150 najbardziej zasłużonych pracowników Firmy Oponiarskiej Dębica

Transkrypt

1 150 najbardziej zasłużonych pracowników Firmy Oponiarskiej Dębica Fot. Pracownicy Stomilu z pierwszą, wyprodukowaną w Dębicy oponą. Dębica, lipiec 2014

2 To nie jest lista ani zamknięta, ani pełna. Z pewnością nie wszystkie nazwiska, które powinny się na niej znaleźć, udało się wydobyć z zakamarków przeszłości. Wszak to historia tworzona przez tysiące osób na przestrzeni 75 lat. Niektóre nazwiska jaśniej dziś widać, inne niezasłużenie zatarły się w pamięci, choć niegdyś świeciły mocniej. Uznałem jednak, że jest to okazja do przypomnienia wielu z nich, co w podstawowym tekście, dotyczącym historii fabryki nie byłoby możliwe, głównie ze względu na jego skrótowość. Starałem się połączyć, układając tę listę, czasy najdawniejsze, te sprzed wojny i odbudowy po niej, trudne lata 50-te, 60-te i te, które pozostały w pamięci współczesnych dębiczan, aż po współczesne. To oczywiste, że najważniejsze role w Wielkim pościgu Dębicy za oponiarskim światem odgrywali szefowie firmy, konstruktorzy opon, technolodzy. Także menadżerowie, ekonomiści, brygadziści, mistrzowie, konfekcjonerzy, walcownicy, pracownicy działów administracyjnych. Ale fabryka, zwłaszcza w czasie PRL-u, to także ogromna sfera pozaprodukcyjna, związana ze sportem, kulturą, czy wreszcie ze służbą zdrowia. Ludzie pracujący w tych działach także mieli ogromny wpływ na dzieje firmy i starałem się o nich nie zapominać. Nie oparłem się pokusie dokonania hierarchizacji, choć mam świadomość, że nie jest to ranking obiektywny, wszak trudno porównać dokonania sprzed półwiecza i te obecne, bo to dwie różne epoki w dziejach zakładu. Wiem też, że wielu pracowników firmy, których losy zawodowe związane z nią były przez długie lata, ułożyliby tę listę inaczej. Dziękuję Kazimierzowi Leskiemu oraz Romanowi Grochowskiemu i Arturowi Barwaczowi za pomoc w uzyskaniu wielu cennych informacji, pomocnych w opracowaniu tej listy. Do wielu z nich sam bym nie dotarł. Kolejność osób w rankingu jest mojego autorstwa, więc krytyczne uwagi, które zapewne się pojawią, proszę kierować pod moim adresem. Liczę na nie, bo pozwolą w przyszłości na uzupełnienie tego zestawienia o nowe nazwiska lub podkreślenie zasług ludzi, które zostały niedostatecznie dostrzeżone. Jeśli tak się stało, to nie jest to działanie celowe, ale wynikające z braku wiedzy, na której uzupełnienie wciąż liczę. Ryszard Pajura

3 1. Tomasz Gorączniak Pochodził z Poznania, w laboratorium Stomilu pracował od 1935 r. do wybuchu wojny. W kampanii wrześniowej podoficer 86 pułku piechoty; w niewoli w stalagu Altegrabow. Zwolniony w 1940 r. wraca do pracy w poznańskiej fabryce. W 1945 r. zostaje szefem laboratorium, potem szefem produkcji opon samochodowych. W 1950 delegowany do Dębicy, gdzie zorganizował kursy szkoleniowe i uruchomił laboratorium zakładowe. Wkrótce został naczelnym inżynierem, a w latach dyrektorem fabryki. Odpowiadał za inwestycje planu 6-letniego, także wtedy, gdy na stanowisku dyrektora zastąpił go Ignacy Lis, on zaś ponownie został naczelnym inżynierem. Lis, działacz gospodarczo-polityczny kierował zakładem z rozmachem, bo miał u boku Gorączniaka, który nadzorował produkcję, działy konstrukcyjno-technologiczne, nawet handlowe. Zbudowano wtedy m.in. halę 0300, gdzie przeniesiono pod nadzorem Gorączniaka i uruchomiono produkcję opon samochodowych; bez tej hali Dębica nie zostałaby stolicą polskiego oponiarstwa. Powstały też: nowa walcownia, elektrociepłownia, oczyszczalnia ścieków, magazyny; a to tylko najważniejsze obiekty. To Tomasz Gorączniak zdobył dla opon z Dębicy pierwsze zagraniczne rynki zbytu w Jugosławii i Indiach. Dzięki niemu powstała sekcja zapasów Wisłoki, która po 20 latach rozsławiła miasto i klub na matach całego świata. W 1961 r. został dyrektorem naczelnym Stomilu Poznań. Do Dębicy często wracał, mówił, że przyjeżdża tu jak do domu. 2. Józef Stróżyk Dyrektor naczelny w latach , ostatni z wielkich szefów fabryki, przybyły ze stolicy Wielkopolski. Można powiedzieć, że miał szczęście, bo trafił na czas, kiedy w gospodarkę pompowano gierkowskie dolary. Ale po pierwsze, on te pieniądze potrafił dobrze zainwestować. Po drugie jest prawdziwym, a nie malowanym ojcem sukcesu lat 70-tych. W Poznaniu dał się poznać z dobrej strony w Laboratorium Badawczym. W Dębicy w 1965 roku został najpierw dyrektorem ds. technicznych, z zadaniem unowocześnienia wyrobów. Wdrożył i nadzorował proces, związany

4 z wprowadzeniem do produkcji najpierw opon opasanych, potem już w fotelu dyrektora naczelnego, opon radialnych. Doskonale wiedział, w jakim trzeba iść kierunku i ten plan konsekwentnie realizował. Największe osiągnięcie tego czasu to budowa Wytwórni Osobowych Opon Radialnych, ale powstały wówczas także Centralna Wytwórnia Dętek, elektrociepłownia, rozpoczęła się budowa nowej walcowni, zasługą Stróżyka jest rozpoczęcie procesu informatyzacji firmy. 3. Edmund Wróblewski Był w Stomilu Poznań starszym projektantem biura projektów. Delegowany do Dębicy, gdzie zanim został kierownikiem budowy fabryki Gum Jezdnych, przyjechał dokonać zakupu ziemi, potem osobiście wyznaczył miejsce pod budowę historycznej hali Pod koniec 1938 r. sprowadził się tu na stałe, kończąc budowę fabryki. Przekonał władze okupacyjne, że pracownikom należy się deputat węglowy; gdy był wywożony z fabryki, pod węglem umieszczono narzędzia, plany i inne dokumenty techniczne. Po wojnie zorganizował zabezpieczenie mienia zakładu, po czym przeniósł się do Poznania. 4. Andrzej Tarnowski Dyrektor naczelny w latach Niewielkiej postury, potrafił przeprowadzić firmę przez najtrudniejszy okres w historii, związany z brakiem surowców i środków finansowych na rozwój. A mimo to rozpoczął ważne inwestycje, m.in. w energetyce. Największe jego osiągnięcie to zbudowanie Wytwórni Opon Ciężarowych i Rolniczych, co z uwagi na ówczesne uwarunkowania było zadaniem piekielnie trudnym. Szczególną wagę przywiązywał też do budowy mieszkań dla pracowników, jego zasługą jest budowa osiedli Fredry i Szkotnia. Gdy przyszedł czas zmian, firma rozpoczęła go z czystą kartą po stronie długów, za to z potencjałem ludzkim i infrastrukturalnym, gwarantującym sukces w nowych realiach.

5 5. Czesław Szczerbiński Pracę rozpoczął w latach 60-tych w Laboratorium Badawczym. Jeden z technologów, którzy opracowali wtedy nowe mieszanki, co pozwoliło zmniejszyć ciężar opon i ich przebieg. Potem w zespołach, projektujących opony diagonalne i radialne Rekord. Wdrażał technologię mieszanek potrzebnych do produkcji opon Uniroyal. W latach 70-tych szef produkcji, potem szef działu rozwoju. Dyrektor ds. produkcji od 1981 do 1993 roku, po 1990 wiceprezes zarządu spółki, pierwszego w dziejach firmy. 6. Zdzisław Chabowski Kierował firmą przez okres ustrojowej transformacji, oznaczającej przejście z gospodarki centralnie planowanej, do tej rządzonej przez klienta. Wprowadzał rynkowe mechanizmy, głównie w handlu i marketingu. Po prywatyzacji i wejściu Goodyear a, amerykański inwestor ani myślał się go pozbywać, w konsekwencji to on jest tym, który fabryką kierował najdłużej w historii. Firmował proces wielkich zwolnień grupowych, ale wątpliwe jest, by ktokolwiek inny zdołał je powstrzymać. Dyrektor generalny, potem prezes firmy w latach , za jego kadencji zbudowano m.in. halę MRT, wprowadzono do produkcji ciężarowe opony całostalowe. 7. Mieczysław Wodzień Konstruktor opon. Już w drugiej połowie lat 60-tych kierował działem postępu technicznego, a był to okres, w którym firma zmierzała w stronę prawdziwego przełomu. Potem szef biura konstrukcyjnego na Wydziale Mechanizacji i Automatyzacji. W złotej dekadzie lat 70-tych był zastępcą dyrektora ds. technicznych. Zaprojektował maszynę konfekcyjną WSB, potem przystosował ją do produkcji opon radialnych. Wprowadzał do produkcji słynne Unroyale (opony D- 124); jeszcze w latach 90-tych zaprojektował na ich bazie dostawcze opony Quartet, o wzmocnionych bokach.

6 8. Marian Pelczar W 1956 opracował receptury nowych mieszanek, potem kierował zespołem wdrażania tej technologii na maszynach konfekcyjnych Bridge a i prasach BOM. Od 1961 r. naczelny inżynier, od początku lat 70-tych do 1983 r. dyrektor ds. produkcji; od 1983 do końca lat 80-tych dyrektor ds. technicznych. W latach prezes zakładowego Klubu Honorowych Dawców Krwi. 9. Lech Kaczyński Z Poznania skierowany do Dębicy po wojnie, by nadzorować odbudowę wraz z Witoldem Nowackim i Adolfem Wolmanem. Tworzyli swoisty triumwirat, kierujący tym procesem, ale to Kaczyński odgrywał w nim dominującą rolę. Został pierwszym powojennym kierownikiem Fabryki nr 2 Stomilu Poznań (jak wtedy nazywał się zakład w Dębicy), i był nim w latach Po tym, jak zmieniła ona nazwę i stała się samodzielną, państwową firmą, wrócił do stolicy Wielkopolski. 10. Henryk Martyniuk Dyrektor naczelny ZPG-um w latach Został nim, bo po epoce Ignacego Lisa władza uznała, że na czele firmy powinien stać nie działacz gospodarczy, ale fachowiec znający zagadnienia techniczne. Nadszedł wtedy czas, by w pogoni za światem wprowadzić zmiany technologiczne i nowoczesne wyroby, na początek opony diagonalne. Zapoczątkował proces, który już po jego odejściu zaowocował wprowadzeniem do produkcji opon radialnych. Odszedł z fabryki, bo został szefem WSK w Rzeszowie, co było wtedy znacznym awansem. 11. Ignacy Lis Wielki budowniczy lat 50-tych i 60-tych, choć bez technicznego wykształcenia. Wydaje się, że bardziej interesowała go nadbudowa, niż baza (używając ówczesnego języka), dlatego szczególnie dbał o rozbudowę osiedla mieszkaniowego, obiektów sportowych czy domu kultury. Inwestycje w zakładzie nadzorował najpierw Tomasz Gorączniak, potem Józef Stróżyk. Ale Lis także odbił mocno swe piętno w dziejach firmy. Dyrektor naczelny w latach r.

7 12. Roman Grochowski Na początku lat 70-tych zastępca głównego technologa, kierował zespołem, którego zadaniem było uruchomienie produkcji pierwszych opon radialnych Rekord. Po zbudowaniu Wytwórni Osobowych Opon Radialnych (WOOR) kierował jego rozruchem, czyli uruchomieniem produkcji opon Uniroyal. W służbach rozwoju pracował do końca lat 90-tych; już po wejściu Goodyear a do Dębicy pracował przy wdrożeniu produkcji ciężarowych opon całostalowych. 13. Henryk Mitręga Dyrektor naczelny w latach Wcześniej kierownik działu zatrudnienia i płac, a od 1983 zastępca dyrektora ds. ekonomicznych, socjalnych i osobowych. Z wykształcenia ekonomista, wdrażał reformy, związane z powrotem do w miarę normalnej ekonomii, z zyskiem w roli głównej. Już jako dyrektor naczelny opracował program zmian, dostosowujących firmę do gospodarki rynkowej, ale nie dostał szansy, by go realizować. 14. Sławomir Wrzosek Gdy zapadła decyzja o budowie WOOR-u został ściągnięty z Olsztyna, został zastępcą dyrektora ds. inwestycji. Zrewolucjonizował zarządzanie działami inwestycji i rozwoju, które powierzył młodym wtedy inżynierom. Pracował w Dębicy w latach , po czym wrócił do Olsztyna. 15. Jerzy Matelowski Główny konstruktor w latach 70-tych, to on kierował zespołem opracowującym konstrukcję opony radialnej Rekord. Potem kierownik stacji doświadczalnej, także szef ekipy rajdowej Stomilu, która zajmowała się obsługą techniczną załóg, które startowały na fabrycznych oponach z Dębicy. 16. Wacław Brzeziński Pierwszy w historii szef zakładu. W 1939 r. został jego kierownikiem, a nie dyrektorem, bo Fabryka Gum Jezdnych w Dębicy formalnie była filią Stomilu Poznań. Nie miał okazji, by się wykazać, bo wkrótce wybuchła wojna i produkcja

8 zamarła. Zdążył jeszcze wraz z Edmundem Wróblewskim i Witoldem Nowackim ukryć część narzędzi i plany techniczne przed Niemcami. 17. Wiktor Chlebowski Dyrektor ds. inwestycji od początku lat 50-tych, aż do 1971 roku. Doskonale dogadywał się z dyrektorem Ignacym Lisem, szczególną pieczą objął rozbudowę obiektów sportowych i domu kultury, ale jego zasługą jest przede wszystkim budowa obiektów takich, jak hala 0300, nowa wtedy walcownia czy wytwórnia ogumienia rowerowego. 18. Kazimierz Leski Dyrektor ds. inwestycji w latach Konstruktor, zaczynał w biurze konstrukcyjnym na Wydziale Mechanizacji i Automatyzacji. Od 1973 r. w biurze przygotowania budowy Wytwórni Osobowych Opon Radialnych, gdzie nadzorował wykonanie dokumentacji oraz realizację inwestycji aż do uruchomienia produkcji. Po 1990 roku m.in. szef Działu Inwestycji. 19. Władysław Boruczkowski Przed wojną mistrz montażu, skierowany do Dębicy z Poznania; potem mistrz warsztatu. Z Franciszkiem Rybarczykiem odnalazł w Niemczech dębickie maszyny i sprowadził z powrotem do Polski. Pracował przy odbudowie fabryki, aż do jej uruchomienia w 1950 r. 20. Jan Czarnecki Opracował mieszankę dętek pod koniec lat 60-tych, co pozwoliło wyraźnie poprawić ich jakość. Jego najważniejszym osiągnięciem było jednak opracowanie mieszanki pierwszych polskich opon radialnych Rekord. W latach 70-tych główny technolog, odszedł do Pustkowa Osiedla, gdzie w ZTS został dyrektorem ds. technicznych.

9 21. Ireneusz Myszkowski Główny księgowy, to dzięki niemu w Stomilu rozpoczęła się era informatyzacji, zainstalowany został pierwszy w Dębicy komputer Odra 1305, zaś w 1979 roku powstał Zakładowy Ośrodek Elektronicznej Techniki Obliczeniowej (ETO). 22. Stanisław Cieszkowski W zakładzie od 1980 roku, z przerwą na lata , kiedy był dyrektorem produkcji w zakładach Sawa w Słowenii i Uitenhage w Republice Południowej Afryki. W Dębicy takie samo stanowisko objął w 2004 roku, ale karierę zaczynał od starszego mistrza na walcowni, potem był kierownikiem wydziału, kierownikiem Zakładu Produkcji Mieszanek, szefem Zakładu Produkcji Opon Rolniczych. Dyrektorem ds. produkcji jest ponownie od 2009 r., gdy wrócił z RPA. Od czerwca 2014 prezes TC Dębica SA. 23. Adam Sanocki W latach 60-tych i 70-tych kierownik zakładowego Laboratorium Badawczego. Wraz z Czesławem Królem w latach 60-tych opracował technologię opon ze zmniejszoną ilością warstw, co obniżyło ich ciężar. Jeden z konstruktorów opon opasanych, długoletni główny konstruktor, to on kończył technologiczną epokę lat 60-tych w fabryce. 24. Zygmunt Stelmach Energetyk, był kierownikiem elektrociepłowni, potem kierownikiem kluczowego w latach 70-tych Wydziału Mechanizacji i Automatyzacji, wreszcie w latach 80-tych kierownikiem Działu Rozwoju. Brał udział w pracach zespołu projektującego opony radialne Rekord. 25. Jacek Pryczek Zrobił międzynarodową karierę, był szefem Goodyear, a na Bliski Wschód i Afrykę. Zaczynał w dziale prawnym Dębicy, doszedł w 1999 roku do stanowiska dyrektora handlowego TC Dębica. Po powrocie z Dubaju, od 2008 roku prezes spółki.

10 26. Witold Augustynowicz Od 1966 pierwszy kierownik Stacji Doświadczalnej; potem pracował m.in. w zespole projektującym opony Rekord; był szefem działu konfekcyjnego. Po decyzji o budowie WOOR kierował zakupem maszyn i urządzeń. 27. Witold Nowacki Kierownik robót transportowych w 1939, kierował instalacją maszyn i urządzeń. Z Edmundem Wróblewskim i Wacławem Brzezińskim ukrył narzędzia po wejściu Niemców. Kierował też powojenną odbudową z Lechem Kaczyńskim i Adolfem Wolmanem w ramach nieformalnego triumwiratu. 28. Julian Wierusiński Konstruktor, na początku lat 70-tych dyrektor ds. technicznych. Nadzorował m.in. prace nad opracowaniem diagonalnych opon błotno-śniegowych z kolcami, a potem rodziny opon radialnych Rekord. 29. Leon Chronowski Pracował w zespole projektującym opony radialne Rekord. To on rozwijał pierwotne projekty specjalistów z Poznania, dostosowując je do uwarunkowań w fabryce. 30. Zygmunt Kałek Zaczynał jako kierownik konfekcji na halach 0100, potem Od końca lat 60-tych szef działu produkcji opon samochodowych. Pod koniec lat 70-tych został kierownikiem Zakładu nr 2, czyli Wytwórni Osobowych Opon Radialnych; był nim do końca lat 80-tych. 31. Zygmunt Głowacki Przed wojną fabryka była filią Stomilu Poznań, więc prezes jego Rady Nadzorczej był też najważniejszym pracownikiem zakładu w Dębicy. To on kierował tu specjalistów z Wielkopolski, przewodniczył komisji, która wybrała las w Dębicy na

11 miejsce COP-owskiej inwestycji. Współtwórca Stomilu Poznań i tym samym polskiego przemysłu oponiarskiego. Senator RP w latach Bogusław Stobierski Pierwszy dyrektor samodzielnych Zakładów Przemysłu Gumowego Dębica w latach Co ciekawe, ten absolwent chemii na Politechnice Lwowskiej, nie przyszedł do fabryki z Poznania, a z Wolbromia, gdzie po wojnie był dyrektorem technicznym Zakładów Gumowych. Z firmą związany krótko, po odejściu z niej pracował m.in. z dębickim Sanepidzie. 33. Andrzej Stelmach Pracę zaczął w latach 80-tych w dziale rozwoju. Dyrektor handlowy w latach Pojechał na kurs marketingu do Kanady, bo w Polsce trudno się było uczyć czegoś, co nie istniało przez ponad 40 lat. Zbudował nowoczesne, rynkowe struktury handlu i marketingu. Odszedł z firmy najpierw na stanowisko prezesa Goodyear Polska, a potem z koncernu. 34. Stefan Żołądek Od połowy lat 60-tych kierownik oddziału produkcji dętek rowerowych. W 1976 r. kierował zespołem, który miał uruchomić produkcję w nowej Centralnej Wytwórni Dętek. Po otwarciu w 1978 r. został jej kierownikiem. 35. Jerzy Niemczyk Od początku lat 90-tych szef Działu Rozwoju; od 1994 dyrektor ds. produkcji, pracę zaczynał od zespołu ds. budowy nowej walcowni. 36. Stanisław Garwacki W latach 80-tych i 90-tych główny specjalista ds. jakości, wprowadzał w fabryce systemy zarządzania jakością, m.in. ISO Przez lata walczył i tłumaczył, jak ważna jest dbałość o jakość na każdym etapie projektowania, produkcji i sprzedaży opon.

12 37. Jan Kacperski Główny specjalista ds. pracowniczych, przez trzy dekady odpowiadał za działalność socjalną, był też kierownikiem działu BHP. Zasłużony dla rozwoju idei Polskiego Czerwonego Krzyża oraz zakładowego Klubu Honorowych Dawców Krwi (był honorowym prezesem tego drugiego). 38. Halina Burakowska Legenda zakładowego domu kultury, związana z nim od 1966 do 1997 r. Jak pisano w gazetach, była duszą zespołów, opiekunem, suflerem, inspicjentem, reżyserem, krawcową, charakteryzatorem, organizatorem imprez. Laureatka Uskrzydlonego, nagrody Tarnowskiej Fundacji Kultury. 39. Antoni Kołek Jeden z pierwszych zatrudnionych pracowników, zorganizował transport wywożonej z terenu budowy ziemi. Pracował także po uruchomieniu fabryki i w czasie wojny. Brał udział w wywiezieniu z jej terenu części urządzeń i narzędzi. 40. Jan Grek Na początku lat 50-tych podjął pracę w księgowości ZPG-um Dębica. Awansował na zastępcę głównego księgowego, potem został kierownikiem działu finansowego. Był przewodniczącym Rady Robotniczej. Od 1966 do początku lat 70-tych zastępca dyrektora ds. ekonomicznych. 41. Kazimierz Salachna Inżynier mechanik, w latach 70-tych kierownik Wydziału Mechanizacji i Automatyzacji (TMA). Twórca form całoaluminiowych do produkcji opon radialnych, uruchomił ich produkcję. Potem zastępca dyrektora ds. utrzymania ruchu. 42. Mieczysław Gawlik W latach 60-tych główny energetyk, wcześniej główny mechanik. W fabryce od lat 50-tych, w 1955 r. kierował uruchomieniem pras PWS.

13 43. Marian Pierzchała Kierownik elektrociepłowni w latach 60 i 70-tych, potem zastępca dyrektora ds. utrzymania ruchu. W latach 80-tych przeszedł do działu inwestycji, gdzie zajmował się nadzorem inwestycyjnym nad realizacją zadań energetycznych. 44. Marek Hocaniuk Ostatni dyrektor wytwórni opon rowerowych, odszedł ze wszystkimi pracownikami, gdy została zlikwidowana w połowie pierwszej dekady XXI wieku; wcześniej dyrektor ds. techniczno-administracyjnych, zaś w latach 80-tych szef produkcji. 45. Czesław Przewoźniak Inżynier, opracował pierwsze konstrukcje opon po wojnie, szkolił pierwszych dębickich konstruktorów. 46. Jan Nykiel Przed wojną woźny biura budowy fabryki Stomil. Od stycznia 1945 r. kierował strażą, która zabezpieczyła mienie zakładu. Po wojnie zwany szóstym dyrektorem; pracował do początku lat 70-tych. 47. Stanisław Łukaszewski Ślusarz, jeden z pierwszych pracowników zatrudnionych w 1939 r. Walczył w kampanii wrześniowej, pracował przy powojennej odbudowie. W latach 50-tych należał do pionierów racjonalizacji. Jeden z pierwszych honorowych krwiodawców w zakładzie. 48. Urszula Rusin Szefowa sekretariatu trzech naczelnych dyrektorów: Józefa Stróżyka, Andrzeja Tarnowskiego i Zdzisława Chabowskiego; postać wręcz legendarna.

14 49. Zbigniew Puzon Przez wiele lat szef Zakładowego Ośrodka Elektronicznej Techniki Obliczeniowej (ETO); wprowadzał zakład w erę pecetów, czyli komputerów osobistych, wykorzystywanych już nie tylko do obliczeń, ale też na wielu innych stanowiskach pracy. 50. Waldemar Wiktorski Dyrektor ds. rozwoju w latach , wcześniej kierownik laboratorium zakładowego. 51. Józef Mróz Główny technolog do końca lat 80-tych, szczególnie zasłużony dla rozwoju wydziału opon rowerowych. 52. Franciszek Falenta Opracował jeden z pierwszych w fabryce patentów. W latach 60-tych kierownik wydziału produkcji dętek samochodowych. 53. Czesław Malczewski Legendarny krwiodawca, najpierw zastępca Mariana Pelczara, potem od 1985 roku prezes Klubu Honorowych Dawców Krwi. Dzięki niemu klub przeżywał lata wielkiego rozkwitu, otrzymując m.in. Krzyż Kawalerski Międzynarodowej Federacji Organizacji HDK z siedzibą w Genewie. 54. Henryk Kłęczek Pod koniec lat 60-tych kierownik działu nowych technologii. Z Czesławem Szczerbińskim opracował mieszanki opon opasanych, z wykorzystaniem kauczuków syntetycznych. Technolog w latach 70-tych i 80-tych.

15 55. Gabriel Susz Konstruktor, pracował w zespole projektującym opony radialne Rekord. Potem specjalista ds. przygotowania inwestycji - nadzorował budowę Centralnej Wytwórni Dętek. 56. Jan Piecyk W latach 60-tych I zastępca dyrektora ds. handlu, w czasie gdy firma rozpoczęła eksportować swoje wyroby. Wiceprezes KS Wisłoka ds. administracyjnych. 57. Jerzy Śmigielski Od 1963 roku do lat 70-tych pierwszy szef Wydziału Opon Rowerowych, których produkcję według nowych technologii wdrażał w Dębicy. 58. Józef Kula W 1950 r. twórca Klubu Techniki i Racjonalizacji. Technolog, inżynier, absolwent Politechniki Lwowskiej. 59. Jacek Wilczyński Konstruktor opony D-164 (Vivo), rynkowego przeboju na początku lat 90-tych. Otrzymał nagrodę konstruktora roku Andrzej Stasiński W latach 70-tych dyrektor ds. ekonomicznych, osobowych i socjalnych, wcześniej kie-rownik działu finansowego. Działał w KS Wisłoka, prezes klubu od 1976 do 1984 r. 61. Ryszard Kołodziej Od początku lat sześćdziesiątych w promocji firmy, aż do 1996 roku. Odznaczony został m.in. Złotą Odznaką MTP w 1972 r. i Medalem 60-lecia MTP w 1988 r.

16 62. Jan Rusznica Inżynier, technolog. Od października 1981 r. przewodniczący Komisji Zakładowej NSZZ Solidarność. W 1989 został posłem na Sejm, tzw. kontraktowy. 63. Jan Wszołek W latach 70-tych główny mechanik, potem kierownik działu przygotowania remontów, wreszcie dyrektor ds. technicznych. 64. Józef Olechowski W latach 70-tych kierownik Wydziału Mechanizacji i Automatyzacji. Pracował w zespole projektującym opony radialne Rekord. 65. Stanisław Żabicki Pracował przy odbudowie zakładu po wojnie i jego rozbudowie w latach 50-tych. Działał w sekcji kolarskiej Klubu Sportowego Wisłoka. W latach 60-tych był kierownikiem działu zaopatrzenia, potem działu administracji. 66. Adolf Wolman Kierował powojenną odbudową, wraz z Lechem Kaczyńskim i Witoldem Nowackim w ramach swoistego triumwiratu. 67. Ryszard Łątka Od połowy lat 70-tych do końca 90-tych zakładowy fotograf, dokumentujący wszystkie ważne wydarzenia w jego historii. Był przez cały ten okres także fotoreporterem Echa Załogi. 68. Marek Muzyka W 1990 został pierwszym szefem Działu Sprzedaży, działającego już w rynkowych warunkach; tworzył struktury nowoczesnego zbytu opon. Od 1994 roku prezes sieci firmowych stacji serwisowych - Decart.

17 69. Janusz Górka Od 1990 pierwszy szef Biura Handlu Zagranicznego, potem szef Działu Sprzedaży. W 1994 otrzymał nagrodę handlowca roku. Obecnie szef Działu Reklamacji. 70. Ryszard Mikołajczak Główny technolog po powojennym uruchomieniu zakładu. 71. Czesław Król Wraz z Adamem Sanockim i Czesławem Szczerbińskim w latach 60-tych opracowali technologię mieszanek opon ze zmniejszoną ilością warstw. 72. Witold Marciniewicz Pierwszy szef Działu Marketingu w latach 90-tych. Tworzył coś, co wtedy w Polsce było nieznane, bo na akademiach ekonomii uczono, ale politycznej socjalizmu. Wraz z Robertem Kuźniarem, dyrektorem MOK, organizował pierwsze edycje festynu Dębica Dębicy. 73. Jan Wanatowicz Zaczynał od pracy w Pracowni Socjologiczno-Psychologicznej, w latach 70-tych redaktor naczelny Echa Załogi; w gazecie pracował do emerytury, na którą przeszedł w 1992 r. Redaktor tomików poetyckich, wydawanych przez Zakładowy Dom Kultury. Swoim piórem wspierał zakładowych krwiodawców, oddział Polskiego Czerwonego Krzyża, Automobilklub Stomil. 74. Leszek Wolański Reumatolog, w latach 60-tych i 70-tych kierownik zakładowej przychodni zdrowia, w której pracował do końca lat 80-tych. 75. Andrzej Owczarek Kierownik Działu Mechanizacji i Automatyzacji, w latach 90-tych kierownik Zakładu nr 2 (produkcji opon samochodowych), potem hali MRT.

18 76. Andrzej Hosaja Był zastępcą kierownika starej walcowni, potem w dziale inwestycji był szefem zespołu zakupów. Kierował rozruchem tzw. nowej walcowni, a w zasadzie całego kompleksu obiektów, bo także magazynu sadzy, magazynu kauczuków, automatycznej odważalni. 77. Wiesław Białas Dyrektor ds. ekonomicznych na początku lat 90-tych, wcześniej pracował w działach: ekonomicznym, finansowym, kadrowym. 78. Kazimierz Brożyna Odbudowywał zakład po wojnie, długoletni pracownik służb handlowych, był m.in. szefem działu zbytu. Działacz Wisłoki, w latach prezes klubu. 79. Stanisław Łukasik Za działalność w klubie Honorowych Dawców Krwi otrzymał Kryształowe Serce, najwyższe wyróżnienie tego ruchu. Budował w zakładzie struktury PCK, organizował akcje społeczne. Pracował w działach administracyjnych, m.in. zajmował się problematyką BHP. 80. Jerzy Sawczuk W latach 80-tych kierownik działu zatrudnienia i kadr, potem w działach sprzedaży. Zdobył nagrody dla najlepszego handlowca roku 1995 i Obecnie dyrektor sprzedaży opon samochodowych. 81. Wiktor Kryłowski Dyrektor naczelny Zbigniew Kruczek Szef budowy hali 0300, potem kierownik wydziału na tej hali, potem w Zakładzie nr 2 prowadził rozruch produkcji opon rolniczych.

19 83. Edward Ziobrowski Jeden z pierwszych konfekcjonerów opon radialnych Rekord, potem D-124 (Uniroyal); to on odczytał akt erekcyjny Wytwórni Osobowych Opon Radialnych. 84. Elżbieta Sobieszczańska - Augustynowicz Lekarka internistka, przez kilkadziesiąt lat pracowała w zakładowej przychodni; od końca lat 70-tych jej kierownik. Odeszła z zakładu wraz z jej likwidacją. 85. Józef Stopa Organizator i od 1966 roku pierwszy kierownik Wydziału Produkcji Metalowej. 86. Kazimierz Lipień Mistrz olimpijski (1976), dwukrotny mistrz świata w zapasach; formalnie pracował jako robotnik na hali na Nie do przecenienia są jego zasługi dla rozwoju i Dębicy, i Stomilu. 87. Józef Lipień Mistrz świata w zapasach (1973), wicemistrz olimpijski; formalnie pracował jako robotnik na hali 0100, ale ważniejsza jest jego rola w promocji fabryki. 88. Jan Michalik Pierwszy polski mistrz Europy w zapasach (1972); formalnie pracował jako robotnik na hali 0100; zasłużony dla promocji miasta i samej fabryki. 89. Czesław Korzeń Zapaśnik, pierwszy dębicki mistrz Polski; potem trener Wisłoki w dobie wielkich mistrzów. 90. Henryk Czarnobilski Wieloletni księgowy, w latach 80-tych zastępca głównego księgowego, główny księgowy i członek zarządu spółki na początku lat 90-tych.

20 91. Eleonora Nycz Od 1956 do 1988 pracowała w Bibliotece Fachowej (Bibliotece Technicznej). 92. Danuta Tulkis Od 1983 roku dziennikarka Echa Załogi; od 1990 do 1995 redaktor naczelna Gazety Dębickiej Echa Załogi. 93. Danuta Pytel Od lat 70-tych do końca lat 90-tych szefowa zakładowej rozgłośni radiowej. 94. Stanisław Duszkiewicz Filmowiec - amator, m.in. autor filmu Narodziny dwóch opon, który powstał w 1967 r. Do połowy lat 90-tych pracował w różnych działach, zajmujących się promocją firmy. 95. Bartłomiej Bilski Stolarz, zatrudniony w 1939 r. Żołnierz kampanii wrześniowej. Pracował przy powojennej odbudowie. W latach 50-tych należał do pionierów racjonalizacji i najaktywniejszych wynalazców. 96. Stefan Dwornik Major Wojska Polskiego, dowódca batalionu w wojnie polsko-bolszewickiej 1920 roku. Był pierwszym szefem biura budowy fabryki w Dębicy, przy czym jego zadania były natury administracyjnej. Zmobilizowany w 1939 roku, zamordowany przez NKWD w lesie w rejonie Charkowa. 97. Tadeusz Niedźwiedź Współzałożyciel Automobilklubu Stomil. Od 1976 roku, po jej uruchomieniu, szef jednego z wydziałów Centralnej Wytwórni Dętek.

21 98. Helena Pudłowska W latach 60-tych szefowa koła zakładowego Polskiego Czerwonego Krzyża. Jedna z pierwszych krwiodawczyń w zakładzie. Współzałożycielka i sekretarz klubu HDK. 99. Bolesław Mogiła Jeden z pierwszy pracowników przemysłu gumowego w Polsce. Od 1928 r. pracował w zakładach w Wolbromiu. Po wojnie był tam brygadzistą, w 1950 r. delegowany do Dębicy, gdzie został starszym mistrzem na walcowni. Pracował tam do początku lat 70-tych Stanisław Muszyński Inżynier, w latach kierował uruchomieniem pras PWS Jan Ciołczyk Technolog; pracował w zespole projektującym opony radialne Rekord Tadeusz Fornal Wieloletni szef zakładowej Straży Pożarnej Maria Ochał Lekarz chorób przemysłowych, pracowała od końca lat 60-tych do likwidacji w zakładowej przychodni zdrowia Wacław Pękala Krwiodawca, jeden z najbardziej zasłużonych członków zakładowego Klubu HDK. Oddał 58 litrów krwi, wyróżniony m.in. Kryształowym Sercem. Konfekcjoner Bogdan Niezgoda Krwiodawca od 1973 r., laureat Kryształowego Serca. Oddał ponad 40 litrów krwi.

22 106. Henryk Kuśnierzewski Kierownik Wytwórni Opon Ciężarowych i Rolniczych (WOR 2) w latach 80-tych i 90- tych Jan Górski Pracował w zespole projektującym opony radialne Rekord. Potem był m.in. kierownikiem Ośrodka Badawczo-Rozwojowego Włodzimierz Auguścik Kierownik elektrociepłowni (EC1), potem główny specjalista do spraw budowy EC Wincenty Kałek Pracował przy rewindykacji, wyróżniał się w czasie powojennej odbudowy, kierując instalacją urządzeń wodnych i kanalizacyjnych Zygmunt Wszołek Kierownik Wytwórni Osobowych Opon Radialnych w latach 80-tych. W latach członek Rady Nadzorczej, wybierany na roczne kadencje przez pracowników spółki Janusz Janeczko Dyrektor ds. utrzymania ruchu w latach 80-tych Tadeusz Barnaś Współtwórca i pierwszy prezes Klubu Honorowych Dawców Krwi Janusz Ziemiowski W zespole projektującym opony Rekord. Potem szef telekomunikacji zakładowej Marian Goetz Szef obrony cywilnej, potem przez wiele lat szef zakładowej promocji. Działał w KS Wisłoka.

23 115. Józef Capanda Pracował przy powojennej odbudowie. W latach 50-tych należał do najaktywniejszych wynalazców racjonalizatorów Tadeusz Wojciechowski W latach 60-te kierownik działu planowania. W fabryce od lat 50-tych. Założyciel zakładowej orkiestry dętej Piotr Pogorzelski Przez 15 lat kinooperator i kierownik (pierwszy) kina Kosmos, potem kierownik Zakładowego Domu Kultury Łukasz Kaleciński W latach 60-tych kierownik wydziału produkcji mieszanek Jerzy Wanik Pierwszy kierownik Wytwórni Dętek, w latach 50-tych Sylwian Fidziński W latach 80-tych kierownik działu postępu technicznego i wynalazczości Jan Brodawka Pod koniec lat 60-tych kierownik wydziału produkcji mieszanek Krzysztof Kostelecki Od początku lat 80-tych pracuje w Zakładowym Domu Kultury; szef kina Kosmos. Organizator i dyrektor Ogólnopolskiego Festiwalu Filmów Animowanych, legendarnej imprezy dla dzieci, która w ZDK odbywała się do połowy lat 90-tych.

24 123. Danuta Topa Dermatolog, legenda zakładowej służby zdrowia, do jej gabinetu zawsze wchodziło się z dreszczykiem emocji. Pracowała od końca lat 60-tych do końca 80-tych Andrzej Karasiński Stomatolog zakładowej przychodni, pracował w niej do likwidacji w latach 90-tych. Organizator stomilowskich wyścigów kolarskich. I słynnego stolika brydżowego, przy którym zasiadali szefowie fabryki, no i on oczywiście też Leszek Szafran W Dębicy pracował od maja 1995 r., najpierw jako referent w Dziale Marketingu; szybko awansował, był kierownikiem Działu Sprzedaży Krajowej i kierownikiem Działu Marketingu, wreszcie od maja 2006 r. dyrektorem handlowym. Od 2010 dyrektor generalny firmy Goodyear w Port Elizabeth w Republice Południowej Afryki Feliks Stojek Murarz, w Stomilu pracował przed wojną i po wojnie. Walczył w kampanii wrześniowej w V Baonie Saperów. Uciekł z transportu do Niemiec. Zatrudniony jeszcze w 1969 r. w warsztacie mechanicznym Tadeusz Nycz W latach 60-tych i 70-tych kierownik działu kadr i szkolenia Kazimierz Utzik Główny specjalista przygotowania inwestycji podczas budowy Wytwórni Osobowych Opon Radialnych Mieczysław Gawlik Podczas budowy Wytwórni Osobowych Opon Radialnych główny specjalista realizacji inwestycji.

25 130. Andrzej Depowski Pierwszy szef zakładu produkującego opony całostalowe; obecnie w koncernie Goodyear w Dubaju Wacław Franczak Pracował w zespole projektującym opony radialne Rekord, potem w stacji diagnostycznej Leszek Kurcz Zdobył nagrodę najlepszego mistrza roku W fabryce od 1970 roku, zaczynał od stanowiska kalandrowego, doszedł do szefa wydziału. Obecnie specjalista ds. produkcji na wydziale konfekcji. Kilkakrotnie wybierany przez załogę do Rady Nadzorczej spółki Stanisław Niemiec Pierwszy przewodniczący NSZZ Solidarność w 1981 r., internowany po wprowadzeniu stan wojennego Andrzej Misa Konfekcjoner, zdobywca nagrody Goodyear Spirit Award w 1996 roku; był wtedy przewodniczącym Stowarzyszenia Rodziców i Przyjaciół Dzieci Niepełnosprawnych Radość Maria Machowicz Zdobywczyni nagrody Goodyear Spirit Award za rok 1997, za działalność na rzecz ludzi samotnych i chorych Bożena Niżańska Pierwszy choreograf ZPiT Małopolska; była nim od 1971 do 1977 roku. To ona zbudowała jego potęgę, czego efektem było pasmo sukcesów na scenach całego kraju i w wielu krajach Europy.

26 137. Bogdan Wozowicz W latach 70-tych kierowca fabrycznego zespołu rajdowego Automobiklub Stomil, plasował się w czołówce rajdów Stomil, a w 1979 r. był dziesiąty w rajdzie Złote Piaski w Bułgarii, eliminacji ME Ryszard Grecki Jeden z pierwszych pracowników marketingu; specjalizuje się w badaniach marketingowych Halina Owczarek Od początku lat 90-tych do 2012 szefowa działu kadr Czesław Łączak Działacz Solidarności, internowany po wprowadzeniu stanu wojennego. Rewident, po prywatyzacji kilka razy wybierany przez pracowników w skład Rady Nadzorczej spółki Antoni Baran W latach 80-tych kierownik hali 0100 i przewodniczący Rady Zakładowej Ryszard Misiewicz W latach 80-tych kierownik Centralnej Wytwórni Dętek Krzysztof Susz Kilka razy wybierany przez pracowników na roczne kadencje członka Rady Nadzorczej spółki Józef Gil Główny technolog w latach 90-tych. Obecnie nadzoruje funkcjonowanie systemów jakości.

27 145. Marian Horodyński Jeden z pierwszych krwiodawców w fabryce. W 1971 roku współzałożyciel i pierwszy wiceprezes zakładowego klubu HDK Włodzimierz Pasowicz Dyrektor ds. inwestycji w latach Franciszek Rybarczyk Z Władysławem Boruczkowskim odszukali i odzyskali maszyny z Dębicy wywiezione do Niemiec i z powrotem zorganizowali ich transport do Dębicy Roman Hałka W latach 60-tych i 70-tych zakładowy fotograf, ale z tzw. doskoku, pracował bowiem w dziale normowania pracy Teresa Wierusińska W latach 80-tych i 90-tych szefowa służb ochrony środowiska. W latach 70-tych była technologiem na rowerówce Adam Zdeb Przez długie lata kierował warsztatami zakładowego Zespołu Szkół.