Biała, okrągła, wypukła tabletka z linią podziału na jednej stronie. Średnica 9 mm. Tabletkę można podzielić na równe dawki.

Transkrypt

1 1. NAZWA PRODUKTU LECZNICZEGO Tramadol Vitabalans, 50 mg, tabletki 2. SKŁAD JAKOŚCIOWY I ILOŚCIOWY Każda tabletka zawiera 50 mg tramadolu chlorowodorku. Pełen wykaz substancji pomocniczych, patrz punkt POSTAĆ FARMACEUTYCZNA Tabletka. Biała, okrągła, wypukła tabletka z linią podziału na jednej stronie. Średnica 9 mm. Tabletkę można podzielić na równe dawki. 4. SZCZEGÓŁOWE DANE KLINICZNE 4.1 Wskazania do stosowania Leczenie umiarkowanego do silnego bólu. 4.2 Dawkowanie i sposób podawania Dawkę należy dostosować do nasilenia bólu i odpowiedzi klinicznej danego pacjenta. Jeśli nie przepisano inaczej, Tramadol Vitabalans należy stosować następująco: Dorośli i młodzież w wieku 12 lat i starsi Dawka początkowa wynosi mg (1-2 tabletki), w zależności od nasilenia bólu. Następnie można stosować dawkę 50 lub 100 mg (1 lub 2 tabletki) 3-4 razy na dobę (w odstępie 6-8 godzin). W przypadkach ostrego bólu wymagana jest zwykle dawka początkowa 100 mg (2 tabletki). Dawka początkowa 50 mg (1 tabletka) jest zalecana w przypadkach bólu przewlekłego. Tabletki można przyjmować z jedzeniem lub niezależnie od posiłku. Pacjenci powinni zawsze otrzymywać najmniejszą skuteczną dawkę, zapewniającą działanie przeciwbólowe. Nie należy przekraczać całkowitej dawki dobowej 400 mg, chyba że występują szczególne okoliczności kliniczne. Nie wolno stosować produktu leczniczego Tramadol Vitabalans dłużej, niż jest to bezwzględnie konieczne. Jeśli ze względu na rodzaj i nasilenie choroby niezbędne jest długotrwałe leczenie bólu z zastosowaniem tramadolu, należy starannie i regularnie kontrolować stan pacjenta (w razie konieczności czasowo odstawiając lek), aby ustalić, czy dalsze leczenie jest konieczne i w jakim zakresie powinno być prowadzone. Dzieci Tramadol Vitabalans nie jest odpowiedni do stosowania u dzieci w wieku poniżej 12 lat, ponieważ nie wykazano jego bezpieczeństwa ani skuteczności w tej grupie pacjentów.

2 Pacjenci w podeszłym wieku U osób w wieku poniżej 75 lat bez klinicznego zaburzenia czynności nerek lub wątroby można stosować standardową dawkę. Czas eliminacji tramadolu może wydłużać się u pacjentów w wieku powyżej 75 lat. Należy rozważyć wydłużenie odstępów pomiędzy dawkami. Maksymalna zalecana dawka wynosi 300 mg. Niewydolność nerek U pacjentów z umiarkowaną niewydolnością nerek należy rozważyć wydłużenie odstępów pomiędzy dawkami, ze względu na wydłużony czas eliminacji. U pacjentów z klirensem kreatyniny <30ml/min należy zwiększyć odstęp pomiędzy dawkami do 12 godzin. Tramadol jest przeciwwskazany u pacjentów z klirensem kreatyniny <10ml/min). Zaburzenia czynności wątroby Tramadol jest przeciwwskazany u pacjentów z ciężką niewydolnością wątroby. U pacjentów z umiarkowaną niewydolnością wątroby należy rozważyć wydłużenie odstępów pomiędzy dawkami, ze względu na wydłużony czas eliminacji. 4.3 Przeciwwskazania Tramadol Vitabalans jest przeciwwskazany: w nadwrażliwości na tramadolu chlorowodorek lub na którąkolwiek substancję pomocniczą, wymienioną w punkcie 6.1, w ostrym zatruciu alkoholem lub nasennymi, przeciwbólowymi, opioidowymi albo psychotropowymi produktami leczniczymi, u pacjentów stosujących inhibitory MAO aktualnie lub w ciągu ostatnich 14 dni (patrz punkt 4.5), u pacjentów z niekontrolowaną lekami padaczką, u pacjentów z ciężką niewydolnością nerek (klirens kreatyniny <10 ml/min), u pacjentów z ciężką niewydolnością wątroby, w programach substytucyjnych dla pacjentów uzależnionych od narkotyków. 4.4 Specjalne ostrzeżenia i środki ostrożności dotyczące stosowania Należy zachować szczególną ostrożność stosując produkt leczniczy Tramadol Vitabalans u pacjentów uzależnionych od opioidów, pacjentów z urazem głowy, we wstrząsie, z zaburzeniami świadomości o nieznanej przyczynie, z zaburzeniami ośrodka oddechowego lub czynności oddechowej i podwyższonym ciśnieniem śródczaszkowym. Należy zachować szczególną ostrożność stosując produkt u pacjentów z nadwrażliwością na opioidy. Należy zachować szczególną ostrożność u pacjentów z depresją oddechową lub jeśli jednocześnie podawane są leki mające działanie hamujące na OUN (patrz punkt 4.5), lub jeśli zostały znacznie przekroczone zalecane dawki (patrz punkt 4.9), jako że w takich sytuacjach nie można wykluczyć wystąpienia depresji oddechowej. Istnieją doniesienia o wystąpieniu drgawek u pacjentów przyjmujących tramadol w zalecanych dawkach. Ryzyko może być większe w przypadku przekroczenia maksymalnej zalecanej dawki dobowej tramadolu (400 mg). Ponadto, tramadol może zwiększać ryzyko napadu u pacjentów przyjmujących inne produkty lecznice, obniżające próg drgawkowy (patrz punkt 4.5). Pacjenci z padaczką lub, u których istnieje prawdopodobieństwo napadów padaczkowych mogą być leczeni tramadolem tylko, jeśli jest to bezwzględnie konieczne. Tramadol wykazuje mały potencjał uzależniający. Podczas długotrwałego stosowania może jednak wystąpić tolerancja lekowa oraz fizyczne i psychiczne uzależnienie. U pacjentów ze skłonnością do nadużywania

3 leków i uzależnień od leków można stosować Tramadol Vitabalans tylko przez krótki okres i pod ścisłą kontrolą lekarską. Tramadol nie jest odpowiedni do terapii substytucyjnej uzależnienia od opioidów. Wprawdzie jest agonistą receptorów opioidowych, jednak nie znosi objawów odstawienia morfiny. Tramadol Vitabalans nie jest odpowiedni do stosowania u dzieci w wieku poniżej 12 lat, ponieważ nie wykazano jego bezpieczeństwa ani skuteczności w tej grupie pacjentów (patrz punkt 4.2). Należy zachować ostrożność stosując tramadol u pacjentów z zaburzeniami czynności wątroby lub nerek. 4.5 Interakcje z innymi produktami leczniczymi i inne rodzaje interakcji Nie należy stosować produktu Tramadol Vitabalans jednocześnie z inhibitorami MAO (patrz punkt 4.3). U pacjentów leczonych inhibitorami MAO w ciągu 14 dni przed podaniem opioidowego leku przeciwbólowego - petydyny, zaobserwowano zagrażające życiu interakcje dotyczące ośrodkowego układu nerwowego, układu oddechowego i układu krążenia. Nie można wykluczyć podobnych interakcji pomiędzy inhibitorami MAO i tramadolem. Jednoczesne stosowanie tramadolu z innymi produktami leczniczymi, mającymi działanie hamujące na ośrodkowy układ nerwowy lub z alkoholem, może nasilać jego działanie na OUN (patrz punkt 4.8). Dotychczasowe wyniki badań farmakokinetycznych wykazały małe prawdopodobieństwo istotnych klinicznie interakcji w przypadku jednoczesnego lub uprzedniego podania cymetydyny (inhibitor enzymów). Jednoczesne lub uprzednie podanie karbamazepiny (induktor enzymów) może zmniejszać i skracać działanie przeciwbólowe. Jednoczesne stosowanie tramadolu z mieszanymi agonisto-antagonistami (np. buprenorfina, nalbufina, pentazocyna) nie jest zalecane, ponieważ w takich warunkach działanie przeciwbólowe czystego agonisty może teoretycznie zostać ograniczone. Tramadol może powodować drgawki oraz zwiększać ryzyko drgawek podczas jednoczesnego stosowania selektywnych inhibitorów wychwytu zwrotnego serotoniny, trójpierścieniowych leków przeciwdepresyjnych, leków przeciwpsychotycznych i innych produktów leczniczych, obniżających próg drgawkowy. Istnieją pojedyncze doniesienia o przypadkach zespołu serotoninowego, zwiazanego czasowo z zastosowaniem w celach leczniczych tramadolu jednocześnie z innymi serotoninergicznymi produktami leczniczymi, takimi jak selektywne inhibitory wychwytu zwrotnego serotoniny (SSRI) lub inhibitory MAO. Objawami zespołu serotoninergicznego mogą być: splątanie, pobudzenie, gorączka, nasilone pocenie, ataksja, wygórowane odruchy, drgawki kloniczne mięśni i biegunka. Odstawienie serotoninergicznego produktu leczniczego zwykle przynosi szybką poprawę. Leczenie zależy od rodzaju i ciężkości objawów. Należy zachować ostrożność stosując tramadol jednocześnie z pochodnymi kumaryny (np. warfaryna) z powodu doniesień o podwyższeniu wskaźnika INR, krwotokach i podbiegnięciach krwawych u niektórych pacjentów. Inne produkty lecznicze o znanym działaniu hamującym CYP3A4, takie jak ketokonazol, rytonawir i erytromycyna, mogą hamować metabolizm tramadolu (N-demetylację) i prawdopodobnie również metabolizm czynnego metabolitu, uzyskiwanego w wyniku O-demetylacji. Znaczenie kliniczne tych interakcji nie było badanw (patrz punkt 4.8).

4 W ograniczonej liczbie badań przed- lub pooperacyjne zastosowanie przeciwwymiotnego antagonisty receptora 5-HT3, ondansetronu, zwiększało zapotrzebowanie pacjenta na tramadol w celu zmniejszenia bólu pooperacyjnego. 4.6 Płodność, ciąża i laktacja W badaniach na zwierzętach bardzo duże dawki tramadolu wpływały na rozwój narządów wewnętrznych i proces kostnienia oraz śmiertelność potomstwa. Nie zaobserwowano działania teratogennego. Tramadol przenika przez łożysko. Informacje na temat bezpieczeństwa stosowania tramadolu podczas ciąży u człowieka są niewystarczające, nie należy więc stosować tramadolu u kobiet w ciąży. Tramadol podany przed porodem lub w jego trakcie nie wpływa na skurcze macicy. Może u noworodków powodować zmiany częstości oddechu, które zwykle nie mają znaczenia klinicznego. Przewlekłe stosowanie w ciąży może wywołać u noworodka objawy odstawienia. Podczas laktacji do mleka przenika około 0,1% dawki przyjętej przez matkę. Nie zaleca się stosowania tramadolu podczas karmienia piersią. Po jednorazowym podaniu tramadolu zaprzestanie karmienia piersią zwykle nie jest konieczne. 4.7 Wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów mechanicznych i obsługiwania maszyn Tramadol Vitabalans, nawet jeśli jest przyjmowany zgodnie z zaleceniami, może powodować senność i zawroty głowy, zaburzając tym samym reakcje kierowców i operatorów maszyn. Takie działanie obserwuje się zwłaszcza po jednoczesnym spożyciu alkoholu lub przyjęciu substancji psychotropowych. Tramadol może też powodować drżenie i zaburzenia widzenia oraz postrzegania. Jeśli pojawią się takie działania, pacjent nie powinien prowadzić samochodu ani obsługiwać maszyn. 4.8 Działania niepożądane Najczęstszymi reakcjami niepożądanymi są nudności i zawroty głowy, występujące u ponad 10% pacjentów. Klasyfikacja częstości występowania działań niepożądanych jest następująca: Bardzo często ( 1/10), Często( 1/100 do < 1/10), Niezbyt często ( 1/1000 do < 1/100), Rzadko ( 1/ do < 1/1000), Bardzo rzadko (< 1/10 000), Częstość nieznana (nie może być ustalona na podstawie dostępnych danych) Zaburzenia psychiczne Rzadko: omamy, splątanie, zaburzenia snu, lęk i koszmary senne. Po podaniu tramadolu mogą wystąpić psychiczne objawy niepożądane o różnym charakterze i nasileniu (w zależności od osobowości i czasu trwania leczenia). Obejmują one zmiany nastroju (zwykle euforia, niekiedy dysforia), zmiany aktywności (zwykle jest ona zmniejszona, niekiedy nasilona) i zmiany w zdolnościach poznawczych i sprawności zmysłów (np. trudności w podejmowaniu decyzji, postrzeganiu). Może wystąpić uzależnienie. Zaburzenia układu nerwowego Bardzo często: zawroty głowy. Często: bóle głowy, senność. Rzadko: zmiany apetytu, parestezje, drżenie, depresja oddechowa, drgawki podobne do padaczkowych, zaburzenia koordynacji, mimowolne skurcze mięśni, omdlenie. Jeśli została znacząco przekroczona zalecana dawka i jednocześnie podawane są substancje hamujące działanie na OUN (patrz punkt 4.5), może wystąpić depresja oddechowa. Drgawki podobne do napadu padaczkowego pojawiały się głównie po podaniu dużych

5 dawek tramadolu lub po jednoczesnym stosowaniu produktów leczniczych, obniżających próg drgawkowy (patrz punkty 4.4 i 4.5). Częstość nieznana: zaburzenia mowy. Zaburzenia oka Rzadko: niewyraźne widzenie. Zaburzenia serca Niezbyt często: zaburzenia czynności układu sercowo-naczyniowego (kołatanie serca, częstoskurcz, niedociśnienie ortostatyczne lub zapaść sercowo-naczyniowa). Te działania niepożądane mogą wystąpić zwłaszcza po podawaniu dożylnym lub podczas wysiłku fizycznego. Rzadko: bradykardia, zwiększone ciśnienie śródczaszkowe. Zaburzenia układu oddechowego, klatki piersiowej i śródpiersia Rzadko: duszność Częstość nieznana: istnieją doniesienia o nasileniu astmy oskrzelowej, jednak nie udowodniono związku przyczynowo skutkowego. Zaburzenia żołądka i jelit Bardzo często: nudności. Często: wymioty, zaparcia, suchość w ustach. Niezbyt często: odruch wymiotny, podrażnienie żołądka i jelit (uczucie ucisku w żołądku, wzdęcia), biegunka. Zaburzenia wątroby i dróg żółciowych Częstość nieznana: w kilku pojedynczych przypadkach donoszono o zwiększeniu aktywności enzymów wątrobowych, powiązane czasowo z zastosowaniem tramadolu do celów leczniczych. Zaburzenia skóry i tkanki podskórnej Często: nasilone pocenie. Niezbyt często: reakcje skórne (np. świąd, wysypka, pokrzywka). Zaburzenia mięśniowo-szkieletowe i tkanki łącznej Rzadko: osłabienie mięśni. Zaburzenia nerek i dróg moczowych Rzadko: zaburzenia oddawania moczu (trudności w oddawaniu moczu, zatrzymanie moczu). Zaburzenia ogólne Często: uczucie zmęczenia. Rzadko: reakcje alergiczne (np. duszność, skurcz oskrzeli, świszczący oddech, obrzęk naczynioruchowy) i anafilaktyczne; objawy zespołu z odstawienia, podobne do tych przy odstawianiu opioidów, które mogą być następujące: pobudzenie, lęk, nerwowość, bezsenność, nadmierne pobudzenie ruchowe, drżenie i objawy z przewodu pokarmowego. Inne objawy, bardzo rzadko obserwowane podczas odstawiania tramadolu, to: napady lęku panicznego, silny niepokój, omamy, parestezje, szumy uszne i nieprawidłowe objawy z OUN (tj. splątanie, urojenia, depersonalizacja, derealizacja, paranoja). 4.9 Przedawkowanie Objawy przedawkowania Oczekuje się przede wszystkim objawów zatrucia tramadolem, podobnych do tych po przedawkowaniu innych leków przeciwbólowych, działających na ośrodkowy układ nerwowy (opioidów). Obejmują one w

6 szczególności zwężenie źrenic, wymioty, zapaść sercowo-naczyniową, zaburzenia świadomości aż do śpiączki, drgawki, depresję oddechową aż do zatrzymania oddechu. Leczenie przedawkowania Mają zastosowanie ogólne środki ratownicze. Należy udrożnić drogi oddechowe i podtrzymywać oddech oraz krążenie, postępując w zależności od objawów. Należy opróżnić żołądek wywołując wymioty (u przytomnego pacjenta) lub wykonać płukanie żołądka. Odtrutką swoistą jest nalokson. W badaniach na zwierzętach nalokson nie był skuteczny w opanowaniu drgawek. Należy w takich przypadkach podawać dożylnie diazepam. Zaleca się podanie węgla aktywowanego lub przeprowadzenie płukania żołądka w ciągu 2 godzin od przedawkowania tramadolu. Usunięcie tramadolu z przewodu pokarmowego może być również korzystne po dłuższym czasie od przedawkowania, jeśli było ono bardzo znaczne lub jeśli przyjęto produkt o przedłużonym uwalnianiu. Tramadol jest w niewielkim stopniu eliminowany z surowicy poprzez hemodializę lub hemofiltrację. Leczenie ostrego zatrucia tramadolem za pomocą jedynie hemodializy lub hemofiltracji nie jest więc odpowiednim sposobem na odtrucie. 5. WŁAŚCIWOŚCI FARMAKOLOGICZNE 5.1 Właściwości farmakodynamiczne Grupa farmakoterapeutyczna: leki przeciwbólowe, inne opioidy. Kod ATC: N02AX02. Tramadol należy do opioidowych leków przeciwbólowych, działających ośrodkowo. Jest nieselektywnym czystym agonistą receptorów opioidowych μ, δ i κ z najsilniejszym powinowactwem do receptora μ. Inne mechanizmy, mogące przyczyniać się do działania przeciwbólowego, to zahamowanie zwrotnego wychwytu noradrenaliny i nasilenie uwalniania serotoniny. Tramadol działa przeciwkaszlowo. W przeciwieństwie do morfiny, tramadol, w szerokim zakresie dawkowania przeciwbólowego nie ma działania hamujacego na układ oddechowy. Ma też mniejszy wpływ na perystaltykę przewodu pokarmowego. Oddziaływanie tramadolu na układ krążenia jest zwykle nieznaczne. Tramadol wykazuje 1/10 do 1/6 działania morfiny. 5.2 Właściwości farmakokinetyczne Po podaniu doustnym tramadol jest wchłaniany w ponad 90%. Średnia bezwzględna biodostępność wynosi ok. 70% niezależnie od jednoczesnego przyjmowania pokarmu. Różnica pomiędzy wchłoniętym i niezmetabolizowanym dostępnym tramadolem, wynika prawdopodobnie z efektu pierwszego przejścia przez wątrobę. Efekt pierwszego przejścia po podaniu doustnym wynosi maksymalnie 30 %. Maksymalne stężenie w osoczu jest osiągane po około 2 godzinach po przyjęciu doustnym tramadolu. Tramadol ma duże powinowactwo do tkanek (objętość dystrybucji wynosi l). Wiąże się z białkami osocza w około 20%. Tramadol przenika przez barierę krew-mózg i łożysko. Bardzo niewielkie ilości substancji czynnej i jej pochodnej po O-demetylacji są wykrywane w mleku kobiecym (odpowiednio 0,1 % i 0,02 % przyjętej dawki). Metabolizm tramadolu u ludzi polega głównie na N- i O-demetylacji oraz sprzęganiu produktów O- demetylacji z kwasem glukuronowym. Farmakologicznie czynny jest tylko O-desmetylotramadol. Pomiędzy

7 innymi metabolitami istnieją znaczne różnice ilościowe u różnych osób. Do chwili obecnej zidentyfikowano w moczu jedenaście metabolitów. Badania na zwierzętach wykazały, że O-desmetylotramadol ma silniejsze działanie niż substancja macierzysta, wskaźnik 2:4. Okres półtrwania wynosi 7,9 h (zakres 5,4 9,6 h) i odpowiada mniej więcej czasowi półtrwania tramadolu. Zahamowanie jednego lub obu uczestniczących w metabolizmie tramadolu izoenzymów, CYP3A4 i CYP2D6, może wpływać na stężenie tramadolu lub jego czynnego metabolitu w osoczu. Nie istnieją na razie doniesienia o klinicznie istotnych interakcjach. Tramadol i jego metabolity są niemal całkowicie wydalane przez nerki. Łączne wydalanie drogą nerkową stanowiło 90% całkowitej radioaktywności podanej dawki. Okres półtrwania tramadolu w fazie eliminacji wynosi około 6 h, niezależnie od sposobu podania. U pacjentów w wieku powyżej 75 lat może się on wydłużać o czynnik wynoszący około 1,4. U pacjentów z marskością wątroby okres półtrwania w fazie eliminacji wynosił średnio 13,3 ± 4,9 h (tramadol) i 18,5 ± 9,4 h (O-desmetylotramadol), w skrajnych przypadkach odpowiednio 22,3 h i 36 h. U pacjentów z niewydolnością nerek (klirens kreatyniny < 5 ml/min) wynosił odpowiednio 11,0 ± 3,2 h i 16,9 ± 3 h), w skrajnych przypadkach odpowiednio 19,5 h i 43,2 h. Tramadol ma liniowy profil farmakokinetyczny w zakresie dawek leczniczych. Stosunek pomiędzy stężeniem w surowicy i działaniem przeciwbólowym jest zależny od dawki, lecz różni się znacznie u poszczególnych przypadków. Stężenie ng/ml w surowicy jest zwykle skuteczne. 5.3 Przedkliniczne dane o bezpieczeństwie Po wielokrotnym doustnym lub pozajelitowym podawaniu dawki tramadolu przez 6-26 tygodni u szczurów i psów oraz podawaniu doustnym przez 12 miesięcy u psów nie stwierdzono w badaniach hematologicznych, klinicznych, biochemicznych ani histologicznych żadnych zmian związanych ze stosowaniem tej substancji. Objawy z ośrodkowego układu nerwowego obserwowano wyłącznie po podaniu dużych dawek, znacznie przekraczający zakres dawek leczniczych: pobudzenie, nasilone ślinienie, drgawki i ograniczenie przyrostów masy ciała. Psy i koty tolerowały dawki doustne, wynoszące odpowiednio 20 mg/kg i 10 mg/kg masy ciała, a psy dawki doodbytnicze wynoszące 20 mg/kg masy ciała bez reakcji niepożądanych. Tramadol podawany szczurom w dawkach 50 mg/kg/dobę i większych miał działanie toksyczne dla samic i zwiększał śmiertelność nowonarodzonych młodych. Stwierdzano zahamowanie rozwoju młodych pod postacią zaburzeń kostnienia oraz opóźnionego wykształcenia wejścia pochwy i otwarcia oczu. Nie stwierdzono wpływu leku na płodność samców. Po dużych dawkach (50 mg/kg/dobę i wiekszych) obserwowano zmniejszoną częstość ciąż u samic. U królików obserwowano działanie toksyczne u samic od dawki 125 mg/kg, jak również zaburzenia rozwoju kośćca u młodych. Niektóre badania in vitro wykazały działanie mutagenne. Badania In vivo nie wykazały jednak takich efektów. Zgodnie z uzyskaną dotąd wiedzą, tramadol można zaklasyfikować jako produkt niemutagenny. Badania nad potencjalnym działaniem rakotwórczym tramadolu chlorowodorku prowadzono na szczurach i myszach. Badanie na szczurach nie wykazało zwiększenia częstości występowania guzów w związku ze stosowaniem badanej substancji. W badaniu na myszach stwierdzono zwiększenie częstości występowania gruczolaków z komórek wątroby u samców (zależne od dawki, nieistotne statystycznie zwiększenie częstości po dawce 15 mg/kg i większej) i zwiększenie częstości występowania guzów płuc u samic we wszystkich grupach dawkowania (znaczące statystycznie, lecz niezależne od dawki). 6. DANE FARMACEUTYCZNE 6.1 Wykaz substancji pomocniczych

8 Celuloza mikrokrystaliczna Magnezu stearynian Karboksymetyloskrobia sodowa (typ A) 6.2 Niezgodności farmaceutyczne Nie dotyczy. 6.3 Okres ważności 30 miesięcy. 6.4 Specjalne środki ostrożności podczas przechowywania Brak specjalnych wymagań dotyczących warunków przechowywania. 6.5 Rodzaj i zawartość opakowania 10, 15, 20, 25, 30, 40, 50, 60, 100, 150, 200, 250 oraz 300 tabletek w blistrach (PVC/Aluminium). Nie wszystkie rodzaje opakowań muszą znajdować się w obrocie. 6.6 Szczególne środki ostrożności dotyczące usuwania i przygotowania produktu leczniczego do stosowania Brak specjalnych wymagań dotyczących usuwania. 7. PODMIOT ODPOWIEDZIALNY POSIADAJĄCY POZWOLENIE NA DOPUSZCZENIE DO OBROTU Vitabalans Oy Varastokatu Hämeenlinna FINLANDIA Tel.: +358 (3) Faks: +358 (3) NUMER(Y) POZWOLENIA/-Ń NA DOPUSZCZENIE DO OBROTU 9. DATA WYDANIA PIERWSZEGO POZWOLENIA NA DOPUSZCZENIE DO OBROTU / DATA PRZEDŁUŻENIA POZWOLENIA 10. DATA ZATWIERDZENIA LUB CZĘŚCIOWEJ ZMIANY TEKSTU CHARAKTERYSTYKI PRODUKTU LECZNICZEGO