Opłacalność odzysku ciepła w centralach wentylacyjnych

Transkrypt

1 Opłacalność odzysku ciepła w centralach wentylacyjnych W oparciu o stworzony w formacie MS Excel kod obliczeniowy przeprowadzono analizę opłacalności stosowania wymienników krzyżowych, regeneratorów obrotowych, wymienników glikolowych oraz wymienników z rurkami ciepła w układach wentylacji mechanicznej nawiewno-wywiewnej o różnej wydajności. Uchwalone w Polsce w 1997 roku Prawo Energetyczne [1], będące w spójności z poprzedzającymi je aktami prawnymi, a w szczególności Założeniami Polityki Energetycznej Polski do roku 2010 oraz sygnowanymi przez nasz kraj porozumieniami międzynarodowymi (Protokół z Kyoto), nałożyło obowiązek realizacji zrównoważonego rozwoju w zakresie gospodarowania energią. Realizacja tej idei związanej z optymalizacją wykorzystania paliw pierwotnych dla zaspokojenia potrzeb sektorów przemysłowego i komunalnego, wymaga działań zarówno w zakresie ograniczania zużycia przetworzonych nośników energii, jak i poprawy sprawności wszystkich ogniw związanych z przetwarzaniem paliw pierwotnych na nośniki energii użytkowej. W tym aspekcie do istotniejszych priorytetów w gospodarowaniu energią należy wykorzystywanie odpadowych nośników energii. Jednym z powszechniej stosowanych sposobów wykorzystania energii odpadowej w systemach komunalnych i przemysłowych jest odzysk ciepła w układach wentylacyjnych. Od grudnia 2002 r. odzysk ciepła w tych układach od określonej wydajności (10000 m³/h) został usankcjonowany w Polsce przepisami prawa. Sposoby odzysku ciepła. Analiza rynku urządzeń wentylacyjnych pozwala na identyfikację podstawowych urządzeń stosowanych obecnie do odzysku ciepła w układach wentylacji mechanicznej nawiewno-wywiewnej. Należą do nich: płytowe krzyżowo-prądowe wymienniki ciepła, obrotowe, regeneracyjne wymienniki ciepła (i masy), wymienniki ciepła z układem pompy ciepła, wymienniki ciepła z pośrednim układem glikolowym, wymienniki ciepła z rurkami cieplnymi. Na rysunkach przedstawiono schematyczne rozwiązania najpowszechniej stosowanych układów do odzysku ciepła: wymiennika płytowego, regeneratora obrotowego oraz wymiennika z czynnikiem pośrednim. Rys. 1. Schemat układu wentylacyjnego z odzyskiem ciepła wyposażonego w wymiennik płytowy

2 Rys. 2. Schemat układu wentylacyjnego z odzyskiem ciepła wyposażonego w regenerator obrotowy Rys. 3. Schemat układu wentylacyjnego z odzyskiem ciepła wyposażonego w wymiennik z czynnikiem pośrednim Układy wentylacyjne są jednym z istotniejszych systemów technicznego wyposażenia budynków. Mają znaczący wpływ na zużycie energii pierwotnej. Z punktu widzenia inwestora, w większości przypadków najistotniejszym kryterium oceny układu są koszty inwestycyjne i eksploatacyjne. Rzadziej na etapie planowania inwestycji wykonuje się analizy opłacalności stosowania danego systemu wentylacji w obiekcie. W artykule przedstawiono metodykę oceny efektywności ekonomicznej stosowania odzysku ciepła w centralach wentylacyjnych, w której wykorzystano wartość bieżącą netto (NPV) inwestycji. Wartość bieżąca netto Wartość bieżąca netto (NPV - Net Present Value) jest wielkością obliczaną z rachunku przepływów zdyskontowanych środków finansowych związanych z realizacją i przyszłą eksploatacją układu. Wielkość tę można opisać równaniem: NPV - wartość bieżąca netto [zł], CF i - oczekiwany przepływ środków finansowych związanych z inwestycją (Cash Flow) w roku i [zł], t - liczba lat objętych analizą ekonomiczną, R - efektywna stopa dyskonta w okresie obliczeniowym, l o - wartość początkowa inwestycji [zł]. Jeżeli różnica opisana wzorem ma wartość większą od zera (NPV>O), oznacza to iż inwestycja jest opłacalna. W przypadku układów do odzysku ciepła w systemach wentylacyjnych wartość początkowa inwestycji, przy oczywistym założeniu realizacji funkcji celu przez każdy z

3 ocenianych wariantów, będzie równa wzrostowi kosztów realizacji układu z odzyskiem ciepła w stosunku do układu rozdzielonego (bez odzysku ciepła). Przepływ środków powodowany realizacją inwestycji odnosi się do rachunku kosztów energii odzyskiwanej w ciągu roku przez układ wentylacyjny oraz kosztów dodatkowych, które zmuszony będzie ponosić inwestor w wyniku zastosowania bardziej rozbudowanego układu. Opisuje to równanie: CF i = [ΔE c * C o - (e + i + u)*l o - KE o ] i * (1 t inc ) i CF i - przepływ środków finansowych związanych z inwestycją w roku i [zł/a], I1Ec - odzysk ciepła w ciągu roku obliczeniowego [kwh/a], C o - wyjściowa cena ciepła dla odbiorcy na początku okresu obliczeniowego [zł/kwh], KE o - dodatkowy roczny koszt zakupu energii pierwotnej na początku okresu obliczeniowego związany z wprowadzeniem układu do odzysku energii [zł/a], i - wskaźnik kosztów napraw, e - wskaźnik kosztów eksploatacji, u - wskaźnik kosztów pozostałych w tym ubezpieczeń, t inc - stopa podatku dochodowego w roku obliczeniowym i. Równanie jest ważne przy założeniu, iż zarówno odzysk energii, jak i koszty energetyczne funkcjonowania układu do odzysku w kolejnych latach będą równe wielkościom z pierwszego roku analizy. Rys. 4. Wskaźniki kosztów inwestycyjnych układów do odzysku ciepła Rys. 5. Zmienność referencyjnej ceny ciepła w funkcji wielkości centrali wentylacyjnej Przy założeniu, iż odzysk energii dotyczy wyłącznie odzysku ciepła, ilość ciepła odzyskiwanego w układzie w ciągu roku można wyliczyć z zależności: ΔE c - odzysk ciepła w ciągu roku [kwh/a], SG N - ilość stopniogodzin pracy nagrzewnicy w ciągu roku - równanie (4) [ Ch/a], Q N - moc nagrzewnicy w przypadku pracy centrali bez odzysku ciepła [kw],

4 t N - wymagana temperatura powietrza nawiewanego do pomieszczenia [ C], t e - obliczeniowa temperatura powietrza zewnętrznego [ C], η t,sr - średnia sprawność odzysku ciepła, w ciągu roku. Równanie jest słuszne przy założeniu, iż temperatura powietrza nawiewanego do pomieszczeń jest w przybliżeniu równa temperaturze powietrza z nich wywiewanego (tn = tw) Liczbę stopniogodzin pracy nagrzewnicy w ciągu roku określono z równania: SG N = Z N * T*(t N - t e,sr ) Z N - ilość dni Pracy nagrzewnicy w ciągu roku [d/a], t e,sr - średnia temperatura powietrza zewnętrznego w okresie pracy nagrzewnicy [ C], T - liczba godzin pracy układu wentyla cyjnego w ciągu dnia [h/d]. Dodatkowe koszty energetyczne związane z funkcjonowaniem układu można wyznaczyć określając wzrost zużycia energii elektrycznej silników wentylatorów nawiewnego i wywiewnego w centrali wentylacyjnej z odzyskiem ciepła związany z pokryciem strat ciśnienia przy przepływie przez dodatkowy wymiennik, z zależności: KE o = C EL,o * ΔE El C EL,o - wyjściowa cena energii elektrycznej dla odbiorcy na początku okresu obliczeniowego [zł/kwh], ΔE El - przyrost zużycia energii elektrycznej spowodowany wzrostem wymaganego sprężu wentylatorów centrali nawiewnej i wywiewnej - równanie (6) [kwh]. Z w - ilość dni pracy układu wentylacji w ciągu roku [d/a], T - liczba godzin pracy układu wentylacyjnego w ciągu dnia [h/d], ΔN i - przyrost mocy silników elektrycznych spowodowany wzrostem wymaganego sprężu wentylatorów centrali nawiewnej i wywiewnej [kw]. Przykład zastosowania metody Jako przykład zastosowania proponowanej metody dokonano oceny opłacalności stosowania odzysku ciepła w układzie wentylacji mechanicznej nawiewno-wywiewnej. Jako dopuszczalne technicznie warianty przyjęto centralę wentylacyjną nawiewno-wywiewną wyposażoną w: alternatywa 01 płytowy wymiennik ciepła o przepływie krzyżowoprądowym, alternatywa 02 - regeneracyjny, obrotowy wymiennik ciepła,

5 alternatywa 03 - wymiennik ciepła z czynnikiem pośrednim, alternatywa 04 - wymiennik ciepła z rurkami ciepła. Dla każdej z wyżej wymienionych alternatyw dokonano wyznaczenia wartości bieżącej netto oraz iteracyjnie wartości referencyjnej ceny ciepła pozwalającej dla każdego z wariantów na uzyskanie zwrotu poniesionych nakładów w ciągu 10 lat eksploatacji inwestycji (NPV 1O =0). Dla określenia przewidywanych kosztów inwestycyjnych posłużono się wskaźnikami podanymi na rysunku 4 [5]. Pozostałe dane przyjęte do obliczeń zestawiono w tabeli. Wyniki obliczeń Wyniki przeprowadzonych obliczeń w postaci zależności pomiędzy referencyjną ceną ciepła pozwalającą na uzyskanie zwrotu poniesionych nakładów (NPV 10 =0), a wielkością centrali - strumieniem objętości przepływającego powietrza, przedstawiono na rysunku 5. Dyskusja uzyskanych wyników Uzyskane wyniki obliczeń wskazują, iż przy przyjętych danych wejściowych zastosowanie odzysku ciepła w układzie wentylacji mechanicznej nawiewno-wywiewnej w przypadku ceny ciepła obowiązującej na lokalnym rynku energii na poziomie 0,144 zł/kwh (40 zł/gj), zapewnia zwrot nakładów inwestycyjnych w okresie 10 lat: dla wymiennika krzyżowego (WK) - przy wydajności centrali wentylacyjnej około 9000 m³/h, dla regeneratora obrotowego (RO) - przy wydajności centrali wentylacyjnej około 8000 m³/h, dla wymiennika z rurkami ciepła (Re) - przy wydajności centrali wentylacyjnej około m³/h, dla wymiennika glikolowego (CzP) - przy wydajności centrali wentylacyjnej powyżej m³/h. Określona podczas obliczeń referencyjna cena Co jest rozumiana jako średnia całkowita cena realizacji zakupu ciepła przez inwestora, uwzględniająca ponoszone przez niego koszty całkowite (stałe i zmienne) eksploatacji źródła ciepła. Dokładność prezentowanej metody jest zależna od dokładności przyjętych danych wejściowych. Obok ceny ciepła znaczący wpływ na wynik końcowy obliczeń mają także takie wielkości jak: straty ciśnienia powodowane pracą układu do odzysku ciepła,

6 koszty zakupu energii elektrycznej, liczba dni pracy układu wentylacyjnego z odzyskiem ciepła w ciągu roku, liczba godzin pracy układu wentylacyjnego w ciągu doby (stopień wykorzystania układu), wartość początkowa inwestycji. Dlatego też, uzyskane wyniki należy traktować jako szczególny przypadek, pokazujący możliwości zastosowania opisywanej metody. Podsumowanie Efektywność ekonomiczna stosowania odzysku ciepła w układach wentylacyjnych zależna jest od takich czynników jak: wartość początkowa inwestycji, przewidywany odzysk energii w kolejnych latach eksploatacji układu, przewidywane zużycie energii niezbędnej dla jego pracy, czy rynkowa cena ciepła. W określonych sytuacjach - przy wystąpieniu niekorzystnej relacji między przewidywanymi kosztami inwestycyjnymi a rynkową ceną ciepła, negatywny wynik rachunku efektywności ekonomicznej może spowodować odrzucenie realizacji analizowanego projektu. Stąd też polityka energetyczno-ekologiczna państwa polegająca na wprowadzeniu mechanizmów finansowych promujących zastosowanie metod ograniczających zużycie energii pierwotnej, może mieć kluczowe znaczenie dla podejmowania decyzji inwestycyjnych w przyszłości. Jest to szczególnie ważne biorąc pod uwagę najnowsze przepisy polskiego prawa, zgodnie z którymi inwestor zobligowany jest do stosowania odzysku ciepła w układach wentylacji mechanicznej nawiewno-wywiewnej o wydajności powyżej m³/h. Autor: Tomasz M. Mróz Źródło: