PRZEDMIAR ROBÓT. Nazwa obiektu lub robót budowlanych: REMONT KLATKI SCHODOWEJ W DOMU WCZASÓW DZIECIĘCYCH W PRZEMKOWIE.

Transkrypt

1 Nazwa i adres zamawiającego: PRZEDMIAR ROBÓT Nazwa obiektu lub robót budowlanych: REMONT KLATKI SCHODOWEJ W DOMU WCZASÓW DZIECIĘCYCH W PRZEMKOWIE. Lokalizacja robót: Przemków ul. Leśna Górna 1 Nazwy i kody według Wspólnego Słownika Zamówień: CPV: roboty wykończeniowe w zakresie obiektów budowlanych Spis zawartości: 1) przedmiar robót Data opracowania: 13 czerwca 2012 Sporządziła: Rosińska Iwona

2 PREAMBUŁA DO PRZEDMIARU 1. Przedmiar robót powinien być odczytywany w powiązaniu z Instrukcjami dla Oferentów,,Specyfikacjami Technicznymi. UwaŜa się, Ŝe Wykonawca dokładnie zapoznał się ze szczegółowym opisem robót, które naleŝy wykonać i ze sposobem ich wykonania. Całość robót ma być wykonana zgodnie z ich intencją i znaczeniem. Ilości wstawione obok Pozycji w kaŝdym Przedmiarze są wielkościami szacunkowymi, określonymi na podstawie obmiaru robót i zostały podane dla wygody stworzenia wspólnych zasad sporządzania ofert. 2. Podstawą płatności będzie faktyczna ilość zamówionej i wykonanej pracy, tak jak zostanie ona obmierzona przez Wykonawcę i sprawdzona przez Inspektora oraz wyceniona po stawkach i cenach podanych w wycenionym przedmiarze robót, tam gdzie ma to zastosowanie, a poza tym po takich stawkach i cenach, jakie moŝe ustalić Inspektor w ramach postanowień umowy. Obmierzone zostaną tylko pozycje wymienione w przedmiarze robót. Koszty kaŝdej z faz operacyjnych, które muszą po sobie następować dla zapewnienia odpowiedniej ilości wykonania, naleŝy ująć w tej czy innej pozycji. Roboty nieprzewidziane (o ile takie będą miały miejsce) będą mierzone na tych samych zasadach jak te, dla których podano ilości. 3. Krótkie opisy pozycji w przedmiarze robót przedstawione są tylko dla celów identyfikacyjnych i nie powinny w Ŝaden sposób modyfikować bądź anulować szczegółowego opisu zawartego w warunkach umownych lub specyfikacji. Wyceniając poszczególne pozycje, naleŝy odnosić się do specyfikacji w celu uzyskania pełnych wskazówek, informacji, instrukcji lub opisów robót i zastosowanych materiałów. Oczywistym jest teŝ, Ŝe roboty muszą być wykonane według zasad fachowego wykonawstwa i wskazówek Inspektora. 4. Stawki i ceny oferowane w wycenionym przedmiarze robót będą obejmować cały sprzęt budowlany (zabezpieczenie, utrzymanie, uŝytkowanie i naprawy całego sprzętu, urządzeń czy narzędzi), transport (osób, sprzętu, urządzeń, narzędzi, materiałów, wyposaŝenia zaplecza), robociznę, nadzór, testowanie, kontrolę jakości, materiały, montaŝ, konserwację, ubezpieczenie, zysk, podatki i cła wraz z całym ryzykiem ogólnym, zobowiązaniami i obowiązkami przedstawionymi lub sugerowanymi w umowie. 5. Stawka lub cena powinna zostać wpisana przy kaŝdej pozycji wycenionego przedmiaru robót niezaleŝnie od tego, czy podano tam ilość czy teŝ nie. Będzie uznane, Ŝe koszt pozycji, przy których Wykonawca nie wpisał stawki lub ceny, jest pokryty przez inne stawki i ceny wpisane w przedmiarze robót. Stawki i ceny jednostkowe powinny być stałe i nie mogą podlegać Ŝadnym zmianom. 6. Ceny jednostkowe naleŝy podawać bez VAT. 7. Wszystkie ceny i wartości w przedmiarze robót naleŝy podawać z dokładnością do dwóch miejsc po przecinku. 8. Krótkie opisy pozycji w przedmiarze robót przedstawione są tylko dla celów identyfikacyjnych i nie powinny w Ŝaden sposób modyfikować bądź anulować szczegółowego opisu zawartego w preambule do przedmiaru. Wyceniając poszczególne pozycje, naleŝy odnosić się do specyfikacji materiałowych w celu uzyskania pełnych wskazówek, informacji, instrukcji lub opisów robót i zastosowanych materiałów. Oczywistym jest teŝ, Ŝe roboty muszą być wykonane według zasad fachowego wykonawstwa i wskazówek Inspektora. 9. Wszystkie jednostki miary w Przedmiarze Robót są podawane w systemie SI (zgodnie z ISO). 10. Ceny pozycji na powinny być podsumowane w miejscu do tego przeznaczonym na formularzu. 11. Łączna wartość robót winna być podana w Formularzu Oferty Przetargowej. 2

3 OGÓLNA CHARAKTERYSTYKA ROBÓT Roboty budowlane obejmują wykonanie robót tynkarskich, malowania i ułoŝenia okładzin podłogowych na klatce schodowej. SZCZEGÓŁOWA SPECYFIKACJA TECHNICZNA WYKONANIA I ODBIORU ROBÓT BUDOWLANYCH 1. Szczegółowa Specyfikacja Techniczna Wykonania i Odbioru Robót Budowlanych 1.1 SST Szczegółowa Specyfikacja Techniczna Wykonania i Odbioru Robót Budowlanych to zbiór: wymagań w zakresie sposobu wykonania robót budowlanych, wymagań dotyczących właściwości materiałów budowlanych, obejmujących w szczególności właściwości materiałów, wymagań dotyczących sposobu wykonania i oceny prawidłowości wykonania poszczególnych robót oraz określenie zakresu prac, które powinny być ujęte w poszczególnych pozycjach przedmiaru, zaliczanego do dokumentacji projektowej. 1.2 Zakres stosowania SST Standardowa Specyfikacja Techniczna (SST) stanowi podstawę do opracowania szczegółowych specyfikacji technicznych (SST) dokumentów przetargowych i kontraktowych przy zlecaniu i realizacji odpowiednie dla przewidzianych robót, uwzględniające wymagania Zamawiającego oraz konkretne warunki realizacji robót, które są niezbędne do określenia ich standardu i jakości. 1.3 Zakres robót objętych SST Tynk renowacyjny Kod: Tynkowanie Tynki renowacyjne (zwane równieŝ tynkami komorowymi), których dotyczy specyfikacja, stanowią warstwę ochronną, wyrównawczą, magazynującą szkodliwe sole, kształtują równieŝ formę architektoniczną tynkowanego elementu. Nanoszone są ręcznie lub mechanicznie. Producent zaleca je do prowadzenia robót remontowych zawilgoconych i zasolonych murów oraz sklepień szczególnie w obiektach zabytkowych. JeŜeli budynek nie posiada izolacji lub stare uszczelnienie przestało spełniać swoje zadanie, to wilgoć znajdująca się w otoczeniu moŝe bez przeszkód wniknąć do elementów budowli. Wraz z wodą przedostają się do murów roztwory chlorków, siarczanów i azotanów, które następnie transportowane są kapilarnie do wyŝszych partii obiektu. Przy dłuŝszym okresie zawilgocenia, braku zdecydowanej reakcji uŝytkownika moŝe dojść do szeregu niekorzystnych zjawisk. Na murach pojawią się zawilgocenia, przebarwienia powłok malarskich, złuszczenia tynków, wykwity soli. Kryształki soli powstające wewnątrz materiału budowlanego wielokrotnie zwiększają objętość powodując niszczenie tynków i murów. Proces ten moŝe powtarzać się wielokrotnie, bowiem sole higroskopijnie chłoną wilgoć z powietrza. Zjawisko niszczenia tynków i murów zewnętrznych moŝe ulec spotęgowaniu w okresie zimowym na skutek cyklicznego zamarzania wody. Wykonanie nowej izolacji poziomej oraz pionowej przerwie napływ wilgoci w głąb murów. W miarę upływu czasu mury będą wysychać, zgromadzona w nich wilgoć będzie odparowywać. Na powierzchniach ścian będą natomiast krystalizować szkodliwe sole budowlane niszcząc cegły w murze oraz tynki. W obiektach zawilgoconych ściany i stropy mogą być równieŝ poraŝone biologicznie przez mchy, porosty, glony, bakterie oraz grzyby pleśniowe. Prace renowacyjne powinny, więc zmierzać do tego, aby stosować materiały, które będą magazynować krystalizujące sole oraz umoŝliwią stopniowe wysychania zawilgoconym murom i zlikwidują skaŝenia biologiczne. 3

4 Tynki renowacyjne tak jak tynki zwykłe ze względu na miejsce stosowania, rodzaj podłoŝa, rodzaj zaprawy, liczbę warstw i technikę wykonania powinny odpowiadać normie PN-70/B p. 3.4 Roboty tynkowe. Tynki zwykłe. Wymagania i badania przy odbiorze". Przy wykonaniu tynków renowacyjnych naleŝy przestrzegać zasad podanych w normie PN-70/B p Powłoki malarskie Stosować grunty, farby i lakiery dyspersyjne przeznaczone jest do dekoracyjno- ochronnego malowania gładkich ścian, sufitów wewnątrz pomieszczeń wykonanych z tynków cementowych, cementowo- wapiennych, betonu, gipsu, płyt kartonowo gipsowych, odporne na zmywanie wg klasy 2. Odporność powłoki określana jest zgodnie z normą PN-EN ISO 11998, a produkty klasyfikowane są według normy PN-EN Kolorystyka do uzgodnienia z uŝytkownikiem obiektu. 1.4 Określenia podstawowe Określenia podane w niniejszej SST są zgodne z obowiązującymi normami oraz przepisami i oznaczają: roboty budowlane wszystkie czynności związane z wykonaniem prac izolacyjnych zgodnie z ustaleniami dokumentacji projektowej, Wykonawca osoba lub organizacja wykonująca roboty budowlane, wykonanie wszystkie działania przeprowadzane w celu wykonania robót, procedura dokument zapewniający jakość; definiujący, jak, kiedy, gdzie i kto wykonuje i kontroluje poszczególne operacje robocze; procedura moŝe być zastąpiona normami, aprobatami technicznymi i instrukcjami, ustalenia projektowe dane opisujące przedmiot i wymagania dla określonego obiektu lubopisujące roboty niezbędne do jego wykonania, podłoŝe element konstrukcji budowli, budynku, na powierzchni którego wykonana będzie dana operacja, 1.5 Ogólne wymagania dotyczące robót Wykonawca jest odpowiedzialny za jakość wykonania prac oraz za zgodność z dokumentacją projektową, Specyfikacją Techniczną i poleceniami Inspektora Nadzoru. 2. Materiały 2.1 Renowacyjny tynk nawierzchniowy np. Murexin RTN 20 Jednokomponentowa, mineralna, modyfikowana polimerami renowacyjna zaprawa tynkarska na bazie wyselekcjonowanych kruszyw, białego cementu odpornego na działanie szkodliwych soli oraz spoiw hydraulicznych. Dzięki porowatości posiada zdolność do wieloletniej akumulacji produktów krystalizacji soli a wysoka dyfuzyjność daje efekt osuszania ścian. Jest łatwy do obróbki, moŝe być zacierany na gładko. Parametry techniczne: Zapotrzebowanie wody 5,5-6,5 dm3/worek 25kg Wytrzymałość na ściskanie ok. 5 MPa ZuŜycie ok. 12,5kg/m2 na 1cm grubości warstwy Temperatura obróbki od +5ºC do +30ºC Reakcja na ogień klasa A1 Absorpcja wody ok. 0,3 kg/m2 Penetracja wody mniej niŝ 5 mm Przepuszcz. Pary wodnej mniej niŝ 15 Przyczepność do podłoŝa ponad 0,2 MPa Czas mieszania ok. 2-3 min. Czas uŝycia ok. 2 godz. Czas wysychania ok. 1 dzień na 1 mm grubości 4

5 2.2 Renowacyjny tynk podkładowy np. RTP 20 Jednokomponentowa, mineralna, modyfikowana polimerami renowacyjna zaprawa tynkarska na bazie wyselekcjonowanych kruszyw, szarego cementu odpornego na działanie szkodliwych soli oraz spoiw hydraulicznych. Dzięki porowatości posiada zdolność do wieloletniej akumulacji produktów krystalizacji soli a wysoka dyfuzyjność daje efekt osuszania ścian. Jest łatwy do obróbki. Charakteryzuje się dobrą przyczepnością do podłoŝa, moŝe być nakładany warstwą o zmiennej grubości. Parametry techniczne: Zapotrzebowanie wody 4,5-5,0 dm3/worek 25kg Wytrzymałość na ściskanie ok. 5 MPa ZuŜycie ok. 12,5kg/m2 na 1cm grubości warstwy Reakcja na ogień klasa A1 Absorpcja wody W 0 Penetracja wody mniej niŝ 5 mm Przepuszcz. Pary wodnej mniej niŝ 15 Przyczepność do podłoŝa ponad 0,2 MPa Czas mieszania ok. 2-3 min. Czas uŝycia ok. 2 godz. Czas wysychania ok. 1 dzień na 1 mm grubości Grubość warstwy mm w jednej warstwie 2.3 Renowacyjna warstwa szczepna np. RWS 05 Jednokomponentowa, mineralna, modyfikowana polimerami zaprawa na bazie specjalnego cementu odpornego na działanie szkodliwych soli z dodatkiem środków poprawiających przyczepność. Zaprawa wzmacnia podłoŝe przed ułoŝeniem tynków renowacyjnych i wyrównuje jego chłonność. Parametry techniczne: Zapotrzebowanie wody 4,5-5,0 dm3/worek 25kg ZuŜycie ok. 4-5 kg/m2 Reakcja na ogień klasa A1 Absorpcja wody W 0 Penetracja wody mniej niŝ 5 mm Przepuszcz. Pary wodnej mniej niŝ 15 Przyczepność do podłoŝa ponad 0,2 Mpa Czas mieszania ok. 2-3 min. Czas uŝycia ok. 2 godz. Uziarnienie 4mm Temperatura obróbki od +5ºC do +30ºC Renowacyjna warstwa sczepna spełnia wymagania WTA oraz PN-EN 998-1/2003. Dane produktów: Opakowanie worki 25 kg (palety 48 worków = 1200kg) Składowanie przechowywać w suchych i chłodnych pomieszczeniach w oryginalnych opakowaniach do 6 miesięcy. Kolor szary, biały. 2.4 Farby nawierzchniowe do zastosowań wewnętrznych Stosować grunty, farby i lakiery dyspersyjne przeznaczone jest do dekoracyjno- ochronnego malowania gładkich ścian, sufitów wewnątrz pomieszczeń wykonanych z tynków cementowych, cementowo- wapiennych, betonu, gipsu, płyt kartonowo gipsowych, odporne na zmywanie wg klasy 2. Odporność powłoki określana jest zgodnie z normą PN-EN ISO 11998, a produkty klasyfikowane są według normy PN-EN

6 2.5 Woda Do przygotowania zapraw i skraplania podłoŝa stosować moŝna wodę odpowiadającą wymaganiom normy PN-88/B Materiały budowlane. Woda do betonów i zapraw. Bez badań laboratoryjnych moŝna stosować wodociągową wodę pitną. Niedozwolone jest uŝycie wód ściekowych, kanalizacyjnych, bagiennych oraz wód zawierających tłuszcze organiczne, oleje i muł. 2.5 Warunki przyjęcia na budowę materiałów tynkarskich Materiały do robót tynkarskich mogą być przyjęte na budowę, jeŝeli spełniają następujące warunki - są zgodne z wyszczególnieniem i charakterystyką podaną w dokumentacji - są właściwie opakowane i oznakowane - termin przydatności do uŝycia nie został przekroczony - worki zaprawy pod naciskiem nie wskazują na stwardnienie (co mogłoby wskazywać na przechowywanie w wilgotnych warunkach) 3. Sprzęt Wykonawca przystępujący do prac powinien posiadać następujący sprzęt i narzędzia: do przygotowania podłoŝa sprzęt do mycia hydrodynamicznego, młotki, szczotki druciane, urządzenia do skuwania, frezowania, śrutowania i do szlifowania powierzchni betonowych, do przygotowania zapraw mieszarka lub betoniarka wolnospadowa, naczynia i mieszadło na wolnoobrotowej wiertarce do nakładania i zacierania zapraw zwykłe narzędzia tynkarskie (kielnia, paca). 4. Transport Materiały moŝna przewozić dowolnymi środkami transportu wielkością dostosowanego do ilości ładunku. Ładunek powinien być zabezpieczony przed przesuwaniem i przewracaniem. KaŜde opakowanie zawiera etykietę z następującymi danymi: nazwą wyrobu, nazwą i adresem Producenta, datą produkcji i numerem partii produkcyjnej, terminem przydatności do uŝycia, znakiem budowlanym. Wodę, (jeŝeli nie istnieje moŝliwość poboru na miejscu wykonywania robót) naleŝy dowozić w szczelnych i czystych pojemnikach lub cysternach. Zabrania się przewoŝenia i przechowywania wody w opakowaniach po środkach chemicznych lub w takich, w których wcześniej przetrzymywano inne płyny lub substancje mogące zmienić skład chemiczny wody. 5. Wykonanie robót Warunkiem rozpoczęcia wykonywania robót tynkarskich jest zakończenie wszystkich robót montaŝowych których wykonanie w późniejszym czasie naraziłoby wykonane tynki na zniszczenie czy uszkodzenie. Zawilgocone i zasolone obszary tynku usunąć wraz z pasem o szerokości nie mniejszej niŝ 80cm okalającego, nieuszkodzonego tynku. W murze ceglanym spoiny powinny być nie zapełnione zaprawą na głębokość mm od lica muru, dlatego o ile to moŝliwe naleŝy je wyskrobać. Mur i spoiny przetrzeć szczotką drucianą. Wszelkie zabrudzenia, tłuste plamy czy zanieczyszczenia z farb, rdzy, sadzy usunąć przez zmycie 10% roztworem mydła lub przez wypalenie przy pomocy np. palnika gazowego. 5.1 Przygotowanie podłoŝa zgodnie z wytycznymi producenta 5.2 Warstwa szczepna zgodnie z wytycznymi producenta Stare i wilgotne mury obrzucić cienką warstwą za pomocą kielni tak aby obrzutka pokrywała mur maksymalnie w 50% tzw. obrzutka niepełnokryjąca. Na nowych murach warstwa sczepna moŝe pokrywać powierzchnię w 100%. 6

7 NaleŜy chronić świeŝo ułoŝoną wyprawę przed zbyt szybkim wysychaniem od wiatru, temperatury i nasłonecznienia. 5.3 Wykonanie tynków podkładowych zgodnie z wytycznymi producenta Zabrania się stosowania metalowych listew profilowych dla zlicowania powierzchni tynkowanych. JeŜeli juŝ Wykonawca zastosuje je jako prowadnice dla łat tynkarskich, to po wykonaniu tynku naleŝy je wyrwać a miejsca po ich usunięciu naprawić. Dlatego wskazane jest (aby uzyskać prawidłową pod względem równości płaszczyzny powierzchnię) wykonanie tradycyjnych pasów kierunkowych z zaprawy tego samego rodzaju co tynk. Wyznaczenie lica powierzchni tynku wewnątrz pomieszczeń rozpoczyna się od wyznaczenia horyzontu. W tym celu w odległości cm od sufitu, w rogach pomieszczenia, wbija się w ścianę gwoździe tak, aby wystawały ponad najbardziej wysuniętą powierzchnię tyle jaka będzie grubość tynku. Ich wysokość względem siebie sprawdzić naleŝy za pomocą węŝa wodnego, poziomicy laserowej lub innego przyrządu. Pomiędzy nimi rozciąga się sznurek malarski i na jego linii osadza się gwoździe lub kołki na zaprawie, z której mamy wykonać tynk. Do osadzenia klocków nie naleŝy uŝywać zaprawy gipsowej, powoduje ona bowiem powstawanie plam na tynku. RównieŜ gips, którym umocowane są puszki instalacyjne lub przewody elektryczne naleŝy usunąć a elementy te zamocować np. klejem mineralnym do glazury. Po wyznaczeniu horyzontu przystępuje się do wyznaczania lica powierzchni przyszłego tynku. W tym celu do główki skrajnego tj. naroŝnego gwoździa wyznaczającego horyzont przykłada się pion i po opuszczeniu go aŝ do podłogi wbija się w spoinę ściany, w odległości 15 do 20cm od podłogi, nowy gwóźdź tak, aby jego główka dotykała sznura pionu. Z kolei między tymi gwoździami napina się sznur i wzdłuŝ niego osadza w ścianie klocki w odległości od 1,5 do 2m. Jednocześnie naleŝy zwrócić uwagę na to, aby powierzchnie wszystkich klocków licowały w linii pionowej z napiętym sznurem. Tę samą czynność trzeba powtórzyć, opuszczając pion z drugiego skrajnego gwoździa, umieszczonego na tej samej ścianie. Następnie naciąga się sznur między gwoździami pionowych, skrajnych rzędów i stosownie do linii wytyczonej sznurem osadza się klocki w pionowych liniach, podobnie jak poprzednio. MoŜna, przy wprawie tynkarza, zamiast klocków zastosować narzucone placki zaprawy wyrównane packą. Po wykonaniu placków lub osadzeniu kołków przystępuje się do wykonania pasów kierunkowych, w gwarze murarskiej operacja ta potocznie nazywana jest biciem pasów". Polega ono na tym, Ŝe na pionowe linie wyznaczone między plackami lub klockami narzuca się pasy z zaprawy i ściąga się je łatą równo z powierzchnią placków lub klocków. UŜyta zaprawa musi być ta sama co tynk. Po stęŝeniu zaprawy na pasach usuwa się gwoździe lub klocki, a pozostałe po nich ślady zaciera narzutem z kielni. Ten tradycyjny sposób jest pracochłonny, ale umoŝliwia precyzyjne wyznaczenie płaszczyzny ściany. MoŜna zamiast tego stosować listwy drewniane, ale jak wyŝej to opisano, muszą one zostać usunięte przed ostatecznym wykończeniem powierzchni a do ich przymocowania zabrania się stosowanie gipsu lub klejów zawierających gips. Analogicznie wykonuje się tą operację na powierzchniach zewnętrznych ścian. W trakcie tynkowania naleŝy utrzymywać w czystości podesty rusztowań czy posadzkę (wewnątrz pomieszczeń), aby moŝliwe było ponowne uŝycie zaprawy, która spadnie w trakcie wykonywania narzutu. Zaprawę narzuca się kielnią bądź czerpakiem równomiernie na tynkowaną powierzchnię. Sąsiednie rzuty powinny zazębiać się między sobą, dopuszczalne są niewielkie prześwity podłoŝa. Nadmiar naleŝy ściągać łatą lub deską prowadząc ją ruchem falistym po pasach kierunkowych lub listwach. Zgarnięty nadmiar zaprawy wrzuca się do skrzyni. Narzut w naroŝach najlepiej wyrównać za pomocą pac w kształcie kątownika z ostrym lub owalnym naroŝem. We wnękach, na słupach itp. narzut wykonuje się przy zastosowaniu wzorników prowadzonych na tymczasowo zamocowanych listwach prowadzących (prowadnicach). 5.4 Wykonanie tynków nawierzchniowych zgodnie z wytycznymi producenta 7

8 ŚwieŜo wykonane powierzchnie naleŝy chronić przed bezpośrednim nasłonecznieniem, deszczem, obciąŝeniami mechanicznymi, zakurzeniem czy zapyleniem. 5.5 Podczas wykonywania prac malarskich naleŝy skontrolować przestrzeganie zaleceń producenta systemu powłokowego. Szczególną uwagę naleŝy zwrócić na: grubości nakładanych powłok, teksturę, metodę nakładania, przygotowanie podłoŝa, trzymanie się receptury. 6. Kontrola jakości robót NaleŜy przeprowadzić badanie materiałów i podłoŝa, a z kaŝdej czynności sporządzić odrębny protokół. 6.1 Badania przed przystąpieniem do robót Materiały: NaleŜy sprawdzić zgodność dostarczonych materiałów z SST. Skontrolować naleŝy terminy przydatności, zgodność wagową. PodłoŜa: Obrabiane podłoŝe musi być wytrzymałe, wyrównane, chropowate i oczyszczone z zanieczyszczeń (pyłów, tłustych plam, zabrudzeń wapnem). Geometria podłoŝa powinna być zgodna z projektem a odchyłki wymiarowe, równość powierzchni winny mieścić się w zakładanej tolerancji (jeŝeli nie są określone warunki to: podłoŝe nie powinno wykazywać prześwitów pomiędzy dwumetrową łatą a powierzchnią większych niŝ 5mm, odchylenia podłoŝa od płaszczyzny poziomej lub spadku nie powinny być większe niŝ +/-5mm na całej długości lub szerokości podłoŝa i nie powinny powodować zaniku zakładanego spadku). Szczeliny dylatacyjne powinny być nieprzerwane i wypełnione właściwymi materiałami. 6.2 Badania w czasie robót Częstotliwość oraz zakres badań zgonie z przywołanymi normami. 6.3 Badania przy odbiorze Badania tynków zwykłych jak i renowacyjnych powinny być przeprowadzane w sposób podany w normach i powinny umoŝliwić ocenę wszystkich wymagań, a w szczególności: zgodności z dokumentacją projektową i zmianami w dokumentacji powykonawczej, jakości zastosowanych materiałów i wyrobów, prawidłowości przygotowania podłoŝy, mrozoodporności tynków zewnętrznych, przyczepności tynków do podłoŝa, grubości tynku, wyglądu powierzchni tynku, prawidłowości wykonania powierzchni i krawędzi tynku, przestrzegania właściwej długości przerw technologicznych między poszczególnymi warstwami, wykończenie tynku na naroŝach, stykach i szczelinach dylatacyjnych. Badania powłok malarskich przy odbiorze: 1. Sprawdzenie wyglądu zewnętrznego wizualnie, okiem nieuzbrojonym w świetle rozproszonym z odległości około 0,5 m. Podczas odbioru niedopuszczalne jest zabrudzenie farbami powierzchni przylegających oraz występowanie powierzchni niemalowanych (fot. 2, 3). 2. Sprawdzenie zgodności barwy i połysku przez porównanie w świetle rozproszonym barwy i połysku wyschniętej powłoki ze wzorcem producenta. 3. Sprawdzenie odporności powłoki na wycieranie przez lekkie, kilkukrotne pocieranie jej powierzchni wełnianą lub bawełnianą szmatką w kolorze kontrastowym do powłoki. Powłokę naleŝy uznać za odporną na wycieranie, jeŝeli na szmatce nie wystąpiły ślady farby. 4. Sprawdzenie przyczepności powłoki: 8

9 - na podłoŝach mineralnych i mineralno-włóknistych przez wykonanie skalpelem siatki nacięć prostopadłych o boku oczka 5 mm, po 10 oczek w kaŝdą stronę, a następnie przetarciu pędzlem naciętej powłoki; przyczepność powłoki naleŝy uznać za dobrą, jeŝeli Ŝaden z kwadracików nie wypadnie (fot. 4); - na podłoŝach drewnianych i metalowych metodą opisaną w normie PN-EN ISO 2409 (badanie metodą siatki nacięć). 5. Sprawdzenie odporności na zmywanie przez pięciokrotne silne potarcie powłoki mokrą namydloną szczotką z twardej szczeciny, a następnie dokładne spłukanie jej wodą za pomocą miękkiego pędzla. Powłokę naleŝy uznać za odporną na zmywanie, jeŝeli piana mydlana na szczotce nie ulegnie zabarwieniu oraz jeŝeli po wyschnięciu cała badana powłoka będzie miała jednakową barwę i nie powstaną prześwity podłoŝa. 6. Sprawdzenie twardości przez lekkie przesunięcie po powierzchni osełki z drobnoziarnistego miękkiego piaskowca. Na powłokach nie powinno to pozostawić rys widocznych okiem nieuzbrojonym w rozproszonym świetle dziennym z odległości około 0,5 m. W przypadku przeprowadzenia ww. czynności przez inspektora nadzoru inwestorskiego wyniki kontroli i badań powłok powinny być odnotowane w formie protokółu z kontroli i badań. Roboty malarskie wykonane niezgodnie z wymienionymi wymaganiami mogą być odebrane, pod warunkiem Ŝe odstępstwa nie obniŝają właściwości uŝytkowych i komfortu uŝytkowania. W przeciwnym wypadku naleŝy je poprawić i przedstawić do ponownego odbioru. Protokół odbioru powinien zawierać: - ocenę wyników badań, - stwierdzenie zgodności lub niezgodności wykonania robót z zamówieniem, - wykaz wad i usterek ze wskazaniem sposobu ich usunięcia. 7. Obmiar robót Powierzchnię oblicza się w metrach kwadratowych zgodnie z zasadami przedmiarowania opisanymi w Katalogu Nakładów Rzeczowych KNR 2-02 Rozdział 08 i 09 Zasady przedmiarowania. 8. Odbiór robót 8.1 Odbiór podłoŝa Odbiór podłoŝa naleŝy przeprowadzić bezpośrednio przed przystąpieniem do robót. Uznaje się, Ŝe roboty zostały wykonane prawidłowo, jeŝeli wszystkie operacje technologiczne wymienione w pkt. 6 zostały ocenione pozytywnie. 8.2 Odbiór tynków podkładowych Roboty uznaje się za wykonane zgodne z dokumentacją projektową, SST i wymaganiami Inspektora nadzoru, jeŝeli wszystkie pomiary i badania omówione w pkt.6, dały pozytywne wyniki. JeŜeli chociaŝ jeden wynik badania daje wynik negatywny, tynk nie powinien być odebrany. W takim przypadku naleŝy przyjąć jedno z następujących rozwiązań: tynk poprawić i przedstawić do ponownego odbioru, jeŝeli odchylenia od wymagań nie zagraŝają bezpieczeństwu uŝytkowania i trwałości tynku, zaliczyć tynk do niŝszej kategorii, w przypadku, gdy nie są moŝliwe podane wyŝej rozwiązania, usunąć tynk i ponownie wykonać roboty tynkowe. 8.3 Odbiór końcowy tynków Ocenie podlegają ukształtowanie powierzchni, krawędzie, przecięcia powierzchni oraz kąty dwu ścienne powinny być zgodne z dokumentacją projektową. 9

10 Dopuszczalne odchylenia powierzchni tynku od płaszczyzny i odchylenie krawędzi od linii prostej nie mogą być większe niŝ 3mm i w liczbie nie większej niŝ 3 na całej długości kontrolnej dwumetrowej łaty. Odchylenie powierzchni i krawędzi od kierunku: pionowego nie mogą być większe niŝ 2mm na 1mb i ogółem nie więcej niŝ 4mm w pomieszczeniu, poziomego nie mogą być większe niŝ 3mm na 1mb i ogółem nie więcej niŝ 6mm na całej powierzchni między przegrodami pionowymi (ścianami, belkami itp.). PowyŜsze ma zastosowanie, gdy inspektor nie określi innych dopuszczalnych odchyłek. Niedopuszczalne są następujące wady: wykwity w postaci nalotów krystalizujących soli na powierzchni tynków, pleśni itp., trwałe ślady zacieków na powierzchni, odstawanie, odparzenia i pęcherze wskutek niedostatecznej przyczepności tynku do podłoŝa, spękania tynków. Odbiór gotowych tynków powinien być potwierdzony protokołem, który powinien zawierać: ocenę wyników badań, wykaz wad i usterek ze wskazaniem moŝliwości ich usunięcia, stwierdzenia zgodności lub niezgodności wykonania z zamówieniem. 9. Podstawy płatności JeŜeli umowa nie stanowi inaczej płaci się za kaŝdy m2 wykonania robót na ścianach i kaŝdy metr bieŝący ościeŝy, opasek i profili ciągnionych według ceny wykonania zaoferowanej przez Wykonawcę i przyjętych przez Zamawiającego. 10. Przepisy związane PN-EN :2000 Metody badań zapraw do murów. Określenie konsystencji świeŝej zaprawy (za pomocą stolika rozpływu) PN-EN :2000 Metody badań zapraw do murów. Określenie konsystencji świeŝej zaprawy (za pomocą penetrometru) PN-EN :2002 Metody badań zapraw do murów. Część 12. Określenie przyczepności do podłoŝa stwardniałych zapraw na obrzutkę i do tynkowania PN-B-10106:1997 Tynki i zaprawy budowlane. Masy tynkarskie do wypraw pocienionych PN-B-10109:1998 Tynki i zaprawy budowlane. Suche mieszanki tynkarskie PN-70/B Roboty tynkowe. Tynki zwykłe. Wymagania i badania przy odbiorze PN-65/B Roboty tynkowe. Tynki szlachetne. Wymagania i badania przy odbiorze PN-EN :2000 Metody badań zapraw do murów. Pobieranie i przygotowanie próbek zapraw do murów PN-88/B Materiały budowlane. Woda do betonów i zapraw PN-EN ISO 4618:2007 Farby i lakiery Terminy i definicje PN-B-10102:1991 Farby do elewacji budynków Wymagania i badania PN-C-81913:1998 Farby dyspersyjne do malowania elewacji budynków PN-EN 927-1:2000 Farby i lakiery Wyroby lakierowe i systemy powłokowe na drewno zastosowane na zewnątrz Klasyfikacja i dobór PN-EN 927-2:2007 Farby i lakiery Wyroby lakierowe i systemy powłokowe na drewno zastosowane na zewnątrz Część 2: Wymagania eksploatacyjne PN-EN 13300:2002 Farby i lakiery Wodne wyroby lakierowe i systemy powłokowe na wewnętrzne ściany i sufity Klasyfikacja 10