwa do Kościoła Katolickiego). Posiada zatem jako niezależny i autonomiczny podmiot zdolność do zawierania umów, w tym też porozumień z wolontariuszami. W imieniu parafii, zgodnie z postanowieniami ustawy o stosunku państwa do kościoła katolickiego, wszelkie oświadczenia woli składa proboszcz będący ustawowym przedstawicielem parafii jako osoby prawnej. Oczywiście proboszcz nie musi składać takich oświadczeń osobiście, gdyż tak jak każdy przedstawiciel może ustanowić do działania w imieniu parafii i na jej rzecz, odrębnych pełnomocników. Drugą stroną umowy porozumienia, będzie wolontariusz, którym może być osoba fizyczna, która ochotniczo i bez wynagrodzenia chce wykonywać świadczenia w sferze zadań publicznych, będących elementem szeroko pojętej działalności pożytku publicznego. Aby wolontariusz mógł samodzielnie przystąpić do porozumienia, musi mieć pełną zdolność do czynności prawnych, czyli ukończone 18 lat (art. 11 kodeksu cywilnego). ( ) Krzysztof Andrzej Wąsowski doktor nauk prawnych, adwokat, wspólnik w kancelarii prawnej Elżanowski, Cherka & Wąsowski w Warszawie, Prezes Warszawskiego Seminarium Aksjologii Administracji, Generał Zakonu Rycerzy Jana Pawła II
Jaką odpowiedzialność ponosi proboszcz za skutki wypadku, do którego doszło na terenie parafii? Na parafii ciąży ogólny obowiązek dołożenia należytej staranności przy utrzymaniu jej terenu w taki sposób, aby w jak najdalej idący sposób zapobiec nieszczęśliwym wypadkom. Parafia uwzględnić powinna, że jej teren jest miejscem często uczęszczanym, przez różne osoby. W przypadku, gdy parafia nie wywiąże się w tym zakresie ze swojego obowiązku lub podjęte środki będę niewystarczające, zasadne będzie postawienie zarzutu winy, otwierającego drogę do odpowiedzialności odszkodowawczej. Co na to kodeks cywilny? P R Z Y K Ł A D W zimowy poranek jeden z wiernych udając się na nabożeństwo poślizgnął się na prowadzącym do kościoła chodniku. W wyniku upadku złamał nogę. Twierdzi, że nawierzchnia była oblodzona, nieposypana solą i żąda odszkodowania za poniesione koszty leczenia oraz zadośćuczynienia za cierpienia psychiczne. Czy i na jakich zasadach parafia może być pociągnięta do odpowiedzialności sądowej za skutki nieszczęśliwego zdarzenia? Nie ma przepisu prawnego, który wprost regulowałby konkretną (opisaną wyżej) sytuację. Obowiązuje ogólna zasada odpowiedzialności cywilnej, wyrażona w art. 415 kodeksu cywilnego, zgodnie z którą kto z winy swej wyrządził drugiemu szkodę, zobowiązany jest do jej naprawienia. Niezbędnym warunkiem powstania odpowiedzialności odszkodowawczej jest zatem możliwość przypisania sprawcy winy. Wina występuje pod postaciami: umyślnej (co zdarza się rzadko, gdyż co do zasady nikt złośliwie czy z premedytację szkody drugiemu nie wyrządza) oraz nieumyślnej. I właśnie z nią mamy zwykle do czynienia. Wina nieumyślna to inaczej niedbalstwo, niedołożenie należytej staranności, jakich można oczekiwać od tzw. starannego właściciela, to jest takiego, który dba o utrzymanie bezpieczeństwa i porządku na swojej posesji. Drugi warunek odpowiedzialności to powstanie szkody, która może mieć postać uszczerbku majątkowego (np. koszty przewiezienia taksówką do szpitala, koszty leczenia, leków, utrata zarobków wskutek przebywania na zwolnieniu) jak i niemajątkowego (ból, cierpienia psychiczne). Tutaj należy zauważyć, że sam stres związany z upadkiem nie powinien być źródłem roszczeń finansowych, jeśli ogólnie mówiąc nikomu nic się nie stało. Jest to ważne, gdyż nieraz mamy do czynienia ze zgłaszaniem wygórowanych roszczeń nie mających jakiejkolwiek podstawy faktycznej. Trzecia przesłanka to istnienie adekwatnego związku przyczynowego między winą a powstałą szkodą. Oznacza to, iż odpowiadamy tylko za normalne następstwa danego zdarzenia, z którego wynikła szkoda. Jeśli przedsiębiorca na skutek stłuczenia ręki przez 3 dni nie mógł pracować i musiał zamknąć swój sklep, to można rozważać zasadność jego żądania wypłaty mu utraconego zysku za ten okres. Nie jest natomiast normalnym następstwem np. utrata całej klienteli i bankructwo firmy. Kto odpowiada za utrzymanie nieruchomości parafialnych w należytym stanie? Obowiązek rozumiany ogólnie jako utrzymanie nieruchomości w należytym stanie nie został kompleksowo uregulowany praw- ( ) Jakub Bonowicz Radca prawny prowadzący Kancelarię Radcowską w Łodzi i Piotrkowie Trybunalskim
Czy proboszcz powinien bać się kontroli Państwowej Inspekcji Pracy? Kontroli Państwowej Inspekcji Pracy może spodziewać się każdy pracodawca. Parafia, tak jak każde miejsce w którym zatrudniani są pracownicy może podlegać kontroli Państwowej Inspekcji Pracy, w zakresie wskazanym w ustawie o Państwowej Inspekcji Pracy. Należy pamiętać, że inspektor pracy może przeprowadzić w parafii kontrolę bez zapowiedzi, o każdej porze dnia i nocy. Kompetencje Państwowej Inspekcji Pracy Działalność Państwowej Inspekcji Pracy reguluje ustawa z dnia 13 kwietnia 2007 r. o Państwowej Inspekcji Pracy. Zgodnie z art. 1 tej ustawy, Państwowa Inspekcja Pracy jest organem powołanym do sprawowania nadzoru i kontroli przestrzegania prawa pracy, w szczególności przepisów i zasad bezpieczeństwa i higieny pracy, a także przepisów dotyczących legalności zatrudnienia i innej pracy zarobkowej w zakresie określonym w tej ustawie. Inspektorzy pracy mają prawo sprawdzać legalność zatrudnienia i przestrzeganie prawa pracy w dowolnej parafii. wykonywania działalności oraz kontrola przestrzegania obowiązku: informowania powiatowych urzędów pracy przez bezrobotnych o podjęciu zatrudnienia, innej pracy zarobkowej lub działalności, opłacania składek na Fundusz Pracy, dokonywania wpisu do rejestru agencji zatrudnienia działalności, której prowadzenie jest uzależnione od uzyskania wpisu do tego rejestru, prowadzenie agencji zatrudnienia zgodnie z warunkami określonymi w przepisach o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy, kontrola legalności zatrudnienia, innej pracy zarobkowej oraz wykonywania pracy przez cudzoziemców. osobom fizycznym wykonującym pracę na innej podstawie niż stosunek pracy oraz osobom wykonującym na własny rachunek działalność gospodarczą w miejscu wyznaczonym przez pracodawcę lub przedsiębiorcę, niebędącego pracodawcą, na rzecz którego taka praca jest świadczona; przez podmioty organizujące pracę wykonywaną przez osoby fizyczne na innej podstawie niż stosunek pracy, w ramach prac społecznie użytecznych; osobom przebywającym w zakładach karnych i zakładach poprawczych, wykonujących pracę, a także żołnierzom w służbie czynnej wykonującym powierzone im prace. Do zadań Państwowej Inspekcji Pracy, zgodnie z art. 10 ustawy należy m.in.: nadzór i kontrola przestrzegania przepisów prawa pracy, w szczególności przepisów i zasad bezpieczeństwa i higieny pracy, przepisów dotyczących stosunku pracy, wynagrodzenia za pracę i innych świadczeń wynikających ze stosunku pracy, czasu pracy, urlopów, uprawnień pracowników związanych z rodzicielstwem, zatrudniania młodocianych i osób niepełnosprawnych; kontrola legalności zatrudnienia, innej pracy zarobkowej, Do zadań Państwowej Inspekcji Pracy należy również ściganie wykroczeń przeciwko prawom pracowniczym. Państwowa Inspekcja Pracy kontroluje prawidłowość wypłacania wynagrodzenia w wysokości wynikającej z wysokości minimalnej stawki godzinowej. Do zadań Państwowej Inspekcji Pracy należy również nadzór i kontrola zapewnienia bezpiecznych i higienicznych warunków pracy: Państwowa Inspekcja Pracy sprawuje nadzór i kontrolę zapewnienia przez pracodawcę bezpiecznych i higienicznych warunków zajęć odbywanych na jego terenie przez studentów i uczniów niebędących pracownikami oraz może podejmować działania w zakresie prowadzenia badań i pomiarów oraz analizowania zagrożeń powodowanych przez czynniki szkodliwe i uciążliwe w środowisku pracy. ( ) dr Adam Balicki prawnik, specjalista prawa oświatowego, dyrektor szkoły
CZEKAMY NA PYTANIA! Czcigodny Księże Proboszczu, pragniemy, aby nasze pismo było przydatnym narzędziem w codziennym zarządzaniu i administrowaniu parafią, w związku z tym zachęcamy do przesyłania na adres redakcji pocztą lub mailem pytań, problemów, które pojawiają się w praktyce zarządzania parafią. Na wszystkie nadesłane pytania będziemy odpowiadać. Każde pytanie zostanie przekazane do naszego eksperta, który przygotuje skierowaną do księdza odpowiedź, którą prześlemy Księdzu bezpośrednio. Odpowiedzi w formie artykułów będą również publikowane na łamach Kwartalnika, oczywiście bez podawania informacji mogących pomóc w identyfikacji pytającego. Naszym pragnieniem jest, aby Kwartalnik Prawny Proboszcza był praktycznym wsparciem w trudnych zagadnieniach prawnych, od których nie jest w stanie uciec żaden proboszcz, nawet małej parafii. Wymiana doświadczeń na naszych łamach będzie cenną pomocą. Prosimy o przesyłanie pytań do redakcji na adres: Wydawnictwo Głosimy Sp. z o.o. ul. Wiązana 6a2 04-765 Warszawa lub mailem na adres: redakcja@glosimy.pl Nasi eksperci czekają na Księdza pytania!
Czcigodny Księże Proboszczu, pragniemy zachęcić do prenumeraty Kwartalnika Prawnego Proboszcza, czasopisma, w których omawiać będziemy ważne w zarządzaniu i administrowaniu parafią kwestie prawne. Do wspólpracy zaprosiliśmy wybitnych specjalistów różnych dziedzin prawa, poczynając od prawa kanonicznego, poprzez cywilne, gospodarcze i inne, których znajomość w różnych sytuacjach okazuje się niezbędna. Mamy nadzieję, że częstotliwość otrzymywania czasopisma, raz na kwartał, nie będzie dla Księdza zbyt uciążliwa. Jednocześnie pozwoli, w prosty sposób zapoznać się z zagadnieniami prawnymi, które będziemy omawiać. Zachęcamy do aktywnego uczestniczenia w tworzeniu naszego czasopisma. Prosimy o nadsyłanie pytań i tematów, jakie miałyby zostać poruszone na łamach kwartalnika. Koszt rocznej prenumeraty Kwartalnika Prawnego Proboszcza to 128 zł (cena jednego numeru w prenumeracie wynosi 26 zł za 36 stron plus 6 zł koszt wysyłki jednego numeru), prenumerata w tej cenie obejmuje 4 kolejne numery. Do każdej opłaconej prenumeraty rocznej wyślemy wraz z pierwszym numerem prezent w postaci książki. Numer, który ma Ksiądz w ręku jest gratisowy. Drugą formą prenumeraty jest prenumerata półroczna, która obejmuje dwa kolejne numery w cenie 70 zł (cena jednego numeru w prenumeracie półrocznej wynosi 29 zł plus 6 zł koszt wysyłki jednego numeru). Koszty wysyłki pokrywa Wydawnictwo. ZAPRASZAMY DO SKŁADANIA ZAMÓWIEŃ I OPŁACENIA PRENUMERATY: telefonicznie: +48 690 050 015 mailem: redakcja@glosimy.pl wpłat prosimy dokonywać przelewem na konto: PKO BP 12 1020 1026 0000 1302 0247 6687 z dopiskiem: prenumerata Kwartalnika Prawnego Proboszcza
K U P O N Z A M Ó W I E N I A Aby zamówić prenumeratę kwartalnika KWARTALNIK PRAWNY PROBOSZCZA wystarczy wypełnić kupon i przesłać go na adres: Wydawnictwo Głosimy Sp. z o.o., ul. Wiązana 6a2, 04-765 Warszawa Zamówienia można składać telefonicznie: 690 050 015 lub mailem: redakcja@glosimy.pl TAK! Zamawiam prenumeratę Kwartalnika Prawnego Proboszcza roczną w cenie 128 zł półroczną w cenie 70 zł DANE ZAMAWIAJĄCEGO Oświadczam, że jestem płatnikiem VAT NIP: Nazwa parafii... Imię i nazwisko zamawiającego... Funkcja... Adres... Telefon... E-mail... Wyrażam zgodę na przetwarzanie moich danych osobowych zamieszczonych w formularzu rejestracji, w celach marketingowych zgodnie z Ustawą z dnia 29.08.1997 r. o ochronie danych osobowych Dz. U. Nr 133, poz. 833 przez Wydawnictwo Głosimy Sp. z o.o., z siedzibą przy ul. Wiązanej 6a/2, 04-765 Warszawa. Zostałem poinformowany o prawie dostępu do moich danych osobowych i ich poprawiania, a także o prawie sprzeciwu wobec ich przetwarzania, oraz że podanie danych jest dobrowolne.... pieczątka i podpis WARUNKI PRENUMERATY: Prenumerata roczna obejmuje 4 numery, półroczna 2 numery. Prenumerata jest automatycznie przedłużana na kolejny okres. Wszelkie zmiany dotyczące okresu prenumeraty lub liczby prenumerowanych egzemplarzy, a także rezygnacje z prenumeraty prosimy zgłaszać pisemnie. Rezygnacja powinna być złożona na miesiąc przed końcem bieżącego okresu prenumeraty. Znam i akceptuję warunki prenumeraty. Należność zapłacę w terminie 14 dni od daty otrzymania faktury przesłanej wraz z pierwszym numerem.... pieczątka i podpis