STOWARZYSZENIE ds. ROZLICZANIA ENERGII CZŁONEK EUROPEJSKIEGO STOWARZYSZENIA ROZLICZANIA ENERGII E.V.V.E.

Transkrypt

1 STOWARZYSZENIE ds. ROZLICZANIA ENERGII CZŁONEK EUROPEJSKIEGO STOWARZYSZENIA ROZLICZANIA ENERGII E.V.V.E WARSZAWA ul. ELBLĄSKA 14 tel fax Warszawa, r. Departament Budownictwa Ministerstwa Infrastruktury i Rozwoju Pani Małgorzata Wójtowicz Pani Małgorzata Molska Dotyczy odpowiedzi na a z dnia r. w sprawie opinii do przesłanych projektów dokumentów Stowarzyszenie ds. Rozliczania Energii przesyła opinie i uwagi do otrzymanych projektów dokumentów: I. R o z p o r z ą d z e n i e M i n i s t r a I n f r a s t r u k t u r y i R o z w o j u z dnia w sprawie metodologii wyznaczania charakterystyki energetycznej budynku lub części budynku, sposobu sporządzania oraz wzorów świadectw charakterystyki energetycznej. Projekt z dnia 1 października 2014r. 1. Uwagi ogólne. Projekt rozporządzenia, w swojej części merytoryczno-technicznej, czyli w treści Załączników 1, 2, 3 i 4, jest powtórzeniem Rozporządzenia Ministra Infrastruktury i Rozwoju z dnia 3 czerwca 2014r. w sprawie metodologii obliczania charakterystyki energetycznej budynku i lokalu mieszkalnego lub części budynku stanowiącej samodzielną całość techniczno-użytkową oraz sposobu sporządzania i wzorów świadectw charakterystyki energetycznej, opublikowanej dnia 2 lipca 2014r. [Dz. U. z 2014r., poz. 888], które weszło w życie Dn. 3 października 2014r. Zmiany polegają na rezygnacji z frazy: budynku i lokalu mieszkalnego lub części budynku stanowiącej samodzielną całość techniczno-użytkową i zastąpienia jej wyrazami: budynku lub części budynku oraz usunięciu Zał. 5. Przyjęto także, zgodnie z definicją podaną w Art.2 pkt. 2) Ustawy z dnia 29 sierpnia 2014r. o charakterystyce energetycznej budynków, opublikowanej dnia 8 września 2014r., że lokal mieszkalny należy traktować jako część budynku i stosownie do tego zmieniono tytuł Zał. 4 do projektu Rozporządzenia. Ustawa o charakterystyce energetycznej budynków wchodzi w życie 6 miesięcy po jej opublikowaniu, a więc 9 marca 2015r. Zgodnie z Art. 51 wymienionej wyżej ustawy, przepisy wykonawcze wydane na podstawie ustawy Prawo budowlane, czyli Rozporządzenie z dnia 3 czerwca 2014r. [Dz. U. poz. 888], mogą być stosowane najwyżej przez 12 miesięcy od wejścia ustawy w życie, czyli najdłużej do 8 marca 2016r. W projekcie nowego Rozporządzenia, wydawanego na podstawie ustawy o charakterystyce energetycznej budynków, należy usunąć błędy i nieścisłości przenoszone z dotychczasowych przepisów. KRS Regon NIP Bank

2 2. Uwagi szczegółowe Uwagi do tekstu rozporządzenia. 1) Tytuł rozporządzenia oraz 1., pkt. 1, zawierają rzeczownik metodologia. Jest to błąd w świetle zasad języka polskiego. W języku polskim metodologia oznacza dziedzinę nauki zajmującą się metodami badań, w szczególności badań naukowych. Rozporządzenie dotyczy dwóch sposobów określania (wyznaczania) charakterystyki energetycznej budynku. Właściwym określeniem tego, czego dotyczy rozporządzenie byłby wyraz metoda (lub metody) albo sposób (lub sposoby). Źródłem tego błędu jest Ustawa z dnia 29 sierpnia 2014r., w której, w Art.15 ust.1 znajduje się delegacja dla Ministra właściwego ds. budownictwa do określenia, w drodze rozporządzenia metodologii, zamiast metody. Wcześniejsze przepisy, dotyczące omawianego zagadnienia, wydane w roku 2008, również zawierają to błędne użycie wyrazu metodologia. Należy usunąć ten błąd, zarówno w ustawie, jak i w projekcie rozporządzenia oraz załącznikach do niego. 2) W 2 pkt.8) podano określenie odnawialnej energii pierwotnej. Jest to niezgodne z Dyrektywą 2010/31/UE. W Dyrektywie jako energię pierwotną uznaje się zarówno energię ze źródeł nieodnawialnych jak i źródeł odnawialnych, która nie została poddana konwersji. Należy uzgodnić to określenie z Dyrektywą. 3) Z 3 ust.2, pkt.6 wynika, że charakterystykę energetyczną metodą zużyciową można wyznaczyć jeżeli gaz ziemny jest zużywany wyłącznie na potrzeby ogrzewania lub przygotowania ciepłej wody użytkowej. Warunek ten został źle sformułowany. Wystarczy aby zużycie gazu zużywanego na potrzeby ogrzewania lub (centralnego) przygotowania ciepłej wody było mierzone odrębnym gazomierzem. Gaz może być w budynku zużywany również w kuchniach gazowych, a to zużycie jest mierzone przez indywidualne gazomierze dla każdego lokalu. Przepisy techniczno-budowlane zawierają wymaganie dotyczące odrębnego gazomierza dla gazu dostarczanego do kotłowni. Nie jest zrozumiałe dlaczego przepis ogranicza się tylko do gazu ziemnego. Istnieją jeszcze instalacje zasilane propanem-butanem (gaz zbiornikowy), a nie wykluczone, że niektóre instalacje zasilane są jeszcze tzw. gazem miejskim. Wobec powszechności obowiązku wyznaczania charakterystyki energetycznej budynku, w przypadkach określonych w ustawie, nikt nie powinien być dyskryminowany w możliwości wyboru metody wyznaczenia tej charakterystyki. 4) 4 ust.2. dotyczy świadectwa charakterystyki energetycznej w wersji papierowej, którą, stosownie do Art. 5 Ustawy o charakterystyce energetycznej budynków [Dz. U. z 2014r., poz.1200], sporządzający świadectwo przekazuje zamawiającemu. Świadectwo charakterystyki energetycznej ma również postać elektroniczną powstającą z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego zgodnie z Art.4 ust.3 Ustawy jw. W 4 ust. 1 projektu Rozporządzenia powinny być wymienione obie te wersje Uwagi do Załącznika 1 do projektu Rozporządzenia. 1) W punkcie 1.1 Załącznika, w drugim akapicie, wymieniono zmiany powołanej ustawy z dnia 7 lipca 1994r. Prawo budowlane. Pominięto zmiany wprowadzone w 2014r. [ 2

3 Dz. U. poz. 822, 1133, 1200], czyli przed datą 1 października 2014, którą uwidoczniono na projekcie Rozporządzenia. 2) W punkcie (Średnia sezonowa sprawność przesyłu ) w Tabeli 5 w nagłówku, umieszczono średnice nominalne rur oznakowane DN (de duże, en duże) i przypisano im przedziały wartości. Są to tradycyjne oznaczenia odnoszące się wyłącznie do rur stalowych instalacyjnych, które nie reprezentują rzeczywistych średnic tych rur. Podawane wartości liczbowe 10, 15, 20, itd., w przybliżeniu reprezentują średnice wewnętrzne. Oznaczenia te są nieaktualne w świetle Polskich Norm. Od ponad 30 lat w Polskich Normach, średnica nominalna rur oznaczana jest Dn (de duże, en małe) i pod tym oznaczeniem rozumie się średnicę zewnętrzną rury. Podane w Tablicy 5 wartości średnic nominalnych nie korespondują ze średnicami nominalnymi rur miedzianych i rur z tworzyw sztucznych. Dla rur z obu tych materiałów, średnicą nominalną jest średnica zewnętrzna zgodnie z normami PN-EN dotyczącymi tych wyrobów. Od co najmniej 15 lat udział rur z tworzyw sztucznych w budowie instalacji centralnego ogrzewania w budynkach sięga 50% ogółu stosowanych rur, a w budowie instalacji centralnej ciepłej wody 80%. Przy obecnym zapisie w projekcie Rozporządzenia, w grupie wymiarowej DN 10-15, wymienionej w kolumnie trzeciej Tabeli 5, mieszczą się zarówno rury stalowe o tradycyjnie rozumianej średnicy nominalnej DN15, których średnica zewnętrzna wynosi 21,3 mm, jak i rury z tworzywa sztucznego z przekładką aluminiową o średnicy nominalnej Dn = 12 mm i średnicy zewnętrznej równej średnicy nominalnej. Zważywszy, że straty ciepła rurociągu są wprost proporcjonalne do jego średnicy zewnętrznej, przyjmowanie do obliczeń wartości z Tabeli 5 prowadzi do błędów. Ponadto: a) przyjęte w Tabeli 5 przedziały umownej średnicy nominalnej DN (10 15; 20 32; itd.) nie pokrywają całego zakresu średnic rur stosowanych w instalacjach centralnego ogrzewania. Np. nie wiadomo jakie wartości jednostkowych strat ciepła [W/m] należy przyjąć dla rury z tworzywa sztucznego o średnicy nominalnej Dn 16 albo dla rury miedzianej o średnicy Dn 35, b) W tym samym punkcie ,Tabela 5 jest niespójna z Tabelą 4, w której straty ciepła armatury uzależnia się od średnicy zewnętrznej, a nie od umownej średnicy nominalnej. c) Przedziały zakresów średnic w Tabeli 5 są również niezgodne z przedziałami zakresów średnic podanymi w tabeli w pkt.1.5. Załącznika 2 do rozporządzenia Ministra transportu, budownictwa i gospodarki morskiej z dnia 5 lipca 2013r., zmieniającego rozporządzenie w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie [Dz. U. z 2013r., poz.926], a właśnie z tego aktu prawnego należy korzystać przy ocenie grubości izolacji wg Tabeli 5. (wymienione Rozporządzenie weszło w życie 1 stycznia 2014r.) 3

4 Wszystkie powyższe uwagi i zastrzeżenia mają zastosowanie, również, do Tabeli 10 w punkcie , odnoszącym się do strat przy przesyle ciepłej wody użytkowej. 3) W punkcie elementy pojemnościowe systemu ogrzewania, służące do akumulacji ciepła, nazwano zbiornikami buforowymi. Natomiast, w elementy pojemnościowe systemu przygotowania ciepłej wody użytkowej, w pkt , nazwano zasobnikami. W obydwu przypadkach należy używać określenia zasobniki ciepła, ponieważ pełnią tą właśnie rolę w tych dwu systemach. Określenie zbiornik buforowy w odniesieniu do instalacji centralnego ogrzewania może być błędnie rozumiane, ponieważ w tych instalacjach występuje jeszcze inny bufor, chroniący instalację przed nadmiernym wzrostem ciśnienia przy zmianie temperatury wody. Buforem tym jest naczynie wzbiorcze. 4) W punkcie , w objaśnieniach symboli użytych we wzorze (37) znajduje się obszerne wyjaśnienie symbolu powierzchni użytkowej A f, odwołujące się do Polskiej Normy. Wyjaśnienie to następnie powtarzane jest in extenso, przy każdym wzorze, zawierającym symbol A f. Powiększa to objętość tekstu Załącznika 1, do projektu Rozporządzenia, a co najważniejsze znacznie pogarsza czytelność tego tekstu i możliwość jego poprawnego rozumienia. Objaśnienie to powinno być przeniesione do 2 Rozporządzenia jako jedna z definicji pojęć stosowanych w Rozporządzeniu i Załącznikach. 5) W punkcie Średni sezonowy współczynnik efektywności wytwarzania chłodu przywołano wytyczne Eurovent. Jest to potrójny błąd. Po pierwsze: Eurovent jest prywatną organizacją zajmującą się certyfikacją urządzeń i wyrobów stosowanych w systemach wentylacyjnych i klimatyzacyjnych, włączając urządzenia chłodnicze stosowane w klimatyzacji. Certyfikuje na życzenie producenta wyrobu, na zgodność z Normami Europejskimi (EN) lub Europejskimi Specyfikacjami Technicznymi. Jeśli opracowuje własne specyfikacje techniczne urządzeń lub wyrobów i stosowne do tego procedury badań, to opracowania takie mają moc wiążącą wynikającą z umowy pomiędzy zamawiającym certyfikację wg takich specyfikacji i jednostką certyfikującą, którą jest Eurovent; specyfikacje takie nie mają rangi norm do powszechnego stosowania. Po drugie: Wytyczne Eurovent, cokolwiek będziemy rozumieli pod takim określeniem, nie są dostępne w języku polskim i nie można wymagać od osób upoważnionych do sporządzania świadectw charakterystyki energetycznej (por. Art. 17 Ustawy [Dz. U. z 2014r., poz. 1200]) aby posługiwały się obcojęzycznymi dokumentami w celu spełnienia wymagań przepisu polskiego prawa. Ponadto, osoby upoważnione do sporządzania świadectw charakterystyki energetycznej nie mają prawnie zagwarantowanego dostępu do takich dokumentów w odróżnieniu od prawnie zagwarantowanego dostępu do Polskich Norm (Ustawa o normalizacji). Po trzecie: Wpisanie, wymienionej z nazwy, prywatnej organizacji Eurovent, do przepisu polskiego prawa, stanowi nieuzasadnioną promocję tej jednej 4

5 organizacji i może być zaskarżone przez inne organizacje o podobnym zakresie działania do miedzynarodowych organów arbitrażowych. 5) W punkcie , w objaśnieniach symboli występujących we wzorze (55) przywoływane są Polskie Normy. Normy te przywoływane są również w szeregu następnych punktów. Przywołane Polskie Normy, powinny być dostępne w języku polskim i należy je przywołać w Rozporządzeniu podając ich numer, pełny tytuł oraz datowanie. Uzasadnione to jest następującymi przesłankami: a) Polskie Normy, przywołane w sposób opisowy w projekcie Rozporządzenia, są normami PN-EN, czyli Normami EN wdrożonymi do systemu Polskich Norm w drodze tłumaczenia. Mandat Komisji Europejskiej dla Europejskiej Komisji Normalizacyjnej na opracowanie tych Norm jest ciągle aktualny. Oznacza to, że w Komitetach Technicznych Europejskiej Komisji Normalizacyjnej, nadal trwają prace nad aktualizacją i nowelizacją tych Norm. Kolejne wersje norm EN są wdrażane do krajowych systemów normalizacyjnych Krajów Członkowskich UE, zgodnie z harmonogramem ustalonym, dla poszczególnych norm, przez Europejską Komisję Normalizacyjną. Polski Komitet Normalizacyjny, jako członek Europejskiej Komisji Normalizacyjnej, wdraża znowelizowane wersje norm do systemu Polskich Norm, najpierw w wersji oryginalnej (obcojęzycznej), a następnie w polskiej wersji językowej, datowanej. b) Przepisy Rozporządzenia, którego projekt jest przedmiotem niniejszej opinii, powinny, osobom upoważnionym do sporządzania świadectw charakterystyki energetycznej, zapewnić bezpieczeństwo prawne. Nie może dojść do sytuacji, w której osoba sporządzająca świadectwo energetyczne budynku korzysta z jednej wersji normy PN-EN, i na dodatek sama dokonuje jej tłumaczenia na język polski, a osoba weryfikująca to świadectwo w trybie przepisu Art. 36 Ustawy z dnia 29 sierpnia 2014r. o charakterystyce energetycznej budynków, korzysta z innej wersji tejże normy. Stąd postulat opierania się na polskojęzycznej i datowanej wersji normy przy sporządzaniu świadectwa charakterystyki energetycznej budynku Uwagi do Załącznika 2 do projektu Rozporządzenia 1) W załączniku 2 do projektu Rozporządzenia określającym metodologię wyznaczania charakterystyki energetycznej opartą na faktycznie zużytej ilości energii, w pkt , przyjęto, że charakterystyka oparta jest o zużycie średnie z ostatnich 3 lat, poprzedzających wydanie świadectwa charakterystyki energetycznej. Podejście takie budzi wątpliwości, co do metody. Z doświadczenia wiadomo, że w warunkach klimatycznych Polski występują cykle pogodowe. Istnieją kilkuletnie okresy ostrych zim, a następnie kilkuletnie okresy zim łagodnych. Ma to wpływ na wielkość zużycia energii przez budynki, szczególnie na dominujący składnik tego zużycia, jakim jest zużycie energii na ogrzewanie. W tej sytuacji świadectwo charakterystyki energetycznej budynku, sporządzane ponownie po upływie 10- letniego okresu ważności poprzednio sporządzonego świadectwa, może zawierać 5

6 wskaźniki zużycia energii diametralnie różniące się od wskaźników ustalonych w pierwszym świadectwie, pomimo, że ani w ochronie cieplnej budynku ani w jego systemach instalacyjnych nie dokonano żadnych zmian, a sposób eksploatacji budynku i zachowania użytkowników, również pozostały bez zmian. Rozwiązaniem tego problemu byłoby przyjęcie do wyznaczenia charakterystyki energetycznej budynku zmierzonego zużycia energii w roku poprzedzającym sporządzenie świadectwa tej charakterystyki i zastosowanie mechanizmu przeliczania zużycia energii do celów ogrzewania na standardowy (referencyjny) klimatyczny rok odniesienia, na wzór sposobu podanego w Załączniku 1 do projektu rozporządzenia. Wymagało by to jednak udostępniania przez IM i GW danych dotyczących temperatury średniej miesięcznej za poprzedni rok, w wybranych stacjach meteorologicznych, w formacie, w jakim dane te podane są przez Ministra właściwego ds. budownictwa do wykorzystania do obliczeń wg Załącznika 1. 2) Zasady określania zużycia energii na cele ogrzewania i przygotowania ciepłej wody w budynkach, podane w pkt i 4.3 Załącznika 2 do projektu Rozporządzenia, nie przystają do rzeczywistości technicznej większości budynków w Polsce. Dostawa ciepła sieciowego do budynku mierzona jest jednym ciepłomierzem w węźle ciepłowniczym, a dostawa gazu do kotłowni lokalnej jednym gazomierzem. Podziału, na energię zużytą na cele ogrzewania i energię do przygotowania ciepłej wody użytkowej, dokonuje zarządca budynku na podstawie wskazań urządzeń pomiarowych zainstalowanych węźle ciepłowniczym lub w kotłowni i przyjętego przez siebie wewnętrznego regulaminu podziału kosztów ogrzewania i przygotowania ciepłej wody użytkowej. Przy tym, zgodnie z Art.45a ustawy Prawo energetyczne przedmiotem podziału nie jest energia wyrażona w odpowiednich jednostkach (kwh lub MJ), a jedynie koszty dostawy energii, którymi zarządca budynku obciąża użytkowników lokali. W tej sytuacji, sens techniczny przy sporządzaniu świadectwa charakterystyki energetycznej ma tylko zasada wyrażona w pkt. 4.4., czyli łączne zużycie energii do ogrzewania i przygotowania ciepłej wody. 3) Metodę wyznaczania charakterystyki energetycznej opartą na faktycznie zużytej ilości energii oceniamy zdecydowanie jako zasadną i ważną. Zwracamy jednak uwagę, że wymaga to spójności z powszechnym obowiązkiem opomiarowania budynków i lokali oraz rozliczaniem kosztów ogrzewania według rzeczywistego zużycia ( powinna nastąpić odpowiednia implementacja do polskiego systemu prawnego postanowień zawartych w art Dyrektywy w sprawie efektywności energetycznej 2012/27/UE 4) W świetle zmian w ustawie Prawo energetyczne, od roku 2015, wzory (3) w pkt oraz (7) w pkt nie mają sensu (są nie potrzebne). Dostawy gazu do odbiorców rozliczane będą w jednostkach energii (kwh), a nie w jednostkach objętości gazu (m 3 ). Stąd, zabiegi o udostępnienie przez dostawcę gazu informacji o wartości opałowej gazu, nie będą potrzebne. 6

7 II. R o z p o r z ą d z e n i e M i n i s t r a I n f r a s t r u k t u r y i R o z w o j u z dnia r. w sprawie sposobu dokonywania i szczegółowego zakresu weryfikacji świadectw charakterystyki energetycznej oraz protokołów z kontroli systemu ogrzewania lub systemu klimatyzacji Projekt z dnia 1 października 2014r. 1. Uwagi ogólne. Projekt Rozporządzenia jest pusty. Nie wyjaśnia zagadnień, które zadeklarowano w 1 projektu. W 3 jest powtórzenie i rozwinięcie dyspozycji zawartych w Art.37 ustawy z dnia 29 sierpnia 2014r. o charakterystyce energetycznej budynków [Dz. U. poz. 1200], a nie wyjaśnienie sposobu i zakresu weryfikacji świadectw oraz protokółów kontroli. W szczególności projekt rozporządzenia nie wyjaśnia: Kto będzie dokonywał weryfikacji świadectw i protokółów kontroli? (bo przecież nie Minister osobiście), Jaki przewidziano tryb wyłaniania (powoływania) osób weryfikujących (kontrolujących)?, Jak będzie prowadzona weryfikacja świadectwa? (np. przez ponowne opracowanie świadectwa przez upoważnionego (zaufanego) eksperta i porównanie wyników), Jakie są obowiązki osoby, która opracowała świadectwo energetyczne, które to świadectwo zostało z kolei losowo wybrane do weryfikacji? Jeden z tych obowiązków, przechowywania dokumentów, na podstawie których sporządzone zostało świadectwo, określa Art. 20 ust.1, pkt.3) ustawy o charakterystyce energetycznej budynków (przywołanej wyżej). Jak wygląda szczegółowy tryb ich udostępniania w przypadku weryfikacji świadectwa? Jak rozstrzygana jest kwestia poufności danych, które osoba upoważniona do sporządzania świadectw charakterystyki uzyskuje od zleceniodawcy (zarządcy budynku)? Jest to tylko kilka zagadnień, jakie powinny być szczegółowo sprecyzowane w rozporządzeniu. W świetle powyższych niejasności, załączona do projektu Rozporządzenia ocena oddziaływania tego aktu prawnego jest nieprawdziwa. Prowadzenie weryfikacji świadectw i protokółów kontroli związane jest z kosztami. W przypadku ustawy o wspieraniu termomodernizacji i remontów Bank Gospodarstwa Krajowego zatrudnił jednostkę weryfikującą audyty termomodernizacyjne i jest nią Krajowa Agencja Poszanowania Energii. Jakie będą roczne koszty weryfikacji 250, wybranych losowo, świadectw charakterystyki energetycznej? Dlaczego nie wykazano tego w ocenie wpływu omawianej regulacji na sektor finansów publicznych lub nie wskazano pozabudżetowych źródeł finansowania tego procesu? Projekt Rozporządzenia nie nadaje się do dalszego procedowania i powinien być opracowany na nowo. 7

8 III. R o z p o r z ą d z e n i e M i n i s t r a I n f r a s t r u k t u r y i R o z w o j u z dnia r. w sprawie wzorów protokołów z kontroli systemu ogrzewania lub systemu klimatyzacji Projekt z dnia 1 października 2014r. Uwagi : Ustawa z dnia 29 sierpnia 2014r. o charakterystyce energetycznej budynków [Dz. U., poz. 1200], w Art. 24 ust.1, upoważnia do kontroli systemu ogrzewania i systemu klimatyzacji w budynku osoby, które posiadają: 1) uprawnienia budowlane w specjalności instalacyjnej lub 2) kwalifikacje wymagane przy wykonywaniu dozoru nad eksploatacją urządzeń wytwarzających, przetwarzających, przesyłających i zużywających ciepło oraz innych urządzeń energetycznych. Z punktu widzenia wiedzy, jaka jest potrzebna do oceny systemu ogrzewania jako całości i odrębnie kotłów pracujących w tym systemie, kwalifikacje tych dwóch kategorii osób nie są równoważne. Do oceny systemu jako całości predestynowane są osoby z uprawnieniami budowlanymi w specjalności instalacyjnej, natomiast osoby z uprawnieniami do dozoru nad eksploatacją urządzeń mają niewątpliwe kwalifikacje do oceny stanu technicznego i sprawności kotłów. Aby umożliwić poprawność kontroli, obydwu kategoriom osób uprawnionych z mocy ustawy do ich przeprowadzania, należy zaopatrzyć poszczególne punkty protokółu kontroli w bardziej szczegółowe objaśnienia i przypisy. Poniżej, podano niektóre, przykładowe punkty z Załącznika 1 do projektu Rozporządzenia, które wymagają szczegółowego opisu lub wyjaśnienia. 1. Grupa punktów: Kotłownia dane identyfikacyjne Całkowite zużycie paliwa: Za jaki okres; rok, sezon ogrzewczy, a może średnie z kilku poprzednich lat (sezonów)? Referencyjna sprawność kotła: Co to za sprawność? Deklarowana przez producenta kotła przy wydajności nominalnej czy wymagana dla danego typu i mocy kotła i określona w przepisach wykonawczych do ustawy Prawo energetyczne dotyczących wprowadzania urządzeń energetycznych do obrotu i stosowania na terenie R.P? 2. Grupa punktów: - Kocioł nr.. Paliwo, wartość opałowa: Jaki dokument ma uwiarygodnić tą informację? A może wymagane jest badanie laboratoryjne paliwa? 3. Grupa punktów: - Nastawy kotła Co oznacza wyraz Sugerowane w trzeciej kolumnie? Sugerowane przez kogo; osobę przeprowadzającą kontrolę czy przez kogoś innego? 4. Grupa punktów: - Pomiar Co oznacza Wartość referencyjna w trzeciej kolumnie tej grupy punktów i na jakiej podstawie ma być przyjmowana? Pomiar w trakcie kontroli okresowej systemu ogrzewania, dokonywany jest w przypadkowych warunkach obciążenia cieplnego kotła, wynikającego z warunków zewnętrznych i tylko w rzadkich przypadkach może pokrywać się z nominalnym obciążeniem kotła. Wartości referencyjne, na ogół, podawane są dla znamionowej mocy kotła. Według jakich zasad wartości uzyskane 8

9 przy pomiarze w warunkach przypadkowych, mają być przeliczane na wartości referencyjne i jakie wnioski powinny z takiego przeliczenia wynikać? Podobne do wymienionych wyżej, przykładowych wątpliwości i zastrzeżeń, można postawić w stosunku do większości pozycji (punktów), które, kontrolujący system ogrzewania jest zobowiązany wypełnić w protokóle. Projekt protokółu, wg Załącznika 1 do projektu Rozporządzenia, w obecnej postaci nie nadaje się do dalszego procedowania, nie zapewnia bowiem osobie uprawnionej przeprowadzenia kontroli warunków do poprawnego sporządzenia takiego protokółu. W świetle przepisów ustawy z dnia 29 sierpnia 2014r, o charakterystyce energetycznej budynków ( Art. 36 i 37, dotyczące weryfikacji protokółów kontroli oraz Art.26, dotyczącego możliwości pozbawienia osoby uprawnionej do przeprowadzania kontroli tych uprawnień) wzór protokółu, w przedstawionej do konsultacji formie, narusza bezpieczeństwo prawne osób upoważnionych do przeprowadzania kontroli. Opracowano w Zespole Specjalistów Stowarzyszenia ds. Rozliczania Energii Prezes Zarządu Stowarzyszenia ds. Rozliczania Energii Dr Kazimierz Dudziński 9