Wniosek ROZPORZĄDZENIE PARLAMENTU EUROPEJSKIEGO I RADY

Transkrypt

1 KOMISJA EUROPEJSKA Bruksela, dnia r. COM(2016) 493 final 2016/0238 (COD) Wniosek ROZPORZĄDZENIE PARLAMENTU EUROPEJSKIEGO I RADY w sprawie ustanowienia wieloletniego planu w odniesieniu do stad dennych w Morzu Północnym oraz połowów eksploatujących te stada, uchylające rozporządzenie Rady (WE) nr 676/2007 i rozporządzenie Rady (WE) nr 1342/2008 {SWD(2016) 267 final} {SWD(2016) 272 final} PL PL

2 1. KONTEKST WNIOSKU Przyczyny i cele wniosku UZASADNIENIE Połowy w Morzu Północnym i wodach z nim sąsiadujących są bardzo złożone; prowadzą je statki z co najmniej siedmiu nadbrzeżnych państw członkowskich oraz Norwegii, a wykorzystuje się na nich różnorodne narzędzia połowowe do połowu różnych gatunków ryb oraz skorupiaków, mięczaków i innych bezkręgowców wodnych. Główny problem polega na tym, że wiele spośród najważniejszych stad dennych (tj. występujących na dnie morza lub blisko dna morza) zostaje złowione w połowach wielogatunkowych. W praktyce oznacza to, że za każdym razem, gdy statek wyciąga narzędzie połowowe, połów będzie składał się z wielu różnych gatunków. Skład tego wielogatunkowego połowu będzie zmieniał się w zależności od zastosowanego narzędzia połowowego oraz czasu i miejsca jego użycia. W przypadku statków, które prowadzą połowy ryb należących do stad objętych całkowitym dopuszczalnym połowem (TAC), oznacza to, że powinny one zaprzestać połowów z chwilą wykorzystania kwot połowowych odnoszących się do danego stada. Przed przyjęciem rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady nr 1380/2013 z dnia 11 grudnia 2013 r. w sprawie wspólnej polityki rybołówstwa 1 (rozporządzenie podstawowe) statki nie musiały zaprzestawać połowów z chwilą wykorzystania kwot połowowych dla danego gatunku. Statki mogły natomiast kontynuować połowy innych gatunków docelowych i w rezultacie nadal łowiły gatunki, których kwoty połowowe zostały już wykorzystane, mimo tego że nie mogły dokonywać legalnego wyładunku tych połowów. Połowy wykraczające poza kwoty połowowe należało odrzucić. Wraz z wprowadzeniem rozporządzeniem podstawowym obowiązku wyładunku po pełnym wdrożeniu tego rozporządzenia odrzucanie jakichkolwiek połowów wykraczających poza kwoty połowowe stanie się niezgodne z prawem. W związku z tym istnieje możliwość, że po wykorzystaniu kwot połowowych dotyczących najbardziej ograniczającego stada statki będą musiały zaprzestać połowów wcześniej w ciągu roku. W tym przypadku najbardziej ograniczające stado stałoby się tzw. gatunkiem blokującym połowy, ponieważ wraz z wykorzystaniem kwot połowowych dla tego stada zablokowana zostałaby możliwość prowadzenia dalszych połowów innych stad. W związku z tym przy ustanawianiu TAC dla danego stada należy wziąć pod uwagę fakt, że niektóre stada są łowione w połowach wielogatunkowych. Takie podejście powinno przynieść korzyści zarówno pod względem ochrony, jak i eksploatacji stad. Podejście to zastosowano w niniejszym wniosku. Rozporządzenie podstawowe ma na celu rozwiązanie problemów w zakresie przełowienia i odrzucania ryb w sposób skuteczniejszy niż poprzednie przepisy. Bez wprowadzenia dodatkowych przepisów stosowanie rozporządzenia podstawowego mogłoby jednak doprowadzić do niepełnego wykorzystywania kwot połowowych w połowach wielogatunkowych w Morzu Północnym i uniemożliwiłoby wprowadzenie jakichkolwiek wyłączeń z obowiązku wyładunku po wygaśnięciu trzyletnich planów w zakresie odrzutów. Jeżeli zatem nie zostaną podjęte żadne odpowiednie działania, w nadchodzących latach rozporządzenie podstawowe może przynieść negatywne konsekwencje gospodarcze i społeczne dla branży rybackiej. Ze względu na wzajemne oddziaływanie między połowami wielogatunkowymi w połowach gatunków dennych w Morzu Północnym pożądane jest określanie uprawnień do połowów z 1 Dz.U. L 354 z , s. 22. PL 2 PL

3 perspektywy modelowania połowów wielogatunkowych, co biorąc pod uwagę ostatnie postępy naukowe jest obecnie możliwe. Takie podejście byłoby również spójne z ekosystemowym podejściem do zarządzania rybołówstwem. Pierwszym krokiem w stronę takiego adaptacyjnego zarządzania byłoby objęcie wszystkich odnośnych stad jednolitym wielogatunkowym planem zarządzania. Obejmowałby on docelowe wartości śmiertelności połowowej wyrażone w postaci przedziałów określonych dla każdego ze stad, jeżeli byłyby one dostępne, które stanowiłyby podstawę do ustalania wielkości rocznych TAC w odniesieniu do tych stad. Umożliwiłoby to elastyczność przy ustalaniu TAC, co mogłoby pomóc w załagodzeniu trudności pojawiających się w odniesieniu do połowów wielogatunkowych. Ponadto w planie uwzględnione zostałyby środki ochronne, które stworzyłyby ramy dla odbudowy stad, w przypadku gdy ich liczebność spadnie poniżej bezpiecznego poziomu biologicznego. Niniejszy wniosek ma na celu ustanowienie planu zarządzania stadami dennymi oraz ich połowami w Morzu Północnym. Plan umożliwi zrównoważoną eksploatację tych stad, zapewniając ich eksploatację zgodnie z zasadami maksymalnego podtrzymywalnego połowu i podejściem ekosystemowym do zarządzania rybołówstwem. W ramach planu zapewniona zostanie stabilność uprawnień do połowów przy jednoczesnym zapewnieniu, by zarządzanie opierało się na najbardziej aktualnych informacjach naukowych dotyczących stad, połowów wielogatunkowych i aspektów ekosystemu i środowiska. Plan ułatwi również wprowadzenie obowiązku wyładunku. Wniosek nie stanowi inicjatywy w ramach programu sprawności i wydajności regulacyjnej (REFIT). Niemniej jednak przyczyniłby się do uproszczenia obowiązujących przepisów unijnych. Proponuje się zastąpienie dwóch istniejących planów wieloletnich dotyczących pojedynczych gatunków, które zostały przyjęte na podstawie dwóch oddzielnych rozporządzeń 2,3 poprzez włączenie wszystkich planów wieloletnich dotyczących różnych stad dennych do jednego rozporządzenia. Wprowadzenie tego nowego podejścia umożliwiłoby osiągnięcie celów w zakresie ochrony, umożliwiając jednocześnie zniesienie ograniczeń dotyczących nakładu połowowego, co oznacza, że nie byłoby wymagane wypełnianie licznych obowiązków w zakresie sprawozdawczości i kontroli. Skutkuje to znacznym ograniczeniem obciążenia administracyjnego. Plan będzie miał zastosowanie do wszystkich statków rybackich Unii na Morzu Północnym, niezależnie od ich długości całkowitej, ponieważ jest to zgodne z zasadami WPRyb oraz zgodne z oddziaływaniem statków na dane stada ryb. Od dnia 1 stycznia 2014 r. rozporządzenie podstawowe określa zasady WPRyb, w tym przepisy dotyczące planów wieloletnich, ustanawiające obowiązek wyładunku w odniesieniu do stad objętych TAC oraz tzw. regionalizację. W planie ujęto następujące odnośne przepisy: zgodnie z zasadami i celami planów wieloletnich określonymi w art. 9 rozporządzenia podstawowego przedmiotowy plan jest planem połowów wielogatunkowych, którego podstawę stanowi przede wszystkim cel MSY; w art. 10 rozporządzenia podstawowego określono treść planów wieloletnich. W związku z tym wymierne cele, jeżeli to możliwe, odpowiadające maksymalnemu podtrzymywalnemu połowowi, są wyrażone jako przedziały wartości zalecane przez ICES. Przedziały te umożliwiają zarządzanie przedmiotowymi stadami na podstawie maksymalnego podtrzymywalnego połowu i, jak się okazuje, umożliwiają dostosowanie w przypadku zmiany 2 3 Dz.U. L 348 z , s. 20. Dz.U. L 157 z , s. 1. PL 3 PL

4 opinii naukowej, przy jednoczesnym zachowaniu wysokiego poziomu przewidywalności. Przedmiotowe cele są uzupełnione przepisami dotyczącymi środków ochronnych powiązanymi z progowym punktem odniesienia do celów ochrony. W przypadku stad, w odniesieniu do których takie cele istnieją, wspomniane punkty odniesienia są wyrażone jako biomasa stada tarłowego, którą uzyskuje się od ICES, zwykle w wyniku wykonanej przez nią analizy porównawczej. Podobnie w przypadku pewnych jednostek funkcjonalnych homarca takie punkty odniesienia wyrażone są, jeśli to możliwe, jako liczebność. W przypadku braku opinii na temat biomasy tarłowej lub stopnia liczebności punktem progowym powinna być opinia naukowa stwierdzająca, że dane stado jest zagrożone. Należy zauważyć, że chociaż plan ma na celu uwzględnienie szczególnych cech stad dennych z Morza Północnego oraz ich połowów, z art. 10 rozporządzenia podstawowego wynika, że struktura oraz niektóre elementy przyszłych planów wieloletnich będą podobne. W związku z tym do określenia celów i środków ochronnych planu oraz realizacji obowiązku wyładunku zastosowano takie samo podejście jak w przyjętym niedawno rozporządzeniu Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 2016/... z dnia xxx r. ustanawiającym wieloletni plan w odniesieniu do stad dorsza, śledzia i szprota w Morzu Bałtyckim oraz połowów eksploatujących te zasoby, zmieniającym rozporządzenie Rady (WE) nr 2187/2005 i uchylającym rozporządzenie Rady (WE) nr 1098/ ; zgodnie z art. 15 rozporządzenia podstawowego obowiązek wyładunku w Morzu Północnym będzie miał zastosowanie do określonych połowów dennych i gatunków dennych od 2016 r. oraz do wszystkich innych gatunków podlegających limitom połowowym od dnia 1 stycznia 2019 r. Zgodnie z art. 16 ust. 7 rozporządzenia (UE) nr 1380/2013 od państw członkowskich wymaga się przydzielania TAC statkom pływającym pod ich banderą, przy czym należy brać pod uwagę prawdopodobny skład połowów i obowiązek wyładunku wszystkich połowów. W tym celu państwa członkowskie mogą przyjąć krajowe środki, takie jak zachowanie pewnych rezerw z krajowego dostępnego TAC lub wymiana kwot z innymi państwami członkowskimi; zgodnie z art. 18 rozporządzenia podstawowego państwa członkowskie mające bezpośredni interes w zarządzaniu mogą przedstawić wspólne rekomendacje, między innymi w sprawie środków, które mają zostać przyjęte, jeżeli Komisji otrzymała uprawnienia do przyjmowania aktów wykonawczych lub delegowanych do osiągnięcia celów planu wieloletniego. W tym celu w planie ustanawia się współpracę regionalną państw członkowskich w zakresie przyjmowania przepisów dotyczących obowiązku wyładunku i konkretnych środków ochronnych dotyczących niektórych stad. Zgodnie z opinią naukową STECF 5,6 połowowego (liczby dni na morzu). plan nie obejmuje rocznych limitów nakładu W planie tym nie uwzględniono labraksa, stada występującego w Morzu Północnym, ponieważ eksploatacja tego stada ma miejsce głównie poza Morzem Północnym. Komisja xxx Ocena planów wieloletnich dotyczących dorsza atlantyckiego w Morzu Irlandzkim, cieśninie Kattegat, Morzu Północnym i w wodach na zachód od Szkocji (STECF-11-07). Sprawozdanie dotyczące oceny/ustalania zakresu planów zarządzania: ocena wieloletniego planu zarządzania stadami gładzicy i soli w Morzu Północnym (STECF-14-03). PL 4 PL

5 uznaje jednak, że opracowanie planu zarządzania dotyczącego labraksa jest niezbędne. Plan powinien dotyczyć połowów eksploatujących przedmiotowe stado w obszarach ICES IVb i IVc, VIIa i VIId h. Miałby on również zastosowanie do połowów rekreacyjnych labraksa. Spójność z przepisami obowiązującymi w tej dziedzinie polityki W rozporządzeniu Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1380/2013 z dnia 11 grudnia 2013 r. w sprawie wspólnej polityki rybołówstwa, zmieniającym rozporządzenia Rady (WE) nr 1954/2003 i (WE) nr 1224/2009 oraz uchylającym rozporządzenia Rady (WE) nr 2371/2002 i (WE) nr 639/2004 oraz decyzję Rady 2004/585/WE 1 ustanowiono ogólne ramy WPRyb oraz wskazano sytuacje, w których Rada i Parlament Europejski przyjmują plany wieloletnie. W rozporządzeniu Rady (WE) nr 1342/2008 z dnia 18 grudnia 2008 r. ustanawiającym długoterminowy plan w zakresie zasobów dorsza i połowów tych zasobów oraz uchylającym rozporządzenie (WE) nr 423/ określono zasady zrównoważonej eksploatacji stad dorsza w Morzu Północnym i wodach z nim sąsiadujących. W rozporządzeniu Rady (WE) nr 676/2007 z dnia 11 czerwca 2007 r. ustanawiającym wieloletni plan zarządzania połowami gładzicy i soli w Morzu Północnym 3 ustanowiono zasady dotyczące zrównoważonej eksploatacji stad gładzicy i soli w Morzu Północnym. W rozporządzeniu Rady (WE) nr 850/98 z dnia 30 marca 1998 r. w sprawie zachowania zasobów połowowych poprzez środki techniczne dla ochrony niedojrzałych organizmów morskich 7 określono techniczne środki ochronne, tj. przepisy dotyczące składu połowów, minimalny rozmiar oczek sieci, minimalną wielkość wyładunku, obszary zamknięte i okresy ochronne w odniesieniu do określonych połowów. Ustanowiono w nim również ograniczenie dotyczące połowów za pomocą sieci dryfujących. Obecnierozporządzenie to jest poddawane przeglądowi i zostanie ono zastąpione, jeżeli przyjęty zostanie wniosek Komisji dotyczący rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady w sprawie zachowania zasobów rybnych i ochrony ekosystemów morskich za pomocą środków technicznych, zmieniającego rozporządzenia Rady (WE) nr 1967/2006, (WE) nr 1098/2007, (WE) nr 1224/2009 i rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1343/2011 i (UE) nr 1380/2013 oraz uchylającego rozporządzenia Rady (WE) nr 894/97, (WE) nr 850/98, (WE) nr 2549/2000, (WE) nr 254/2002, (WE) nr 812/2004 i (WE) nr 2187/ W corocznych rozporządzeniach Rady ustalających uprawnienia do połowów i związane z nimi warunki w odniesieniu do niektórych stad ryb i grup stad ryb obowiązujące na Morzu Północnym określa się poziomy TAC dla przedmiotowych stad (najnowsze i obecnie obowiązujące jest rozporządzenie Rady (UE) 2016/72 z dnia 22 stycznia 2016 r. ustalające uprawnienia do połowów na 2016 rok dla niektórych stad ryb i grup stad ryb, stosowane w wodach Unii oraz w odniesieniu do unijnych statków rybackich w niektórych wodach nienależących do Unii oraz zmieniające rozporządzenie (UE) 2015/104 9 ). W rozporządzeniu Rady (WE) nr 1224/2009 ustanawiającym unijny system kontroli w celu zapewnienia przestrzegania przepisów wspólnej polityki rybołówstwa, zmieniającym rozporządzenia (WE) nr 847/96, (WE) nr 2371/2002, (WE) nr 811/2004, (WE) nr 768/2005, (WE) nr 2115/2005, (WE) nr 2166/2005, (WE) nr 388/2006, (WE) nr 509/2007, (WE) nr 676/2007, (WE) nr 1098/2007, (WE) nr 1300/2008, (WE) nr 1342/2008 i uchylającym rozporządzenia (EWG) nr 2847/93, (WE) nr 1627/94 oraz (WE) nr 1966/ (zwanym Dz.U. L 125 z , s. 1. COM(2016) 0134 final 2016/074 (COD). Dz.U. L 22 z , s. 1. Dz.U. L 343 z , s. 1. PL 5 PL

6 dalej rozporządzeniem Rady nr 1224/2009 ) ustanowiono ogólne wymogi w zakresie kontroli połowów oraz szczególne wymogi w zakresie kontroli planów wieloletnich. Spójność z innymi politykami Unii Wniosek oraz jego cele są spójne z polityką Unii Europejskiej, zwłaszcza z polityką dotyczącą środowiska naturalnego, spraw społecznych, rynku i handlu. 2. PODSTAWA PRAWNA, POMOCNICZOŚĆ I PROPORCJONALNOŚĆ Podstawa prawna Artykuł 43 ust. 2 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej. Zasada pomocniczości Przepisy wniosku odnoszą się do zachowania żywych zasobów morza, czyli środków, które wchodzą w zakres wyłącznych kompetencji Unii. Zasada pomocniczości nie ma zatem zastosowania. Zasada proporcjonalności Środki objęte wnioskiem są zgodne z zasadą proporcjonalności, ponieważ są odpowiednie, konieczne i żadne inne mniej restrykcyjne środki uzyskania pożądanych celów polityki nie są dostępne. Wybór instrumentów Proponowany instrument: rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady. 3. WYNIKI OCEN EX POST, KONSULTACJI Z ZAINTERESOWANYMI STRONAMI I OCEN SKUTKÓW Przeprowadzono konsultacje na różnych szczeblach, w tym na szczeblu zainteresowanych stron, naukowców, na szczeblu publicznym (w tym administracji publicznej) oraz na szczeblu służb Komisji. Konsultacje odbyły się po przeprowadzeniu procesu pełnej oceny zorganizowanego w taki sposób, by początkowe zadania i kwestie, które wymagały uwzględnienia, zostały wskazane przez DG MARE, ale by kluczowy wkład na każdym etapie zapewnili naukowcy i inni eksperci oraz zainteresowane strony, które w pełni uczestniczyły w całym procesie. Konsultacje z zainteresowanymi stronami Konsultacje z zainteresowanymi stronami przebiegały w sposób ukierunkowany w trakcie ustalania zakresu oraz w drodze konsultacji z Komitetem Doradczym ds. Morza Północnego (NSAC) 11. Komitety doradcze są organizacjami zainteresowanych stron 12 ustanowionymi w ramach poprzedniej reformy WPRyb w 2002 r., które skupiają przemysł (sektory rybołówstwa, przetwarzania i obrotu) oraz inne grupy interesów, takie jak organizacje środowiskowe i organizacje konsumentów. Komitety doradcze są podzielone według basenów morskich. W załączniku III do rozporządzenia podstawowego przewidziano komitet doradczy ds. obszaru Morza Północnego Komitet Doradczy ds. Morza Północnego (NSAC) i wyznaczono dokładny zakres odpowiadający podobszarowi IV i rejonowi IIIa ICES Obszar północno-wschodniego Atlantyku (wśród innych obszarów morskich) jest podzielony na prostokąty statystyczne ICES. ICES stworzyła różne kombinacje tych prostokątów w celu określenia PL 6 PL

7 DG MARE dwukrotnie zorganizowała warsztaty poświęcone ustalaniu zakresu. Pierwsze warsztaty odbyły się w Brukseli w dniu 27 lutego 2014 r. 14. Uczestniczyli w nich zaproszeni specjaliści naukowi oraz przedstawiciele państw członkowskich leżących nad Morzem Północnym oraz Komitet Doradczy ds. Morza Północnego i Komitet Doradczy ds. Zasobów Pelagicznych. Wspomniane warsztaty zapoczątkowały dyskusję dotyczącą opracowania i realizacji wieloletniego planu połowów wielogatunkowych w Morzu Północnym. Następnie w dniach września 2014 r. w Brukseli odbyły się drugie warsztaty poświęcone ustalaniu zakresu 15. Uczestniczyli w nich zaproszeni specjaliści naukowi oraz przedstawiciele państw członkowskich leżących nad Morzem Północnym oraz Komitet Doradczy ds. Morza Północnego. Głównymi celami warsztatów były: osiągnięcie wspólnego zrozumienia nowych prawnych i politycznych ram planów wieloletnich, omówienie wstępnego zarysu wieloletniego planu dla Morza Północnego oraz w wydzielonych grupach dalsze wspólne przemyślenia dotyczące ewentualnych elementów składowych przyszłego planu. Ponadto w październiku 2015 r. w Amsterdamie oraz w marcu 2015 r. w Kopenhadze 11 za pośrednictwem grupy dyskusyjnej ds. połowów wielogatunkowych prowadzono dyskusje z NSAC. Od 9 lutego do 4 maja 2015 r. odbyły się szeroko zakrojone, internetowe konsultacje publiczne 16. Od państw członkowskich, komitetów doradczych, organizacji reprezentujących przemysł, organizacji pozarządowych i przedstawicieli społeczeństwa otrzymano w sumie 25 szczegółowych odpowiedzi Główne wnioski są następujące: obecne plany zarządzania mają zbyt nakazowy i skomplikowany charakter. Należy je zastąpić przepisami, które opierają się na celach strategicznych i zasadach ogólnych; wszelkie nowe plany zarządzania powinny uwzględniać interakcje połowów wielogatunkowych; obowiązek wyładunku stanowi poważne wyzwanie pod względem przydziału kwot połowowych flotom nie tylko dla sektora rybołówstwa, lecz również dla państw członkowskich; na szczeblu regionalnym powinny obowiązywać szczegółowe zasady, ale musi istnieć spójność z planami zarządzania dla obszarów sąsiadujących; wielu respondentów wyraża zgodę, aby głównymi gatunkami docelowymi były dorsz, plamiak, czarniak, witlinek, sola, gładzica i homarzec. Są różne punkty widzenia w kwestii włączenia dodatkowych gatunków docelowych i poziomu ochrony innych gatunków. Ogólnie państwa członkowskie i sektor rybołówstwa preferują skupienie się na głównych gatunkach docelowych, natomiast organizacje pozarządowe chcą ustalenia celów szczegółowych dla każdego z gatunków eksploatowanych w Morzu Północnym; różnych obszarów, podobszarów, jednostek i rejonów i podrejonów. Do określenia stad ryb w obszarze ICES stosuje się różne kombinacje przedmiotowych stref ICES. Warsztaty poświęcone ustalaniu zakresu w sprawie zarządzania połowami wielogatunkowymi w Morzu Północnym, Bruksela, dnia 27 lutego 2014 r. Przegląd. Ref.Ares (2015) /06/2015. Drugie warsztaty poświęcone ustalaniu zakresu: zarządzanie połowami wielogatunkowymi stad dennych w Morzu Północnym. Przegląd dyskusji. Ref.Ares (2015) /06/ PL 7 PL

8 środki techniczne wprowadzane na podstawie planu zarządzania należy uzgodnić na szczeblu regionalnym. Gromadzenie i wykorzystanie wiedzy eksperckiej Naukowcy pracujący pod auspicjami Komitetu Naukowo-Technicznego i Ekonomicznego ds. Rybołówstwa (STECF) 17 i Międzynarodowej Rady Badań Morza (ICES) 18 oraz Grupa ds. Oceny Zasobów Morskich (MRAG) działająca w ramach umowy z Komisją wykonali większość prac i konsultacji potrzebnych do sporządzenia oceny obowiązujących przepisów. Oceny ex post / kontrole sprawności obowiązującego prawodawstwa STECF, ICES i MRAG przeprowadziły szereg ocen bieżącego planu zarządzania obejmującego stada dorsza 2 (zwanego dalej planem zarządzania dotyczącym dorsza ) i planu zarządzania obejmującego solę i gładzicę występujące w Morzu Północnym 3 (dalej zwanego planem zarządzania dotyczącym ryb płastugokształtnych ) przed reformą WPRyb. W przypadku planu zarządzania dotyczącego ryb płastugokształtnych MRAG dokonała oceny skutków wariantów planu od pierwszego, tj. etapu odbudowy, do drugiego, tj. etapu zarządzania 19 w 2009 r., ponieważ taki przegląd przewidziano w samym planie bezzwłocznie po stwierdzeniu, że populacja obu obserwowanych stad utrzymuje się przez dwa kolejne lata w bezpiecznych granicach biologicznych. Grupa ekspertów STECF, która spotkała się w Vigo w październiku 2010 r. 20, również dokonała oceny planu zarządzania dotyczącego ryb płastugokształtnych. W 2011 r. odbyły się dwa spotkania w celu przeprowadzenia retrospektywnego przeglądu licznych planów zarządzania 2, w tym planu zarządzania dotyczącego dorsza: pierwszym było posiedzenie wspólnej grupy ekspertów STECF/ICES w Kopenhadze w lutym/marcu 2011 r. 21, a drugim posiedzenie uzupełniające w czerwcu 2011 r. 5 w Hamburgu. Oba spotkania były otwarte dla uczestników z NSAC i administracji państw członkowskich. Przeprowadzone analizy zaowocowały między innymi wnioskami, że korzystne byłoby połączenie planu zarządzania dotyczącego dorsza 2 z planami dotyczącymi homarca oraz plamiaka, czarniaka, witlinka, soli i gładzicy występujących w Morzu Północnym oraz że plan nie umożliwił kontroli śmiertelności połowowej, jak to przewidywano. Służby Komisji nie podjęły żadnych działań, aby dokonać rewizji planu w tamtym czasie ze względu na międzyinstytucjonalny spór dotyczący kompetencji w zakresie zarządzania. Po przedstawieniu przez międzyinstytucjonalną grupę zadaniową ds. rozwiązania tego sporu swoich wniosków 22 i po przyjęciu nowej WPRyb w pracach nad ocenami można było uwzględnić nowy kontekst polityczny. W 2014 r. grupa ekspertów STECF spotkała się w Varese we Włoszech w dniach marca w celu przygotowania retrospektywnej oceny planu zarządzania dotyczącego ryb Decyzja Komisji z dnia 26 sierpnia 2005 r. ustanawiająca Komitet Naukowo-Techniczny i Ekonomiczny ds. Rybołówstwa (2005/629/WE). Skutki gospodarcze i społeczne wieloletnich planów zarządzania w odniesieniu do gładzicy i soli występujących w Morzu Północnym, sprawozdanie końcowe, Fish/2006/09 Sprawozdanie podgrupy ds. celów i strategii zarządzania (SGMOS 10-06). Część b) Ocena skutków wieloletniego planu dotyczącego gładzicy i soli występujących w Morzu Północnym. Sprawozdanie w sprawie zakresu oceny skutków w odniesieniu do dorsza bałtyckiego oraz oceny dorsza w cieśninie Kattegat, w Morzu Północnym, w wodach na zachód od Szkocji oraz Morzu Irlandzkim (STECF-11-02). PL 8 PL

9 płastugokształtnych7. Później STECF dokonał przeglądu tej oceny na swoim posiedzeniu plenarnym w Brukseli w marcu 2014 r. 23. Państwa członkowskie, przedstawiciele sektora rybołówstwa, naukowcy 24, 25, 26, 27, 28, 29, 30, 31, 32, 33, 34 oraz organizacje środowiskowe uważają, że obecne plany zarządzania są nieskuteczne, mają zbyt nakazowy charakter, stanowią niepotrzebne obciążenie i są szkodliwe pod względem gospodarczym dla unijnego sektora rybołówstwa. W szczególności system dni na morzu wywołał falę krytyki. W swojej ocenie planu zarządzania dotyczącego dorsza 2 STECF stwierdził, że plan nie pozwalał na kontrolę śmiertelności połowowej, jak to przewidywano, oraz że krótkoterminowe skutki gospodarcze planu zarządzania nie były jasne. W odniesieniu do planu zarządzania dotyczącego ryb płastugokształtnych STECF stwierdził, że mało prawdopodobne było, aby zaobserwowana odbudowa stad soli i gładzicy wynikała z ograniczeń dni na morzu 25. Plan zarządzania dotyczący dorsza 2 również spotkał się z dużą krytyką za wprowadzenie dalszych ograniczeń, nawet gdy stada dorsza w Morzu Północnym zaczynały się odbudowywać w ostatnich latach. Skutkiem jego wprowadzania było nie tylko ograniczenie połowów dorsza w Morzu Północnym, który stanowi około 5 % wyładowanych ryb, lecz również zatrzymywanie statków rybackich w porcie nawet wtedy, gdy mają kwotę połowową na 95 % innych ryb. Sytuacja ta została skrytykowana w całym sektorze rybołówstwa jako wysoce niesprawiedliwa i nieproporcjonalna. System dni na morzu również spotkał się z krytyką ze strony niektórych zainteresowanych stron, zamiast bowiem chronić stada ryb, przynosił odwrotne skutki szkodzące środowisku, ponieważ na przykład statki o ograniczonym budżecie dni połowowych muszą poławiać blisko brzegu, gdzie gromadzą się ryby młode. Podobnie przedstawiciele sektora rybołówstwa Morza Północnego utrzymywali w trakcie konsultacji społecznych w sprawie tej inicjatywy, że surowe ograniczenia czasu, jaki mogą spędzać na morzu, utrudniają im poszukiwanie obszarów połowowych o mniejszej liczebności populacji dorsza, więc ograniczenia zaostrzają problem niechcianych połowów dorsza w połowach wielogatunkowych. Co więcej, system zarządzania dniami na morzu doprowadził do znacznego obciążenia administracyjnego Komisji i władz państw członkowskich. 23 Sprawozdanie dotyczące oceny/ustalania zakresu planów zarządzania: ocena wieloletniego planu zarządzania stadami gładzicy i soli w Morzu Północnym (STECF-14-03) Sprawozdanie z 45. Posiedzenia Plenarnego Komitetu Naukowo-Technicznego i Ekonomicznego ds. Rybołówstwa (PLEN-14-01) %208%20Management%20Measures%20North%20Sea%2026%2003% pdf 29 MRAG i in. (2014). Badanie potwierdzające potrzebę opracowywania nowych ram technicznych środków ochronnych w ramach WPRyb. Część 2: retrospektywna i prospektywna ocena wspólnej polityki rybołówstwa z wyłączeniem jej wymiaru międzynarodowego. Bruksela, 265 s PECH_ET(2014)529053_EN.pdf Landing+Obligations+-+part+4_JRC93045.pdf Management+plans+II+-+area+definitions_JRC73150.pdf Poseidon Aquatic Resource Management, część 2 badania. Doświadczenia administracyjne w zakresie zarządzania nakładami połowowymi na północno-wschodnim Atlantyku ( Administrative experience with effort management concerning the NE Atlantic, grudzień 2010 r.). PL 9 PL

10 Ocena skutków Oceny skutków wieloletniego planu dotyczącego Morza Północnego dokonano w odniesieniu do nowej WPRyb i zmiany rozporządzeń dotyczących środków technicznych. W nowej WPRyb przewidziano między innymi nowy obowiązek wyładunku, termin osiągnięcia maksymalnego podtrzymywalnego połowu (MSY) i regionalizację. W tym kontekście źródłem informacji na temat tych zagadnień stały się liczne sprawozdania, badania i umowy. Zagadnienia te obejmują: reformę WPRyb 24 ; skutki wprowadzenia obowiązku wyładunku 25,26 ; społeczno-ekonomiczne wymiary WPRyb 27,28 ; opracowanie nowego rozporządzenia w sprawie środków technicznych 29 ; kwestie dotyczące połowów wielogatunkowych w UE 30, w tym efekty blokujące 31 ; kwestie dotyczące obszarów zarządzania w odniesieniu do nowych wieloletnich planów 32 ; kwestie dotyczące zarządzania poprzez stosowanie MSY 33. Szczegółowej analizie poddano dwa warianty legislacyjne: (wariant 1 zarządzanie na podstawie rozporządzenia podstawowego oraz wariant 2 ustanowienie jednego wieloletniego planu dotyczącego połowu wielogatunkowego). Ponadto rozważono szereg podwariantów wariantu 2 dotyczących: (i) wyznaczania obszarów, (ii) wyboru metody ułatwiającej wprowadzenie obowiązku wyładunku, (iii) wyboru przedziałów F MSY, (iv) wyboru gatunków objętych planem, (v) terminu osiągnięcia F MSY oraz (vi) ram czasowych dla odbudowy stad do poziomów ostrożnego zarządzania. Wybór preferowanego wariantu w odniesieniu do pierwszych czterech zmiennych był możliwy w oparciu o analizę jakościową. Ostatnie dwie zmienne poddano ilościowej ocenie skutków oraz porównano z wariantem 1. Preferowany jest zatem wariant 2 (jeden wieloletni plan dotyczący połowu wielogatunkowego), zgodnie z którym F MSY zostanie osiągnięty najpóźniej do 2020 r., a stada zostaną szybko odbudowane do poziomów ostrożnego zarządzania. Po osiągnięciu F MSY w przypadku któregokolwiek określonego stada eksploatacja nie może przekroczyć F MSY dla tego stada. Preferowany wariant (jeden wieloletni plan dotyczący połowów wielogatunkowych w odniesieniu do połowów dennych na Morzu Północnym) jest o wiele skuteczniejszy pod względem realizacji któregokolwiek z celów inicjatywy niż wariant 1 (rozporządzenie podstawowe). W przeciwieństwie do wariantu 1, wariant 2 wpłynie pozytywnie na środowisko. Zasadniczo, w porównaniu z wariantem 1, skutki gospodarcze i społeczne są także pozytywne. Preferowane podwarianty osiągnięcie F MSY najpóźniej do 2020 r. oraz szybki okres odbudowy w jeszcze większym stopniu przyczynią się do wzmocnienia pozytywnych skutków. Z gospodarczego punktu widzenia rentowność zasadniczo wzrośnie, głównie z powodu ograniczenia kosztów zmiennych oraz dzięki dostępności zasobów połowowych. Ze społecznego punktu widzenia ulegną zmniejszeniu obciążenia administracyjne MŚP i nie zostaną utracone miejsca pracy. Ze środowiskowego punktu widzenia szybki okres odbudowy przyczynia się do zmniejszenia ryzyka wyniszczenia stada oraz do zwiększenia średniej biomasy. PL 10 PL

11 Ponadto zlikwidowanie niecieszącego się popularnością systemu dni na morzu i wymogu jednolitego obszaru połowów przyczyni się do uproszczenia ram prawnych i zmniejszenia obciążenia administracyjnego państw członkowskich i sektora rybołówstwa. Sprawność regulacyjna i uproszczenie Chociaż przedmiotowy plan nie jest powiązany z REFIT, obciążenie regulacyjne ulega dzięki niemu ograniczeniu,, przyjęcie planu doprowadziłoby bowiem do uchylenia dwóch rozporządzeń, które mają zostać połączone w jego ramach. W rozporządzeniu Rady (WE) nr 1342/2008 z dnia 18 grudnia 2008 r. ustanawiającym długoterminowy plan w zakresie zasobów dorsza i połowów tych zasobów oraz uchylającym rozporządzenie (WE) nr 423/2004 określono zasady zrównoważonej eksploatacji zasobów dorsza w Morzu Północnym i wodach z nim sąsiadujących 2. W rozporządzeniu Rady (WE) nr 676/2007 z dnia 11 czerwca 2007 r. ustanawiającym wieloletni plan zarządzania połowami gładzicy i soli w Morzu Północnym ustanowiono zasady dotyczące zrównoważonej eksploatacji stad gładzicy i soli w Morzu Północnym 3. Zdecydowaną większość (98 %) przedsiębiorstw w sektorze połowów dennych i przetwórstwa dennego obszaru Morza Północnego stanowią MŚP lub mikroprzedsiębiorstwa. W obecnym systemie przedsiębiorstwa, w szczególności MŚP, ponoszą znaczne koszty ekonomiczne prowadzenia działalności; straty te powodowane są skomplikowanymi przepisami i w przyszłości będzie można ich uniknąć (bezpośrednie korzyści uproszczenia). Zrównoważona eksploatacja przyczyni się do większej rentowności, co doprowadzi do poprawy wyników gospodarczych. Rybacy będą mieli większą swobodę w podejmowaniu decyzji, gdzie i kiedy dokonywać połowów. Wraz z wyeliminowaniem systemu nakładów połowowych nie tylko zmniejszeniu ulega obciążenie administracyjne w sektorze, w tym nadmierna sprawozdawczość, lecz również obciążenie administracji krajowych, które przetwarzają i monitorują takie sprawozdania. Nie dotyczy Prawa podstawowe 4. WPŁYW NA BUDŻET Brak wpływu na budżet. 5. ELEMENTY FAKULTATYWNE Plany wdrożenia oraz monitorowanie, ocena i sprawozdania W rozporządzeniu Rady nr 1224/ przewidziano ramy prawne kontroli i inspekcji oraz egzekwowania przepisów w celu zapewnienia przestrzegania przepisów WPRyb. Zgodnie z art. 43 tego rozporządzenia w planach wieloletnich należy ustalić progi, powyżej których połowy stad objętych planami wieloletnimi muszą być wyładowywane w wyznaczonych portach. Ponadto w planie wprowadzono zasady dotyczące obszaru i połowów, jeżeli chodzi o wymogi uprzedniego powiadomienia określone w art. 17 rozporządzenia Rady nr 1224/2009. W planie przewidziano okresową ocenę skutków w obrębie określonych stad w oparciu o opinie naukowe. Sprawą nadrzędną jest wskazanie stosownego okresu dla takiej oceny, a mianowicie okresu, który umożliwia przyjęcie i wdrożenie zregionalizowanych środków oraz wykazanie ich wpływu na stada i połowy. W planie należy również uwzględnić metodę pracy organizacji naukowych, w tym ich regularne analizy porównawcze. Ostatnio, gdy ocena PL 11 PL

12 obejmowała okres trzech lat, wydanie opinii naukowej było niemożliwe z powodu braku wystarczających danych lub znajomości tendencji, które można byłoby poddać ocenie. W związku z tym ocenę planu należy przeprowadzać co pięć lat. Należy w związku z tym zauważyć, że ocena okresowa skutków planu nie oznacza, że prawodawcy nie będą mogli wprowadzać do niego zmian, gdyby wymagały tego nowe osiągnięcia naukowe bądź zmiany polityczne lub społeczno-ekonomiczne. Szczegółowe objaśnienia poszczególnych przepisów wniosku Zgodnie z nadrzędnym celem WPRyb w zakresie ochrony zasobów rybołówstwa, a zwłaszcza z art. 9 i 10 rozporządzenia podstawowego, w którym nałożono wymóg opracowywania planów wieloletnich, główne elementy planu obejmują: Zakresem planu objęto stada denne oraz połowy eksploatujące te stada w Morzu Północnym; Cele i wartości docelowe (osiągnięcie poziomów śmiertelności połowowej zgodnie z zasadą maksymalnego podtrzymywalnego połowu). Zgodnie z art. 10 rozporządzenia podstawowego wartości docelowe powinny być wymierne. Proponowane wartości docelowe wyrażane są jako wskaźniki śmiertelności połowowej około F MSY zgodnie z zaleceniami ICES. Te wskaźniki F MSY umożliwiają uzyskanie maksymalnego podtrzymywalnego połowu w odniesieniu do stad, których to dotyczy; wydaje się też, że umożliwiają dostosowania w przypadku zmiany opinii naukowej przy jednoczesnym zachowaniu wysokiego poziomu przewidywalności; Punkty odniesienia do celów ochrony wyrażone w tonach biomasy stada tarłowego lub liczebność wyrażona liczbami ujętymi w planie określa ICES, zazwyczaj za pomocą swojej analizy porównawczej. W przypadku braku opinii na temat biomasy stada tarłowego lub punktów odniesienia dotyczących liczebności należy podjąć działania, jeżeli z opinii naukowej wynika, że dane stado jest zagrożone. Środki ochronne oraz specjalne środki ochronne wiążą się z punktami odniesienia do celów ochrony. Jeżeli z opinii naukowej wynika, że którekolwiek stado znajduje się poniżej tego poziomu, należy obniżyć TAC dla takiego stada. Ten środek można uzupełnić w razie potrzeby środkami takimi jak środki techniczne, środki nadzwyczajne Komisji lub państwa członkowskiego. Przepisy dotyczące obowiązku wyładunku, które mają zostać przyjęte w ramach regionalizacji, są niezbędne do umożliwienia ewentualnego przyszłego wprowadzania wyłączeń z obowiązku wyładunku dotyczących gatunków, co do których dowody naukowe wykazują wysokie wskaźniki przeżycia, oraz wyłączeń de minimis zgodnie ze zmianami w zakresie opinii naukowej. Przewidziano przepisy dotyczące kontroli uprzednich powiadomień, dzienników połowowych oraz wyznaczonych portów. Jeżeli chodzi o wymogi dotyczące uprzedniego powiadomienia i dziennika połowowego, niezbędne jest dostosowanie ogólnych przepisów rozporządzenia nr 1224/2009 do specyfiki Morza Północnego oraz połowów dennych w Morzu Północnym. Jeżeli chodzi o wyznaczone porty, w rozporządzeniu nr 1224/2009 nałożono obowiązek, zgodnie z którym w planach wieloletnich należy przyjąć wartości progowe, PL 12 PL

13 powyżej których połowy stad dennych powinny być wyładowywane wyłącznie w portach o zaostrzonej kontroli. Okresowa ocena danego planu w oparciu o opinie naukowe: ocenę planu należy przeprowadzać co pięć lat. Okres ten umożliwia początkowo pełne wdrożenie obowiązku wyładunku, a także przyjęcie i wdrożenie zregionalizowanych środków oraz wykazanie ich wpływu na stada i połowy. Jest to również minimalny okres wymagany przez organy naukowe. Ostatnio, gdy ocena obejmowała okres trzech lat, wydanie opinii naukowej było niemożliwe z powodu braku wystarczających danych lub znajomości tendencji, które można byłoby poddać ocenie. PL 13 PL

14 2016/0238 (COD) Wniosek ROZPORZĄDZENIE PARLAMENTU EUROPEJSKIEGO I RADY w sprawie ustanowienia wieloletniego planu w odniesieniu do stad dennych w Morzu Północnym oraz połowów eksploatujących te stada, uchylające rozporządzenie Rady (WE) nr 676/2007 i rozporządzenie Rady (WE) nr 1342/2008 PARLAMENT EUROPEJSKI I RADA UNII EUROPEJSKIEJ, uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, w szczególności jego art. 43 ust. 2, uwzględniając wniosek Komisji Europejskiej, po przekazaniu projektu aktu ustawodawczego parlamentom narodowym, uwzględniając opinię Europejskiego Komitetu Ekonomiczno-Społecznego 1, stanowiąc zgodnie ze zwykłą procedurą ustawodawczą, a także mając na uwadze, co następuje: (1) Konwencja Narodów Zjednoczonych o prawie morza z dnia 10 grudnia 1982 r., której Unia jest stroną, przewiduje obowiązek ochrony, w tym utrzymania lub odtwarzania populacji poławianych gatunków na poziomach, które mogą zapewnić maksymalny podtrzymywalny połów (MSY). (2) Podczas Światowego Szczytu Zrównoważonego Rozwoju, który miał miejsce w Nowym Jorku w 2015 r., Unia i państwa członkowskie zobowiązały się, by do 2020 r. skutecznie uregulować odławianie i zaprzestać przełowień, nielegalnych, nieraportowanych i nieuregulowanych połowów i destrukcyjnych praktyk połowowych oraz wdrożyć uzasadnione naukowo plany zarządzania w celu odbudowania w jak najkrótszym czasie stad ryb co najmniej do poziomów zdolnych do uzyskania MSY wynikającego z ich cech biologicznych. (3) W rozporządzeniu Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1380/ ustanowiono przepisy wspólnej polityki rybołówstwa ( WPRyb ) zgodnie z międzynarodowymi zobowiązaniami Unii. WPRyb powinna przyczyniać się do ochrony środowiska morskiego, do zrównoważonego zarządzania wszystkimi gatunkami eksploatowanymi w celach handlowych oraz w szczególności do osiągnięcia dobrego stanu środowiska do 2020 r., jak określono w art. 1 ust. 1 dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2008/56/WE Dz.U. C [ ] z [ ], s. [ ]. Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1380/2013 z dnia 11 grudnia 2013 r. w sprawie wspólnej polityki rybołówstwa, zmieniające rozporządzenia Rady (WE) nr 1954/2003 i (WE) nr 1224/2009 oraz uchylające rozporządzenia Rady (WE) nr 2371/2002 i (WE) nr 639/2004 oraz decyzję Rady 2004/585/WE (Dz.U. L 354 z , s. 22). Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady 2008/56/WE z dnia 17 czerwca 2008 r. ustanawiająca ramy działań Wspólnoty w dziedzinie polityki środowiska morskiego (dyrektywa ramowa w sprawie strategii morskiej) (Dz.U. L 164 z , s. 19). PL 14 PL

15 (4) Cele WPRyb obejmują między innymi zapewnienie rybołówstwa i akwakultury zrównoważonych pod względem środowiskowym w perspektywie długookresowej, stosowanie wobec zarządzania rybołówstwem podejścia ostrożnościowego oraz wdrożenie podejścia ekosystemowego do zarządzania rybołówstwem. (5) Aby zapewnić realizację celów WPRyb, należy przyjąć szereg odpowiednich środków ochronnych w dowolnym połączeniu, takich jak plany wieloletnie, środki techniczne, ustalenie i przydział uprawnień do połowów. (6) Zgodnie z art. 9 i 10 rozporządzenia (UE) nr 1380/2013 podstawę planów wieloletnich stanowić będą opinie naukowe, techniczne i ekonomiczne, które będą obejmować cele, wymierne cele z wyraźnymi ramami czasowymi, punkty odniesienia do celów ochrony i środki ochronne. (7) W rozporządzeniach Rady (WE) nr 1342/ i (WE) nr 676/ ustanowiono zasady zrównoważonej eksploatacji stad dorsza atlantyckiego, gładzicy i soli w Morzu Północnym i wodach z nim sąsiadujących. Wspomniane gatunki oraz inne stada denne są poławione w połowach wielogatunkowych. Należy zatem ustanowić jeden plan wieloletni, w którym uwzględnione zostaną takie interakcje techniczne. (8) Ponadto wieloletni plan tego rodzaju powinien mieć zastosowanie do wszystkich stad dennych oraz ich połowów w Morzu Północnym. (9) Niektóre stada denne są eksploatowane zarówno w Morzu Północnym, jak i w wodach z nim sąsiadujących (międzystrefowe zasoby rybne). W związku z tym należy rozszerzyć zakres określonych w planie przepisów dotyczących wartości docelowych i środków ochronnych odnoszących się do stad eksploatowanych głównie w Morzu Północnym na obszary znajdujące się poza obrębem Morza Północnego. Ponadto w odniesieniu do międzystrefowych zasobów rybnych eksploatowanych głównie poza obrębem Morza Północnego w planach wieloletnich należy ustanowić wartości docelowe i środki ochronne dotyczące obszarów leżących poza Morzem Północnym, na których stada te są głównie eksploatowane, rozszerzając ich zakres na obszar Morza Północnego. (10) Założeniem planu powinno być przyczynienie się do realizacji celów WPRyb, a w szczególności osiągnięcie i utrzymanie MSY odnośnych stad, przyczynienie się do wdrożenia obowiązku wyładunku dotyczącego stad dennych podlegających limitom połowowym oraz przyczynianie się do wdrożenia podejścia ekosystemowego do zarządzania rybołówstwem. (11) Artykuł 16 ust. 4 rozporządzenia (UE) nr 1380/2013 zawiera wymóg ustalania uprawnień do połowów zgodnie z celami określonymi w planach wieloletnich. (12) Należy ustanowić docelowy wskaźnik śmiertelności połowowej (F) odpowiadający celowi, jakim jest osiągnięcie i utrzymanie MSY jako przedziałów wartości, które są spójne z osiągnięciem maksymalnego podtrzymywalnego połowu (F MSY ). Wspomniane przedziały oparte na opinii naukowej są niezbędne do zapewnienia elastyczności w uwzględnianiu zmian opinii naukowej, do przyczynienia się do wdrożenia obowiązku wyładunku oraz uwzględniania cech połowów wielogatunkowych. Przedziały F MSY zostały obliczone przez Międzynarodową Radę 4 5 Rozporządzenie Rady (WE) nr 1342/2008 z dnia 18 grudnia 2008 r. ustanawiające długoterminowy plan w zakresie zasobów dorsza i połowów tych zasobów oraz uchylające rozporządzenie (WE) nr 423/2004 (Dz.U. L 348 z , s. 20). Rozporządzenie Rady (WE) nr 676/2007 z dnia 11 czerwca 2007 r. ustanawiające wieloletni plan zarządzania połowami gładzicy i soli w Morzu Północnym (Dz.U. L 157 z , s. 1). PL 15 PL

16 Badań Morza (ICES) i mają zapewnić maksymalnie 5-procentowe ograniczenie wysokiego odłowu długoterminowego w stosunku do MSY 6. Górna granica przedziału jest ograniczona, aby prawdopodobieństwo spadku liczebności stada poniżej wartości B lim lub wartości Abundance limit nie przekraczało 5 %. Górna granica przedziału jest również zgodna z zasadą doradczą 7 ICES, zgodnie z którą w przypadku, gdy stan biomasy tarłowej lub liczebności jest zły, wartość F należy zmniejszyć do wartości nieprzekraczającej górnej granicy równej wartości punktu F MSY pomnożonego przez biomasę tarłową lub liczebność w roku obowiązywania TAC, podzielonego przez wartość MSY B trigger lub wartość Abundance limit. ICES wykorzystuje powyższe założenia oraz zasadę doradczą przy przedstawianiu opinii naukowych dotyczących śmiertelności połowowej i wariantów połowowych. (13) Do celów ustalania uprawnień do połowów należy co do zasady stosować górny pułap przedziałów F MSY oraz jeżeli stan danego stada zostanie uznany za dobry w niektórych przypadkach wyznaczyć górną granicę. Ustalenie uprawnień do połowów do wysokości górnej granicy powinno być możliwe wyłącznie wówczas, gdy opinia naukowa lub dowody wskazują, że jest to niezbędne do osiągnięcia celów określonych w niniejszym rozporządzeniu w odniesieniu do połowów wielogatunkowych lub do uniknięcia szkody dla stada spowodowanej dynamiką wewnątrz- lub międzygatunkową, lub w celu ograniczenia rocznych wahań wysokości uprawnień do połowów. (14) Gdy wartości docelowe MSY są niedostępne, należy zastosować zasadę podejścia ostrożnościowego. (15) W przypadku stad, dla których są one dostępne, oraz dla potrzeb stosowania środków ochronnych, należy określić punkty odniesienia do celów ochrony wyrażone jako progowe poziomy biomasy tarłowej dla stad ryb oraz progowe poziomy liczebności dla homarca. (16) W odniesieniu do jednostek funkcjonalnych homarca, w odniesieniu do których są one dostępne, należy zastosować następujące progowe poziomy liczebności: liczebność minimalną (Abundance buffer ) odpowiadającą punktowi odniesienia B buffer określonemu przez Komitet Doradczy ds. Morza Północnego w długoterminowym planie zarządzania homarcem w Morzu Północnym 8 oraz liczebność graniczną (Abundance limit ) odpowiadającą wartości B trigger liczebności MSY (równoważnej B lim ) określonej przez ICES 7. (17) Należy przewidzieć odpowiednie środki ochronne, na wypadek gdyby wielkość stada zmalała poniżej tych poziomów. Środki ochronne powinny obejmować ograniczenie uprawnień do połowów i szczególne środki ochronne, w przypadku gdy w opinii naukowej wskazano potrzebę zastosowania środków naprawczych. Środki te w stosownych przypadkach należy uzupełnić wszelkimi innymi środkami, takimi jak środki Komisji zgodnie z art. 12 rozporządzenia (UE) nr 1380/2013 lub środki państwa członkowskiego zgodnie z art. 13 rozporządzenia (UE) nr 1380/2013. (18) Należy przyjąć pewne dodatkowe środki, aby nie dopuścić do przekroczenia TAC przydzielonych dla każdego ze stad w połowach wielogatunkowych. 6 UE zwróciła się do ICES o przedstawienie przedziałów F MSY dla wybranych stad z Morza Północnego i Morza Bałtyckiego. 7 Kontekst ogólny opinii ICES, lipiec 2015 r. 8 Długoterminowy plan zarządzania homarcem w Morzu Północnym PL 16 PL

17 (19) Należy ustanowić wartość TAC dla homarca w obszarach ICES IIa i IV, będącą sumą limitów połowowych ustanowionych dla każdej jednostki funkcjonalnej oraz dla prostokątów statystycznych ICES znajdujących się poza obrębem jednostek funkcjonalnych w tym obszarze TAC. Nie wyklucza to jednak przyjęcia środków ochronnych dla określonych jednostek funkcjonalnych. (20) Aby zapewnić zgodność z obowiązkiem wyładunku ustanowionym na mocy art. 15 ust. 1 rozporządzenia (UE) nr 1380/2013, w planie należy przewidzieć dodatkowe środki zarządzania. (21) Zgodnie z wymogami rozporządzenia (UE) nr 1380/2013 należy ustanowić termin składania wspólnych zaleceń przez państwa członkowskie, które mają bezpośredni interes w zarządzaniu. (22) W celu zapewnienia zgodności ze środkami określonymi w niniejszym rozporządzeniu należy przyjąć szczegółowe środki kontroli poza środkami przewidzianymi w rozporządzeniu Rady (WE) nr 1224/ (23) Uznając, że na Morzu Północnym wiele małych statków prowadzi krótkie rejsy połowowe, należy rozszerzyć obowiązek stosowania uprzedniego powiadomienia określony w art. 17 rozporządzenia (WE) nr 1224/2009 na wszystkie statki o długości całkowitej wynoszącej co najmniej osiem metrów, a uprzednie powiadomienie należy składać co najmniej na godzinę przed szacowanym czasem przybycia do portu. Biorąc jednak pod uwagę wpływ rejsów, które wiążą się z połowem bardzo małych ilości ryb, na przedmiotowe stada oraz obciążeń administracyjnych związanych z uprzednim powiadamianiem, należy ustalić próg dla takich uprzednich powiadomień. (24) Podobnie obowiązek stosowania dziennika połowowego zgodnie z art. 14 rozporządzenia (WE) nr 1224/2009 należy rozszerzyć na statki o całkowitej długości wynoszącej co najmniej osiem metrów. (25) Należy ustanowić progi w odniesieniu do stad dennych, powyżej których statek rybacki ma obowiązek dokonać wyładunku w wyznaczonym porcie lub w miejscu znajdującym się blisko brzegu, zgodnie z art. 43 rozporządzenia (WE) nr 1224/2009. Ponadto przy wyznaczaniu tych portów lub miejsc znajdujących się blisko brzegu państwa członkowskie powinny stosować kryteria przewidziane w art. 43 ust. 5 tego rozporządzenia w taki sposób, aby zapewnić skuteczną kontrolę stad objętych niniejszym rozporządzeniem. (26) Zgodnie z art. 10 ust. 3 rozporządzenia (UE) nr 1380/2013 należy ustanowić przepisy dotyczące okresowej oceny, której Komisja będzie poddawać stosowność oraz skuteczność stosowania niniejszego rozporządzenia. Ocena taka powinna nastąpić po okresowej ocenie planu i zostać przeprowadzona na podstawie okresowej oceny planu opartej na opiniach naukowych: ocenę planu należy przeprowadzać co pięć lat. Okres ten umożliwia pełne wdrożenie obowiązku wyładunku, a także przyjęcie i wdrożenie zregionalizowanych środków oraz wykazanie ich wpływu na stada i połowy. Jest to również minimalny okres wymagany przez organy naukowe. 9 Rozporządzenie Rady (WE) nr 1224/2009 z dnia 20 listopada 2009 r. ustanawiające unijny system kontroli w celu zapewnienia przestrzegania przepisów wspólnej polityki rybołówstwa, zmieniające rozporządzenia (WE) nr 847/96, (WE) nr 2371/2002, (WE) nr 811/2004, (WE) nr 768/2005, (WE) nr 2115/2005, (WE) nr 2166/2005, (WE) nr 388/2006, (WE) nr 509/2007, (WE) nr 676/2007, (WE) nr 1098/2007, (WE) nr 1300/2008, (WE) nr 1342/2008 i uchylające rozporządzenia (EWG) nr 2847/93, (WE) nr 1627/94 oraz (WE) nr 1966/2006 (Dz.U. L 343 z , s. 1). PL 17 PL