Rola nauczyciela i specjalistów we wspomaganiu rozwoju dziecka w przedszkolu. Urszula Szwed Jednous dyrektor Przedszkola Miejskiego nr 5 w Lubartowie

Transkrypt

1

2 Rola nauczyciela i specjalistów we wspomaganiu rozwoju dziecka w przedszkolu Urszula Szwed Jednous dyrektor Przedszkola Miejskiego nr 5 w Lubartowie

3 Wymaganie: Procesy wspomagania rozwoju i edukacji dzieci są zorganizowane w sposób sprzyjający uczeniu się Procesy wspomagania rozwoju i edukacji dzieci są podporządkowane indywidualnym potrzebom edukacyjnym i rozwojowym oraz możliwościom psychofizycznym dzieci. Stosowane metody pracy są dostosowane do potrzeb dzieci i grupy przedszkolnej

4 W jaki sposób odbywa się diagnoza potrzeb i możliwości dzieci? podczas spotkań adaptacyjnych, rozmów z rodzicami, badań ankietowych przeprowadzonych wśród rodziców dotyczących potrzeb dziecka, jego zainteresowań i upodobań oraz oczekiwań rodziców w stosunku do przedszkola, prowadzenie obserwacji bieżących, obserwacji podczas zajęć, przeprowadzenie badań logopedycznych przez logopedę przedszkolnego, badań rozwoju funkcji poznawczych prowadzonych przez psychologa przedszkolnego, analizę umiejętności dzieci, analizę wytworów prac dziecięcych, wywiad i konsultacje z rodzicami

5 Podstawowe działania przedszkola, zaspakajające potrzeby i możliwości dzieci: organizowanie zajęć edukacyjnych, zabaw, kącików zainteresowań, imprez uroczystości, spotkań Działania dodatkowe przedszkola: systematyczne rozpoznawanie potrzeb rozwojowych i możliwości psychofizycznych dzieci przez nauczycieli wychowawców i specjalistów (logopedę i psychologa), organizowanie adekwatnych działań do rozpoznanych potrzeb edukacyjnych i rozwojowych dzieci w formie zajęć z małą grupą lub zajęć indywidualnych

6 podstawowe zadania specjalistów zatrudnionych w przedszkolu (nauczyciela logopedy i psychologa): przebadanie dzieci celem wyselekcjonowania dzieci z wadami lub zaburzeniami mowy i rozwoju; - przeprowadzenie pogłębionej diagnozy dzieci wskazanych przez nauczycielki bądź na prośbę rodziców, udzielanie specjalistycznej pomocy; prowadzenie terapii indywidualnej i grupowej. współdziałanie z nauczycielami i rodzicami w celu ujednolicenia oddziaływań terapeutycznych; organizowanie konsultacji indywidualnych i innych form współpracy z rodzicami;

7 Zadania specjalistów w zakresie współdziałania z nauczycielami - wychowawcami: wspólne rozpoznawanie indywidualnych potrzeb rozwojowych i edukacyjnych oraz możliwości psychofizycznych dzieci uczęszczających do przedszkola w tym ich zainteresowań i uzdolnień. wspólne planowanie pracy z dziećmi poprzez opracowanie programów pracy indywidualnej lub grupowej ( programy korekcyjno wyrównawczych oraz pracy z dzieckiem zdolnym) wspólne oceny postępów dziecka w odniesieniu do prowadzonych zajęć oraz wnioski do dalszej pracy (dwa razy do roku) i zapoznanie z nimi rodziców dziecka bieżąca pomoc nauczycielkom w formie porad, konsultacji, szkoleń wsparcie dzieci, rodziców i nauczycielek w okresie adaptacji ( psycholog)

8 W zakresie pomocy i wsparcia rodziców organizacja spotkania dotyczącego adaptacji dziecka do warunków przedszkolnych w ramach programu adaptacyjnego przekazywanie informacji na temat rozwoju dziecka, jego postępów, trudności współdziałanie w celu ujednolicenia oddziaływań terapeutycznych porady, konsultacji indywidualne wynikające z potrzeb rodziców, nauczycielek lub specjalistów organizacja spotkań, warsztatów wynikających z potrzeb rodziców lub zgłaszanych przez nauczycielki

9 Wymaganie 1.3 Respektowane są normy społeczne Pytania kluczowe: Gdzie mogą być zawarte szczegółowe wymagania w zakresie zachowania i postaw dzieci? Jakie działania podejmują nauczyciele, aby dzieci mogły nabywać zasady zachowania w różnych sytuacjach? Czy rodzice uczestniczą w działaniach nauczycieli, których celem jest wdrożenie dzieci do przestrzegania wprowadzonych zasad zachowania? W jaki sposób nauczyciele egzekwują przestrzeganie przez dzieci norm zachowania się w różnych sytuacjach? W jaki sposób nauczyciele uczą dzieci odpowiedzialności za własne działania i działania innych? W jakim stopniu przedszkole zapewnia bezpieczeństwo dzieci?

10 Wnioski Mocne strony : 1. Dzieci znają zasady jakich się od nich oczekuje. 2. Pracownicy przedszkola zwracają należytą uwagę na zachowania dzieci. 3. Nauczyciele eliminują niepożądane zachowania dzieci. 4. Rodzice uczestniczą w organizowanych działaniach nauczycieli mających na celu wdrożenie do przestrzegania zasad zachowania. 5. W przedszkolu przestrzegane są zasady bezpieczeństwa. 6. Dzieci czują się w przedszkolu bezpieczne. 7. Dzieci mają możliwość opieki nad wybraną rośliną, grupa może opiekować się wybranym zwierzątkiem Słabe strony: Przedszkole nie ma opracowanego dokumentu zawierającego szczegółowe wymagania w zakresie zachowania i postaw dzieci.

11 Działania uwzględniające realizację wniosków opracowano Kodeks Przedszkolaka wspólny dla całego przedszkola. W poszczególnych grupach pojawił się w formie obrazkowej. zorganizowano spotkanie dla rodziców na temat kształtowania prawidłowych postaw, zachowań, systemu wartości : Stymulowanie rozwoju społecznoemocjonalnego. Dojrzałość szkolna dzieci w tym obszarze, na bazie wieloletnich doświadczeń w opracowywaniu najważniejszych kierunków pracy placówki, rozszerzono dokument Koncepcja pracy przedszkola o Koncepcję wychowawczą Przedszkola Miejskiego Nr 5 w Lubartowie, która została przyjęta do realizacji po konsultacjach z Radą Rodziców.

12 KONCEPCJA WYCHOWAWCZA PRZEDSZKOLA MIEJSKIEGO NR5 W LUBARTOWIE Kodeks Przedszkolaka, czyli zbiór zasad postępowania: Pomagamy sobie wzajemnie. Bawimy się bezpiecznie. Potrafimy zachować ciszę. Jesteśmy uprzejmi. Umiemy ładnie zachować się przy stole. Dzielimy się zabawkami. Odpoczywamy w ciszy. Nie sprawiamy innym przykrości. Dbamy o czystość. Nie niszczymy zabawek i książek. Nie bijemy to boli. Możemy odpocząć, gdy nie czujemy się dobrze. Pomagamy młodszym i słabszym. Pytamy, gdy nie wiemy. Śmiejemy się i żartujemy bez obrażania innych.

13 Formy nagradzania zachowań respektujących ustalone normy i zasady zachowań dzieci: nagradzanie uznaniem i pochwałą przed dziećmi i rodzicami (słowem, mimiką, gestem); nagradzanie przez sprawianie przyjemności dziecku przez nauczyciela lub kolegów w kontaktach indywidualnych lub na forum całej grupy; darzenie dziecka szczególnym zaufaniem, np. zwiększając zakres jego samodzielności; przywileje pełnienia dyżurów i wykonywanie innych czynności wskazanych przez nauczyciela oraz pełnienie obowiązków wobec grupy rówieśniczej; atrakcyjne spędzanie czasu, atrakcyjna zabawa w grupie wg pomysłów dzieci; drobne nagrody rzeczowe, np. emblematy uznania, nalepki, medale.

14 Konsekwencje nieprzestrzegania ustalonych norm zachowań: kara naturalna jako bezpośrednie następstwo winy (w sytuacjach niezagrażających życiu dziecka); zastosowanie aktywności mającej na celu rozładowanie negatywnych emocji; upomnienie słowne (przypomnienie obowiązujących zasad); rozmowa przedstawienie następstw zachowania (skłonienie dziecka do refleksji); wyrażenie przez nauczyciela smutku i niezadowolenia z powodu zachowania dziecka; odsunięcie na krótki czas od zabawy; poinformowanie rodziców o przewinieniu;

15 Zasady budowania systemu motywacji: Nagrody należy dobrać do zainteresowań i upodobań dziecka. Łączyć nagrody konkretne ze społecznymi. Stosować nagrody zaraz po wystąpieniu zachowania pożądanego. Przechodzić od nagradzania ciągłego do sporadycznego. Unikać nadmiaru nagród. Nagradzać również próby wykonania czynności, wysiłek, a nie tylko efekt. Nagroda powinna być różnorodna, weryfikowana. Zachować konsekwencję w stosowaniu wzmocnień.

16 Jak pomagać dziecku w trudnych sytuacjach: Ograniczać zbędne mówienie. Mówić do grupy, a gdy dziecko nie reaguje do niego kierować takie samo polecenie. Wydawać krótkie polecenia, długie dzielić na etapy. Nie zmieniać intonacji głosu. Nie krzyczeć. Stosować podpowiedzi werbalne, manualne.

17 Zadania nauczyciela wynikające z procesu wychowania. Kreować sytuacje, w których dziecko aktywnie rozwija wszystkie strefy swojej osobowości; kształtować umiejętność nawiązania bliskiego i serdecznego kontaktu z innymi; pomagać dziecku w budowaniu pozytywnego obrazu własnego JA ; rozwijać umiejętności radzenia sobie w sytuacjach trudnych, dokonywania wyborów oraz przeżywania efektów własnych działań; wdrażać do zachowań społecznie akceptowanych; systematycznie poszerzać zakres swoich kompetencji wychowawczych; poznać środowisko wychowawcze dziecka, w szczególności oczekiwania rodziców względem przedszkola; tworzyć bezpieczną dla dziecka atmosferę warunkującą zdrowie fizyczne i psychiczne, kształtować powszechnie uznane postawy zgodnie z wartościami: dobra, prawdy, piękna, miłości; stosować środki wychowawcze wzmacniający pozytywne zachowania dzieci; eliminować zachowania niepożądane; ściśle współdziałać z rodziną dziecka w celu ujednolicenia oddziaływań wychowawczych; wzajemnie wspierać swoje działania w ramach współpracy koleżeńskiej.

18 Zasady współpracy wychowawczej z rodziną dziecka: przekazywanie rodzicom rzetelnej informacji na temat postępów dziecka, jego zachowania i przyczyn ewentualnych niepowodzeń; zapewnienie rodzicom pomocy psychologiczno-pedagogicznej; okazywanie im pomocy w działaniach wychowawczych wobec dzieci i otrzymywanie od nich pomocy w działaniach podejmowanych przez nauczycieli; włączanie rodziców i innych członków rodziny do podejmowania działań na rzecz przedszkola; szerzenie wiedzy pedagogicznej wśród rodziców; poznanie potrzeb opiekuńczo-wychowawczych dzieci.

19 Formy realizacji oddziaływań wychowawczych: umieszczenie w miesięcznych planach pracy nauczycieli problematyki dotyczącej kształtowania pozytywnych zachowań dzieci; realizacja przez nauczycieli zawartych w planach treści poprzez zabawy i inne formy aktywizujące działania dzieci i rodziców; opracowanie harmonogramu imprez przedszkolnych; opracowanie systemu wzmacniania pozytywnych zachowań dzieci, opracowanie planu współpracy z rodzicami i środowiskiem lokalnym.

20 Udało nam się: wypracować pomiędzy dziećmi, rodzicami i pracownikami przedszkola powszechne relacje oparte na wzajemnym szacunku i zaufaniu, wspólnie z rodzicami podjąć spójne działania wychowawcze, powszechnie i skutecznie zachęcić dzieci do podejmowania decyzji, brania odpowiedzialności za nie, budować w dzieciach postawę odpowiedzialności w działaniu i relacjach społecznych

21 Kilka praktycznych rad dla dorosłych: bądźcie konsekwentni, róbcie to, co mówicie i mówcie o tym, co robicie, bądźcie świadomi tego, czego uczycie, bądźcie żywym przykładem właściwego działania, bądźcie dobrymi obserwatorami dzieci, dobrze poznajcie siebie i swoje możliwości, połóżcie nacisk na pogłębianie swoich wiadomości i umiejętności, stwórzcie atmosferę wzajemnego zaufania i szacunku, nie oczekujcie, że natychmiast wystąpi u dziecka pożądana umiejętność, zmiany wymagają czasu, bądźcie cierpliwi pamiętajcie, że pośpiech szkodzi.

22 Dziękuję za uwagę