ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ZDROWIA 1) z dnia r.

Transkrypt

1 ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ZDROWIA 1) z dnia r. w sprawie wymagań sanitarnych i technicznych, jakie muszą spełniać specjalistyczne środki transportu sanitarnego Na podstawie art. 70a ust. 8 ustawy z dnia 30 sierpnia 1991 r. o zakładach opieki zdrowotnej (Dz. U. Nr 91, poz. 408, z późn. zm 2) ) zarządza się, co następuje: 1. Rozporządzenie określa wymagania sanitarne i techniczne dla następujących specjalistycznych środków transportu sanitarnego: 1) ambulansów ratunkowych; 2) powietrznych statków ratowniczych; 3) innych, specjalistycznych środków transportu sanitarnego, w szczególności łodzi, motorówek i poduszkowców, - stanowiących wyposażenie zespołów ratownictwa medycznego, o których mowa w art. 3 pkt 12 ustawy z dnia 25 lipca 2001 r. o Państwowym Ratownictwie Medycznym (Dz. U. Nr 113, poz. 1207, z późn. zm. 3) ); 4) ambulansów przewozowych służących do przewozu: a) pacjentów niebędących w stanie zagrożenia życia lub zdrowia, b) osób albo materiałów biologicznych i materiałów wykorzystywanych do udzielania świadczeń zdrowotnych, wymagających specjalnych warunków transportu Ambulanse ratunkowe, o których mowa w 1 pkt 1, muszą spełniać warunki określone w przepisach dotyczących warunków technicznych pojazdów oraz zakresu ich niezbędnego wyposażenia. 2. Ambulanse ratunkowe muszą ponadto być wyposażone w: 1) zespół napędowy składający się z: a) silnika z zapłonem iskrowym lub samoczynnym, o współczynniku mniejszym lub równym 51 kg całkowitej masy dopuszczalnej na 1 kw mocy, b) mechanicznej skrzyni biegów synchronizowanej lub automatycznej, c) napędu na koła przednie lub tylne, przy czym dla ambulansów wykorzystywanych w trudnym terenie zaleca się napęd na obie osie; 1) Minister Zdrowia kieruje działem administracji rządowej zdrowie, na podstawie 1 ust. 2 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 11 czerwca 2004 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Zdrowia (Dz. U. Nr 134, poz. 1439). 2) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 1992 r. Nr 63, poz. 315, z 1994 r. Nr 121, poz. 591, z 1995 r. Nr 138, poz. 682, z 1996 r. Nr 24, poz. 110, z 1997 r. Nr 104, poz. 661, Nr 121, poz. 769 i Nr 158, poz. 1041, z 1998 r. Nr 106, poz. 668, Nr 117, poz. 756 i Nr 162, poz. 1115, z 1999 r. Nr 28, poz. 255 i 256 i Nr 84, poz. 935, z 2000 r. Nr 3, poz. 28, Nr 12, poz. 136, Nr 43, poz. 489, Nr 84, poz. 948, Nr 114, poz i Nr 120, poz. 1268, z 2001 r. Nr 5, poz. 5, Nr 88, poz. 961, Nr 100, poz. 1083, Nr 111, poz. 1193, Nr 113, poz. 1207, Nr 126, poz. 1382, 1383 i 1384 i Nr 128, poz. 1407, z 2002 r. Nr 113, poz. 984, z 2003 r. Nr 45, poz. 391, Nr 124, poz i 1152, Nr 171, poz. 1663, Nr 213, poz i Nr 223, poz oraz z 2004 r. Nr 210, poz i Nr 273, poz ) Zmiany wymienionej ustawy zostały opublikowane w Dz. U. z 2001 r. Nr 154, poz. 1801, z 2002 r. Dz. U. Nr 241, poz. 2073, z 2003 r. Dz. U. Nr 45, poz. 391, Dz. U. Nr 124, poz oraz z 2004 r. Nr 210, poz

2 2) zawieszenie o podwyższonym komforcie, gwarantujące również w trudnym terenie dobrą przyczepność kół do nawierzchni, stabilność, manewrowość; 3) układ hamulcowy ze wspomaganiem i systemem zapobiegającym blokadzie kół; 4) układ kierowniczy ze wspomaganiem; 5) ogrzewanie i wentylację w postaci: a) ogrzewania cieczą chłodzącą silnika, b) wentylacji nawiewowo-wywiewowej, c) klimatyzacji dwupalnikowej, d) ogrzewania niezależnego od pracy silnika; 6) instalację elektryczną składającą się z: a) zespołu akumulatorów o pojemności wystarczającej do zasilania wszystkich odbiorników prądu - nie mniejszej niż 150 Ah, b) alternatora o mocy dostosowanej do zapotrzebowania odbiorników prądu, c) układu zasilania zewnętrznego o napięciu 380/230 V 50 Hz lub 230 V 50 Hz spełniającego następujące wymagania: - pokrywającego zapotrzebowanie na energię elektryczną wszystkich urządzeń ambulansu, - uniemożliwiającego rozruch silnika przy podłączonym zasilaniu, - posiadającego zabezpieczenie przeciwporażeniowe; 7) sygnalizację i oznakowanie w postaci: a) napisu lustrzanego "AMBULANS" umieszczonego z przodu pojazdu, b) oznaczenia rodzaju zespołu ratownictwa medycznego, o którym mowa w przepisach wydanych na podstawie art. 23 ust. 4 pkt 6 ustawy z dnia 25 lipca 2001 r. o Państwowym Ratownictwie Medycznym, poprzez umieszczenie na bokach ambulansu oraz drzwiach tylnych, odpowiednio litery R, W lub N wpisanych w okrąg, c) oznakowania i wyposażenia w urządzenia sygnalizacji świetlnej i dźwiękowej zgodnie z wymaganiami przepisów o ruchu drogowym; 8) oświetlenie specjalne w postaci: a) szperacza umieszczonego w kabinie kierowcy na elastycznym przewodzie, b) przenośnego reflektora ze światłem rozproszonym do oświetlania miejsca akcji, wyposażonego w wewnętrzne akumulatory; 9) wyposażenie dodatkowe w postaci: a) gaśnicy w części ambulansu służącej do przewozu pacjentów, b) urządzenia do wybijania szyb, c) noża do przecinania pasów bezpieczeństwa. 3. Część ambulansu ratunkowego, stanowiąca przedział medyczny służący do przewozu pacjentów musi posiadać: 1) odpowiednio wzmocnioną podłogę pokrytą wykładziną przeciwpoślizgową, łatwo zmywalną, połączoną szczelnie z pokryciem ścian bocznych, uniemożliwiającą podciekanie cieczy, umożliwiającą mocowanie noszy głównych wraz z podstawą lub inkubatora; 2) ściany boczne i sufit odpowiednio wzmocnione, przystosowane do montażu uchwytów na różnego rodzaju sprzęt medyczny, pokryte płytami z tworzywa sztucznego, łatwo zmywalnego; 3) izolację dźwiękowo-termiczną; 4) drzwi tylne, przeszklone, otwierane na boki w zakresie od 180 o do 270 o ; 5) drzwi boczne prawe, przeszklone, umożliwiające wygodne i łatwe wejście;

3 6) konstrukcję nadwozia uwzględniającą możliwość awaryjnego ewakuowania pacjentów i personelu; 7) nadwozie o podwyższonej odporności na korozję lub z dodatkowym zabezpieczeniem antykorozyjnym; 8) światła żółte pulsujące znajdujące się na powierzchniach wewnętrznych drzwi tylnych, włączające się po ich otwarciu z cyklem pulsowania jak światła awaryjne; 9) instalację tlenową typu AGA, dostosowaną do wyposażenia medycznego; 10) okna zmatowione do 2/3 wysokości; 11) poszycie siedzeń dla personelu medycznego oraz pacjentów wykonane z łatwo zmywalnego materiału; 12) wentylację wymuszoną nawiewowo-wywiewową. 4. Nadwozie ambulansu ratunkowego rodzaju furgon lub kontener musi umożliwiać prawidłową pracę personelu medycznego oraz musi posiadać: 1) przedział medyczny służący do przewozu pacjentów, którego wysokość wynosi nie mniej niż 175 cm; 2) drzwi tylne przeszklone o wysokości minimum 170 cm; 3) kabinę kierowcy oddzieloną przegrodą z przesuwaną, zmatowioną szybą; 4) tachograf z możliwością rejestracji włączenia urządzeń sygnalizacji świetlnej i dźwiękowej, lub inne urządzenie rejestrujące; 5) szafki pozwalające na przechowywanie produktów leczniczych i wyrobów medycznych; 6) uchwyty na walizkę lub torbę z produktami leczniczymi; 7) dwa duże, obrotowe fotele, z siedziskami składanymi do pionu, wyposażone w pasy bezpieczeństwa o trzech punktach kotwiczenia; 8) miejsce mocowania: a) dodatkowych noszy, b) składanego krzesełka kardiologicznego, c) materaca podciśnieniowego; 9) nosze główne samojezdne; 10) miejsce mocowania defibrylatora; 11) szynę do mocowania wyrobów medycznych; 12) oświetlenie zapewniające prawidłową pracę personelu medycznego; 13) miejsce przystosowane do mocowania noszy podbierakowych; 14) uchwyty do mocowania pojemników z płynami infuzyjnymi; 15) siedzenie wyposażone w pasy bezpieczeństwa, montowane na przegrodzie dzielącej kabinę kierowcy od części ambulansu służącej do przewozu chorych; 16) co najmniej dwa gniazda poboru energii elektrycznej o napięciu 12V z możliwością podłączenia inkubatora (przewód elektryczny 20 A), zainstalowane w przedziale medycznym ambulansu. 5. Wszystkie wyroby medyczne i elementy wyposażenia ambulansu ratunkowego muszą być zabezpieczone przed ewentualnym przesunięciem się w czasie ruchu pojazdu tak, aby zapewnić łatwy dostęp i ich użycie. Mocowanie wyrobów medycznych i elementów wyposażenia musi zapewniać bezpieczeństwo personelu i pacjentów w przypadku gwałtownego hamowania lub kolizji ambulansu.

4 3. 1. Ambulanse przewozowe, o których mowa w 1 pkt 4, muszą spełniać warunki określone w przepisach dotyczących warunków technicznych pojazdów oraz zakresu ich niezbędnego wyposażenia. 2. Ambulanse przewozowe, o których mowa w 1 pkt 4, muszą ponadto być wyposażone w: 1) zespół napędowy składający się z: a) silnika z zapłonem iskrowym lub samoczynnym, o współczynniku mniejszym lub równym 51 kg całkowitej masy dopuszczalnej na 1 kw mocy, b) mechanicznej skrzyni biegów synchronizowanej lub automatycznej skrzyni biegów, c) napędu na koła przednie lub tylne, przy czym dla ambulansów wykorzystywanych w trudnym terenie zaleca się napęd na obie osie; 2) zawieszenie o podwyższonym komforcie gwarantujące również w trudnym terenie dobrą przyczepność kół do nawierzchni, stabilność, manewrowość; 3) układ hamulcowy ze wspomaganiem i systemem zapobiegającym blokadzie kół; 4) układ kierowniczy ze wspomaganiem; 5) ogrzewanie i wentylację: a) ogrzewanie cieczą chłodzącą silnika (również części medycznej), b) wentylacja nawiewowo wywiewowa, c) klimatyzacja; 6) instalację elektryczną składającą się z: a) zespołu akumulatorów o pojemności wystarczającej do zasilania wszystkich odbiorników prądu - nie mniejszej niż 150 Ah, b) alternatora o mocy dostosowanej do zapotrzebowania odbiorników prądu, c) układu zasilania zewnętrznego o napięciu 380/230 V 50 Hz lub 230 V 50 Hz spełniającego następujące wymagania: - pokrywającego zapotrzebowanie na energię elektryczną wszystkich urządzeń ambulansu, - uniemożliwiającego rozruch silnika przy podłączonym zasilaniu, - posiadającego zabezpieczenie przeciwporażeniowe; 7) sygnalizację i oznakowanie w postaci: a) napisu lustrzanego "AMBULANS" umieszczonego z przodu pojazdu, b) oznaczenia rodzaju środka transportu sanitarnego poprzez umieszczenie na bokach ambulansu oraz drzwiach tylnych, litery P wpisanej w okrąg, c) oznakowania i wyposażenia w urządzenia sygnalizacji świetlnej i dźwiękowej zgodnie z wymaganiami przepisów o ruchu drogowym; 8) oświetlenie specjalne w postaci: a) szperacza umieszczonego w kabinie kierowcy na elastycznym przewodzie, b) przenośnego reflektora ze światłem rozproszonym do oświetlania miejsca akcji, wyposażonego w wewnętrzne akumulatory; 9) wyposażenie dodatkowe w postaci: a) gaśnicy w części ambulansu służącej do przewozu pacjentów, b) urządzenia do wybijania szyb, c) noża do przecinania pasów bezpieczeństwa. 3. Nadwozie ambulansu przewozowego powinno być w rodzaju van lub furgon, zabezpieczające prawidłową pracę personelu medycznego oraz posiadać: 1) drzwi tylne przeszklone, otwierane na boki o ; dopuszcza się drzwi podnoszone o minimum 90 0 do góry;

5 2) światła żółte pulsujące znajdujące się na powierzchniach wewnętrznych drzwi tylnych, włączające się po ich otwarciu z cyklem pulsowania jak światła awaryjne; 3) drzwi boczne prawe, przeszklone, umożliwiające wygodne i łatwe wejście; 4) konstrukcję nadwozia uwzględniającą możliwość awaryjnego ewakuowania pacjentów i personelu; 5) nadwozie o podwyższonej odporności na korozję lub z dodatkowym zabezpieczeniem antykorozyjnym; 6) przedział medyczny służący do przewozu pacjentów na noszach o długości minimum 200 cm. 4. Przedział medyczny ambulansu przewozowego powinien posiadać: 1) odpowiednio wzmocnioną podłogę pokrytą wykładziną przeciwpoślizgową, łatwo zmywalną, połączoną szczelnie z pokryciem ścian bocznych, uniemożliwiającą podciekanie cieczy, umożliwiającą mocowanie noszy głównych wraz z podstawą lub inkubatora; 2) ściany boczne i sufit odpowiednio wzmocnione, przystosowane do montażu uchwytów na różnego rodzaju sprzęt medyczny, pokryte płytami z tworzywa sztucznego, łatwo zmywalnego; 3) izolację dźwiękowo-termiczną; 4) okna przedziału medycznego zmatowione do 2/3 wysokości; 5) poszycie siedzeń dla personelu medycznego oraz pacjentów pokryte łatwo zmywalną tapicerką Powietrzne statki ratownicze, o których mowa w 1 pkt 2, muszą spełniać warunki techniczne określone w przepisach w sprawie bezpieczeństwa eksploatacyjnego statków powietrznych oraz muszą być wyposażone w następujące wyroby medyczne: 1) nosze przystosowane do prowadzenia postępowania resuscytacyjnego, z podnoszoną częścią pod plecami, pasami zabezpieczającymi chorego z możliwością stabilnego mocowania na pokładzie statku powietrznego; 2) instalację tlenową, spełniającą wymogi do zabudowy w statkach powietrznych, przepływomierz, oraz butlę tlenową o pojemności 1500 l tlenu (10 l pod ciśnieniem 150 atmosfer) umożliwiającą pracę przy ciśnieniu 200 atmosfer z zaworami G3/4 według DIN Do pracy w trudnych warunkach topograficznych, powietrzny statek ratowniczy musi być dodatkowo wyposażony w: 1) wyciągarkę o nośności około 300 kg; 2) trójkąt ewakuacyjny oraz uprząż; 3) nosze śmigłowcowe do współpracy z wyciągarką; 4) pętlę do podnoszenia poszkodowanego z wody; 5) hełmofony z systemem łączności; 6) indywidualne środki łączności. 3. Wyroby medyczne, o których mowa w ust. 1 i 2, muszą posiadać atesty dopuszczające do pracy na pokładzie statku powietrznego Ambulanse muszą być wyposażone w środki łączności spełniające następujące wymagania: 1) radiotelefon posiadający: a) aktualną homologację,

6 b) zakres częstotliwości MHz - pasmo przydzielone przez Urząd Regulacji Telekomunikacji i Poczty, c) liczbę kanałów 32 lub 16 z możliwością skanowania oraz jednoczesną pracą simpleksową oraz duosimpleksową, d) rodzaj modulacji F3E, e) odstęp międzykanałowy 12,5 khz, f) odporność na intermodulację 65 db, g) selektywność sąsiedniokanałową 60 db, h) zasilanie 12-14,5 V - (z uziemionym minusem), i) regulowaną moc nadajnika z ogranicznikiem czasu nadawania wynoszącą: - od 0,5 do 5 W, dla nadajników przenośnych, - od 5 do 25 W, dla nadajników przewoźnych i bazowych, j) czułość odbiornika minimum 0,5 µv, k) zakres pracy w temperaturach od -30 o C do +60 o C, l) dewiację 2,5 khz, m) promieniowanie niepożądane, nieharmoniczne - 0,25 µw, n) możliwość współpracy z siecią telefoniczną (PSTN) w systemie DTMF, o) możliwość pracy w systemie przywoławczym; 2) anteny posiadające: a) zakres częstotliwości MHz, b) impedancję wejścia 50 Ohm, c) współczynnik fali stojącej 1,6, d) polaryzację pionową, e) charakterystykę promieniowania dookólną, f) odporność na działanie wiatru: 55 m/s; 3) radiotelefon przenośny umożliwiający łączność w miejscu prowadzenia akcji. 2. Dodatkowe wyposażenie środków transportu sanitarnego, o których mowa w 1, może stanowić telefon komórkowy umożliwiający komunikację alarmową Wyposażenie ambulansów ratunkowych składa się co najmniej z: 1) wyrobów medycznych służących do transportu pacjentów, określonych w wykazie stanowiącym załącznik nr 1 do rozporządzenia; 2) wyrobów medycznych służących do udzielania świadczeń zdrowotnych, określonych w wykazie stanowiącym załącznik nr 2 do rozporządzenia; 3) produktów leczniczych, określonych w przepisach wydanych na podstawie art. 23 ust. 4 pkt 6 ustawy z dnia 25 lipca 2001 r. o Państwowym Ratownictwie Medycznym. 2. Ambulans ratunkowy typu N musi być wyposażony w zestaw urządzeń, w skład którego wchodzi wózek, o parametrach identycznych jak transporter pod nosze główne, z inkubatorem transportowym, respiratorem noworodkowym, monitorem, sprężarką ze zbiornikiem wyrównawczym, ssakiem elektrycznym, źródłem tlenu i źródłem zasilania. 3. Inkubator transportowy, sprężarka ze zbiornikiem wyrównawczym, ssak oraz monitor powinny posiadać możliwość podłączenia do źródeł zasilania o napięciu 230 V i 12 V oraz własne zasilanie umożliwiające co najmniej 4 godzinną pracę tych urządzeń. 4. Inkubator transportowy powinien utrzymywać zaprogramowana temperaturę przez cały czas pracy przy temperaturze otoczenia od 20 0 C do C.

7 7. Wymagania określone w rozporządzeniu odnoszą się do środków transportu rejestrowanych w Polsce po dniu 30 czerwca 2006 r. 8. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.

8 Załączniki do rozporządzenia z dnia 2005 r. (Dz. U. Nr, poz. ) Załącznik nr 1 Wykaz wyrobów medycznych i innych wyrobów służących do transportu chorych, w które muszą być wyposażone ambulanse ratunkowe. 1. Nosze wielofunkcyjne przystosowane do prowadzenia resuscytacji krążeniowooddechowej na transporterze wielopoziomowym o następujących właściwościach: 1) składane poręcze boczne po obu stronach noszy; 2) uchwyty transportowe do przenoszenia; 3) system szelkowych pasów zabezpieczających; 4) pasy zabezpieczające poprzeczne; 5) system pasów zabezpieczających transport na noszach małych dzieci; 6) statyw na pojemnik z płynami infuzyjnymi. 2. Transporter: 1) wielopoziomowy z minimum czteropozycyjną regulacją wysokości; 2) zapewniający automatyczne składanie i rozkładanie podwozia jezdnego; 3) posiadający system kółek na podwoziu ułatwiających załadunek i rozładunek; 4) posiadający hamulce na przynajmniej 2 kółkach jezdnych; 5) z systemem bezpiecznego mocowania noszy z możliwością szybkiego połączenia i rozłączenia z transporterem; 6) umożliwiający mocowanie noszy z transporterem na lawecie: a) zapewniające możliwość szybkiego wpięcia i wypięcia zestawu, b) zapewniające automatyczne zapięcie zestawu po jego wprowadzeniu do ambulansu; 7) zapewniający obciążenie dopuszczalne masą co najmniej 150 kg; 8) masa całego zestawu nie powinna być większa niż 51 kg. 3. Laweta, której konstrukcja dostosowana jest do wymogów załadunkowych zastosowanego transportera pod nosze oraz umożliwiająca przesuwanie boczne lawety w karetce i blokowanie jej w minimum dwóch pozycjach centralnej i brzeżnej, umożliwiającej dostęp do pacjenta z drugiej strony noszy. 4. W ambulansach ratunkowych zespołu wypadkowego dopuszcza się umieszczanie tzw. noszy monoblokowych przystosowanych do prowadzenia resuscytacji, w których element jezdny transporter, jest integralną częścią noszy. Nosze powinny wyposażone w: 1) składane poręcze boczne po obu stronach noszy; 2) system szelkowych pasów zabezpieczających - regulowanej długości; 3) 2 pasy zabezpieczające poprzeczne ( nie bezwładnościowe); 4) system pasów zabezpieczających transport na noszach małych dzieci; 5) statyw na pojemnik z płynami infuzyjnymi; 6) podwozie jezdne składane, w sposób umożliwiający szybki i bezpieczny załadunek i rozładunek noszy; 7) hamulce na co najmniej 2 kółkach jezdnych. 5. W przypadku noszy monoblokowych, nie wymagających adaptacji wysokości ładunkowej w postaci lawety, dopuszcza się ich montaż bezpośrednio na podłodze ambulansu w sposób zapewniający możliwość szybkiego wpięcia i wypięcia zestawu. 6. W przypadku noszy monoblokowych wymagających adaptacji wysokości ładunkowej niezbędne jest zamontowanie lawety o następujących właściwościach:

9 1) konstrukcja lawety dostosowana do wymogów załadunkowych zastosowanych noszy monoblokowych; 2) możliwość przesuwu bocznego lawety w karetce w min. dwóch pozycjach centralnej i brzeżnej, umożliwiającej dostęp do pacjenta z drugiej strony noszy; 3) zapewniający obciążenie dopuszczalne masą co najmniej 150 kg; 4) masa całego zestawu nie powinna być większa niż 51 kg. 7. Składane krzesełko kardiologiczne z pasami zabezpieczającymi. 8. Płachta posiadająca, co najmniej 6 uchwytów, o nośności, co najmniej 150 kg. 9. Nosze podbierające z zestawem 3 pasów zabezpieczających, wyposażone w: 1) ergonomiczne uchwyty transportowe; 2) system zamków zabezpieczających przed przypadkowym rozdzieleniem noszy przez obsługę, nosze powinny umożliwiać montaż systemu unieruchomienia głowy i zapewniać nośność, co najmniej 150 kg. 10. Nosze typu deska z zestawem unieruchamiającym kręgosłup szyjny i kompletem pasów unieruchamiających, umożliwiająca wykonywanie badań radiologicznych. 11. Pediatryczny uniwersalny zestaw unieruchamiający - deska lub materac podciśnieniowy pediatryczny lub zestaw unieruchomień pediatrycznych do długich noszy typu deska. 12. Materac podciśnieniowy. 13. Kołnierze unieruchamiające kręgosłup szyjny (proste w obsłudze, sztywne, z możliwością sprawdzenia tętna na tętnicach szyjnych, dla dzieci i dorosłych). 14. Kamizelka Kendricka lub krótkie nosze typu deska (krótkie unieruchomienie kręgosłupa do wydobywania chorych z miejsc trudno dostępnych). 15. Zestaw szyn do unieruchamiania kończyn górnych i dolnych - 2 komplety - dla dorosłych i dzieci. 16. Opcjonalnie - szyna wyciągowa do unieruchamiania złamań kości udowej.

10 Załącznik nr 2 Wykaz wyrobów medycznych i innych wyrobów służących do udzielania świadczeń zdrowotnych, w które muszą być wyposażone ambulanse ratunkowe A. Zestaw do zapewnienia drożności dróg oddechowych i wentylacji z kompletem filtrów 1. Worki samorozprężalne - 2 komplety, dla dorosłych, dzieci i noworodków, z rezerwuarem tlenowym umożliwiającym wentylację czynną i bierną 100%-owym tlenem z kompletem masek twarzowych przezroczystych, obrotowych w zakresie 360 o 2. Zestaw do intubacji, zawierający: 1) laryngoskop z zapasowym kompletem baterii i żarówek, z różnymi rozmiarami łopatek (zalecane 2 komplety, minimalny zestaw powinien zawierać 4 łopatki o rozmiarach od 0 do 4); 2) rurki intubacyjne (różne rozmiary), minimum od 2,5 mm do 8 mm po dwie w każdym rozmiarze; 3) rurki ustno-gardłowe; 4) rurki nosowo-gardłowe; 5) kleszczyki Magilla, dla dzieci i dorosłych; 6) prowadnica do rurek intubacyjnych; 7) strzykawka do uszczelniania; 8) maski krtaniowe komplet; 9) zestaw do konikopunkcji. 3. Pulsoksymetr przenośny z różnymi rodzajami czujników - dla różnych grup wiekowych - 1 szt. (oddzielny lub zintegrowany z defibrylatorem). 4. Ssaki z zestawem cewników jednorazowych do odsysania górnych dróg oddechowych o świetle 5F 14F - 2 szt. 1) bateryjno-sieciowy, przenośny; 2) mechaniczny lub gazowy. 5. Respirator ( szt. 1): 1) transportowy, z możliwością wentylacji % i 100% tlenu, z zastawką PEEP i możliwością monitorowania ciśnienia w drogach oddechowych; 2) umożliwiający oddech samoistny; 3) posiadający parametry eksploatacyjne umożliwiające pracę i przechowywanie w różnych warunkach atmosferycznych, odporny na drgania i wstrząsy, wyposażony w butlę tlenową (400 l tlenu pojemności), z reduktorem z gniazdem szybkozłącza typu AGA, przepływomierzem obrotowym i opakowaniem transportowym na zestaw. 6. Butle z tlenem - minimum 3 sztuki, w tym dwie po 1500 l tlenu ( 10 l pod ciśnieniem150 atm. ), a jedna o pojemności 400 l tlenu zastępcza do respiratora transportowego umożliwiająca pracę przy ciśnieniu z zaworami G3/4 według DIN 477 wraz z wyposażeniem: 1) instalacja tlenowa zakończona szybkozłączami typu AGA posiadająca: a) 2 gniazda poboru tlenu, b) 2 reduktory butlowe z manometrami w osłonach, z szybkozłączami typu AGA, z możliwością pracy przy ciśnieniu 150 atm,

11 c) 2 przepływomierze obrotowe do gniazd poboru tlenu; 2) przewody tlenowe przeznaczone dla tlenu medycznego (według właściwych norm). 7. Dodatkowo instalacja tlenowa musi spełniać następujące wymagania: 1) butle tlenowe muszą być osłonięte i mocowane w sposób umożliwiający ich szybką wymianę; 2) zapewniać możliwość swobodnego dostępu do zaworów butli tlenowych oraz obserwacji manometrów reduktorów tlenowych bez potrzeby zdejmowania osłony; 3) konstrukcja powinna umożliwiać zasilanie paneli tlenowych równocześnie z obu butli tlenowych, jak też zapewniać zasilanie paneli tlenowych po wypięciu z instalacji jednej z butli; 4) powinna być podłączona do reduktorów butlowych szybkozłączami typu AGA. 8. Zestaw resuscytacyjny dla noworodków i niemowląt: 1) worek samorozprężalny dla noworodków; 2) laryngoskop z łopatkami 00; 0,1 typu oxyblade; 3) rurki intubacyjne, prowadnice; 4) zestaw wkłuć i cewników. B. Zestaw do monitorowania czynności serca, defibrylacji i kardiowersji 1. Defibrylator przenośny 1 szt. - posiadający opcję przezskórnej stymulacji zewnętrznej, z monitorem, rejestratorem ekg i możliwością wykonywania kardiowersji o zasilaniu akumulatorowo- sieciowym, z wymiennym pakietem akumulatorów, wyposażony w łyżki do defibrylacji dzieci i dorosłych (opcjonalnie naklejane elektrody do defibrylacji i monitorowania), o parametrach umożliwiających pracę i przechowywanie w różnych warunkach atmosferycznych, odporny na drgania i wstrząsy, oraz posiadający opakowanie transportowe na defibrylator i podstawowe akcesoria: system ładowania akumulatorów, uchwyt pozwalający na montaż aparatu w karetce. 2. Opcjonalnie - system do przezskórnej stymulacji akcji serca, oddzielny lub zintegrowany z defibrylatorem. C. Zestaw do uzyskiwania dostępu naczyniowego i przetaczania płynów 1. Zestawy do przetaczania płynów minimum 4 szt. 2. Zestaw strzykawek igieł i kaniul w rozmiarach od 14 G do 24 G w tym- zestaw do centralnego wkłucia z dostępu obwodowego. 3. Igły śródkostne ( minimum 2 szt.). 4. Pompa infuzyjna transportowa (opcjonalnie). 5. Urządzenie do podgrzewania płynów infuzyjnych. 6. Mankiet do szybkiego przetaczania płynów. 7. Automatyczna, nierozciągliwa opaska zaciskowa. D. Zestaw opatrunków 1. Zestaw do doraźnego zaopatrywania oparzeń - schładzające opatrunki oparzeniowe oraz, sterylne kompresy o rozmiarach 1x2m. 2. Chusty trójkątne- minimum 4 szt.

12 3. Gaza wyjałowiona 1 m 2 4. Kompresy gazowe sterylne: 1) 10 szt. (rozmiary 5 cm x 5 cm x 3 cm); 2) 10 szt. (rozmiary 7 cm x 7 cm x 3 cm); 3) 10 szt. (rozmiary 9 cm x 9 cm x 3 cm). 7. Opaska dziana: 1) 5 szt. (szerokość 5 cm); 2) 5 szt. (szerokość 10 cm); 3) 5 szt. (szerokość 15 cm). 8. Opaska elastyczna: 1) 5 szt. (szerokość 12 cm); 2) 5 szt. (szerokość 15 cm). 9. Taśma samoprzylepna hypoalergiczna - różne rozmiary. 10. Taśma samoprzylepna wiskozowa. E. Minimalny zestaw porodowy 1. Zaciski pępowinowe. 2. Materiały opatrunkowe. 3. Gruszka do odsysania. 4. Nożyczki. 5. Jałowe rękawiczki jednorazowe. 6. Ręczniki. 7. Sterylne serwety lub chusty trójkątne 4 szt. F. Różne 1. Zestaw do drenażu jamy opłucnowej z zastawką. 2. Zestaw do cewnikowania pęcherza moczowego, wraz z kompletem cewników i workami na mocz. 3. Aparaty do mierzenia ciśnienia tętniczego z kompletem mankietów ( 2 zestawy) w ambulansie ratunkowym oraz w walizce. 4. Fonendoskop - 2 szt. 5. Latarka diagnostyczna. 6. Nożyczki opatrunkowe typu "Esmarch". 7. Lampka czołowa, z zasilaniem bateryjnym. 8. Probówki do próżniowego pobierania krwi. 9. Glukometr. 10. Termometr ( inny niż rtęciowy), z dolną granicą pomiaru nie wyższą niż 33 stopnie Celcjusza, 11. Skalpel z wymiennymi, jednorazowymi ostrzami. 12. Folia aluminiowa, powlekana, zabezpieczająca pacjenta przed utratą ciepła i przegrzaniem. 13. Folia nieprzezroczysta do przykrycia zwłok. 14. Folia operacyjna samoprzylepna o wymiarach 30 cm x 30 cm. 15. Koce i prześcieradła jednorazowe oraz poduszka w powłoczce jednorazowej. 16. Walizki lub torby przeznaczone do transportu produktów wymienionych w punktach A i C-F (1-14).

13 G. Przedmioty służące do zapobiegania zakażeniom 1. Okulary ochronne. 2. Maski ochronne (chirurgiczne). 3. Rękawice ochronne niesterylne. 4. Środki do dezynfekcji rąk oraz do dezynfekcji części ambulansu służącej do transportu chorych. 5. Pojemnik na zużyte igły i inne ostre przedmioty jednorazowego użytku. 6. Worki jednorazowe na zużyte materiały opatrunkowe.

14 UZASADNIENIE Artykuł 70 a ust. 8 ustawy z dnia 30 sierpnia 1991 r. o zakładach opieki zdrowotnej zawiera delegację dla Ministra Zdrowia do wydania rozporządzenia określającego wymagania sanitarne i techniczne dla specjalistycznych środków transportu sanitarnego samochodowego i lotniczego. Wymagania dla tych pojazdów uregulowane są w Polskich Normach, przenoszących normy zharmonizowane. Celem rozporządzenia jest ujednolicenie wymagań dla specjalistycznych środków transportu sanitarnego nabywanych i rejestrowanych przez zakłady opieki zdrowotnej oraz kolumny transportu sanitarnego. Zgodnie z Polskimi Normami, do których odwołuje się rozporządzenie, ambulanse wykorzystywane przez pogotowie ratunkowe muszą być wyposażone w specjalistyczny sprzęt, który pozwala na szybkie i sprawne udzielanie świadczeń zdrowotnych osobom w stanie nagłego zagrożenia życia lub zdrowia. Przywołane w rozporządzeniu Normy określają ponadto wymagania, jakim powinny odpowiadać inne specjalistyczne środki transportu sanitarnego, w tym powietrzne statki ratownicze oraz pojazdy służące do przewozu osób, materiałów biologicznych i materiałów wykorzystywanych do udzielania świadczeń zdrowotnych, wymagających specjalnych warunków transportu Powyższe pozwala na wykorzystanie różnych środków transportu, w każdych warunkach. Wymagania określone w rozporządzeniu dotyczyć będą pojazdów rejestrowanych po 30 czerwca 2006 r. Rozporządzenie dopuszcza tym samym dalsze użytkowanie pojazdów służących obecnie do świadczenia usług transportu sanitarnego, bez konieczności natychmiastowej wymiany taboru. Zapis taki pozwoli też zrealizować zamówienia złożone w wyniku postępowań przetargowych toczących się w okresie wejścia w życie rozporządzenia.

15 Ocena Skutków Regulacji 1. Podmioty, na które oddziałuje rozporządzenie. Wejście w życie przepisów projektowanego rozporządzenia będzie oddziaływać na zakłady opieki zdrowotnej oraz kolumny transportu sanitarnego świadczące usługi transportu sanitarnego, w tym na jednostki systemu Państwowe Ratownictwo Medyczne. 2. Obowiązek przeprowadzenia konsultacji społecznych. W toku uzgodnień projekt przedmiotowego rozporządzenia zostanie przedłożony celem zaopiniowania przez: Naczelną Izbą Lekarską, Naczelną Izbą Pielęgniarek i Położnych, Ogólnopolski Związek Zawodowy Lekarzy, Ogólnopolski Związek Zawodowy Pielęgniarek i Położnych, Federację Związków Pracowników Ochrony Zdrowia, Ogólnopolskie Porozumienie Związków Zawodowych, NSZZ Solidarność, Związek Pracodawców Ratownictwa Medycznego SP ZOZ. Projekt zostanie poddany konsultacjom społecznym także poprzez zamieszczenie go na stronie internetowej Ministerstwa Zdrowia. 3. Wpływ regulacji na sektor finansów publicznych. Wejście w życie projektowanego rozporządzenia nie spowoduje skutków finansowych dla budżetu państwa i budżetów jednostek samorządu terytorialnego. Możliwe są ewentualne skutki w przyszłości, ponieważ rozporządzenie stosuje się do pojazdów rejestrowanych na terytorium RP po dniu 30 czerwca 2006 r. Rozporządzenie nie narzuca obowiązku wymiany ambulansów, lecz odnosi się jedynie do pojazdów nowo nabywanych. 4. Wpływ regulacji na rynek pracy. Wejście w życie projektowanego rozporządzenia nie wywoła skutków dla rynku pracy. 5. Wpływ regulacji na konkurencyjność wewnętrzną i zewnętrzną gospodarki. Wejście w życie rozporządzenia nie będzie miało wpływu na konkurencyjność wewnętrzną i zewnętrzną gospodarki. 6. Wpływ regulacji na sytuację i rozwój regionalny. Wejście w życie rozporządzenia nie będzie miało bezpośredniego wpływu na sytuację i rozwój regionalny.