ZASADY EDYCJI TEKSTÓW

Transkrypt

1 ZASADY EDYCJI TEKSTÓW W LOŻY WSCHODU LOZAWSCHODU@GAZETA.PL OPRACOWALI: DANIEL BRZESZCZ, RAFAŁ SMOLEŃ 1. Maksymalna objętość tekstu to 15 stron znormalizowanego maszynopisu (bez bibliografii i jeśli istnieją przypisów końcowych). Po konsultacji z Redakcją możliwe jest opublikowanie dłuższego artykułu, szczególnie w wersji internetowej Pisma. Jednocześnie Redakcja może zaproponować Autorom skrócenie tekstu. 2. Przez znormalizowany maszynopis rozumiemy tekst o następujących parametrach: - czcionka: Times New Roman (dalej: TNR); - rozmiar czcionki: 12; - interlinia: 1,5; - marginesy: 2,5 z każdej strony; - wyjustowanie. 3. Prace proszę słać w formacie.doc lub.docx. W nazwie pliku proszę podać imię i nazwisko Autora/Autorki oraz tytuł pracy, np. Konrad Adamowicz Amerykańskie świniojady antropologia jedzenia w retoryce kreskówek arabskich. 4. Do artykułu naukowego lub popularnonaukowego proszę dołączyć (w tym samym dokumencie) bibliografię końcową, abstrakt (kilkanaście zdań), wykaz słów-kluczy i możliwie zabawny biogram Autora/Autorki, najchętniej ze zdjęciem. Bibliografia końcowa, abstrakty i lista słów- -kluczy mogą, ale nie muszą, zostać opublikowane w wersji papierowej Pisma. Mogą też, w zależności od decyzji Redakcji, pojawić się dopiero w internetowej wersji Pisma. 5. Ewentualny tytuł naukowy lub zawodowy, imię (imiona) i nazwisko Autora/Autorki powinny pojawić się na początku pracy (w formacie TNR 12). Po linii odstępu idzie tytuł (TNR 14, pogrubiony), a następnie po dwóch liniach odstępu tekst właściwy. 6. Śródtytuły (TNR 12, pogrubione) powinny być oddzielone od akapitu poprzedzającego i następującego linią odstępu. 7. Wszystkie przypisy są numerowane na sposób rzymski. 8. Parametry przypisów to czcionka TNR 10, bez interlinii. 9. W przypisach bibliograficznych stosujemy skróty polskie (tamże, dz. cyt., taż, tenże, tegoż, tejże, i in.). 10. Krótkie cytaty należy zapisać w cudzysłowie, a dłuższe (powyżej trzech linijek) wyróżnić linią odstępu od akapitu poprzedzającego cytat i następującego po nim oraz wydzielić za pomocą wcięcia (1,25 cm) po lewej stronie. Parametry wydzielonego cytatu to TNR 11, bez interlinii, bez kursywy, bez cudzysłowu. 1

2 11. Prosimy o niestosowanie podkreśleń ich rolę pełnić może wyłącznie rozstrzelenie. Kursywa zastrzeżona jest dla słów i zwrotów obcojęzycznych, a także tytułów dzieł. 12. Cytat w cytacie powinien znaleźć się w cudzysłowie francuskim ( «x», nie <<x>> czy»x«). 13. Funkcję myślnika pełni pauza (, nie - ). 14. Liczby od 1 do 10 zapisujemy słownie, a wyższe cyfrowo. 15. Słowne uściślenie lat i stuleci zapisujemy w formie skrótowej, a więc 69 r. (a nie 69 rok ) i XIV w. (a nie XIV wiek ). Dekady oznaczamy za pomocą liczb z kropką ( lata 90., nie lata 90-te ). Połowy stuleci zapisujemy w formacie liczb rzymskich ( II połowa XIX w. ). Właściwy format daty to: dzień miesiąc w pełnej formie rok w formie skróconej ( 18 grudnia 2010 r. ). 16. W razie cytowania źródeł w obcych językach w przypisie należy podać tłumaczenie. 17. We wszystkich kwestiach, które nie zostały ujęte w powyższym spisie, obowiązują zasady podane we wstępie do Wielkiego słownika ortograficznego PWN z zasadami pisowni i interpunkcji pod red. E. Polańskiego. TRANSKRYPCJA I TRANSLITERACJA 1. Autor/Autorka tekstu powinien wybrać jedną z dwóch form konwersji słów zapisanych w alfabecie innym niż łaciński transkrypcję (pisownia fonetyczna) lub transliterację (konwersja znaków z użyciem innego pisma fonetycznego, często z użyciem licznych znaków diakrytycznych). 2. Wybór odpowiedniej metody konwersji tekstu transkrypcji lub transliteracji pozostaje w gestii Autora/Autorki. Sugerujemy jednak wybór tej formy transkrypcji i/lub transliteracji, która jest najbardziej przyjęta w ramach danej dyscypliny. 3. Oczywiście, Autor/Autorka może podać dany termin w alfabecie innym niż łaciński, ale tylko jako dodatek do zapisu w formie transkrypcji i/lub transliteracji. 4. Wskazówka: - म हनद स करमच द ग ध zapis w języku hindi, w alfabecie dewanagari, - Mohandās Karamcand Gāṁdhī transliteracja, - Mohandas Karamćand Gandhi transkrypcja, według zasad przyjętych w Katedrze Azji Południowej Wydziału Orientalistycznego Uniwersytetu Warszawskiego. 2

3 PRZYPISY I BIBLIOGRAFIA 1. W skład przypisów odsyłających do tekstów pojedynczego autorstwa wchodzą: inicjał imienia 1, nazwisko autora/autorki, tytuł i ew. podtytuł tekstu, ew. 2 inicjał imienia i nazwisko tłumacza/tłumaczki (ze skrótem tłum. ), miejsce i rok wydania, ew. numer tomu, ew. tytuł tomu, numer strony. Przykład: M.K. Gandhi, Autobiografia. Dzieje moich poszukiwań prawdy, tłum. J. Brodzki, przedmowa J. Nehru, Warszawa 1958, s. 87. Zawsze należy podawać imię i nazwisko autora/autorki ew. opracowania, przypisów, wstępu, posłowia (zawsze po informacji o ew. tłumaczu/tłumaczce tekstu). Przykłady: Che Guevara, Dzienniki z Boliwii, tłum. i przyp. R. Kapuściński, wstęp F. Castro, Warszawa Marco Polo, Opisanie świata, tłum. A.L. Czerny, wstęp i przyp. M. Lewicki, przedmowa U. Eco w tłum. J. Wajs, Warszawa W skład przypisów odsyłających do tekstów z wydawnictw zbiorowych wchodzą: inicjał imienia i nazwisko autora/autorki, tytuł i ew. podtytuł tekstu, ew. inicjał imienia i nazwisko tłumacza/tłumaczki tekstu, [w:] tytuł wydawnictwa, inicjał imienia i nazwisko redaktora/redaktorki (ze skrótem red. ), ew. inicjał imienia i nazwisko tłumacza/tłumaczki wydawnictwa, miejsce i rok wydania, ew. numer tomu, ew. tytuł tomu, numer strony. Przykład: J. Hauziński, Absolutyzm orientalny, [w:] Europa i świat w epoce oświeconego absolutyzmu, red. i przedmowa J. Staszewski, Warszawa 1991, s n. 3. W skład przypisów odsyłających do tekstów z czasopism wchodzą: inicjał imienia i nazwisko autora/autorki, tytuł i ew. podtytuł tekstu, ew. inicjał imienia i nazwisko tłumacza/tłumaczki tekstu, tytuł czasopisma, rok wydania, numer czasopisma w danym roku (numer czasopisma od chwili powstania), numer strony. Przykład: R. Barthes, Śmierć autora, tłum. M.P. Markowski, Teksty Drugie, 1999, nr 1-2, s Ewentualnie inicjały imion, nierozdzielone spacją. Ta uwaga odnosi się do wszystkich tego typu przypadków w dalszej części zasad konstruowania przypisów. 2 Skrót ew. oznacza obowiązek wpisania odpowiednich informacji bibliograficznych, jeśli odnoszą się do stanu rzeczywistego. Autor/Autorka nie może pominąć tych informacji. 3

4 4. W skład przypisów odsyłających do tekstów z Internetu wchodzą: inicjał imienia i nazwisko autora/autorki, tytuł i ew. podtytuł tekstu, ew. inicjał imienia i nazwisko tłumacza/tłumaczki tekstu, link do strony (w miarę możliwości z pominięciem ), data dostępu: w formacie dzień miesiąc (cyfra arabska) rok. Przykład: P. Rogacz, La bande infernale o kobietach w domu Mickiewicza, niewinni-czarodzieje.pl/%e2%80%9ela-bande-in fernale%e2%80%9d-%e2%80%93- o-kobietach-w-domu-mickiewicza, data dostępu: M. Strzelecka, Dalajlama superstar, Gazeta Wyborcza, , [w:] wyborcza.pl/1,89010, html, data dostępu: Proszę o bezpośrednie cytowanie źródeł oryginalnych. Jeśli jest to niemożliwe, pośrednie cytowanie tekstu źródła proszę sygnalizować za pomocą oznaczenia [cyt. za:]. Przykład: R. Sanchez, Ethnicity, ideology and academia, Cultural Critique, 1990, t. 4, nr 3, s , [cyt. za:] L. Gandhi, Teoria postkolonialna. Wprowadzenie krytyczne, tłum. J. Serwański, posł. E. Domańska, Poznań 2008, s Skrótu i in. proszę używać, gdy jest więcej niż trzech autorów lub więcej niż trzy miejsca wydania dzieła. 7. Nazwy miejsc wydania dzieł zagranicznych podajemy w ich formie oryginalnej (London, Paris, Mumbai, Beijing). Niniejsza uwaga nie dotyczy dzieł emigracyjnych. 8. Jeśli dana informacja jest rozproszona w różnych miejscach cytowanego dzieła, można zastosować po wskazaniu przynajmniej jednej strony, gdzie występuje skrót n., np.: B. Nowak, Żony, nałożnice, wszetecznice, Warszawa 1994, s n. 9. Jeśli cytowany fragment został przetłumaczony samodzielnie przez Autora/Autorkę tekstu proszę o informację na ten temat w przypisie, np.: tłum. moje inicjały imienia i nazwiska Autora/Autorki. 10. Dopuszcza się skrótową formę odniesień do dzieł, które cytuje się często. Zawsze jednak należy podać pełną informację bibliograficzną przy pierwszym cytowaniu, np.: G.E. de Zurara, The Chronicle of the Discovery and Conquest of Guinea, t. 2, London 1899 dalej cytuję jako: Zurara. 11. W uzasadnionych przypadkach warto podać polskie wydanie dzieła cytowanego w języku obcym (np. w języku oryginału) i na odwrót, np.: A. da Ca da Mosto, Le navigazioni di Alvise da Ca da Mosto e Pietro di Sintra, [w:] Giovanni Battista Ramusio, Navigazioni e viaggi, red. M. Milanesi, Torino 1978, t. 1, s Wydanie polskie: A. da Ca da Mosto, Podróże do Afryki, 4

5 tłum. J. Szymanowska, oprac. M. Tymowski, Gdańsk W przypadku cytowania materiałów niepublikowanych miejsce i rok wydania należy zastąpić uwagą: w druku lub maszynopis. 13. W przypadku cytowania niepublikowanych prac dyplomowych proszę o uwzględnienie następujących informacji: rodzaj rozprawy (licencjacka, magisterska), jednostka, w której praca została obroniona, data obrony (rok albo miesiąc i rok), nazwisko promotora. W razie potrzeby proszę podać także nazwiska recenzentów. Przykład: K. Gręziak, Kultura hip-hopowa w Szanghaju na podstawie źródeł internetowych, praca licencjacka obroniona w Zakładzie Sinologii Wydziału Orientalistycznego Uniwersytetu Warszawskiego we wrześniu 2010, promotor: M. Religa, recenzenci: M. Religa, I. Kałużyńska. 5