Stan faktyczny: Oskarżony Józef K. udzielił pełnomocnictwa do występowania w sprawie w charakterze obrońcy radcy prawnemu Eligiuszowi W.

Transkrypt

1 KAZUS Z ZAKRESU KODEKSU KARNEGO, KODEKSU POSTĘPOWANIA KARNEGO, KODEKSU KARNO-SKARBOWEGO, POSTĘPOWANIA KARNO- SKARBOWEGO, KODEKSU WYKROCZEŃ, KODEKSU POSTĘPOWANIA W SPRAWACH O WYKROCZENIA NA KOLOKWIUM POPRAWKOWE DLA APLIKANTÓW II ROKU APLIKACJI W ROKU 2017 Stan faktyczny: Prokurator Rejonowy w dniu 15 grudnia 2016 roku wniósł do Sądu Rejonowego w Wejherowie akt oskarżenia przeciwko Józefowi K. zarzucając mu, iż w dniu 31 lipca 2016 roku około godziny w Piaśnicy Wielkiej nieumyślnie naruszył zasady bezpieczeństwa w ruchu drogowym w ten sposób, że kierując samochodem osobowym marki Audi A4 nie zachował należytej ostrożności poprzez niedostosowanie prędkości jazdy do panujących warunków atmosferycznych i drogowych oraz używanych świateł zewnętrznych samochodu, w następstwie czego potrącił przechodzącego przez jezdnię pieszego Zygmunta S., który doznał ciężkich obrażeń ciała, w następstwie których po hospitalizowaniu zmarł w dniu 1 sierpnia 2016 roku, a nadto w następstwie opisanego wypadku pasażer przewożony w samochodzie Audi A4 Jakub G. doznał obrażeń ciała w postaci złamania dwóch żeber i stłuczenia twarzoczaszki oraz wstrząśnienia mózgu naruszających czynności jego organizmu na okres powyżej 7 dni. Zdaniem Prokuratora Rejonowego czyn oskarżonego Józefa K. wyczerpywał znamiona czynu z art i 2 k.k. Przed terminem wyznaczonej rozprawy, wniosek o dopuszczenie do udziału w sprawie w charakterze oskarżyciela posiłkowego złożyli Jakub G. oraz syn zmarłego w wyniku odniesionych obrażeń Zygmunta S. Andrzej S. Oskarżony Józef K. udzielił pełnomocnictwa do występowania w sprawie w charakterze obrońcy radcy prawnemu Eligiuszowi W. 1

2 Na pierwszym terminie rozprawy wyjaśnienia złożył oskarżony Józef K., który tak samo jak w postępowaniu przygotowawczym, nie przyznał się do winy. Wyjaśnił, że bezpośrednio przed wypadkiem prowadził samochód z prędkością 80 km/h, a był to teren niezabudowany. Jechał na światłach drogowych. Dodał, że była to pora nocna. Pieszego zauważył, gdy ten nagle prowadząc rower wtargnął na jezdnię z prawej strony. Zaczął hamować lecz manewr ten okazał się nieskuteczny i potracił pieszego przechodzącego w poprzek jezdni. Wcześniej pieszego nie zauważył. Oskarżony wyjaśnił, że pasażer jadący w samochodzie w momencie wyruszenia w drogę miał zapięte pasy, nie zauważył, kiedy on je odpiął. Podejrzewa, że było to w momencie, kiedy wypadł mu z dłoni telefon komórkowy. Jednakże był skupiony na obserwacji drogi i nie zauważył momentu odpięcia pasów przez pasażera. Jakub G. słuchany w charakterze świadka oświadczył, że nie pamięta wypadku. Jedynie pamięta, że wchodząc do samochodu trzymał w dłoni telefon komórkowy, który po wypadku gdzieś się zapodział. Pokrzywdzony Jakub G. wniósł o orzeczenie wobec oskarżonego obowiązku naprawienia szkody w wysokości złotych, z tytułu zniszczenia odzieży i zagubienia podczas wypadku telefonu komórkowego oraz złotych zadośćuczynienia za doznany ból i cierpienie w wyniku obrażeń jakich doznał podczas wypadku, a nadto tytułem zwrotu kosztów leczenia jakie poniósł, albowiem leczył się prywatnie u lekarzy specjalistów. Świadek Jakub G. złożył na rozprawie dowody zakupu odzieży w postaci paragonów na kwotę złotych oraz rachunki związane z wykonaniem badań lekarskich, zakupem leków i porad lekarskich na kwotę złotych. Kończąc składanie zeznań świadek dodał, że nie ma wyrzutów sumienia żądając orzeczenia środków kompensacyjnych, gdyż wie, ze oskarżony posiadał polisę AC, a zatem nie odczuje dolegliwości finansowych związanych z jego żądaniami. Oskarżyciel posiłkowy Andrzej S. na rozprawie złożył na piśmie wniosek o orzeczenie wobec oskarżonego obowiązku naprawienia szkody i zadośćuczynienia za doznaną krzywdę w związku ze śmiercią ojca odpowiednio złotych i złotych na jego rzecz. Na pytanie sądu o 2

3 jego stan majątkowy, oświadczył, że ma pracę i dobrze zarabia lecz nieżyjący ojciec często mu pomagał w pracach domowych. Teraz, gdy jego ojciec nie żyje będzie zmuszony zatrudniać do prac domowych na umowę zlecenia inne osoby. Szkodę zaś uzasadnił tym, że poniósł koszty pogrzebu ojca. Przed sądem, na rozprawie opinię uzupełniająca w sprawie złożył biegły do spraw rekonstrukcji wypadków drogowych Alfred M. Podtrzymał sporządzoną w postępowaniu przygotowawczym opinię pisemną i wyjaśnił, że poruszając się z prędkością 80 km/h oskarżony nie mógł uniknąć potrącenia pieszego. Miał szansę dokonania manewru ominięcia pieszego, bądź wyhamowania pojazdu przy prędkości nie większej niż 50 km/h i jego zdaniem z taką maksymalną prędkością oskarżony winien się poruszać zważywszy, że była to pora nocna. Na pytanie, dlaczego oskarżony nie mógł poruszać się z prędkością 90 km/h, która była dopuszczalna w miejscu, gdzie doszło do wypadku. Biegły wyjaśnił, że była noc, a więc widoczność była ograniczona, a nadto pieszy miał na sobie czarny płaszcz, co w znacznym stopniu utrudniało zauważenie go na drodze. Słuchany na rozprawie biegły lekarz medycyny sądowej Zdzisław W. podał, że obrażenia jakich doznał pasażer znajdujący się w samochodzie w chwili wypadku są charakterystyczne dla osoby siedzącej na tylnym siedzeniu bez zapiętych pasów bezpieczeństwa w momencie awaryjnego i intensywnego hamowania. Obrażenia twarzoczaszki powstały od uderzenia w metalowy wieszak założony na zagłówku przedniego fotela pasażera. W ramach głosów stron, po zamknięciu przewodu sądowego, prokurator wniósł o uznanie oskarżonego za winnego popełnienia zarzuconego mu czynu i wymierzenie mu kary dwóch lat pozbawienia wolności oraz orzeczenie środka karnego w postaci zakazu prowadzenia pojazdów mechanicznych w ruchu lądowym na okres lat 5, a nadto o orzeczenie środków kompensacyjnych w postaci obowiązku naprawienia szkody i zadośćuczynienia na rzecz Jakuba G. i Andrzeja S. w wysokości żądanej przez nich. 3

4 Oskarżyciele posiłkowi wnieśli o wymierzenie oskarżonemu sprawiedliwej kary oraz o zobowiązanie go do naprawienia szkody i zadośćuczynienia. Obrońca oskarżonego wniósł o uniewinnienie, albowiem zebrane dowody nie wykazały winy oskarżonego. Oskarżony mimo, że prowadził samochód poniżej dozwolonej prędkości nie miał szans zatrzymać pojazd przed prowadzącym rower, który nagle znalazł się na jezdni. Oskarżony Józef K. wniósł o uniewinnienie. Sąd Rejonowy w Wejherowie wyrokiem z dnia 17 sierpnia 2017 roku w sprawie II K 220/16: I. uznał oskarżonego Józefa K. za winnego popełnienia zarzuconego mu czynu zakwalifikowanego z art i 2 k.k. i za czyn ten na mocy art k.k. skazał go na karę roku i 6(sześć) miesięcy pozbawienia wolności; II. na mocy art.42 1 k.k., art k.k. orzekł wobec oskarżonego środek karny w postaci zakazu prowadzenia pojazdów mechanicznych w ruchu lądowym na okres 3(trzech) lat; III. na mocy art k.k. orzekł na rzecz Jakuba G (dwa tysiące dwieście) złotych tytułem obowiązku naprawienia szkody w całości i 5.000(pięć tysięcy) złotych tytułem zadośćuczynienia; IV. na mocy art k.k. orzekł na rzecz Andrzeja S (dziesięć tysięcy) złotych tytułem obowiązku naprawienia szkody w całości; V. na mocy art k.k. orzekł nawiązkę na rzecz Andrzeja S. w wysokości (dwadzieścia tysięcy) złotych; VI. na mocy art. 1,2 ust. 1 pkt 4 ustawy o opłatach w sprawach karnych zasądził od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa 300(trzysta) złotych tytułem opłaty i na mocy art k.p.k. obciążył go wydatkami postępowania w sprawie. 4

5 Obrońca oskarżonego w dniu 19 sierpnia 2017 roku złożył wniosek o sporządzenie uzasadnienia na piśmie. W dniu 27 września 2017 roku obrońca oskarżonego otrzymał odpis wyroku wraz z uzasadnieniem. W pisemnym uzasadnieniu wyroku Sąd Rejonowy przyjął, że do wypadku w stopniu znacznym przyczynił się pokrzywdzony Zygmunt S. w ten sposób, że w stanie nietrzeźwości nieprawidłowo poruszał się po jezdni przekraczając ją i prowadząc nieoświetlony rower. Sąd uznał, że wysokość orzeczonej kary pozbawienia wolności uniemożliwia zastosowanie środka probacyjnego i warunkowe jej zawieszenie. Na wysokość orzeczonej kary pozbawienia wolności miał wpływ stopień zawinienia oraz dotychczasowa karalność oskarżonego, albowiem w 2012 roku był on już karany na karę pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania na okres próby wynoszący dwa lata za spowodowanie wypadku drogowego. Wprawdzie poprzedni wyrok uprawomocnił się w czerwcu 2012 roku i poza tym przypadkiem oskarżony nie naruszał porządku prawnego, to jednak faktu tego sąd nie mógł pominąć przy wyrokowaniu. Te okoliczności uzasadniały również orzeczenie środka karnego w postaci zakazu prowadzenia pojazdów mechanicznych w ruchu lądowym, tym bardziej, że prowadzenie pojazdu przez oskarżonego zagraża bezpieczeństwu w komunikacji. Zadanie: Występując w roli obrońcy oskarżonego Józefa K. sporządź projekt apelacji, bądź jeżeli uważasz, że brak podstaw do zaskarżenia wyroku, sporządź projekt opinii o niecelowości jej sporządzenia. 5