Sędzia Gedeon mocny w Bogu (sobota, 07 styczeń 2006) - Nadesłał K.C. - Ostatnia aktualizacja (środa, 28 luty 2007)

Transkrypt

1 Sędzia Gedeon mocny w Bogu (sobota, 07 styczeń 2006) - Nadesłał K.C. - Ostatnia aktualizacja (środa, 28 luty 2007) Gedeon był jednym z dwunastu sędziów Izraela, którzy sprawowali najwyższą władzę administracyjną, wojskową i sądowniczą w czasach od około 1400 roku p.n.e do 1050 p.n.e. Izraelici po podboju Kanaanu opisanego w Księdze Jozuego, tracili żywą wiarę w Boga i skłaniali swoje serca ku pogańskim bożkom narodów, z którymi mieszkali. Bóg jednak zawsze miał w Narodzie Wybranym swoją Resztę, która pozostawała mu wierna. Pozycja Kananitów była znacznie lepsza niż Izraelitów. Posiadali oni silną i dobrze wyposażoną armię, a także wiele obronnych twierdz. Żydzi uczyli się od nich sztuki uprawiania ziemi, budowy domów i miast. Kananejczycy polegający na swoich zdolnościach i bogactwie, nie musieli liczyć się ze słabszym narodem i starali się ich całkowicie sobie podporządkować. Izraelici narzekali na swój los i w trudnych chwilach prosili Boga o pomoc. Gedeon był jednym z dwunastu sędziów Izraela, którzy sprawowali najwyższą władzę administracyjną, wojskową i sądowniczą w czasach od około 1400 roku p.n.e do 1050 p.n.e. Izraelici po podboju Kanaanu opisanego w Księdze Jozuego, tracili żywą wiarę w Boga i skłaniali swoje serca ku pogańskim bożkom narodów, z którymi mieszkali. Bóg jednak zawsze miał w Narodzie Wybranym swoją Resztę, która pozostawała mu wierna. Pozycja Kananitów była znacznie lepsza niż Izraelitów. Posiadali oni silną i dobrze wyposażoną armię, a także wiele obronnych twierdz. Żydzi uczyli się od nich sztuki uprawiania ziemi, budowy domów i miast. Kananejczycy polegający na swoich zdolnościach i bogactwie, nie musieli liczyć się ze słabszym narodem i starali się ich całkowicie sobie podporządkować. Izraelici narzekali na swój los i w trudnych chwilach prosili Boga o pomoc. Jednym z wybawicieli wybranych przez Pana był Gedeon. Jego historia, rozterki, strach i w końcu zaufanie i całkowite oddanie się prowadzeniu Bożemu jest doskonałym przykładem dla współcześnie żyjących chrześcijan. Sędziów 6:12 I ukazał mu się Anioł Pana. Pan jest z tobą - rzekł mu - dzielny wojowniku! 13 Odpowiedział mu Gedeon: Wybacz, panie mój! Jeżeli Pan jest z nami, skąd pochodzi to wszystko, co się nam przydarza? Gdzież są te wszystkie dziwy, o których opowiadają nam ojcowie nasi, mówiąc: Czyż Pan nie wywiódł nas z Egiptu? A oto teraz Pan nas opuścił i oddał nas w ręce Madianitów. 14 Pan zaś zwrócił się ku niemu i rzekł do niego: Idź z tą siłą, jaką posiadasz, i wybaw Izraela z ręki Madianitów. Czyż nie Ja ciebie posyłam? 15 Wybacz, Panie mój! - odpowiedział Mu - jakże wybawię Izraela? Ród mój jest najbiedniejszy w pokoleniu Manassesa, a ja jestem ostatni w domu mego ojca. Gedeon był ogromnie zaskoczony, iż jakiś potężny mąż nazwał go dzielnym wojownikiem, gdyż był on najmłodszym bratem w najbiedniejszym rodzie. Najmłodsza osoba w rodzie nie miała nic do powiedzenia, gdyż spuścizna materialna i dobre imię ojca przechodziło wyłącznie na najstarszego syna i nikt nie zamierzał tej tradycji zmieniać. Jak, więc Bóg mógłby wybrać kogoś takiego na sędziego Izraela. Dziś wielu wierzących zastanawia się nad tym, co mogą zrobić dla ludzi niewierzących, idą na wieczne zatracenie? Przecież nie jestem pastorem, skarbnikiem i nie mam żadnej odpowiedzialnej funkcji w zborze, do którego chodzę? To pastor został powołany do głoszenia Słowa Bożego, ja jestem przeciętnym członkiem zboru, siadam w ostatnim rzędzie i nie angażuję się w żadną służbę. Przychodzę w każdą niedzielę do Kościoła i uważam, że to całkowicie wystarcza do zapracowania sobie na przychylność Bożą. Jest mi z tym dobrze, więc po co to zmieniać, po co ryzykować nieprzewidywalne w skutkach zmiany mojego doskonale ułożonego życia? Mógłbym, co prawda, znajomym, czy najbliższej rodzinie głosić Ewangelię, ale boję się, że oni zwymyślają mnie od np. "kociej wiary" i nie będą już więcej chcieli ze mną rozmawiać, ani się spotykać. 16 Pan mu odpowiedział: Ponieważ Ja będę z tobą, pobijesz Madianitów jak jednego męża. 17 Odrzekł Mu na to: Jeżeli darzysz mnie życzliwością, daj mi jakiś znak, że to Ty mówisz ze mną. 18 Nie oddalaj się stąd, proszę Cię, aż wrócę do Ciebie. Przyniosę moją ofiarę i położę ją przed Tobą. A On na to: Poczekam tu, aż wrócisz. 19 Gedeon oddaliwszy się przygotował koźlę ze stada, a z jednej efy mąki przaśne chleby. Włożył mięso do kosza, a polewkę do garnuszka i przyniósł to do Niego pod terebint i ofiarował. 20 Wówczas rzekł do niego Anioł Pana: Weź mięso i chleby przaśne, połóż je na tej skale, a polewkę rozlej. Tak uczynił. 21 Wówczas Anioł Pana wyciągnął koniec laski, którą trzymał w swym ręku, dotknął nią mięsa i chlebów przaśnych i wydobył się ogień ze skały. Strawił on mięso i chleby przaśne. Potem zniknął Anioł Pana sprzed jego oczu. 22 Zrozumiał Gedeon, że to był Anioł Pana, i rzekł: Ach, Panie, Panie mój! Oto Anioła Pana widziałem twarzą w twarz! 23 Rzekł do niego Pan: Pokój z tobą! Nie bój się niczego! Nie umrzesz. 24 Gedeon zbudował tam ołtarz dla Pana i nazwał go "Pan-Pokój". Ołtarz ten znajduje się jeszcze dzisiaj

2 w Ofra, (własności) Abiezera. Gedeon nie wierzył początkowo, że dane mu było oglądać anioła Pańskiego twarzą w twarz. Koniecznie potrzebował znaku od Boga. Nie wierzył ani w swoje możliwości, ani też w wybór dokonany przez Pana. Czyżby wszechwiedzący Bóg faktycznie wybrał go na wojownika, czy też zaszła tu jakaś horendalna pomyłka? Dlaczego Bóg nagle wkroczył w jego uporządkowane życie, dokonując tak wielkiej jego przemiany? Do tej pory wszystkie czynności dnia były dokładnie zaplanowane. Gedeon był potrzebny swojej rodzinie i wykonywał wzorowo przydzielone mu przez ojca zadania. Dlaczego Bóg, który przecież o tym wie, nagle zmienia jego plany życiowe? 25 Tej nocy Pan rzekł do niego. Weźmiesz młodego cielca z trzody twego ojca i cielca drugiego, siedmioletniego, a zburzysz ołtarz Baala, własność twego ojca, oraz zetniesz aszerę, która jest obok. 26 Następnie zbudujesz ołtarz dla Pana, Boga twego, na szczycie tej skały układając kamienie, weźmiesz tego drugiego cielca i złożysz z niego ofiarę całopalną, używając drewna ściętej aszery. Zadanie przydzielone przez Boga Gedeonowi wprawiło go w osłupienie. Jak to możliwe - ma zburzyć ołtarz pogańskiego bożka, któremu z obawy przed Kananejczykami oddawali cześć również Żydzi i cały ród ojca. Tego rodzaju nakaz to sprzeciw wobec większości Izraelitów i najbliższej rodziny, a to może oznaczać wyłącznie kłopoty wśród najbliższych. Gedeon stanął przed wyborem: całkowicie powierzyć swoje życie i bezgranicznie zaufać Bogu, czy stchórzyć będąc lojalnym wobec większości. Często osoba, która usłyszała Ewangelię twierdzi, że jest ona prawdziwa, ale nie może jej przyjąć, gdyż sprzeciwiłaby się w ten sposób najbliższej rodzinie (Łukasza, 14:26 Jeśli kto przychodzi do Mnie, a nie ma w nienawiści swego ojca i matki, żony i dzieci, braci i sióstr, nadto siebie samego, nie może być moim uczniem). 27 Wziął, więc Gedeon dziesięciu ludzi ze swej służby i uczynił tak, jak mu Pan nakazał. Ponieważ jednak bał się rodu swego ojca i mieszkańców miasta, nie uczynił tego za dnia, ale w nocy. 28 A oto kiedy o świcie wstali mieszkańcy miasta, ujrzeli rozwalony ołtarz Baala, wyciętą aszerę i cielca złożonego w ofierze całopalnej na zbudowanym ołtarzu.29 Mówili, więc jeden do drugiego: Któż to uczynił? Szukali, więc, badali i orzekli: Uczynił to Gedeon, syn Joasza.30 Następnie rzekli mieszkańcy miasta do Joasza: Wyprowadź swego syna! Niech umrze, gdyż zburzył ołtarz Baala i wyciął aszerę, która była obok niego.31 Na to Joasz odpowiedział wszystkim, którzy go otaczali: Czyż do was należy bronić Baala? Czyż to wy macie mu przychodzić z pomocą? Ktokolwiek broni Baala, winien umrzeć jeszcze tego rana. Jeśli on jest bogiem, niech sam wywrze zemstę na tym, który zburzył jego ołtarz. 32 I od tego dnia nazwano Gedeona "Jerubbaal", mówiąc: Niech Baal z nim walczy, bo zburzył jego ołtarz. Sytuacja po zburzeniu ołtarza ku czci pogańskiego bóstwa diametralnie się zmieniła. Ojciec, który ze strachu przed opinią społeczną do tej pory sprawował ten fałszywy kult, tym razem stanął w obronie syna i oddawania czci prawdziwemu Bogu. Izraelici przypomnieli sobie, Kogo powinni wychwalać i Kto jest jedynym, prawdziwym Bogiem. Zaufanie do Niego zmieniło dotychczasowe życie nie tylko samego Gedeona, ale także najbliższej rodziny i tych, którzy na własne oczy ujrzeli odważne postępowanie syna Joasza. 33 Potem zebrali się wszyscy Madianici i Amalekici oraz lud ze wschodu, a przeprawiwszy się przez Jordan rozbili obóz w dolinie Jizreel. 34 Ale duch Pana ogarnął Gedeona, który zatrąbił w róg i zgromadził przy sobie ród Abiezera. 35 Wysłał też gońców do całego pokolenia Manassesa, które również zgromadziło się przy nim, a następnie wysłał gońców do pokolenia Asera, Zabulona i Neftalego, które wyruszyły, aby się z nim połączyć. 36 Rzekł więc Gedeon do Boga: Jeżeli naprawdę chcesz przeze mnie wybawić Izraela, jak to powiedziałeś, 37 pozwól, że położę runo wełny na klepisku; jeżeli rosa spadnie tylko na runo, a cała ziemia dokoła będzie sucha, będę wiedział, że wybawisz Izraela przeze mnie, jak powiedziałeś. 38 Tak uczynił. Kiedy rano wstał i ścisnął wilgotne runo, wycisnął z runa pełną czaszę wody. 39 I rzekł Gedeon do Boga: Nie gniewaj się na mnie, jeżeli przemówię jeszcze raz do ciebie. Pozwól, że jeszcze raz powtórzę doświadczenie z runem: niech rano będzie suche tylko samo runo, a niech na ziemi dokoła będzie rosa. 40 I Bóg sprawił to tej nocy: samo runo pozostało suche, a na ziemi była rosa. Kolejne zadanie dane Jerubbaalowi to już regularna wojna z poganami i zjednoczenie Izraela wokół Boga, który wyprowadził ich niegdyś z ziemi egipskiej. Gedeon wystawia Boga na próbę - czy to rzeczywiście on ma poprowadzić wojowników do zwycięstwa. Bóg nie obraził się na niego i pozwala na kolejne doświadczenie z mokrym i suchym runem. Gedeon przekonuje się o zaufaniu, jakim go Bóg obdarzył i słuszności Jego wyroków. Niedowierzanie powołania do tej misji wynikało raczej ze skromności Gedeona niż z braku wiary w opiekę i pomoc Boga w każdej sytuacji życiowej. Wiedział, że Bogu można oddać całe swoje serce i życie, gdyż tylko to może doprowadzić go do pełnej realizacji Bożych planów i wyzwolenia Izraela spod panowania pogan. Sędziów 7:1 Wstał, więc o świcie Jerubbaal, czyli Gedeon, wraz z całym zgromadzonym ludem i rozbił obóz u źródeł Charod. Obozowisko Madianitów leżało na północ od pagórka More w dolinie.

3 2 Pan rzekł do Gedeona: Zbyt liczny jest lud przy tobie, abym w jego ręce wydał Madianitów, gdyż Izrael mógłby przywłaszczyć sobie chwałę z pominięciem Mnie i mówić: Moja ręka wybawiła mnie.b Bóg w szczególny sposób przygotował Gedeona do walki. Z ludzkiego punktu widzenia powinien dać mu silną, dobrze uzbrojoną i liczną armię tak, by dowódca mógł być pewny swojego zwycięstwa. Tymczasem w planach Bożych było diametralne zmniejszenie liczby wojska. Czyżby Bóg postępował nielogicznie i narażał swojego wybrańca na poważne problemy w prowadzeniu działań wojennych? Wiemy, że Bóg jest najmądrzejszą i najbardziej logicznie postępującą Osobą i tak jak wcześniej Gedeon starał się wypróbować Boga, tak teraz Bóg próbuje wiarę i zaufanie Izraelitów do swojego Stworzyciela. Gdyby Izraelici wystąpili z potężną armią prawdopodobnie przypisaliby sukces zwycięstwa sobie, a nie Bogu. 3 Wobec tego tak wołaj do uszu ludu: Ten, który się boi i drży, niech zawróci ku górze Gilead i chroni się. Tak, więc odeszło z ludu dwadzieścia dwa tysiące, a pozostało dziesięć tysięcy. 4 Rzekł Pan do Gedeona: Jeszcze zbyt liczny jest lud. Zaprowadź go nad wodę, gdzie ci go wypróbuję. Będzie tak,:o którym powiem: Ten pójdzie z tobą! - on pójdzie z tobą. O którym zaś powiem: Ten nie pójdzie z tobą! - on nie pójdzie. 5 Zaprowadził, więc lud nad wodę, a Pan rzekł do Gedeona: Wszystkich, którzy będą wodę chłeptać językiem, podobnie jak pies, pozostawisz po jednej stronie, a tych wszystkich, którzy przy piciu uklękną, pozostawisz po drugiej stronie. 6 Liczba tych, którzy chłeptali z ręki podnoszonej do ust, wynosiła trzystu mężów. Wszyscy inni pijąc zginali kolana. 7 Rzekł wówczas Pan do Gedeona: Przy pomocy tych trzystu mężów, którzy chłeptali wodę językiem, wybawię was i w ręce twoje wydam Madianitów. Wszyscy inni mężowie niech wracają do siebie. 8 Lud wziął ze sobą żywność i rogi, a Gedeon odesłał mężów izraelskich, każdego do swego namiotu, z wyjątkiem owych trzystu mężów. A obóz Madianitów znajdował się w dolinie poniżej jego stanowiska. Kolejne pouczenia Boże eliminują z walki najpierw tych, którzy drżeli na samą myśl o walce z potężną armią wroga, w następnej kolejności tych, którzy przy piciu wody klękali. Można rozważać, co oznaczał symbol klękania. Uklęknięcie mogło oznaczać chęć poddania się, uległość, brak wytrwałości w dążeniu do osiągnięcia celu. Gdyby Jerubbaal zatrzymał tych żołnierzy przy sobie oni, przypuszczalnie szybko uciekliby z pola walki i być może namawialiby innych do poddania się wrogowi. W ten sposób wszelkie działania byłyby z góry skazane na przegraną. Z dugiej jednak strony jak tu walczyć mając trzystu żołnierzy, gdy wojsko wroga liczy sobie tysiąc razy więcej ludzi gotowych na wszystko? Czy decyzja o rozpoczęciu działań wojennych w tej sytuacji nie jest szaleństwem? 9 Tejże nocy Pan przemówił do niego: Wstań, a idź do obozu, bo wydałem go w twoje ręce. 10 Jeżeli się boisz iść sam, udaj się do obozu z twoim sługą, Purą. 11 Usłyszysz, co oni mówią. Wzmocnią się potem twoje ręce i ruszysz na obóz. Zszedł, więc on i sługa jego, Pura, aż do krańca przednich straży obozu. 12 Madianici, Amalekici i cały lud ze Wschodu leżeli w dolinie, zebrani tak licznie jak szarańcza. Wielbłądów ich było bez liczby - jak piasku nad brzegiem morskim. 13 Gdy Gedeon zbliżył się do tego miejsca, właśnie mąż pewien opowiadał swemu towarzyszowi sen. Mówił on: Oto miałem sen. Zdawało mi się, że bochen chleba jęczmiennego przytoczył się do obozu Madianitów, dosięgnął namiotu, uderzył w niego powodując upadek, wywrócił go do góry dołem, tak, że namiot upadł. 14 Odpowiedział mu jego towarzysz mówiąc: Nie może to być nic innego, jak miecz Gedeona, syna Joasza, Izraelity. Bóg w jego ręce wydał Madianitów i cały obóz. 15 Kiedy Gedeon usłyszał opowiadanie o śnie i jego wyjaśnienie, oddał pokłon Bogu, a wróciwszy do obozu izraelskiego rzekł: Powstańcie! Oto Pan wydał w ręce wasze obóz Madianitów. Gedeon odczuwał strach i w towarzystwie swojego sługi modlił się i szukał kolejnego znaku od Boga dającego mu pewność zwycięstwa. Otrzymał go w postaci symbolicznego snu nieprzypadkowo zasłyszanego w trakcie rozmowy dwóch żołnierzy. 16 Wówczas Gedeon rozdzielił owych trzystu mężów na trzy hufce, dał każdemu z nich do ręki rogi i puste dzbany, a w nich pochodnie. 17 Patrzcie na mnie - rzekł im - i czyńcie to samo, co ja. Oto ja dojdę do krańca obozu, a co ja będę czynić, i wy czyńcie. 18 Gdy zatrąbię w róg ja i wszyscy, którzy są ze mną, wówczas i wy zatrąbicie w rogi dokoła obozu i będziecie wołać: Za Pana i za Gedeona! 19 Gedeon i stu mężów, którzy mu towarzyszyli, doszli do krańca obozu w chwili, gdy tuż po zmianie następowało czuwanie środkowej straży nocnej. Zatrąbili w rogi i potłukli dzbany, które trzymali w swych rękach. 20 Natychmiast zatrąbiły w rogi także owe trzy hufce i potłukły dzbany. Wziąwszy zaś w lewą rękę pochodnie, a w prawą rogi, aby na nich trąbić, wołali: Za Pana i za Gedeona! 21 I przystanęli, każdy na swoim miejscu, dokoła obozu. Powstali wtedy wszyscy w obozie, poczęli krzyczeć i uciekać. 22 Podczas gdy owych trzystu mężów trąbiło na rogach, Pan sprawił, że w całym obozie jeden przeciw

4 drugiemu skierował miecz. Obóz uciekł do Bet-Haszszitta ku Sartan aż do granicy Abel-Mechola obok Tabbat. 23 Zebrali się mężowie izraelscy z pokolenia Neftalego, Asera i z całego pokolenia Manassesa i urządzili pościg za Madianitami. 24 Gedeon rozesłał gońców do wszystkich gór efraimskich, by powiedzieli: Zejdźcie na spotkanie z Madianitami i zajmujcie przed nimi wszystkie źródła wodne aż do Bet-Bara i Jordanu. Zebrali się, więc wszyscy mężowie Efraima i zajęli źródła wodne aż do Bet-Bara i Jordanu. 25 Ujęli przy tym dwóch dowódców madianickich: Oreba i Zeeba. Oreba zabili na skale Oreba, a Zeeba przy tłoczni Zeeba. Ścigali nadal Madianitów, a głowy Oreba i Zeeba przynieśli Gedeonowi za Jordan. Bóg objawił Gedeonowi sposób, w jaki przy pomocy trzystu mężów można pokonać tak liczną armię. Po pierwszej fazie zwycięstwa kolejne plemiona Izraelitów ruszyły w pościg za Madianitami zabijając dwóch głównodowodzących wojskami wroga. To zwycięstwo, które mogłoby uchodzić za bajkę zostało potwierdzone w XX-stym wieku przez archeologów zajmujących się historią zamieszkujących na tym terenie ludów. Wierzący zastanawiają się nad planami Boga na ich życie. Czy Bóg zaplanował dla mnie jakieś zadanie i czy jest ono do wykonania w świecie, w którym często dominuje przemoc, niesprawiedliwość, cwaniactwo i wszelkiego rodzaju zło? Co jest lepsze - spokojnie i bez stresu przejść ziemską egzystencję, czekając na pochwycenie wierzących w czasie powrotu Jezusa, czy też podobnie jak Gedeon stanąć do walki z przeciwnościami tego świata? Osoby, które przeżyły nowe narodzenie i przyjęły dar zbawienia mogą być pewne, że nie utracą tego bezcennego daru (Jana 5,24) i nie muszą Bogu niczego udowadniać, gdyż nie mogą Bogu niczego ofiarować (Efezjan 2, 1-10; Rzym 3,21 4,25). Jednak Jezus postawił przed wierzącymi zadanie do wykonania zapisane w Ewangelii św. Mateusza 28:18 Wtedy Jezus podszedł do nich i przemówił tymi słowami: Dana Mi jest wszelka władza w niebie i na ziemi. 19 Idźcie, więc i nauczajcie wszystkie narody, udzielając im chrztu w imię Ojca i Syna, i Ducha Świętego. 20 Uczcie je zachowywać wszystko, co wam przykazałem. A oto Ja jestem z wami przez wszystkie dni, aż do skończenia świata. Wielu wierzących na przestrzeniu 2000 lat chrześcijaństwa przekonało się o tym, że zadanie to nie było łatwe. Podobnie jak prorocy w Starym Testamencie głosząc przepowiednie Boże doznało wielu cierpień i prześladowań (Dzieje Ap. 7,51-53), tak samo chrześcijanie w epoce Kościoła po zesłaniu Ducha Świętego doświadczyli od ludzi odrzucających Ewangelię poniżania, tortur, wyroków śmierci przez ukrzyżowanie lub spalenie na stosie. W obecnym czasach w krajach, gdzie deptane są podstawowe prawa człowieka za posiadanie Biblii grozi więzienie lub wydalenie poza granice państwa, a za odważne głoszenie Ewangelii Jezusa Chrystusa - śmierć (Jana 15:18 Jeżeli was świat nienawidzi, wiedzcie, że Mnie pierwej znienawidził; Jana 17:14 Ja im przekazałem Twoje słowo, a świat ich znienawidził za to, że nie są ze świata, jak i Ja nie jestem ze świata). W opowiadaniu o Gedeonie dowiadujemy się, w jaki sposób Bóg prowadził go w walce z narodami pogańskimi zbuntowanymi przeciwko Bogu. Dzisiaj wszystkie osoby na nowo narodzone, które przyjęły dar zbawienia dniem i nocą uczestniczą w wojnie duchowej (Efezjan 6,10-20). Ta walka, podobnie jak w przypadku Gedeona walczącego ze znacznie silniejszym przeciwnikiem, jest niezwykle niebezpieczna, a zwycięstwo może przynieść tylko całkowite poddanie swojego życia, woli i ochronie Bożej. Czy śmiertelny i upadający w grzech człowiek mógłby mieć jakąkolwiek szansę wygrać z szatanem i jego demonami? (Efezjan 6:12 Nie toczymy, bowiem walki przeciw krwi i ciału, lecz przeciw Zwierzchnościom, przeciw Władzom, przeciw rządcom świata tych ciemności, przeciw pierwiastkom duchowym zła na wyżynach niebieskich). Odpowiedź brzmi: zdecydowanie NIE!!! Niektórzy twierdzą, że nie są satanistami, więc nie poddają się działaniu ojca kłamstwa. Diabłu wcale nie zależy na tym, aby człowiek oddawał mu bezpośrednio chwałę. Wystarczy mu, by zastąpić oddawanie czci żywemu Bogu - zaufaniu w potęgę rozumu i umiejętności człowieka, świętym obrazom i figurom, wiary w samego siebie (sam sobie dam radę ze wszystkimi problemami - Bóg nie jest mi do niczego potrzebny) (Rzymian 1,23). Gedeon początkowo nie wierzył, że Bóg wybrał go do wykonania tak poważnych celów - ciągle sprawdzał, czy faktycznie to on ma dokonać tak wielkich dzieł. Nie wynikało to z braku wiary i zaufania do Boga, lecz poważnych wątpliwości co do własnych możliwości. Jerubbaal wiedział, że to Bóg dokonuje wszystkich cudów. Nie zmusza jednak człowieka do poddania się jego woli, chociaż mógłby to zrobić. Czeka cierpliwie na ludzkie TAK (Izajasza 6:8 I usłyszałem głos Pana mówiącego:kogo mam posłać? Kto by Nam poszedł? Odpowiedziałem: Oto ja, poślij mnie!).gdy zdecydujemy się na bliską relację z Jezusem On będzie nas prowadził i dawał siłę do pokonania trudności wykraczających poza nasze możliwości (Filipian 4:13 Wszystko mogę w Chrystusie, który mnie umacnia). Bóg w szczególny sposób przygotował Gedeona do walki. Z ludzkiego punktu widzenia powinien dać mu silną, dobrze uzbrojoną i liczną armię tak, by dowódca mógł być pewny swojego zwycięstwa. Tymczasem w planach Bożych było diametralne zmniejszenie liczby wojska. Czyżby Bóg postępował nielogicznie i narażał swojego wybrańca na poważne problemy w prowadzeniu działań wojennych? Wiemy, że Bóg jest najmądrzejszą i najbardziej logicznie postępującą Osobą i tak jak wcześniej Gedeon starał się

5 wypróbować Boga, tak teraz Bóg próbuje wiarę i zaufanie Izraelitów do swojego Stworzyciela. Gdyby Izraelici wystąpili z potężną armią prawdopodobnie przypisaliby sukces zwycięstwa sobie, a nie Bogu. Kolejne pouczenia Boże eliminują z walki najpierw tych, którzy drżeli na samą myśl o walce z potężną armią wroga, w następnej kolejności tych, którzy przy piciu wody klękali. Można rozważać, co oznaczał symbol klękania. Uklęknięcie mogło oznaczać chęć poddania się, uległość, brak wytrwałości w dążeniu do osiągnięcia celu. Gdyby Jerubbaal zatrzymał tych żołnierzy przy sobie oni, przypuszczalnie szybko uciekliby z pola walki i być może namawialiby innych do poddania się wrogowi. W ten sposób wszelkie działania byłyby z góry skazane na przegraną. Z dugiej jednak strony jak tu walczyć mając trzystu żołnierzy, gdy wojsko wroga liczy sobie tysiąc razy więcej ludzi gotowych na wszystko? Czy decyzja o rozpoczęciu działań wojennych w tej sytuacji nie jest szaleństwem? Gedeon odczuwał strach i w towarzystwie swojego sługi modlił się i szukał kolejnego znaku od Boga dającego mu pewność zwycięstwa. Otrzymał go w postaci symbolicznego snu nieprzypadkowo zasłyszanego w trakcie rozmowy dwóch żołnierzy. Bóg objawił Gedeonowi sposób, w jaki przy pomocy trzystu mężów można pokonać tak liczną armię. Po pierwszej fazie zwycięstwa kolejne plemiona Izraelitów ruszyły w pościg za Madianitami zabijając dwóch głównodowodzących wojskami wroga. To zwycięstwo, które mogłoby uchodzić za bajkę zostało potwierdzone w XX-stym wieku przez archeologów zajmujących się historią zamieszkujących na tym terenie ludów. Wierzący zastanawiają się nad planami Boga na ich życie. Czy Bóg zaplanował dla mnie jakieś zadanie i czy jest ono do wykonania w świecie, w którym często dominuje przemoc, niesprawiedliwość, cwaniactwo i wszelkiego rodzaju zło? Co jest lepsze - spokojnie i bez stresu przejść ziemską egzystencję, czekając na pochwycenie wierzących w czasie powrotu Jezusa, czy też podobnie jak Gedeon stanąć do walki z przeciwnościami tego świata? Osoby, które przeżyły nowe narodzenie i przyjęły dar zbawienia mogą być pewne, że nie utracą tego bezcennego daru (Jana 5,24) i nie muszą Bogu niczego udowadniać, gdyż nie mogą Bogu niczego ofiarować (Efezjan 2, 1-10; Rzym 3,21 4,25). Jednak Jezus postawił przed wierzącymi zadanie do wykonania zapisane w Wielu wierzących na przestrzeniu 2000 lat chrześcijaństwa przekonało się o tym, że zadanie to nie było łatwe. Podobnie jak prorocy w Starym Testamencie głosząc przepowiednie Boże doznało wielu cierpień i prześladowań (Dzieje Ap. 7,51-53), tak samo chrześcijanie w epoce Kościoła po zesłaniu Ducha Świętego doświadczyli od ludzi odrzucających Ewangelię poniżania, tortur, wyroków śmierci przez ukrzyżowanie lub spalenie na stosie. W obecnym czasach w krajach, gdzie deptane są podstawowe prawa człowieka za posiadanie Biblii grozi więzienie lub wydalenie poza granice państwa, a za odważne głoszenie Ewangelii Jezusa Chrystusa - śmierć (Jana 15:18 ; Jana 17:14 ). W opowiadaniu o Gedeonie dowiadujemy się, w jaki sposób Bóg prowadził go w walce z narodami pogańskimi zbuntowanymi przeciwko Bogu. Dzisiaj wszystkie osoby na nowo narodzone, które przyjęły dar zbawienia dniem i nocą uczestniczą w wojnie duchowej (Efezjan 6,10-20). Ta walka, podobnie jak w przypadku Gedeona walczącego ze znacznie silniejszym przeciwnikiem, jest niezwykle niebezpieczna, a zwycięstwo może przynieść tylko całkowite poddanie swojego życia, woli i ochronie Bożej. Czy śmiertelny i upadający w grzech człowiek mógłby mieć jakąkolwiek szansę wygrać z szatanem i jego demonami? (Efezjan 6:12 ). Odpowiedź brzmi: zdecydowanie Niektórzy twierdzą, że nie są satanistami, więc nie poddają się działaniu ojca kłamstwa. Diabłu wcale nie zależy na tym, aby człowiek oddawał mu bezpośrednio chwałę. Wystarczy mu, by zastąpić oddawanie czci żywemu Bogu - zaufaniu w potęgę rozumu i umiejętności człowieka, świętym obrazom i figurom, wiary w samego siebie (sam sobie dam radę ze wszystkimi problemami - Bóg nie jest mi do niczego potrzebny) (Rzymian 1,23). Gedeon początkowo nie wierzył, że Bóg wybrał go do wykonania tak poważnych celów - ciągle sprawdzał, czy faktycznie to on ma dokonać tak wielkich dzieł. Nie wynikało to z braku wiary i zaufania do Boga, lecz poważnych wątpliwości co do własnych możliwości. Jerubbaal wiedział, że to Bóg dokonuje wszystkich cudów. Nie zmusza jednak człowieka do poddania się jego woli, chociaż mógłby to zrobić. Czeka cierpliwie na ludzkie (Izajasza 6:8 ).Gdy zdecydujemy się na bliską relację z Jezusem On będzie nas prowadził i dawał siłę do pokonania trudności wykraczających poza nasze możliwości (Filipian 4:13 ).