SANATHANA SARATHI. Luty 2012

Transkrypt

1 SANATHANA SARATHI Pismo poświęcone moralnemu i duchowemu rozwojowi ludzkości przez SATJĘ * DHARMĘ * ŚANTI * PREMĘ * AHIMSĘ (prawdę * prawość * pokój * miłość * niekrzywdzenie) Luty 2012 Młodośd jest jak przepyszny owoc. Powinieneś ofiarowad ten słodki i pyszny owoc Bogu. Nie sposób praktykowad wielbienia Boga we właściwy sposób, gdy jest się już w wieku emerytalnym, bo ciało staje się słabe, narządy zmysłów tracą siłę, a umysł również słabnie. Zacznij wcześnie, jedź wolno, dojedź bezpiecznie. Zacznij modlid się do Boga już od wczesnych lat. Baba Tłum. z ang. Grzegorz Leooczuk Red. Bogusław Posmyk

2 2

3 SPIS TREŚCI * Rozwijaj cnoty i rozmyślaj o Bogu Orędzie Bhagawana z 16 lipca 1996 roku * Widowiskowy pokaz odwagi i pewności siebie Doroczne Spotkanie Sportowo-Kulturalne Instytutu Wyższej Wiedzy Śri Sathya Sai * Świętośd Siwarathri polega na uświadamianiu sobie jedności z Bogiem Z naszych archiwów Uroczystości w Praśanthi Nilajam Sprawozdanie Podwójny nimb Blask boskiej chwały Bóg ochrania tych, co są Mu oddani Dinna Katha (Przypowieśd) Nadchodzące święta i uroczystości w Praśanthi Nilajam 20 lutego - Siwarathri 23 marca Ugadi 1 kwietnia - Śri Rama Nawami 13 kwietnia - Tamilski Nowy Rok 14 kwietnia - Wiszu 24 kwietnia - Rocznica mahasamadhi Bhagawana 3

4 AMRITA DHARA ORĘDZIE BHAGAWANA Z 16 LIPCA 1996 roku ROZWIJAJ CNOTY I ROZMYŚLAJ O BOGU Osoba pozbawiona cnót nie jest człowiekiem w prawdziwym znaczeniu tego słowa. Zrozumcie, że cnotliwe dzieci są bogactwem narodu. Studenci! Mieszkaocy Bharatu (Indii) oddają cześd Bogu, wykonując święte praktyki, takie jak palenie lampek i kadzidełek, składanie ofiar ze świętego pożywienia itp. przed posągami bóstw, zgodnie ze starożytną kulturą Indii. Niestety, współcześni chłopcy i dziewczęta zapomnieli o tak świętych tradycjach i pogrążeni w złudzeniu myślą, że przyziemne zajęcia dadzą im spełnienie. Stracili umiejętnośd rozróżniania i nie wiedzą, jakie są główne cele ich życia. Zaniedbują swoje obowiązki i wchodzą na złą drogę. Uświęcajcie jedzenie, ofiarowując je Bogu Ludzie stosujący się do kanonów kultury indyjskiej traktują jedzenie jako prasadam (uświęcone pożywienie), dopiero po ofiarowaniu go Bogu, połączonego ze śpiewaniem mantr, takich jak: Pranaja swaha, apanaja swaha, wjanaja swaha, udanaja swaha i samanaja swaha (Niech będzie pozdrowionych pięd energii życia - prana, apana, wjana, udana i samana). Poprzez spożywanie uświęconego w ten sposób jedzenia rozwijamy w sobie dobre myśli, dobre uczucia, dobre cechy i dobre postępowanie. Spożywane przez nas pożywienie powinno mied cechy patra suddhi, paka suddhi i padartha suddhi (czystośd naczyo, procesu gotowania i sładników pożywienia). Ale bardzo trudno stwierdzid, czy jedzenie spełnia te trzy warunki. Ale gdy ofiarujemy je Bogu śpiewając mantrę Brahmarpanam zostaje ono uświęcone i nabywa wszystkie te trzy cechy. Brahmarpanam Brahma Havir Brahmagnau Brahmanahutam Brahmaiva Thena Ganthavyam Brahma Karma Samadhina. (Brahman jest ofiarą i naczyniem ofiarnym. Jest świętym ogniem i tym, kto ofiarowuje. Brahman jest celem tego, kto angażuje się w czyn ofiarny). Zanim pożywienie zostanie ofiarowane Bogu jest ono jedynie czymś do zjedzenia. Kiedy zostaje ofiarowane Bogu, uwalnia się od wszelkich nieczystości i zostaje przemienione w prasadam. Jedząc takie święte pożywienie człowiek nie zanieczyści swojego umysłu. Jedzenie ofiarowujemy Bogu na czystym liściu bananowym. Dziś jednak musimy zbadad, 4

5 jaki rodzaj pożywienia jest ofiarowywany, jak również - komu. Liściem bananowym jest ludzkie ciało, serce człowieka to święte naczynie, a cnoty, święte uczucia i dobre postępowanie są jak potrawy. Komu jednak ofiarowuje się te rzeczy? Są one ofiarowywane demonom złych cech i niegodziwych uczud, takich jak gniew, nienawiśd i zazdrośd. Pożywienie jedzone i pozostawione przez demony nienawiści, złości i zazdrości zostaje ofiarowane Bogu. To przez takie cechy ludzie są dziś ofiarami niepokoju, trudności, smutków i nieszczęśd. Powinieneś pozbyd się swoich złych cech, a swoje cnoty ofiarowad Bogu z modlitwą: O Boże, Ty mieszkasz w moim sercu i jesteś ucieleśnieniem miłości, dobroci i współczucia. Ofiarowuję Ci słodką potrawę złożoną z moich cnót - proszę, przyjmij ją. Zacznij oddawad cześd Bogu już za młodu Młodośd jest jak przepyszny owoc. Powinieneś ofiarowad ten słodki i pyszny owoc Bogu. Nie sposób praktykowad wielbienia Boga we właściwy sposób, gdy jest się już w wieku emerytalnym, bo ciało staje się słabe, narządy zmysłów tracą siłę, a umysł również słabnie. Zaczynaj wcześnie, jedź wolno, dojedź bezpiecznie. Zacznij modlid się do Boga już od wczesnych lat. Jeśli nie podejmujesz świętych działao, gdy masz duże możliwości fizyczne i umysłowe, to kiedy będziesz je wykonywał? Co będziesz mógł zrobid, kiedy narządy zmysłów stracą całą swą moc? Czy w chwili, gdy posłaocy Jamy (bóstwa śmierci) założą ci pętlę na szyję i zaczną cię ciągnąd, mówiąc: chodź, idziemy; gdy twoi krewni powiedzą członkom twej rodziny, żeby zabierali cię z domu, mówiąc, że nadszedł Twój kres i kiedy twoja żona i dzieci zaczną płakad i zawodzid; czy wówczas będziesz mógł śpiewad imię Hari? Czy w takiej chwili możliwe jest wykonywanie jakiejś sadhany? Nie, nie. Jest rzeczą podstawowej wagi, abyś kontemplował Bogu, myślał o nim całym sercem i wypełniał cel swojego życia już w młodym wieku, kiedy narządy zmysłów są całkiem silne. Dlaczego nie czcisz Boga, kiedy narządy twojego ciała i umysłowe zdolności są pełne werwy i wigoru? O, człowiecze, nie pysznij się swym pięknem, młodością i siłą ciała. Zestarzejesz się bardzo szybko. Włosy ci posiwieją, skóra się pomarszczy, a wzrok osłabnie. Dzieci będą się z ciebie śmiad, nazywając cię starą małpą. Nie jesteś lepszy od skórzanej lalki. Spróbuj pojąd tajemnicę, będącą za tym lalkowym przedstawieniem. Czy będziesz mógł myśled o Bogu, kiedy będziesz zniedołężniałym starcem? Powinieneś z pełną wiarą ofiarowad Bogu wonne kwiaty swego umysłu i serca w młodym wieku, gdy ciało jest silne, a narządy zmysłów dobrze działają. Oto prawdziwa naiwedjam (ofiara z pożywienia), którą musisz złożyd Bogu. Jednak dzisiaj ludzie nie składają takich ofiar. Kiedy ich zmysły stają się słabe - bo oddawali się wszelkiego rodzaju zmysłowym przyjemnościom - ofiarowują je Bogu jak ofiarę z resztek jedzenia. To tak, jakby powiedzied Krisznie, zgodnie z przysłowiem: Ofiaruję Krisznie całą mąkę, którą zabrał wiatr. Co jeszcze masz do ofiarowania Bogu, kiedy moc wszystkich Twoich zmysłów uschła i straciłeś całą siłę fizyczną i umysłową? Stąd też powinieneś służyd Bogu, gdy moc Twojego ciała, umysłu i intelektu jest nienaruszona. Jeśli jednak stracisz całą swą 5

6 siłę w młodym wieku, w pogoni za zmysłowymi przyjemnościami, jaką służbę będziesz mógł wówczas świadczyd Bogu? Studenci! Przede wszystkim powinniście zrozumied, że wiek, w jakim jesteście jest boski i wspaniały. Jeśli nie zajmiecie się duchowością teraz, w podeszłym wieku nie będzie to możliwe. Dziecko najpierw czołga się korzystając z rąk i nóg. Kiedy urośnie, zaczyna chodzid na dwóch nogach. Kiedy się zestarzeje, będzie chodził na trzech nogach, to znaczy będzie potrzebowad laski. Człowiek powinien służyd Bogu i oddawad Mu cześd, kiedy chodzi na dwóch nogach i nie powinien odkładad tego do starości, kiedy dosłownie chodzi na trzech nogach. Tak jak całe ciało wspiera się na dwóch nogach, tak i wszystkie siły istoty ludzkiej zależą od satji (prawdy) i dharmy (prawości). Powinieneś iśd za satją i dharmą oraz rozmyślad o Bogu, który jest ucieleśnieniem satji i dharmy. Na starośd potrzebujesz wsparcia ze strony trzeciej nogi. W owym wieku ciało staje się tak słabe, że nie będziesz miał nawet siły, by utrzymad laskę. Co możesz zrobid w tym wieku? Czyocie więc jak najlepszy użytek z młodości, nie marnując ani jednej chwili. Czas jest Bogiem. Marnowanie czasu to marnowanie życia. Nie marnujcie czasu. Właściwie używaj języka Chłopcy i dziewczęta marnują dziś dużo czasu na puste plotki. Nie żywią dobrych uczud i nie mówią dobrych słów. Jakie mówią słowa i i jakie śpiewają piosenki! Nie wiecie, jakim obrzydzeniem napawa słuchanie słów i piosenek chłopców i dziewcząt w zewnętrznym świecie. Jedynie w Praśanthi Nilajam chłopcy i dziewczęta uczestniczą w bhadźanach i śpiewają chwałę Boga: 'Rama, Kriszna, Gowinda', spędzając błogo czas. Gdzie indziej chłopcy i dziewczęta nie znają wartości śpiewania boskiego imienia. Śpiewają piosenki bez znaczenia, takie jak 'Dal dal re naudźawan, dod de re mere kan' (Och, młody człowieku, idź naprzód i zostaw moje uszy). Czy jest w tym jakieś znaczenie? Są też pewne inne piosenki, które są bardzo zabawne, jak: 'Dadada Dadada Dadada'. Czym jest to Dadada? Co za wstyd śpiewad takie piosenki! Czy po to został dany język, żeby śpiewad takie piosenki? Czy wiecie, po co został nam dany język? Po to, aby taoczyło na nim boskie imię. Niewłaściwie wykorzystujemy tak cenny język. Wspaniałośd języka wychwalał Daitanja. O języku, znawco smaku! Jesteś bardzo święty. Mów prawdę w jak najprzyjemniejszy sposób. Nieustannie spiewaj boskie imiona: Gowinda, Madhawa i Damodara. Jest to twoim głównym obowiązkiem. Język ma wiele wspaniałych cech. Jest znawcą smaku. Powinien w miły sposób mówid prawdę. Powinien wypowiadad tylko łagodne i miłe słowa. Dlaczego tak świętym językiem masz wypowiadad nieświęte słowa? Niestety, dzisiaj ludzie, wypowiadają nieświęte słowa, czyniąc język również nieświętym. Studenci muszą panowad nad swoim językiem. Powinniście używad języka do śpiewania na chwałę Boga, co zmiękcza serce, przyciąga umysł i sprawia, że zapomina się o sobie. Kiedy ktoś śpiewa o chwale Boga, każdy raduje się jego śpiewem i nawet bezwiednie kołysad głową w takt melodii - czy będzie to ateista, teista, czy ateistyczny teista. 6

7 Radha zaśpiewała kiedyś: Nie wiem, gdzie jesteś i co powstrzymuje Cię przed przybyciem tutaj. O Kriszno! Dlaczego odłączasz mnie od siebie? Czy nie masz litości dla swojej służebnicy? Kiedy Radha śpiewała w ten sposób, wszystkie kobiety w Repalle zatraciły się w błogości - nawet naczynia z wodą, które niosły, spadły na ziemię. Radha skarżyła się Krisznie: Jaki cel ma moje życie? Oprócz Ciebie nie mam żadnego schronienia. O Kriszno, niosę ten ciężar życia jedynie przez wzgląd na Ciebie. Mój umysł zaczyna byd niespokojny, kiedy nie widzę Twojej uśmiechniętej twarzy. Przynajmniej pokazuj mi się we snach. Nie mogę żyd bez Ciebie ani przez chwilę. Z takim pragnieniem i tęsknotą modlili się ludzie do Boga w owych czasach. Kiedy śpiewali Imię Kriszny, czuli się tak, jakby ich ciężary zostały zabrane. Tylko tak żarliwa modlitwa może poruszyd i zmiękczyd serce Kriszny. Dziś jednak nie ma oddania (ang. diwołszyn+; to wszystko jest głęboki ocean [ang. dip ołszyn - Baba gra tu słowami+. Ludzie mówią - boski, boski... (ang. diwajn) Jednak nie wiąże się z nimi nic boskiego, jest tylko głębokie wino (ang. dip łajn). Powinniście uświęcad czas poprzez rozmyślanie o Bogu i śpiewanie Jego słodkiego imienia. Zwycięża się dzięki jedności Jaki cel ma śpiewanie bhadźanów? Kiedy ludzie zbierają się razem i jednym głosem śpiewają na chwałę Boga, ma to niesamowitą siłę. Śpiew grupowy został zapoczątkowany przez Guru Nanaka, w celu przede wszystkim tworzenia jedności w różnorodności. Śpiewanie chórem wywiera znacznie większy skutek niż śpiewanie pojedynczo. Powinniście iśd za naszą starożytną kulturą i ofiarowad Bogu święte uczucia swego serca. Bóg jest ucieleśnieniem miłości. Możesz Go doświadczyd jedynie przez miłośd. Żeby zobaczyd jaśniejący księżyc nie potrzebujesz światła pochodni czy lampy. Widzisz go przy pomocy jego własnego światła. Podobnie, jeśli chcesz zobaczyd ucieleśnienie miłości, możesz zobaczyd Go jedynie poprzez miłośd. Na tym świecie nie ma lampy jaśniejszej od lampy miłości. Bhagawata przedstawia bardzo szczegółowo opowieści o Panu Krisznie. Opowieści o Panu niszczą wszelkie grzechy. Opowieści o Panu są zadziwiające, oczyszczają życie ludzi we wszystkich trzech światach, są jak sierpy ścinające pnącza ziemskiej niewoli, są jak przyjaciel, który pomaga Wam w potrzebie, są jak schronienie dla mędrców i jasnowidzów, prowadzących pokutę w lesie. Uważajcie miłośd za swoją matkę, a prawdę za swego ojca, współczucie za siostrę, a błogośd za brata. Mając takich wiecznych krewnych, dlaczego rozwijasz niepotrzebne ziemskie związki? 7

8 Możecie sami zobaczyd, że w jedności jest wielka siła. Dharmaradża, Bhima, Ardżuna, Nakula i Sahadewa byli pięcioma bradmi - zdołali odnieśd zwycięstwo jedynie dlatego, że byli zjednoczeni. Podobnie też Rama, Lakszmana, Bharata i Satrughna utrzymali jednośd w każdych okolicznościach. Jednośd daje zwycięstwo. Z drugiej strony, pomiędzy Walim i Sugriwą nie było jedności. Jaki był tego skutek? Chociaż Wali obdarzony był olbrzymią siłą, ostatecznie spotkała go zguba. Podobnie nie było jedności pomiędzy trzema bradmi: Rawaną, Wibhiśaną i Kumbhakarną. Z powodu braku jedności pomiędzy nimi, Wibhiśana musiał opuścid braci. Ostatecznie, wskutek braku jedności Rawana stracił królestwo i wszystko, co posiadał. W jedności możemy osiągnąd wszystko. W dłoni jest pięd palców. Kiedy te palce są razem, możemy wykonad każde zadanie. Nade wszystko dokładajcie starao, aby utrzymad jednośd. Studenci! Wszyscy należycie do tej samej Organizacji Sai. Studiujecie w placówkach oświatowych Sai. Wzrastacie w miłości Sai. Nie tylko tutaj, ale dokądkolwiek pójdziecie, przejawiajcie tę zasadę miłości. Rozpowszechniajcie miłośd własnym przykładem. Zachowanie, dyscyplina i maniery, jakich tu się nauczyłeś, powinny podążad za tobą jak cieo, dokądkolwiek się udajesz. Tylko wówczas będziesz dobrym chłopcem, czy mężczyzną, kiedy postępujesz dobrze i masz dobre maniery. Dopiero wówczas można cię nazywad wielbicielem Boga, jeśli z całego serca wypełniasz swoje obowiązki. Wykonuj szczerze swoje obowiązki. Tylko wtedy będziesz mógł stad się prawdziwym wielbicielem. Jeśli z drugiej strony czcisz wizerunki Boga zaniedbując swe obowiązki, czy można nazwad to oddaniem? Obowiązek to Bóg. Praca to nabożeostwo. Studenci nie powinni popadad w lenistwo. Przede wszystkim uczcie się w klasie. Na sport i rozrywkę przeznaczajcie jedynie wolny czas. Rozmyślajcie o Bogu i doświadczajcie błogości. Tak jak jedzenie jest konieczne dla ciała, tak bhadźan jest potrzebny dla umysłu. Ciało jest jak wóz, a umysł to koo, który go ciągnie. Ozdabiacie ciało kosmetykami i dobrym ubraniem, ale nie dajecie odpowiedniego pokarmu dla umysłu. Jaki cel ma ozdabianie wozu bez karmienia konia? Taki wóz nadaje się tylko do tego, żeby go umieścid w muzeum. To wszystko. Stąd przede wszystkim spraw, aby ten koo był silny, to znaczy, musisz wzmacniad umysł. Co rozumie się przez wzmacnianie umysłu? Powinieneś rozwijad dobre myśli, dobre uczucia, dobre cechy i dobre postępowanie. W wojnie opisywanej przez Mahabharatę, kiedy Kriszna wyprowadził rydwan Ardźuny na środek pola bitewnego, Ardźuna spojrzał na wojsko Kaurawów, odwrócił się do Kriszny i powiedział ze złożonymi dłoomi: O Kriszno, jak mam znieśd widok zabijania moich przyjaciół, krewnych i dzieci moich nauczycieli? Na myśl o zabijaniu tylu moich znajomych i krewnych kręci mi się w głowie. Wracajmy do domu, nie marnujmy tu czasu. Ardźuna stracił siłę umysłu, ponieważ pokonało go uczucie przywiązania. Zaczął mówid: 'Na waru, na waru' (moi ludzie, moi ludzie). Na w istocie znaczy nie. Powiedział: O Kriszno, jak mam walczyd przeciw moim własnym przyjaciołom, krewnym i nauczycielom? Wskutek swego przywiązania popadł w przygnębienie i nie chciał walczyd. Kriszna zbeształ go wówczas słowami: Czy nie masz wstydu? Przed przybyciem tutaj mówiłeś jak wielki bohater. Tymczasem po wkroczeniu na pole bitwy stałeś się tchórzem. Czy pamiętasz, co powiedziałeś mi, kiedy jechałem 8

9 na dwór Kaurawów z pokojową misją? Czy ci ograniczeni Kaurawowie porzucą wszelkie różnice i zaprzyjaźnią się z nami? Czy biegun północny i południowy mogą się spotkad? Zamiast tracid czas, dlaczego nie powiesz im, że jesteśmy gotowi do bitwy? Dawanie dobrej rady ludziom nikczemnym jest jak wrzucanie kwiatów jaśminu do ognia. Przestaomy już mówid o pokoju. Czyż sam tego nie mówiłeś? Powiedziałeś mi wówczas: Dlaczego opóźniasz rozpoczęcie bitwy? Zakooczmy tę gadkę o porozumieniu pokojowym. Jesteśmy gotowi do tej bitwy. Jak to więc możliwe, że twoje serce jest teraz pełne przywiązao?" Przywiązanie jest przyczyną upadku człowieka. Można mied przywiązanie, ale tylko do pewnego stopnia. Przybywszy tu w młodym wieku i żyjąc w tak świętym środowisku, powinniście rozwijad dobre cechy, dobre myśli i dobre postępowanie. (Bhagawan zakooczył swoje orędzie bhadźanem Gowinda Gopala Prabhu Giridhari.) - Zaczerpnięte z orędzia Bhagawana, wygłoszonego w hali Sai Kulwant w Praśanthi Nilajam 16 lipca 1996 roku. Doroczne Spotkanie Sportowo-Kulturalne Instytutu Wyższej Wiedzy Śri Sathya Sai 2012 roku WIDOWISKOWE POKAZY ODWAGI I PEWNOŚCI SIEBIE Doroczne Spotkanie Sportowo-Kulturalne placówek oświatowych Śri Sathya Sai odbyło się 11 stycznia 2012 roku w na stadionie Śri Sathya Sai Hill View, który został pięknie udekorowany na to ważne wydarzenie. Podczas gdy kraoce stadionu ozdobiono olbrzymiej wielkości zdjęciami Bhagawana wraz z Jego ważnymi przesłaniami oraz flagami różnych paostw, miejsce gdzie ustawiony został wytworny fotel dla Swamiego, przystrojone było wyszukaną ozdobą ze świeżych kwiatów. Na stadionie ustawiono też ogromne ekrany LED, aby widzowie mogli dokładnie oglądad wydarzenia. W miły, słoneczny poranek 11 stycznia ów rozległy stadion zaczął rozbrzmiewad śpiewem wedyjskim. Nastąpiło to o 7:45. Kiedy otwarty samochód Bhagawana wiozący Jego piękne zdjęcie, a poprzedzony przez drużynę motocyklistów, dotarł do północnego kraoca stadionu, orkiestra dęta Instytutu Wyższej Wiedzy Śri Sathya Sai z Anantapur zagrała powitalne nuty. Następnie pochód ruszył ku scenie - Śanthi Wedice, prowadzony przez orkiestrę dętą uczelni z Praśanthi Nilajam oraz wolno idącą drużynę niosącą flagi. Owa grupa niosąca flagi utworzyła z 9

10 nich sklepienie, kiedy samochód Bhagawana dotarł przed Śanthi Wedikę. Przed rozpoczęciem programu zastępca rektora i inni starsi urzędnicy Instytutu przybyli do Śanthi Wediki i ofiarowali Bhagawanowi swoje pozdrowienia, podczas gdy grupa studentów, niosących Purnakumbham śpiewała pieśni wedyjskie. Wielka parada Uroczystości rozpoczęły się o 8:15 wielką paradą drużyn studentów i uczniów, reprezentujących różne placówki oświatowe Bhagawana. Były wśród nich drużyny uczniów Szkoły Podstawowej Śri Sathya Sai, Szkoły Średniej Śri Sathya Sai, Angielskiej Szkoły Średniej Iśwarammy, studentki Uczelni Humanistycznej i Nauk Ścisłych Śri Sathya Sai z Ananthapur, studenci Wyższej Uczelni Muzycznej Mirpuri oraz oddziałów Instytutu z Anantapur (dziewczęta), Brindawan i Praśanthi Nilajam. Kiedy barwnie ubrane drużyny szły ku Śanthi Wedice, orkiestry dęte uczelni z Praśanthi Nilajam i Anantapur grały marsze. Dotarłszy do Śanthi Wediki młodzież ofiarowała pozdrowienia Bhagawanowi. Na koniec tej wielkiej parady uroczyście wciągnięto na maszt proporzec Instytutu, odebrano przysięgę uczestników spotkao sportowo-kulturalnych i zapalono pochodnię, którą osoba przebrana za Nandiego (byka Siwy) zaniosła na wzgórze, gdzie zapalony został następnie sportowy znicz. W międzyczasie z Śanthi Wediki wypuszczono białe gołębie i pęki balonów. Śmiałe wyczyny studentów z Praśanthi Nilajam Wydarzenia sportowe rozpoczął widowiskowy pokaz studentów z Praśanthi Nilajam. Na początek wnieśli na teren pokazów piękną, olbrzymią strukturę, zawierającą replikę godła Instytutu, z łabędziem z każdej strony. W międzyczasie odbył się pokaz akrobatyczny samolotów zdalnie sterowanych przez znajdujących się na ziemi studentów. Pierwszym punktem programu studentów z Praśanthi Nilajam był pokaz jogasan, który ukazał ich sprawnośd i zwinnośd. Potem nastąpił taniec z żółtymi i zielonymi flagami, w wykonaniu grupy studentów, do wtóru chioskich bębnów. Później odbył się pokaz sztuk walki z nunczakami, który ukazał ich odwagę i pewnośd w zręcznym posługiwaniu się tą tradycyjną chioską bronią. Kolejnym punktem programu, który zachwycił wszystkich, był taniec Bhagra. Następnie studenci dali wspaniały pokaz karate oraz umiejętności posługiwania się kijami w samoobronie. Na koniec pokazali śmiałe, zapierające dech w piersiach wyczyny motocyklowe. Okrążali się nawzajem przy wielkiej prędkości, jechali na motocyklach na stojąco, grając na gitarach i wspinając się po drabinie. Swą szaleoczą odwagę pokazali skokami z rampy np. przez obręcz ognia. Na zakooczenie studenci ci zgromadzili się przed Śanthi Wediką i ofiarowali swoje pozdrowienia Bhagawanowi. Piękny pokaz w wykonaniu studentek z Anantapur Potem wystąpiły studentki Instytutu z Anantapur. Najpierw wykonały turecki taniec derwiszów, w tradycyjnych strojach derwiszów, odziane w długie białe suknie i duże czapki na głowach. Taoczyły, wdzięcznie wirując przy melodii słodkiej pieśni. Następnym taocem w ich wykonaniu był egipski taniec sufich, gdzie również wirowały, robiąc cudowne układy. Potem 10

11 pokazały swe umiejętności i równowagę na rolkach, wykonując piękne figury. Na koniec zataoczyły rytmiczny taniec z barwnymi kołami w dłoniach, które tworzyły piękne wzory, kiedy wykonywały zsynchronizowane ruchy. Wreszcie wykonały ostatni układ taneczny przed Śanthi Wediką i ofiarowały pełne czci pranamy Bhagawanowi. Uroczystości poranne dobiegły kooca wraz z Arati o 10:15. Barwny pokaz uczniów szkoły podstawowej Popołudniowa częśd owego Spotkania Sportowo-Kulturalnego zaczęła się o 16:00, po przybyciu samochodu Bhagawana - któremu towarzyszyła drużyna motocyklowa. Jako pierwsi wystąpili uczniowie szkoły podstawowej Śri Sathya Sai z Praśanthi Nilajam. Temat ich przedstawienia - 'Sai jest wszędzie teraz i zawsze' - pokazali na wielkiej tablicy, którą ustawili w miejscu swego występu. Rozpoczęli od pięknego taoca, który wykonywali do melodii pieśni w języku telugu, śpiewanej przy przejmującej muzyce. Potem wykonali kolejny taniec, trzymając w dłoniach barwne kwiaty. W następnym taocu pokazali trzepot ptasich skrzydeł, któremu towarzyszył świergot ptaków. Później wykonali taniec słonecznikowy, równie czarujący. Wreszcie przedstawili piękne figury z czerwonych wachlarzy, poruszając się z wdziękiem w takt słodkiej muzyki. Kriszna Lila w wykonaniu uczniów Angielskiej Szkoły Średniej Iśwarammy Uczniowie Angielskiej Szkoły Średniej Iśwarammy rozpoczęli swój występ taocem motylim, a w kolejnym taocu pokazali fantazyjne kostiumy. Najwybitniejszym wszakże punktem ich programu była Kriszna Lila, pokazująca psikusy dokonywane w dzieciostwie przez Krisznę, takie jak taniec z pasterkami, kradzież masła i taniec na głowie węża Kaliji. Na koniec utworzyli piękną figurę Kriszny, trzymającego wodze koni i kierującego rydwanem Ardżuny w wojnie opisanej w Mahabharacie, czym zdobyli sobie wielki podziw widzów. Prezentacja zdolnych studentów Wyższej Szkoły Pielęgniarstwa i Nauk Medycznych W swoim krótkim występie studenci Wyższej Szkoły Pielęgniarstwa i Nauk Zdrowotnych Instytutu Wyższych Nauk Lekarskich z Whitefield (Bengaluru), pokazali dwie prezentacje, z których każda dowiodła ich zdolności i perfekcji. Pierwsza ukazała ich umiejętności i odwagę w sztuce karate - pokazali łamanie dłoomi dachówek, a nawet płonących dachówek. W drugiej zaś stworzyli piękne figury z barwnymi wstążkami oraz utworzyli słowo MIŁOŚD, z pomocą długich wstęg. Znakomity pokaz w wykonaniu studentów uczelni z Brindawanu Koocowy występ owego Spotkania Sportowo-Kulturalnego dali studenci Instytutu w Brindawan. Rozpoczęli swój występ od pokazu postaw jogicznych z modlitwą do bóstwa słooca, po której zagrali mecze siatkówki, piłki nożnej i koszykówki. Chociaż we wszystkich meczach wykazali się wielkimi umiejętnościami i sprawnością, wyróżnili się zwłaszcza w swoim występie koszykarskim, gdy wykonywali taniec z piłką na palcach, po czym wybiwszy się z rampy, wkładali 11

12 ją do kosza. Zsynchronizowany ruch kół, który pokazali gimnastycy w następnym numerze swego programu, pokazał ich doskonałą równowagę oraz wielką umiejętnośd manewrowania. Później studenci pokazali mecz krykieta oraz układy taneczne ze światłami diodowymi na piersiach. Na koniec dali pokazy ogniowe. Było to wybitne przedstawienie. Z płonącymi pochodniami w dłoniach, studenci stworzyli wiele układów, w tym 'swastykę', 'sudarśana dakrę', napisy 'We Love You' (Kochamy Cię) oraz 'Sai Ram' Cała uroczystośd dobiegła kooca wraz z Arati o godzinie 18:40, po tym cudownym pokazie. Uroczystośd pożegnalna Pożegnalna uroczystośd tego Dorocznego Spotkania Sportowo-Kulturalnego placówek oświatowych Śri Sathya Sai odbyła się w pomyślny dzieo Makara Sankranthi, 15 stycznia 2012 roku. Program poranny rozpoczął się o godzinie 9 wielkim pochodem, który przeszedł z siedziby Bhagawana do hali Sai Kulwant, gdzie na specjalnym podwyższeniu stał piękny fotel dla boskiego rektora instytutu, Bhagawana Śri Sathya Sai Baby. Pochód otwierała orkiestra dęta uczelni w Praśanthi Nilajam, za którą szła z proporcem grupa studentów śpiewających Wedy. Po przybyciu pochodu do hali Sai Kulwant do zgromadzonych przemówiło pięciu mówców. Śri Sandźaj Sahni, kierownik Instytutu Wyższej Wiedzy Śri Sathya Sai z Brindawan zauważył, przedstawiając ich, że Sankranthi oznacza nie tylko początek wędrówki słooca ku północy, ale także podróż człowieka ku boskości. Pierwszym mówcą tej uroczystości był dr Naren Ramdźi, sekretarz Instytutu. Nawiązując do niedawno zakooczonego Spotkania Sportowo- Kulturalnego, dr Ramdźi zauważył, że znakomite występy studentów i uczniów jasno pokazują boską obecnośd Bhagawana. Wyraził wdzięcznośd Bhagawanowi za to, że uczynił On sport ważną częścią Zintegrowanego Systemu Edukacji Śri Sathya Sai. Następnie z krókimi przemówieniami wystąpiło czterech studentów z trzech oddziałów Instytutu oraz ze Szkoły Średniej Śri Sathya Sai z Praśanthi Nilajam. Opowiedzieli oni ciekawe zdarzenia i ujawnili, jak energia Bhagawana działała przez nich, aby dali doskonały występ podczas pokazów sportowych. Po tych wystąpieniach zastępca rektora Instytutu rozdał puchary owym placówkom oświatowym i nagrody zwycięzcom tych sportowo-kulturalnych zdarzeo. Studenci i uczniowie reprezentujący te placówki oraz zwycięzcy z poszczególnych wydarzeo (konkurencji) podchodzili pojedynczo, pozdrawiali Bhagawana, przyjmowali puchary i nagrody od zastępcy rektora, po czym stawali do zdjęcia przy fotelu Bhagawana. Później w powietrzu zabrzmiały - z nagrania - fragmenty boskiego orędzia Bhagawana, którego całe zgromadzenie wysłuchało z wytężoną uwagą. Bhagawan stwierdził w swoim orędziu, że umysł człowieka jest bardzo potężny i że jest on przyczyną zarówno jego niewoli, jak i wyzwolenia. Wezwał studentów i uczniów, aby panowali nad umysłem, przyswajali cnoty i rozwijali swój charakter. Zakooczył bhadźanem Hari bhadźana bina sukha śanthi nahin, który zgromadzenie powtarzało chórem. Po orędziu Bhagawana kilka melodii zagrała orkiestra dęta z uczelni w Anantapur. Następnie odbyły się krótkie bhadźany, zakooczone ponownie bhadźanem Hari bhadźana bina sukha śanthi nahin, w wykonaniu Bhagawana. 12

13 WYSTĘPY MUZYCZNO-KULTURALNE Moje życie jest moim przesłaniem: teatr cieni Częścią Dorocznego Spotkania Sportowo-Kulturalnego placówek oświatowych Śri Sathya Sai było urzekające pod każdym względem i piękne przedstawienie teatru cieni, wykonane 12 stycznia 2012 roku w hali Sai Kulwant przez studentów Instytutu Wyższej Wiedzy Śri Sathya Sai z Brindawan. Przedstawienie nosiło nazwę 'Moje życie to moje przesłanie'. Na miejscu gdzie odbywają się występy ustawiono olbrzymi ekran, na którym pokazywano poprzez cienie różne sceny z życia Bhagawana, odgrywane za ekranem przez studentów. Na sali umieszczono telewizory oraz duże ekrany LED, aby umożliwid wszystkim wygodnie oglądad to przedstawienie. Sztuka zaczęła się o 18:00 taocem Siwy i scenami stwarzania wszechświata. Następnie studenci stworzyli na ekranie figurę, pokazującą Boską Matkę Iśwarammę, wyciągającą wodę ze studni, gdy kula światła z niebios weszła w jej łono. Później studenci utworzyli wiele cudownych figur, ukazujących różne zdarzenia z życia Bhagawana, m.in. pokazując Bhagawana tworzącego z kwiatów jaśminu napis SAI BABA w języku telugu; Bhagawana pokazującego się zamiast Lingi w świątyni Wirupakszy w Hampi; wyrzucającego torbę szkolną i śpiewającego pierwszy bhadźan Manasa bhadźare guru daranam; stupę Sarwa Dharma, symbole wszystkich religii; scenę ukrzyżowania Jezusa; Szpital Superspecjalistyczny; przedsięwzięcia wodne; Narajana Sewę, budynek administracyjny Instytutu Wyższej Wiedzy Śri Sathya Sai, Grama Sewę i wreszcie Bhagawana, wygłaszającego orędzie w hali Sai Kulwant i kooczącego je bhadźanem Hari bhadźana bina sukha śanthi nahin. Znakomity komentarz, opisujący każdą scenę dodał wartości tej sztuce. Następnie wyświetlono urywek filmu wideo, z Bhagawanem błogosławiącym bhaktów. Studenci odgrywali sceny z taką zręcznością i doskonałością, że całe przedstawienie trwało ok. pół godziny. Następnie odbyły się bhadźany, zakooczone pieśnią Gowinda Gopala prabhu giridhari, wykonaną złotym głosem Bhagawana *z nagrania+. W międzyczasie rozdano wszystkim prasadam. Uroczystośd dobiegła kooca wraz z Arati około godziny 19:00. Bóg jest dobry, trzymaj się Go - sztuka teatralna Uczniowie Szkoły Średniej Śri Sathya Sai z Praśanthi Nilajam wystąpili z tym przedstawieniem 13 stycznia 2012 roku. Rozpocząwszy je pieśnią modlitewną o 17:30, pokazali na przykładzie opowieści o pewnej osobie - Wiśwasie - jak człowiek traci wiarę w Boga, gdy staje w obliczu problemów nie do pokonania. Zaczyna wtedy poddawad w wątpliwośd nawet Boga. Zapomina o tym, że Bóg zawsze ochrania oddane Mu osoby, które pokładają w Nim wiarę i trzymają się Go. Prawdę tę zobrazowały różne zdarzenia opisane w pismach świętych, pokazujące jak Kriszna pomógł Sudamie, jak Śirdi Sai uratował Shamę, jak Rama i Lakszmana przyszli na ratunek 13

14 Bhadrachalam Ramdasowi i jak Rama wyratował Sitę ze szponów Rawany. Wiara Wiśwasy w Boga została ostatecznie odbudowana, kiedy Bhagawan Śri Sathya Sai Baba odpowiedział na jego modlitwy i uratował życie jego ojcu. Piękne pieśni, dobre taoce, wyśmienita gra studentów i baśniowe dekoracje sprawiły, że przedstawienie to było wspaniałe. Później odbyły się krótkie bhadźany oraz rozdawano prasadam. Uroczystośd zakooczyło Arati o godzinie 6:40. Znakomite przedstawienia muzyczne Dwa występy muzyczne miały miejsce 14 stycznia 2012 roku w ramach Dorocznego Spotkania Sportowo-Kulturalnego Instytutu Wyższej Wiedzy Śri Sathya Sai. Pierwszy - o nazwie Thjagaradża Aradhana - był występem wokalnym studentów Wyższej Uczelni Muzycznej Mirpuri Śri Sathya Sai w Praśanthi Nilajam. Stosownym tłem tego przedstawienia był portret legendarnego kompozytora Thjagaradży oraz piękny posąg Pana Ramy, którego czcił Thjagaradża. Występ rozpoczął się o 16:45 od modlitwy do Pana Ganeśy: Śri Ganapatinee Sewimpa. Następnie studenci wykonali Pandaratna Kritis (pięd wspaniałych utworów muzycznych Thjagaradży), które obejmowały Dźagadananda karaka (Ten co nadaje radośd światu), Sadhindane o manasa (O umyśle! On osiągnął swój cel). Potem zaśpiewali utwór w języku hindustani: Dźagat Prabhu Ramadandra (Rama, Pan wszechświata). Występ zakooczyli pieśnią Dźaja mangalam, nitja subha mangalam (Niech zawsze będzie pomyślny dobrobyt). Całe ich wystąpienie cechowała doskonałośd ragi i tali (melodii i rytmu). Drugi występ dały studentki Instytutu Sai z Anantapur, które ustawiły jako tło swego przedstawienia przepiękną świątynię. Orkiestra dęta wraz ze studencką grupą Nadaswaram wykonały przejmującą składankę muzyczną, obejmującą stotry (wiersze), utwór muzyki karnatyjskiej, kilka nabożnych pieśni oraz pewikompozycję muzyki zachodniej. Rozpocząwszy stotrami Wakratunda - modlitwą do Pana Ganeszy oraz Santhakaram - modlitwą do Pana Wisznu, studentki przedstawiły następnie muzykę karnatyjską: Raghuwamsa Sudha oraz utwór muzyki zachodniej: Heal the World (Uzdrów świat). Zakooczyły dwiema pieśniami oddania: Dżaja ho Sai Ram i Humko tumse pjar kitna. Na koniec grupy studentek z tradycyjnymi lampkami w dłoniach oddały cześd Bhagawanowi, podczas gdy rozbrzmiewała muzyka Asato ma sadgamaja... (Prowadź mnie od nieprawdy do prawdy). Po tym wyśmienitym przedstawieniu muzycznym, studentki z uczelni w Anantapur zaśpiewały bhadźany z nowo wydanej płyty CD. Uroczystośd dobiegła kresu wraz z ofiarowaniem Arati o godz. 18:45, po rozdaniu prasadamu. Gautama Buddha - sztuka teatralna Znamienite życie Gautamy Buddhy zostało odmalowane w scenach tej sztuki, wystawionej przez studentów Instytutu w Praśanthi Nilajam 15 stycznia 2012 roku, w ostatni dzieo obchodów Dorocznego Spotkania Sportowo-Kulturalnego Instytutu. Rozpocząwszy występ o 17:20, studenci odegrali główne zdarzenia z życia Buddhy - od jego narodzin jako syna Króla 14

15 Suddhodany, poprzez jego spotkanie z rzeczywistością życia - ujrzenie chorego człowieka, starca oraz martwego ciała. Przedstawili też, jak przemienił Angulimala, zwycięstwo nad Marą oraz intensywną pokutę w celu poznania prawdy, co doprowadziło go do oświecenia i osiągnięcia stanu Buddhy (oświeconego). Dobra gra aktorska i taoce studentów, pełen znaczenia komentarz oraz dobra reżyseria zadecydowały o powodzeniu tego przedstawienia. Później śpiewano bhadźany zakooczone bhadźanem Rama Kodanda Rama, zaśpiewanym - z nagrania - melodyjnym głosem Bhagawana. O godz.19-tej ofiarowano Arati, co zakooczyło wielkie uroczystości sportowo-kulturalne. Z naszych archiwów ŚWIĘTOŚD SIWARATHRI TKWI W UŚWIADAMIANIU SOBIE JEDNOŚCI Z BOSKOŚCIĄ POŚWIĘDCIE NOC SIWARATHRI NA WIELBIENIE BOGA Siwarathri to rathri (noc) siwam (pomyślności). Jest to pomyślna noc, gdyż poświęcając ją na modlitwę można sprawid, że umysł straci swoją władzę nad człowiekiem. Siwarathri oznacza pomyślnośd Według pism świętych, księżyc jest bóstwem przewodnim umysłu. Umysł jest spokrewniony z księżycem, tak jak oczy są spokrewnione ze słoocem. Jakie jest znaczenie nocy? Noc to inne słowo na ciemnośd. Siwa znaczy pomyślnośd. Zatem Siwarathri mówi o pomyślności, która jest nieodłączna od ciemności. Jest to odniesienie do mądrości, która istnieje pośród niewiedzy. Niewiedza i mądrośd nie są dwiema różnymi rzeczami - są one zasadniczo tym samym. Wiążą się z dwaitą (dwoistością); są dwoma przeciwieostwami tej samej zasadniczej podstawy. Siwarathri jest wówczas, gdy człowiek próbuje ustanowid przyjaźo pomiędzy umysłem a Bogiem. Siwarathri uświadamia człowiekowi to, że ta sama boskośd przenika wszystko i można ją znaleźd wszędzie. Mówi się, że Siwa mieszka na górze Kailasa. Gdzie jest jednak Kailasa? Kailasa to nasza radośd, nasza błogośd. To oznacza, że Iśwara mieszka na Kailasie radości. Jeśli rozwiniemy w umyśle to poczucie radości i zachwytu, to znajdziemy się w Kailasie. Jak można zdobyd tę radośd? Przychodzi ona, gdy rozwijamy czystośd, stałośd i świętośd. Wtedy twoje serce będzie Kailasą. Siwa będzie w najświętszym miejscu twego serca, w świątyni, jaką jest twoje ciało. Siwarathri obchodzi się czternastej nocy ciemnej połowy miesiąca. To noc poprzedzającą nów, kiedy księżyc ulega całkowitemu zaciemnieniu. Księżyc i umysł, którym on włada, drastycznie zmniejszają się w tę czternastą noc. Kiedy poświęci się tę noc na wielbienie Boga, 15

16 wówczas resztka samowolnego umysłu zostaje pokonana i zwycięstwo jest pewne. W tym miesiącu Siwarathri jest świętsze niż w pozostałe, dlatego nazywa się je Mahasiwarathri. Dandrama manaso dźataha (Księżyc został zrodzony z umysłu Najwyższej Istoty). Księżyc posiada 16 kal (chwał). Podobnie umysł ma 16 kal. W noc Siwarathri 15 z szesnastu kal jest niewidocznych. Zobaczyd można jedynie jedną kalę. Umysł także znajduje się w tym samym stanie. Jeśli podczas Siwarathri człowiek medytuje o Bogu, może zdobyd sobie bliskośd Boskości. Najwyższa świętośd Siwarathri polega na uświadomieniu sobie jedności z Boskością poprzez medytację o Bogu. Panowanie nad umysłem i zmysłami jest podstawową rzeczą konieczną do uświadomienia sobie Boskości i osiągnięcia wyzwolenia. Jednak panowanie nad umysłem i zmysłami nie jest łatwe. Nawe tak rozwinięta postad jak Ardżuna wyznała Panu Krisznie, że panowanie nad zmysłami jest niesłychanie trudne. Mędrcy wiedzieli to z własnego doświadczenia. Dlatego zasugerowali, że nawet jeśli nad zmysłami nie da się panowad przez cały czas, to powinno się to robid w dni święte, takie jak Siwarathri. Jeśli człowiek nie ma nic do roboty, umysł wędruje na wszystkie strony. Stąd mędrcy zalecili, aby w noc Siwarathri nieustannie myśled o Bogu. Powtarzanie imienia Boga i medytowanie o Jego chwałach będzie trzymało umysł z dala od innych, błahych spraw i przyczyniało się do panowaniu nad zmysłami. Nakaż zmysłom post, a umysłowi - czuwanie Współcześni intelektualiści patrzą na Siwarathri jedynie jako na noc, kiedy powinni starad się nie zasnąd. Nie widzą potrzeby postrzegania Siwarathri jako czystego i świętego dnia, który należy poświęcid na myślenie o Bogu. Ponieważ ich jedynym wyobrażeniem Siwarathri jest czuwanie przez całą noc, próbują spędzid ją, oglądając trzy filmy albo grając do rana w karty z przyjaciółmi czy w kości ze znajomymi i krewnymi. Czuwając w ten sposób, wracają rano do domu na sute śniadanie. Czy tak należy obchodzid Siwarathri? Nie. Jest to wypaczenie tego, co powinno byd świętą sposobnością do kontemplacji Boga. Co to za czuwanie, jeśli nie ma w nim czystości umysłu i medytacji o Bogu? Nie można uważad, że stojący na jednej nodze bocian, czekający, aby złapad rybę, robi jakąś pokutę. Pijaka, nie poznającego świata, nie można równad z kimś wtopionym w Boskośd. Człowieka, który po sprzeczce z żoną zaniechał jedzenia, nie można nazywad kimś, kto przestrzega postu. Czuwanie w noc Siwarathri oznacza skupianie myśli na świętej, czystej, pięknej i wspaniałej postaci Boga. Mędrcy starożytności rozumieli wyjątkową wartośd kultury Bharathijów i przekazali ją światu jako cenną spuściznę. Dni święte, takie jak Siwarathri, są po to, aby wpajad człowiekowi obowiązek 'postu' dla zmysłów, 'czuwania' dla inteligencji i trzymania z daleka od nieczystych popędów i skłonności. Jest to dzieo, kiedy Siwa spożył śmiertelną truciznę, grożącą zniszczeniem całego świata i ocalił ludzkośd od zatracenia. Skieruj umysł ku Bogu Nie ma sensu myślenie o Siwarathri raz w roku. W każdej chwili, w każdy dzieo i noc powinieneś myśled o boskości i uświęcad swój czas, ponieważ czas, jest w istocie Siwą. Ty sam jesteś Siwą. Spróbuj pojąd i rozpoznad tę Siwa Tattwę (zasadę Siwy), który jest twoją rzeczywistością. Mówiąc o Siwarathri, mamy na myśli noc związaną z Siwą. Zasada Siwy jest w każdych 16

17 okolicznościach zupełnie wolna od wszystkiego, co niepomyślne, czy nieświęte. Umysł człowieka musi przejśd przemianę. Musi przyczyniad się do wyzwolenia, a nie do niewoli. Musi zwrócid się w stronę Boga i do wnętrza, a nie do świata i na zewnątrz. Jedynie wówczas wysiłki na rzecz przemian gospodarczych, politycznych i społecznych mogą odnieśd powodzenie i poprawid przeznaczenie człowieka. Umysł robi wiele sztuczek, żeby was zadowalad i wyrobid w was dobre zdanie o samych sobie. Rozkoszuje się obłudą, jadąc jednocześnie na dwóch koniach. Możesz pokłonid się do ziemi przed Swamim i oświadczyd, że się mu podporządkowałeś. Kiedy jednak wyjedziesz, możesz zachowywad się inaczej i pozwolid, aby wiara w tobie zanikła. Tymczasem twojej wiary nie powinna nawet kalad myśl, że nie odniosłeś korzyści z pudży (nabożeostwa), czy dżapy, które wykonujesz. Prowadzenie sadhany jest twoim obowiązkiem, twoją najgłębszą potrzebą, twoim autentycznym działaniem. Resztę pozostaw woli Boga. To musi byd waszym postanowieniem w świętą noc Siwarathri. - Zaczerpnięte z Orędzi Bhagawana wygłoszonych w święta Siwarathri UROCZYSTOŚCI W PRAŚANTHI NILAJAM PIELGRZYMKA WIELBICIELI Z ODISHY Ponad 3 tysiące wielbicieli ze wszystkich części Odishy przybyło z pielgrzymką do Praśanthi Nilajam, grudnia 2011 roku. Podczas tego pobytu zaprezentowali występy muzycznokulturalne w hali Sai Kulwant, 27 i 28 grudnia 2011 roku. Dżagannatha Lilamrutham - przedstawienie taneczne To piękne przedstawienie wystawili uczniowie Śri Sathya Sai Widja Mandiru z Bhadrak 27 grudnia 2011 roku. Rozpocząwszy o godz. 17 zataoczyły przejmujący taniec, opowiadający o różnych zdarzeniach mitologicznych. Dobre stroje i charakteryzacja, znakomita gra dzieci oraz urzekająca muzyka uczyniły z tej sztuki znakomite przedstawienie. Fariszte Hain Sai Gaganke - dramat Następnie Młodzież Sai z Odiśy przedstawiła dramat o nazwie Fariszte Hain Sai Gaganke (Jesteśmy aniołami nieba Sai). Oparty na rzeczywistych zdarzeniach ze wsi Samsaraa, pokazał jak zjadliwośd, nienawiśd i konflikt pomiędzy wojującymi ze sobą dwiema grupami ustąpiły miejsca pokojowi, harmonii i braterstwu, kiedy Młodzież Sai zaczęła działad w ramach przedsięwzięcia mieszkaniowego w tej wiosce, mając w sercu bezwarunkową miłośd, a na ustach boskie przesłanie Bhagawana - Kochaj wszystkich, służ wszystkim. Prosta i realistyczna historia, dobra 17

18 gra młodzieży i wzniosły temat przemiany wioski sprawiły, że dramat zrobił wielkie wrażenie. Pieśo patriotyczna i taniec grupowy Ostatnim punktem programu byłą pieśo patriotyczna, ułożona przez wielkiego poetę z Odishy, Radhanathę Raja, który opisuje Indie jako kwiat lotosu, będący ucieleśnieniem czystości i doskonałości, a Odishę jako jeden z płatków tego lotosu. Pieśo ta, do której skomponowana była przejmująca muzyka, została wykonana wraz z taocem grupowym przez uczniów ze Śri Sathya Sai Widja Wihar z Balasore. Podczas tego taoca uczniów, widzowie w Sai Kulwant powiewali trójbarwnymi flagami Indii, napełniając całe otoczenie żarem miłości do ojczyzny. Na koniec rozdano studentom i młodzieży ubrania. Symfonia Sai - Muzyka Oddania 28 grudnia 2011 roku bhaktowie z Odishy wystąpili z pieśniami religijnymi ku radości zgromadzonych w hali Sai Kulwant. Rozpocząwszy od zaśpiewania wybranych wierszy sanskryckich z pism świętych, śpiewający obojga płci urzekli bhaktów pięknym wyborem pieśni - solo i grupowych - wśród których było wiele znanych utworów, takich jak Madhura mohana ghanaśjama (czarująca postad Sai), Badźe muralije badźe (boska muzyka fletu Kriszny) oraz pieśni oddania poświęcone Bhagawanowi, takie jak Dehi Padam (Podaruj nam miłośd swoich lotosowych stóp), Bhadźore parama naam Śri Sai (śpiewaj Boskie Imię Sai) oraz Mere Sai ko salaam (Pozdrowienia ukochanemu Sai). Cały ten występ był sutą ucztą melodyjnych pieśni i słodkiej, nabożnej muzyki. Po jego zakooczeniu śpiewakom i śpiewaczkom oraz muzykom podarowano ubrania. Następnie odbyły się bhadźany i rozdano prasadam. PIELGRZYMKA BHAKTÓW Z RADŻASTHANU Ponad 200-osobowa grupa wielbicieli, w tym młodzież Sai i uczniowie Bal Wikas przybyli ze wszystkich części Radżasthanu z trzydniową pielgrzymką do Praśanthi Nilajam, gdzie przebywali w dniach grudnia 2011 roku. 29 grudnia 2011 roku ta radżasthaoska młodzież i uczniowie Bal Wikas odegrali dramat o nazwie Amritputra Swami Wiwekananda (Wiwekananda, syn nieśmiertelności), która pokazała jak poprzez życzliwy wpływ Swamiego Ramakriszny Paramahamsy niespokojny, zaintrygowany i niecierpliwy młody człowiek, Narendra, został przemieniony w olbrzyma duchowego i stał się Swamim Wiwekanandą, który pokazał ludzkości drogę duchowości i służby. Przedstawienie opowiadało o życiu Swamiego Wiwekanandy i poprzez różne zdarzenia z tego życia ukazało jego nieśmiertelne nauki. Po przedstawieniu aktorzy otrzymali w podarunku ubrania. Później odbyły się bhadźany, prowadzone przez studentów Instytutu. Zakooczyły się one bhadźanem Gowinda Kriszna Dżaj, w wykonaniu [z nagrania] Bhagawana. PIELGRZYMKA WIELBICIELI Z HARJANY Nauki Bhagawana Śri Sathya Sai Baby o jedności wszystkich religii zostały ożywione dramatem o nazwie Sarwa dharma swarupa Sai (Sai, ucieleśnienienie wszystkich religii), który wystawili 30 18

19 XII 2011 r. w hali Sai Kulwant studenci Śri Sathya Sai Dżagriti Widja Mandiru z Darwy w okręgu Jamuna Nagar w Harjanie podczas swej pielgrzymki do Praśanthi Nilajam. Przedstawienie mówiło o tym, jak zajęcia Bal Wikas wpajają uczniom wzniosłe zasady: Kochaj wszystkich, służ wszystkim i szacunek dla wszystkich religii. W pierwszej scenie dramatu kobieca guru Bal Wikas rozmawiała z dziedmi Bal Wikas o ich przygotowaniach do obchodów święta Bożego Narodzenia. Następne sceny pokazywały, jak guru swoim poświęceniem wprowadziła jednośd pomiędzy wojującymi grupami różnych religii w tej wiosce i dała uczniom - własnym przykładem - tę praktyczną lekcję jedności wszystkich religii. Przedstawienie, rozpoczęte o godz. 17 pieśnią modlitewną, zakooczyło się 0 17:45 bhadźanem Sarwa dharma swarupa Sai. Sztuka ta na przykładzie prostej opowieści, a poprzez wspaniałą grę aktorską studentów, skutecznie pokazała nauki Bhagawana. Po jej zakooczeniu studenci z obsady aktorskiej otrzymali w podarunku ubrania. Później odbyły się bhadźany. UPAMIĘTNIENIE 30-LECIA SZKOŁY PODSTAWOWEJ ŚRI SATHYA SAI Dla upamiętnienia 30 chwalebnych lat ( ) szkoły podstawowej Śri Sathya Sai, grupa ponad 150 jej wychowanków przybyła z różnych części świata, aby wyrazid swą wdzięcznośd i złożyd pełen czci hołd Bhagawanowi Śri Sathya Sai Babie, który ich wychowywał i dawał natchnienie w latach, gdy dorastali. 31 grudnia 2011 r. wystąpili w hali Sai Kulwant. Program rozpoczął się o godz. 17:15 przemówieniem Anamiki Arawind, która wyraziła głęboką wdzięcznośd Bhagawanowi za bezgraniczną miłośd, jaką obsypywał ją i inne dzieci ze szkoły podstawowej. Potem ogłosiła, że wychowankowie wydali książkę o nazwie Love Everafter (Miłośd na zawsze), mówiącą o ich kontaktach z Bhagawanem, które zmieniły ich życie. Następnie dzieci ze szkoły podstawowej przyniosły egzemplarze tej książki i złożyły je w ofierze u Samadhi Bhagawana. W międzyczasie grupa zaśpiewała dwie pieśni poświęcone Bhagawanowi. Arawind przedstawiła potem pierwszego mówcę owej uroczystości, Sai Gitę, która była uczennicą Bhagawana w latach Sai Gita opowiedziała podczas swojej przemowy o wielu przeżyciach. Sięgnęła pamięcią do chwili, gdy Bhagawan zajmował się codziennym życiem uczniów, okazując im miłośd tysiąca matek. Stwierdziła, że te wspomnienia pełnej miłości opieki Bhagawana są niezapomniane i wszyscy Jego uczniowie przechowują je pieczołowicie w sercach jak skarb. Po tym przemówieniu grupa zaśpiewała kolejne dwie pieśni: O Ma Sai Ma oraz Why fear when I am here (Po co się boisz skoro Ja tu jestem?). Następnie wystąpił kolejny wychowanek, Śri Partiś Dubej, będący uczniem Bhagawana w latach Wyrażając wdzięcznośd Bhagawanowi za obfitośd Jego miłości i błogosławieostw dla uczniów, Śri Dubej oświadczył, że wszystko, co dostał od życia, jest jedynie łaską Bhagawana. Opowiedział wiele zdarzeo, pokazujących jak Bhagawan dawał uczniom duchowe lekcje i w swój wyjątkowy sposób wpajał im wartości. Po tej przemowie grupa zaśpiewała pieśo w języku hindi: Teri hai zamin tera aasmaan (Zarówno ziemia, jak i niebo są Twoim darem), zakooczyła zaś swój występ angielską pieśnią We have a great big wonderful Lord (Mamy wspaniałego, wielkiego, cudownego Pana). Później odbyły się bhadźany, również poprowadzone przez tych wychowanków. 19

20 NOWOROCZNY WYSTĘP WYCHOWANKÓW Podobnie jak w poprzednim roku, studenci Instytutu Wyższej Wiedzy Śri Sathya Sai oraz wychowankowie placówek oświatowych Śri Sathya Sai obchodzili Dzieo Nowego Roku 2012, również jako wyraz wdzięczności Bhagawanowi Śri Sathya Sai Babie. Występ orkiestry Rankiem 1 stycznia 2012 roku orkiestra Instytutu złożyła hołd muzyczny Bhagawanowi, wykonując kilka znakomitych utworów dotyczących jedności, pokoju, i miłości do Boga. Rozpocząwszy swój występ o godz. 9:00, zakooczyli go pół godziny później utworem poświęconym Panu Siwie. Następnie zaśpiewano bhadźany i rozdano prasadam. Prema Bandham W wieczornym programie wystąpili wychowankowie placówek oświatowych Śri Sathya Sai. Złożyły się nao przemówienia, muzyka orkiestry dętej i pieśni religijne. Program rozpoczął o godz. 17 otwierającym przemówieniem jeden z wychowanków. Mówiąc o dorocznym wydarzeniu: Prema Bandham (więź miłości) wychowanków, którzy przyjechali z całego świata, aby obchodzid je w świętym obrębie Praśanthi Nilajam, mówca zauważył, że ponad 500 z nich zebrało się tu, aby ponownie naładowad swoje baterie duchowe i wznowid swoje połączenie z przystanią pokoju. W międzyczasie wychowankowie złożyli przed Samadhi Bhagawana ofiary, wśród których był noworoczny tort, egzemplarz ich czasopisma Widjullekha oraz nowo wydana płyta CD z bhadźanami z serii 'Most poprzez Czas'. Potem przemówił Śri T.N. Giridhar, który był studentem MBA w latach 1990-tych. Opowiadając o serdecznych rozmowach, jakie studenci w tamtych czasach prowadzili z Bhagawanem, mówca zauważył, że Bhagawan nigdy nie rezygnował ze sposobności udzielenia studentom duchowych lekcji. Opowiadając o jednym ze swoich doświadczeo boskości Bhagawana, stwierdził, że cokolwiek Bhagawan powiedział jakiemuś studentowi, było to dla jego dobra. Po tym przemówieniu orkiestra dęta wychowanków zagrała kilka żywych utworów, dyrygowanych przez kapelmistrzów minionych lat, z których każdy dyrygował jednym utworem - ku zachwytowi zgromadzenia. Po tym pięknym przedstawieniu muzyki orkiestralnej odbyło się przemówienie kolejnego wychowanka, Śri C.W. Subhaśa, który opowiedział o tym, jak błogie były doświadczenia interakcji Bhagawana ze studentami, którzy pielęgnują w sercach wspomnienia tych drogocennych chwil, które spędzili jako studenci. Później zabrzmiała muzyka wokalna w wykonaniu wychowanków, przeplatana ciekawym i pouczającym komentarzem Śri Abhimanju Kaula. Rozpocząwszy pełną serca pieśnią 'Aao Sai Aao Pjare Ab Na Der Karo (O ukochany Panie Sai, przybądź, nie zwlekaj), śpiewacy wystąpili z różnorodnymi pieśniami, wśród których były: Dźai maa dźai maa dźai dźai Sai maa (Pozdrowienia dla matki Sai), Why fear when i am here (Dlaczego się boisz, skoro Ja tu jestem?), Daron diśaon se hum aaje hain tere dwar (Przybyliśmy do Twej siedziby ze wszystkich czterech stron). Zakooczyli pełnym uczucia wykonaniem nieśmiertelnej pieśni Humko tumse pjar kitna... (O Panie Sai, Ty wiesz, jak bardzo Cię kochamy). Ostatnią pieśnią było Manasa bhadźare guru daranam, jaką rozbrzmiała złotym 20