KWIECIEŃ NR 4 / 2014 PARAFIA ŚCIĘCIA ŚW. JANA CHRZCICIELA W MYSŁOWICACH

Transkrypt

1 KWIECIEŃ NR 4 / 2014 PARAFIA ŚCIĘCIA ŚW. JANA CHRZCICIELA W MYSŁOWICACH

2 Droga krzyżowa ulicami miasta FARAJANA nr 4/2014Droga krzyżowasmyków św. Jana Wielki Czwartek Rekolekcje parafialne Wielka Sobota - święcenie potraw Niedziela Palmowa 2 Wigilia Paschalna Wielki Piątek

3 Okiem proboszcza Moje spotkanie ze Świętym Moje pierwsze spotkania z kard. Karolem Wojtyłą miały miejsce po wstąpieniu do seminarium w 1975r. Zadziwiał On nas swoją osobowością i głoszonym Słowem Bożym w czasie różnych uroczystości, kiedy np. przewodniczył procesji Bożego Ciała w Krakowie, słynnej procesji św. Stanisława z katedry wawelskiej na Skałkę, inaugurując kolejne roki akademickie dla krakowskich uczelni czy obchodząc uroczystości w Nowej Hucie. Gościł też w naszym Śląskim Seminarium Duchownym przy alejach Mickiewicza w Krakowie. Zawsze był bezpośredni, zwyczajny, a przez to Wielki. Wśród kleryków, podziw wzbudzała czarna Wołga, którą przyjeżdżał, a w niej leżący na tylnim siedzeniu blat z przyczepioną lampką, podłączaną do gniazdka zapalniczki, który to kard. Wojtyła w czasie podróżowania kładł na kolana i na nim pisał. W 1976 roku, na zaproszenie papieża Pawła VI, kard. Wojtyła głosił rekolekcje na Watykanie. Omawiając je, jeden z profesorów naszego seminarium powiedział: rekolekcje głosił przyszły papież. Wtedy wydawały się nam te słowa, totalnie nierealne. A jednak! W roku akademickim 1978/1979 przebywałem na obowiązującym nas wtedy stażu pracy. Pracowałem na KWK Lenin, w Mysłowicach-Wesołej. 16 października wracałem z rodzinnego domu do miejsca zamieszkania, czyli do Domu Górnika nr 1 w Wesołej. W autobusie dowiedziałem się o wyborze nowego papieża, który przybrał imię Jan Paweł II. Wybór Papieża Polaka spowodował zainteresowanie dziennikarzy różnych krajów Polską i Kościołem w Polsce. Wielu z nich po przyjeździe do Polski dowiedzieli się, że na Śląsku klerycy pracują. Będąc na Śląsku dowiedzieli się, że trzech mieszka w Domu Górnika. Staliśmy się gwiazdami mediów zagranicznych (np. BBC), które zabiegały o rozmowę z nami. Lojalnie, odsyłaliśmy ich do Dyrekcji Kopalni po zgodę. Tej zgody jednak nie otrzymywali i rozmowy z nami przeprowadzali poza Kopalnią, poza Domem Górnika np. przy katedrze w Katowicach. Było to dla nich czymś niezrozumiałym. Kiedy Jan Paweł II po raz pierwszy przyjechał do Ojczyzny w czerwcu 1979r. byłem jeszcze pracownikiem Kopalni. Razem z kolegami-klerykami zabiegaliśmy o trzy dni bezpłatnego urlopu, by móc pojechać na spotkanie z Papieżem. Niestety, odpowiedź Dyrekcji Kopalni była negatywna. Wtedy zdecydowaliśmy się na trzy bumelki. Załapałem się do chóru mojej rodzinnej Parafii, i jako chórzysta śpiewałem w czasie Mszy św. w Oświęcimiu-Brzezince. Potem jeszcze pojechaliśmy do Częstochowy, by uczestniczyć w spotkaniu z młodzieżą duchowną oraz mieszkańcami Śląska i Zagłębia. Po powrocie do pracy, wielu było zaskoczonych, że nie próbujemy załatwić sobie tych bumelek i ostatecznie otrzymaliśmy świadectwo pracy z zapisaną informacją o trzech dniach nieobecnych, nieusprawiedliwionych (ale dla Świętego warto było!). Wybór Papieża i Jego pielgrzymka do Polski pomogła nam nawiązywać lepsze relacje z mieszkańcami Domu Górnika i kolegami z pracy. Wielu przypominało sobie, że On ich bierzmował. Wielu prosiło o obrazki z Janem Pawłem II. Kolejne spotkania z Janem Pawłem II przeżywałem już jako ksiądz. W 1982r. na lotnisku w Katowicach-Muchowcu (byłem wtedy wikarym w pobliskiej Parafii Opatrzności Bożej w Katowicach Zawodziu). W roku 1985 miałem szczęście być w Rzymie. Dla Jana Pawła II, każda okazja była dobra, by spotkać się z rodakami. Ponieważ Papież był na urlopie w Castel Gandolfo, tam została zorganizowana Msza św. dla Polaków w dniu 22 lipca. Tam po raz pierwszy koncelebrowałem z Nim Mszę św. Jednym z koncelebransów był obecny Sługa Boży ks. Franciszek Blachnicki (miałem też szczęście 3

4 słuchać Jego wykładów z teologii pastoralnej). W tej Mszy św. uczestniczyli również polscy aktorzy. Była tam okazja na bezpośrednie spotkanie z Papieżem w małej grupie. Papież żartował, że z racji urlopu zabroniono mu spotkań indywidualnych, ale o małych grupkach nie było mowy. Oczywiście uczestniczyłem też w audiencji ogólnej na placu św. Piotra, na którą Jan Paweł II przylatywał. Będąc wikarym w Parafii MB Wniebowziętej w 1987 r. uczestniczyłem w spotkaniu w Tarnowie, podczas którego odbyła się beatyfikacja Karoliny Kózkówny, zaś w 1999 r. już jako proboszcz, z tutejszymi Parafianami pieszo pielgrzymowałem do Sosnowca. Wspomnieć trzeba pielgrzymkę z 1997, kiedy to w Krakowie, Jan Paweł II poświęcił kamień węgielny dla naszego kościoła. Osobny rozdział, to śledzenie Jego pielgrzymek do Ojczyzny i innych krajów świata, to świadectwo związane z chorobą i pobytami w szpitalu, wreszcie związane z jego śmiercią. Z końcem marca 2005r. stan zdrowia Jana Pawła II się pogorszył. Ludzie gromadzili się w kościele na modlitwie za Niego. Tak było w całej Polsce. Telewizja, radio, prasa bez przerwy informowały o stanie zdrowia papieża. W pierwszą sobotę miesiąca 2.04., w wigilię Święta Miłosierdzia Bożego, o godz Jan Paweł II umiera. Biją dzwony, ludzie trwają na modlitwie. W naszym kościele ustawiamy okolicznościową dekorację, przy której wierni składają kwiaty, zapalają świece, wpisują się do księgi kondolencyjnej. Trwają narodowe i ogólnoświatowe rekolekcje. Wszystkie stacje telewizyjne oraz rozgłośnie radiowe, zarówno te publiczne jak i komercyjne, nadają programy o zmarłym papieżu, transmitują Msze św., pokazują rozmodlone tłumy. Atmosfera przypomina tę z dnia wyboru i pierwszej pielgrzymki. W naszym kościele trwaliśmy na modlitwie do Na modlitwę przychodzą uczniowie Gimnazjum nr1, zamawiają Mszę św., w której uczestniczą. W kościele jest tak wielka liczba zniczy, że trzeba było je wystawić na zewnątrz. Zostały ustawione w kształcie krzyża i litery M, jak w herbie papieskim. W czasie pogrzebu transmitowanego przez telewizję, spontanicznie rozlegają się na placu św. Piotra okrzyki Subito Santo (natychmiast święty). Robiło to wielkie wrażenie. W dniu pogrzebu /8.04./po wieczornej Mszy św. wszyscy kapłani razem z młodzieżą, zwłaszcza uczniami gimnazjum przeszliśmy w białym marszu na mysłowicki rynek, gdzie była inna młodzież. Tam wystawiono program poświęcony papieżowi. Harcerze zapraszają do wspólnego kręgu i odśpiewania wieczornej pieśni. Potem wszyscy udali się do kościoła NSPJ na apel i różaniec. W miejsce wypalonych zniczów przed kościołem posadziliśmy biało-żółte bratki. Zakwitło miejsce wypalone przez ogień. To miało nam przypomina atmosferę tamtych dni. To, co w nas wypaliła modlitwa i żal, niech zaowocuje w naszym życiu. Z ofiar zebranych w czasie Mszy św. w dniu pogrzebu Papieża zakupiliśmy dywan dla nowożeńców. Ma on im przypominać naukę Jana Pawła II o rodzinie. Innym pomnikiem dla Jana Pawła II miała być Szkoła Słowa Bożego. Beatyfikacja Jana Pawła II odbyła się 1 maja 2011r. w Rzymie. By uczcić ten fakt, w imieniu Parafian wystąpiłem do Rady Miasta z wnioskiem, by teren obok kościoła nazwać Skwerem bł. Jana Pawła II. Wniosek ten bardzo życzliwie został przyjęty zarówno przez Prezydenta jak i wszystkich Radnych. Została podjęta stosowna uchwała. W dniu r. ksiądz biskup Józef Kupny udzielając sakramentu bierzmowania młodzieży naszej Parafii, poświęcił drzewko, dąb, który przez Prezydenta Miasta i Przewodniczącego Rady Miasta oraz przy moim udziale został posadzony na Skwerze bł. Jana Pawła II. Tak w wielkim skrócie przypomniałem sobie moje spotkania ze Świętym, zatrzymując się na tym, co działo się w naszej Parafii po Jego śmierci. Po co? Żeby dać świadectwo oraz zadać sobie pytanie, co Jan Paweł II, już Święty, wniósł w moje życie, ale i życie naszej Parafii. Czy dzięki Jego świętości my staliśmy się, choć trochę bardziej święci? Co z tamtych obietnic i zobowiązań udało się nam do dziś zachować? Odpowiedzi musi udzielić sobie każdy sam. Święty Janie Pawle II, módl się za nami! 4

5 Ks. proboszcz Rafała Ryszka Sługa Boży ks. Franciszek Blachnicki Z życia parafii: Pasja i noc konfesjonałów Dnia 16 kwietnia, w przeddzień Triduum Paschalnego w naszej parafii młodzież przedstawiła Misterium Męki Pańskiej. To już parafialna tradycja, choć co roku ta droga krzyżowa jest inna. Po raz drugi na występie się nie kończy. Noc konfesjonałów na stałe wpisała się już w kalendarz wydarzeń parafialnych. Wyjątkowe przedstawienie oparte było na dwóch filarach - klasycznych scenach drogi krzyżowej oraz na teatrze cieni. W poruszający sposób naświetlone zostały współczesne problemy człowieka: zmagania z nałogami, aborcja, rozpad rodziny, wszechobecna obojętność. Jednak droga Chrystusa na kalwarię to nie tylko upadki. Widzieliśmy więc też przywracające nadzieję sceny spotkania z matką czy bezinteresownej pomocy współczesnej Weroniki. Takie zestawienie z pewnością pomogło przeżyć mękę Pańską bardziej osobiście i dzięki temu wejść w Święte Triduum Paschalne bardziej świadomie. To był piękny poruszający wstęp do spotkania z Bogiem w sakramencie pokuty i pojednania. Nie mieliśmy ambicji stworzenia doskonałego teatru. Walory artystyczne nie były najważniejsze. Każdą próbę staraliśmy się zacząć modlitwą a swoim zaangażowaniem pomóc, a może bardziej nie przeszkadzać Bogu działać w tych, którzy nas zobaczą - mówią organizatorzy. Muzyka była przepiękna, a dekoracja imponująca, naprawdę widać było ogrom pracy włożonej w przedstawienie. Jestem pewna, że to wszystko sprawia, że nie tylko osoby, które oglądały Pasję, ale też wszystkie, które ją tworzyły miały okazję odkryć na nowo tajemnicę krzyża. Sonia Siwek 5

6 Wspólnoty naszej Parafii Schola Nasza parafia żyje, rozwija się. Przejawem tego może być działalność grup parafialnych. Jedną z najmłodszych wspólnot jest schola młodzieżowa. Powstała z inicjatywy ks. Sebastiana Lewandowskiego, który w pierwszym okresie działalności podejmował się także jej prowadzenia. Od listopada 2013 roku rolę dyrygenta pełni Marcin Tuszyński. Próby odbywają się w każdą sobotę o godzinie 11.15, w salce parafialnej. Młodzież, która na nie przychodzi, spotyka się przede wszystkim, aby wspólnie uwielbiać Boga śpiewem. Oczywiście próby są także okazją do spotkań towarzyskich. Pierwszy raz scholę można było usłyszeć podczas grudniowej Nocy Konfesjonałów. Ostatnie miesiące natomiast upływały na przygotowaniach do liturgii Triduum Paschalnego. Żeby śpiewać chwałę Bogu nie trzeba być zawodowym śpiewakiem. Wystarczy dobra wola, odrobina słuchu muzycznego i przede wszystkim wielkie serce. Muzyka jest bowiem jednym z największych przekaźników emocji. Dlatego jeśli chciałbyś się włączyć w to piękne dzieło uwielbienia, zapraszamy na próbę. Przyjdź, posłuchaj, spróbuj. Marcin Tuszyński Iskra Bożego Miłosierdzia Wniedzielę palmową, 13 kwietnia w Katedrze Chrystusa Króla w Katowicach podczas uroczystej Mszy dla młodzieży delegacje z wszystkich wspólnot parafialnych należących do diecezji katowickiej otrzymały Kanonizacyjną Iskrę Miłosierdzia. Ogień ten płonie od czasu poświęcenia go przez Jana Pawła II w 2003 roku w Sanktuarium Bożego Miłosierdzia w Łagiewnikach. Również nasza parafia otrzymała lampion z płomieniem miłosierdzia, który złożyliśmy na ręce Księdza Proboszcza. Według słów Jana Pawła II : Trzeba tę iskrę Bożej łaski rozniecać. Trzeba przekazywać światu ogień miłosierdzia. W miłosierdziu Boga świat znajdzie pokój, a człowiek szczęście. niech i w naszej parafii stanie się on symbolem pokoju i radości, niech nasze serca będą nieustannie przepełnione przebaczeniem i miłością. Anna Trocha i Krzysztof Jurczyk 6

7 Stać się nosicielami nadziei Okres Wielkiego Postu to czas głębokiej refleksji nad sensem istnienia świata i powołania człowieka. To czas posypywania głowy popiołem, towarzyszenia Jezusowi nad drodze krzyżowej i szukania odpowiedzi na pytania : Kim jestem, dokąd zmierzam? Kto da mi odpowiedź? Komu mogę zaufać? Brak odpowiedzi na te pytania ukazuje bezsens ludzkiej egzystencji, a w konsekwencji rodzi rozpacz. Na szczęście łódź naszego życia została zaopatrzona w kotwicę nadziei, którą stanowią wydarzenia wielkanocnej niedzieli: Chrystus po swojej męce i śmierci w wielki piątek na krzyżu- zmartwychwstał. Ludzka przemijalność życia związana z ogromem przeróżnych trudności i kłopotów, a co najgorsze eliminacja Boga z życia, niosą beznadzieję, a w końcu rozpacz. Najbardziej wstrząsającą diagnozą naszych czasów wydaje się dogłębny brak nadziei. Potrzebujemy prawdziwej nadziei, która daje człowiekowi odwagę do życia na przyszłość. Wielki francuski myśliciel i teolog, jezuita Pierra Teilherot de Chardiu słusznie stwierdza: Przyszłość należy do tych, którzy następnemu pokoleniu dają podstawę nadziei. Instynkt samozachowawczy, jaki otrzymał człowiek od Boga chroni przed działaniami, które zagrażają jego życiu. Nikt nie wskakuje do głębokiej wody nie umiejąc pływać, nie wskakuje do ognia, nie siada za kierownicą bez umiejętności prowadzenia pojazdu. Gdyby człowiek mógł rozwiązać problem nieuniknionej śmierci i oczekującego go w końcu grobu, żyłby spokojnie. Prawda niestety jest inna. To nie sprawa wiary ale wiedzy: trzeba przejść przez śmierć i grób. Z tej beznadziei ratuje nas jednak Chrystusowe zmartwychwstanie. W dniu naszego chrztu wręczono nam paszport do nieba. Kto go nie zgubi, starając się żyć swoją wiarą, czyniąc miłość najważniejszą treścią swojego życia, staje się człowiekiem nadziei i radośnie idzie przez swoje życie na spotkanie z Jezusem Zmartwychwstałym. Oczekiwaliśmy świąt Wielkanocy ze szczególną radością, tak jak oczekiwaliśmy pierwszego przyjazdu Ojca Świętego Jana Pawła II do Ojczyzny. Teraz zaś oczekujemy z wdzięcznością Panu Bogu i radością na kanonizację w święto Miłosierdzia Bożego 27 kwietnia br. Z tym wydarzeniem wiążemy nadzieje na ożywienie wiary, na nowe wylanie Ducha Świętego, aby odmienić oblicze ziemitej ziemi, jak wołał Ojciec Święty na Placu Zwycięstwa w Warszawie. T o będzie niezapomniany dzień dla każdego Polaka, a także każdego wierzącego człowieka na całej ziemi. Bóg dał nam pontyfikat niezwykły bo też niezwykły był to człowiek- Karol Wojtyła- kapłan, biskup, kardynał i papież. Onieśmielał nieco swoją wielkością. Jednak gdy się już było blisko czuło się ciepło i duchową miłość. Dziękuję Panu Bogu, że mogłem czasami być bardzo blisko, uczyłem się kapłaństwa rozmodlonego przypatrując się tej wielkiej Postaci. W kaplicy u sióstr Urszulanek w Warszawie miał swoje stałe miejsce i można Go było tam spotkać wczesnym rankiem oraz późnym wieczorem. Z wdzięcznością i miłością dla Twojej Ojcze Święty osoby powstała Fundacja Pomocy Dzieciom i Seniorom Wioska Serca. Obejmij Twoim wielkim kochającym ojcowskim sercem to dzieło, które rodzi się z miłości do dzieci - sierot i ludzi starych, potrzebujących pomocy. Święty Janie Pawle II wspieraj nas! Do wszystkich ludzi dobrej woli, zwracam się z gorącą prośbą: otwórzcie serca, pomóżcie modlitwą i ofiarą. Także przekazując 1% na rzecz Wioski by przez miłość do naszego Pana Jezusa Chrystusa Zmartwychwstałego Jego Sługi św. Jana Pawła II i Waszą dobroć, marzenia i starania stały się rzeczywistością a osiedle Alfreda w Katowicach napełniło się życiem i radością. Już z pozdrowieniami wielkanocnymi dla wszystkich Parafian. Ks. Jan GrzesicaWioska Serca KRS Nr rachunku ING BANK SLASKI

8 8 Rozważanie Słowa Bożego J 20, Czytając ten fragment, aż chce się kiwać głową na boki i powiedzieć : Oj Tomku, Tomku... ale zaraz, może lepiej zapytać : Panie Jezu, czemu to zrobiłeś?! Przecież wiedziałeś, że wtedy Tomasza nie będzie, wiedziałeś, że nie uwierzy... Nie mogłeś przyjść kiedy w wieczerniku byli wszyscy? Przynajmniej Tomasz nie miałby na sobie łatki niedowiarek.. Z naszego, ludzkiego punktu widzenia, patrząc na tą sytuację widzimy, że daleko Tomaszowi było do świętości. Wystraszony, zalękniony, zagubiony, w końcu stracił swojego Mistrza i to najgorsze - nie uwierzył. Ktoś kiedyś powiedział, że czyjeś działanie i zachowanie możemy oceniać tylko po owocach. Ta sytuacja miała miejsce bardzo dawno temu, więc możemy się jej dokładnie przyjrzeć. Tomasz w swojej bezsilności powiedział, że nie uwierzy póki się nie dotknie. Póki na własnej skórze nie przekona się, że Jezus rzeczywiście i prawdziwie zmartwychwstał. To nie jest nam obce (tym bardziej w dzisiejszych czasach), zanim coś kupimy musimy to dotknąć i sprawdzić. Jeżeli na rękach Jego nie zobaczę śladu gwoździ i nie włożę palca mego w miejsce gwoździ, i nie włożę ręki mojej do boku Jego, nie uwierzę to zdanie nie było kierowane tylko do Apostołów. To jest modlitwa. Jezus, zarówno Bóg jak i Człowiek usłyszał wołanie swojego ucznia i co dla nas powinno być najważniejsze, wysłuchał go. Jaki był tego efekt? Święty Tomasz doświadczył tak bardzo Zmartwychwstałego Jezusa, że wyjechał głosić Ewangelię do Indii co w tamtych czasach było odległością niemalże nie do pokonania. Przez to jedno doświadczenie jego wiara była tak silna, że oddał za swojego Mistrza życie. Indie powoli stają się krajem, który przyjdzie z reewangelizacją Europy. Czyli po to ta cała sytuacja. Jezus chce nam powiedzieć, żebyśmy za przykładem ŚWIĘTEGO Tomasz zawołali nie uwierzę póki nie doświadczę tego, że jesteś Bogiem Żywym i Bliskim. Jezus zachęca do tego, żeby nasza wiara nie była tylko na słowo, On chce żebyśmy Go doświadczyli. Dzisiaj jest niedziela, o 20 w kościele jest modlitwa, może warto tym razem przyjść i powiedzieć Bogu: Jezu jeżeli chcesz, żebym był Twój to mi pokaż, że naprawdę zmartwychwstałeś. Dotknij mnie, aby moja wiara opierała się na doświadczeniu Ciebie- Żywego i Prawdziwego Boga. Jeżeli szczerze zawołasz Jezus Cię wysłucha. Odkąd tutaj mieszkam jestem ministrantem, czyli patrząc z zewnątrz na pewno wierzący. Na bierzmowaniu wybrałem sobie imię Tomasz. Dlaczego Tomasz? Bo byłem niedowiarkiem. Stanąłem w prawdzie i przyznałem się przed Bogiem. Efekt? Tylko byłem na to gotowy Bóg mnie doświadczył. Już nie ma pustej tradycyjnej wiary teraz jest żywa relacja. Tak może mieć każdy i zachęcam Was do tego, zawołajcie, Bóg wysłucha. Święty Tomaszu! Módl się za nami abyśmy tak jak Ty mogli zawołać do Boga i Go doświadczyć. Grzegorz Marx Moja modlitwa znak krzyża Znak Krzyża, który nakreślamy na sobie wypowiadając słowa: w imię Ojca i Syna i Ducha Świętego to jedna z najkrótszych modlitw i pewnie ta której rodzice, dziadkowie nauczyli nas najwcześniej. Może często jest tak, że to dla nas jedynie wstęp do modlitwy i nie przykładamy do niego większej wagi. A znak ten jest piękną i niosąca za sobą głębie treści modlitwą. Modlitwą zawierzenia Ojcu przez Syna w Duchu Świętym. Aktem naszej woli, gdzie każde nasze działanie poddajemy woli Ojca objawionej przez Syna w działającym w nas Duchu Świętym. Został nam dany piękny dar: znak krzyża znak naszej wiary i zawierzenia Bogu.

9 Kącik kulturalny Listy do Boga. Prawdziwa historia o nadziei. Zdumiewająca lekcja modlitwy. Autorzy: Patrick Doughtie, John Perry Listy do Boga to książka, która ukazuję prawdziwą historię 7-letniego chłopca Tylera, który jest nieuleczalnie chory na raka mózgu. Jest on normlanym, wesołym dzieckiem. Jak każdy chłopiec w jego wieku bardzo lubi grać w piłkę. Często spotyka się ze swoja najlepszą przyjaciółką Sam.Kiedy Taylor dowiaduje się, że jest nieuleczalnie chory nie załamuje się tym. Jego sposobem radzenia sobie z chorobą było pisanie listów do Boga, które wysyłał pocztą. Dziękuje w nich Bogu za swoją rodzinę, przyjaciół, za wszystko co go spotkało w życiu. Nie pisze w nich o swoim cierpieniu. Wznosi jednak w nich prośby. Jednakże prosi o bardzo mało. Prosi tylko o uśmiech, ulgę dla Redakcja: Ks. Sebastian Lewandowski, Agnieszka Augustyn, Ania Kędzierawska, Izabela Barber, Krzysztof Łęczycki. Skład dtp: Marcin Łęczycki. Kontakt: farajana.redakcja@gmail.com Do użytku wewnętrznego Kościoła swoich bliskich oraz wsparcie dla nich. To właśnie dzięki pisaniu tych listów Tyler potrafi pogodzić się z tym co go spotkało. Dzięki temu przygotowuje też swoja rodzinę na jego śmierć. Chłopiec powierzył wszystko Bogu i nie bał się śmierci. Obrazuje to ostatni napisany przez niego list: Drogi Boże, myślę, że się udało. Powiedziałeś mi, żebym się nie bał i się nie bałem, bo byłeś ze mną przez cały czas. Chcę tylko, żeby wszyscy wierzyli. Wiem, że naprawdę istniejesz. Twój Tyler Listy do Boga to książka pełna miłości, wiary oraz nadziei. Wiary w to, że jeżeli zawierzymy się Bogu nawet śmierć nie będzie dla nas straszna, nie będziemy się jej bać. Może właśnie przeczytanie tej książki odmieni Twoje życie? Zdasz sobie sprawę z tego co tak naprawdę jest w życiu ważne i co należy zmienić w tym życiu. Może to jest odpowiedni czas, aby pochylić się nad swoim dotychczasowym życiem, nie użalać się nad sobą tylko skierować swoje myśli w kierunku nadziei. Gdyż to właśnie nadzieja potrafi nadać naszemu życiu prawdziwy sens. Patrycja Gretka Kancelaria: Odeszli do Pana Genowefa Kryca lat 87 Alojzy Obieraj lat 83 Eugeniusz Krzywda lat 65 Jerzy Przeliorz lat 70 Teofil Klemens lat 81 Andrzej Sojka lat 55 Wiktoria Buczak lat 95 Włączeni do Wspólnoty Kościoła Wiktor Buchalik Igor Sadłowski Nikodem Wendreński Mateusz Woźnicki

10 KRZYŻÓWKA nr 4/2014 Rozwiązania można przesyłać drogą elektroniczną na adres redakcji: lub dostarczyć osobiście do zakrystii. Rozwiązania prosimy dostarczyć do 11 maja Rozwiązanie z Nr 3/2014: Wielki Post Czas Nawrócenia ; Spośród nadesłanych rozwiązań wylosowany został Dominik Mansfeld. Dominika prosimy o zgłoszenie się po odbiór nagrody do zakrystii. 10 Pionowo: 1. Miasto w którym odbędzie się finał Mistrzostw Świata 2014 w siatkówce. 2. Skarga, zażalenie 3. Śniegowy dom 6. Jedno z rodzeństwa z Fatimy. 7. Jedna z ksiąg Starego Testamentu. 8. Dawna stolica Polski. 11. Część dekagrama. 12.Mistrzostwa Świata w tej dyscyplinie odbywają się w tym roku w Polsce. 15. Część rośliny 16. Stolica Finlandii. 19. Można się nim ogrzać i poparzyć. 20. Potrzebna do szycia. Poziomo: 4. Imię zakonne Marii Heleny Kowalskiej. 5. np. w sklepie, za prąd itd. 9. Jesienna odmiana jabłek, nadają się do musów i marmolad. 10. Jego stolicą jest Kabul 13. Kto wypowiedział te słowa w ewangelii św. Jana Czy Prawo nasze potępia człowieka, zanim go wpierw nie przesłucha i zbada, co on czyny?? (J 7, 50-51) 14. Biblijne imię żeńskie. 17. np. igielne. 18. Przeciwieństwo mężczyzny. 21. Dba o rośliny. 22. Przed finałem.

11 Małgorzata i Jerzy Auguścik, Grażyna i Jarosław Dąbrowscy, Marta i Ernest Kic, Małgorzata i Stanisław Niedzielscy, Aleksandra i Zbigniew Nawrot, Jadwiga i Krzysztof Olesińscy, Beata i Marek Papuga, Katarzyna i Ireneusz Konopka, Katarzyna i Gabriel Driks, Krystyna i Marek Nowak, Anna i Lucjan Marx

12 12 FARAJANA nr 4/2014 Marcela i Mirosław Banasiewicz, Danuta i Benicjusz Bielawscy, Aleksandra i Stanisław Bielińscy, Dorota i Krzysztof Brutanek, Barbara i Piotr Duszczak, Ewa i Wojciech Fic, Renata i Henryk Grobelny, Jolanta i Krzysztof Gruchot, Anna i Robert Jachtoma, Izabela i Marek Janiak, Róża i Rudolf Klakus, Jolanta i Krzysztof Kurzywilk, Teresa i Józef Ligęza, Danuta i Marian Michalik, Bożena i Kazimierz Musiał, Grażyna i Wojciech Nykiel, Gabriela i Zbigniew Piskorowscy, Teresa i Sławomir Prusaczyk, Małgorzata i Marek Przygoda, Lucyna i Grzegorz Pulst, Ewelina i Jan Sojka, Anita i Janusz Sroka, Mariola i Mirosław Sulima, Maria i Franciszek Szmołda, Jolanta i Andrzej Wierzbowscy, Teresa i Robert Zbroja, Bogusława i Ryszrd Zgodzaj, Wanda i Andrzej Jeksa, Danuta i Jan Sadowscy