ZAPIS STENOGRAFICZNY. Posiedzenie Komisji Ustawodawczej (49.) w dniu 13 kwietnia 2016 r. IX kadencja

Transkrypt

1 ZAPIS STENOGRAFICZNY Posiedzenie Komisji Ustawodawczej (49.) w dniu 13 kwietnia 2016 r. IX kadencja

2 Porządek obrad: 1. Pierwsze czytanie projektu uchwały w sprawie uczczenia pamięci Józefa Czapskiego (druk senacki nr 136). Zapis stenograficzny jest tekstem nieautoryzowanym.

3 (Początek posiedzenia o godzinie 8 minut 20) (Posiedzeniu przewodniczy przewodniczący Stanisław Gogacz) Dzień dobry państwu. Otwieram posiedzenie senackiej Komisji Ustawodawczej. Kworum jest. Witam wszystkich państwa, witam panią mecenas. Przedmiotem obrad posiedzenia Komisji Ustawodawczej jest pierwsze czytanie projektu uchwały w sprawie uczczenia pamięci Józefa Czapskiego; druk senacki nr 136. Druk, jak widzę, został państwu dostarczony i elektronicznie, i w wersji papierowej. Przedstawicielem wnioskodawców jest senator Jan Maria Jackowski. Nie wiem, czy państwo zechcecie, żeby zrobić 5 minut przerwy na zapoznanie się z tymi materiałami, czy możemy procedować. Panie Senatorze Jackowski? ( Ja tu jestem w gotowości.) Dobrze, to bardzo proszę pana senatora Jackowskiego o zreferowanie tego projektu. Panie Przewodniczący! Wysoka Komisjo! Przypadł mi w udziale zaszczyt prezentowania komisyjnego projektu uchwały Senatu Rzeczypospolitej Polskiej w sprawie uczczenia pamięci Józefa Czapskiego. Jest to, jak wspomniałem, projekt komisyjny, Komisji Kultury i Środków Przekazu, która rozpatrywała go w ubiegłym tygodniu na swoim posiedzeniu. Otóż 3 kwietnia 1896 r. urodził się Józef Czapski, więc, jak łatwo policzyć, 3 kwietnia tego roku mamy 120. rocznicę urodzin tego wybitnego pisarza, malarza, jednego z najwybitniejszych twórców kultury w XX wieku i świadka historii jednocześnie, uczestnika dramatycznych wydarzeń. Dlatego postanowiliśmy wyrazić to w formie uchwały, zaproponować, żeby Senat taką uchwałę podjął. I tutaj od razu powiem, że pojawiły się dwie wersje, które państwo mają. Wersja dłuższa, taka bardziej narracyjna i życiorysowa, oraz wersja skrócona, która, jak sugerują Biuro Legislacyjne i nasze służby, po prostu bardziej odpowiadałaby retoryce uchwał. Ja byłbym skłonny w trybie autopoprawki zaproponować Wysokiej Komisji wersję skróconą, ale dodałbym jednak do tej wersji skróconej dwa zdania. Więc w pierwszym zdaniu Jeżeli państwo mają tę wersję skróconą ( Tak, tylko ) Czy państwo mają ten tekst przed sobą? Dla uporządkowania chcę poinformować, że pracujemy na wersji, która jest w druku nr 136. Natomiast jeżeli pan swoją poprawką wprowadzi wersję krótszą czy też inną, to oczywiście będziemy jako komisja Będziemy się nad tym zastanawiali. Dziękuję. Ja bym chciał ją wprowadzić, więc chciałbym prosić, żeby wszyscy senatorowie, którzy są obecni na posiedzeniu, otrzymali tę wersję skróconą, bo wtedy będzie łatwiej nam pracować. (Rozmowy na sali) Bardzo proszę. Wysoka Komisjo, proponowałbym więc w trybie autopoprawki tę skróconą wersję uchwały z dwiema poprawkami w stosunku do tego tekstu, który państwo macie. Otóż w pierwszym zdaniu 120 lat temu, 3 kwietnia 1896 r., urodził się Józef Czapski: waleczny żołnierz, znany malarz, wybitny pisarz i publicysta, jeden z najwybitniejszych Polaków i świadków historii XX wieku. ( Dodajemy, tak?) Tak. ( Po publicysta ) Tak. ( Po publicysta dodajemy, tak?) Tak. Pierwsze zdanie brzmi tak jak w wersji z druku. ( Jeden z najwybitniejszych Polaków ) Jeden z najwybitniejszych Polaków i świadków historii XX wieku. ( Dobrze, czyli tę część zdania przepisujemy przejmujemy z tekstu podstawowego. )

4 4 I teraz w przedostatnim akapicie: Uznając, że pomyślną przyszłość można budować tylko na prawdzie, Senat Rzeczypospolitej oddaje hołd Józefowi Czapskiemu, jednemu z tych, którzy dali świadectwo najtrudniejszej prawdy o człowieku, wybitnemu twórcy polskiej kultury XX wieku. Dlatego, że Józef Czapski był postacią, no, można powiedzieć, wielowymiarową. Był nie tylko malarzem, ale i był intelektualistą, był animatorem środowiska paryskiej Kultury, był żołnierzem, oficerem armii Andersa, brał udział w I wojnie światowej, brał udział w II wojnie światowej, był też wybitnym intelektualistą, a więc był postacią po prostu bardzo wielowymiarową. No i żeby tak nie spłaszczać, nie sprowadzać go tylko Chciałbym właśnie, aby te dwa wątki znalazły się w tej skróconej wersji, a pozostała treść pozostałaby bez zmian. Dziękuję bardzo. Dziękujemy bardzo panu senatorowi. Proszę państwa, mamy propozycję autopoprawki, czyli zmiany sprowadzającej się do tego, że w miejsce tekstu z druku nr 136 wprowadzamy tekst krótszy z dwoma poprawkami, które pochodzą jakby z tekstu podstawowego. Czyli pierwsza zmierza do tego, aby w pierwszym zdaniu po słowie publicysta dodać słowa jeden z najwybitniejszych Polaków i świadków historii XX wieku, a druga poprawka do tego, ażeby w zdaniu przedostatnim po słowach o człowieku dodać przecinek i dodać słowa wybitnemu twórcy polskiej kultury XX wieku. Czy ktoś chciałby zabrać głos, jeżeli chodzi o tę propozycję, o ten projekt uchwały? Jeszcze się państwo zapoznają. To ja proponuję, żebyśmy jeszcze chwilę zaczekali. (Rozmowy na sali) Jeżeli chodzi o to zdanie przedostatnie, w którym jest przywoływana prawda jako ten fundament, na którym wszystko trzeba budować, to tam mamy przymiotnik, wyrażenie najtrudniejsza prawda Czy możemy takie właśnie W jednym zdaniu prawda, później najtrudniejsza prawda itd. Bo to było sprawdzane przez specjalistów od języka? Według informacji, jakie posiadam, Panie Przewodniczący, to było sprawdzane przez specjalistów to znaczy było przesiane przez naszych językoznawców. Czy ktoś z państwa Bo myślę, że już wszyscy zapoznaliśmy się z tekstem, zarówno z wersją podstawową, jak i z wersją skróconą, która została wprowadzona, z dwoma poprawkami. Myślę, że jeżeli nie ma głosów ustosunkowania się do tego projektu uchwały, to chyba przystąpimy do przegło Bardzo proszę. 49. posiedzenie Komisji Ustawodawczej Jeszcze, Panie Przewodniczący, żeby to jasno wybrzmiało w protokole powiem, bo tego nie dopowiedziałem, że tutaj jest myślnik: najtrudniejszej prawdzie o człowieku wybitnemu twórcy polskiej kultury XX wieku. Tu jest myślnik, żeby to było ( Po człowieku dajemy nie przecinek, tylko myślnik.) Tak, żeby nie było później jakichkolwiek wątpliwości. Proszę państwa, myślę, że dla porządku ja odczytam Pan senator Czerwiński. Bardzo proszę. Senator Jerzy Czerwiński: Panie Przewodniczący! Wysoka Komisjo! Drobna uwaga. Otóż jak się widzi tekst, to jest to czytelne, ale jak się go czyta, to nie bardzo. Otóż w drugim akapicie w drugim zdaniu mamy takie sformułowanie we wprowadzeniu do Na nieludzkiej ziemi. Może by tam użyć słowa książki? Byłoby: we wprowadzeniu do książki Na nieludzkiej ziemi, wtedy byłoby to jasne przy czytaniu tego. Proszę ( Myślę, że mnie też to oczywiście Słuszna uwaga.) A w cudzysłowie to nie musi być? (Głos z sali: Nie, bo jest kursywa.) Czyli jeszcze jest propozycja, ażebyśmy w drugim akapicie na początku drugiego zdania po słowach We wprowadzeniu do wpisali po prostu słowo książki. Proszę państwa, ja odczytam tekst. Jeżeli jeszcze się pojawi jakiś pomysł czy uwaga, to oczywiście można będzie zgłosić. Uchwała Senatu Rzeczypospolitej Polskiej z dnia w sprawie uczczenia pamięci Józefa Czapskiego. 120 lat temu, 3 kwietnia 1896 r., urodził się Józef Czapski: waleczny żołnierz, znany malarz, wybitny pisarz i publicysta, jeden z najwybitniejszych Polaków i świadków historii XX wieku. We wrześniu 1939 r. dostał się do sowieckiej niewoli, zwolniony w 1941 r. wstąpił do Armii Andersa i jako jej żołnierz poszukiwał w Rosji do kwietnia 1942 r. zaginionych oficerów polskich. Przeżycia z pobytu w Sowietach opisał we Wspomnieniach Starobielskich i w Na nieludzkiej ziemi. We wprowadzeniu do książki Na nieludzkiej ziemi pozostawił świadectwo swoich emocji: W miarę pisania nie słabła we mnie, ale narastała świadomość tragicznej przeciwstawności Polski i Rosji, naszych koncepcji, naszych dróg historycznych. Narastało poczucie śmiertelnego zagrożenia Polski. Ale też pisał dalej: Wierzę, że rzetelne i braterskie współżycie Polski i Rosji jest nie tylko możliwe, ale w przyszłości konieczne, więcej, że jesteśmy sobie mimo naszej «tragicznej przeciwstawności» niezmiernie bliscy. Nikt w Polsce nie potrafił tak jak Józef Czapski dać świadectwa okrucieństwu tamtego czasu.

5 w dniu 13 kwietnia 2016 r. 5 Uznając, że pomyślną przyszłość można budować tylko na prawdzie, Senat Rzeczypospolitej oddaje hołd Józefowi Czapskiemu, jednemu z tych, którzy dali świadectwo najtrudniejszej prawdzie o człowieku wybitnemu twórcy polskiej kultury XX wieku. Uchwała podlega ogłoszeniu w Dzienniku Urzędowym Rzeczypospolitej Polskiej «Monitor Polski». Chciałbym W trakcie czytania właśnie zwróciłem uwagę, w związku z poprawką, która zaproponował pan senator Czerwiński, że co prawda przed słowami Na nieludzkiej ziemi dopisujemy, że to jest książka, ale wcześniej też mówimy o książkach. Drugi akapit: Przeżycia z pobytu w Sowietach opisał i tutaj jest właśnie bez wskazania, że to jest książka we Wspomnieniach starobielskich i Na nieludzkiej ziemi, a później po kropce jest We wprowadzeniu do Na nieludzkiej ziemi. Dwa razy jest mowa o Na nieludzkiej ziemi, ale tylko w drugim przypadku mówimy, że to jest książka. No więc nie wiem, po prostu mi się wydaje, że zasada konsekwencji powinna powodować, że i tu, i tu, albo przynajmniej w pierwszym przywołaniu tytułu tej książki: Przeżycia z pobytu w Sowietach opisał To może, Panie Przewodniczący, tak: we wstrząsających książkach: we Wspomnieniach starobielskich i w Na nieludzkiej ziemi. We wprowadzeniu do Na nieludzkiej ziemi i wtedy już będzie konsekwencja. Można np. w ten sposób. Bo te książki są wstrząsające. ( W którym miejscu to wstrząsające?) Pierwsze zdanie drugiego akapitu: Przeżycia z pobytu w Sowietach opisał we wstrząsających książkach: Wspomnienia starobielskie i Na nieludzkiej ziemi. Tu zmiana przypadku oczywiście by nastąpiła. ( I później już ) Później nie potrzeba w książce, bo to jest po prostu. Chyba że Można też powtórzyć oczywiście i to nie będzie błędem. Nie, chyba nie. Panie Senatorze Czerwiński, czy pan się zgadza, żeby Senator Jerzy Czerwiński: Tak, Panie Przewodniczący. I jedna drobna uwaga. W ostatnim akapicie powinno być: Senat Rzeczypospolitej Polskiej. W ostatnim akapicie (Wypowiedzi w tle nagrania) W którym momencie? Przedostatni akapit: Uznając I drugi wiersz: Rzeczypospolitej Polskiej oddaje hołd Józefowi Czapskiemu. ( A, Senat Rzeczypospolitej Polskiej.) I, Panie Przewodniczący, ja bym jednak rozwinął przepraszam, że dopiero teraz pana myśl, którą pan podniósł. Mianowicie, żebyśmy nie mieli prawdę, najtrudniejszą prawdę, ja bym skreślił słowo prawdzie : którzy dali świadectwo prawdzie o człowieku, bez najtrudniejszej. To jest ostatni wiersz w przedostatnim akapicie. ( Którzy dali świadectwo ) prawdzie o człowieku. Wtedy unikniemy tego stopniowania: prawda, najtrudniejsza prawda, bo to takie To do tego tekstu na obecnym etapie wprowadzamy następujące zmiany. Sugerując się propozycją poprawki pana senatora Czerwińskiego, w zdaniu pierwszym drugiego akapitu Ono brzmiałoby w ten sposób: Przeżycia z pobytu w Sowietach opisał we wstrząsających książkach ( Wspomnienia Starobielskie.) Wspomnienia starobielskie i Na nieludzkiej ziemi, tak? ( Tak.) I oczywiście po Rzeczypospolitej dodajemy Polskiej. Czy są jeszcze jakieś propozycje? Skoro nie, to myślę (Rozmowy na sali) Skoro nie ma już głosów, czy też uwag do tego tekstu, to proponuję, żebyśmy przegłosowali tekst z tymi poprawkami, które zostały zaprezentowane. Myślę, że już nie musimy ich jeszcze raz powtarzać. Proszę państwa, kto jest za tym, ażeby przyjąć tekst, który został zaprezentowany i przeze mnie odczytany z tymi poprawkami? (12) Kto jest przeciwny? (0) Kto się wstrzymał? (0) Proponuję, ażeby sprawozdawcą był senator Jan Maria Jackowski. Jeżeli nie ma innych głosów, to proszę pana senatora o zaprezentowanie sprawozdania i oczywiście dziękujemy za to, że pan wniósł ten projekt. Zamykam posiedzenie komisji. ( Dziękuję bardzo Wysokiej Komisji i życzę miłego dnia.) Dziękujemy bardzo. (Koniec posiedzenia o godzinie 8 minut 37)

6 Kancelaria Senatu Opracowanie: Biuro Prac Senackich, Dział Stenogramów Druk i łamanie: Biuro Informatyki, Dział Edycji i Poligrafii