MSZA ŚWIĘTA. w nadzwyczajnej formie rytu rzymskiego XII NIEDZIELA PO ZESŁANIU DUCHA ŚWIĘTEGO

Transkrypt

1 MSZA ŚWIĘTA w nadzwyczajnej formie rytu rzymskiego XII NIEDZIELA PO ZESŁANIU DUCHA ŚWIĘTEGO

2 Formularz Mszy Teksty Mszy Deus, in adiutorium nie są tak przeniknięte zwycięską radością wielkanocną, jak w poprzednią niedzielę; widzimy, jak spragniona odkupienia ludzkość śpieszy do świątyni szukając pomocy. Introit jest wołaniem o pomoc, brzmiącym od tysięcy lat (każda godzina kanoniczna tak się zaczyna); odmawiamy go za siebie, ale również w imieniu nieodkupionej ludzkości. Kościół uczy nas wyciągać błagalnie ręce w modlitwie, abyśmy do uzyskania obiecanych darów bez przeszkody zdążali. Oba czytania i Ofiarowanie mają wspólną cechę: porównanie Starego Przymierza z Nowym i uznanie wyższości Nowego nad Starym. Epistoła w swym znaczeniu dosłownym jest nieco trudna. W zastosowaniu liturgicznym wskazuje na chwałę nowego Mojżesza, Jezusa Chrystusa, który w blasku przemienienia staje obecnie przed nami w świętej Ofierze, wskazuje również na wspaniałość królestwa Bożego, które Kościół nam otwiera, a Duch Św. w nas zakłada. Sami z siebie jesteśmy biednymi stworzeniami, ale zdolność nasza z Boga jest, z Chrystusa. Duch, który ożywia, to Duch Święty. Po niedzielnej Mszy św. i my powinniśmy iść w dzień powszedni w blasku chwały dzieci Bożych. W Graduale wyrażona jest serdeczna wdzięczność za tę chwałę, którąśmy otrzymali. Śpiew Alleluja robi szczególne wrażenie: opiewa głębokie cierpienie, prześwietlone wielkanocnym Alleluja (takie odniesiemy wrażenie zwłaszcza wtedy, gdy odmówimy cały psalm, najsmutniejszy ze wszystkich psalmów); myślimy tu o Kościele, który wśród cierpień czeka na swoje zmartwychwstanie; może i twoja dusza musi śpiewać takie Alleluja (jak widzimy, oba śpiewy znowu zamieniły swoje role). Ewangelia wynagradza nas za nieco trudną do zrozumienia Epistołę: jest ona bogata w myśli. O ileż jesteśmy szczęśliwsi od Proroków i królów Starego Testamentu Dziś znowu możemy widzieć ponowienie dzieła odkupienia w Ofierze świętej; jesteśmy widzącymi i słyszącymi. Przed nami zjawia się miłosierny Samarytanin: podobieństwo stało się rzeczywistością dzięki Jego życiu jako Odkupiciela; urzeczywistnia się ono w moim życiu, urzeczywistnia się także w dzisiejszej ofierze; jesteśmy zgromadzeni w prawdziwym pandokeion w domu dla wszystkich ; On to nalewa oliwy i wina (sakramenty, Eucharystia) na nasze rany. Dziś w świętej Ofierze widzimy Zbawiciela, jak na krzyżu składa okup za nas okup, i jak płaci za opiekę nad nami chorymi. W Ofertorium widzimy obraz ze Starego Testamentu: Mojżesza, błagającego za ludem i jednającego z Bogiem ten lud występny; jest to obraz Chrystusa na krzyżu. Sekreta i modlitwa po Komunii św., zgodnie z przebłagalnym charakterem Mszy św., wyrażają prośbę o przebaczenie. Śpiew na Komunię św. jest znowu pięknym eucharystycznym wyjątkiem z Psalmu, nawiązującym do żniwa w naturze. Trzema głównymi częściami w dzisiejszych tekstach mszalnych są: Epistoła, Ewangelia i Ofertorium; dają nam one głębokie objaśnienie Mszy św.; Chrystus występuje tutaj jako błagający Mojżesz a zarazem jako miłosierny Samarytanin; wstawia się On za nami grzesznymi, leczy rany duszy, napełnia nas blaskiem swojej chwały. adaptacja z: Rok liturgiczny o. Pius Parsch OSA, tłum. Z. Dąbrowska, Pallotinum 1956 r.

3 ASPERSJA W niedzielę przed Mszą główną, kapłan święci wodę w zakrystii i kropi nią zgromadzonych, aby przez to oczyszczenie przygotować ich do godnego udziału we Mszy świętej. Na dźwięk dzwonka wstajemy, kapłan odziany w kapę (lub w samej stule) przybywa przed ołtarz, poprzedzony przez ministrantów. Asperges me * 3 Ksiądz klęka (my nadal stoimy), intonuje antyfonę Asperges me i kropi ołtarz, ministrantów, a na końcu lud. Na słowa Gloria Patri itd. wszyscy skłaniają głowę. * * Powtarza się antyfonę.

4 Po pokropieniu celebrans śpiewa: S. Osténde nobis Dómine, misericórdiam tuam. M. Et salutáre tuum da nobis. S. Dómine, exáudi oratiónem meam. M. Et clamor meus ad te véniat. S. Dóminus vobíscum. M. Et cum spíritu tuo. S. Orémus. Exáudi nos, Dómine sancte, Pater omnípotens, ætérne Deus: et míttere dignéris sanctum Angelum tuum de cælis; qui custódiat, fóveat, prótegat, vísitet atque deféndat omnes habitántes in hoc habitáculo. Per Christum, Dóminum nostrum. M. Amen. K. Ześlij nam, Panie, miłosierdzie swoje. W. I daj nam zbawienie Twoje. K. Panie, wysłuchaj modlitwę moją. W. A wołanie moje niech do Ciebie przyjdzie K. Pan z wami. W. I z duchem twoim. K. Módlmy się. Wysłuchaj nas, Panie Święty, Ojcze wszechmogący, wieczny Boże, i racz posłać Anioła swego z nieba, któryby strzegł, wspierał, otaczał opieką, nawiedział i bronił wszystkich przebywających w tym Domu. Przez Chrystusa Pana naszego. W. Amen. MSZA KATECHUMENÓW Kapłan udaje się do sedilli, gdzie zakłada szaty mszalne manipularz i ornat. Schola rozpoczyna śpiew Antyfony na wejście (Introit). Gdy ministranci uklękną, my także klękamy. Kapłan odmawia z asystą tzw. modlitwy u stopni ołtarza: najpierw Psalm 42, a następnie spowiedź powszechną. Wzbudźmy w tym czasie żal za grzechy. Ps 69, 2-4 Antyfona na wejście Ant. Deus, in adiutórium meum inténde: Dómine, ad adiuvándum me festína: confundántur et revereántur inimíci mei, qui quærunt ánimam meam. Ps. Avertántur retrórsum et erubéscant: qui cógitant mihi mala. 4 Ant. Boże, wejrzyj ku wspomożeniu memu, Panie pospiesz ku ratunkowi memu. Niech się zawstydzą i okryją rumieńcem, którzy na życie me godzą. Ps. Niechaj się cofną i wstydem okryją ci, którzy z nieszczęść moich się weselą.

5 V. Glória Patri, et Fílio, et Spirítui Sancto. R. Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, et in sǽcula sæculórum. Amen. Ant. Deus, in adiutórium Kapłan, podchodząc do ołtarza, modli się cicho, prosząc o przebaczenie grzechów, po czym całuje ołtarz, aby uczcić zawarte w nim relikwie męczenników. Następnie przechodzi na prawą stronę, gdzie cicho odczytuje zaśpiewane przed chwilą przez scholę słowa, żegnając się przy tym. Po śpiewie Antyfony na wejście, wstajemy na Kyrie. * Kyrie XI 5 V. Chwała Ojcu i Synowi, i Duchowi Świętemu. R. Jak była na początku, teraz i zawsze, i na wieki wieków. Amen. Ant. Boże, wejrzyj ku wspomożeniu Kapłan udaje się na środek ołtarza i, wznosząc dłonie ku niebu, intonuje hymn Gloria. Gdy Celebrans wraz z asystą wyrecytuje słowa hymnu, zajmuje swoje miejsce w prezbiterium. Jeśli nie śpiewamy Gloria, także możemy usiąść, gdy Kapłan usiądzie. (podobnie w czasie Credo). Ѓ Gloria XI * Ѓ

6 ҁ ᢁ 6 ᐁ ᐁ( 㰆 Ђ Ѓ Ѓ Ѓ = ᐁ ᐁ = Ѓ = Ѓ

7 㰆 Ђ ᐁ Ђ = Kapłan całuje ołtarz, zwraca się do wiernych i głośno odśpiewuje tekst Kolekty. Stoimy. Kolekta S. Dóminus vobíscum. M. Et cum spíritu tuo. Orémus. Omnípotens et miséricors Deus, de cuius múnere venit, ut tibi a fidélibus tuis digne et laudabíliter serviátur: tríbue, quǽsumus, nobis; ut ad promissiónes tuas sine offensióne currámus. Per Dóminum nostrum Iesum Christum, Fílium tuum: ui tecum vivit et regnat in unitáte Spíritus Sancti, Deus: per omnia sǽcula sæculórum. R. Amen. K. Pan z wami. W. I z duchem twoim. Módlmy się. Wszechmocny, miłosierny Boże, dzięki Twej łasce wierni Twoi służą Ci godnie i chwalebnie, daj nam prosimy Cię, dążyć bez przeszkody do dóbr, które obiecujesz. Przez Pana naszego Jezusa Chrystusa, Syna Twojego, który z Tobą żyje i króluje w jedności Ducha Świętego, Bóg przez wszystkie wieki wieków. W. Amen. Siadamy. Kapłan lub lektor odśpiewuje czytanie. Lekcja 2 Kor 3, 4-9 Czytanie z Listu św. Pawła, Apostoła do Koryntian: Bracia: Ufność taką mamy przez Chrystusa ku Bogu. Nie jakobyśmy zdolni byli pomyśleć co sami z siebie, jako z siebie, ale zdolność nasza z Boga jest. On 7

8 też uzdolnił nas, abyśmy się stali sługami nowego Przymierza, nie według litery, ale według Ducha: bo litera zabija, a Duch ożywia. A jeśli posługa śmierci, wyryta literami na kamieniach, była w takiej chwale, że synowie Izraela nie mogli patrzeć na twarz Mojżeszową dla jasności oblicza jego, która zniknąć miała, jakoż więcej posługa Ducha będzie w chwale. Albowiem jeśli chwałą jest posługa potępienia, daleko bardziej w chwałę obfitować będzie posługa sprawiedliwości. Po zakończonej Lekcji celebrans cicho odczytuje, a schola śpiewa Graduał i Alleluja. Następnie kapłan prosi Boga o błogoławieństwo do odczytania Ewangelii. W czasie obu śpiewów siedzimy. Ps 33, 2-3 Graduał Benedícam Dóminum in omni témpore: semper laus eius in ore meo. V. In Dómino laudábitur ánima mea: áudiant mansuéti, et læténtur. W każdym czasie będę błogosławił Panu; na ustach moich zawsze Jego chwała. V. W Panu dusza moja będzie się chlubiła: niech słyszą pokorni i niech się weselą. Ps 87, 2 Alleluja Allelúia, allelúia. V. Dómine, Deus salútis meæ, in die clamávi et nocte coram te. Allelúia. Alleluja, alleluja. V. Panie Boże, Zbawicielu mój, podczas dnia wołam i w nocy żalę się przed Tobą. Allelúia. Wstajemy na słowa kapłana: Łk 10, Ewangelia S. Dóminus vobíscum. M. Et cum spíritu tuo. S. Sequéntia sancti Evangélii secúndum Lucam. M. Glória tibi, Dómine. K. Pan z wami. W. I z duchem twoim. K. Wyjątek z Ewangelii według św. Łukasza W. Chwała Tobie, Panie. Czynimy trzy małe znaki krzyża kolejno na czole, ustach i piersi. Onego czasu: Rzekł Jezus uczniom swoim: «Błogosławione oczy, które widzą, co wy widzicie. Bo powiadam wam, że wielu proroków i królów chciało widzieć, co wy widzicie, a nie widzieli, i słyszeć, co słyszycie, a nie słyszeli». 8

9 A oto pewien biegły w Zakonie powstał doświadczając Go i rzekł: «Nauczycielu, co mam czynić, abym osiągnął życie wieczne?» A On rzekł do niego: «W Prawie co napisano? jako czytasz?» A on odpowiadając rzekł: «Będziesz miłował Pana Boga twego ze wszystkiego serca twego i ze wszystkiej duszy twojej, i ze wszystkich sił twoich, i ze wszystkiej myśli twojej, a bliźniego twego jak siebie samego». Rzekł mu: «Dobrześ odpowiedział. Czyń to, a będziesz żył». On zaś, chcąc się usprawiedliwić, rzekł do Jezusa: «A któż jest moim bliźnim?» Jezus zaś, podejmując pytanie, rzekł: «Człowiek pewien zstępował z Jerozolimy do Jerycha i wpadł między złoczyńców, którzy go też złupili i rany zadawszy odeszli, zostawiając na pół umarłego. I zdarzyło się, że kapłan pewien zstępował tąż drogą i ujrzawszy go minął. Także i lewita, będąc blisko miejsca i widząc go, minął. A Samarytanin pewien, zdążając drogą, przechodził obok niego i ujrzawszy go użalił się nad nim. I przybliżywszy się zawiązał rany jego, nalewając oliwy i wina, posadził go na swe juczne zwierzę i zawiózł do gospody, i pielęgnował go. A nazajutrz wyjął dwa denary i wręczył je właścicielowi gospody, mówiąc: Miej nad nim pieczę, a cokolwiek ponad to wydasz, ja, gdy się wrócę, oddam tobie. Któryż z tych trzech zdaje ci się być bliźnim tego, co wpadł między złoczyńców?» A on rzekł: «Ten, który mu miłosierdzie okazał». I rzekł mu Jezus: «Idź, a czyń i ty podobnie». Kapłan całuje Ewangelię, prosząc o przebaczenie grzechów za jej przyczyną. W tym miejscu może zostać wygłoszona homilia i ogłoszenia. Celebrans wznosząc dłonie ku niebu, intonuje Wyznanie wiary, podczas którego stoimy. Na wspomnienie Wcielenia klękamy, zaś podczas ostatnich słów Credo żegnamy się. Credo III 9 Ⰷ Ⰷ

10 Ⰷ Ⰷ Ⰷ? = Ђ Ⰷ 10

11 Ⰷ Ⰷ Ⰷ = = 11

12 ᐁ = ᐁ ᐁ = MSZA WIERNYCH Kapłan całuje ołtarz, pozdrawia wiernych i cicho odczytuje Antyfonę na Ofiarowanie (Offertorium), którą równolegle śpiewa schola. Siadamy. S. Dóminus vobíscum. M. Et cum spíritu tuo. S. Orémus. Wj 32, Antyfona na ofiarowanie K. Pan z wami. W. I z duchem twoim. K. Módlmy się. Precátus est Moyses in conspéctu Dómini, Dei sui, et dixit: uare, 12 Mojżesz modlił się do Pana, Boga swego mówiąc: Czemuż Panie, gniewa

13 Dómine, irascéris in pópulo tuo? Parce iræ ánimæ tuæ: meménto Abraham, Isaac et Iacob, quibus iurásti dare terram fluéntem lac et mel. Et placátus factus est Dóminus de malignitáte, quam dixit fácere pópulo suo. się zapalczywość Twoja przeciw ludowi Twemu? Niech ucichnie gniew Twój. Wspomnij na Abrahama, Izaaka i Jakuba, którym przysiągłeś dać ziemię mlekiem i miodem płynącą. I dał się ubłagać Pan, żeby nie czynił złego, którym zagroził ludowi swemu. Kapłan odmawia cicho kolejne modlitwy ofiarowania. Celebrans w trakcie śpiewu na chwilę obróci się do ludu, wzywając go cicho do modlitwy. Siedzimy. Pieśń na ofiarowanie 2. Przyjmij nasze wyrzeczenia, które w chlebie tym niesiemy, przyjmij trudy i cierpienia, które w winie dać Ci chcemy. 3. Chwała Ojcu i Synowi i Duchowi również chwała, Bogu w Trójcy Jedynemu, niechaj śpiewa ziemia cała. Ofiarowanie kończy Sekreta, której ostatnie słowa celebrans śpiewa głośno: Hóstias, quǽsumus, Dómine, propítius inténde, quas sacris altáribus exhibémus: ut, nobis indulgéntiam largiéndo, tuo nómini dent honórem. Per Dóminum nostrum Iesum Christum, Fílium tuum: ui tecum vivit et regnat in unitáte Spíritus Sancti, Deus Sekreta 13 Panie, wejrzyj łaskawie na dary ofiarne, które składamy na Twoim świętym ołtarzu, aby wyjednując nam przebaczenie przyniosły chwałę Twojemu imieniu. Przez Pana naszego Jezusa Chrystusa, Syna Twojego, który z Tobą żyje i króluje w jedności Ducha Świętego, Bóg

14 Wstajemy i odpowiadamy na dialog przed prefacją w tonus solemnis ᐁ ᐁ A A A A = B B = B = Vere dignum et iustum est, æquum et salutáre, nos tibi semper et ubíque grátias ágere: Dómine, sancte Pater, omnípotens ætérne Deus: ui cum Unigénito Fílio tuo, et Spíritu Sancto, unus es Deus, unus es Dóminus: non in uníus singularitáte persónæ, sed in uníus Trinitáte substántiæ. uod enim de tua glória, revelánte te, crédimus, hoc de Fílio tuo, hoc de Spíritu Sancto, sine differéntia discretióne sentímus. Ut in confessióne veræ sempiternǽque Deitátis, et in persónis propríetas, et in esséntia únitas, et in maiestáte Prefacja o Trójcy Świętej 14 Zaprawdę godne to i sprawiedliwe, słuszne i zbawienne, abyśmy zawsze i wszędzie Tobie składali dziękczynienie, Panie, Ojcze święty, wszechmogący, wieczny Boże: Ty z Jednorodzonym Synem Twoim i Duchem Świętym jednym jesteś Bogiem, jednym jesteś Panem, nie w jedności jednej osoby, lecz w jednej istocie Trójcy. W co bowiem z objawienia Twego wierzymy o Twej chwale, to samo utrzymujemy bez żadnej różnicy o Twoim Synu i o Duchu Świętym. Tak iż wyznając prawdziwe i wiekuiste Bóstwo wielbimy odrębność Osób,

15 adorétur æquálitas. uam laudant Angeli atque Archángeli, Chérubim quoque ac Séraphim, qui non cessant clamáre cotídie, una voce dicéntes: jedność w istocie i równość w majestacie. Majestat ten chwalą Aniołowie i Archaniołowie, Cherubini i Serafini, Którzy nie przestają wołać codziennie powtarzając jednym głosem: Ministrant trzykrotnie dzwoni, a schola śpiewa z ludem Sanctus. Podczas słów: Benedictus itd. żegnamy się. Po śpiewie klękamy. Sanctus XI * Kiedy śpiewamy, kapłan odmawia cicho kolejne modlitwy Kanonu Rzymskiego, czyli wielkiej modlitwy eucharystycznej Kościoła łacińskiego. Kanon kończy się głośno wypowiedzianymi słowami: S. Per omnia sǽcula sæculórum. M. Amen. K. Przez wszystkie wieki wieków. W. Amen. 15

16 Wstajemy. Kapłan sam śpiewa Modlitwę Pańską, a lud wypowiada jej ostatnią prośbę. S. Orémus. Præcéptis salutáribus móniti, et divína institutióne formáti, audémus dícere: Pater noster......et ne nos indúcas in tentatiónem. M. Sed líbera nos a malo. S. (po cichu) Amen. K. Módlmy się. Nauką zbawienną zachęceni i Boskim ustanowieniem przygotowani, ośmielamy się mówić: Ojcze nasz......i nie wódź nas na pokuszenie. W. Ale nas zbaw ode złego. K. Amen. Kapłan rozwija ostatnią prośbę, odmawiając cicho modlitwę Libera nos. Potem następuje obrzęd łamania Chleba, który kończy się słowami: S. Per omnia sǽcula sæculórum. M. Amen. S. Pax Dómini sit semper vobíscum. M. Et cum spíritu tuo. K. Przez wszystkie wieki wieków. W. Amen. K. Pokój Pański niech będzie zawsze K. z wami. W. I z duchem twoim. Kapłan z asystą recytuje, a schola z wiernymi śpiewa Agnus Dei (Baranku Boży). W trakcie śpiewu kapłan w skłonie odmawia kolejne modlitwy, przygotowujące go do Komunii św. Po zakończonyn śpiewie klękamy. Agnus Dei XI 16 * * *

17 W ciszy następują modlitwy przygotowawcze do Komunii św. kapłana. Kiedy celebrans trzykrotnie wyznaje swoją niegodność, ministrant dzwoni. Następnie kapłan przyjmuje Ciało i Krew Pańską. Przed Komunią św. wiernych kapłan zwraca się do ludu z cyborium i, trzymając Hostię Świętą, mówi: S. Ecce Agnus Dei, ecce qui tollit peccáta mundi. M. Dómine, non sum dignus ut intres sub tectum meum, sed tantum dic verbo, et sanábitur ánima mea. (trzykrotnie) K. Oto Baranek Boży, oto, który gładzi grzechy świata. W. Panie, nie jestem godzien, abyś wszedł do przybytku mego, ale rzeknij tylko słowo, a będzie uzdrowiona dusza moja. Komunię przyjmujemy na klęcząco. Podając Ciało Pańskie, kapłan mówi: Corpus Dómini nostri Iesu Christi custódiat ánimam tuam in vitam ætérnam. Amen. (nie odpowiada się Amen) Ciało Pana naszego, Jezusa Chrystusa, niech strzeże duszy twojej na żywot wieczny. Amen. Adorujemy Najświętszy Sakrament w ławce klęcząc, przynajmniej do czasu aż kapłan schowa puszkę do tabernakulum. W czasie Komunii schola śpiewa Antyfonę na Komunię (Communio) wraz z Psalmem, którą po dziękczynieniu odczytuje cicho sam kapłan. Antyfona na Komunię Ps 103, Ant. De fructu óperum tuórum, Dómine, satiábitur terra: ut edúcas panem de terra, et vinum lætíficet cor hóminis: ut exhílaret fáciem in oleo, et panis cor hóminis confírmet. Ant. Owocem dzieł Twoich, Panie, nasyca się ziemia. Ty sprawiasz, że ziemia rodzi pokarm: wino, aby rozweselało serce człowieka i oliwę, aby odświeżała jego oblicze i chleb, aby krzepił jego serce. Bénedic, ánima mea, Dómino: * Dómine, Deus meus, magnificátus es veheménter. Ant. Confessiónem, et decórem induísti: * amíctus lúmine sicut vestiménto. Ant. Psalm 103 Wersy: 1-2, 23-24, 30-31, Błogosław, duszo moja, Pana O Boże mój, Panie, jesteś bardzo wielki Ant. Odziany we wspaniałość i majestat, * światłem okryty jak płaszczem. Ant.

18 Exíbit homo ad opus suum: * et ad operatiónem suam usque ad vésperum. Ant. uam magnificáta sunt ópera tua, Dómine ómnia in sapiéntia fecísti: * impléta est terra possessióne tua. Ant. Emíttes spíritum tuum, et creabúntur: * et renovábis fáciem terræ. Ant. Sit glória Dómini in sæculum: * lætábitur Dóminus in opéribus suis. Ant. Cantábo Dómino in vita mea: * psallam Deo meo, quámdiu sum. Ant. Iucúndum sit ei elóquium meum: * ego vero delectábor in Dómino. Ant. Defíciant peccatóres a terra, et iníqui ita ut non sint: * bénedic, ánima mea, Dómino. Ant. Glória Patri, et Fílio, et Spirítui Sancto. * Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, et in sǽcula sæculórum. Amen. Ant. Człowiek wychodzi do swojej pracy, * do trudu swojego aż do wieczora. Ant. Jak liczne są dzieła Twoje, Panie * Ty wszystko mądrze uczyniłeś: ziemia jest pełna Twych stworzeń. Ant. Stwarzasz je, gdy ślesz swego Ducha * i odnawiasz oblicze ziemi. Ant. Niech chwała Pana trwa na wieki: * niech Pan się raduje z dzieł swoich. Ant. Póki mego życia, chcę śpiewać dla Pana * i grać mojemu Bogu, póki mi życia starczy. Ant. Niech miła Mu będzie pieśń moja, * będę radował się w Panu. Ant. Niech znikną z ziemi grzesznicy i niech już nie będzie występnych; * błogosław, duszo moja, Pana Ant. Chwała Ojcu i Synowi, i Duchowi Świętemu. * Jak była na początku, teraz i zawsze, i na wieki wieków Amen. Ant. Po odczytaniu Antyfony, kapłan przechodzi na środek ołtarza, całuje go i pozdrawia wiernych. Wstajemy. Następnie celebrans odśpiewuje Pokomunię. Pokomunia S. Dóminus vobíscum. M. Et cum spíritu tuo. Orémus. Vivíficet nos, quǽsumus, Dómine, huius participátio sancta mystérii: et páriter nobis expiatiónem tríbuat et múnimen. Per Dóminum... R. Amen. K. Pan z wami. W. I z duchem twoim. Módlmy się. Prosimy Cię Panie, niech udział w świętym misterium wleje w nas nowe życie, uwolni od win i zapewni obronę. Przez Pana... W. Amen. 18

19 Kapłan ponownie przechodzi na środek ołtarza i pozdrawia wiernych. S. Dóminus vobíscum. M. Et cum spíritu tuo. K. Pan z wami. W. I z duchem twoim. Ite XI A Celebrans obraca się do ołtarza i, głęboko pochylony, odmawia modlitwę do Trójcy Świętej. Klękamy. Kapłan ponownie się obraca i błogosławi lud. S. Benedicat vos omnipotens Deus, Pater, et Filius, et Spiritus Sanctus. M. Amen. K. Niech was błogosławi wszechmogący Bóg, Ojciec i Syn, i Duch Święty. W. Amen. Po błogosławieństwie wstajemy. Kapłan odczytuje po cichu Ostatnią Ewangelię, czyli początek Ewangelii wg św. Jana. W tym czasie schola śpiewa antyfonę maryjną: * ᐁ Antyfona maryjna ( = ( (

20 ( ( ᐁ ( 㰋 ( ( ( ᐁ ᐁ = = Pieśń na wyjście 1. Weź w swą opiekę nasz Kościół święty, Panno Najświętsza, niepokalana; Niechaj miłością każdy przejęty Czci w nim Jezusa, naszego Pana. 2. Niech Serce Twoje Ojca Świętego Od nieprzyjaciół zasadzki chroni; Niech się do Pana modli za niego, Od złej przygody niechaj go broni. 3. I kraj ten cały i lud Twój wierny, Tobie, o Marjo, dziś polecamy, Niechaj nas zbawi Bóg miłosierny, Którego przez Twe serce błagamy. 4. W jedną rodzinę połącz nas w niebie, W wiecznej świątyni Syna Twojego, Byśmy, Maryjo, chwalili Ciebie U tronu Boga, Pana naszego Do użytku prywatnego. Broszurę można ze sobą zabrać. Teksty zaadaptowano z Mszału Rzymskiego 1963, wyd. Pallotinum. Skład i opracowanie: Fundacja św. Grzegorza Wielkiego