Karol Wypler i Willibald Wypler. GENEALOGIA starogórnośląskiego rodu rycerskiego W Y P L E R Ó W

Transkrypt

1 Karol Wypler i Willibald Wypler GENEALOGIA starogórnośląskiego rodu rycerskiego W Y P L E R Ó W Piastowski herb Brodzic, którego używali przodkowie rodu Warszawa - Gliwice 2012

2 2

3 Dobrze jest wiedzieć od kogo i skąd pochodzimy III Liceum Ogólnokształcące w Kochłowicach, swą Księgę Pamiątkową na 50-lecie istnienia, bardzo trafnie i słusznie zatytułowało Z pamięci o innych rodzi się nasza świadomość. Tak dzieje się przecież w naszych rodzinach i poszczególnych ich pokoleniach, gdy chcemy pielęgnować i zadbać o naszą pamięć zbiorową o rodzinie i miejscu urodzenia. Jest to coś bardzo cennego w życiu każdego z nas. Satyryk Stanisław Lec, dowcipkując na temat swego pochodzenia powiedział: Ja się właściwie nie urodziłem. Ja po prostu przyszedłem na świat. Ważnym w życiu człowieka jest właśnie sam fakt urodzenia. Dalekowschodnie jak i zachodnie filozofie zachęcają człowieka do namysłu nad sobą, aby myślał o swoim wnętrzu, o swoim ja ; dają zalecenia: np. trzeba uczciwie pytać siebie: kim jestem? ; gdy się urodziłeś, to skąd przyszedłeś ; gdy umrzesz, dokąd pójdziesz? ( Seung Sahn - filozof nurtu Zen ) Jednym z aspektów filozofii jest też rodząca się u każdego człowieka chęć poznania kraju, regionu i konkretnego miejsca swego urodzenia, języka, obyczajów, rodzaju kultury, religii i sposobu życia swoich przodków; również poznania czasu kiedy się to stało i ówczesnej sytuacji społeczno polityczno kulturowej. Skrótowo nazywamy to dziś chęcią poznania swych korzeni. Pewne jest też to, że wszystkie te uwarunkowania i okoliczności, mają niemały wpływ na sylwetkę duchowo psychologiczną członków danej rodziny czy rodu, żyjących w aktualnym pokoleniu swojego czasu. Jana Wyplera naszego przodka - urodzonego w Kochłowicach ( ), na pewnym etapie życia zawodowego, jako filozofa (zajmującego się również dalekowschodnią filozofią: taoizmem, buddyzmem), lingwisty, tłumacza, poety, popularyzatora literatury polskiej i niemieckiej, pedagoga - sprawa poszukiwania swych korzeni musiała z powyższych względów bardzo nurtować, gdyż poświęcił jej prawie 3 lata swego życia dociekając z zapałem, dokładnością, fachowością historyczną, prawdy o swych przodkach. Ponadto wyniki tych poszukiwań publikował własnym sumptem, za pieniądze jakie zarabiał będąc nauczycielem gimnazjalnym. Kolejne pokolenia rodu otrzymały w spadku od Jana Wyplera dzieło, którego nie można przecenić. Dzieło w postaci rzetelnego, ciekawego i dającego nam - dziś żyjącym - obszernego materiału do przemyśleń i refleksji. Przede wszystkim jednak pozostaje ono kapitalnym źródłem informacji o naszych przodkach, żyjących od roku 1338 do końca XVIII wieku. Dlatego też niniejsze opracowanie niechaj będzie najpierw wyrazem wdzięczności należnej Janowi Wyplerowi, ale również zbiorem skondensowanej wiedzy o całym naszym starym rodzie, do poznania jego historii przez współczesnych i późniejszych potomnych. Ze sporą dozą dumy można wspomnieć, że, gdy książka Jana Wyplera ukazała się w r.1936, uzyskała od razu wielkie uznanie u recenzentów i znawców historii genealogii z Polski i zagranicy (np. Józefa Pilnacek a z Wiednia). Zwrócono głównie uwagę na ogromną ilość danych o rodzie z tak dalekiej przeszłości, ich dokładność, przejrzyste uporządkowanie materiału a podziw budziły dociekliwość autora oraz jego wyobraźnia i zmysł historyczny. Stawia się ją za wzór dla tego typu publikacji. Książka ta, oprócz fachowego przedstawienia dziejów górnośląskiego, rycerskiego rodu Wyplerów jest również obszernym studium źródłowym, dotyczącym całej ziemi pszczyńskiej, w którym omówiono szczegółowo stosunki społeczne, polityczne, kulturalne i gospodarcze Księstwa, a później stanowego Państwa Pszczyńskiego. Publikacja ta zawiera 3

4 również widoczny ładunek emocjonalny autora w postaci wytrwałego poszukiwania swoich korzeni, jak również pewnej chęci utożsamienia się z historią swojej rodziny i jej konkretnych postaci. Wilhelm Szewczyk w swych Wspomnieniach notuje: Dorobek jego naukowy jest poważny i wszechstronny... Nieodgadnięty, wielki człowiek. Ślązak Jan Wypler, o którym przyszłe pokolenia śląskie winny czytać w rozdziale o wielkości śląskiej. Wspominajmy i pielęgnujmy nasze korzenie! Chciałoby się znać wszystkich z imienia i nazwiska. A powiadają, że korzenie rodu przekazywane są przez nazwisko. James Joyce w Ulissesie pisze: Czym jest nasze nazwisko? - pytamy siebie o to w dzieciństwie, gdy piszemy nasze nazwisko, o którym powiedziano nam, że do nas należy - cytuje Jan Wypler w odniesieniu do wagi tego problemu i do nas samych. Szukajmy zatem tego, żeby być bliżej swoich przodków, żeby być razem we wspólnocie łączących nas wartości a nie tylko samego nazwiska.. Pamiętajmy skąd nasz ród, aby nie popaść w duchową bezdomność. Polskie wydanie książki Jana Wyplera niestety nie doszło nigdy do skutku. Opublikowano jedynie wersję niemiecką, którą autor zatytułował : Beiträge zur Geschichte des altoberschlesischen Rittergeschlechts der WYPLER in der ehemaligen Herrschaft Pless, 99 stron, w Katowicach w 1936r. (Przyczynki do historii starogórnośląskiego rodu rycerskiego Wyplerów w byłym Państwie Pszczyńskim) W niniejszym opracowaniu zamieściliśmy najważniejsze informacje z tej książki, dotyczące pochodzenia rodu Wyplerów oraz krajów w których zamieszkiwali i zamieszkują. Te najistotniejsze informacje uzupełniliśmy o dane ze źródeł późniejszych, oraz o własne uwagi. Mamy nadzieję, że będą one źródłem wiedzy nie tylko o rodzie Wyplerów, ale i o całym Śląsku, który jest naszą małą ojczyzną. Karol Wypler i Willibald Wypler M a ł a O j c z y z n a w/g. Juliusza Ligonia w/g. Krystiana Gałuszki Kochajmy się wszyscy wzajem, Naszych przodków obyczajem, Bośmy są jedną rodziną, Dowody tego w nas płyną. Kaszubi, Staroprusacy, Mazurzy i Warmiacy, Wielkopolanie, Ślązacy - Wszyscyśmy bracia Polacy. Nasza śląska ziemia jest familijna i rodowa niczym porcelanowa zastawa, nie patrzy na palce ani tym bardziej na języki, które przychodzą i odchodzą jest jak liść tak pięknie przemija i jeszcze piękniej się odradza jest w każdym z nas, którzy choć zawsze obcy, ciągle są u siebie albowiem prawdziwy dom jest tu i teraz gdzie my. 4

5 RÓD WYPLERÓW W KSIĘSTWACH DOLNOŚLĄSKICH W W. XIV-XVIII Najstarszy zapis metrykalny przodka rodu Wyplerów: to ławnik Nicolaus Wippeler, który występuje jako świadek w Oleśnicy, przed sądem w r w dniach 22. IX. oraz 6. X. Jest on prawdopodobnie patrycjuszem z bractwa kupieckiego i wywodzi się z Flandrii (dzisiejsza Belgia i po części Holandia). Już wcześniej a potem głównie w XIII w., książęta piastowscy, śląscy, sprowadzali do Polski osadników z Francji, Niemiec, Flandrii, Walonii i innych krajów, którzy jako budowniczy, rolnicy, kupcy i z innych rzemiosł fachowcy, uczyli ludzi w ich księstwach właściwej pracy i fachowości w różnych dziedzinach życia gospodarczego i społecznego, powodując jego rozwój. Jedna z głównych linii rodu WYPLERÓW obrała - w latach za rodową siedzibę miejscowość USZYCE (pow.olesno) i inne miejscowości, należące do księstw dolnośląskich, głównie oleśnickiego, wrocławskiego i innych. Stąd jego członkowie nosili przydomek z Uszyc lub von Uschütz. W dokumentach jako pierwszy występuje tam Stenzel (Stanisław) Wipler von Uschütz już w r Trzeba zaznaczyć, że nazwisko to na przestrzeni czasu miało różne brzmienia: Wipplar, Wippeler, Wyplar, Wipler, Wypler, Wyplor. Inna gałąź rodu zamieszkiwała w księstwach górnośląskich: opolskim, raciborskim, pszczyńskim i innych. Pierwsi osadnicy zjawiają się tam już przed rokiem W księstwach raciborskim i opolskim zakładają osady na prawie flamandzkim. W opracowaniu autora, Uszyce są wymieniane w dokumentach po raz pierwszy 20.VIII r, w powiązaniu z aktami własności w księgach ziemskich. Sama nazwa miejscowości występuje w różnych brzmieniach i zapisach; jako Uszyce, Uszice, Ussice, Oschütz, Usiz, i inne. W języku polskim uszyca to roślina w botanice zwana Sagittaria - czyli strzałka wodna (gatunek byliny), rosnąca w płytkich zbiornikach wodnych. Ważną wzmianką jest dokument dot. Uszyc z 24. XI r., w którym Królowa Bona układa się z miejscową szlachtą w sprawie stawów w przysiółku Wroblow, zwanym Hammerstelle w tłumaczeniu kuźnia. Z dokumentów Protokoły wizytacyjne w diecezji wrocławskiej z 1679 i 1686/88 wynika, że w Uszycach mieszka 18 rodzin szlachty w tym 3 katolickie. Do rodzin katolickich jest zaliczany Christophorus Wipler de Magno Uszyc, który jest fundatorem kościoła. Te same protokoły z wizytacji w diecezji wrocławskiej z 1677 r. mówią o dochodach kościoła w Uszycach z legatów wymienionego Krzysztofa Wiplera. Co do Krzysztofa Wiplera, fundatora kościoła w Uszycach, autor przytacza na str. 4 dokument, w którym Król Jan Kazimierz dekretem z dn 19.I.1657 wydanym w Gdańsku uwalnia go od kary sądowej za domniemane, rzekome, bliżej nieznane nam przestępstwo. Tenże Christophorus Wipler de Magno Uszyc umiera w r Jak podaje A.Lutsch,Verzeichnis der Kunstdenkmaeler der Provinz Schlesien (Spis pomników kultury ze Śląska) Bd.IV.S.256 z lat : drewniane epitafium z wizerunkami Krzysztofa Wiplera i jego żony znajduje się w kościele parafialnym w Zdziechowicach (Ober-Seichwitz), dokąd przetransportowano w swoim czasie stary drewniany kościół z Uszyc z roku

6 W czasie wizyty w Uszycach w czerwcu 2009 r. ustalono, że w Uszycach takiego epitafium nie ma, a pierwotny drewniany kościół ze Zdziechowic został w r.1936 przeniesiony do Nasali (niedaleko Uszyc). Jednak wizyta tam wykazała, że epitafium takiego, w tym dziś zaniedbanym i używanym przez ewangelików kościele, niestety nie ma. Uszyce w r.1780 miały 552 mieszkańców i należały do Franza von Foldern. Znajdowały się tam 3 pańskie folwarki, 3 młyny, 1 szkoła oraz zamieszkiwało 23 chłopów, 51 zagrodników oraz 7 chałupników. Od 1816 Uszyce należały do Magnusa Grafa von Wittenau. Około r.1850 na dobrach tych znajduje się ładny pałac i 5 folwarków. RÓD WYPLERÓW W KSIĘSTWACH GÓRNOŚLĄSKICH, ZWŁASZCZA W KSIĘSTWIE, A POTEM PAŃSTWIE PSZCZYŃSKIM W w. XIV XVIII. Początkowo w wiekach od XII do XV ziemia górnośląska, jako część Małopolski, była w rękach książąt śląskich i podzielona na księstwa: opolskie, raciborskoopawskie, cieszyńskie, bielskie oraz inne. Ziemia dolnośląska zaś podzielona była na księstwa: wrocławskie, głogowskie, legnickie, oleśnickie, brzeskie i inne. Z biegiem stuleci wygasły rody książęce (np. Piastów i Przemyślidów). Zdarzało się wówczas, że ziemie ich przechodziły w ręce osób nie pochodzących z dynastii panujących. Nie byli oni książętami, nazywano ich natomiast Panami. Z upływem dziesięcioleci zatem powstawały tzw. Państwa Stanowe. Jednymi z pierwszych państw stanowych na Śląsku były: pszczyńskie, sycowskie, milickie, bytomskie. Wolne Państwo Pszczyńskie istniało w latach Uwagę naszą przyciąga historia drugiej gałęzi starogórnośląskiego rycerskiego rodu WYPLERÓW na Górnym Śląsku i jego rozsiedlenie w byłym Państwie Pszczyńskim w odróżnieniu od linii dolnośląskiej z Uszyc. Ród Wyplerów na ziemi pszczyńskiej osiadł przede wszystkim w miejscowości Gardawice, i to już przed rokiem 1400, na co wskazuje fakt, że jednym z pierwszych członków rodu był wymieniony w dokumentach Joannes Bernardi Wypler de Gardawicza (Joannes Wypler Gardawski), który jest zapisany jako ok. 20-letni student w r na Krakowskim Uniwersytecie, utworzonym w r (s.55 i 58) Wiarygodne jest też domniemanie, że ród Wyplerów, który pojawił się i wzmiankowany był w Oleśnicy (dolnośląskie) za Władysława Opolczyka w r. 1390, z pewnością już ok. r.1375 osiedlił się również w Księstwie Pszczyńskim, gdyż Władysław Opolczyk w tymże roku 14.IV.1375 wziął od Jana I z Opawy w zastaw Pszczynę i Mikołów. Wieś Gardawice istniała jeszcze przed r.1400 i była w posiadaniu rodu rycerskiego Gardawskich. Jego dobra rycerskie odziedziczyła rodzina Wyplerów. Gardawice zaś należą wraz z Orzeszem i Woszczycami do najstarszych miejscowości w okolicy Pszczyny. Ród rycerski Wyplerów, a konkretnie Peter Wypler z Gardawic otrzymuje w dwóch przywilejach na własność majątek ziemski Gardawice i Gostyń za wierną służbę Królowi. Pierwszy dokument z r.1471 jest od Waczlawa Księcia Opawy Raciborza, Rybnika i Żor. Drugi dokument wydany jest w Budapeszcie 29.V.1474 r. przez Króla węgierskiego, Mateusza Corvina. 6

7 Najstarsza forma naszego nazwiska rodowego w księstwach dolnośląskich, przekazana w dokumentach brzmi: WIPPELER (ławnik sądowy z Oleśnicy Nicolaus Wippeler rok 1338) W linii górnośląskiej rodu, nazwisko nasze w pierwszych znanych dokumentach ma brzmienie WIPPLAR (Stanislaus Wipplar rok 1450). Po raz pierwszy formy WYPLER i WIPLAR jawią się w r.1558, choć ród jest już osiadły ponad 100 lat w Gardawicach. Spotyka się też na przestrzeni dziesięcioleci brzmienie Wipler i Wepler. Kobieca forma brzmi po śląsku Wyplarka lub Wiplarke. W dokumentach Archiwum Pszczyńskiego nazwisko rodowe Wyplerów występuje po raz pierwszy w dokumencie z dnia 2.XII W związku z odziedziczeniem i nadaniem królewskim majątku ziemskiego wsi Gardawice i Gostyń, nastąpiło w nazwisku rodu znane w dawnych wiekach zjawisko przejęcia przez aktualnych właścicieli ziemskich nazwy miejsca i nazwiska właścicieli odziedziczonej miejscowości. Ponieważ Gardawscy posiadali Gardawice, ród Wyplerów jako ich nowy właściciel zaczął przejmować albo wprost - zamiast Wypler - nazwisko Gardawski, albo do nazwiska Wypler dodawał przydomek z Gardawic (czy też de Gardawicza /e/ ). W średniowieczu i później nie było w tym zakresie żadnych norm, reguł, ale stosowano się do istniejącego zwyczaju i stosowano go dowolnie. Stąd w księstwach dolnośląskich, np. w r Waczlaw Wipler dodaje sobie siedzibę rodu z Ussicz, a gdy później osiedlił się w Gardawicach znajdujemy zapis Waczlaw Wypler z Ussicz a na Gardawiczych. W księstwie górnośląskim - pszczyńskim zaś, w r.1400, wspomniany student używa formy Joannes Bernardi Wypler z Gardawicz. Jako najstarszy zapis w archiwum Pszczyny z r. 1448, przodek nasz nosi nazwisko : Maczey Gardawski Wypler. Niektórzy nasi przodkowie w linii pszczyńskiej używają swego tytułu szlacheckiego, jak np. w dokumencie z dn 25.IV.1674 Wilhelm Heinrich von Wipler. Posługiwanie się tym tytułem aż do r jest zjawiskiem dość sporadycznym. Dla rodu Wyplerów nazwisko Gardawski było zatem drugim, przejściowym nazwiskiem, którego używano nieraz zamiennie, nieraz równolegle. Powodowało to jednak niedogodności, nieraz zamęt, szczególnie w zapisach urzędowych i utrudniało już wówczas identyfikację poszczególnych osób. Po śmierci Piotra Wyplera z Gardawic, czyli około roku 1625, członkowie rodu wracają powoli do nazwiska rodowego Wypler. Poza Gardawicami, ród Wyplerów, jak zobaczymy niżej, zasiedlał wiele innych miejscowości ziemi pszczyńskiej. W samych Gardawicach większość mieszkańców stanowili członkowie tego rodu. Do roku 1593 można wymienić tylko jednego właściciela, który posiadał sam prawie całe Gardawice; według Ksiąg wieczystych od r.1536 do 1593 był nim Wenzel (Waczław) Gardawski - Wypler, rycerz który zawsze stał w gotowości z jednym koniem na wypadek działań wojennych. Ród Wyplerów był właścicielem Gardawic ok. 300 lat, aż w roku 1697 sprzedał wieś Henrykowi Twardawie. Siedzibą właścicieli wioski był zamek, stojący w miejscu dzisiejszego pałacu, przy nim też istniała kaplica. Ostatnim właścicielem w Gardawicach był Jan Wypler. W 1720r. było w Gardawicach 15 gospodarstw, w r gospodarstw i 25 zagród, wioska składała się z 110 domów z drewna, krytych słomą, w których żyło 206 rodzin. Jan Wypler zebrał skrupulatnie ogromną ilość danych szczegółowych o naszych przodkach nie tylko z Gardawic, ale i z całej ziemi pszczyńskiej i z reszty Górnego Śląska. Kwerendę przeprowadził w archiwach następujących najważniejszych miejscowości: Pszczyna, Królówka, Zawada, Borynia, Łąka, Woszczyce, Zawiść, Ornontowice, Orzesze, Pawłowice, Ćwiklice, Bojszowy, Wisła, Mysłowice, Rybnik, Wodzisław, Bytom, Racibórz 7

8 i jeszcze wiele innych. Wypada też wspomnieć, że w metrykach kościelnych Kochłowic znalazł zapisy następujących nazwisk szlacheckich: 9.II.1730 r jako chrzestna figuruje szlachcianka Helena Wyplarka z Bytomia oraz ta sama nobilis domina Helena Wyplarin jako chrzestna 29.VIII Jeszcze wcześniej, bo w r.1672 jako chrzestna jest zapisana Anna Wiplerka; nie jest jednak oznaczona jako szlachcianka. Szczególnie należy też podkreślić, że Jan Wypler w tym samym celu wyjeżdżał do archiwów poza Śląsk, oraz za granicę do Pragi,Wiednia, Niemiec i Francji. Wszędzie przeszukiwał następujące dokumenty: akta majątkowe, księgi ziemskie, testamenty i umowy wszelakiego typu, księgi sądowe i procesowe, akta administracji szeroko pojętej, akta przysięgi lenniczej, księgi kościelne chrztów, ślubów i zgonów. Zapoznawał się z wszelakimi aktami luźnymi, które wskazywały na to, że znajdą się tam informacje dotyczące naszego rodu. Po tych badaniach, na które poświęcił 3 pełne lata swego życia, zbudował genealogię rodu Wyplerów za lata od połowy XIV wieku do r Tablicę genealogiczną zbudował z 63 osób z wielu pokoleń, które udało się połączyć w związki pokrewieństwa, jednoznacznie i niejednoznacznie potwierdzone. (s.55-58) Warto jeszcze zwrócić uwagę na następujące informacje o rodzie Wyplerów, zawarte w omawianej książce J.Wyplera: - Najstarsze i najczęściej później używane imiona w rodzie Wyplerów to: Piotr, Mikołaj, Jan, Stefan, Stanisław (Stenzel) i Carol (lub Caroll). Znamienne, że w średniowieczu i w czasach o których mówimy, imię jakie nadawano osobie było ważniejsze od nazwiska. Nazwisko tylko dookreślało człowieka w rodzinie, w gminie, we wspólnocie. - Herb rodu Wyplerów jest zwykle przypisywany do herbu Brodzic : w polu czerwonym trzy krzyże złote w roztrój, zaćwieczone końcami ku sobie na pierścieniu złotym. Jego twórcą miał być Piast Kazimierz Odnowiciel (brak dowodów na to). - W Archiwum Zamku Pszczyńskiego znajduje się lista pieczęci rodu Wyplerów z lat , na których jest umieszczony herb Brodzic - Ród Wyplerów był na ogół zamożny i miał też w owych czasach i w swoich włościach poddanych - chłopów pańszczyźnianych, którym gdy nadszedł ten czas, a było to około roku 1680, wystawiał im albo ich dzieciom, list wyzwalający od pańszczyzny. - Przodkowie, o których mowa, byli spokrewnieni z wieloma innymi osobami przez zawieranie małżeństw z rodami z Orzesza, Woszczyc, Zawiści i innych miejscowości. - Gdy chodzi o wychowanie i wykształcenie potomstwa, to chłopcy pobierali u nauczyciela i wychowawcy nauki czytania, pisania, rachunków, katechizmu i nauki języka łacińskiego. Co do wykształcenia w szkołach wyższych, źródła wspominają tylko studenta Jana Bernarda Wyplera z Gardawic, który był żakiem na Uniwersytecie Krakowskim. Dziewczyny rodowe były wychowywane wedle zasady hiszpańskiej W ręku Panny powinny być: modlitewnik i wrzeciono a jako żony powinny prowadzić kuchnię i piwnice, doglądać gospodarki i wychowania dzieci. - Jeśli chodzi o funkcje i urzędy, jakie pełnili w życiu nasi przodkowie, to byli przeważnie: namiestnikami czyli przedstawicielami księcia do wyznaczonych spraw, sędziami, assessorami i ławnikami sądowymi, dość często notariuszami i dziedzicami. 8

9 - Członkowie rodu Wyplerów byli w zasadzie Katolikami. Źródła kościelne wspominają np..franciszkanina Wiktoryna Wyplera z Woszczyc (27.III.1752), który strój szlachecki zamienił na habit zakonny i pracował dla ubogich na Górnym Śląsku. - Choć ród był stosunkowo zamożny, to jednak przeżywał i czasy kryzysu, a takimi były np. lata wojen tureckich w Europie ( ).Wówczas dochodziło do zubożenia również rodzin szlacheckich, w tym i Wyplerów, czego ślady znajduje się w źródłach. Wojna trzydziestoletnia w Europie ( ) także przyniosła i poczyniła poważne straty na ziemi pszczyńskiej. - Czasopismo Heimatfreunde z 1924/25 wspomina o istnieniu na Śląsku wsi Wipplarowo (Wipplarsdorf), położonej niedaleko Wiegstadt w okręgu Opawy, dziś należącej do Czech. Wcześniej wieś ta nazywała się Labutovo. Z Wipplarowa wywodzi się ludowy obyczaj Przepędzania śmierci. RYCERZE Z RODU WYPLERÓW W BITWIE POD WIEDNIEM W R Informacje o wydarzeniu zawarte są w publikacji Jan Wypler, Sobiesciana ze Śląska, Roczniki Towarzystwa Przyjaciół Nauk na Śląsku, t.4 (1934) s Dociekliwość i wytrwałość Jana Wyplera w poszukiwaniu danych dla odtworzenia przeszłości rodu, sprawiają nam miłą niespodziankę w postaci odkrycia faktu udziału dwóch rycerzy ze starogórnośląskiego rodu rycerskiego Wyplerów w bitwie pod Wiedniem dn.12.ix.1683 roku z armią Imperium Osmańskiego pod wodzą Wezyra Kara Mustafy. Zaczepne wojny Turcji kierowane na kraje Europy od r.1680 uświadomiły władcom ówczesnej Europy realne zagrożenie ze strony Mocarstwa Osmańskiego, dla całego kontynentu europejskiego. Papież Innocenty XI wezwał rządzących do obrony przed tym zagrożeniem kulturowo-cywilizacyjnym. Wobec kolejnego zbliżania się nawałnicy tureckiej Cesarz Leopold I, tworząc koalicję krajów sprzymierzonych, poprosił wszystkich, w tym Króla Polski, Jana III Sobieskiego o szybką pomoc dla oblężonego Wiednia. Król, podejmując to wezwanie ze strony Cesarza i Papieża przygotował mobilizację. Ponieważ sama armia królewska była za słaba, ogłosił zaciągi wojska i pobór podatków we wszystkich poszczególnych województwach, księstwach. Taki rozkaz skierował również do Państwa Pszczyńskiego. Graf Pszczyński wydał stosowne polecenia, które zawarte są w dokumencie mobilizacyjnym wydanym w Pszczynie w dniu 24.V.1683 (s.5). Zawarty w nim jest spis szlachty państwa pszczyńskiego, która ma być zmobilizowana i stać w pogotowiu do odporu grożącego Austrii, a także Śląskowi niebezpieczeństwa. Dokument ten wylicza prawie wszystkich rycerzy osiadłych w owym czasie w państwie pszczyńskim i zawiera krótki opis sztandaru, pod którym zebrana szlachta ma wyruszyć do boju. Dokument ustanawia 4 okręgi, w których 4 nominowanych oficerów ma zebrać, przećwiczyć i przygotować rycerzy z 29 miejscowości państwa pszczyńskiego do zarządzonej gotowości bojowej. W pierwszym okręgu pod wodzą Rotmistrza Barona von Weltzek, z miejscowości Gardawice zostało zaciągniętych czterech rycerzy, w tym dwóch z rodu Wyplerów. Byli to: Niclass (Mikołaj)Wipplar, z jednym giermkiem (parobkiem) Stenzel (Stanisław)Ludwig Wiplar z jednym giermkiem 9

10 Razem w ogłoszonym zaciągu z czterech okręgów znalazło się pod chorągwią pszczyńską 50 rycerzy i 50 giermków. Każdy rycerz miał swych poddanych wyposażyć w cep, kosę, łopatę, haki, karabin itp. oraz odpowiadać za nich i nadzorować ich. Ktokolwiek z wyznaczonych listą rycerzy lub giermków nie zjawiłby się na ćwiczeniach, bez rzeczowych wyjaśnień lub zastępstwa, podlegał każdorazowo karze pieniężnej 10 Marek. Za zgodą Króla te korpusy posiłkowe z różnych księstw polskich były organizowane przez marszałka nadwornego Króla - H.A.Lubomirskiego już w początku roku W lipcu 1683 r. cały korpus (złożony z 3000 rycerzy) został przećwiczony pomiędzy Pszczyną, Cieszynem a Bielskiem. Jan III Sobieski ruszył 18.VII.1683 z całym dworem i Hetmanem Koronnym Stanisławem Jabłonowskim do Krakowa, gdzie został wyznaczony rejon koncentracji armii. Następnie wyruszył z Krakowa 15 VIII.1683 przez Bytom, Tarnowskie Góry, Piekary Śląskie (gdzie zatrzymał się i uczestniczył we Mszy św. oraz modlił się przed obrazem Matki Bożej Piekarskiej o powodzenie wyprawy), i dalej szedł przez Racibórz w kierunku Ołomuńca aż do Wiednia. 3.IX.1863 Król Jan Sobieski objął dowództwo nad całością wojsk sprzymierzonych, a 12 września 1863 r. stoczył zwycięską bitwę z Kara Mustafą, która ochroniła Europę przed Turkami i uznawana jest do dziś, za jedną z największych bitew w historii Europy. Rok później 29.X.1684 Królewski Urząd Wyższy (Koenigl. Oberamt) uchwalił zwrot kosztów dla rycerzy z załogami, ze wszystkich stanów ziemskich, za poniesione koszty przemarszu i utrzymania Korpusu Lubomirskiego i zarządził wypłatę poszczególnym uczestnikom, za pokwitowaniem. Według tego dokumentu przemarsz Korpusu kosztował 2517 ryńskich, 18 krajcarów i 4,5 halerzy. Na liście tej znajduje się 30 rycerzy z Państwa Pszczyńskiego. Wśród nich są : Pan Niclas Wiplar von Gardawitz... 7 ryńskich Pan Niclas und Stenzel Wiplar wraz z Leonard Holly, Johann Mittrowski und Albrecht Ohm razem..15 ryńskich Nie znamy wyjaśnienia, dlaczego na tej liście brak pozostałych 20 rycerzy, gdyż ruszyło ich na Wiedeń razem 50. Czy zginęli? Brak odpowiedzi na to pytanie. Prawdopodobnie tak. Z biorących w wojnie udział 4 rycerzy z Gardawic brak na tej liście po powrocie jednego, Albrechta Januschowskiego, który wyszedł z pozostałymi trzema - ci jednak wrócili. Nie możemy też dziś wytłumaczyć sobie, dlaczego płacono różnie: Niclas Wiplar otrzymał oddzielnie 7 ryńskich i jeszcze raz z pozostałymi wspólnie do podziału Stenzlem Wiplar i trzema innymi 15 ryńskich. Ważne jest to, że nasi przodkowie nie zginęli i wrócili z powrotem na Śląsk okryci chwałą i zasługą wobec Polski, a zapewne i Europy. Ich chwała i duma, być może i na nas, ich potomków, również spływa..? Ile był wart wówczas taki 1 ryński? można zapytać. Numizmatycy mówią, że 1 złoty ryński (nazywany też guldenem ryńskim) w tamtych czasach musiał zawierać 3,5 gr. złota. Podają, że tygodniowe wynagrodzenie np. Proboszcza wynosiło wówczas 1 ryński. A więc niedużo zarobili nasi przodkowie na tej wojnie! Zapewne ówcześni Polacy inaczej niż my patrzyli na sprawę pieniądza, zarobku, honoru i obrony ojczyzny. I jeszcze jedna ciekawostka. Zgodnie ze wspomnianym rozporządzeniem Wyższego Urzędu Królewskiego z dnia 29.X.1684, każdy rycerz przy odbiorze zwrotu kosztów, musiał osobiście wystawić Kwit, że pobrał przyznane mu pieniądze. Kwity są pisane w językach polskim, czeskim i niemieckim. Tak dzięki Janowi Wyplerowi możemy poznać treść i formę Kwitu pisanego w polszczyźnie z r

11 Wymieniony w Kwicie Jan Pusz to poborca podatków w Pszczynie, który został upoważniony do wypłaty pieniędzy, odpowiednio do wydatków poszczególnych rycerzy: K W I T Ja nizey podpisany zeznawam tym qvitem moim, I zem odebral od (titul) Pana Jana Pusza Wybirczego Ziemskiego Panstwa Plestinskiego Rejusia z liqvidirowanych Vtrat na Arcabusery i Ignisse polske woyska, Jasnie Oswienconego Xonzencia JoM. Lubomirskiego, Wyslich, To yest Siedm Rynskich, z których oddania tegoss J.M.Pana Wybirczego quituye, na czo sie Rinkom wlasnom przy peczenti moiey podpisuye, Dattum W psczynie, dnia 15 February A.o Mikulass Wiplar m.pria Uwaga: Dotychczasowy Niclas podpisuje się Mikulass (z węgierskiego) i dodaje: m.pria = manu propria tzn. własnoręcznie. Ponieważ ród Wyplerów był od zarania swej obecności na Śląsku rodem rycerskim i brał czynny udział w bitwach wraz z wojskami królewskimi, nie wyklucza się udziału jego rycerzy w bitwie pod Grunwaldem w r Brak jednak dziś, poza domniemaniami, jednoznacznych dowodów w tej sprawie. Na internetowej stronie Web Page Fragstein Family księga gości ( znalazłem następujący wpis pod nr.87 : Trafiłam na interesującą stronę za rodziną Wippler h. Prawdzic z Uszyc. Nadal wisi w kościele dzwon z polskimi napisami ufundowany przez tę rodzinę. Walczyli po stronie polskiej już pod Grunwaldem. Pozdrawiam :-) Bogna z Uszyc, Na podjętą próbę skontaktowania się z tą osobą w tej sprawie nie otrzymałem żadnej odpowiedzi. 11

12 GENEALOGIA RODU WYPLERÓW Rodzina-ród-dom, to wielkie, wspólne dziedzictwo, które nas określa, stanowi wartości, za które winniśmy czuć odpowiedzialność i dochować pamięci jako kolejne pokolenia ; to poświadcza zarazem istnienie ciągłości tej wspólnoty, jaką jesteśmy. Dobra wspólnota daje poczucie sensu i zakorzenienia. W następnej części opowieści o rodzie Wyplerów przedstawimy 2 części Genealogii rodu, którą należy rozumieć jako rodowód, związki rodzinne, pochodzenie - ułożone w swoiste drzewo z gałęziami. Pierwsza - to genealogia sporządzona przez Jana Wyplera w r Jan Wypler, po żmudnych poszukiwaniach w Polsce i w Europie, sporządził genealogię rodu w ramach lat od 1338 do Zamieścił w niej odnalezionych członków rodu, którzy żyli w krajach Królestwa Czesko-Morawskiego oraz później w Monarchii Austro-Węgierskiej oraz na Śląsku : Przyczynki do historii starogórnośląskiego rodu rycerskiego Wyplerów w byłym Państwie Pszczyńskim, Katowice 1936 s Druga to genealogia sporządzona przez Willibalda i Karola Wyplerów w r Powodowani wdzięcznością za wkład pracy w to najstarsze drzewo genealogiczne Jana Wyplera oraz poczuciem swego rodzaju zobowiązania do kontynuacji przerwanej pracy, postanowiliśmy zgromadzić dane do genealogii za lata od końca 18 wieku do lat współczesnych, członków rodu,zamieszkujących na Śląsku, począwszy od Aleksandra Wyplera z Kochłowic oraz jego trzech synów :Piotra, Pawła i Karola. Z braku czasu i funduszów nie mogliśmy wykroczyć poza ten obszar zamieszkania innych członków rodu i jego odgałęzień, którzy niewątpliwie żyli i żyją i powiększyliby bardzo znacznie nasze drzewo genealogiczne. Za wydatną pomoc przy zgromadzeniu danych osobowych, wyrażamy naszą wdzięczność szczególnie: ś.p. Adelajdzie Wypler, Andrzejowi Wypler, Teresie Pordzik, Andrzejowi Pordzik, Janinie Piecha, Łucji Aleksa, Ewie Mnich, Stefanowi Matura. Kontynuując pewną tradycję międzypokoleniową, chcemy wyrazić tę starą prawdę, że zmarli dopełniając żywota - przechodzą do świata przodków, którzy tworzą drugą i również realną jak ziemska, rodzinę, mającą wpływ na pomyślność pozostałych przy życiu. Tę prawdę wyznajemy w naszym chrześcijańskim przekonaniu o świętych obcowaniu. Oznacza to, że człowiek nigdy nie jest sam, zawsze i po śmierci żyje w łączności i dzięki tej łączności duchowej żyje z innymi ludźmi, też przodkami, czy później znalazłszy się po drugiej stronie - z potomkami. Obrazuje nam to przysłowie: Nie umiera ten, kto trwa w pamięci żywych. Trwa człowiek, który odszedł, w tych,co po nim przychodzą. Trwa człowiek, który nadchodzi, w tych, co odeszli. Trwa człowiek poza wszelkim odejściem i przyjściem - w sobie i Tobie Jan Paweł II Poszukiwanie przodków to nie hobby, to strach przed odejściem w zapomnienie. St. Pieniążek 12

13 13

14 14

15 15

16 16

17 Paweł Wilhelm 1888 Kochłowice żył w Berlinie Wypler Jan 1790? Panoszów 1855? Panoszów Józefa Wypler Aleksander Sieraków Śl./Panoszów, pow. Lubliniec Kochłowice, pow. Katowice Kochłowice, pow. Katowice Krzyścik Marianna Kochłowice, pow. Katowice Kochłowice, pow. Katowice Jan Aleksander Wypler i Marianna z Krzyścików Piotr Kochłowice, pow. Katowice Kochłowice, pow. Katowice Chorzów Stary Painta Franciszka Katowice-Dąb Kochłowice, pow. Katowice Paweł Kochłowice, pow. Katowice Kochłowice, pow. Katowice Kochłowice, pow. Katowice Krzykowski Maria Kochłowice, pow. Katowice Kochłowice, pow. Katowice cików Pokolenie III Karol Kochłowice, pow. Katowice Kochłowice, pow. Katowice Kochłowice, pow. Katowice Krzykowski Albina Kochłowice, pow. Katowice Kochłowice, pow. Katowice Jan Aleksander Piotr Wypler i Franciszka z Paintów Pokolenie IV Jan Kochłowice Katowice kawaler Anna Kochłowice Kochłowice Kochłowice Fogiński Tomasz Kochłowice Kochłowice Antoni Kochłowice Kochłowice Kochłowice Anna Wilk Kochłowice Kochłowice Maria Kochłowice Kochłowice Kochłowice Świtała Franciszek Kochłowice Kochłowice Augustyn Kochłowice Kochłowice Kochłowice Kasperczyk Ernestyna Kochłowice Kochłowice Stefan Kochłowice Kochłowice Kochłowice Świerczyna Gertruda Kochłowice Kochłowice Tunkiel Genowefa Kochłowice Kochłowice Jan Aleksander Pawe Wiktor Kochłowice Kochłowice Kochłowice Mahoń Rozalia Kochłowice R. Śl.-Bielszowice szpital Paweł Wypler i Maria z Krzykowskich Pokolenie IV Piotr Kochłowice Kochłowice Kochłowice Nogły Gertruda Kochłowice w Kochłowice Jerzy Kochłowice ? Kochłowice Kochłowice Osmańska Anastazja Józefa Kochłowice 17

18 1. Maria Kochłowice Kochłowice Kasperczyk Jan Aleksander Karol Wypler i Albina z Krzykowskich Pokolenie IV 2. Franciszek Kochłowice Rumia Ks. Salezjanin Święcenia kapłańskie: Alojzy Kochłowice (na wojnie) Kochłowice Labus Marta Kochłowice Kochłowice 3. Franciszka Kochłowice Kochłowice panna 8. Antoni Kochłowice Staraja Russa Ks. Salezjanin Święcenia kapłańskie: Anastazja Kochłowice Kochłowice Kochłowice Pordzik Jan Słupsko/Rudziniec Kochłowice 9. Wilhelm Kochłowice Kochłowice Seminarzysta 5. Helena Kochłowice Kochłowice Kochłowice Klepek Augustyn Lipiny Kochłowice 10. Monika Kochłowice Kochłowice Myszor Jan Kochłowice Kochłowice 6. Jan Kochłowice Kochłowice 18 Jan Aleksander Piotr Anna Fogiński z Wyplerów Anna z Wyplerów Kochłowice Kochłowice Kochłowice Fogiński Tomasz Kochłowice Kochłowice Pokolenie V Róża Fogińska Kochłowice Kochłowice Kochłowice Aleksa Jan Kochłowice Kochłowice Fogiński Wilhelm Franciszek Kochłowice Kochłowice Wirek Zdebel Klara Wirek Kochłowice Hildegarda Agnieszka Fogińska Kochłowice Wirek Kochłowice Jerzy Hajok Wirek Wirek Fogiński Szczepan Kochłowice zaginął na wojnie

19 Aleksa Stanisław Kochłowice Kochłowice Kochłowice Zielińska Łucja Kochłowice Aleksa Andrzej Kochłowice Kochłowice Józefiok Teresa Kochłowice Pokolenie VI Aleksa Alojzy Kochłowice Kochłowice Kochłowice Drzozga Irena Halemba Aleksa Eugeniusz Kochłowice Kochłowice Hartig Elfryda Stara Kuźnia Helena Fogińska Kochłowice Kochłowice Kempka Alojzy Kochłowice Kochłowice Fogiński Leon Kochłowice kawaler Janina Fogińska Kochłowice Kochłowice Piecha Andrzej Wirek Weronika Hajok Wirek Wirek Chojnacki Feliks Bobrowniki/Wisł Pokolenie VII Aleksa Janusz Kochłowice Kochłowice Grażyna Aleksa Kochłowice Kochłowice Pasieka Sławomir Kochłowice Aleksa Mirosław Chorzów Halemba Bożena Oster Halemba Dorota Aleksa Kochłowice Kochłowice Kowalewski Aleksander Tychy Aleksa Adam Kochłowice Kochłowice Wolski Małgorzata Kochłowice Pokolenie VII Urszula Kempka Kochłowice panna Sabina Piecha Kochłowice Wirek Miliczek Jarosław Kochłowice Anna Piecha Kochłowice Wirek Kocur Dariusz Wirek Piecha Krzysztof Kochłowice Bożena Chojnacka Wirek Bykowina Ball Józef Zabrze Pokolenie VIII Sandra Miliczek Stuttgart RFN Miliczek Marsel Stuttgart RFN Kocur Jakub Wirek Kocur Dawid Wirek Ball Artur Bykowina 19

20 Jan Aleksander Piotr Anna Fogiński z Wyplerów Róża Aleksa z Fogińskich Pokolenie V Aleksa Andrzej Kochłowice Kochłowice Józefiok Teresa Kochłowice Stanisław aw Aleksa Alojzy Aleksa Eugeniusz Aleksa Pokolenie VI Pokolenie VII Grażyna Aleksa Kochłowice Kochłowice Pasieka Sławomir Kochłowice Aleksa Mirosław Kochłowice Halemba Bożena Oster Halemba Dorota Aleksa Kochłowice Kowalewski Aleksander Tychy Aleksa Adam Kochłowice Kochłowice Wolski Małgorzata Kochłowice Pokolenie VIII Pasieka Dawid Kochłowice Joanna Aleksa Halemba Kowalewski Kamil Kochłowice Kowalewski Kajetan Halemba Pokolenie VIII Patrycja Aleksa Kochłowice Stefania Aleksa Bayreuth RFN Aleksa Rafał Bykowina Aleksa Artur Bykowina 20

21 Jan Aleksander Piotr Antoni Wypler i Anna z Wilków Jerzy Kochłowice Kochłowice 1948 Maria Gordała Wypler Antoni Kochłowice Kochłowice Kochłowice Anna Wilk Kochłowice Kochłowice Pokolenie V Alfons Kochłowice Barbara Staniczek Pokolenie VI Jan Danuta Korniluk Krystyna Edward Sonia Kołodziej Anna z Wyplerów Tadeusz Parduła Danuta z Wyplerów Krystian Kałuża Pokolenie VII Tomasz Adam Michał Jolanta Parduła Alicja Parduła Marcin Początek Pokolenie VIII Wiktoria Początek Kałuża Łukasz Kałuża Michał Kałuża Marcin

22 Aniela Kostka Kochłowice Kochłowice Kochłowice Rabsztyn Henryk Będzin Iwona Rabsztyn K-ce Ligota Jan Aleksander Piotr Maria Świta witała z Wyplerów Maria z Wyplerów Kochłowice Kochłowice Kochłowice Świtała Franciszek Kochłowice Kochłowice Pokolenie V Cecylia Świtała Kochłowice K-ce Ligota Franciszek Kostka Gliwice K-ce Ligota Helena Świtała Kochłowice K-ce Ligota K-ce Ligota Tomasz Kostka Gliwice K-ce Ligota Pokolenie VI Ewa Kostka Małgorzata Kostka Kochłowice K-ce Piotrowice K-ce Ligota K-ce Ligota Bernard Mnich Tadeusz Kudła Halemba Bytom Kostka Stanisław K-ce Piotrowice Giżycko Barbara Sepko Giżycko Pokolenie VII Krystyna Rabsztyn Czeladź Bytom Jarosław Andruszewski Bytom Malwina Rabsztyn K-ce Ligota K-ce Mnich Arkadiusz K-ce Ligota Mnich Wojciech K-ce Ligota Ruda Śląska r Ruda Śląska Agnieszka Karoń Agnieszka Szalczyk Ruda Śląska Ruda Śląska Pokolenie VIII Hanna Andruszewska Bytom Paulina Mnich Ruda Śląska Mnich Czesław K-ce Ligota Dublin Ewelina Marcinkowska Knurów Roksana Mnich Dublin 22

23 Agnieszka Kudła Kraków Kraków Bartosz Kuźma Kraków Jan Aleksander Piotr Maria Świtała z Wylerów Helena Kostka ze Świtałów Pokolenie V Cecylia Świtała Kochłowice K-ce Ligota Kostka Franciszek Gliwice K-ce Ligota Helena Świtała Kochłowice K-ce Ligota K-ce Ligota Kostka Tomasz Gliwice K-ce Ligota Pokolenie VI Małgorzata Kostka K-ce Piotrowice K-ce Ligota Tadeusz Kudła Bytom Kostka Stanisław K-ce Piotrowice Giżycko Barbara Sepko Giżycko Pokolenie VII Ola Kudła Kostka Tomasz Kostka Krzysztof Kraków K-ce Ligota K-ce Ligota Pokolenie VIII Marta Kuźma Kraków Kostka Michał K-ce Ligota 23

24 Matura Sebastian Kochłowice Chorzów Batory Agnieszka Christ Chorzów Batory Jan Aleksander Piotr Augustyn Wypler i Ernestyna z Kasperczyków Matura Stefan Kochłowice Wirek Barbara Ocadło Wirek Elżbieta Wypler Kochłowice Kochłowice Matura Tomasz Kochłowice Kochłowice Wypler Augustyn Kochłowice Kochłowice Kochłowice Ernestyna Kasperczyk Kochłowice Kochłowice Pokolenie V Wypler Ludwig Kochłowice Kochłowice Kochłowice Maria Bakalarz Brzesko/Kraków Irena Wypler Kochłowice? Kochłowice Jerzy Chromik Kochłowice Kochłowice Pokolenie VI Matura Czesław Kochłowice Kochłowice Bronisława Banasik Kochłowice Kochłowice Wypler Czesław Kochłowice Pokolenie VII Matura Zbigniew Kochłowice? Wadowice Ewa Józefiok Kochłowice Pokolenie VIII Matura Arkadiusz Bykowina Marta Matura Wirek Matura Roman Kochłowice Matura Łukasz Kochłowice 24

25 Jan Aleksander Paweł Stefan Wypler i Gertruda ze Swierczynów i Genowefa z Tunkielów Wypler Stefan Kochłowice, p. Katowice Kochłowice Kochłowice Świerczyna Gertruda Kochłowice Córka Z pierwszego małżeństwa Ryszard Kochłowice München /RFN Dortmund /RFN Elżbieta Anna Wiktoria Lipowski Dortmund /RFN Dorfen /RFN Córka Kochłowice Tunkiel Genowefa Kochłowice Kochłowice Pokolenie V Jerzy Kochłowice Godula Antoni Kochłowice Nowy Bytom Katowice Zofia Owczarek Katowice Nowy Bytom Z drugiego małżeństwa Jadwiga Kochłowice Kochłowice Cuber Roman Katowice Bielszowice - szp Pokolenie VI Danuta Cuber Kochłowice Bykowina Buch Grzegorz Cyców /Lubelskie Elżbieta Kochłowice Wirek Szyndowski Edward Jurki Ruda Śl. Pokolenie VII Małgorzata Buch Bielszowice - szpi Kochłowice Potoczek Dariusz Godula Dorota Buch Godula 25

26 1. Józef Kochłowice Kochłowice 7. Rudolf Henryk Kochłowice Bykowina Pawłów Copik Małgorzata Pawłów Jan Aleksander Paweł Wiktor Wypler i Rozalia z Mahoniów 2. Adelajda Maria Kochłowice Godula/Kochłowice 8. Alma Zyta Kochłowice Bielszowice - szpital 3. Otylia Konstantyna Kochłowice Kochłowice Wiktor Kochłowice Kochłowice Kochłowice Mahoń Rozalia Kochłowice Bielszowice - szpital Pokolenie V 9. Wiktor Kochłowice Kochłowice 4. Rajmund Paweł Kochłowice Bielawa 1952 Malinowska Adela Dzierżoniów 10. Kornelia Zofia Kochłowice Katowice Kochłowice Kaczmarek Witold Piotrowice 5. Teresa Marta Kochłowice Kochłowice Miliczek Józef Kochłowice Kochłowice 11. Andrzej Jan Kochłowice Kochłowice Spyra Luiza Bielszowice Jan Aleksander Paweł Wiktor Rajmund Paweł Wypler i Adela z Malinowskich Wypler Tomasz Paweł Dzierżoniów Świątniki Chynowska Violetta Świątniki Pokolenie VI Wypler Marek Wiktor Anna Władysława Wypler Łagiewniki Wrocław Łagiewniki Wrocław Uciechów Uciechów Skoczylas Bożena Biernacik Jerzy Uciechów Uciechów Pokolenie VII Wypler Artur Sebastian Dzierżoniów Uciechów Marta Cichosz Pokolenie VIII Wypler Szymon Świdnica - szpital Biernacik Bartłomiej Paweł Dzierżoniów Sabina Karolina Biernacik Dzierżoniów 6. Willibald Jerzy Kochłowice o. Jezuita Święcenia kapłańskie:

27 Jan Aleksander Paweł Wiktor Teresa Marta Miliczek z Wyplerów Rudolf Henryk Wypler i Małgorzata z Copików Pokolenie VI Janina Miliczek Kochłowice Kochłowice Malina Marian Miliczek Józef Kochłowice Nowy Bytom Biegańska Ewa Wypler Mariusz Bykowina Rokitnica Tabor Sabina Katarzyna Wypler Bykowina Wypler Marcin Bykowina Miechowice Zagórna Kornelia Nowy Bytom Nowy Bytom Rokitnica Miechowice Bykowina Pokolenie VII Pokolenie VII Pokolenie VII Miliczek Tomasz Miliczek Rafał Wypler Rafał Kochłowice Bykowina Bykowina Malina Krzysztof Kochłowice Blanka Wypler Ruda Śl. - Godula Kornelia Zofia Kaczmarek z Wyplerów Barbara Kaczmarek Katowice Bayreuth RFN Suliga Wiesław-Werner Andrzej Jan Wypler i Luiza ze Spyrów Pokolenie VI Pokolenie VI Wypler Michał Kochłowice Kochłowice Krawczyk Katarzyna Kochłowice Izabela Wypler Kochłowice Kochłowice Wiśniewski Andrzej Bytom Pokolenie VII Pokolenie VII Maksymilian Suliga Nürnberg RFN Aleksander Suliga Mainz RFN Wypler Jakub Katowice Sara Wypler Godula Patrycja Wiśniewska Katowice 27

28 Jan Aleksander Paweł Wypler Piotr i Gertruda z Nogłych Maria Wypler Kochłowice Halemba Kochłowice Baron Hugon Piotr Kochłowice Kochłowice Kochłowice Nogły Gertruda Kochłowice Kochłowice Pokolenie V Antonina Wypler Kochłowice Kochłowice Kochłowice Wypior Jerzy Wypler Adolf Kochłowice Kochłowice Kochłowice Porwolik Elfryda Kochłowice Pokolenie VI Pokolenie VI Baron Henryk Kochłowice Kochłowice Wypior Jan Kochłowice Wypler Andrzej Kochłowice Wypler Stefan Kochłowice Pykasz Ilona Wirek Pokolenie VII Wypler Mariusz Kochłowice 28

29 Jan Aleksander Paweł Wypler Jerzy i Anastazja Józefa z Osmańskich skich Kwiatkowski Marek Kochłowice Kochłowice Kania Maria Kochłowice Aleksandra Kwiatkowska Kochłowice Lidia Wypler Kochłowice Kwiatkowski Eugeniusz Kochłowice Kochłowice Jerzy Kochłowice ? Kochłowice Kochłowice Osmańska Anastazja Józefa Kochłowice Halina Wypler 1939 Kochłowice Halemba Ziajka Norbert Kochłowice Kochłowice Joanna Kwiatkowska Kochłowice RFN Borowski Andrzej Kwiatkowski Łukasz Kochłowice Ziajka Grzegorz Kochłowice Gabriela Ziajka Kochłowice 29

30 1. Maria Kochłowice Kochłowice Kochłowice Kasperczyk Jan Aleksander Karol Wypler i Albina z Krzykowskich 2. Franciszek Kochłowice Rumia Ks. Salezjanin Święcenia kapł Alojzy Kochłowice (na wojnie) Kochłowice Labus Marta Kochłowice Kochłowice 3. Franciszka Kochłowice Kochłowice Panna 8. Antoni Kochłowice Staraja Russa Ks. Salezjanin Święcenia kapł Karol Kochłowice Kochłowice Kochłowice Krzykowski Albina Kochłowice Kochłowice Pokolenie IV 4. Anastazja Kochłowice Kochłowice Kochłowice Pordzik Jan Słupsko/Rudziniec Kochłowice 9. Wilhelm Kochłowice Kochłowice Seminarzysta Pokolenie V Maria Kasperczyk Kochłowice Kochłowice Labus Józef Kasperczyk Józef Kochłowice Małgorzata Wypler Kochłowice Kochłowice 5. Helena Kochłowice Kochłowice Kochłowice Klepek Augustyn Lipiny Kochłowice 10. Monika Kochłowice Kochłowice Kochłowice Myszur Jan Kochłowice Kochłowice Wypler Karol Jan Kochłowice Katowice Hoffmann Renata K-ce Ochojec Pokolenie VI Wypler Wojciech Warszawa Ostrów Mazowiecka Chmielewska Jolanta Ostrów Mazowiecka Pokolenie VII Wypler Mikołaj Warszawa Wypler Konstanty Warszawa Hanna Wypler Warszawa Wypler Franciszek Warszawa Wypler Bartosz Warszawa Warszawa Angiel Katarzyna Gdynia Wypler Henryk Warszawa 6. Jan Kochłowice Kochłowice Jadwiga Wypler Warszawa 30

31 Maria Pordzik Kochłowice Kochłowice Matuszczyk Józef Kochłowice 1943 na wojnie Kochłowice Sinka Wiktor Bykowina Kochłowice Jan Aleksander Karol Anastazja Pordzik z Wyplerów Antonina Pordzik Kochłowice Legnica Kochłowice Związek Alfred Kochłowice 1944 na wojnie Legnica Adamiak Stanisław Legnica Legnica Pordzik Jan Kochłowice Mikołów Mikołów Kołodziej Wiktoria Mikołów 4. Anastazja Kochłowice Kochłowice Kochłowice Pordzik Jan Słupsko/Rudziniec Kochłowice Pokolenie V Pordzik Franciszek Kochłowice Kochłowice Furman Agnieszka Kochłowice Kochłowice Teresa Pordzik Kochłowice panna Małgorzata Pordzik Kochłowice panna Pokolenie VI Z pierwszego małżeństwa Z drugiego małżeństwa Matuszczyk Józef Kochłowice Kowary Gajewska Danuta Kowary Matuszczyk Grzegorz Siemianow.iceŚl Gelsenkir Hermańska Joanna Olsztyn Sinka Stanisław Kochłowice Kochłowice Kmiecik Barbara Kochłowice Sinka Andrzej Kochłowice RSl-Wirek Ocadło Teresa Wirek Adamiak Stanisław Legnica kawaler Pokolenie VII Małgorzata Adamiak Legnica Legnica Wojtyński Jarosław Bielawa Anna Matuszczyk Sinka Adrian Sinka Tomasz Sinka Krzysztof Ewa Sinka Agnieszka R.Sl.-Godula Rybnik Żory Kochłowice Kochłowice Wojtyńska Legnica Essen Rybnik Połomia Rybnik Korczyn Wirek Boese Dirk Lewońko Inga Paszek Monika Skorupa Renata Spychała Marcin Arnsberg Rybnik Wodzisław Śl Czarkowy Mikołów Pokolenie VIII Matuszczyk Niklas Luisa Boese Emilia Sinka Sinka Szymon Julia Sinka Spychała Jakub Gelsenkirchen Essen Żory Żory Mikołów Mikołów Matuszczyk Lukas Dortmund Wojtyński Bartosz Wrocław Małgorzata Spychała Mikołów 31