Przewodnik z pobytu w Instituto Politécnico do Porto, ESEIG. Moje życie Erasmusa. rok 2011/2012, semestr letni. Marietta Stasiak

Transkrypt

1 Przewodnik z pobytu w Instituto Politécnico do Porto, ESEIG Moje życie Erasmusa rok 2011/2012, semestr letni Marietta Stasiak

2 Przed Erasmusem W roli wstępu chciałam powiedzieć, że sama nie wiem czemu, ale zanim zdecydowałam się na wyjazd na Erasmusa byłam bardzo sceptycznie nastawiona do tego Programu. Zamiast myśleć o tym, jak cudowne może to być doświadczenie, które wpłynie być może na moje dalsze życie, ukształtuje moją osobowość, pozwoli mi poznać inne zwyczaje i nowe kultury oraz lepiej samą siebie, w mojej głowie miałam myśli dotyczące tego, ile to przygotowań, starań i papierkowej roboty, a być może i tak nic z tego nie wyjdzie i tylko się rozczaruję. Na moje szczęście, moje już wtedy bliskie koleżanki z grupy, były bardzo podekscytowane na samą myśl ERASMUS, pół roku za granicą, mnóstwo nowych znajomych i to właśnie one swoimi zapewnieniami, planami i marzeniami, sprawiły, że zmieniłam swój tok myślenia. Wtedy wszystko się zaczęło.. Już na początku drugiego roku studiów zaczęłyśmy się interesować gdzie możemy wyjechać z kierunku Logistyka w ramach Programu Erasmus. Zależało nam na tym, aby wyjechać razem byłyśmy 4 zaprzyjaźnione dziewczyny, więc nie było to łatwe znaleźć uczelnię zagraniczną dla nas wszystkich. Postanowiłyśmy wziąć sprawy w swoje ręce i rozpoczęłyśmy poszukiwania uczelni w Internecie. Odwiedziłyśmy niezliczoną ilość stron, wysłałyśmy dziesiątki i z zapytaniami czy istnieje możliwość odbycia Erasmusa na danej uczelni. Nie raz byłyśmy już bliskie załamania, ponieważ uwierzcie, że okres oczekiwania na odpowiedź czasem był bardzo długi, a otrzymanie jej wcale nie oznaczało, że możemy wyjechać. Jednak UDAŁO SIĘ! Znalazłyśmy uczelnię w Portugalii Insituto Politécnico do Porto, której wydziały znajdują się zarówno w Porto jak i poza nim. Tak też było w naszym przypadku. Po podpisaniu umowy bilateralnej przez Politechnikę Łódzką z uczelnią w Portugalii, aplikowałyśmy i zostałyśmy przyjęte na 6 semestr, na wydział Escola Superior Estudos Industriais e de Gestão (określane później jako ESEIG), który znajduje się w miejscowości Vila do Conde. Po rozpoczęciu nauki na 3 roku dowiedziałyśmy się o możliwości odbycia Erasmus Intensive Language Course. Nie musi mieć on miejsca w tym samym mieście, gdzie będziemy odbywać naszego prawdziwego Erasmusa. Pomyślałyśmy czemu nie?. Portugalski nie jest bardzo popularnym językiem, a dobrze byłoby znać chociaż jego podstawy. Wysłałyśmy podania, dopełniłyśmy wszystkich formalności i udało się zostałyśmy przyjęte na kurs językowy w Tomarze (miasteczko oddalone od Porto o ok. 250 km). Jako środek transportu do Portugalii wybrałyśmy oczywiście samolot :P Liniami TAP Portugal dotarłyśmy z Warszawy do Lizbony, a stamtąd pociągiem bezpośrednio do Tomaru. Bilet lotniczy wyniósł nas około 540 zł od osoby - bezpośredni lot, 23 kg bagażu + 7 kg dla bagażu podręcznego. Cena pociągu zależy od godziny przejazdu. W naszym przypadku było to około euro (więcej informacji można znaleźć na stronie: Tomar Erasmus Intensive Language Course Tomar jest niewielkim, spokojnym miasteczkiem w środkowej części Portugalii. Na okres kursu językowego zdecydowałyśmy się zamieszkać w akademiku znajdującym się na terenie uczelni organizującej kurs Instituto Politécnico de Tomar. Nie obeszło się oczywiście bez drobnych problemów, ponieważ jedna z moich towarzyszek podróży (śmiejemy się, że takie rzeczy ZAWSZE ją spotykają) pomimo złożenia wszystkich dokumentów, otrzymała wiadomość, że wcale nie wysłała podania i niestety nie został jej przydzielony akademik. Drobny stres przed samym wyjazdem, bo to

3 już PRAWIE jutro, co robić? Z pomocą Biura Międzynarodowej Wymiany Studenckiej i Pani Beaty Ogrodowczyk udało się pozytywnie rozwiązać problem. Cena akademika w Tomarze wynosiła wtedy 84 euro miesięcznie, jednak jeśli pobyt był krótszy opłata liczona była za dzień około 2,80 euro. Sam akademik nie był bardzo duży, jak te znane nam z Łodzi. Zasady panujące na jego terenie również nieco się różniły. Akademik podzielony jest na dwie odseparowane od siebie części żeńską i męską. Po godzinie 22 zabronione było przebywanie po stronie płci przeciwnej. Na terenie całego kampusu, więc również i akademika zabronione było spożywanie alkoholu i muszę zaznaczyć, że była to zasada dość rygorystycznie przestrzegana. Warunki mieszkalne akademika były bardzo przyzwoite. Pokoje były dwuosobowe, rozmieszczone na planie kwadratu. Na każdym piętrze znajdowały się 3-4 łazienki, które codziennie były sprzątane oraz dwie kuchnie. Poniżej zamieszczam zdjęcia pokoi jak i samego akademika. Przepraszam za bałagan! Nie tak źle chyba, prawda? Dodam, że już na samym wejściu zostaliśmy przywitani przez komitet organizacyjny, który pomógł nam z bagażami, zaprowadził do pokoi oraz oprowadził nas skrupulatnie (momentami aż za bardzo) po terenie całego kampusu jak i miasta.

4 Następnego dnia rozpoczął się kurs. Zajęcia odbywały się od poniedziałku do piątku od 9 rano do 13 i od 14 do 18. Muszę przyznać, że w praktyce wychodziło to czasami inaczej. Od uczelni każdy uczestnik kursu otrzymał książki i ćwiczenia do portugalskiego oraz nazwijmy to niezbędnik studenta (ołówek, długopis, gumka, a nawet mały plecaczek). Muszę przyznać, że kurs zorganizowany był dość dobrze. W ramach zajęć mieliśmy nie tylko wykłady i ćwiczenia, ale organizatorzy przewidzieli również wycieczki do Lizbony i Coimbry (bez dodatkowych opłat), wycieczkę kulturoznawczą na słynny zamek templariuszy w Tomarze Convento de Cristo, wyjścia do kina oraz zajęcia pozwalające poznać kulturę, kuchnię i obyczaje Portugalii. Sam Tomar, jak już wspomniałam wcześniej, nie jest zbyt dużym miastem, jednak bardzo urokliwym. Około 15 minut drogi pieszo znajduje się supermarket Continente, gdzie wszyscy robią zakupy, a około minut centrum miasta, gdzie w odpowiednim towarzystwie można miło spędzić czas przy kawie bądź przy drinku.

5 Podsumowując pierwsze tygodnie mojej przygody z Erasmusem nie żałuję cza su poświęconego na kurs portugalskiego, jak na 3 tygodnie zajęć to muszę przyznać, że jakieś podstawy pozostały w naszych głowach. Ponadto, zdążyłyśmy już poznać sporo ciekawych ludzi, z którymi utrzymywałyśmy kontakt przez cały okres Erasmusa. Vila do Conde / Porto Miejsce pobytu Jako miejsce zamieszkania wybrałyśmy Vila do Conde ze względu na to, że nasz wydział znajdował się w tej miejscowości. Przeprowadzając się tam z Tomaru miałyśmy już znalezione wcześniej mieszkanie. Na tamtą chwilę nie zdawałyśmy sobie sprawy jak proces wynajmu mieszkania funkcjonuje w większej części miasta, dlatego też wynajęłyśmy mieszkanie poprzez agencję nieruchomości. Nie było przy tym żadnych dodatkowych opłat, ale musiałyśmy podpisać umowę, której powinnyśmy dotrzymać minimum 6 miesięcy. Wtedy wydawało nam się, że spędzimy ten czas w tym mieszkaniu. Po jakimś czasie okazało się, że mieszkanie nie do końca spełnia określone wcześniej wymogi i ani agencja, ani właściciel nie przejmowali się tym za bardzo, więc z pomocą jeden studentki, która prowadziła program ESEIG s Erasmus Buddies na tym wydziale (o tym później), udało nam się wypowiedzieć umowę bez żadnych problemów i przeprowadzić do innego mieszkania. Z pomocą jednego ze stażystów pracujących w International Office udało nam się znaleźć mieszkanie bez podpisywania kontraktu itp. Proces ten w Vila do Conde przebiega następująco. Na środku ulicy siedzą kobiety, które pełnią identyczną rolę jak się później dowiedziałyśmy jak agencja, tylko, że nie jest to nigdzie zarejestrowane. Jeśli chcemy znaleźć mieszkanie wszyscy skierują nas do nich, a one pokażą nam co mają na daną chwilę, a jest tego bardzo dużo i na pewno uda nam się coś wybrać. Koszt mieszkania dla 4 osób w pierwszym przypadku wynosił 400 euro na miesiąc plus opłaty gaz,

6 elektryczność, woda. Na osobę wypadało miesięcznie około euro. Po przeprowadzce mieszkaliśmy w 5 osób, ponieważ dołączył do nas kolega z Białegostoku. Opłaty wynosiły 450 euro plus gaz. W większości mieszkań nie ma stałej instalacji gazowej, trzeba wymieniać co jakiś czas butlę. Koszt jednej butli to około euro. W zależności od ilości osób i oczywiście zużycia należało przewidzieć 3 butle w ciągu miesiąca. Vila do Conde to miejscowość położona 30km od Porto. W całym Porto i okolicy jest bardzo dobrze rozwinięta sieć metra, dlatego też nie jest problemem dotrzeć w dane miejsce. Koszt pojedynczego biletu do centrum Porto to 2,65 euro, ponieważ musimy pokonać 6 stref, żeby się tam dostać. Można zainwestować w bilet miesięczny, który po okazaniu odpowiedniego dokumentu z adresem zamieszkania w Porto (ponieważ musi to być dowód, że pokonujemy długą trasę na uczelnię) jest sprzedawany ze zniżką i wynosi około 48 euro. Moje problemy Brak ogrzewania w pierwszym mieszkaniu, podczas gdy noce w lutym są jeszcze naprawdę zimne Wydatek około 50 euro na wodomierz w pierwszym mieszkaniu, aby podłączyć wodę. Do tej pory nie wiem, czy było to konieczne Problem z dobrym Internetem. Niestety w mieszkaniach, w których przebywałam nie było stałego dostępu do Internetu, a tak jak i w Polsce, aby mieć stały dostęp bez limitów należy podpisać kontrakt na przynajmniej 12 miesięcy. Udało nam się podłączyć stały Internet za pomocą jednego pendrive a. Internet był zawsze tylko dość wolny, ale dobrze, że chociaż tani (Vodafone) Moje sukcesy Nawiązanie życiowych przyjaźni Brak barier językowych: płynna komunikacja w języku angielskim, momentami nawet w portugalskim (drobne zakupy itp.) Zaznajomienie się z portalem i tanie podróżowanie Organizacja, wraz z ESEIG s Erasmus Buddies, 1st ESEIG s International Dinner Praca i kontakt z ludźmi o różnej mentalności (Portugalczycy, Turcy, Węgrzy, itd.) Nabranie dystansu do samej siebie Spokojniejsze podchodzenie do pewnych spraw, które pojawiając się przed wyjazdem mogły być już prawie mała tragedią Informacje praktyczne Na wydziale, tak się złożyło, że od semestru, na którym byłyśmy, zaczął funkcjonować ESEIG s Erasmus Buddies Project, za który prawie całkowicie odpowiedzialni są studenci. Nie wszystko jest tam jeszcze dobrze dopracowane jednakże dzięki tej działalności, każdemu Erasmusowi został przydzielony jego Buddy, do którego mógł się zawsze zgłosić i który powinien mu udzielić odpowiedniej pomocy. Jest to od razu świetna okazja do poznania nowych ludzi, nawiązania ciekawych kontaktów, poznania nowej kultury

7 Poniżej zamieszczam kontakt do pomysłodawczyni tego projektu oraz najbardziej odpowiedzialnych ludzi, z którymi sama miałam okazję pracować przy organizacji ESEIG s International Dinner i z którymi przed przyjazdem warto nawiązać kontakt: Aline Souza de Mendonça: aline.mendonca@eu.ipp.pt, João (Paladino) Rodrigues: j.saraiva.r@gmail.com, Ogólny eseigsbuddies@eu.ipp.pt Niektórzy studenci mogą wydawać się dziwni, jednak zazwyczaj są bardzo uprzejmi, ale bywa, że boją się mówić po angielsku, potrzebują więcej czasu na nawiązanie kontaktu Jeśli zobaczycie dziwnie ubranych studentów, w kombinezonach (dosłownie) jak z więzienia oznacza to, że są to studenci pierwszego roku. Biorą oni udział w tzw. Praxe, potocznie możemy określić to jako chrzest Najbardziej popularne supermarkety to Cointnente, Pingo Doce (można tam znaleźć polskie produkty, ponieważ jest to odpowiednik polskiej Biedronki) oraz Lidl Na każdym rogu spotkać można małe kafejki Pastelarie, w których zakupimy kawę, głównie espresso bądź tzw. Galão kawa z większą ilością mleka, wszelkiego rodzaju napoje, ciastka (Portugalczycy mają rewelacyjne słodkości!) oraz drobne przekąski SŁODKOŚCI próbujcie wszystkich możliwych ciastek nie do opisania! Najbardziej popularne potrawy przyrządzane są z ryby zw. Bacalhao, czyli dorsz podawany w różnej postaci. Najsłynniejszą z nich jest Bacalhao com natas dorsz w śmietanie. Równie popularną potrawą jest Francesinha Na obiadach akademickich, które są organizowane dla każdego kierunku, studenci śpiewają mnóstwo piosenek, które nawołują do szybkiego wypicia alkoholu. Nie można się wtedy wykręcić, dlatego radzę uważać! Uczestnictwo w takich obiadach jest najlepszym sposobem do nawiązania kontaktu Wyrobienie karty ESN pozwala na darmowe wstępu na imprezy organizowane przez ESN Porto. Wyrobienie karty kosztuje jednorazowo 10 euro, a zaoszczędzamy naprawdę sporo, ponieważ wstęp na imprezę bez niej może nas kosztować około 6 euro, mimo że jesteśmy Erasmusami Wydarzenia, których warto wziąć udział: Academica Semana (tydzień akademicki na wydziale organizowane są ciekawe eventy sportowe oraz tematyczne imprezy pod namiotem przez cały tydzień), Queima das Fitas (największa studencka impreza, odbywająca się na początku maja, trwa około tygodnia i nie ma wtedy zajęć. Bilet na cały tydzień wynosi około euro, jednorazowe wejście to koszt 8-10 euro. Zorganizowany jest również pochód, który trwa od samego rana do późnej nocy), São João (według mnie najlepsze wydarzenie, w którym brałam udział. W wigilię Św. Jana, ludzie gromadzą się na ulicy, każdy z plastikowym młotkiem i bez obaw można uderzać wszystkich dookoła po głowie, całe wydarzenie REWELACJA) Planując wycieczki nie zapomnijcie o południu Portugalii, którego plaże zachwycają Ponadto, w Porto, a raczej po drugiej stronie rzeki czyli w Vila Nova do Gaia, polecam odwiedzić winiarnię, w której poza sezonem można za darmo degustować różne rodzaje wina Porto Jeśli nadarzy się okazja koniecznie trzeba się wybrać na koncert Tuny studencki zespół prezentujący bardzo interesującą muzykę

8 Galeria Rysunek 1. Vila do Conde Rysunek 3. Porto nocą Rysunek 2. Cheesecake Rysunek 4. Free Hugs event

9 Rysunek 5. Queima das Fitas - Cortejo Rysunek 6. Queima das Fitas - Cortejo Rysunek 8. Winiarnia Croft Rysunek 7. ESEIG's International Dinner

10 Rysunek 9. Tuna Rysunek 10. Południe Portugalii - Sagres