KONSTRUKCJE STALOWE SUPERCOR

Transkrypt

1 Szczegółowe Specyfikacje Techniczne 1. WSTĘP KONSTRUKCJE STALOWE SUPERCOR 1.1. Przedmiot Szczegółowej Specyfikacji Technicznej (SST) Przedmiotem niniejszej Szczegółowej Specyfikacji Technicznej są wymagania dotyczące wykonania i odbioru konstrukcji stalowej z blachy falistej, która zostanie wykonana w ramach przebudowy mostu w km ,5 drogi wojewódzkiej nr 653 Sedranki Bakałarzewo Suwałki na odcinku Zajączkowo Przebród od km do km Zakres stosowania SST Szczegółowa Specyfikacja Techniczna jest stosowana jako dokument przetargowy i kontraktowy przy zlecaniu i realizacji robót wymienionych w punkcie Zakres robót objętych SST Ustalenia zawarte w niniejszej Szczegółowej Specyfikacji Technicznej mają zastosowanie przy wykonywaniu mostu o stalowej konstrukcji łukowej SuperCor typu SC-51B z blachy falistej o parametrach: rozpiętość konstrukcji m, długość konstrukcji dołem m, profil fali blachy 380x140 mm, światło poziome m, wysokość łuku m, 1.4. Określenia podstawowe Określenia podane w niniejszej SST są zgodne z obowiązującymi polskimi normami podanymi w SST D-M Wymagania ogólne oraz SST M Blacha falista konstrukcyjna (płaszcze, arkusze) - wyprofilowana stalowa lub aluminiowa blacha z otworami na śruby znajdującymi się na jej obwodzie, posiada określoną grubość i geometrię Cynkowanie (alucynkowanie) ogniowe - proces technologiczny polegający na pokrywaniu elementów stalowych poprzez zanurzenie ich w płynnym roztopionym metalu - cynku lub jego stopie, w wyniku czego tworzy się metalowa powłoka ochronna Długość fali - odległość pomiędzy dwoma kolejnymi grzbietami fali mierzona wzdłuŝ stycznej do wierzchołków Długość konstrukcji - odległość pomiędzy skrajnymi krawędziami konstrukcji mierzona po dnie wzdłuŝ osi konstrukcji Kąt skrzyŝowania - kąt 90 o między osią metalowej konstrukcji podatnej (przeszkody) a osią drogi Konstrukcje podatne z blach falistych - konstrukcje wykonane z blachy falistej: rury spiralnie nawijane i łączone szwem, których odcinki łączone są za pomocą złączek opaskowych, konstrukcje z blach zwanych arkuszami lub płaszczami połączone na śruby, które, pod wpływem obciąŝeń zewnętrznych ulegają dopuszczalnym deformacjom. Konstrukcje te jako obiekty inŝynierskie w procesie przenoszenia obciąŝeń współpracują z otaczającą ją odpowiednio dobraną i wykonaną zasypką Klucz konstrukcji - najwyŝszy punkt w przekroju poprzecznym konstrukcji podatnej Pachwina konstrukcji - odcinek ściany konstrukcji znajdujący się pomiędzy linią wyznaczającą rozpiętość konstrukcji a najniŝszym punktem konstrukcji o przekrojach zamkniętych Przesklepienie gruntu - zjawisko redystrybucji obciąŝeń w wyniku, którego następuje redukcja nacisku gruntu na konstrukcję podatną Rozpiętość konstrukcji z blach falistych - największy wymiar poziomy przekroju poprzecznego konstrukcji mierzony w osiach fali Światło poziome - największy wymiar poziomy przekroju poprzecznego konstrukcji mierzony do wewnętrznej krawędzi fali Światło pionowe - największy w kierunku pionowym wymiar w przekroju poprzecznym konstrukcji mierzony do wewnętrznej krawędzi fali Wysokość konstrukcji z blach falistych - największy w kierunku pionowym wymiar w przekroju poprzecznym konstrukcji mierzony do zewnętrznych krawędzi fali Wysokość fali - odległość mierzona pomiędzy skrajnymi grzbietami fali Wysokość naziomu - pionowa odległość pomiędzy kluczem konstrukcji podatnej a niweletą drogi, mierzona łącznie z warstwami konstrukcyjnymi nawierzchni Zagęszczenie zasypki - proces kontrolowanego zagęszczania wykonywany za pomocą przeznaczonych do tego ręcznych i mechanicznych urządzeń Zasypka - odpowiednio dobrane, ułoŝone i zagęszczone kruszywo otaczające konstrukcję z blach falistych i współpracujące z nią w przenoszeniu obciąŝeń. POLTRAS Sp. z o. o. 87

2 Szczegółowe Specyfikacje Techniczne 1.5. Ogólne wymagania dotyczące robót Ogólne wymagania dotyczące robót podano w SST D-M Wymagania ogólne. Wykonawca jest odpowiedzialny za jakość robót, ich zgodność z Dokumentacją Projektową, SST i zaleceniami Inspektora Nadzoru. 2. MATERIAŁY 2.1. Ogólne wymagania dotyczące materiałów Ogólne wymagania dotyczące materiałów podano w SST D-M Wymagania ogólne Materiały konstrukcji podatnych Stal stosowana do produkcji blach falistych Do produkcji blach falistych stosuje się stal o granicy plastyczności od 235 do 400 MPa np. o symbolu S235JR lub stal S355J2G3 (wg PN-EN ). Parametry wytrzymałościowe tych stali zestawione są w tablicy 1. Parametry wytrzymałościowe stali S235JR i S355J2G3 Tablica 1 Gatunek stali Grubość wyrobu [mm] Granica plastyczności [MPa] Wytrzymałość na rozciąganie [MPa] S235JR S355J2G3 do do Oprócz w/w materiałów do produkcji blach falistych stosuje się inne gatunki stali w zaleŝności od bieŝącej produkcji Producenta konstrukcji. Wymiary blach oraz ilość i rozstaw otworów na śruby uzaleŝnione są od profilu fali, przekroju poprzecznego konstrukcji i jej wymiarów, oraz lokalizacji blachy w przekroju poprzecznym konstrukcji. Przykładowe szerokości arkusza blachy wynoszą 990 mm dla profilu fali 150x50, 852 mm dla profilu fali 200x55 oraz 836 mm dla profilu fali 380x140. Długość blachy jest wielokrotnością, osiowej odległości między otworami na śruby, znajdującymi się wzdłuŝ jej dłuŝszej krawędzi. Blachy faliste produkowane są w zaleŝności od grubości z arkuszy albo blach w kręgach. Blachy faliste produkowane są w róŝnych rozmiarach fal, które dobierane są przez projektanta w oparciu o analizę sztywności przekroju. W konstrukcjach zbudowanych z arkuszy najpowszechniej stosowane są fale o wymiarach: 150x50 mm, 200x55 mm oraz 380x140 mm. Stosowane są teŝ arkusze blachy o wymiarach falowania 70x13 mm oraz 100x20 mm. Podane wielkości to odpowiednio długość i wysokość fali. Wszystkie elementy tworzące konstrukcję z blachy stalowej są standardowo zabezpieczane antykorozyjnie u Producenta zanurzeniową powłoką cynkową lub alucynkową. Konstrukcje z blachy stalowej falistej oraz ich elementy łączące naleŝy zabezpieczyć antykorozyjnie przez cynkowanie lub alucynkowanie (powłoka stopowa o składzie 55% Al., 1.6% Si, 43.4% Zn wg PN-EN 10326:2005,PN-EN 10327:2005) zanurzeniowe (ogniowe) Stal przyjęta w Dokumentacji Projektowej Dokumentacja Projektowa przewiduje typową konstrukcję SuperCor Box Culvert SC-51B z blachy grubości 7 mm posiadającej profil fali 380x140 mm, wykonanej ze stali S315MC o granicy plastyczności 315 MPa. Powłoka cynkowa na elementach konstrukcyjnych oraz na elementach łączących powinna spełniać wymagania normy PN-EN ISO 1461:2009. Minimalna średnia grubość powłoki cynkowej powinna być zgodna z wymaganiami zawartymi w tablicy 2. Wymagania minimalnych grubości powłoki cynkowej na konstrukcjach podatnych Tablica 1 Lp Konstrukcja podatna Typ zabezpieczenia Wymagana średnia minimalna grubość [µm] Elementy konstrukcyjne cynkowanie zanurzeniowe min Śruby i nakrętki cynkowanie zanurzeniowe min. 45 Kontrolę grubości powłok cynkowych przeprowadza się zgodnie z PN-EN ISO 2178:1998 i PN-EN ISO 1461: Połączenia blach Stalowe elementy konstrukcyjne z blachy falistej łączy się ze sobą za pomocą ocynkowanych śrub. Sposób łączenia blach konstrukcyjnych jest opracowany w sposób charakterystyczny dla kaŝdego producenta konstrukcji podatnych; śruby, nakrętki i podkładki - jeŝeli są przewidziane, są integralną częścią konstrukcji, specjalnie zaprojektowane oraz dobrane do kaŝdego typu konstrukcji i są dostarczane odbiorcy razem z konstrukcją. Śruby, nakrętki i podkładki powinny spełniać wymagania zawarte w deklarowanych przez producentów normach. 88 POLTRAS Sp. z o. o.

3 Szczegółowe Specyfikacje Techniczne Najczęściej stosowane są śruby M20 klasy 8.8 o następujących kształtach łbów: heksagonalnym, stoŝkowym i obłym. Ich długości mieszczą się w przedziale od 32 do 75 mm, w zaleŝności od grubości łączonych blach; moŝna stosować śruby o podwyŝszonej klasie np. 10.9, Długość śrub uzaleŝniona jest od grubości łączonych blach oraz od miejsca łączenia w konstrukcji; długości śrub podane są w dokumentacji montaŝowej, róŝne kształty łbów śrub są indywidualnym rozwiązaniem producenta konstrukcji. Najczęściej spotykane łby śrub: heksagonalne, stoŝkowe, obłe. Wszystkie śruby w konstrukcji podatnej z blach falistych muszą być dokręcone momentem o wartości nieprzekraczalnej ze względu na klasę śruby, moment dokręcenia powinien zostać określony w projekcie i dokumentacji montaŝowej producenta. Najczęściej stosuje się momenty dokręcenia w przedziale od 240 do 450 Nm, w zaleŝności od rozpiętości konstrukcji. Wielkość momentu zaleŝna jest od grubości blach konstrukcji oraz rozpiętości konstrukcji. Pamiętać naleŝy jednak, aby nie przekraczać wartości granicznych momentu dokręcenia, gdyŝ moŝe to być powodem nieprawidłowej pracy konstrukcji. Zaleca się, aby moment dokręcenia śrub wynosił min. 360 Nm, max 450 Nm śebra wzmacniające Konstrukcję naleŝy wzmocnić za pomocą poprzecznych usztywnień z blachy falistej mocowanych za pomocą śrub do górnych blach konstrukcji zgodnie z Dokumentacją Projektową. Wzmocnieniu podlegają blachy górne w kluczu przy rozstawie Ŝeber wzmacniających co 762 mm oraz w naroŝach przy rozstawie Ŝeber wzmacniających co 1143 mm. Blacha falista na Ŝebra wzmacniające jak w pkt Uszczelnienie Ŝeber geowłókniną umieszczoną na wlocie i wylocie Ŝebra Wymiana gruntu pod ławy fundamentowe w ściankach szczelnych Wykonanie ścianki szczelnej wg SST M , wykonanie nasypu budowlanego wg M Ławy fundamentowe Ŝelbetowe Konstrukcję stalową z blach falistych posadowić naleŝy na ławach Ŝelbetowych: zbrojenie prętami ze stali klasy A-II (18G2-b) zgodnie z wymaganiami SST M i M , beton konstrukcyjny klasy B30 spełniający wymagania SST M i M , beton podkładowy klasy B15 wg SST M Materiał na zasypkę Na zasypkę naleŝy stosować kruszywa spełniające wymagania normy PN-S-02205:1998 i PN-B-13043:2004. Zasypka wokół rury na odległość 30 cm od jej powierzchni powinna być wykonana kruszywa o średnicy ziaren 0-32 mm odpowiadającego wymaganiom PN-B-13043:2004. Pozostałą zasypkę wykonuje się z materiału uŝywanego zazwyczaj do budowy nasypów według zaleceń podanych w PN-S-02205:1998. Piaski, Ŝwiry rzeczne, wyrobiskowe oraz gruboziarniste są zwykle wystarczające i nadają się do zagęszczania w kaŝdych warunkach pogodowych. Uziarnienie kruszywa zaleŝy od wielkości fali konstrukcji. Dla profilu fali 380x140 mm maksymalny wymiar ziaren wynosi 120 mm Czołowe Ŝebra Ŝelbetowe Czołowe Ŝebra obejmujące konstrukcję stalową naleŝy wykonać jako Ŝelbetowe: zbrojenie prętami ze stali klasy A-II (18G2-b) zgodnie z wymaganiami SST M i M , beton konstrukcyjny klasy B30 spełniający wymagania SST M i M Płyta odciąŝająca Nad konstrukcją stalową na zasypce naleŝy wykonać płytę odciąŝającą Ŝelbetową: zbrojenie prętami ze stali klasy A-II (18G2-b) zgodnie z wymaganiami SST M i M , beton konstrukcyjny klasy B30 spełniający wymagania SST M i M , beton podkładowy klasy B15 wg SST M SPRZĘT Wymagania ogólne dotyczące sprzętu podano w SST D.M Wymagania ogólne. Wykonawca przystępujący do wykonania konstrukcji stalowej z blachy falistej powinien wykazać się moŝliwością korzystanie z następującego sprzętu: ubijaki mechaniczne, ubijak ręczny, płyty wibracyjne, róŝne typy walców, zagęszczarki mechaniczne, zawiesia i haki montaŝowe, wkrętarki elektryczne, bądź pneumatyczne (500 Nm), lekkie rusztowanie, drabina, agregat prądotwórczy (kompresor), klucze nasadowe, klucze dynamometryczne, POLTRAS Sp. z o. o. 89

4 Szczegółowe Specyfikacje Techniczne ramy z krąŝkami linowymi, sprzęt do transportu blach, dźwig do montaŝu elementów prefabrykowanych, wciągarki wielokrąŝkowe, pompy spalinowe wodne, inny sprzęt - do transportu i pomocniczy. Wykonawca w programie montaŝu obowiązany jest do przedstawienia Inspektorowi Nadzoru do akceptacji wykazu zasadniczego sprzętu. Inspektor Nadzoru jest uprawniony do sprawdzenia, czy urządzenia dźwigowe posiadają waŝne świadectwa wydane przez Urząd Dozoru Technicznego. Wykonawca na Ŝądanie Inspektora Nadzoru jest zobowiązany do próbnego uŝycia sprzętu w celu sprawdzenia jego przydatności. 4. TRANSPORT 4.1. Ogólne wymagania dotyczące transportu Wymagania ogólne dotyczące transportu podano w SST D.M Wymagania ogólne Transport od dostawcy i składowanie elementów z blach falistych Załadunek, transport, rozładunek i składowanie wyrobów konstrukcyjnych powinny odbywać się tak, aby powierzchnia stali była zawsze czysta, wolna zwłaszcza od substancji aktywnych chemicznie i zanieczyszczeń mogących utrzymywać wilgoć. Wyroby konstrukcyjne powinny być utrzymywane w stanie suchym i składowane nad gruntem na odpowiednich podporach. Niedopuszczalne jest długotrwałe składowanie stali niezabezpieczonych przed opadami. Wyroby muszą posiadać oznaczenia. Oznaczenia i cechy muszą być zachowane w całym procesie wytwarzania konstrukcji. Przy dzieleniu wyrobów naleŝy przenieść oznaczenia na części pozbawione oznaczeń Transport na miejscu montaŝu Wszystkie elementy konstrukcji powinny być ładowane na środki transportu w ten sposób, aby mogły być transportowane i rozładowywane bez powstania nadmiernych napręŝeń, deformacji lub uszkodzeń. Zalecane jest transportowanie konstrukcji w takiej pozycji, w jakiej będzie eksploatowana. Drobne elementy takie jak blachy nakładkowe czy blachy stanowiące połączenia muszą być jednoznacznie oznakowane i umieszczone w miejscu zamocowania przy pomocy śrub montaŝowych. Elementy drobnowymiarowe takie jak śruby, podkładki, nakrętki czy drobne blachy powinny być przewoŝone w zamkniętych pojemnikach. Sposób mocowania elementów musi wykluczyć moŝliwość przemieszczenia, przewrócenia lub zsunięcia się ich w czasie transportu. PrzewoŜone elementy powinny być załadowane w ten sposób, aby nie przekraczały Ŝadnej z odpowiednich skrajni ustalonych przez normy PN-K i PN-K Przy transporcie drogowym w wypadku przekroczenia któregokolwiek z wymiarów skrajni lub dopuszczalnych cięŝarów pojazdów naleŝy uzyskać zgodę zarządcy drogi, po której przebiega trasa przejazdu. Konwój przewoŝący części ponadwymiarowej konstrukcji powinien być oznakowany i poprzedzony przez oznakowany samochód pilotujący Likwidacja uszkodzeń transportowych Podczas odbioru po rozładunku naleŝy sprawdzić czy elementy konstrukcyjne są kompletne i odpowiadają załoŝonej w projekcie technicznym geometrii. Jeśli usuwanie odchyłek i uszkodzeń Inspektor Nadzoru uzna za konieczne, to Wytwórca przedstawia Inspektorowi Nadzoru do akceptacji projekt technologiczny i harmonogram usuwania odchyłek. Inspektor Nadzoru moŝe zastrzec, jakich prac nie moŝna wykonywać bez jego obecności. Koszt prac ponosi Wytwórca konstrukcji, a do ich wykonania powinien przystąpić tak szybko, jak jest to moŝliwe ze względów technicznych. Po zakończeniu prac Wykonawca montaŝu dokonuje odbioru w obecności przedstawiciela Inspektora Nadzoru. Jeśli po prostowaniu (usuwaniu odchyłek) występują pęknięcia lub inne uszkodzenia, element (lub jego część) zostaje zdyskwalifikowany. 5. WYKONANIE ROBÓT 5.1. Ogólne zasady wykonywania Robót Ogólne zasady wykonywania Robót podano w SST D.M Wymagania ogólne Posadowienie konstrukcji stalowej na fundamentach Ŝelbetowych Konstrukcję stalową z blach falistych posadowić naleŝy na dwóch ławach Ŝelbetowych posiadających przekrój w kształcie odwróconej litery T o wymiarach: szerokość w podstawie B=2.60 m, wysokość h=0.45 m, oraz w części środkowej przewyŝszenie szerokości 0.80 m i wysokości 0.70 m. Łączna wysokość ławy wynosi H=1.25 m. Całkowita długość ławy m. Połączenie konstrukcji stalowej z fundamentem naleŝy wykonać poprzez przymocowanie jej przy pomocy śrub do wcześniej zamocowanego w fundamencie za pomocą kotew ceownika. Zamocowanie naleŝy zamówić razem z konstrukcją u Wytwórcy konstrukcji i osadzić w fundamentach przed ich betonowaniem, zgodnie ze schematem montaŝowym dostarczonym przez Producenta. Przygotowanie i montaŝ zbrojenia ze stali klasy A-II (18G2-b) naleŝy wykonać według zaleceń SST M i M Wykonanie betonowania ław fundamentowych w 90 POLTRAS Sp. z o. o.

5 Szczegółowe Specyfikacje Techniczne deskowaniu z betonu klasy B30 naleŝy wykonać wg M i M Podkład z betonu klasy B15 naleŝy wykonać wg M Pod ławami naleŝy wykonać wymianę gruntu nienośnego na nasyp budowlany zgodnie z zaleceniami SST M Wymianę gruntu naleŝy wykonać w ściankach szczelnych wbijanych wg SST M MontaŜ konstrukcji stalowej z blach falistych MontaŜ konstrukcji z metalowych blach falistych powinien przebiegać zgodnie z. instrukcjami Producenta. Dla konstrukcji z arkuszy blach łączonych na śruby, do kaŝdego typu konstrukcji Producent dostarcza rysunek montaŝowy i instrukcję montaŝu. Oznaczenia na rysunku odpowiadają oznaczeniom na blachach. NaleŜy przestrzegać kolejności i układu elementów. Istnieją trzy metody montaŝu konstrukcji z blach falistych: montaŝ sekwencyjny, montaŝ z wstępną prefabrykacją, całkowita prefabrykacja MontaŜ sekwencyjny MontaŜ sekwencyjny polega na montaŝu i skręceniu poszczególnych blach konstrukcji poczynając od blach najniŝej połoŝonych w konstrukcji. MontaŜ tych blach naleŝy rozpocząć od wylotu konstrukcji i kierować się w stronę wlotu tak, aby uzyskać zakładkę na blachach zgodną z kierunkiem przepływu wody. Następnie naleŝy montować blachy boczne wyŝej połoŝone i górne, po obu stronach konstrukcji tak, aby zachować jej równowagę. Po tym następuje montaŝ elementów sklepienia. Blachy te montuje się w kierunku odwrotnym - od wlotu do wylotu. Aby zabezpieczyć przed rozwieraniem się ścian bocznych, unikać naleŝy montowania zbyt wielu elementów bocznych na długości konstrukcji zanim zostanie zamknięty obwód konstrukcji MontaŜ z wstępną prefabrykacją MontaŜ z wstępną prefabrykacją polega na wstępnym skręceniu kilku blach konstrukcji stalowej, czyli zmontowaniu np. pełnego półpierścienia i następnie umieszczeniu go za pomocą dźwigu w Ŝądanym miejscu. Metoda ta jest bardzo często stosowana dla konstrukcji o przekrojach łukowych opartych na fundamentach, gdyŝ znacznie skraca się w ten sposób czas montaŝu Pełna prefabrykacją W niektórych przypadkach moŝe być konieczne lub bardziej dogodne zastosowanie pełnej prefabrykacji, czyli złoŝenie konstrukcji w całość poza miejscem jej przeznaczenia. Po całkowitym zmontowaniu konstrukcji naleŝy ją przetransportować na plac budowy, a następnie do miejsca wbudowania. Dla zapewnienia bezpiecznego montaŝu konstrukcji wymagane jest zastosowanie dźwigu o odpowiedniej nośności i wysięgu oraz odpowiednich zawiesi i elementów montaŝowych (haki), które naleŝy przykręcić do konstrukcji. Ten sposób montaŝu jest najczęściej stosowany, gdy konstrukcja wymagałaby montaŝu w cieku wodnym lub ma zostać wsunięta pod stary obiekt w celu jego wzmocnienia oraz kiedy ograniczony czas zamknięcia drogi zmusza do szybkiego montaŝu konstrukcji Rusztowanie i sprzęt ułatwiający montaŝ Wielkość i typ rusztowania oraz sprzęt ułatwiający montaŝ jest zróŝnicowany i zaleŝy od wielkości konstrukcji i sposobu jej montaŝu. Małe konstrukcje (do rozpiętości ok. 2,5 m i wysokości l,8 m) nie wymagają stosowania rusztowań. W przypadku, gdy stosujemy metodę montaŝu z wstępną prefabrykacją, wówczas rusztowanie wykorzystywane jest w ograniczonym stopniu lub w ogóle nie jest potrzebne. Przy duŝych wymiarach konstrukcji w przekroju poprzecznym i/lub podłuŝnym, zachodzi konieczność stosowania ruchomego rusztowania (samojezdnego) lub kolumn przenośnych. W niektórych przypadkach przy duŝych rozmiarach w przekroju poprzecznym istnieje potrzeba skonstruowania specjalnych urządzeń do montaŝu konstrukcji z blach falistych Dokręcanie śrub Proces skręcania konstrukcji na śruby ma istotne znaczenie dla późniejszego zachowania się konstrukcji w trakcie jej zasypywania i uŝytkowania. Aby zapewnić prawidłowe przenoszenie obciąŝeń naleŝy dobrze dopasować blachy oraz dokręcić śruby. W czasie montaŝu konstrukcji z blach falistych pamiętać naleŝy, aby wstępnie skręcać konstrukcję za pomocą jak najmniejszej ilości śrub, dopóki nie zostanie skręconych kilka półpierścieni. Po skręceniu kilku półpierścieni moŝna kontynuować uzupełnianie pozostałych śrub. Nakrętki mogą być umiejscowione wewnątrz lub na zewnątrz konstrukcji. Zaleca się, aby nakrętki w dolnej części konstrukcji były usytuowane od strony wewnętrznej, natomiast nakrętki na blachach bocznych i górnych od strony zewnętrznej, co ułatwia zastosowanie zakrętarek mechanicznych. Lokalizacja nakrętek nie ma znaczenia dla pracy konstrukcji. WaŜne jest, aby obła strona nakrętki stykała się z blachą. Ostateczne dokręcenie śrub powinno odbywać się dopiero po zmontowaniu całej konstrukcji. Dokręcenie śrub powinno rozpocząć się od środka konstrukcji i postępować do końców konstrukcji, kolejno pierścień po pierścieniu. Zaleca się, aby moment dokręcania śrub wynosił: - min. 360 Nm, max 450 Nm - dla rozpiętości konstrukcji > 7,0 m i był zgodny z. zaleceniem projektanta i producenta konstrukcji. POLTRAS Sp. z o. o. 91

6 Szczegółowe Specyfikacje Techniczne 5.4. Zasypka Technologia układania zasypki Materiał zasypki powinien być układany warstwami o maksymalnej grubości 30 cm, a następnie zagęszczany. Konstrukcje z blachy falistej o przekrojach łukowych wymagają szczególnej uwagi w trakcie układania i zagęszczania zasypki, gdyŝ tego typu przekroje są bardzo podatne na deformacje poziome.układanie musi być wykonywane symetrycznie, aby wysokość zasypki była taka sama po obydwu stronach konstrukcji stalowej, przy czym dopuszcza się róŝnicę wysokości równą jednej warstwie. Przed przystąpieniem do układania kolejnej warstwy naleŝy upewnić się czy poprzednia została właściwie zagęszczona. Wskaźnik zagęszczenia kruszywa zasypki, określany wg standardowej próby Proctora, zgodnie z normą PN-B powinien wynosić: min. 0,95 - w odległości do 20 cm od ścianki konstrukcji, min. 0,98 - w pozostałym obszarze. Do zagęszczenia kruszywa w strefie bezpośrednio przy konstrukcji stosować naleŝy ogólnie dostępny sprzęt do zagęszczania zwracając szczególną uwagę na dokładność wykonania prac, aby nie uszkodzić zabezpieczenia antykorozyjnego. Sprzęt cięŝki taki jak walce wibracyjne moŝe pracować w odległości ponad 1,0 m od konstrukcji, poruszając się zawsze równolegle do jej osi podłuŝnej. Podczas układania i zagęszczania zasypki naleŝy na bieŝąco kontrolować odkształcenia konstrukcji. Wszelkie zmiany w wymiarach konstrukcji lub jej przesunięcia ostrzegają, Ŝe cięŝszy sprzęt musi pracować w odległości większej od ścian konstrukcji. Nie dopuszcza się pryzmowania kruszywa na zasypkę w bezpośredniej bliskości konstrukcji oraz nie wolno rozładowywać pojazdów z kruszywem bezpośrednio na konstrukcję. Większość zagęszczarek moŝe być z powodzeniem uŝyta do zagęszczania z wyjątkiem miejsc o ograniczonym dostępie. NaleŜy je jednak stosować z rozwagą obejmując całą powierzchnię zagęszczanej warstwy. NaleŜy uwaŝać, aby nie uderzyć konstrukcji sprzętem zagęszczającym.. Do zagęszczenia moŝna uŝyć dowolnego sprzętu w zaleŝności od warunków terenowych, jednak waŝniejsze niŝ metoda jest zapewnienie jednorodnego, dobrego zagęszczenia. Tablica 5 podaje przykłady zastosowań. Minimalna ilość zagęszczeń, największa grubość warstwy i minimalna warstwa ochronna na górną ściankę Tablica 2 Urządzenie zagęszczające Minimalna Maksymalna grubość Minimalna grubość liczba warstwy piaskowej po warstwy ochronnej nad zagęszczeń zagęszczeniu [ m ] górną ścianką przepustu [ m ] Ubijak ręczny 15 kg 4 0,15 0,15 Ubijak wibracyjny 70 kg 4 0,30 0,25 Płyta wibracyjna 50 kg 4 0,10 0,10 Płyta wibracyjna 100 kg 4 0,15 0,10 Płyta wibracyjna 200 kg 4 0,20 0,15 Płyta wibracyjna 400 kg 4 0,30 0,25 Płyta wibracyjna 600 kg 4 0,40 0,40 Walec wibracyjny o obciąŝeniu statycznym 15 kn/m 2 6 0,35 0,50 Walec wibracyjny o obciąŝeniu statycznym 30 kn/m 2 6 0,60 1, ObciąŜenia od ruchu technologicznego ObciąŜenia od ruchu technologicznego na budowie mogą przekraczać projektowane obciąŝenia eksploatacyjne. W sytuacji, kiedy tych obciąŝeń nie moŝna wyeliminować, naleŝy sprawdzić stan obciąŝeń montaŝowych. W przypadku konieczności udostępnienia ruchu technologicznego nad konstrukcją podatną, naleŝy zachować odpowiedni naziom. W przypadku, gdy ruch technologiczny daje obciąŝenia przekraczające obciąŝenia projektowe, zaleca się zastosowanie naziomu technologicznego o wysokości min. 1,0 m. Alternatywnym rozwiązaniem jest ułoŝenie tymczasowej drogi z płyt. Ostateczną decyzję podejmuje Inspektor Nadzoru. W trakcie robót ziemnych nie dopuszcza się zatrzymania urządzeń technologicznych i cięŝkich pojazdów nad obiektem. Szczególną uwagę naleŝy zwrócić na ruch technologiczny w obrębie końców konstrukcji Zagęszczanie zasypki na końcach konstrukcji Szczególną ostroŝność naleŝy zachować w przypadku zagęszczania gruntu na końcach konstrukcji ściętych zgodnie z. pochyleniem skarp. Dotyczy to przede wszystkim konstrukcji o przekroju ko³owym o rozpiętości ponad 2,0 m i innych konstrukcji o rozpiętości ponad 3,0 m. Końce tak zaprojektowanej konstrukcji pracują jak wspornikowe ściany oporowe i istnieje niebezpieczeństwo, Ŝe nie przeniosą one parcia gruntu wywołanego pracą cięŝkiego sprzętu zagęszczającego grunt. W związku z tym na końcach konstrukcji z blach falistych naleŝy stosować lekki sprzęt zagęszczający oraz dopuszcza się obniŝenie wskaźnika zagęszczenia gruntu do ok. 0,95 wg standardowej próby Proctora. 92 POLTRAS Sp. z o. o.

7 Szczegółowe Specyfikacje Techniczne 5.5. Dodatkowe elementy konstrukcyjne Elementy konstrukcyjne zwiększające nośność Płyta odciąŝająca W celu zwiększenia nośności nad konstrukcją stalową na zasypce naleŝy wykonać Ŝelbetową płytę odciąŝającą grubości 0.25 m, szerokości 11.2 m (2x m) i długości m, która jednocześnie spełniać będzie rolę dolnej podbudowy dla nawierzchni jezdni oraz chodników. Zbrojenie płyty naleŝy wykonać wg M i M Beton płyty wg M i M oraz beton podkładowy wg M W płycie naleŝy wbetonować kotwy do zamocowania barieroporęczy Elementy konstrukcyjne zmniejszające odkształcenia Jako elementy zmniejszające odkształcenia konstrukcji naleŝy wykonać: usztywnienia (Ŝebra) z blachy falistej mocowanych do górnych blach konstrukcji, wieńce czołowe Ŝelbetowe śebra usztywniające z blachy falistej Usztywnienia poprzeczne powinny być wykonywane z metalowych, blach falistych dostosowanych do geometrii wzmacnianej konstrukcji. Dokumentacja projektowa przewiduje usytuowanie Ŝeber w środkowej części łuku do wzmocnienia blach górnych oraz wzmocnienia blach bocznych po obu stronach obiektu. Zebra wzmacniające naleŝy zamontować na całej długości konstrukcji. Wnętrze Ŝeber naleŝy zabezpieczyć przed niekontrolowanym wypełnieniem zasypką stosując geowłókninę umieszczoną na wlocie i wylocie Ŝebra. Parametry blachy falistej, z której wykonane będą Ŝebra wzmacniające, powinny być takie same jak z blachy, z której wykonana została konstrukcja śebra czołowe Ŝelbetowe Od strony wlotu i wylotu naleŝy wykonać wieńce Ŝelbetowe o przekroju 40x60 cm, z betonu klasy B30, zbrojone stalą klasy A-II (18G2-b). Przygotowanie i montaŝ zbrojenia wieńców naleŝy wykonać wg M i M Betonowanie wieńców wg M i M KONTROLA JAKOŚCI ROBÓT 6.1. Ogólne zasady kontroli jakości Robót Ogólne zasady kontroli Robót podano w SST D.M Wymagania ogólne Badanie przed przystąpieniem do robót Przed przystąpieniem do robót Wykonawca powinien uzyskać od Producenta materiałów zaświadczenia o jakości /atesty/ lub aktualne świadectwa dopuszczenia oraz wykonać badania materiałów przeznaczonych do wykonania robót i przedstawić ich wyniki Inspektorowi Nadzoru w celu akceptacji materiałów, zgodnie z wymaganiami podanymi w p 2 niniejszej Specyfikacji Kontrola kształtu i odkształceń konstrukcji Bezpośrednio po zamontowaniu pierwszego półpierścienia dokonać naleŝy wstępnej kontroli kształtu konstrukcji, aby upewnić się, czy wymiary odpowiadają załoŝeniom projektowym. Po całkowitym skręceniu konstrukcji i przed przystąpieniem do jej zasypywania pomierzyć naleŝy jej rozpiętość i wysokość. Dopuszcza się tolerancje wymiarów 2% w stosunku do załoŝeń projektowych. NaleŜy równieŝ dokonać kontroli prawidłowości zlokalizowania konstrukcji w planie Kontrola dokręcania śrub KaŜdorazowo przy odbiorze konstrukcji wykonawca powinien przedstawić raport zawierający wielkości momentu dokręcenia śrub. Kontroli poddaje się 5% ogólnej ilości śrub. Minimum 95% sprawdzanych śrub musi spełniać wymogi dotyczące wielkości momentu dokręcenia określonego w pkt 5.3.5, a moment dokręcenia pozostałych śrub (maksymalnie 5% z badanej ilości) nie powinien być mniejszy niŝ 200 Nm. Wielkość momentu dokręcenia śrub naleŝy sprawdzać przy pomocy klucza dynamometrycznego po obwodzie przekroju poprzecznego. Kontrolę przeprowadza się na losowo wybranych śrubach, zlokalizowanych równomiernie wokół konstrukcji. Szczególną uwagę naleŝy przywiązać do śrub zlokalizowanych w płaszczach górnych i bocznych. Zaleca się sprawdzić szczególnie pieczołowicie przekroje, w których spodziewamy się głównych obciąŝeń. W trakcie układania i zagęszczania zasypki istnieje niebezpieczeństwo poluzowania się śrub, a tym samym zmniejszenie sztywności obwodowej konstrukcji z blach falistych, co moŝe prowadzić do nadmiernych jej odkształceń. Z tego względu bardzo waŝna jest kontrola momentu dokręcenia śrub po zakryciu konstrukcji pierwszą warstwą zasypki, co wiąŝe się z koniecznością dokonania odkrywki, jeŝeli istnieje podejrzenie, Ŝe nie dość bezpiecznie wykonano zagęszczenie zasypki Kontrola zagęszczenia zasypki Zaleca się sprawdzenie wskaźnika zagęszczenia metodami in-situ (np. czujnikami elektronicznymi) kaŝdej warstwy gruntu oraz sprawdzające metodą Proctora np., co 3 warstwę lub według decyzji Inspektora Nadzoru. Miejsca badań oraz otwory, z których pobierane są próbki gruntu do kontroli powinny być umiejscowione w połowie długości konstrukcji, w odległości l,0 m od jej ścianki, a z kaŝdego z otworów naleŝy pobrać po 2 próbki. POLTRAS Sp. z o. o. 93

8 Szczegółowe Specyfikacje Techniczne 6.6. Kontrola kształtu konstrukcji w czasie układania i zagęszczenia zasypki W trakcie układania i zagęszczania zasypki wystąpić mogą następujące przemieszczenia konstrukcji: wypiętrzenie spowodowane parciem bocznym zbyt intensywnie zagęszczanej zasypki, deformacja pozioma - przesunięcie na bok, spowodowane niesymetrycznym obciąŝeniem konstrukcji lub zróŝnicowanym zagęszczeniem zasypki na jednej ze stron, przesunięcia poziome całej konstrukcji spowodowane niesymetrycznym jej zasypywaniem. W trakcie zagęszczania zasypki prowadzić naleŝy pomiary wielkości deformacji pionowych i poziomych. Zalecane jest sprawdzanie tych wielkości kaŝdorazowo po ułoŝeniu i zagęszczeniu kaŝdej warstwy zasypki (szczególnie w przypadku konstrukcji o duŝej rozpiętości). Dopuszcza się rzadszy pomiar, jednak ich liczba nie powinna być mniejsza niŝ 3. Pierwszy pomiar musi być dokonany w momencie, gdy zasypka osiągnie poziom linii maksymalnej rozpiętości (świat³a poziomego), drugi bezpośrednio po przykryciu konstrukcji zasypką, a trzeci po wykonaniu całości naziomu. Liczbę pomiarów naleŝy uzgodnić z Inspektorem Nadzoru, a wszystkie wyniki powinny się znaleźć w protokołach z pomiarów. Dopuszczalne odchyłki wymiarowe nie powinny przekraczać 2% rozpiętości konstrukcji. Przekroczenie tej wartości wymaga konsultacji z Inspektorem Nadzoru i projektantem. W celu zapobieŝenia nadmiernym odkształceniom konstrukcji, moŝna ją dociąŝyć na koronie ograniczając wypiętrzanie się konstrukcji. NaleŜy zachować jednak ostroŝność, aby nie doprowadzić do deformacji konstrukcji wskutek zbyt duŝego dociąŝenia. JeŜeli nastąpi nadmierne przesunięcie konstrukcji na jedną ze stron, lub w przypadku nadmiernego wypiętrzenia konstrukcji naleŝy wymienić część lub całość zasypki. O ile odkształcenie nie jest nadmierne, konstrukcja stalowa powinna odzyskać swój właściwy kształt. NaleŜy zauwaŝyć, Ŝe odkształcenia konstrukcji w trakcie jej zasypywania są rzeczą normalną, wręcz poŝądaną. Po zakończeniu zasypywania i wystąpieniu obciąŝenia od góry konstrukcja wywiera nacisk na zasypkę znajdującą się po bokach konstrukcji powodując odpór gruntu. NaleŜy unikać obciąŝeń punktowych, skoncentrowanych na konstrukcję. JeŜeli zasypka po bokach konstrukcji składa się z bardzo słabego lub nieodpowiednio zagęszczonego gruntu, to pod wpływem obciąŝeń zewnętrznych boki konstrukcji przesuwać się będą w kierunku na zewnątrz, aŝ zostanie osiągnięty stan graniczny odkształceń i nastąpi wyboczenie przekroju. Z doświadczeń wynika, Ŝe ugięcie wynoszące 20% rozpiętości moŝe spowodować uszkodzenie konstrukcji przez jej lokalne wyboczenie. Najprostszą metodą pomiarową poziomych odkształceń jest odczyt odchyłki zawieszonego w kluczu konstrukcji pionu. Ilość pionów zaleŝy od rozpiętości i długości konstrukcji. Dla konstrukcji o rozpiętości od 6,0 m do 8,0 m stosuje się jeden pion w przekroju poprzecznym konstrukcji, natomiast dla rozpiętości powyŝej 8,0 m zaleca się stosowanie 3 pionów w przekroju. W zaleŝności od długości konstrukcji stalowej usytuowanie pionów w przekroju podłuŝnym jest następujące: dla L < 20,0 m 1/3 L < b < 1/2 L, dla L > 20,0 m b = 8,0 m. W uzasadnionych przypadkach moŝna zwiększyć lub zmniejszyć ilość punktów pomiarowych. JeŜeli pomiar wg wyŝej opisanej metody nie moŝe zostać zastosowany, dokonać naleŝy pomiaru inną metodą, np. za pomocą przyrządów geodezyjnych. 7. OBMIAR ROBÓT 7.1. Ogólne zasady obmiaru robót Ogólne zasady obmiaru robót podano w SST DM Wymagania ogólne Jednostka obmiarowa Jednostką obmiarową konstrukcji z blach falistych jest 1 sztuka kompletu elementów wbudowanych i skręconych śrubami. 8. ODBIÓR ROBÓT 8.1. Ogólne zasady odbioru Robót Ogólne zasady odbioru Robót podano w SST D.M Wymagania ogólne Odbiór końcowy Końcowy odbiór stalowej konstrukcji mostowej dokonywany jest po ukończeniu obiektu (ukończone mają być roboty związane z nawierzchnią, dojazdami itp.). Wszystkie obiekty mostowe muszą być odbierane komisyjnie. JeŜeli wyniki badań konstrukcji pozwalają na dopuszczenie mostu do eksploatacji naleŝy sporządzić protokół odbioru końcowego zawierający: 1) datę, miejsce i przedmiot spisanego protokołu, 2) nazwiska przedstawicieli: Inspektora Nadzoru, jednostki przejmującej most w administrację, Wykonawcy montaŝu, jednostki naukowo-badawczej orzekającej o przydatności eksploatacyjnej. 3) oświadczenie jednostki przejmującej most w administrację o przejęciu od Wykonawcy kompletnej dokumentacji budowy w skład której wchodzą: projekt techniczny z naniesionymi zmianami, 94 POLTRAS Sp. z o. o.

9 Szczegółowe Specyfikacje Techniczne dziennik wytwarzania w Wytwórni, dziennik budowy, atesty materiałów uŝytych w Wytworni i podczas montaŝu, świadectwa kontroli laboratoryjnej wszystkich badań wymaganych w Specyfikacjach, protokoły odbiorów częściowych, inne dokumenty przewidziane w programach wytwarzania i montaŝu. 4) stwierdzenie zgodności wykonanego obiektu z projektem technicznym i wymaganiami Specyfikacji, 5) wykaz dopuszczonych do pozostawienia odstępstw od projektu, nie mających wpływu na nośność, walory uŝytkowe i trwałość obiektu (mogą mieć wpływ na naleŝność za wykonane roboty), 6) stwierdzenie o dokonaniu odbioru i określenie warunków eksploatacji, 7) podpisy stron odbioru wg pkt 2) protokołu. 9. PODSTAWA PŁATNOŚCI 9.1. Ogólne ustalenia dotyczące podstawy płatności Ogólne ustalenia dotyczące podstawy płatności podano w SST D.M Wymagania ogólne Cena jednostki obmiarowej Płatność za 1 szt. kompletnej konstrukcji stalowej z blach falistych zmontowanej oraz skręconej śrubami, która uwzględnia odpowiednio: w zakresie wytwarzania konstrukcji - dostarczenie wszystkich czynników produkcji i wykonanie konstrukcji, ale takŝe sporządzenie wszystkich wymaganych dokumentów, rysunków i oznakowań elementów, wykonanie wszystkich wymaganych badań, umoŝliwienie przedstawicielowi InŜyniera wykonywania jego czynności, dostarczenie konstrukcji na miejsce montaŝu wraz z kompletem łączników, usunięcie uszkodzeń powstałych w transporcie oraz wykonanie wszystkich niezbędnych czynności koniecznych do wykonania zadania. w zakresie montaŝu konstrukcji na budowie - odebranie od Wytwórcy konstrukcji i dostarczenie pozostałych czynników montaŝu oraz montaŝ konstrukcji, ale takŝe sporządzenie wszystkich wymaganych dokumentów, rysunków i oznakowań elementów, wykonanie wszystkich wymaganych badań, umoŝliwienie przedstawicielowi InŜyniera wykonywania jego czynności, wykonanie, rozbiórkę i usunięcie poza pas drogowy rusztowań i koniecznych urządzeń pomocniczych, zapewnienie bezpieczeństwa osób, które mogą znaleźć się w obszarze prac montaŝowych oraz wykonanie wszystkich niezbędnych czynności koniecznych do wykonania zadania. 10. PRZEPISY ZWIĄZANE Normy 1. PN-EN :2007 Systemy oznaczania stali. Część 1: Znaki stali. 2. PN-EN 10326:2005, PN-EN 10327:2005 Stal. Taśma i blacha powlekane ogniowo w sposób ciągły stopem aluminium-cynk (AZ). Warunki techniczne. 3. PN-EN ISO 1461:2009 Powłoki cynkowe nanoszone na stal metodą zanurzeniową (cynkowanie jednostkowe). Wymagania i badania. 4. PN-EN ISO 2178:1998 Powłoki niemagnetyczne na podłoŝu magnetycznym. Pomiar grubości powłok. Metoda magnetyczna. 5. PN-S-02205:1998 Drogi samochodowe. Roboty ziemne. Wymagania i badania. 6. PN-B-13043:2004 Kruszywa mineralne. Kruszywa łamane do nawierzchni drogowych. 7. PN-K :1969 Koleje normalnotorowe. Skrajnie budowli. 8. PN-K :1970 Tabor kolejowy normalnotorowy. Skrajnie statyczne. 9. PN-B-04481:1988 Grunty budowlane. Badania próbek gruntu Inne przepisy Zarządzenie nr 15 Generalnego Dyrektora Dróg Krajowych i Autostrad z r. POLTRAS Sp. z o. o. 95

10 Szczegółowe Specyfikacje Techniczne 96 POLTRAS Sp. z o. o.