IV Wpisowe i zapisy. Wpisowe na Rajd wynosi: -dla członków KTG Kozica:

Transkrypt

1 REGULAMIN 52 RAJDU GÓRSKIEGO HUTNIKÓW GORCE 2017 I Czas i miejsce Rajdu. 52 Rajd Górski Hutników Gorce 2017 przeprowadzony zostanie na trasach Gorców w dniach lipca 2017 r. Baza stała Rajdu znajdować się będzie w Ochotnicy Górnej. Adres bazy: Irena i Władysław Piszczek tel. (18) Ochotnica Górna tel. kom Osiedle Jurkowski Potok 31a II Organizatorzy. Organizatorami 52 Rajdu Górskiego Hutników Gorce 2017 są: Klub Turystyki Górskiej KOZICA Zarząd Oddziału Zakładowego PTTK w Hucie Małapanew - Ozimek; III Warunki uczestnictwa. Uczestnikami Rajdu mogą być członkowie PTTK i KTG Kozica oraz ich sympatycy którzy wpłacą wpisowe i zostaną wpisani na listę uczestników. Osoby niepełnoletnie mogą być uczestnikiem Rajdu tylko pod opieką rodziców, lub pełnoletniego opiekuna przez nich wyznaczonego. IV Wpisowe i zapisy. Wpisowe na Rajd wynosi: -dla członków KTG Kozica: 400,00 PLN -dla pozostałych: 450,00 PLN Zapisy wraz z zaliczką w wysokości 200,00 zł przyjmuje od 5 do 23 czerwca 2017 roku, kol. Józef Kozioł, tel. kom O wpisaniu na listę uczestników decyduje kolejność wpłaty wpisowego. W ramach wpisowego organizatorzy zapewniają: Przejazdy zgodnie z programem 4 noclegi Po 4 śniadania i obiadokolacje opiekę przodownika Turystyki Górskiej na trasach pieszych znaczek rajdowy poświadczenie punktacji do GOT ubezpieczenie NW Wszelkie inne opłaty (wstępy do zwiedzanych obiektów, wstępy do GPN itp.) pokrywają uczestnicy we własnym zakresie V Kierownictwo Rajdu. Kierownikiem Rajdu jest kol. Józef KOZIOŁ; Kierownikiem tras jest kol. Władysław ŁYSIAK Kierownictwo Rajdu nie odpowiada za ewentualne szkody wynikłe w czasie i miejscu innym niż to wynika z programu. VI Punktacja Rajdu. O miejscu zajętym w Rajdzie decyduje liczba zdobytych punktów. Punkty przyznawane są za: przejście każdej z tras pieszych zgodnie z programem: 10 punktów; zajęcie I-go miejsca w konkursie krajoznawczym: 30 punktów; zajęcie II-go miejsca w konkursie krajoznawczym: 20 punktów; zajęcie III-go miejsca w konkursie krajoznawczym: 15 punktów; zajęcie IV-go miejsca w konkursie krajoznawczym: 10 punktów; zajęcie V-go miejsca w konkursie krajoznawczym: 9 punktów; zajęcie VI-go miejsca w konkursie krajoznawczym: 8 punktów; zajęcie VII-go miejsca w konkursie krajoznawczym: 7 punktów; zajęcie VIII-go miejsca w konkursie krajoznawczym: 6 punktów; zajęcie IX-go miejsca w konkursie krajoznawczym: 5 punktów; zajęcie X-go miejsca w konkursie krajoznawczym: 4 punkty; zajęcie XI-go miejsca w konkursie krajoznawczym: 3 punkty; zajęcie XII-go miejsca w konkursie krajoznawczym: 2 punkty; zajęcie XIII-go miejsca w konkursie krajoznawczym: 1 punkt; Uczestnik który okaże się najlepszym w klasyfikacji, otrzymuje pamiątkowy puchar ufundowany przez Zarząd Oddziału PTTK

2 VII Program Rajdu. I dzień (środa 12 lipca 2017 r.) godz Zbiórka uczestników na parkingu przed dawną Biedronką ; godz Wyjazd; ok. godz Przyjazd do Nowego Wiśnicza zwiedzanie we własnym zakresie godz Wyjazd do Ochotnicy Górnej ok. godz Przyjazd do Ochotnicy Górnej zakwaterowanie godz Obiadokolacja, później czas wolny godz Obiadokolacja, czas wolny. godz Cisza nocna. II dzień (czwartek 13 lipca 2017 r.) godz Śniadanie godz Zbiórka przy autokarze wyjazd godz Przyjazd na Przysłup (przysiółek Rzek), wyjście na trasę pieszą: Rzeki, Przysłop (750) Kudłoń (1274) schr. PTTK Turbacz (1278) szlakiem żółtym schr. PTTK Turbacz przełęcz Knurowska (835) szlakiem czerwonym [31 punktów do GOT czas przejścia: około 7,5 godz.] godz Wyjazd z przełęczy Knurowskiej do bazy godz obiadokolacja, czas wolny; godz Cisza nocna. III dzień (piątek 14 lipca 2017 r.) godz Śniadanie godz Zbiórka przy autokarze wyjazd godz Przyjazd do Tylmanowej, wyjście na trasę pieszą: Tylmanowa (392) Średni Groń (1150) szlakiem zielonym Średni Groń Lubań (1211) przełęcz Knurowska (835) szlakiem czerwonym [ 32 punkty do GOT czas przejścia: około 8 godz. ] godz Wyjazd z przełęczy Knurowskiej do bazy godz Obiadokolacja, czas wolny; godz Cisza nocna. IV dzień (sobota 15 lipca 2017 r.) godz Śniadanie godz Zbiórka przy autokarze wyjazd godz Przyjazd do Ochotnicy Górnej, Zawady, wyjście na trasę pieszą: Ochotnica Górna, Zawady (624) Hawiarska Koliba (839) szlakiem żółtym Hawiarska Koliba przeł. pod Przysłopem (1161) szlakiem żółtym przeł. pod Przysłopem skrzyżowanie pod Gorcem (1190) szlakiem zielonym skrzyżowanie pod Gorcem Gorc (1228) skrzyżowanie pod Gorcem szlakiem niebieskim skrzyżowanie pod Gorcem Ochotnica Dolna (489) szlakiem zielonym [27 punktów do GOT czas przejścia: około 6,5 godz.] godz Wyjazd z Ochotnicy Dolnej do bazy godz Konkurs krajoznawczy. godz Obiadokolacja godz Ogłoszenie wyników rajdu, oficjalne zakończenie 52 Rajdu Hutników godz Cisza nocna V dzień (niedziela 16 lipca 2017 r.) godz Śniadanie do godz Wykwaterowanie i zdanie pokoi; godz Zbiórka uczestników przy autokarze i wyjazd do Ochotnicy Dolnej godz Pobyt w Ochotnicy Dolnej msza w kościele p.w. Znalezienia Krzyża Świętego o godz godz Zbiórka uczestników przy autokarze i wyjazd do Ozimka ok. godz Przyjazd na parking przed dawną Biedronką i rozwiązanie Rajdu. Kierownictwo zastrzega sobie prawo dokonywania zmian w programie rajdu w czasie jego trwania! Kierownik Rajdu Kierownik tras Józef Kozioł Władysław Łysiak

3 Czwartek 13 lipca 2017 r

4 Piątek 14 lipca 2017 r.

5 Sobota 15 lipca 2017 r

6 Piątek 14 lipca 2017 r. trasa alternatywna

7 Środa 12 lipca 2017 r.

8 Niedziela 16 lipca 2017 r.

9

10 Nowy Wiśnicz Pierwsze wzmianki o Wiśniczu pochodzą z połowy XIII wieku. Według najstarszych przekazów historycznych osada zwana Wiśnice lub Wiśniewice była jedną w wielu wsi należących do Klemensa herbu Gryf z Krakowa. W 1242 r. z rąk Gryfitów osada przeszła w posiadanie klasztoru benedyktynek w Staniątkach. To właśnie zakonnicom książę Bolesław Wstydliwy w 1254 r. pozwolił ulokować wieś na prawie magdeburskim. W XIV w. Wiśnicz przeszedł w ręce Kmitów herbu Szreniawa. Za ich czasów doszło do rozbudowy i przekształcenia Wiśnicza w murowaną twierdzę, która z czasem stała się jedną z najświetniejszych rezydencji magnackich w Polsce. W 1364 r. doszło do podziału dóbr wiśnickich między Janem Kmitą, a jego synem zwanym Jaśkiem, który otrzymał gród wiśnicki. Po śmierci Jaśka, posiadłości przeszły w ręce jego syna Piotra. To za jego czasów zamek cieszył się największą świetnością. Piotr ufundował gotycki kościół w Starym Wiśniczu, wzniesiony w 1520 r. na miejscu wcześniejszego drewnianego. Po śmierci Piotra majątek dostał się w ręce żony Barbary Herbutównej oraz dwóch sióstr: Anny Barzowej i Katarzyny Stadnickiej. Po kłótniach sióstr zamek przeszedł na 27 lat w ręce rodu Barzych. W 1593 r. Sebastian Lubomirski odkupił zamek, po czym gruntownie go przebudował. U jego podnóża założył miasteczko Nowy Wiśnicz, które 8 czerwca 1616 r. uzyskało prawa miejskie oraz możliwość składowania towarów napływających oraz eksportowanych z Węgier m.in. wina, miedzi, żelaza. W latach w sąsiedztwie zamku wybudowano zespół klasztorny, do którego sprowadzono karmelitów bosych z Krakowa. W 1633 r. Nowy Wiśnicz posiadał dwanaście ulic. W 1663 r. mieszkało w mieście około 780 osób, głównie zajmujących się rzemiosłem i handlem. W tym czasie duży procent społeczności stanowili Żydzi, posiadający własną synagogę i szkołę. Zostali oni sprowadzeni przez Stanisława Lubomirskiego w 1606 r., gdy wypędzono ich z Bochni. W 1655 r. Nowy Wiśnicz został zajęty przez wojska szwedzkie Karola Gustawa, które opuszczając miasto zniszczyły i okradły klasztor oraz zamek. Twierdza już nigdy nie odzyskała swojej świetności. Nowy Wiśnicz był miastem prywatnym, a więc pozostawał w ciągłej zależności od zarządcy zamku. Od niego zależało wiele spraw m.in. wybieranie władz miasta i starszych cechowych. W 1688 r. w miasteczku istniało 8 cechów: kuśnierzy, krawców, kowali, tkaczy, szewców, piekarzy, sukienników oraz kupców. Nowym właścicielem po śmierci Stanisława Lubomirskiego, przez kolejne 42 lata, była rodzina Sanguszków, która nie dbała o miasto, zajmowała się tylko sprawami bieżącymi. W 1752 r. dobra wiśnickie wróciły do Lubomirskich. W poł. XVIII w. przeszły w posiadanie rodziny Potockich, poprzez małżeństwo córki ostatniego Lubomirskiego, Aleksandry ze Stanisławem Potockim. W 1768 r. w okresie konfederacji barskiej na zamku w Nowym Wiśniczu stacjonowały oddziały wojsk rosyjskich.

11 W 1772 r. doszło do I rozbioru Polski. Tereny te zajęli Austriacy. Jedną z pierwszych zmian wprowadzonych przez nową władzę była likwidacja klasztoru i otwarcie w nim więzienia. Od końca XIX w. zamek często zmieniał właścicieli. Od Potockich przeszedł w ręce Zamojskich, a później stał się własnością Maurycego Staszewskiego, ostatecznie w 1901 r. kupił go Związek Rodowy Lubomirskich. W XIX w. w mieście wybuchły aż trzy duże epidemie cholery (1855, , 1873). Przyniosły one duże straty wśród ludności. Na domiar złego, w 1863 r. w Nowym Wiśniczu wybuchł największy pożar w historii miasteczka. Spłonęło wówczas wiele domów, urząd pocztowy, kościół, plebania, ratusz oraz 2 synagogi. Wiele rodzin zostało bez dachu nad głową. Wydarzenia te wpłynęły na powolny upadek miasta, który zintensyfikował się w II połowie XIX wieku. Dodatkowym czynnikiem, który wpłynął na pogorszenie sytuacji miasta była, o dziwo, budowa linii kolejowej Kraków Bochnia (następnie do Lwowa), mająca połączyć te miasta z Wiedniem. W tej inwestycji Bochnia zyskała wiele, za to Nowy Wiśnicz pozostał na uboczu, przy starych, już prawie nie używanych traktach handlowych. Ze względu na złą sytuacje gospodarczą w mieście ciągle spadała liczba mieszkańców. W 1857 r. w Nowym Wiśniczu mieszkało 4600 osób, a w 1931 r. już tylko W 1934 r. Nowy Wiśnicz stracił prawa miejskie. Jednak najgorsze czasy przyszły wraz w wybuchem II wojny światowej. Kiedy we wrześniu 1939 r. Niemcy wkroczyli do Polski, po kilku dniach zajęli Nowy Wiśnicz. Odziały wojsk rozlokowały się na klasztornym wzgórzu. Istniały plany stworzenia obozu koncentracyjnego, jednak ze względu na złe położenie i brak dogodnej komunikacji, zrezygnowano z tego pomysłu. Niemcy jednak stworzyli tu więzienie służące jako obóz pracy. Więźniowie pochodzili z polskiej inteligencji. Byli to głównie lekarze, prawnicy, profesorowie, studenci i księża. W 1942 r. Niemcy przeprowadzili na terenie Nowego Wiśnicza eksterminację ludności żydowskiej. Żydów wywieziono ich do gett oraz niemieckich obozów koncentracyjnych, a ich domy i synagogę zniszczono. Wielu ludzi nie pozostawało obojętnych działaniom okupanta. Od września 1939 r. działał tu Związek Walki Zbrojnej, który w 1942 r. przekształcił się w Armię Krajową. 20 stycznia 1945 r. Niemcy zostali wyparci z Nowego Wiśnicza przez Sowietów. W okresie okupacji zniszczeniu uległo tutaj 60% domów. W 1994 r. przywrócono prawa miejskie. Od 1999 r. Nowy Wiśnicz należy do powiatu bocheńskiego w województwie małopolskim. Zamek w Wiśniczu Zarys dziejów Zamek w Wiśniczu stoi na północnym skraju cypla wcinającego się w dolinę Leksandrówki. Ma formę regularnej, czteroskrzydłowej budowli z dziedzińcem i czterema wieżami. Jego początki wiążą się z działalnością gospodarczą Kmitów herbu Szreniawa, którzy około połowy XIV w. rozpoczęli tworzenie wokół Wiśnicza klucza posiadłości ziemskich. Wzniesiony w tym czasie zamek pełnił funkcję obronnej rezydencji właścicieli. Fundatorem warownej siedziby był Jan Kmita, sprawujący w latach 70. XIV urzędy starosty sieradzkiego, ruskiego i krakowskiego. Po raz pierwszy istnienie zamku ( castrum ) poświadczają rachunki żup bocheńskich z lat Fortyfikacje Rezydencja pozostawała w posiadaniu Kmitów aż do śmierci Piotra (1553), wojewody krakowskiego ( ). Od r zamkiem władali Barzowie i Stadniccy, a w r nabył klucz wiślicki Sebastian Lubomirski, który wystarał się u cesarza Rudolfa II o przyznanie mu tytułu hrabiego na Wiśniczu. Jego syn Stanisław w latach przebudował rezydencję i umocnił pięciobokiem fortyfikacji bastionowych według projektu Macieja Trapoli. Barokowa brama W kurtynie wschodniej zwraca uwagę barokowa brama wjazdowa w formie łuku tryumfalnego (1621). Lubomirski był też fundatorem obronnego klasztoru karmelitów bosych, wzniesionego na południe od zamku, na terenie ogrodu zamkowego, oraz założycielem miasta Nowy Wiśnicz (1616). W posiadaniu Lubomirskich Wiśnicz pozostawał aż do połowy XVIII w. Wówczas stał się własnością Sanguszków, a później Potockich i Zamoyskich. Po pożarze w r został opuszczony i zaczął popadać w ruinę. Od całkowitej dewastacji uchroniły zamek remonty podjęte przez Zjednoczenie Rodowe Lubomirskich, które odkupiło w r swą dawną siedzibę. Czasy po wojnie Po II wojnie światowej zamek został upaństwowiony. Do gruntownej odbudowy i restauracji wspaniałej niegdyś magnackiej rezydencji przystąpiono w r. 1949, a pracami kierował Alfred Majewski. Zamek, wraz z innymi zabytkami Nowego Wiśnicza tworzy niepowtarzalny zespół zachwycający bogactwem relacji widokowych i kompozycyjnych, wielością wątków artystycznych i historycznych, różnorodnością i jakością form stylowych oraz kontekstów kulturowych. GODZINY ZWIEDZANIA ZAMKU Sezon turystyczny: kwiecień październik poniedziałek nieczynne od wtorku do piątku w godz. 8:00-16:00 (ostatnie wejście z przewodnikiem o godz. 14:30) soboty, niedziele i święta w godz. 10:00-18:00 (ostatnie wejście z przewodnikiem o godz. 16:30) Cennik Zwiedzanie Zamku trasa dworska bilet normalny 14 PLN Zwiedzanie Zamku trasa dworska bilet ulgowy 9 PLN Bastion VR bilet normalny 14 PLN Bastion VR bilet ulgowy 9 PLN Pakiet Zamek + Bastion VR bilet normalny 24 PLN Pakiet Zamek + Bastion VR bilet ulgowy 15 PLN Kaplica + Krypta grobowa Lubomirskich bilet normalny 4 PLN Kaplica + Krypta grobowa Lubomirskich bilet ulgowy 2 PLN Ekspozycja prof. Czesława Dźwigaja bilet normalny 4 PLN Ekspozycja prof. Czesława Dźwigaja bilet ulgowy 2 PLN