ISSN luty 2015 r. Nr 243

Transkrypt

1 KOLEJARZ ISSN małopolski BIULETYN REGIONALNEJ SEKCJI KOLEJARZY NSZZ Z ostatniej chwili W Jaśle mają być wykonywane przeglądy wagonów. W innych miejscach zakładu sądeckiego Cargo, być może, ludzie również wrócą do prasy. O tych wydarzeniach przeczytasz w następnym nr. Kolejarza Małopolskiego. luty 2015 r. Nr 243 Regionalna w obronie Cargo Sytuacja w PKP Cargo S.A. stała się przedmiotem wzmożonej działalności NSZZ Solidarność w nowosądeckiej części Zakładu Południowego, Centrali PKP Cargo S.A. w Krakowie oraz Regionalnej Sekcji Kolejarzy przy Regionie Małopolskim. Wobec postępującej degradacji małopolskich struktur tej spółki, która powoduje likwidację jednostek organizacyjnych a tym samym utratę miejsc pracy kolejarzy na terenie Małopolski przystąpiono do natychmiastowego działania. Regionalna Sekcja Kolejarzy w Krakowie (RSK) podjęła działania w obronie miejsc pracy kolejarzy ze spółki Cargo. Do odpowiednich instytucji skierowane zostały pisma z protestem oraz prośbą o interwencję w tej sprawie, m.in. do: prezesa PKP Cargo S.A. Adama Purwina już we wrześniu ubiegłego roku z protestem przeciwko planom sprze- O co chodzi w Cargo? daży budynku Centrali Cargo, przy ul. Kamiennej 6 w Krakowie, Minister Infrastruktury i Rozwoju Marii Wasiak ws. Centrali Cargo w Krakowie, Podziękowanie wojewody małopolskiego o pomoc w obronie miejsc pracy. Przewodniczący Regionalnej Sekcji Kolejarzy NSZZ S Henryk Sikora przedstawił obecną sytuację w Cargo na spotkaniu z wiceprzewodniczącym Sejmowej Komisji Infrastruktury posłem Andrzejem Adamczykiem i wyraził potrzebę zwołania posiedzenia nadzwyczajnego Sejmowej Komisji Infrastruktury ws. sytuacji w PKP Cargo S.A. i TK Telekom. Regionalna Sekcja Kolejarzy zorganizowała 2 lutego br. spotkanie z posłami i senatorami z Małopolski w celu przedstawienia parlamentarzystom zaistniałej sytuacji, z nadzieją że politycznie wspomogą oni działania kolejarzy, a ich postulaty zostaną uwzględnione przez Zarząd spółki. W dniu 5 lutego br. przed siedzibą wojewody małopolskiego Jerzego Millera, przeprowadzona została pikieta protestacyjna przeciwko niszczeniu struktur spółki Cargo w Małopolsce i zwolnieniom z pracy jej pracowników. Kolejarze protestowali przeciwko polityce władz PKP Cargo S.A., która powoduje po połączeniu zakładu Południowego PKP Cargo S.A. w Nowym Sączu z zakładem DOKOŃCZENIE NA STR. 2 Gorące podziękowania dla Wszystkich Koleżanek i Kolegów, zarówno związkowców jak i niezrzeszonych, którzy w dniu 05 lutego 2015 r. wzięli udział w Pikiecie przed Urzędem Wojewódzkim w Krakowie. Po raz kolejny okazało się, że w trudnych sytuacjach potrafimy być SOLIDARNI! Dzięki Wam za to! Wasz udział w proteście przeciwko wygaszaniu działalności utrzymaniowo-naprawczej w małopolskich strukturach PKP Cargo i związaną z tym likwidacją miejsc pracy został zauważony zarówno przez lokalne, jak i ogólnopolskie media. Mamy nadzieję, że złożona na ręce Przedstawiciela Wojewody Małopolskiego Petycja przyniesie oczekiwany skutek i podjęte zostaną decyzje wstrzymujące dalszą degradację kolei w Małopolsce, a miejsca pracy zostaną utrzymane. Ze związkowym pozdrowieniem Jan Radzik KZ NSZZ S w PKP Cargo S.A. Zakładzie Południowym w Nowym Sączu, Krzysztof Cieślak KZ NSZZ S w Centrali PKP Cargo S.A. w Krakowie KOLEJARZ MAŁOPOLSKI 1

2 Śląsko-Dąbrowskim z siedzibą w Katowicach (co nastąpiło r.): zwolnienie z obowiązku świadczenia pracy na okres 12 miesięcy ponad 70 pracowników w Jaśle i przekonanie pozostałych pracowników do samozwolnienia i skorzystania z odpraw w ramach tzw. Programu Dobrowolnych Odejść (PDO), jednocześnie informując załogę, że pracy w Jaśle już nie będzie a dotychczasowa działalność jest wygaszana (regeneracja zestawów kołowych zamiast w Jaśle, ma być wykonywana w Karsznicach k. Zduńskiej Woli przez spółkę zależną PKP Cargo Tabor Sp. z o.o.), likwidację napraw wagonów w Tarnowie (przeniesienie napraw w inne rejony Polski) i zwolnienie pracowników z nieświadczenia pracy albo dla chętnych samozwolnienie w ramach PDO (łącznie z terenu jednej sekcji w Jaśle, Tarnowie i Stróżach na nieświadczenie pracy wysłanych zostało ponad 100 pracowników oraz na PDO ponad 100 pracowników), w najbliższych miesiącach zagrożone są likwidacją następne komórki organizacyjne, tego zakładu w Nowym Sączu i Stróżach, likwidację ok. 130 miejsc pracy Centrali PKP Cargo S.A. w budynku tej spółki w Krakowie, przy ul. Kamiennej 6 i przeniesienie działalności z Krakowa do Katowic pomimo tego, że praca tych zespołów jest niezbędna i może być nadal prowadzona w budynku Cargo w Krakowie (z wykorzystaniem elektronicznych środków przekazu). Przykład dramatycznej sytuacji kolejarzy na terenie byłego zakładu Cargo w Nowym Sączu, pokazuje sposób ominięcia zapisów Paktu Gwarancji Pracowniczych, (zawartego na okoliczność sprzedaży na giełdzie przez PKP S.A. akcji PKP Cargo S.A.) poprzez wywieranie presji na pracownikach i zmuszanie ich do wyboru albo pójdziesz na 12 miesięczne nieświadczenie pracy bez, gwarancji dalszej pracy albo zwolnisz się sam i dostaniesz za to odprawę finansową z Programu Dobrowolnych Odejść. Nadmienić trzeba, że zarówno nieświadczenia pracy, jak i Program Dobrowolnych Odejść zostały wprowadzone przez Zarząd Cargo bez jakichkolwiek konsultacji z partnerami społecznymi, choć we wszystkich mediach podkreśla on wręcz wzorową współpracę ze związkami zawodowymi. W styczniu i pierwszej połowie lutego w Zakładzie Południowym PKP Cargo S.A. w Katowicach na nieświadczeniu pracy przebywało ok. 350 pracowników. Były to osoby zatrudnione przede wszystkim w części sądeckiej tego zakładu. Zwalnianych w ramach Programu Dobrowolnych Odejść w całym zakładzie południowym jest ponad 700 pracowników z czego ponad 360 z terenu byłego zakładu w Nowym Sączu. Argument używany przez pracodawcę, że nie ma pracy jest spowodowany decyzjami politycznymi Zarządu Cargo i przeniesieniem pracy z południa Polski w inne rejony kraju. Podobnie przeniesienie części Centrali Cargo z Krakowa do Katowic jest decyzją polityczną, uderzającą w Kraków. Należy również pamiętać, że od r. połączono (zlikwidowano) Małopolski Zakład PKP Cargo S.A. w Krakowie z zakładem w Katowicach a doświadczenia tego procesu i jego skutki są do chwili obecnej bardzo boleśnie odczuwalne przez pracowników (ok. 200 z nich zostało zwolnionych, części zaproponowano pracę w Katowicach). Dodatkowym problemem może stać się zamiar Zarządu Cargo wydzielenia wszystkich zespołów utrzymaniowo-naprawczych i przeniesienia ich do spółki zależnej PKP Cargo Tabor Sp. z o.o. B.O. Artykuł zawiera dane, którymi dysponował związek w dniu 5 lutego 2015 r. KOLEJARZ MAŁOPOLSKI 2 Konferencja prasowa w obronie pracowników PKP Cargo S.A. W dniu 27 stycznia br. w siedzibie Regionalnej Sekcji Kolejarzy NSZZ Solidarność w Krakowie (RSK) odbyła się konferencja prasowa zorganizowana przez sekcję w obronie pracowników PKP Cargo S.A. z części nowosądeckiej Zakładu Południowego (Nowy Sącz, Tarnów, Stróże, Jasło) i Centrali spółki w Krakowie (ul. Kamienna 6). Chodziło o zwolnienie pracowników spowodowane likwidacją jednostek organizacyjnych tej spółki i przeniesienie pracy w inne rejony Polski oraz zamiar likwidacji Centrali PKP Cargo S.A. w Krakowie i przeniesienia jej do Katowic. Konferencję prowadził przewodniczący RSK Henryk Sikora, a wzięli w niej udział: Jan Radzik z KZ NSZZ Solidarność z Cargo Nowy Sącz, Marek Gorgosz członek Rady RSK (na codzień pracownik sekcji w Jaśle) oraz Krzysztof Cieślak z zakładowej Solidarności w Centrali Cargo w Krakowie. Henryk Sikora przedstawił zgromadzonym dziennikarzom sytuację pracowników Cargo w Małopolsce, gdzie likwidacja jednostek organizacyjnych tej spółki dotyczy głównie południa Polski. Praca w tych miejscach jest obecnie wygaszana, ludzie zwalniani (np. w Jaśle gdzie hala jest już zamknięta) i pomimo posiadania przez zakład specjalistycznych urządzeń planuje się przenieść wykonywanie regeneracji zestawów kołowych do Karsznic k. Zduńskiej Woli. Ludzie przymuszani są do skorzystania z oferty nieświadczenia pracy na okres 12 miesięcy lub Programu Dobrowolnych Odejść (PDO). W najbliższych tygodniach może zapaść też decyzja dotycząca przeniesienia Centrali Spółki z Krakowa do Katowic, co spowoduje, że ponad 100 osób nie będzie miało w Krakowie możliwości zatrudnienia. W związku z tym Regionalna Sekcja Kolejarzy w Krakowie podjęła działania zmierzające do obrony miejsc pracy kolejarzy z ww. jednostek organizacyjnych PKP Cargo S.A. Wśród wielu pism skierowanych do odpowiednich instytucji z prośbą o interwencję w tej sprawie, złożone zostało m.in. do wojewody małopolskiego. H. Sikora wyraził nadzieję, że wojewoda wykaże zrozumienie dla sytuacji pracowników i będzie wspierał działania kolejarzy, aby Zarząd Cargo wycofał się z zamiaru likwidacji miejsc pracy w Małopolsce. Jedno z wystąpień RSK dotyczyło zwołania Nadzwyczajnej Sejmowej Komisji Infrastruktury ws. sytuacji w Cargo. Odbyło się spotkanie w tym celu z wiceprzewodniczącym tej komisji posłem PiS Andrzejem Adamczykiem, który zadeklarował omówić sytuację w Małopolsce podczas obrad komisji, mając nadzieję że spowoduje to refleksję zarówno w Zarządzie spółki jak i w nadzorze właścicielskim czyli Ministerstwie Infrastruktury, co zminimalizuje skutki likwidacji tych jednostek organizacyjnych i uchroni miejsca pracy. RSK zaapelowała również do posłów i senatorów w Małopolsce o uczestnictwo w spotkaniu, które sekcja zamierza zorganizować w celu przedstawienia zaistniałej

3 Spotkanie z posłami i senatorami z Małopolski Od lewej strony: Krzysztof Cieślak, Henryk Sikora i Jan Radzik, w trakcie konferencji prasowej w RSK. sytuacji parlamentarzystom z naszego regionu, z nadzieją że politycznie wspomogą oni działania kolejarzy. H. Sikora stwierdził, że będzie to dla nich swoisty test przed zbliżającymi się w tym roku wyborami parlamentarnymi, wskazujący czy i jak są w stanie pomóc ludziom, którzy zwrócili się do nich o pomoc. Przedstawił też cząstkowe (w Małopolsce) wyniki z referendum strajkowego, które odbywało się w zakładach PKP Cargo S.A w całej Polsce. Wynikało z nich, ze ponad 90% pracowników, którzy wzięli udział w referendum opowiada się za przeprowadzeniem czynnej akcji protestacyjnej na kolei. Decyzje będą zapadały na poziomie Krajowego Komitetu Protestacyjno-Strajkowego, w pierwszej połowie lutego br. Następnie głos zabrał Jan Radzik (zastępca przew. KZ NSZZ S w Nowym Sączu), który poinformował zgromadzonych dziennikarzy, że obecnie na tzw. nieświadczeniu pracy przebywa ok. 350 osób. Solidarność w tym zakładzie domaga się wycofania przez spółkę decyzji o wysyłaniu załogi na nieświadczenie i powrotu pracowników do pracy. Kolejnym tematem, z których zapoznano dziennikarzy była sprawa przeniesienia pracowników Centrali Cargo w Krakowie, których poinformowano o planowanej likwidacji miejsc pracy w Krakowie i przeniesieniu pracy do Katowic. Przewodniczący Krzysztof Cieślak przedstawił sytuację pracowników przy ul. Kamiennej 6 w Krakowie, zwrócił uwagę, że istniejący w Katowicach oddział (istnieje jeszcze w Warszawie) wynajmuje obecnie biura, usytuowane na ul. Korfantego ale umowa skończy się w lipcu tego roku. Zarząd przyznał, że nie zamierza jej przedłużyć i szuka obecnie w Katowicach miejsca zarówno dla centrali z Katowic, Warszawy jak i Krakowa. Dzieje się to w sytuacji pomimo, że budynek Centrali Cargo w Krakowie jest własnością spółki Cargo i nie ponosi ona kosztów wynajmu pomieszczeń jak to ma miejsce w przypadku Centrali w Katowicach. Na spotkaniu z członkiem Zarządu próbowano uzyskać potwierdzenie dla tych planów i jak to zwykle bywa nie otrzymano ani potwierdzenia jak i zaprzeczenia. Zarząd jednak rozważa taką możliwość co znalazło potwierdzenie tydzień później podczas wizyty w Krakowie dyrektor biura zarządzania zasobami ludzkimi, która potwierdziła, że Zarząd spotkał się i rozmowy na ten temat były prowadzone. W Centrali w Krakowie pracuje ok. 130 osób, które w znacznej mierze dojeżdżają do pracy z terenu całej Małopolski (m.in. z Bochni, Tarnowa). Przeniesienie pracy do Katowic praktycznie zmusiło by ich do rezygnacji z niej, z dużą stratą dla Cargo, gdyż są to pracownicy doświadczeni, wykwalifikowani specjaliści. W dalszej części konferencji przedstawiciele Solidarności odpowiadali na zadawane przez dziennikarzy pytania, zapraszając przy okazji media na spotkanie z parlamentarzystami. W dniu 2 lutego br. w budynku PKP przy Placu Matejki 12 odbyło się spotkanie z posłami i senatorami z terenu Małopolski, zorganizowane przez Regionalną Sekcję Kolejarzy NSZZ Solidarność w Krakowie. Parlamentarzyści, którzy wzięli udział w tym spotkaniu to: Stanisław Kogut Senator RP, oraz posłowie PiS Wiesław Janczyk, Piotr Ćwik, Edward Czesak, Andrzej Adamczyk, Barbara Bartuś, Anna Paluch, oraz Józef Lasota poseł PO natomiast poseł Ireneusz Raś z PO oraz Krzysztof Szczerski z PiS przysłali swoich asystentów. Ze strony związkowej w spotkaniu uczestniczyli Wojciech Grzeszek przewodniczący Regionu Małopolskiego NSZZ S, Zenon Kozendra członek Rady SKK, Krzysztof Cieślak z KZ NSZZ S w Centrali PKP Cargo S.A. w Krakowie i Jan Radzik z KZ NSZZ S w Zakładzie Południowym PKP Cargo S.A. w Nowym Sączu oraz członkowie Rady RSK Ireneusz Dynowski, Bronisław Beńko, Kazimierz Fidowicz, Aneta Taborska, Elżbieta Baczewska, Barbara Miszczuk i Marek Gorgosz. Prowadzący spotkanie, przewodniczący RSK Henryk Sikora, przypomniał zebranym proces niszczenia struktur Cargo na południu Polski (jeszcze 4 lata temu działały 3 zakłady, obecnie nie ma żadnego). Nawiązał do obecnej sytuacji likwidacji jednostek terenowych, zamykania hal i zwalniania ludzi. Omówił sytuację pracowników Centrali PKP Cargo S.A, którzy zatrudnieni są w Krakowie w budynku Cargo. Według zamierzeń Zarządu Spółki, budynek ma zostać sprzedany, a Centrala przeniesiona do Katowic co dla większości spowoduje utratę pracy. Następnie szczegółowo o tych sprawach opowiedzieli Krzysztof Cieślak (o sytuacji w Centrali) natomiast Jan Radzik o sytuacji związanej z naprawą wagonów w Zakładzie Południowym w Nowym Sączu. Przewodniczący Zarządu Regionu Wojciech Grzeszek zwrócił uwagę, że w Małopolsce wszelka restrukturyzacja sprowadza się tylko do likwidacji miejsc pracy. Jest to tym bardziej zastanawiające, że produkcję z tego regionu przenosi się w inne miejsca kraju i dotyczy to nie tylko kolei. Dlatego zdaniem przewodniczącego wydaje się, że parlamentarzyści z Małopolski powinni tworzyć lobbing na rzecz naszego regionu jak robią to choćby parlamentarzyści ze Śląska czy innych regionów kraju. Brak dialogu społecznego ze strony rządu PO-PSL był widoczny ostatnio na Śląsku, gdzie o likwidacji kopalń, nie tylko związkowcy, ale i samorządowcy dowiedzieli się z telewizji bądź z prasy. DOKOŃCZENIE NA STR. 4 KOLEJARZ MAŁOPOLSKI 3

4 Pracowników Cargo wsparli związkowcy z pozostałych spółek kolejowych. To walka o przetrwanie kolei w Małopolsce. Marek Gorgosz zabrał głos w imieniu zwalnianych pracowników Cargo z Jasła, Stróż, Tarnowa i Nowego Sącza. Wojciech Grzeszek szef małopolskiej Solidarności podczas przemówienia do protestujących kolejarzy. Ponad 30 osobowa grupa pracowników z Centrali Cargo wśród uczestników pikiety. KOLEJARZ MAŁOPOLSKI 4 Pikieta w obronie pracowników Cargo W dniu 5 lutego br. przed Urzędem Wojewódzkim w Krakowie odbyła się pikieta zorganizowana przez Regionalną Sekcję Kolejarzy NSZZ S (RSK) w obronie pracowników Spółki PKP Cargo S.A. zatrudnionych w Zakładzie Południowym Spółki w Nowym Sączu oraz Centrali PKP Cargo S.A. w Krakowie. W pikiecie wzięło udział blisko 200 osób, które przybyły z Nowego Sącza, Jasła, Stróż, Tarnowa i Krakowa aby w ten sposób wyrazić swój sprzeciw wobec likwidacji miejsc pracy. Demonstranci ubrani w żółte kamizelki małopolskiej Solidarności oprócz licznych flag związkowych trzymali transparenty Akcja Protestacyjna Solidarności, Dość eksperymentów na kolejarzach, Stop likwidacji miejsc pracy w Nowym Sączu, Stróżach, Tarnowie, Jaśle. Pomysły Zarządu spółki zostały wygwizdane. Wokoło wybuchały petardy i odpalono świece dymne. Skandowano: Solidarność, Solidarność oraz w kierunku władz Cargo złodzieje, złodzieje. Protest kolejarzy wsparli członkowie Prezydium Zarządu Regionu Małopolskiego NSZZ S z przewodniczącym Wojciechem Grzeszkiem oraz członek Rady Sekcji Zawodowej NSZZ S w Cargo Zenon Kozendra. Przewodniczący RSK Henryk Sikora, który kierował protestem przywitał wszystkich przybyłych kolejarzy, dziękując im za angażowanie w obronę miejsc pracy. Marek Gorgosz przedstawiciel grupy pracowników zatrudnionych przy naprawie wagonów w Jaśle zwrócił uwagę, że na tzw. nieświadczenie pracy stanowiące 60% uposażenia, wysłano pracowników, którzy i tak zarabiają mało, a muszą utrzymać swoje rodziny. Przewodniczący Wojciech Grzeszek zapewnił zgromadzonych, że Zarząd Regionu zawsze był, jest i będzie z kolejarzami oraz z innymi grupami zawodowymi, którym dzieje się krzywda. W jego odczuciu rząd PO-PSL swoim zachowaniem i arogancją eskaluje niepokoje społeczne. Po godzinie trwania protestu, odczytana została petycja do Wojewody Małopolskiego, którą w imieniu wojewody, w obecności pikietujących kolejarzy i mediów odebrała dyrektor generalny Urzędu Wojewódzkiego p. Małgorzata Bywanis-Jodlińska. W petycji (zamieszczamy na str. 5) kolejarze przedstawili swoje postulaty, które wcześniej prezentowali podczas konferencji prasowej oraz na spotkaniu z parlamentarzystami. Adam Dyląg DOKOŃCZENIE ZE STR. 3 Poseł Janczyk zwrócił uwagę, iż próba sprzedaży budynku Cargo na Kamiennej to już kolejny tego typu przykład w Krakowie, ostatnio chciano sprzedać siedzibę Polskiej Nafty i to związkowcy dzięki interwencji posłów zatrzymali tą transakcję. Senator Stanisław Kogut podkreślił swoją troskę o kolej. Jego zdaniem z uwagi, iż na stanowiska za wysokie pensje powołuje się bankowców, ludzi prof. Balcerowicza, których działalność sprowadza się do osiągnięć papierowych tzw. finansowej żonglerki cyframi, przy której zwykły człowiek się nie liczy. Zaapelował do wszystkich parlamentarzystów, aby wspólnie wystąpili do pani minister Marii Wasiak o spotkanie w tej sprawie. Poseł Adamczyk z PiS (wiceprzewodniczący Sejmowej Komisji Infrastruktury), zadeklarował działania na rzecz zwołania nadzwyczajnego posiedzenia tej komisji, która zajęła by się sytuacją w kolejowych spółkach Cargo i TK Telekom. Na zakończenie zabrał głos przedstawiciel partii rządzącej PO poseł Józef Lasota, który stwierdził, iż nie chce wygłaszać żadnych manifestów politycznych, ale chciałby się przydać w rozwiązaniu problemu. Zadeklarował swoją pomoc wyrażając równocześnie zadowolenie z faktu, iż posłowie z PiS podjęli inicjatywę w celu zwołania Komisji Infrastruktury w sprawie PKP Cargo S.A. Adam Dyląg

5 Petycja Pan Jerzy Miller Wojewoda Małopolski Szanowny Panie Wojewodo Jesteśmy świadkami kolejnych działań prowadzących do likwidacji kolei w Małopolsce i zwolnień kolejarzy. Tym razem uderzono w terenowe jednostki organizacyjne i pracowników PKP Cargo S.A. Wygaszana jest działalność sekcji, zamykane są hale utrzymaniowo-naprawcze, zwolniono ludzi, wysyłając na nieświadczenia pracy, a część z nich zmuszono do samozwolnienia i skorzystania z tzw. Programu Dobrowolnych Odejść, nie dając im nadziei na dalszą pracę. Równocześnie przenosi się pracę w inne rejony kraju. Nie zgadzamy się na: likwidację jednostek terenowych i komórek administracyjnych byłego Zakładu Południowego Cargo w Nowym Sączu (Jasło, Tarnów, Stróże, Nowy Sącz grupa napraw lokomotyw), przeniesienie pracy z terenu Małopolski w inne rejony kraju, zwolnienia pracowników z obowiązku świadczenia pracy na okres 12 miesięcy oraz zastraszania i zmuszania pracowników do zwolnienia się w ramach tzw. Programu Dobrowolnych Odejść, przeniesienie siedziby Centrali PKP Cargo S.A. z Krakowa do Katowic, likwidację ponad 800 miejsc pracy w Cargo na terenie Małopolski, dalszą degradację kolei w Małopolsce. Żądamy: przywrócenia pracowników skierowanych na nieświadczenia pracy (kierowanie pracowników na nieświadczenie pracy i pozbawianie ich 40% wynagrodzenia w sytuacji kiedy Cargo wykazuje zysk i nie ogranicza zadań jest naruszeniem art. 54 Ustawy z dnia 8 września 2000 r. o komercjalizacji, restrukturyzacji PKP), wycofania likwidacji zapleczy utrzymaniowo-naprawczych i zapewnienia pracy w Jaśle, Tarnowie, Stróżach, Nowym Sączu, utrzymania grupy napraw lokomotyw w Nowym Sączu, realizacji porozumienia z dnia 5 sierpnia pomiędzy Dyrektorem Zakładu Południowego PKP Cargo S.A. w Katowicach a Zakładowym Komitetem Protestacyjno-Strajkowym w Południowym Zakładzie Spółki, gwarancji nieprzenoszenia Centrali PKP Cargo S.A. z Krakowa do Katowic i utrzymania dotychczasowych miejsc pracy w budynku Spółki przy ul. Kamiennej 6 w Krakowie. Liczymy, że Pan, jako przedstawiciel rządu w terenie udzieli pomocy i podejmie działania w obronie miejsc pracy kolejarzy z PKP Cargo S.A. w województwie małopolskim. W PKP Cargo S.A. dominującym akcjonariuszem jest PKP S.A., kontrolowane przez Ministra Infrastruktury i Rozwoju a Wojewoda Małopolski, wobec sytuacji, w której na terenie Małopolski nie ma już żadnego przedstawicielstwa Zarządu Spółki, ani dyrekcji jest jedyną instytucją, do której możemy się zwrócić z naszymi problemami. Jednocześnie zwracamy się z prośbą o podjęcie się mediacji pomiędzy Zarządem PKP Cargo S.A. a stroną związkową reprezentującą małopolskich kolejarzy. W imieniu Regionalnej Sekcji Kolejarzy NSZZ Solidarność przy Regionie Małopolskim Henryk Sikora Solidarność udowodniła, że wie czego chce i potrafi o to walczyć, protestować w interesie zwykłych ludzi. Rząd PO-PSL niszczy branże, niszczy polską kolej. Solidarność się temu sprzeciwia. Adam Dyląg w imieniu kolejarzy odczytał Petycję adresowaną do przedstawiciela rządu Jerzego Millera. Pomimo obstawy udało się odpalić świece dymne i wzmocnić protest. KOLEJARZ MAŁOPOLSKI 5

6 Prywatyzacja PKP Energetyka Z Wiesławem Kliamaszem, przewodniczącym Komisji Zakładowej PKP Energetyka Zakładzie Południowym Kraków, członkiem Rady Regionalnej Sekcji Kolejarzy w Krakowie i Sekcji Zawodowej PKP Energetyka NSZZ Solidarność, rozmawia Stanisław Waligóra. S.W.: Proszę powiedzieć kilka słów o sobie. W.K.: Mam 58 lat, jestem żonaty, posiadam dwoje dzieci. Pracę rozpocząłem w 1975 r. na stanowisku elektromontera w Dyrekcji Rejonowej w Żurawicy w Pozaklasowym Odcinku Elektroenergetycznym Przemyśl i wykonywałem ją do momentu wyboru na przewodniczącego KZ. Komisja Zakładowa ma siedzibę w Przemyślu, główna siedziba zakładu znajduje się w Krakowie, czy ta sytuacja bardzo utrudnia działania związkowe? Ma to oczywiście swoje minusy jak i plusy. Minus to dojazd. Na przykład aby być w siedzibie zakładu lub w siedzibie RSK na godzinę 8 00 muszę wyjechać z Przemyśla o Każdy taki wyjazd oznacza min. 5 godzin podróży w jedną i 5 godzin w drugą stronę. Oczywiście te 240 km, nie stanowi problemu jeśli idzie o skuteczną obronę pracowników. Plus to m.in. wzmocnienie roli pracowników zatrudnionych na odległych rubieżach Zakładu Komisja Zakładowa trwa i nie myśli o ewakuacji. Jak z perspektywy przemyskich kolejarzy ocenia Pan zmiany na kolei? Krótko, wyglądają tak samo jak np. z perspektywy Krakowa, niestety o wiele bardziej bolą. W latach 70 w trójkącie Medyka Przemyśl Żurawica pracowało ok kolejarzy. Dzisiaj ten region obsługuje pracowników kolejowych. Mam na myśli pracowników wszystkich spółek kolejowych. Teraz proszę sobie wyobrazić ilu ludzi odeszło i jak bardzo wysoki poziom bezrobocia mamy na wschodzie Polski (przekracza 20%). PKP Energetyka przynosząca rok rocznie dochód, jest atrakcyjnym kąskiem dla dużych firm energetycznych, które chętnie przejmą jej rynek i pozbędą się przy okazji ewentualnej konkurencji. Ma pan rację. Główną naszą działalnością jest dostarczanie energii do sieci trakcyjnej jak i urządzeń kolejowych. Jednak nie bez znaczenia jest fakt iż posiadamy oddział paliw oraz koncesję na handel gazem. Zaopatrujemy w energię, w coraz większym zakresie, odbiorców nie związanych z koleją. Jesteśmy konkurencyjni na rynku energii. W 2015 r. jest przygotowywana prywatyzacja PKP Energetyka jakie stanowisko w tej sprawie zajmuje Sekcja Zawodowa PKP Energetyka? Mamy informację, że w 2015 r. będziemy sprywatyzowani. Akces do prywatyzacji zgłosiły firmy energetyczne z całej Polski oraz fundusze emerytalne. Stanowisko Sekcji Zawodowej w kwestii prywatyzacji jest negatywne. Obawiamy się, że gdy zostaniemy kupieni przez inwestora strategicznego, to z PKP KOLEJARZ MAŁOPOLSKI 6 Energetyką może być różnie. Mamy niedobre doświadczenia z innych prywatyzowanych spółek Grupy PKP, np. PNI. Dochodzą do nas obawy naszych pracowników o miejsca swojej pracy. Każdy, kto nas kupi, będzie chciał szybko z tego zakupu uzyskać zysk. Nie wierzymy aby zadowolił się dotychczasowymi zyskami. Niestety, w Polsce zysk najczęściej oznacza duże zwolnienia. Proszę popatrzeć na PKP Cargo, z jednej strony wielki sukces prywatyzacyjny, a z drugiej strony wprowadzono PDO i doprowadzono do zwolnienia się ponad 10% załogi. Cargo poświęciło olbrzymie pieniądze na to aby pozbyć się dużej części załogi. To samo moim zdaniem zrobi w PKP Energetyka inwestor strategiczny. Jednak nie wierzę aby w naszym przypadku redukcja zatrudnienia odbywała się na podobnych warunkach jak w Cargo. Z uwagi na inwestora strategicznego proces restrukturyzacji zatrudnienia (zwiększania wyciskanych ze spółki pieniędzy) będzie o wiele bardziej brutalny. Jakie działania podjęła Sekcja Zawodowa w związku z prywatyzacją? NSZZ S wraz Federacją Związków Zawodowych wynegocjowały Pakt Gwarancji Pracowniczych. Zapewnia on pracownikom 4 lata ochrony zatrudniania, licząc od daty prywatyzacji. Jest to jakieś zabezpieczenie, ale musimy mieć świadomość, że 4 lat bardzo szybko przeminą. Cały czas zadajemy sobie pytanie, co będzie po tych 4 latach. Jakie stanowisko w sprawie prywatyzacji zajmuje Pana Komisja Zakładowa? Nasza Komisja Zakładowa NSZZ S w Zakładzie Południowym, licząca 12 osób i zrzeszająca 188 członków jest zdecydowanie przeciwna prywatyzacji. Nasi członkowie nie rozumieją, dlaczego spółka notująca corocznie zyski idzie pod młotek. Tym bardziej, że obecnie jest negocjowany wieloletni kontrakt na dostawy energii dla PKP Polskie Linie Kolejowe S.A. Zakład Południowy zatrudnia 484 pracowników i w 2015 roku ma do przerobu 50 mln. zł. Mamy poważne wątpliwości, czy firma energetyczna, która zostanie inwestorem strategicznym, zechce inwestować w PKP Energetyka a nie tylko realizować zyski. Ponadto obawiam się, że inwestor strategiczny zacznie stopniowo zastępować naszych pracowników swoimi. A do tego podwyższony wiek emerytalny. Zazdrościmy kolegom z Cargo, którzy przynajmniej dla pracowników z 30-letnim stażem wynegocjowali 10-letni okres ochronny. Przepracowałem wiele lat fizycznie i nie wyobrażam sobie pracy w terenie montera posiadającego 67 lat. Proszę zauważyć, że pracownicy fizyczni po osiągnięciu wieku 60 lat, wręcz uciekali z kolei na emeryturę. Po prostu brakowało im sił aby dalej kontynuować pracę, mieli dość! Jak w Zakładzie Południowym układa się współpraca z pozostałymi związkami zawodowymi? W naszym zakładzie są tylko 2 związki, Solidarność i Federacja. Współpraca układa się dobrze, choć nieraz dochodzi do sporów. Jednak w ważnych sprawach potrafimy się dogadać, co jest korzystne dla wszystkich pracowników. Na zakończenie tradycyjne już pytanie, jak Pan ocenia nasz biuletyn KM? Kolejarz Małopolski jest bardzo dobrze odbierany w Przemyślu. Nasi członkowie czekają na comiesięczne kolejne wydanie. Życzę zespołowi redakcyjnemu utrzymania poziomu pisma. Bardzo dziękuję za rozmowę Dziękuję.

7 TK Telekom chcą sprzedać poniżej wartości Od 5 lutego br. zaostrzył się protest w kolejowej w spółce TK Telekom. Przez całą noc z 5 na 6 lutego br. związkowcy oczekiwali na rozmowy z Zarządem w siedzibie spółki w Warszawie. Powodem akcji protestacyjnej było wymuszanie na pracownikach podjęcia decyzji o przystąpieniu do Programu Dobrowolnych Odejść (PDO) pod groźbą natychmiastowego zwolnienia. Pracodawca złamał w ten sposób porozumienie zawarte wcześniej ze związkami zawodowymi, które jednoznacznie określało dobrowolny charakter przystąpienia do PDO. Krajowy Komitet Protestacyjno-Strajkowy (KKP-S), w skład którego wchodzą cztery związki zawodowe działające w TK, w tym Solidarność, postanowił przeprowadzić referendum strajkowe (do 4 marca 2015 r.) wśród pracowników, zezwalające na zorganizowanie strajku w przypadku sprzedaży spółki TK Telekom, bez podpisania Paktu Gwarancji Pracowniczych. W związku z przebiegiem wydarzeń w dniach 5 i 6 lutego 2015 r. spowodowanych arogancką postawą Zarządu spółki i lekceważeniem nie tylko protestujących przedstawicieli organizacji związkowych, ale również wspomagających w rozwiązaniu konfliktu posłów RP: Andrzeja Adamczyka, Bogdana Rzońcę, Jerzego Szmita KKP-S postanowił informować za pośrednictwem mediów opinię publiczną o faktycznym przebiegu prywatyzacji. Zdaniem KKP-S prowadzone obecnie działania PKP S.A. zmierzające do sprzedaży spółki bez podpisanego Paktu Gwa- TK Telekom rozmowy z Zarządem r. Wśród uczestników przewodnicząca S E. Baczewska. rancji Pracowniczych spowodują, iż po sfinalizowaniu procesu sprzedaży, pracownicy z dnia na dzień stracą pracę, a wraz z nią często jedyne źródło dochodu. Działania takie są złamaniem ustaleń zawartych w Stanowisku Zespołu Trójstronnego ds. Kolejnictwa, przyjętym na posiedzeniu w dniu 1 kwietnia 2011 r. KKP-S otrzymał informacje, o możliwości sprzedaży spółki przez właściciela poniżej jej wartości wyceny w ofercie sprzedaży. Wymuszone na pracownikach zwolnienia (zwolnionych zostanie blisko 90 osób z ok. 500 osobowej załogi TK) w ramach Programu Dobrowolnych Odejść świadczą o dążeniu do sprzedaży tej spółki z minimalną ilością zatrudnionych. Takie działania rodzą podejrzenia o możliwości wrogiego przejęcia ostatniego polskiego operatora w sektorze telekomunikacyjnym przez firmy konkurujące z TK Telekom na tym rynku. Chcą zaorać Żurawicę z Medyką! Sytuacja w PKP Cargo S.A. na Podkarpaciu spotkała się z reakcją Prezydium Zarządu Regionu Ziemia Przemyska NSZZ S, które zaprotestowało przeciwko działaniom Zarządu spółki, zmierzającym do likwidacji Sekcji Napraw i Utrzymania Taboru w Żurawicy i Sekcji Utrzymania Infrastruktury w Żurawicy, należących do PKP Cargo S.A. Wschodni Zakład Spółki w Lublinie. Działania te polegają na wysyłaniu do napraw i przeglądów wagonów z terenu Medyki do Skarżyska Kam. i Lublina i z powrotem do przewozu towarów w Medyce, co należy uznać za nielogiczne i nieuzasadnione ekonomicznie. Zmierza to ewidentnie do wygaszenia tych prac na terenie Żurawicy, prowadzonych obecnie w przygotowanych i wyposażonych w sprzęt warunkach lokalowych i przez doświadczonych pracowników. W późniejszym okresie do likwidacji tych stanowisk. O wygaszaniu prac naprawczych świadczy fakt wysyłania grup pracowników z Medyki i Żurawicy na roczne nieświadczenia pracy. Na terenie Żurawicy i Medyki zatrudnionych jest około 730 pracowników, z czego 106 osób po r. odeszło z pracy w ramach PDO. Takie działania Zarządu PKP Cargo S.A. Zakładu Wschodniego w Lublinie doprowadzają do degradacji województwa podkarpackiego poprzez likwidację kolejnych miejsc pracy, powiększania się i tak już dużego bezrobocia na tym terenie. Granica państwa i przejście kolejowe w Medyce, powinno być jednym z kluczowych argumentów uzasadniających prowadzenie działalności w zakresie naprawy taboru w Żurawicy. Nie bez znaczenia powinna być również możliwość zwiększenia się liczby przewozów towarowych pomiędzy Polską a Ukrainą, a raz zlikwidowane miejsca pracy i infrastruktura będzie praktycznie niemożliwa do odtworzenia. Funkcyjny dla toromistrzów Jednym z bieżących tematów, którymi zajmowała się ostatnio SZIK był problem pozbawienia dodatku funkcyjnego części toromistrzów, występujący w niektórych zakładach linii kolejowych. W piśmie do Zarządu PLK sekcja zawodowa wystąpiła z wnioskiem o spowodowanie utrzymania tego dodatku. W piśmie czytamy m.in.: Wdrożenie porozumienia (przy okazji zawarcia Protokołu dodatkowego nr 11 do ZUZP) spowodowało (w niektórych jednostkach organizacyjnych naszej spółki, np. w ZLK Olsztyn) pozbawienie toromistrzów prawa do dodatku funkcyjnego (poprzez określenie miejsca pracy i zmianę podległości pracowników). W takiej sytuacji Solidarność wnioskuje o umożliwienie włączenia utraconego dodatku funkcyjnego do wynagrodzenia zasadniczego pracownika. Przypominamy, że w trakcie negocjowania i zawarcia nowych zapisów mówiących o miejscu pracy, intencją nie było pozbawienie pracowników żadnych dodatków, w tym funkcyjnego. Odpowiadając na nasze pismo, Biuro Spraw Pracowniczych dało dyspozycję do zakładów zgodną z sugestiami naszego Związku: dodatek funkcyjny, o którym mowa w Załączniku nr 3 do ZUZP, w szczeblu ustalonym postanowieniami Załącznika nr 1 (w Tabeli stanowisk, kwalifikacji i zaszeregowania ), tj. w szczeblu 1, w wysokości określonej w decyzji Prezesa Zarządu PLK (aktualnie decyzja nr 3/2015 z dnia 14 stycznia br.) winien być wypłacany wszystkim pracownikom zatrudnionym na stanowisku toromistrza lub starszego toromistrza; dyspozycję zawartą powyżej uzasadnia specyfika pracy osób zatrudnionych na ww. stanowiskach, charakteryzująca się tym, że zakres wykonywanych przez nie zadań wiąże się z kierowaniem zespołami pracowniczymi nie zawsze stałymi (tj. niekoniecznie w tym samym składzie osobowym). Henryk Sikora KOLEJARZ MAŁOPOLSKI 7

8 30 rocznica protestu głodowego w Krakowie Bieżanowie Cztery miesiące po zabójstwie ks. Jerzego Popiełuszki, 19 lutego 1985 r. w kościele p.w. Narodzenia NMP w Krakowie Bieżanowie, rozpoczęła się rotacyjna głodówka protestacyjna z inspiracji Inicjatywy Obywatelskiej w Obronie Praw Człowieka Przeciw Przemocy i Anny Walentynowicz, przeciwko nasileniu się represji wobec czołowych działaczy Solidarności. Trwała do 31 sierpnia 1985 r. Była najdłuższą w dziejach PRL głodówką protestacyjną. Wzięło w niej udział 371 osób. Jej współorganizatorem i uczestnikiem był ksiądz Adolf Chojnacki, administrator parafii Kraków Bieżanów Stary (Urząd ds. Wyznań odmówił zgody na mianowanie ks. Chojnackiego proboszczem, w tej parafii był od listopada 1981 do 1986 r.). Od dnia wprowadzenia stanu wojennego 13 grudnia 1981 r. ks. Chojnacki odprawiał w bieżanowskim kościele msze święte za Ojczyznę. W ich trakcie mówił o zniewoleniu narodu, głosił prawdę o zbrodni katyńskiej, wzywał do pielęgnowania patriotycznych postaw. Na msze przybywały tłumy ludzi, nie tylko z Krakowa ale również z innych miejsc kraju. Parafia z Bieżanowa szybko stała się jednym z najsilniejszych ośrodków antykomunistycznego buntu. W Bieżanowie mogliśmy się czuć bezpieczni wspominała główna inicjatorka protestu Anna Walentynowicz na łamach Czasu Krakowskiego z 12 lutego 1995 r. - Chojnacki był naszą siłą, jego proste zachowania i mocny charakter, niejednokrotnie pozwalały nam pokonać strach i trwać w oporze. Bezpośrednią przyczyną głodówki było aresztowanie w Gdańsku ośmiu działaczy Solidarności. W wydanym wówczas oświadczeniu, jako przyczynę podano aresztowanie Andrzeja Gwiazdy, za próbę złożenia w grudniu 1984 r. kwiatów pod pomnikiem Poległych Stoczniowców, a także aresztowanie pod fałszywymi zarzutami Adama Michnika, Władysława Frasyniuka i Bogusława Lisa, wydalenie z kraju Seweryna Blumsztajna, skazanie Józefa Piniora oraz rozpętanie kampanii nienawiści przeciwko księżom, a w szczególności ks. Kazimierzowi Jancarzowi, ks. Stanisławowi Małkowskiemu i ks. Henrykowi Jankowskiemu. Głodujący wysuwali następujące żądania: 1. Zaprzestania ataków na kościół i prześladowanie biskupów i kapłanów. 2. Uwolnienia więźniów politycznych. 3. Zaprzestania aresztowań i skazywania ludzi na więzienie za przekonania. Anna Walentynowicz i ks. Adolf Chojnacki wśród uczestników protestu głodowego. 4. Zaprzestania bicia zatrzymanych i szykan psychicznych, wyrzucania z pracy z powodów politycznych. 5. Nie stosowania haniebnej i bezprawnej kary banicji. 6. Wolności słowa. Początkowo w proteście wzięło udział 8 osób: Anna Walentynowicz, Bożena i Radosław Hugetowie, Agata Michałek, Anna Galus, Mieczysław Majdzik, Piotr Świder i Witold Toś. W większości byli to członkowie krakowskiego KPN-u. Każdy, kto chciał wziąć pełny udział w proteście głodowym i zostać wpisany na listę protestujących musiał głodować przynajmniej 3 dni. Głodowało łącznie 371 osób z 63 miejscowości z całej Polski (najliczniejszą grupą byli głodujący z Wrocławia 73 osoby). W czasie największej popularności protestu, głodowało równocześnie nawet do 20 osób. W drugiej połowie sierpnia w głodówce uczestniczyły już tylko trzy osoby, w tym sam ks. Chojnacki. Miejscowi lekarze zapewnili opiekę nad głodującymi. Jeden z nich wspominał To było prawdziwe głodowanie, ludzie pili jedynie czystą wodę. Ich determinacja była tak duża, że musieliśmy niektórych odsyłać na siłę. Ludzie trwali do granic możliwości organizmu. Z chwilą rozpoczęcia protestu, jego uczestnicy i ks. Chojnacki byli szykanowani. Stosowano różne formy represji i zastraszania przez SB. Wielu konspiratorów rwało się do Bieżanowa chcąc poprzeć strajkujących, lecz był kategoryczny zakaz nawet zbliżania się do kościoła, groziło to bowiem dekonspiracją. Wszędzie kręcili się tajniacy, którzy dniem i nocą fotografowali wchodzących i wychodzących z pomieszczeń służących za miejsce głodówki relacjonował po latach jeden z uczestników protestu. W trakcie trwania protestu codziennie odbywały się msze święte za Ojczyznę, protestujący wydawali swoje pismo Głos Głodujących, rysowali własne znaczki pocztowe, pisali wiersze i piosenki. Informacje o proteście głodowym i relacje z jego przebiegu zamieszczały wszystkie największe krakowskie wydawnictwa podziemne, obecne też były na falach RWE. Wydawano w niewielkim nakładzie Komunikaty a także cztery numery Myśli głodujących. Protest został oficjalnie zakończony po 194 dniach trwania 31 sierpnia 1985 r. w piątą rocznicę podpisania porozumień Anna Walentynowicz wśród uczestników protestu głodowego, pierwszy z prawej stoi Józef Polak. sierpniowych, podczas uroczystej mszy św. odprawionej dla wszystkich uczestników akcji. Zawieszenie protestu głodowego zbiegło się z przyjazdem do Bieżanowa, zwolnionego z więzienia Andrzeja Gwiazdy. Ks. Adolf Chojnacki za niewłaściwą postawę wobec władz komunistycznych, w nagrodę za bieżanowską głodówkę został w lutym 1986 r. przeniesiony do parafii w Juszczynie (k. Makowa Podchalańskiego), gdzie dalej odprawiał msze św. w intencji Ojczyzny. Po odzyskaniu niepodległości, wyjechał z Polski, podejmując pracę duszpasterską, najpierw w Rumunii, a następnie na Ukrainie. W czerwcu 1997 r. ks. Chojnacki powrócił do kraju, zamieszkał w domu dla księży w Makowie Podhalańskim, gdzie zmarł w 2001 r. W swoich publikacjach ks. Tadeusz Issakowicz-Zalewski, na podstawie dokumentów bezpieki uznał, że z charakterystyki SB wynika, że w 1986 r. najbardziej niebezpiecznymi dla systemu komunistycznego duchownymi Archidiecezji Krakowskiej byli ks. Kazimierz Jancarz, ks. Adolf Chojnacki (SB rozpracowywała go pod kryptonimem Szerszeń ) i ks. Tadeusz Issakowicz-Zalewski. Wśród wielu osób wymienianych w publikacjach dotyczących protestu głodowego, pojawiają się dwa nazwiska kolejarzy (być może było ich więcej). Był to Władysław Mazur parafianin z Bieżanowa, wspierający protest, wieloletni chorąży pocztu sztandarowego Katolickiego Stowarzyszenia Kolejarzy Polskich oraz Józef Polak maszynista z Krakowa-Prokocimia, uczestnik bieżanowskiej głodówki, działacz opozycji, represjonowany przez SB, wieloletni chorąży pocztu sztandarowego Okręgowej Sekcji Kolejarzy NSZZ Solidarność w Krakowie. W dniach 19 i 20 lutego 2015 r. Oddział Instytutu Pamięci Narodowej w Krakowie zorganizował dwudniową konferencję Sen o wolności, głód nadziei wokół 30 rocznicy protestu głodowego w Krakowie Bieżanowie. Henryk Sikora Opracowano na podstawie materiałów IPN oraz artykułu Wspomnienia o ks. Adolfie Chojnackim ( ) autorstwa Stanisława Kumona, zamieszczonego w Piśmie Parafii Narodzenia NPM w Bieżanowie Promień nr 1 (117) z 24 lutego 2008 r. Zamieszczone zdjęcia zostały udostępnione przez p. S. Kumona. WYDAWCA: Regionalna Sekcja Kolejarzy NSZZ Solidarność przy ZR-M. ADRES WYDAWCY I REDAKCJI: PL. MATEJKI 12, KRAKÓW, tel.: Redakcja, skład i korekta zespół w składzie: B. Kaszowska, Z. Lis, B. Ostrowski, H. Sikora, S. Waligóra. Druk: Drukarnia Kolejowa Kraków Sp. z o.o., Węgrzce ul. Forteczna 20A, tel.: