BuduJEMy Most MIsyJNy Z JANEM PAWŁEM II LUTY

Transkrypt

1 LUTY i. spotkanie formacyjne Temat: Jesteśmy uczniami Jezusa jak Jan Paweł II Hasło: Uszy mam do słuchania, a nie do latania. Cel: Ukazujemy dzieciom wartość i znaczenie katechezy szkolnej i parafialnej. Pomoce: Pismo Święte, List Ojca Świętego do dzieci w Roku Rodziny, sznurek, paski z biblijnymi myślami Słowo Boże Łk 2, Gdy miał lat dwanaście, udali się tam zwyczajem świątecznym. Kiedy wracali po skończonych uroczystościach, został Jezus w Jerozolimie, a tego nie zauważyli Jego Rodzice. Przypuszczając, że jest w towarzystwie pątników, uszli dzień drogi i szukali Go wśród krewnych i znajomych. Gdy Go nie znaleźli, wrócili do Jerozolimy szukając Go. Dopiero po trzech dniach odnaleźli Go w świątyni, gdzie siedział między nauczycielami, przysłuchiwał się im i zadawał pytania. Wszyscy zaś, którzy Go słuchali, byli zdumieni bystrością Jego umysłu i odpowiedziami. Na ten widok zdziwili się bardzo, a Jego Matka rzekła do Niego: Synu, czemuś nam to uczynił? Oto ojciec Twój i ja z bólem serca szukaliśmy Ciebie. Lecz On im odpowiedział: Czemuście Mnie szukali? Czy nie wiedzieliście, że powinienem być w tym, co należy do mego Ojca? Oni jednak nie zrozumieli tego, co im powiedział. Potem poszedł z nimi i wrócił do Nazaretu; i był im poddany. A Matka Jego chowała wiernie wszystkie te wspomnienia w swym sercu. 39

2 JEstEśMy uczniami JEZusA JAk JAN PAWEŁ II 40 Pytania do dyskusji: W jaki sposób Pan Jezus zgubił się Rodzicom? Dlaczego pozostał w świątyni? Jak długo Rodzice Go szukali? Gdzie Go odnaleźli? Co Pan Jezus robił w świątyni, kiedy Go odnaleźli? Kto Go słuchał? Jaka była reakcja słuchaczy? Jak Pan Jezus zachowywał się wobec Rodziców po powrocie do Nazaretu? Odkrywamy skarby wiary z Janem Pawłem II Jak wiecie, Jezus dwunastoletni wraz z Maryją i Józefem udał się po raz pierwszy z Nazaretu do Jerozolimy na Święto Paschy. Tam, zagubiony w tłumie pielgrzymów, odłączył się od rodziców i, wraz z innymi rówieśnikami, przysłuchiwał się nauczycielom świątynnym, jak gdyby «lekcji katechizmu». Korzystano ze świąt, ażeby takim chłopcom jak Jezus przekazać prawdy wiary. Okazało się jednak, że podczas tego spotkania ten przedziwny Chłopiec, który przybył z Nazaretu, nie tylko zadaje wnikliwe pytania, ale także sam udziela głębokich odpowiedzi tym, którzy Go pouczali. I te Jego pytania, a jeszcze bardziej odpowiedzi, wprawiają w zdumienie świątynnych nauczycieli. Kiedyś takie samo zdumienie będzie towarzyszyło Jego nauczaniu publicznemu: wydarzenie w świątyni jerozolimskiej stanowiło początek i jak gdyby zapowiedź tego wszystkiego, co miało nastąpić kilkanaście lat później. Jezus dwunastoletni tak bardzo przejął się tą katechezą w świątyni jerozolimskiej, że poniekąd zapomniał nawet o swoich rodzicach. Maryja i Józef w drodze do Nazaretu, wracając wraz z innymi pielgrzymami, zorientowali się, że Jezusa nie ma w gromadzie idących z nimi dzieci. Dość długo trwało poszukiwanie. Zawrócili z drogi i dopiero na trzeci dzień znaleźli Go w Jerozolimie w świątyni. «Synu, czemuś nam to uczynił? Oto ojciec Twój i ja z bólem serca szukaliśmy Ciebie»(Łk 2,48). Jakże prze-

3 dziwna jest odpowiedź Jezusa i jakże zastanawiająca! Mówi:«Czemuście Mnie szukali? Czy nie wiedzieliście, że powinienem być w tym, co należy do mego Ojca?»(Łk 2,49). Była to odpowiedź trudna do przyjęcia. Ewangelista Łukasz dodaje tylko, że Maryja «chowała wiernie wszystkie te wspomnienia w swym sercu» (2,51). Była to bowiem odpowiedź, która miała się wyjaśnić później, kiedy Jezus był już dorosłym mężczyzną, kiedy zaczął nauczać i kiedy potwierdził, że dla sprawy swojego Ojca jest gotów ponieść wszelkie cierpienie, a nawet śmierć na krzyżu. Z Jerozolimy Jezus wrócił z Maryją i Józefem do Nazaretu i był im posłuszny (por. Łk 2,51). O tym okresie poprzedzającym publiczne nauczanie Jezusa, Ewangelia podaje tylko, że «czynił postępy w mądrości, w latach i w łasce u Boga i u ludzi» (Łk 2,52). Drodzy chłopcy i dziewczynki, rówieśnicy dwunastoletniego Jezusa, czyż nie przypominają się wam w tej chwili lekcje religii w parafiach i w klasach szkolnych, w których uczestniczycie? I teraz chciałbym wam zadać kilka pytań: jaka jest wasza postawa wobec lekcji religii? Czy jesteście przejęci katechizacją tak jak dwunastoletni Jezus w świątyni? Czy uczęszczacie pilnie na naukę religii w szkołach i parafiach? Czy w tym pomagają wam wasi rodzice? Z Listu Ojca Świętego do dzieci w Roku Rodziny Metoda Graffiti Rozkładamy 6-7 plakatów (kartek A3) z rozpoczętymi zdaniami (zob. dalej). Dzieci chodzą wokół nich i uzupełniają niedokończone zdania. Na dole plakatu kolejno dopisują zakończenie. Po zapisaniu każdy zagina swoją wypowiedź pod spód tak, aby jego wpis nie był widoczny dla pozostałych. Dzieci krążą od plakatu do plakatu do chwili, aż wszyscy wpiszą swoje myśli na każdym plakacie (można uzgodnić kierunek i kolejność np. wg wskazówek zegara). Kiedy praca zostanie wykonana, rozwieszamy plakaty i odczytujemy wpisy dzieci. Żeby sprawniej wykonać zadanie, 41

4 JEstEśMy uczniami JEZusA JAk JAN PAWEŁ II można ustalić czas wpisu, a przejście od plakatu do plakatu można rozpoczynać na hasło START. Niedokończone zdania: Katecheza to Katecheza pomaga mi Na katechezie uczeń powinien Najlepsze w katechezie jest Trudne w katechezie jest Chciałbym, żeby katecheza W katechezie mogą pomóc rodzice przez Z życia Jana Pawła II Przekazywałem mu prośbę Związku Literatów, by przyjął honorowe członkostwo. Papież na to z rozbawioną miną: «Jaki ze mnie literat!». Bawiła go ta rozmowa. Wreszcie dał się namówić, bo nie chciał sprawiać ludziom przykrości. Widziałem, że był zirytowany, kiedy bodaj w Peru musiał odsłonić swój pomnik. Nie ukrywał niesmaku. Zrobił to tak, że idąc z kościoła do papamobilu, na chwilę przystanął, pociągnął za sznurek i natychmiast ruszył dalej. Potem chyba już się z tym pogodził. Uznał to za zło konieczne. mówi ks. Adam Boniecki. Budujemy MOST misyjny Pismo Święte i katecheza to druga poręcz w naszym moście. Tak jak na poprzednim spotkaniu będzie nam potrzebny sznurek, który przykleimy do naszego mostu i przymocujemy do niego paski z ulubionymi cytatami z Pisma Świętego (zob. zał. 1 b). 42 ii. spotkanie modlitewne PAPIESKA INTENCJA MISYJNA: wraz z Ojcem Świętym módlmy się, aby Bóg wspierał wysiłki pracowników służby zdrowia, którzy opie-

5 kują się chorymi i osobami starszymi w najuboższych regionach. 1. Z okazji Światowego Dnia Chorego przygotowujemy oprawę liturgiczną do Mszy św. 2. W intencji chorych i cierpiących przygotowujemy również nabożeństwo misyjne. 3. Osobistą modlitwą wspieramy chorych i samotnych. iii. poznajemy Świat Misyjny 1. Układamy wiersze o zwierzątkach żyjących w kraju omawianym w numerze 1/2012 Świata Misyjnego. Inspiracją może być wierszyk ze str. 16. Najzabawniejsze rymowanki umieszczamy w gablotce misyjnej. iv. BudujeMy wspólnotę 1. Na Światowy Dzień Chorego przygotowujemy laurki dla chorych przebywających w domach rodzinnych, w domu opieki lub w pobliskim szpitalu. Wypisujemy na nich cytaty z Pisma Świętego, wypowiedzi bł. Jana Pawła II oraz Benedykta XVI. Osobiście lub przez ks. kapelana szpitalnego przekazujemy je dla chorych. Do laurek dołączamy papieskie intencje misyjne (PIM) oraz foldery o Misyjnym Apostolstwie Chorych. 2. Organizujemy zabawy w plenerze (kulig, lepienie misyjnego bałwana, gry zespołowe), na które zapraszamy dzieci z zaprzyjaźnionego ogniska misyjnego. 43