Więźniowie obozów koncentracyjnych z gminy Łącko. Po trzęsieniu ziemi na Haiti. Z życia parafii Łącko Wiadomości kulturalne i sportowe

Transkrypt

1 Marzec Kwiecień 2010 Gazeta Samorządowa Maria Golanka STROJNA ZIMA pod korą zmraża ilość lat wślizguje się pod skórę zwierząt rani brzuchy szorstką zmarzliną przygina gałęzie dostojnym puchem ukrywa w zaspach niskie piętra drzew przysypuje tropy by o zmierzchu żadne wgłębienie nie zakłóciło błękitnej poświaty Po trzęsieniu ziemi na Haiti Więźniowie obozów koncentracyjnych z gminy Łącko Z życia parafii Łącko Wiadomości kulturalne i sportowe lubi w słońcu wybuchnąć tysiącem iskier lubi chrzęst mrozu i sople lodu wiszące u dachu skulonego szałasu nocą odbija światło gwiazd porankiem strojna w szadź lśni jaśniejsza od słońca gdy dopadnie ją nagłe odejście zostawia w czterech kątach śnieżne brosze jakby się odgrażała w nie miłości zdjęcia: Maria Golanka

2 ks. Paweł Lewandowski Z życia parafii Łącko Kolędnicy misyjni 2009 W święto Świętych Młodzianków Męczenników, 28 grudnia 2009 roku, kilkudziesięciu naszych najmłodszych parafian bezinteresownie wzięło udział w ogólnopolskiej akcji Kolędnicy Misyjni Misyjne kolędowanie w Polsce jest obecne od 1993 roku. W zeszłym roku kolędowały dzieci z czterdziestu jeden diecezji zebrały wtedy około pół miliona złotych. W tym roku kolędnicy misyjni zebrane ofiary przekażą na projekty związane z pracą misjonarzy w Republice Konga, Republice Środkowoafrykańskiej, Zambii, Brazylii, a także Pakistanu. Tym wszystkim, którzy otwierając drzwi swoich domów sprawili, że życie dzieci w wymienionych krajach stanie się bardziej godne i ludzkie, składamy z serca płynące: Bóg zapłać! Hasło tegorocznej akcji Kolędnicy Misyjni 2009 stanowiły słowa: Głośmy światu: Bóg jest miłością. Betlejem polskie Jasełka ciągle są dla nas nieodzowną częścią Bożego Narodzenia, żywą lekcją wiary, a także formą katechezy. W niedzielę, 17 stycznia 2010 roku, po wieczorowej Mszy Świętej, nasi Parafianie mieli okazję obejrzeć jasełka bożonarodzeniowe. Młodzi aktorzy ukazali prawdę o Miłości, która zmienia świat, bo któż może zaprzeczyć, że Bóg jest Miłością? To od Maryi i św. Józefa możemy uczyć się, jak sprostać trudnościom życiowym; przygodom, które czasem zsyła nam Bóg. Jasełka akcentowały zwycięstwo Prawdy i Miłości nad zakłamaniem i nienawiścią. Przedstawienie przeplatane było kolędowaniem chóru aniołów. Gra aktorska naszych młodych uczniów bardzo podobała się wszystkim, dowodem na to były gromkie brawa na stojąco. Niech mądrość płynąca z zawartego w jasełkach przesłania zmieni także nasze życie. Dziękujemy młodym Wykonawcom za ich trud i poświęcenie. Młodzież do jasełek przygotowali: p. Ludwika Majerska, s. Ewa Wójcik oraz p. Paweł Szczodrowski. Pielgrzymka do Ziemi Świętej W środę, 20 stycznia 2010 roku, z naszej Parafii wyruszyła pielgrzymka biblijna do Ziemi Świętej zorganizowana przez Radio RDN Małopolska oraz Diecezjalne Biuro Pielgrzymkowe z Porąbki Uszewskiej. Osoby uczestniczące w tej pielgrzymce pochodziły z różnych miejscowości oprócz Łącka, także z Tarnowa, Nowego Sącza, Limanowej, Starego Sącza, Tylmanowej, Bochni oraz Brzeska. Przygotowania do wyjazdu trwały już od października 2009 roku. Pielgrzymi zobaczyli m.in.: Bazylikę Bożego Narodzenia w Betlejem, Górę Oliwną, Bazylikę Konania i Grobu Pańskiego, Grotę Mleczną, a także Bazylikę Przemienienia Pańskiego na Górze Tabor. Dzień Życia Konsekrowanego W święto Ofiarowania Pańskiego obchodziliśmy w Kościele Dzień Życia Konsekrowanego. Trzeba tu przypomnieć nauczanie papieża Jana Pawła II, który mówił o tym, że śluby zakonne w wymiarze świadectwa są również prorocką odpowiedzią na trzy główne wyzwania i prowokacje świata. I tak radosna praktyka doskonałej czystości jest bezpośrednią odpowiedzią na hedonistyczną kulturę, często sprowadzającą płciowość do rangi zabawy, towaru lub kultu. Profesja ewangelicznego ubóstwa, połączonego z solidarnością i miłosierdziem, czyli życie pracowite, w prostocie, umiarkowaniu i wyrzeczeniu oraz w zależności od przełożonych jest czytelną odpowiedzią na prowokacje materialistycznej żądzy posiadania, lekceważącej słabszych i zasady społecznej sprawiedliwości. Ślub posłuszeństwa, czyli podporządkowanie przełożonym własnej woli, jest skuteczną odpowiedzią na trzecie wyzwanie świata, pojmującego wolność opacznie, oddzielając ją od prawdy i norm moralnych (por. adhortacja apostolska Vita consecrata). Naszym drogim Siostrom Służebniczkom Najświętszej Maryi Panny Niepokalanie Poczętej wyrażamy wielką wdzięczność za świadectwo wiary, nadziei i miłości; za wierność Chrystusowi wyrażoną w ślubach czystości, ubóstwa i posłuszeństwa. Dziękujemy za ukazywanie nam wszystkim, że życie oddane w całej pełni Chrystusowi jest życiem pięknym; że warto jest Chrystusowi oddać siebie samego. Drogie Siostry, życzymy Wam, abyście podejmowały i wypełniały z wielką radością swoje posłannictwo i swoje zadania; abyście dalej, z woli Chrystusa, były solą ziemi dla współczesnego świata. Drodzy Czytelnicy! Drodzy Parafianie! W Wielkanocny poranek Chrystus staje przed nami ze słowami: Ufajcie! Jam zwyciężył świat. Nie bójcie się! Ja jestem z wami aż do skończenia świata. Życie odniosło zwycięstwo nad śmiercią, Prawda zatryumfowała nad fałszem, Miłość pokonała egoizm. Niech wiara w Zmartwychwstałego nadaje głęboki sens każdemu najmniejszemu gestowi miłości, rozjaśnia szarzyznę dnia codziennego, uczy radości i pomaga obdarowywać dobrocią i ciepłem tych, których sam Jezus postawił obok nas. 2 Wiadomości łąckie Gazeta Samorządowa Gminy Łącko Marzec Kwiecień 2010

3 Oczekiwanie Wielkiej Soboty ks. Paweł Lewandowski Nie wiemy tego, jak uczniowie spędzili czas, który nastąpił po śmierci Chrystusa: czy byli razem, czy też woleli przebywać osobno? Możemy tylko domniemywać, czy byli w stanie zasnąć w tę mroczną piątkową noc Wiemy natomiast jedno. To mianowicie, że po Wielkim Piątku nastąpiła Wielka Sobota, i o ile piątkowe wydarzenia toczyły się w oszałamiającym tempie, o tyle sobota przyniosła ze sobą wlokący się w nieskończoność czas. W chwilach takich jak ta nie widać nadziei, widać za to przede wszystkim mrok, pustkę i przepaść Ten czas wypełniony był dręczącym pytaniem: Co dalej? Przed podobnym pytaniem staje każdy z nas. Szczególnie dzieje się tak wtedy, gdy nasze plany, nadzieje oraz marzenia znikają sprzed oczu niczym rozrywane na wietrze bańki mydlane. Mamy w takich sytuacjach wrażenie, że tracimy grunt pod nogami. Co więcej, w takich chwilach, uświadamiając sobie ogrom trudu jaki włożyliśmy w realizację naszych celów, zaczynamy czuć: albo olbrzymią złość, która przeradza się stopniowo w chęć zemsty, albo olbrzymi strach, który trawiąc powoli nasze wnętrzności przybiera kształt rozpaczy. Zanurzmy się teraz głębiej w przestrzeń Ewangelii. Wybierając Chrystusa, dokonaliśmy zasadniczego życiowego zwrotu. Postanowiliśmy wymieść zło z naszej codzienności; zło, które się maskuje, które się ukrywa i które nierzadko przejawia swoją obecność jedynie w najskrytszych zakątkach naszych sumień. Udało nam się zaaplikować Chrystusową logikę do naszego życia. Porzuciliśmy starego człowieka, który pobłażał sobie na każdym kroku, a wybraliśmy Boga i Jemu samemu zawierzyliśmy. Jednakże radykalne odrzucenie grzechu, wraz z jego atrakcyjnością, wygodą i łatwością pociąga za sobą nieustające zmaganie się z pytaniem o sensowność tego wyrzeczenia. Co więcej, świat i cała otaczająca rzeczywistość jednoznacznie opowiada się przeciwko obranemu przez nas kierunkowi. Jeżeli zatem w naszym życiu wydarzyło się coś bardzo złego, jeżeli wskutek tego nasza wiara osłabła, jeżeli nie widzimy sensu dalszego trwania przy Bogu i jeżeli cały świat śmieje się nam prosto w twarz namawiając do rezygnacji, to jest to znak, że uczestniczymy w tajemnicy Wielkiej Soboty. Zastanawiając się, w jakim stanie ducha znaleźli się uczniowie po śmierci Jezusa, co czuli i o czym myśleli, wydaje się, że całkowicie opanowało ich zwątpienie spowodowane ukrzyżowaniem ich Mistrza. Oto ten, którego nazywali Panem i Nauczycielem, w którym pokładali wielkie nadzieje został stracony na drzewie hańby. W dodatku, w godzinie próby oni, których nazwał swoimi przyjaciółmi, opuścili Go i pouciekali. Czy, aby nie jesteśmy zdrajcami zdaje się pytać jeden drugiego niezdolnymi stawić czoła wyzwaniom teraźniejszości? Co teraz z nami będzie, co mamy robić? Uciekać? Ale dokąd? A tak w ogóle to gdzie jest Bóg, o którym tyle wspaniałych rzeczy mówił Jezus w czasie swojej ziemskiej działalności? Nazywał go Ojcem, który troszczy się o swoje dzieci, który umie zaradzić wszystkim ich potrzebom. Teraz zaś, gdy strach i przerażenie paraliżują całe ciało i umysł, kiedy to, co do tej pory czynili straciło sens, ów najlepszy Ojciec zdaje się milczeć. Czy w takiej chwili można jeszcze myśleć o Najwyższym jako miłosiernym Ojcu? Czy gdyby Jezus był rzeczywiście tym, za kogo się podawał, pozwoliłby się przybić do krzyża, aby umrzeć tak haniebną śmiercią? Ten ludowy kaznodzieja przywracał im nadzieję. Ubogich i maluczkich nazywał szczęśliwymi, którzy są zdolni do poznania i przyjęcia wielkich tajemnic Bożych. Faryzeuszy i starszych ludu, którzy mieli się za świętych i mądrych nazywał grobami pobielanymi i obłudnikami. Jakże oni lubili słuchać tego, co mówił. A cuda, które czynił? To one przysparzały mu tylu zwolenników. Prości ludzie chcieli obwołać go królem. Cóż za wspaniała perspektywa! Jezus królem, a oni jako uczniowie jego doradcami i ministrami. A teraz wszystko to w jednej chwili prysło. Pozostali sami. W natłoku gorączkowych pytań i prób odpowiedzi uwaga uczniów kieruje się w stronę Maryi, Matki Jezusa. Do tej pory jej obecność była ledwo zauważalna. Lecz teraz, może będzie w stanie ich pocieszyć, podtrzymać na duchu. Dlaczego jednak nic nie mówi? Czyżby nawet ona zwątpiła? Co możesz nam Maryjo powiedzieć z otchłani swego cierpienia? Nam zagubionym uczniom Twego jedynego Syna. Twe usta, choć zastygłe w milczeniu, zdają się powtarzać Jego słowa: Jeśli będziecie mieć wiarę jak ziarno gorczycy. Wiara tyle razy o niej mówił Pan w czasie swego życia. Jak jednak mają wierzyć w takiej sytuacji skoro umarł ten, w którym pokładali nadzieję? Maryja dalej milczy. Czyni jednak jakiś gest. Nieśmiało podnosi rękę i wskazuje na obraz mozaikę, która znajduje się na ścianie domu, gdzie przebywa garstka naśladowców Jezusa. Co to ma znaczyć pyta jeden drugiego? Przecież to zwykła mozaika, zbudowana z niewielkich kamyków. Jeden z uczniów podnosi z ziemi kilka małych, ostrych kamyczków podobnych do tych, z których wykonano obraz. Popatrzcie mówi nasze życie jest Marzec Kwiecień 2010 Gazeta Samorządowa Gminy Łącko Wiadomości łąckie 3

4 jak mozaika. Składa się z różnych wydarzeń, które można by porównać do małych kamyczków. Wiele z nich jest ostrych, niektóre nawet bardzo nas ranią. Wydaje się, że same w sobie nie mają żadnego sensu. Lecz kiedy na nasze życie popatrzymy w świetle wiary wówczas wyraźnie widzimy, że nie jest ono chaotycznym skupiskiem kamieni, lecz pięknym obrazem, którego twórcą jest Bóg. Przypomnijcie sobie dzieje naszego narodu. Pamiętacie przecież, że dwa dni temu razem z Jezusem spożywaliśmy Paschę, wspominaliśmy wyjście naszych przodków z niewoli egipskiej. Ale czy oni od razu weszli do Ziemi Obiecanej? Pamiętacie, kto z tych, którzy wyszli z Egiptu wszedł do naszej ojczyzny? Tylko ci, którzy uwierzyli słowom Jahwe, że są w stanie pokonać Kananejczyków. Wspomnijcie, bracia, także naszego wspólnego praojca Abrahama. On nie zawahał się złożyć swego syna Izaaka w ofierze, gdy zażądał tego Pan. Dzięki swojej heroicznej wierze został ocalony. Czy dziś miałoby być inaczej? Czy wszystkie te cudowne i wspaniałe chwile, które spędziliśmy z Jezusem miałyby się tak tragicznie zakończyć? Czy strach, lęk, niepokój, pustka i rozczarowanie będą nam towarzyszyły, gdy będziemy wspominać Jezusa z Nazaretu? Zostaje nam wołać do Jahwe tak jak to czynił prorok Jonasz, gdy przebywał we wnętrznościach wielkiej ryby trzy dni i trzy noce: W utrapieniu moim wołałem do Pana, a On mi odpowiedział. Z głębokości Szeolu wzywałem pomocy, a Ty usłyszałeś mój głos (Jon 2,3). Gdy uczniowie podjęli wspólnie Jonaszowe wołania dzień miał się już ku końcowi. Słońce schowało się za horyzontem i dzień sobotni dobiegł końca. Zapadała noc, Wielka Noc Jeżeli czasami mamy wrażenie, że nasza wiara weszła w ślepą uliczkę, z której nie ma wyjścia, jeśli nie potrafmy znaleźć jakiegoś punktu oparcia, jakiegoś uchwytu, którego moglibyśmy się mocno uczepić, wówczas wracajmy pamięcią do obietnicy, którą Chrystus nam zostawił Powracajmy także naszymi myślami do tej chwili, w której powierzyliśmy się Chrystusowi i ofiarowaliśmy mu naszą prywatną obietnicę. I trwajmy tak, cierpiąc i czekając, trwajmy wraz z Maryją. Niech w naszych sercach, niczym we wnętrznościach wielkiej ryby rozbrzmiewają słowa modlitwy Jonasza: Spełnię to, co ślubowałem. Sylwetki Zbigniew Kałuziński Zbigniew Kałuziński ur r., zamieszkały w Łącku. W Państwowej Straży Pożarnej w Nowym Sączu pracuje od r., zaś w grupie poszukiwawczo ratowniczej od momentu jej powstania czyli od roku Żona: Teresa, troje dzieci: Marzena, Roman i Katarzyna. Rozmowa przeprowadzona ze st. ogn. Zbigniewem Kałuzińkim członkiem grupy poszukiwawczo ratowniczej, która wyjechała z pomocą na miejsce tragedii na Haiti. Powoli już cichną echa o trzęsieniu ziemi na Haiti, chociaż pomoc jest nadal potrzebna może w innym wymiarze. Pan uczestniczył bezpośrednio w udzielaniu pomocy jako ratownik sądeckiej Grupy Poszukiwawczo Ratowniczej. Ilu ratowników wyjechało z Nowego Sącza na Haiti i z jakim sprzętem.? Z Nowego Sącza wyjechało 21 ratowników i jeden pies, sprzęt ratowniczy m.in. podpory do stabilizacji gruntu, kamery termowizyjne, kamery wziernikowe, geofony, sprzęt mechaniczny i hydrauliczny do odgruzowywania ofiar oraz żywność na tydzień pobytu. Wraz z ratownikami z Warszawy, Gdańska i Poznania tworzymy Ciężką Grupę Poszukiwawczo Ratunkową działającą wg standardów Międzynarodowej Grupy Doradczej ds. Poszukiwania i Ratownictwa INSA- RAG ONZ. Jesteśmy jedną z jedenastu takich grup działających na świecie. Jak długo grupa przygotowuje się do wyjazdu po otrzymaniu polecenia wyjazdu? W ciągu jednej godziny grupa jest gotowa do wyjazdu biorąc pod uwagę fakt, że pochodzimy z różnych stron Sądecczyzny. Wiadomo, że tragedia dotknęła kraj egzotyczny czy ratownicy bez aklimatyzacji są w stanie ruszyć do poszukiwań (zupełnie inny klimat, temperatura, wilgotność itp.)? 4 Wiadomości łąckie Gazeta Samorządowa Gminy Łącko Marzec Kwiecień 2010

5 Jesteśmy przygotowani do działań natychmiast jako ciężka grupa. Jeśli zachodzi taka potrzeba możemy działać na miejscu nieustannie przez trzy doby oczywiście związane jest to z ilością ludzi i sprzętu na ten czas jesteśmy samowystarczalni. W jakiej części stolicy Haiti Port au Prince udzielaliście pomocy? W różnych miejscach zarówno w dzielnicach biednych i bogatych Jak psy radziły sobie w tych ekstremalnych warunkach? Pies pracujący intensywnie wytrzymuje do pięciu minut, ponieważ w naszej grupie mieliśmy 10 psów, psy pracowały rotacyjnie. Co człowiek czuje na miejscu w obliczu takiej tragedii, kiedy z jednej strony niesie pomoc, a z drugiej ma świadomość, że w każdej chwili mogą nastąpić wtórne wstrząsy? Nie myśli się o tym, człowiek pracuje jak robot. Krążą różne opinie, że Wasz wyjazd był zorganizowany za późno. Co Pan sądzi o tym? Nie od nas zależy termin wyjazdu, życie ludzkie jest dobrem bezcennym, kilka osób zostało przez nas uratowanych. Oprócz wtórnych wstrząsów czyhało na Was jeszcze inne niebezpieczeństwo, napady przez grupy bandyckie, jak sobie z tym radziliście? Byliśmy chronieni przez pracowników BOR u, a przy wyjazdach do akcji byliśmy konwojowani przez wojska ONZ. Czy może Pan powiedzieć gdzie Pan już w akcjach uczestniczył niosąc pomoc ludziom? W kraju już tyle razy, że trudno mi wymienić, ale uczestniczyłem w akcji po zawaleniu się hali targowej w Chorzowie, brałem udział w kopalniach ratując zawalonych górników natomiast w 1999 r.byłem w Albanii 2,5 miesiąca tam zabezpieczaliśmy opiekę medyczną szpitala polowego dla uchodźców z Kosowa. Była to pierwsza polska misja. Jesienią 1999 r. w Jugosławii przy rozminowywaniu zabezpieczenie medyczne, w Iranie trzęsienie ziemi z psem, w Rumunii, w 2005 r. w Pakistanie trzęsienie ziemi z psem i w tym roku na Haiti. Po mieszkaniu przechadza się piękny czarny pies rasy labrador(suczka) czy ona brała już udział w akcji? Jeszcze nie. Miałem dobrego 9 letniego psa wabił się Blef, z którym uczestniczyłem w różnego rodzaju akcjach nawet w takich przy użyciu helikoptera. Niestety, dopadła go choroba i musiał być uśpiony. W związku z czym musiałem kupić innego jest to 1,5 roczna suczka o imieniu Jenny. W tej chwili przechodzi szkolenie w poszukiwaniu żywych osób pod gruzami. W jesieni tego roku, kiedy ukończy dwa lata (jest to dolna granica) będzie zdawać egzamin państwowy (przydatności). Egzamin jest dosyć trudny zdaje go około 30% psów i ważny jest tylko na rok. Dziękuję za rozmowę życzę dużo zdrowia i wielu sukcesów w życiu osobistym i zawodowym. Rozmawiał: Józef Klimek Wiadomości Łąckie Dwumiesięcznik Gminy Łącko Redaguje: Gminny Ośrodek Kultury w Łącku Skład komputerowy: Stanisław Nowogórski / Nokom Druk: Drukarnia Kwadrat Nowy Sącz Adres redakcji: Gminny Ośrodek Kultury w Łącku Łącko, ul. Strażacka 29 tel./fax e mail: gok@ug.lacko.iap.pl Redakcja zastrzega sobie prawo do wyboru i skracania materiałów dostarczonych do Wiadomości Łąckich bez zgody autorów artykułów. Marzec Kwiecień 2010 Gazeta Samorządowa Gminy Łącko Wiadomości łąckie 5

6 Więźniowie nazistowskich obozów W latach władze nazistowskie III Rzeszy zorganizowały na własnym terytorium oraz na ziemiach okupowanych 12 tys. obozów i podobozów najpierw kierowanych przez Oddziały Szturmowe Narodowosocjalistycznej Niemieckiej Partii Robotników, zaś następnie przez Wehrmacht, policję i SS. Łącko: Augustyn Franczyk ( ) z zawodu kucharz, masarz zaangażowany w działalność konspiracyjną od momentu wybuchu wojny. Nie zanotowano dokładnej daty aresztowania, najpierw przebywał w więzieniu Nowym Sączu, potem w Tarnowie, zaś następnie przewieziony do obozu koncentracyjnego Auschwitz (Oświęcim) pierwszym transportem w dniu 14 czerwca 1940 r. jako więzień polityczny nr obozowy 442. Pierwszy transport liczył 728 osób, wcześniej do obozu przywieziono 30 więźniów funkcyjnych z obozu w Ravensbrück. W dniu 25 stycznia 1945 r. przewieziony do obozu koncentracyjnego w Mauthausen, nr więźnia , do najbardziej odległej komendy w Melk. Tutaj doczekał wyzwolenia w dniu 5 maja 1945 r. Wrócił do Łącka, gdzie aktywnie działał był członkiem Związku Bojowników o Wolność i Demokrację oraz Związku Inwalidów Wojennych PRL. 4 marca 1987 r. został odznaczony pośmiertnie Krzyżem Oświęcimskim (informacje p. Marceli Franczyk). Grzegorz Wiatr ( ) zawodowy żołnierz, pracował w Służbie Ochrony Pogranicza, w roku 1935 r. wystąpił z wojska i na stałe osiedlił się w Łącku. Wcześniej, ze względu na pełnioną służbę patrolował granicę polsko słowacką mieszkał m.in. w Rytrze, Wierchomli, Piwnicznej, Żegiestowie, Rymanowie i Jaśle. Od początku wojny zaangażowany w konspirację działał w komórce tzw. dywersji pozafrontowej. Nie zanotowano dokładnej daty aresztowania, najpierw przebywał w więzieniu w Nowym Sączu, potem w Tarnowie, zaś następnie przewieziony do obozu koncentracyjnego Auschwitz (Oświęc i m) pie r wsz y m transportem (tym samym co Augustyn Franczyk) w dniu 14 czerwca 1940 r. nr obozowy 679. Później przewieziony do KL w Mauthausen, gdzie pracował w kamieniołomach. Tam zmarł 13 marca 1943 r. (inf. p. Józef Wiatr) Michał Piksa ( ) był właścicielem restauracji w Łącku. Przed wybuchem wojny założył kapelę regionalną, z którą występował w różnych miejscach na terenie kraju, w tym również na antenie Polskiego Radia. Każdorazowo występy swej kapeli okraszał wykładami o folklorze i tradycji Ziemi Łąckiej. Od wybuchu wojny zaangażował się w działalność konspiracyjną, a jego restauracja stała się punktem kontaktowym dla chcących przedostać się przez granicę oficerów i podoficerów WP. Aresztowany w 1941 r., przewieziony do obozu koncentracyjnego Auschwitz, zaś w 1944 r. do Dachau wraz z innymi więźniami politycznymi. Tam zmarł 10 lutego 1945 r. (na podstawie życiorysu opr. przez p. Marię Kurzeja Świątek) Mieczysław Krzywdziński ( ) z zawodu rzeźnik, uczestnik wojny obronnej w 1939 r. 20 września 1939 r. wzięty do niewoli, z której zbiegł. Po powrocie zaangażowany w działalność konspiracyjną, aresztowany w 1941 r. i przewieziony 6 Wiadomości łąckie Gazeta Samorządowa Gminy Łącko Marzec Kwiecień 2010

7 koncentracyjnych z gminy Łącko Z terenu naszej gminy naziści aresztowali kilkadziesiąt osób i przewieźli do obozów w różnych częściach Europy. Wielu z nich nigdy nie wróciło w swoje rodzinne strony zmarli okrutną śmiercią, a ci którzy przeżyli te nieludzkie czasy, wrócili okaleczeni nie tylko fizycznie, ale również psychicznie. Nie możemy zapomnieć o ofierze, jaką złożyli dla nas, abyśmy mogli żyć w wolnej dzisiaj ojczyźnie. Chcemy przybliżyć ich sylwetki, a tym samym ocalić ich bohaterstwo przed zapomnieniem. O niektórych informacje są znikome, mamy jednak nadzieję, że dzięki temu artykułowi zgłoszą się do nas osoby, które będą mogły poszerzyć naszą wiedzę. do obozu w Auschwitz nr obozowy 11536, a stamtąd do Dachau nr obozowy , gdzie doczekał wyzwolenia w maju 1945 r. Członek Polskiego Związku B. Więźniów Politycznych Hitlerowskich Więzień i Obozów Koncentracyjnych, a także ZBoWiD. Odznaczony Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski (1972), Medalem Zwycięstwa i Wolności (1972), medalem Za udział w wojnie obronnej 1939 (1983) oraz Krzyżem Oświęcimskim (1987). (inf. pp. M.K. Krzywdzińscy) Alicja Kasprzykiewicz ( ) nauczycielka w Łącku od 1932 r., prowadziła również drużynę harcerską, działała czynnie w ruchu oporu, aresztowana w 1941 r., umieszczona najpierw w Tarnowie, a potem przewieziona do obozu w Ravensbruck (w Niemczech, niedaleko Furstenbergu), gdzie przebywała do 28 lutego 1945 r. Stamtąd wysłana została do obozu w Bergen Belsen (w dolnej Saksonii), gdzie przebywała do wyzwolenia tj. do 15 kwietnia 1945 r. Z powodu ogólnego wyczerpania organizmu przebywała w szpitalu w Murnau. Po kilku miesiącach leczenia wyjechała do Włoch, gdzie w miejscowości Barletta pracowała przez jakiś czas w szkole w charakterze wychowawczyni nauczycielki. W 1947 r. wróciła do Łącka i do pracy w szkole. W 1949 r. została aresztowana przez UB i skazana na 5 lat więzienia. Na mocy amnestii uwolniona w 1953, a w 1956 została zrehabilitowana na mocy rewizji Sądu Najwyższego i wróciła do pracy w szkole w Łącku. Odznaczona Krzyżem Zasługi dla ZHP, odznaką Przyjaciel Dziecka i srebrną odznaką Polskiego Komitetu Pomocy Społecznej (opr. na podst. jtajchert.w.interia.pl/zyciorysy_wiezniarek_obozow_konc.htm i własne). Józef Bugański ( ) z zawodu zegarmistrz, choć w księgach obozowych figuruje jako ślusarz, kombatant pierwszej wojny światowej, w dniu r. został osadzony w więzieniu w Tarnowie, skąd w dniu r. został przekazany do KL Auschwitz, nr obozowy , zmarł w KL Auschwitz 17 kwietnia 1943 r. (inf. pp. Bugańscy) Tomasz Turek ( ) z zawodu rolnik, pełnił funkcję gońca gminno grom a d z k i e g o. Kombatant I wojny św iatowej, w okresie II wojny działał w Batalionach Chłopskich pod pseudonimem Tambor w charakterze wywiadowcy donosił o wszystkich zarządzeniach niemieckich. 1 listopada 1942 r. został aresztowany przez gestapo r. przewieziony do KL Auschwitz, nr obozowy 88574, przeniesiony do obozu koncentracyjnego w Mauthausen, gdzie zmarł r. (inf. p. Mieczysław Gondek). Wilhelm Adamczyk ( ) z zawodu szewc, po wybuchu wojny wraz z grupą mieszkańców Łącka uciekał przed wkraczającymi wojskami niemieckimi w kierunku granicy wschodniej. W pobliżu granicy ukraińsko rumuńskiej miejscowość Radymno stacjonowały już wojska radzieckie gotowe do wkroczenia na teren Polski, więc powrócił do Łącka. Tutaj kilkakrotnie ukrywał się przed przymusową wywózką na roboty w głąb Rzeszy. W końcu Niemy urządzili obławę i został aresztowany w dniu 10 lipca 1940 r., przewieziony najpierw do więzienia w Nowym Sączu, potem Tarnowie, zaś na końcu do KL Sachsenhausen nr obozowy 29314, gdzie przebywał do wyzwolenia w dniu 2 maja Odznaczony medalem Zwycięstwa i Wolności 1945 r. (1972) oraz Krzyżem Oświęcimskim (1987). Członek ZBoWiD oraz Związku Inwalidów Wojennych PRL (informacje p. Stefan Adamczyk). Marzec Kwiecień 2010 Gazeta Samorządowa Gminy Łącko Wiadomości łąckie 7

8 Karol Łacny ( ) z zawodu rymarz, tapicer, nr obozowy 3296, brał czynny udział w kampanii wrześniowej ( ), dostał się do niewoli niemieckiej, z której zbiegł. W listopadzie 1939 r. wstąpił do Związku Walki Zbrojnej, gdzie pełnił funkcję łącznika pod dowództwem Stanisława Piętki. 18 czerwca 1940 r. został aresztowany przez gestapo i osadzony w więzieniu w Nowym Sączu, a potem w Tarnowie, podana przyczyna aresztowania akcja przeciwko polskiemu ruchowi oporu. W dniu przewieziony do KL Auschwitz, zaś stamtąd do obozu w Dachau, gdzie przebywał do r. Od 1951 r. czynny członek ZBoWiD. Odznaczony m.in. medalem Zwycięstwa i Wolności 1945 (1969), Srebrnym Medalem Virtuti Militari (1974), Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski (1978), medalem Za udział w wojnie obronnej 1939 (1982), Krzyżem Oświęcimskim (1986), odznaką Weterana Walk o Niepodległość (1995) oraz wieloma odznaczeniami m.in. Za zasługi dla rozwoju Łącka (1974), Za zasługi dla rozwoju województwa nowosądeckiego (1987). W roku 2002 mianowany został na stopień podporucznika Wojska Polskiego (informacje p. Antoni Baran). Władysław Trembecki ( ) był agentem handlowym, choć zajmował się również znachorstwem i ziołolecznictwem, w akcie zgonu wydanym przez KL Auschwitz figuruje jako ślusarz. Pełnił służbę jako łącznik w AK w patrolu Orzeł. Zajmował się również przeprowadzaniem oficerów polskich przez tzw. zieloną granicę na Węgry jednym z nich był ścigany przez gestapo kpt. Bronisław Nowak. Aresztowany w 1941 r., przewieziony do Nowego Sącza, a następnie do Tarnowa, skąd transportem do KL Auschwitz. W jednym z ostatnich listów do żony napisał, że jest więźniem politycznym i przewożą go do Oświęcimia, a stamtąd nie wychodzi się żywym. Zmarł, prawdopodobnie na zapalenie płuc chociaż przyczyny śmierci podawane były fikcyjnie r. (informacje p. Kazimierz Trembecki). Hipolit Liebel ( ?42) oficer WP, służył w Wilnie, a potem wrócił do garnizonu w Tarnowie. Dowódca III batalionu wchodzącego w skład 16 Pułku Piechoty Ziemi Tarnowskiej. W czasie kampanii wrześniowej walczył w składzie 6 Dywizji Piechoty (Grupa Operacyjna Bielsko, Armia Kraków). Aresztowany na granicy polsko słowackiej. Przebywał w KL Dachau, nr obozowy Nie jest znana dokładna data jego śmierci. Wg danych Instytutu Pamięci Narodowej został zamordowany w Hartheim w 1942 r. (renesansowy zamek w Górnej Austrii, gdzie naziści w latach zamordowali poprzez zagazowanie lub poddawanie eutanazji ponad osób). Antoni Marek ( ) rolnik, w okresie drugiej wojny światowej pełnił rolę kuriera przeprowadzając oficerów WP przez tzw. zieloną granicę na Węgry, 8 grudnia 1940 r. aresztowany przez gestapo na terenie Czechosłowacji, przewieziony do obozu KL Auschwitz, nr obozowy 11530, rozstrzelany pod ścianą śmierci w Oświęcimiu r. (wg danych zawartych w Księgach Zgonów więźniów KL Auschwitz ) (na podst. St. Baziaka). Stanisław Jakób ( ) oficer WP, walczył w I wojnie światowej był dowódcą 1 Pułku Strzelców Podhalańskich w stopniu porucznika odznaczony Orderem Virtuti Militari przez Naczelnego Wodza r., w rezerwie od 1923 r., działacz ludowy i spółdzielczy. W okresie II wojny działał w konspiracji w tzw. dywersji pozafrontowej, należał do Organizacji Orła Białego, a potem do ZWZ pod pseudonimem Bystrzanowski. Aresztowany na Słowacji (uciekając przed aresztowaniem w Łącku) r., osadzony w więzieniu w Muszynie, potem Starym Sączu i Tarnowie, skąd przewieziony r. do KL Sachsenhausen, stamtąd po 3 m cach do Dachau, a potem do Oświęcimia nr obozowy Stamtąd po 4 latach ewakuowany znów do Sachsenhausen. Pod naporem Armii Czerwonej Niemcy ewakuowali obóz do Hamburga, prowadząc więźniów w tzw. Marszu Śmierci. Zostali oswobodzeni przez Amerykanów r. Po powrocie do Łącka działał w ZBoWiD, odznaczony dwukrotnie Krzyżem Walecznych, Medalem Pamiątkowym za Wojnę , Medalem Zwycięstwa i Wolności 1945, Odznakami honorowym Orlęta i Przyczółek Kijów. (na podst. Stanisław Jakób Kawaler VM z 1920 r. Maciej Woźniak, Almanach Łącki nr 4, rok 2006). Katarzyna Kuziel brak danych Jan Leśniak urzędnik więzień obozów Sachsenhausen i Gross Rosen Franciszek Pawlik więzień KL Sachsenhausen Stanisław Kurzeja urzędnik, więzień KL Sachsenhausen zginął Jan Hilgier dróżnik zginął Antoni Kłonicki robotnik zginął Józef Piksa robotnik zginął Józef Plechta rolnik zginął Stanisław Siegiel nauczyciel zginął Kazimierz Szczurkowski urzędnik zginął Jan Bulanda nauczyciel gimnazjum zginął Władysław Cebula rolnik zginął Jakub Cebula przewoźnik zginął Eugeniusz Ekert urzędnik zginął 8 Wiadomości łąckie Gazeta Samorządowa Gminy Łącko Marzec Kwiecień 2010

9 Zarzecze: Wincenty Pyrdoł z Zarzecza ( ) weteran I wojny światowej wzięty do niewoli rosyjskiej, skąd zbiegł w roku 1921 (po zakończeniu wojny polsko bolszewickiej). W okresie międzywojennym aktywny propagator folkloru łąckiego i sądeckiego uczestnik Święta Gór i Międzynarodowego Festiwalu w Hamburgu. Podczas II wojny światowej prowadził mleczarnię, która była punktem kontaktowym z działającym ruchem partyzanckim r. aresztowany przez gestapo, a następnie przewieziony do więzienia w Nowym Sączu, potem do Krakowa, a stamtąd do obozu w Gross Rosen, a potem do Hartmannsdorfu. W momencie zbliżania frontu Niemcy zadecydowali o przeniesieniu więźniów do obozu w Buchenwaldzie, gdzie doczekał wyzwolenia r. (opr. własne) Stanisław Babuśka rolnik zginął Antoni Myjak rolnik zginął Maszkowice: Antoni Trela z Maszkowic ( ) był rolnikiem, potem pracował przy remontach dróg, działał w partyzantce pod pseudonimem Buk, wraz z Michałem Cyconiem z Czarnego potoku i Marcinem Kurnyta z Woli Kosnowej tworzyli tzw. Trójkę Polityczną podstawowe ogniwo władzy konspiracyjnej na szczeblu gminnym. Aresztowany za działalność konspiracyjną, na początku przebywał w więzieniu w Tarnowie, potem przeniesiony do obozu koncentracyjnego w Krakowie Płaszowie. Dzięki zabiegom małżonki, która prosiła o pomoc Czecha Hansa Sikorę, który kolaborował z nazistami, a pracował przed wojną w nadleśnictwie Adera z Jazowska, opuścił obóz przed zakończeniem wojny. Przez jakiś czas po opuszczeniu obozu jeszcze się ukrywał (informacje p. Róża Trela). Kazimierz Pulit rolnik Brzyna: Izydor Florek rolnik zginął Szczepan Biel rolnik zginął Wojciech Mrówka (os. Ślazy) aresztowany, zginął koncentracyjnym na Majdanku (Lublin) brak dokładniejszych danych (inf. p. Wincenty Tokarz) Kadcza: Antoni Biel z Kadczy ( ) aresztowany w 1943 r., przebywał ok. 2 miesięcy, zmarł w KL Auschwitz (brak dokumentów i informacji) Antoni Bulanda z Kadczy aresztowany prawdopodobnie w tym samym czasie co Antoni Biel Stanisław Habrowski (Chabrowski) ur (Kadcza), numer obozowy: 474, zawód: student, uwagi: przen do KL Dachau Obidza: Jan Waligóra z Obidzy ( ) nr obozowy 10850, zmarł w KL Auschwitz Walenty Klimek rolnik zginął Walenty Obrzut rolnik zginął Sebastian Sopata rolnik zginął Jan Wielosik rolnik zginął Tomasz Wielosik rolnik zginął Czerniec: Tadeusz Ćwikowski ( ) absolwent prawa UJ. Po wybuchu wojny wstąpił do 50. Pułku Piechoty jako strzelec z cenzusem. Walczył m.in. w Limanowej, gdzie został aresztowany. Rodzina próbowała wydostać go z więzienia pisząc specjalne listy z prośbą o wypuszczenie. Niestety nie udało się go uwolnić. Został przeniesiony do Krakowa, a później dostał się do niewoli niemieckiej w dniu r. i w Stalagu IID Starogard otrzymał numer jeńca Od 6 czerwca 1940r. był w Lager 6 w Oberlangen/ Emsland. Przebywało tu również około 2000 polskich podchorążych, którzy byli zmuszani przez Wehrmacht do ciężkich robót przy budowie dróg, kanałów oraz kultywacji bagien i eksploatacji torfu. Ta przymusowa praca odbywała się wbrew Konwencji Genewskiej z lipca 1929 r. W kwietniu 1941 r. przeniesiono go z Emslandu na Kgf.Arb.Kdo. Nr 767 w Elsenborn, a następnie na Kgf. Arb.Kdo. Nr. 27 w Kolonii, dzielnica Klettenberg. W dniu 29 czerwca 1944 r. Gestapo przeniosło Tadeusza wraz z 67 podchorążymi do więzienia w Brauweiler koło Kolonii. Dnia 10 sierpnia 1944r. całą tę grupę podchorążych wywieziono do obozu koncentracyjnego w Buchenwaldzie, gdzie otrzymał numer więźnia politycznego: W dniu r. został przekazany z Buchenwaldu od obozu koncentracyjnego w Mittelbau Dora. Tadeusz Ćwikowski zmarł 19 stycznia 1945 r. w dzień wyzwolenia obozu, który został zbombardowany. Odznaczony pośmiertnie Krzyżem Oświęcimskim (1992) (tekst: Filip Ćwikowski Dzieje mojej rodziny podczas II wojny światowej). Władysław Pokrzyk rolnik zginął Pozostałe miejscowości: Józefa Pyrdoł z Woli Kosnowej Stanisław Wąchała z Woli Piskulinej rolnik zginął Antoni Tokarz z Jazowska Maria Hojda z Czarnego Potoku ( ) zmarła w KL Auschwitz Jadwiga Kalicińska ur (Zabrzeż), numer obozowy:32585, uwagi: zm w KL Auschwitz Tadeusz Królicki rolnik zginął Mieczysław Szurmiak ( ) od r. kierownik szkoły powszechnej w Zagorzynie, twórca amatorskich teatrów, przez szereg lat kierownik Grupy Sądeckiej (powiatowy zespół regionalny) na Święta Gór oraz na festiwal międzynarodowy w Hamburgu. Przyjaźnił się z Michałem Piksą. W czasie wojny zaangażowany w działalność konspiracyjną, aresztowany w 1941 osadzony w więzieniu w Nowym Sączu, a potem w Tarnowie, potem przewieziony do Auschwitz, nr obozowy 11505, zmarł w KL Auschwitz (na podstawie życiorysu opr. przez p. Marię Kurzeja Świątek). Niech ta swoista tablica pamięci w naszym piśmie stanie się hołdem dla tych ludzi. Nie możemy dzisiaj, w 65 lat po wyzwoleniu największej fabryki śmierci, być obojętni wobec tragedii holokaustu by nie ulegać fałszywym ideologiom, które usprawiedliwiają możliwość deptania godności człowieka tylko dlatego, że jest innej rasy, czy religii. (opr. b.g., J.K., J.S.) Informacje i zdjęcia, które otrzymaliśmy po składzie gazetki, zostaną opublikowane w następnym numerze. W artykule wykorzystano informacje ze strony: oraz dane zawarte w książce Stanisława Baziaka pt. Łącko przez wieki (roz. Lata okupacji w gminie Łącko s ) Marzec Kwiecień 2010 Gazeta Samorządowa Gminy Łącko Wiadomości łąckie 9

10 Maria Golanka zdjęcia: autorka ŚNIEG Powoli zasypuje ostoje zwierzyny, wykroty, przesmyki do strumieni, wodopoje i żerowiska. Gdy zamienia się w zamieć, wieje z wiatrem równolegle do grzbietów gór i rozległych hal. Gdy potem nastaje mroźny, słoneczny poranek, góry lśnią okryte uroczystą bielą. Zielonkawo sine świerki stoją w odświętnych szatach, jak mroźni święci. Dzięcioły kują po drzewach, szczebioczą sikorki. Śmigają spiralnie to w górę, to w dół wiewiórki. Słychać wtedy skrobanie kory. Las żyje, mimo ciągłych rozterek i zabiegania o pożywienie. Śnieg, zasypuje dla niepoznaki, skute lodem rzeczki. Tylko oszronione badyle i gałęzie brzegowych krzewów, wyznaczają koryto. Lecz ostrożne zwierzęta nie wychodzą na lód, w przypadkowych miejscach. Podążają od dziesięcioleci tymi samymi szlakami przez brody. Gdy zapada zmrok, wszystko zasypia. Jednak zwierzęta wsłuchują się w ciszę. Rozpoznają w chaszczach, ledwo słyszalne szelesty. I nagle wyzwala się spod chmury księżyc. Ogromny i wypukły jak wypolerowany jak gong, olśniewa poświatą zakamarki lasu. Jak zawsze w czasie pełni, wyraźnie oddzielają się cienie drzew. W milczącej komnacie, panuje teraz niczym nie zmącona cisza. TAKIE KLIMATY BESKIDY DEPTAK Ojakieś zgromadzenie, pomyślałam patrząc ponad liśćmi bananowca z pijani wód mineralnych na krynicki deptak. Sączyłam z dzbanuszka zdrową wodę Zuber o niezdrowym smaku i jeszcze gorszym zapachu. Przypomniałam sobie pierwszą wyprawę do Krynicy z mężem i moim bratem w czasie powodzi w 1972 roku. Piliśmy wszyscy po kubku każdej wody smakując ze znawstwem. To na zdrowie, potakiwaliśmy w takt kolejnych łyków. Ja spasowałam już po trzecim kubku. Panowie dopili w pośpiechu czwarty i pobiegli. No niech państwo zgadną, gdzie? Nie przeszkodził im ten epizod w wypiciu jeszcze dwóch porcji, które mocno przyspieszyły bieg w wiadomym kierunku. To właśnie wtedy mój mąż wyjechał stąd, z Łącka, z dwudniowym opóźnieniem z powodu powodzi. Na kopalni popatrzyli na jego usprawiedliwienie i na niego jakby sobie umilał czas śliwowicą, a nie troską o zerwane powodzią mosty. Zgromadzenie na deptaku przesunęło się o kilka kroków i zobaczyłam panią w wieku, w którym takowego już się nie określa. Otoczona wianuszkiem urodziwych mężczyzn wyróżniała się spośród reszty zmarzniętych i okutanych ciepło wczasowiczów białym, długim, naturalnym futrem i ogromną futrzaną czapą z wystającą poza jej obrys kokardą. Pani śmiała się jak w operowej arii rozkładając ręce i zwijając je na piersiach. Panowie dodawali sobie dodatkowego wzrostu niepokojąco wyprężonym ciałem, bo ich bogini była całkiem słusznego wzrostu. Na twarzach widać było oznaki zesztywniającego działania zimnego wiatru i mrozu. Białe kozaki pani na niebotycznie wysokich szpilkach przestępowały z nogi na nogę w łagodnym stepowaniu, na jaki tylko pozwalały napięte do granic możliwości łydki. Zgromadzenie zajęte rozmową z przekrzykiwaniem się i salwami śmiechu, przesuwało się niespiesznie w kierunku drzwi pijalni. Gdy je nie cichnąc przekroczyło, ściągnęło głośnym zachowaniem uwagę wszystkich obecnych w pijalni. Pani podtrzymywana przez dwóch panów pokonała z wdziękiem baleriny schody i przeszła w kierunku kasy. Panowie na wyścigi wysupływali z portfeli jeden złoty i trzydzieści pięć groszy, by zostać pierwszymi sponsorami jej przemiłego pobytu u wód. Ich hojność przerosła oczekiwania kasjerki, która zażądała surowo: niech państwo płacą najlepiej sami za siebie, bo mam oczopląs od wyciągniętych dłoni. Salwa perlistego śmiechu pani wypełniła pijalnię aż po wysoki sufit. Zawtórował jej chór dobrze dobranych męskich głosów od tenora po bas baryton. Pijalnia ucichła. Jezioro łabędzie w białych kozakach powiedziała pani z sąsiedniej ławki. Szarża samców /plemników/ dopowiedział głośno i energicznie młody głos, jakby wydawał komendę do ataku. Teraz, roześmiała się cała pijalnia. Zaskoczone zgromadzenie odwróciło się od kasy, szukając powodu nagłego śmiechu obecnych. 10 Wiadomości łąckie Gazeta Samorządowa Gminy Łącko Marzec Kwiecień 2010

11 Opracowała: mgr Regina Marek Wieczór poezji wigilijnej Przy wigilijnym stole Łamiąc opłatek święty, Pomnijcie, że dzień ten radosny W miłości jest poczęty W ten sposób o Wigilii pisał Jan Kasprowicz. Nie ma takiego drugiego kraju, gdzie Wigilię Bożego Narodzenia obchodzono by tak uroczyście, gdzie do dziś zachowałoby się tyle tradycji, wierzeń i proroctw związanych z tym magicznym dniem. To czas radości, pokoju oraz miłości Bożej Dzieciny do nas i człowieka do człowieka. Święta Bożego Narodzenia to tajemnica, której niepodobna ani zrozumieć, ani sobie wymyślić. W dzień Wigilii, jak co roku wszyscy biorą biały opłatek do ręki, dzielą się nim i składają życzenia. Nie wystarczą jednak życzenia wszystkiego najlepszego, wszelkiej pomyślności. Nie wystarczy stół wigilijny z siankiem i białym obrusem. Najważniejsze jest to, by w sercu każdego człowieka narodziła się Miłość, jak powiada nasz narodowy wieszcz: Chrystus narodził się w Betlejemskim żłobie, lecz biada Ci człowiecze, jeśli nie narodził się w Tobie, bo święta są wszędzie, ale nie wszędzie jest Boże Narodzenie. W ostatnich latach tradycja wigilii została wprowadzona do zakładów pracy, szkół i innych instytucji. Dnia 20 stycznia 2010 r. odbył się w Szkole Podstawowej w Zarzeczu wieczór poezji wigilijnej. Organizatorami imprezy były: p. mgr B. Miętkiewicz, p. mgr D. Potoniec. Oprawę muzyczną przygotowała p. mgr B. Baziak. Pomocą posłużyli również przedstawiciele Rady Rodziców (p. E. Maurer, p. C. Kozyra). Wszystko zaczęło się od krótkiego powitania gości, zgasło światło i narrator swoją opowieścią cofnął w czasie zgromadzonych o ponad 2000 lat. Na scenie pojawili się uczniowie recytujący teksty znamienitych polskich poetów i pisarzy, m. in. Juliana Tuwima, Jana Kasprowicza, Krzysztofa Kamila Baczyńskiego, ks. Jana Twardowskiego, Władysława Stanisława Reymonta i wielu innych. Zebrani wokół sceny, oświetlonej blaskiem świec i kolorowej choinki w ciszy wysłuchali wierszy, które wprowadziły wszystkich w inny, niecodzienny nastrój. Spotkaniu, na które przybyli goście (ks. proboszcz Józef Kasiński, nauczyciele emeryci, mi. in. p. Zofia Plechta, p. Jadwiga Duda, p. Irena Klimek, rodzice i inni mieszkańcy Zarzecza), towarzyszyły dźwięki trąbki, organów, a także flażoletów. Niezmiernie cieszy fakt, że mimo mrozu i śniegu sporo gości zechciało uczestniczyć w tym osobliwym spotkaniu i wspólnie kolędować. Zorganizowany wieczór poetycki dostarczył wielu wrażeń. Organizatorzy zatroszczyli się nie tylko o przeżycia duchowe, ale przewidzieli coś dla ciała. W trakcie przerwy w poetyckim montażu publiczność została zaproszona na skromny poczęstunek. Po antrakcie nastąpiła dalsza część wieczorku. Kończąc swój występ młodzi artyści zostali nagrodzeni gromkimi brawami i słodkim upominkiem od rodziców. Marzec Kwiecień 2010 Spotkanie miało niepowtarzalny charakter!gazeta Samorządowa Gminy Łącko Wiadomości łąckie 11

12 Katarzyna Gromala Wiadomości czytelnicze Wycieczka na Targi Książki 5 listopada 2009 r. wraz z panią Grażyną Słowik prowadzącą bibliotekę w Jazowsku oraz bibliotekarkami z powiatu nowosądeckiego udałyśmy się na Targi Książki do Krakowa. Wyjazd zorganizowała Powiatowa i Miejsko Gminna Biblioteka Publiczna w Starym Sączu. Targi Książki w Krakowie to ogromna impreza skupiająca wybitnych autorów, ilustratorów, wydawców, ludzi związanych z książką i jej promocją. Towarzyszy im zawsze bogaty program imprez kulturalnych, do których można zaliczyć: spotkania z autorami, przedstawicielami świata kultury, nauki sztuki i mediów, a także wykłady w salach seminaryjnych, warsztaty plastyczne, tworzenie dekoracji, kursy rysowania, zabawy plastyczne, promocje książek i prezentacje, wystawy fotografii i ilustracji, a nawet pokazy walk rycerskich. Wśród znanych osobistości tj.: Adam Bujak, Wiesław Drabik, Marta Fox, Dorota Gellner, Katarzyna Grochola, Izabela Sowa, Monika Szwaja pojawił się również Kardynał Stanisław Dziwisz. Na mnie ogromne wrażenie wywarło spotkanie z o. Leonem Knabitem związane z promocją jego książki Kogo kochają kobiety?. Spotkanie czytelnicze w Obidzy Tuż przed Świętami Bożego Narodzenia (17 grudnia) zorganizowaliśmy Zimowe spotkanie czytelnicze z Bolkiem i Lolkiem w bibliotece publicznej w Obidzy. Pomimo mroźnej pogody na spotkanie przybyło 11 dzieci. Tym razem wybrałam bohaterów jednego z najpopularniejszych polskich seriali animowanych, którzy zadebiutowali w 1963 roku. Twórcą serii o Bolku i Lolku był Władysław Nehrebecki, który tworząc te postacie wzorował się na własnych synach. Bolek i Lolek stali się bohaterami filmów, książek, kolorowanek, gier a nawet ich imionami nazwano ulice w Olsztynie, Zielonej Górze, Kwidzynie i Ostrowie Wielkopolskim. Dzieci słuchały opowiadań o Bolku i Lolku, a także same czytały innym. Znakomicie odpowiadały na zadawane pytania i rozwiązywały zagadki. Oczywiście nie zabrakło też zabaw, słodyczy i kolorowanek. Rysunki dzieci będzie można zobaczyć na wystawie w bibliotece w Obidzy. Wystawa prac dzieci z Przedszkola Samorządowego w Jazowsku Od jesieni 2009 w Gminnej Bibliotece Publicznej w Łącku można podziwiać wystawę prac dzieci z Przedszkola Samorządowego w Jazowsku. Prace powstały pod opieką pań: Marzeny Szlęk oraz Anny Gromali. Dzieci stosowały różne techniki plastyczne więc można oglądać kolorowanki, rysunki, wydzieranki czy witraże. Mali artyści bardzo się napracowali dlatego zapraszamy do obejrzenia ich dzieł. Przedszkole w Jazowsku prowadzi pani Dyrektor Mirosława Puławska. 12 Wiadomości łąckie Gazeta Samorządowa Gminy Łącko Marzec Kwiecień 2010

13 (b.g.) XX Gminny Przegląd Grup Kolędniczych stycznia 2010 r. w sali Gminnego Ośrodka Kultury w Łącku odbył się już po raz dwudziesty Gminny Przegląd Grup Kolędniczych. Wzięło w nim udział 6 grup 3 dziecięce, 2 młodzieżowe i 1 dorosła. Jury w składzie: Magdalena Kroh etnograf, Benedykt Kafel etnograf i Aleksander Smaga muzyk z MCK Sokół w Nowym Sączu po obejrzeniu wszystkich prezentacji postanowiło przyznać następujące miejsca: kategoria dziecięca: I m ce: Nowolecięta ze SP w Obidzy (op. Anna Majerska) II m ce: Pastuszkowie z gwiazdą z ZSG w Zagorzynie (op. Danuta Słabaszewska, Bogumiła Duda) Nagroda specjalna: Herody z Przedszkola Samorządowego w Jazowsku (op. Anna Gromala) kategoria młodzieżowa: I m ce: Z gwiazdą z ZSG w Zagorzynie (op. Krystyna Rucińska) II m ce: nie przyznano III m ce: Z turoniem z ZSG w Łącku (op. Agnieszka Sobczak, Leszek Moryto) kategoria dorosła: I m ce: szopka kukiełkowa St. Kozika z Brzyny Jury zadecydowało również o przyznaniu nagrody rzeczowej ufundowanej przez Wiceprzewodniczącego Rady Powiatu Jana Dziedzinę dla p. Anny Gromali nauczycielki Samorządowego Przedszkola w Jazowsku za wkład pracy w przygotowanie najmłodszych kolędników i dbałość o szczegóły w strojach. Ponadto jury zakwalifikowało na Powiatowy Przegląd Grup Kolędniczych Sądeckie Kolędowanie w Mystkowie grupę kolędniczą młodzieżową Z gwiazdą z ZSG w Zagorzynie. Zaznaczyć trzeba, iż kolędnicy z ZSG w Zagorzynie godnie reprezentowali gminę Łącko na Przeglądzie Powiatowym w Mystkowie, gdzie zdobyli II miejsce (I m ca nie przyznano) i zakwalifikowali się na Ogólnopolski Przegląd Grup Kolędniczych Pastuszkowe Kolędowanie w Podegrodziu. Dla wszystkich Czytelników Wiadomości Łąckich mamy niezwykle miłą wiadomość kolędnicy Z gwiazdą z ZSG w Zagorzynie na Ogólnopolskim Przeglądzie Grup Kolędniczych Pastuszkowe kolędowanie w Podegrodziu zdobyli I miejsce. Serdecznie gratulujemy!!! Marzec Kwiecień 2010 Gazeta Samorządowa Gminy Łącko Wiadomości łąckie 13

14 Górale Łąccy najlepsi na Ogólnopolskim Festiwalu Kolęd i Pastorałek w Będzinie! Z wielką radością informujemy, iż Zespół Regionalny Górale Łąccy działający przy GOK w Łącku został zwycięzcą Ogólnopolskiego Festiwalu Kolęd i Pastorałek w Będzinie. Łąckowianie pokonali konkurencję i wyśpiewali I miejsce w kategorii zespołów regionalnych, wykonując: Jezusa Narodzonego, Przy horny dolinie i Ujkowo kolędziołka. Otrzymali również nagrodę w wysokości zł ufundowaną przez Noel Joy Fundation ze Stanów Zjednoczonych i nagrodę 800 zł ufundowaną przez Klub Radnych Prawa i Sprawiedliwości Rady Powiatu Będzińskiego: Włodzimierza Trzcionki, Janusza Nawrota, Arkadiusza Grabowskiego. Wyróżnienie ma tym większą wartość, iż w tej kategorii nie przyznano II miejsca, a dopiero trzecie. (b.g.) Serdecznie gratulujemy!!!! Dzień Babci i Dziadka w Przedszkolu w Jazowsku W dniu 22 stycznia 2010 r. przedszkolaki z Przedszkola Samorządowego w Jazowsku dały wyraz miłości i wdzięczności wobec swoich Babć i Dziadków z okazji ich święta. Uroczystość odbyła się w sali gimnastycznej Zespołu Szkolno Gimnazjalnego w Jazowsku, która wypełniona była po brzegi. Przedszkolaki zaprezentowały urozmaicony program artystyczny. Obie grupy przedstawiły Jasełka. Do żłóbka przyszli tradycyjnie pastuszkowie i królowie, ale także dzieci z różnych krajów i kontynentów prezentując tańce i kulturę tych narodów. Chóry anielskie okalające żłobek czuwały nad Dzieciątkiem i Świętą Rodziną. W II części zaprezentowali się chłopcy z obrzędem kolędowym Herody. Ciekawe prezencje i kunszt małych aktorów wprawił w zachwyt niejednego widza. Na koniec wszystkie dzieci złożyły swoim kochanym babciom i dziadkom życzenia wierszem śpiewem, a także wręczyły piękne laurki. W zamian za wspaniały występ otrzymały od gości mnóstwo łakoci. Wspólne spotkanie trzech pokoleń dziadków, rodziców i wnucząt upłynęło w przyjaznej i rodzinnej atmosferze przy zastawionym stole. Pragniemy serdecznie podziękować Dyrektorowi Zespołu Szkolno Gimnazjalnego w Jazowsku Panu Bogusławowi Łatce za udostępnienie nam sali na tę uroczystość, personelowi szkoły, szczególnie Państwu Weronice i Janowi Poparda za pomoc w przygotowaniu sali. Słowa podziękowania kierujemy również w stronę Pani Barbary Moryto Dyrektora GOK za udostępnienie sprzętu nagłaśniającego oraz jego obsługę Panu Józefowi Strączkowi. Ogromne słowa wdzięczności należą się Wam Drodzy Rodzice, którzy zawsze i niezawodnie pomagacie nam w realizacji zaplanowanych przedsięwzięć. Dyrektor i nauczyciele Samorządowego Przedszkola w Jazowsku 14 Wiadomości łąckie Gazeta Samorządowa Gminy Łącko Marzec Kwiecień 2010

15 XVIII Finał WOŚP w Łącku rekord ubiegłoroczny pobity! (b.g.) ,96 zł to kwota, jaką udało się zebrać w trakcie XVIII Finału WOŚP w Łącku. Ubiegłoroczny rekord został pobity!!! 22 wolonatriuszy kwestowało w Łącku, Zabrzeży, Jazowsku i Zagorzynie. Na łąckim Rynku wystąpili: Orkiestra Dęta im. Tadeusza Moryto, Zespół Regionalny Górale Łąccy, dzieci ze SP w Zarzeczu, wokalistki z ZSG w Zagorzynie, kapela Szkolnego Zespołu Regionalnego Małe Łącko i kapela Ciupaga. Imprezie towarzyszyła również loteria fantowa, w której każdy los wygrywał dzięki naszym sponsorom, a niezwykle dużo emocji dostarczyła sprzedaż oryginalnych gadżetów WOŚP oraz prac wykonanych przez uczestników Warsztatów Terapii Zajęciowej w Czarnym Potoku. Licytacje przyniosły kwotę zł! W tym roku, podobnie jak w ubiegłym, zbieraliśmy dla dzieci z chorobami onkologicznymi. Mieszkańcy gminy Łącko po raz kolejny pokazali, że mają otwarte i hojne serca. Wszystkim serdecznie dziękujemy! Dziękujemy również sponsorom i darczyńcom: Łącki Bank Spółdzielczy p. Prezes Maria Rysiewicz Erbet p. Prezes Tomasz Ćwikowski Starostwo Powiatu Nowosądeckiego p. Jan Dziedzina Sklep Odzieżowy Patryk p. Katarzyna Farganus Firma Volt pp. Izabela i Stanisław Piksińscy Salon Fryzjerski Katarzynka pp. Zofia i Aleksander Grelowie Cukiernia u Gromali pp. Maria, Katarzyna i Adam Gromalowie Owopol sp. j. Rusnarczyk&Koza Związek Zawodowy Kolejarzy Małopolski Zakład Przewozów Regionalnych w Krakowie Poczta Polska p. Józef Tokarz Salon Kosmetyczny Venus p. Agnieszka Chlipała Solarium p. Jakub Liszkowski Pub & Pizzeria p. Władysław Kurzeja p. Joanna Kozicka p. Barbara Szczodrowska OSP Łącko OSP Kadcza OSP Czerniec Marzec Kwiecień 2010 Gazeta Samorządowa Gminy Łącko Wiadomości łąckie 15

16 Rozalia Kulasik Noworoczne spotkanie emerytów połączone z Dniem Babci i Dziadka Restauracja u Kazka Dzięki hojności sponsorów, a mianowicie Wójta Gminy Łącko Pana Franciszka Młynarczyka, Prezesa Gminnej Spółdzielni Pana Antoniego Barana, Dyrektor Banku Spółdzielczego Pani Marii Rysiewicz, ks. Józefa Słowika, a także dzięki wielkiemu zaangażowaniu Dyrektor Gminnego Ośrodka Kultury Pani Barbary Moryto i Pana Józefa Klimka impreza udała się wspaniale. Mimo niesprzyjającej pogody seniorzy i zaproszeni goście przybyli prawie wszyscy. Do tańca skocznie przygrywała nam kapela Małe Łącko pod batutą Pana Antoniego Plechty z Zespołu Szkolno Gimnazjalnego w Łącku, zaś z przedstawieniem wystąpiły przedszkolaki z Samorządowego Przedszkola w Jazowsku. Uroczystość rozpoczęliśmy wspólną modlitwą i kolędą zaintonowaną przez ks. Prałata Józefa Trzódka, którą żwawo wszyscy zebrani podchwycili. Wysłuchaliśmy też ciepłych słów z życzeniami wielu takich i podobnych spotkań oraz połamaliśmy się opłatkiem. Na scenie pojawiły się przedszkolaki z powitaniem i życzeniami: pilnie wszyscy nadstawiajcie ucha, aby wszystkie słowa dobrze było słychać. Potem do ustawionego w centralnym miejscu sceny żłóbka z Dzieciątkiem podchodzili kolejno goście ze śpiewem, tańcami i darami. Aniołowie śpiewali: Witaj Jezu położony w żłobie, witają Cię aniołowie, kłaniają się Tobie. Betlejemski żłóbek z Bożą Dzieciną nawiedzali goście ze wszystkich stron świata w strojach charakterystycznych dla swoich krajów. Przybyli goście z wysp piaszczystych, mimo ogromnego chłodu, zjawiły się też ludy z Dalekiego Wschodu, byli Indianie i Chińczycy, a na końcu Trzej Królowie złożyli Dzieciątku życzenia wiary, miłości i nadziei, przynosząc w darze mirrę, kadzidło i złoto. Na zakończenie wszyscy odśpiewaliśmy kolędę W żłobie leży i zmieniła się sceneria przedstawienia. W Dniu Babci i Dziadka mali artyści złożyli nam życzenia: Babciu, droga babciu, to wszystko dla ciebie. Babciu, droga babciu, bardzo kocham ciebie oraz Dziadku, drogi dziadku, to wszystko dla ciebie. Dziadku, drogi dziadku, bardzo kocham ciebie, a Pani Mirosława Puławska dyrektor Przedszkola w imieniu swoim, nauczycielek i artystów życzyła nam pomyślności składając piękny bukiet wiosennych kwiatów na ręce naszej Przewodniczącej Pani Zofii Bodziony. Teraz na scenie pojawiła się kapela Małe Łącko z życzeniami stu lat dla wszystkich zebranych, a potem Sto lat wspólnie zaśpiewaliśmy dla najstarszego naszego członka Pana Wojciecha Lasyka. Grane i śpiewane przez kapelę melodie i piosenki były tak skoczne i wesołe, że wnet na parkiecie zjawili się tancerze, a tańce przeplataliśmy piosenkami. I tak bawiliśmy się do późnych godzin, ciesząc wspólnym spotkaniem. 16 Wiadomości łąckie Gazeta Samorządowa Gminy Łącko Marzec Kwiecień 2010

17 (b.g.) Ferie Zakończyły się ferie zimowe dla dzieci i młodzieży z gminy Łącko. I chociaż odbyły się one w typowo zimowej aurze, to siarczyste mrozy przeszkodziły w wypoczynku na świeżym powietrzu. Spora grupa dzieci i młodzieży skorzystała jednak z oferty Gminnego Ośrodka Kultury w Łącku. Wielką popularnością cieszyły się wyjazdy do kina na hity tego sezonu, a więc na filmy Księżniczka i żaba oraz Alwin i wiewiórki. Grupa dzieci bawiła się również na balu przebierańców, w trakcie którego chętnie brały udział w licznych konkursach i zabawach. Około 40 maluchów obejrzało szopkę kukiełkową Stanisława Kozika z Brzyny. Mimo tego, że zimowy wypoczynek dobiegł już końca, to na pewno pozostały po nim miłe wspomnienia. Zakończono modernizację obiektu Szkoły Muzycznej I stopnia w Łącku. Dzięki dotacji Ministerstwa Kultury i Dziedzictwa Narodowego w ramach Programu: Rozwój infrastruktury kultury został gruntownie wyremontowany i zmodernizowany budynek Szkoły Muzycznej I stopnia w Łącku. Wymieniono dach, stolarkę zewnętrzną, ogrzewanie i termoizolację. Kwota dofinansowania wyniosła ,73 zł. Również dzięki dotacji Ministerstwa Kultury i Dziedzictwa Narodowego w kwocie ,27 zakupiono dla potrzeb szkoły fortepian, pianino, piano elektroniczne oraz aparaturę nagłośnieniową. Pozostałą kwotę ,00 zł pokryto ze środków własnych Urzędu Gminy w Łącku. Warto zaznaczyć, że Szkoła Muzyczna I stopnia w Łącku, która działa od trzech lat liczy 105 uczniów głownie z gminy Łącko. Marzec Kwiecień 2010 Gazeta Samorządowa Gminy Łącko Wiadomości łąckie 17

18 Rysunek: Kinga Zbozień U.C. Podsumowanie międzyszkolnego konkursu plastycznego Być sobą to powiedzieć nie zorganizowanego przez Zespół Świetlic Środowiskowych Walentynki Święto Zakochanych na stałe już wpisały się w nasz polski krajobraz. Mimo, iż dotarły do nas stosunkowo późno, bo w latach 90 tych XX wieku z kultury francuskiej i anglosaskiej. Proponujemy więc na tę okazję naszym Czytelnikom wiersz Joanny Legutko, życząc wszystkim wiele miłości, nie tylko w Walentynki, ale na każdy dzień. Joanna Legutko r. Czym jest miłość? czym jest miłość? pytam odpowiedz jeśli możesz czym? radością? szczęściem? spełnieniem? a może zazdrością? tęsknotą? cierpieniem? ogniem i wodą? dniem i nocą? pewnym i niepewnym? no powiedz! czym?! właśnie tym W październiku 2009 r. szkoły z terenu Gminy Łącko otrzymały regulamin i zaproszenie do udziału w konkursie plastycznym pod hasłem: Być sobą to powiedzieć nie. Prace spływały do końca listopada. Nadesłano 45 prac ze szkół podstawowych i 23 z gimnazjum. W dniu 7 stycznia 2010 r. specjalnie powołana komisja w składzie: mgr Stanisława Dybiec, mgr Tadeusz Bugański, mgr Paweł Szczodrowski oceniła 68 nadesłanych prac ze szkół w Brzynie, Kiczni, Maszkowicach, Zabrzeży, Zarzeczu, Obidzy, Szczereżu oraz Gimnazjum w Łącku i przyznała nagrody rzeczowe. W kategorii szkoła podstawowa: I miejsce Monika Arendarczyk SP w Zabrzeży II miejsce Marta Fiut SP w Kiczni III miejsce Paulina Wójcik SP w Brzynie Wyróżnienie: Ewelina Majerska SP w Brzynie Karolina Janczura SP w Brzynie Karolina Leszko SP w Zabrzeży W kategorii gimnazjum: I miejsce Kamila Tokarz Gimnazjum w Łącku II miejsce Zofia Dybiec Gimnazjum w Łącku III miejsce Joanna Duda Gimnazjum w Łącku Wyróżnienie: Monika Błaszczyk Gimnazjum w Łącku Członkowie Jury byli pełni uznania i zachwytu dla pomysłowości i techniki dzieci i młodzieży. Stwierdzili, że przedsięwzięcie o charakterze artystycznym mające określony program i dające możliwości wyboru techniki i formy pracy wyzwala drzemiące w uczniach uzdolnienia. Prace, które nie spełniały regulaminowych wymagań nie były oceniane. Pozostali uczestnicy otrzymali upominki za udział w konkursie. Nadesłane prace konkursowe można podziwiać codziennie w Świetlicy Środowiskowej w Łącku. 18 Wiadomości łąckie Gazeta Samorządowa Gminy Łącko Marzec Kwiecień 2010

19 U.C. I Turniej Szachowy zorganizowany przez Zespół Świetlic Środowiskowych w Łącku W dużej Sali Domu Katechetycznego w Łącku, rozegrany został w dniu 22 stycznia 2010 r. Turniej Szachowy zorganizowany przez Zespół Świetlic Środowiskowych w Łącku. W imprezie wystartowało łącznie 30 uczestników reprezentujących różne grupy wiekowe ze środowiska lokalnego. Turniej rozegrany został systemem szwajcarskim kontrolowanym tempem 2 x 15 minut na 1 partię przy użyciu zegarów szachowych w czterech kategoriach: dzieci ze szkół podstawowych, młodzież gimnazjalna, kobiety i kategorii open otwarta dla wszystkich. Najmłodszy uczestnik turnieju miał 7 lat. W kategorii dzieci ze szkół podstawowych: I miejsce Marcin Szarota II miejsce Rafał Kalisz III miejsce Jakub Szarota W kategorii młodzież gimnazjalna: I miejsce Dawid Lelito II miejsce Przemysław Reichel III miejsce Bartosz Liburski W kategorii kobiet: I miejsce Zofia Lipień II miejsce Katarzyna Ruchała III miejsce Magdalena Gomułka W kategorii seniorów: I miejsce Andrzej Majerski II miejsce Marek Michalik III miejsce Dariusz Ruchała IV miejsce Stanisław Szwarkowski Pozostali uczestnicy: Tomasz Gromala, Piotr Gromala, Paweł Hilgier, Marcin Ćwikowski, Arkadiusz Klag, Mateusz Korek, Grzegorz Ruchała, Artur Faron, Jarosław Strączek, Miłosz Szarota, Przemysław Rodak, Krzysztof Gomółka, Antoni Liburski, Łukasz Pierzga, Stanisław Dziedzic, Grzegorz Bodziony, Rafał Lipień, Szczepan Ćwikowski. Zwycięzcy otrzymali piękne statuetki szachowe oraz dyplomy. Turniej mimo, że pod względem sportowej rywalizacji był bardzo zacięty przebiegał w sympatycznej, przyjacielskiej atmosferze a nad całością czuwał i zawody sędziował mgr Witold Majerski nauczyciel WF w Zespole Szkolno Gimnazjalnym w Łącku. Największym podziękowaniem dla organizatora były uśmiechnięte twarze zawodników i chęć spotkania się na kolejnym turnieju. Marzec Kwiecień 2010 Gazeta Samorządowa Gminy Łącko Wiadomości łąckie 19

20 Drugi Powiatowy Turniej Szachowy W dniu r. w Zespole Szkolno Gimnazjalnym w Łącku odbył się Drugi Powiatowy Turniej Szachowy, przeprowadzony przez Witolda Majerskiego, nauczyciela wychowania fizycznego. Sędzią główny był znany w nowosądeckim środowisku szachowym pan Piotr Janik międzynarodowy licencjonowany arbiter szachowy. Turniej został otwarty przez dyrektora MOS u w Piwnicznej pana Jacka Zaweracza w obecności pana Janusza Pasiuta oraz pani Barbary Stolarskiej Dyrektora ZSG w Łącku. W zawodach startowali uczniowie z terenu Nowosądeckiego Powiatu Ziemskiego. Trzech najlepszych szachistów z każdej kategorii będzie reprezentować powiat w Wojewódzkim Turnieju Szachowym w Zakliczynie. Mamy nadzieję, iż nauczyciele nadal będą wspierać ideę szachową. Serdecznie dziękujemy wszystkim uczestnikom za grę fair play i życzymy dalszych sukcesów. Poniżej znajdują się wyniki w poszczególnych kategoriach. W zawodach wzięło udział 11 dziewcząt oraz 27 chłopców. Medale wręczał sędzia główny pan Piotr Janik. Turniej był rozegrany w kategorii chłopców i dziewcząt z podziałem na szkoły podstawowe, gimnazja oraz szkoły ponadgimnazjalne. Mistrzostwa Powiatowe SZS SP Łącko / Tempo gry: P-15' Arbiter: IA Piotr Janik Wyniki Szkoły podstawowe Chłopcy Lp. M-ce Nr Tyt. Nazwisko Imię Rank. Klub Pkt. MBch. Bch. L.Z. Prog IV Stanek Jan 1400 SP Królowa Górna IV Szarota Marcin 1400 SP Wielogłowy Szkwarła Michał 1000 SP 2 Krynica Zdrój Sarota Robert 1000 SP Świniarsko Liburski Antoni 1000 SP Łącko Szarota Miłosz 1000 SP Wielogłowy Szarota Jakub 1000 SP Wielogłowy Stós Jarosław 1000 SP 2 Krynica Zdrój Boczniewicz Krystian 1000 SP 2 Krynica Zdrój Kunikowski Jan 1000 SP 2 Krynica Zdrój Lipień Rafał 1000 SP Łącko Pyrdoł Leszek 1000 SP Łącko Szkoły podstawowe Dziewczęta Lp. M-ce Nr Tyt. Nazwisko Imię Elo Rank. Pkt. MBch. Bch. L.Z. Prog SP Świniarsko Ruchała Katarzyna SP KRYNICA ZDRÓJ Koprowska Ada SP KRYNICA ZDRÓJ Studniarz Laura Wiadomości łąckie Gazeta Samorządowa Gminy Łącko Marzec Kwiecień 2010