Tematy: Istota odsyłaczy Etykieta Odsyłacze Mapy odsyłaczy na obrazkach

Transkrypt

1 Tematy: Istota odsyłaczy Etykieta Odsyłacze Mapy odsyłaczy na obrazkach Odsyłacze O rozdziale: Rozdział Odsyłacze wyjaśnia, w jaki sposób za pomoc ą odsyłaczy hipertekstowych wiążemy ze sob ą rozmaite zasoby w World Wide Web, dzię ki czemu możemy za pomoc ą kliknięć przenosić si ę w inne miejsca w Internecie lub w tym samej witrynie, pobierać pliki, uruchamiać poczt ę itd. Istota odsyłaczy Odsyłacze (inaczej: hiperłącza, łącza hipertekstowe, odnośniki, linki) s ą chyba najbardziej charakterystycznym elementem dokumentów w ś wiatowej sieci World Wide Web. Bez odsyłaczy nie istniałyby powiązania mię dzy dokumentami na tym samym serwerze, w tym samym mieście, kraju czy kontynencie. Dzię ki odsyłaczom można wiązać ze sob ą poszczególne strony, a doskonałym przykładem ich roli jest choćby niniejszy kurs, który został opracowany na wielu, powiązanych ze sob ą stronach. Gdyby nie było odsyłaczy, cała treś ć kursu musiałaby zostać przedstawiona na jednej stronie, która byłaby dość uciąż liwa w czytaniu. Odsyłacz jest niczym innym, jak wskazaniem jakiego ś innego miejsca. Kliknię cie na takim wskazaniu przenosi uż ytkownika do docelowego miejsca, przy czym moż e to być z powodzeniem miejsce na tej samej stronie, inna strona w ramach tego samego, złożonego dokumentu, a nawet strona na drugim końcu ś wiata. Użytkownik nie musi nawet w gruncie rzeczy wiedzieć, że powiązane ze sobą tematycznie informacje znajduj ą si ę w miejscach oddalonych od siebie nawet o tysiące kilometrów. Najważniejsze jest ich tematyczne powią zanie, a nie lokalizacja. Gdy na przykład czytamy stron ę zawierając ą opis jakiej ś choroby, możemy sięgną ć do całkiem innego miejsca w poszukiwaniu jej etiologii, a do jeszcze innego, gdy będziemy chcieli przeczytać o jej ogniskach. Hipertekstowe odsyłacze w World Wide Web można porównać ze spisem treś ci czy odsyłaczami w książce. Informacja, że na stronie 154 znajduje si ę rozdział pod jakim ś tytułem, a na stronie 87 tabela, na któr ą powołujemy si ę w jakimś miejscu książ ki, jest de facto odsyłaczem, choć czytelnik musi wykonać "skok" samodzielnie, wertując po prostu kartki. Elektroniczne odsyłacze s ą znacznie wygodniejsze w obsłudze. Odsyłacz można te ż potraktować jak swoistą dygresj ę. Warto jednak zwrócić uwag ę, że zbyt duż a liczba odsyłaczy, zwłaszcza w tekście o charakterze na poły "beletrystycznym", moż e rozpraszać czytelnika, chyba że strona zawiera po prostu z założenia odsyłacze do jakich ś ź ródeł. Warto je jednak stosować z umiarem. Etykieta Można wyróżnić dwa rodzaje konstrukcji odsyłaczowych: do etykiet i do stron.

2 Etykieta (zwana te ż zakładk ą lub kotwic ą - ang. anchor) jest znakiem, swoistą elektroniczn ą zakładk ą, podobn ą do zakładek w książce, która zaznacza jakieś miejsce w tekście. Gdy utworzymy etykiet ę, będziemy mogli si ę odwoływać nie tylko do zawierającej j ą strony, ale i do konkretnego miejsca na stronie. W ten sposób czytelnik będzie mógł natychmiast skoczyć do wskazanego punktu. Konstrukcja etykiety jest następująca: <a name="nazwa_etykiety"> </a> Zauważmy, że w taki właś nie sposób zostały utworzone etykiety na stronach kursu. Umożliwiło to zbudowanie czego ś w rodzaju spisów treś ci na poszczególnych stronach, u góry, które pozwalaj ą szybko skoczyć do opisu wybranego zagadnienia. Możemy utworzyć w dokumencie dowoln ą liczb ę etykiet, które będ ą służ yć jako punkty docelowe dla róż nych odsyłaczy. Jest to szczególnie wygodne w przypadku dużych objętościowo stron, wymagają cych podzielenia na pewne logiczne fragmenty, aby były łatwiejsze w czytaniu. Spis zagadnie ń z wykorzystaniem odsyłaczy do etykiet-zakładek jest bardzo czę sto stosowany w Internecie. Konieczne jest stosowanie cudzysłowu obejmują cego etykiety, podobnie jak i adresów w odsyłaczach. Gdy etykieta zawiera kilka wyrazów, ich uż ycie jest wręcz niezbędne, aby definicja była poprawna. Należy te ż zwracać uwag ę na wielkość liter, gdy ż s ą one na ogół rozróżniane. Należy zalecać uż ywanie małych liter zarówno w etykietach, jak i odsyłaczach do nich. Uwaga: wielowyrazowe zakładki, nawet ujęte w cudzysłowy, s ą ignorowane przez niektóre przeglądarki, np. Lynx. Można temu zaradzić, łączą c wyrazy, np. "to_jest_zakładka_dla_pewnego_tematu". Odsyłacze Czym jest odsyłacz? Odsyłaczem jest konstrukcja, która wskazuje pewne miejsce w Internecie i pozwala skoczyć do niego za pomoc ą kliknięcia na niej myszk ą. Jej budowę można obrazowo przedstawić w postaci:

3 <a href="miejsce_docelowe">tekst, na którym należy klikną ć</a> Gdy utworzymy odsyłacz, ciąg znaków "tekst, na którym należy kliknąć" bę dzie zaznaczony innym kolorem, zazwyczaj niebieskim, i podkreślony (choć moż na to zmienić). Na przykład odsyłacz do miesięcznika PC World Komputer: <a href=" znajdziesz miesię cznik PC World Komputer</a> Tutaj znajdziesz miesięcznik PC World Komputer Gdy przesuniesz kursor myszki nad odsyłacz, kursor przyjmie postać rą czki, natomiast w wierszu statusu przeglądarki powinna si ę pojawić informacja Kliknię cie spowoduje natychmiastowy skok do wskazanego miejsca ("natychmiastowość" jest pojęciem wzglę dnym - niekiedy trwa to całkiem długo, jeśli łącza s ą przeciążone...). ISTOTNA UWAGA: przy tworzeniu odsyłaczy należy zwracać uwag ę na wielkoś ć liter w odsyłaczach. Dla wielu serwerów internetowych ta sama wielka i mała litera s ą dwoma różnymi znakami, wię c "MojaFirma" nie jest tym samym co "mojafirma". Praktyka pokazuje, ż e wiele osób nie zwraca na to uwagi, wskutek czego nie moż na wczytać strony albo obrazka czy pliku dźwiękowego na konkretnej stronie - gdy plik na serwerze zawiera jakie ś wielkie litery, koniecznie należy to uwzględnić w odsyłaczu. Informacje o A Do jakich miejsc możemy si ę odwoływać? Oczywiście najczęś ciej stosujemy odsyłacze do stron WWW, których charakterystycznym elementem jest ciąg Konstrukcja może wię c mieć postać: <a href=" odsyłacza</a>.

4 W pokazanym wyżej przykładzie PC World Komputera posłużyliśmy si ę adresem gdzie host=www, a domena=pcworld.pl. Konieczne jest oczywiście użycie w adresie na początku Zauważmy od razu, że taki adres powoduje wywołanie głównej (domyś lnej) strony WWW. Nazwy strony nie podawaliśmy. Dlatego zaleca si ę, aby strona główna serwisu była plikiem o nazwie index.htm lub index.html. Naturalnie pomijamy tutaj sytuacj ę, gdy w serwisie stosowany jest język skryptowy server- side, np. PHP - wtedy rozszerzenie pliku ma zwykle postać.php. Gdy zamieszczamy w naszym dokumencie jaki ś odsyłacz do strony znajdują cej si ę gdzie ś w świecie, należ y po prostu przepisać ten adres w trakcie sesji w Internecie. Często jednak będziemy si ę odwoływali do stron samodzielnie sporzą dzonych i wtedy wystarczy po prostu podawać nazwy samych plików, bez konieczności definiowania adresu http. Najwygodniej jest wówczas oczywiś cie ulokować wszystkie strony i niezbędne pliki graficzne, którymi upstrzyliś my nasz dokument, w jednym katalogu. Znacznie uprości to ż ycie w trakcie konstruowania dokumentu. Jeśli jednak prowadzimy wię kszy serwis, lepiej jest utworzyć w naszym komputerze i na serwerze odrę bne katalogi tematyczne, a dla grafiki wyznaczyć nawet osobny folder, dzięki czemu będziemy si ę mogli do nich wygodnie odwoływać, jeśli zajdzie taka potrzeba. Praktyczna uwaga: gdy chcemy wstawić do dokumentu jaki ś adres, który znaleźliśmy w Internecie, nie jest konieczne rę czne przepisywanie adresu. Można postąpić w następujący sposób: Jeśli używasz Firefoksa lub Oper ę, ustaw kursor na odsyłaczu, kliknij prawym przyciskiem myszki i wybierz opcj ę Kopiuj adres odnoś nika. Przejd ź do redagowanego dokumentu i wstaw ze schowka skopiowany adres. Jeśli uż ywasz Internet Explorera PL, ustaw kursor nad odsyłaczem, kliknij prawym przyciskiem myszki i wybierz opcj ę Kopiuj skrót. W redagowanym dokumencie wstaw ze schowka skopiowany adres. W dokumencie możemy zamieszczać odsyłacze do róż nych typów plików. Najczęściej jest to dokument HTML, choć równie dobrze moż e to być plik tekstowy (TXT), obrazek GIF lub JPG, plik dźwię kowy WAV, MID, AU czu AIFF, dokument Worda, plik Acrobata. Przeglądarki s ą uwraż liwione na pewne typy plików, zawierając wbudowane wewnętrzne przeglą darki (odtwarzacze) danych plików. Na przykład w Firefoksie, Operze czy Internet Explorerze zostanie bez kłopotu zaprezentowany obrazek GIF czy plik tekstowy. Poniewa ż jednak nierzadko w dokumentach internetowych s ą umieszczane odsyłacze do innych plików, konieczne si ę stało zaangaż owanie do ich obsługi

5 albo zewnę trznych aplikacji, albo specjalnych wtyczek (plug-ins), które pozwalaj ą obejrzeć dany dokument bezpośrednio z poziomu przeglą darki, z użyciem pojawiającego si ę dodatkowego menu (na ekranie lub pod prawym klawiszem myszki). Doczekaliśmy si ę ju ż wielu "wtyczek" - VR, VRML, EVY, PDF, CMX itd. S ą one bezpłatnie dostępne w Internecie. Jest jednak także faktem, ż e same przeglądarki coraz częściej samodzielnie obsługuj ą rozmaite nietypowe formaty. Jeśli przeglą darka nie zawiera wbudowanej obsługi pliku danego typu ani nie istnieje stosowny plug-in, możemy si ę także posłużyć aplikacj ą w naszym komputerze. Na przykład plik Worda można obejrzeć za pomoc ą Worda lub Word Viewera, a nowsze wersje Internet Explorera potrafi ą bezpoś rednio wczytać plik Worda, jeśli edytor jest obecny na dysku. Przeglądark ę moż na nauczyć reagowania na określone typy plików, co zwykle odbywa si ę w oknie dialogowym preferencji. Odsyłacze absolutne i względne Warto wiedzieć, że rozróżniamy odsyłacze absolutne i wzglę dne (relatywne). Pierwsze zawieraj ą pełny adres internetowy strony, natomiast drugie jedynie fragment ścieżki dostępu. Adresem absolutnym jest np. strona PC World Komputera: Adresem relatywnym jest np. adres jakiej ś wiadomości w numerze miesię cznika PC World Komputer: /news/96251.html Adres relatywny korzysta z pełnego adresu strony, na której si ę znajduje. Skoro strona główna PC World Komputera ma adres:

6 to automatycznie odsyłacz relatywny wiadomości jest interpretowany jako: Wiadomość jest położona o szczebel niżej w hierarchii katalogów. Stosowanie odsyłaczy relatywnych jest charakterystyczne dla danego serwisu. Autor nie musi si ę troszczyć o podawanie pełnego adresu - wystarczy, ż e poda tylko niezbędny fragment, gdy ż reszt ę przeglą darka doda sama. Odsyłacze absolutne s ą (absolutnie :-)) konieczne, gdy wskazujemy miejsca na innych serwerach. Przypomnijmy sobie w tym miejscu uwagi dotyczą ce polecenia <base> w nagłówku strony <head>. w rozdziale Struktura dokumentu. Wpisanie adresu strony bazowej w nagłówku może nas uchronić od koniecznoś ci przepisywania wszystkich adresów relatywnych, gdy z jakich ś powodów przenosimy stron ę w inne miejsce i grozi nam utrata aktualności odsyłaczy względnych. Kilka prostych przykładów: Odsyłacz do innej strony HTML (w tym samym katalogu): <a href="nazwa_strony.html">edytor Pajączek</a> Edytor Pajączek Odsyłacz do innej strony w katalogu podrzędnym <a href="katalog_podrzędny/nazwa_strony.html">inna strona</a> Odsyłacz do strony w innym katalogu, równorzędnym w hierarchii:

7 <a href="../katalog_równorzędny/nazwa_strony.html">jeszcze inna strona</ a> Dwie kropki w adresie nakazuj ą przeglądarce "zajrzeć wyż ej" w hierarchii katalogów, "zejść" do nowego katalogu i przywołać żądan ą stron ę. Odsyłacz do pliku tekstowego TXT <a href="plik_tekstowy.txt">plik tekstowy TXT</a> Plik tekstowy TXT Odsyłacz do pliku graficznego GIF <a href="plik_graficzny.gif">plik graficzny GIF</a> Plik graficzny GIF Odsyłacz do pliku dźwiękowego <a href="../multimed/pinkpant.mid">plik dźwiękowy</a> Plik dźwiękowy Odsyłacz do pliku PDF

8 <a href="licence.pdf">dokument PDF</a> Dokument PDF ukazuje si ę zwykle bezpośrednio w przeglą darce (Internet Explorer i Firefox) i jest opatrzony narzędziami nawigacyjno-zarządzają cymi Acrobat Readera. Sam Reader uruchamia si ę także w tle (odrę bna "instancja"), jeśli jest to wersja 3, natomiast w wersji 4 uruchamia si ę wyłą cznie jako wtyczka w przeglą darce. Ponadto wersja 4 Readera pozwala zapisywać plik PDF bezpośrednio z poziomu przeglą darki (ikonka dyskietki w menu Readera), na co nie pozwala wersja 3. Opera uruchamia osobn ą instancj ę Acroba Readera. dokument PDF - dokument ma objętość 9 KB Obszerniejsze informacje o sposobach dołą czania plików multimedialnych do dokumentów WWW s ą zawarte na stronie Multimedia. Odsyłacze do etykiet Powiedzieliśmy wyż ej, jak tworzyć odsyłacze do innych dokumentów. Ale nieco wcześniej mówiliśmy także o etykietach, wię c warto teraz powiedzieć, jak tworzyć odsyłacze do etykiet. Konstrukcja jest bardzo prosta: <a href="strona.htm#nazwa_etykiety">tekst</a> Zwróć uwag ę na znak # oddzielający nazw ę strony od nazwy etykiety. Jeśli tworzymy odsyłacz do etykiety na tej samej stronie, wystarczy uż yć samej nazwy etykiety, czyli: <a href="#nazwa_etykiety">tekst, na którym należy kliknąć</a>

9 Uwaga: należy zwrócić uwag ę na wielkoś ć liter w etykiecie. Gdy etykieta rozpoczyna si ę z wielkiej litery, takż e odsyłacz powinien zawierać nazw ę etykiety pisan ą z wielkiej litery. Poniższy przykład pozwoli skoczyć do punktu poświę conego istocie odsyłaczy, na początku tej strony. Uż yto tu odwołania do etykiety #istota, umieszczonej wcześniej przy punkcie Istota odsyłaczy. Przeczytaj uwagi o istocie odsyłaczy Informacje o odsyłaczach w dokumencie zawierającym ramki s ą podane na stronie poświę conej ramkom. Odsyłacze do poczty elektronicznej i FTP Często stosowanym odsyłaczem jest konstrukcja pozwalają ca czytelnikowi strony wysłać do jej autora (lub jakiejkolwiek innej osoby) poczt ę elektroniczn ą. Jej konstrukcja wygląda następująco: <a href="mailto:imie_nazwisko@adres">tutaj kliknij</a> Przykładowa zachęta do wysłania listu mogłaby wyglądać następująco: <a href="mailto:wimmer@helion.pl">jeś li chcesz mi nawrzucać, kliknij w tym miejscu</a> co w praktyce przybrałoby postać: Jeśli chcesz mi nawrzucać, kliknij w tym miejscu

10 albo, w bardziej stonowanej formie: Wyślij list do autora strony Oczywiście w miejscu, gdzie należy kliknąć, można te ż po prostu podać adres poczty, aby był widoczny bezpośrednio na ekranie przeglądarki. Moż emy jeszcze dodatkowo opatrzyć odsyłacz stosownym obrazkiem. W tym miejscu zastosujemy obrazek .png, wstawiając definicj ę przed adresem. Wyślij list do autora strony Zauwa ż, ż e gdy przesuniesz kursor nad odsyłacz, w wierszu statusu przeglądarki pojawi si ę kontrolna informacja mailto:wimmer@helion.pl (Firefox i Opera) lub Wysyła poczt ę do: mailto:wimmer@helion.pl (Internet Explorer) Do kategorii sztuczek można zaliczyć technik ę wstę pnego opatrywania listu predefiniowanymi informacjami. Gdybyś my sobie zaż yczyli, aby w momencie wysyłania poczty przez czytelnika strony w polu tematu listu pojawiła si ę jaka ś domyślna treś ć, możemy zdefiniować odsyłacz na przykład tak: <a href="mailto:wimmer@helion.pl?subject=panie Wimmer, mam tak ą spraw ę:"> W podobny sposób moż na predefiniować adres odbiorcy, do którego idzie kopia listu: <a href="mailto:wimmer@helion.pl?cc=jan.kowalski@firma.pl"> albo tzw. lepa lub ukryta kopia, czyli BCC ( aden inny odbiorca ś ż listu nie zobaczy tego adresu):

11 <a Można te ż zdefiniować fragment ciała listu, a więc już bezpośrednio w oknie edycji: <a href="mailto:wimmer@helion.pl?body=panie Wimmer, ja w takiej sprawie..."> Poczt ę może te ż otrzymać kilka osób jednocześ nie, adresowanych w polu głównym. Adresy trzeba rozdzielić po prostu średnikami: <a href="mailto:wimmer@helion.pl;jan.kowalski@firma.pl"> Powstaje pytanie, czy można połą czyć wszystkie te elementy "do kupy". Otó ż można i robi si ę to prosto, stosując jako łącznik cią g &. <a href="mailto:wimmer@helion.pl?cc=jan.kowal@firma.pl& bcc=jozef.kwiatek@firma.pl&subject=bardzo waż ny list& body=witajcie Panowie">Wyślij poczt ę</a> No to wypróbujmy - prosz ę, kliknij, ale nie wysyłaj :-) Przy definiowaniu adresu poczty (a nawet szerzej, pełnego adresu) możesz się także posłuż yć znacznikiem logicznym <address> </address>, który automatycznie nada odpowiedni atrybut (zazwyczaj interpretowany przez przeglądarki jako kursywa), a całość umieścić w obramowanym bloku div. <div style="border: 3px double olive; width:250px; "> <address> dane adresowe </address> </div> Paweł Wimmer Dziennikarz prasy komputerowej Warszawa wimmer@helion.pl Równie często stosowan ą usług ą jest FTP, który pozwala sięgną ć do serwera FTP w poszukiwaniu jakich ś plików - można w ten sposób wskazać położ enie

12 jakiego ś shareware'owego programu. Nasze wydawnictwo posiada swój własny serwer, z którego moż na skopiować np. listingi zamieszczane w dziale Dla Praktyków w PCkurierze, publikacje elektroniczne czy oprogramowanie. Korzystamy tutaj z protokołu File Transfer Protocol - stąd nazwa FTP. Odpowiednia konstrukcja wskazująca na FTP ma postać: <a href="ftp://ftp.adres">jaki ś tekst</a> Gdybyśmy chcieli sięgnąć do serwera Wydawnictwa Lupus, moż emy podać odsyłacz (ju ż nieaktualny): <a href="ftp://ftp.polbox.com.pl/library/!lupus">tutaj znajdziesz listingi Dla Praktyków</a> Możemy także dać bezpośredni odsyłacz do pliku: <a href="ftp://ftp.polbox.com.pl/library/!lupus/hpauthor.zip">podrę cznik Home Page Author</a> Zauwa ż, że na końcu adresu znalazł si ę cią g hpauthor.zip. Jest to nazwa pliku, który zawiera podręcznik. W ten sposób można od razu sięgną ć do konkretnego pliku, a nie tylko do katalogu z plikami. Przeglą darka WWW zapyta wówczas, co zrobić z plikiem. Wystarczy wybrać opcj ę zapisania na dysku, aby program przystąpił do ściągania pliku na dysk naszego komputera. Dobrym (wrę cz bardzo dobrym!) obyczajem jest podawanie przy odsyłaczu do pliku wielkoś ci pobieranego materiału. Czytelnik strony nie powinien być zaskakiwany duż ymi plikami, a przede wszystkim ma prawo wiedzieć, jak długo będzie trwać jego kopiowanie. T ę sam ą zasad ę można zreszt ą stosować, gdy podajemy odsyłacz do strony, której wczytanie trwa dość długo, gdy ż zawiera dużo tekstu i/lub obrazków. Można tu przyjąć granic ę KB, aczkolwiek

13 problem ten traci szczęśliwie na znaczeniu w miar ę rozwoju stałych łą czy internetowych. Odsyłacze do innych usług Niektóre z tych usług s ą ju ż niezmiernie rzadko używane. Plik na dysku lokalnym <a href="file:/// ścieżka/plik"></a>, Gopher <a href="gopher://..."></a>, Telnet <a href="telnet://..."></a>, Wais <a href="wais://..."></a> Grupy dyskusyjne

14 <a href="news://..."></a>, Jeśli podasz np. nazw ę konkretnej grupy dyskusyjnej, kliknię cie na odsyłaczu do niej spowoduje uruchomienie domyś lnego programu obsługi grup, np. Outlook Express w Internet Explorerze) i ustawienie kursora na na danej grupie. Na przykład: <a href="news:pl.comp.www"></a> Odsyłacz do grupy dyskusyjnej pl.comp.www Zauważmy, że uruchamiany jest domyślny serwer newsów. Nigdy nie wiemy, który serwer newsów zaabonował nasz czytelnik. Jeś li chcemy skierować naszego gościa do ściśle określonego serwera, moż emy podać w odsyłaczu adres serwera, np.: Odsyłacz do samego serwera news://news.tpi.pl. Mało tego, możemy także skierować od razu do wskazanej grupy: <a href="news://news.tpi.pl/pl.comp.www">grupa dyskusyjna pl.comp.www</a> grupa dyskusyjna pl.comp.www

15 Mapy odsyłaczy na obrazkach Na zakoń czenie warto jeszcze podać sposób definiowania odsyłaczy na obrazkach. Jest to o tyle przydatne, że moż emy w ten sposób wykorzystać grafik ę. Taki sposób definiowania odsyłaczy jest ju ż powszechnie spotykany w World Wide Web, aczkolwiek warto takż e stosować równoległe odsyłacze tekstowe, gdy ż nie wszyscy stosuj ą przeglą darki graficzne i byliby w ten sposób pozbawieni możliwości wykonania skoku. W tym miejscu pokażemy tzw. mapowanie po stronie klienta, a wię c nowocześniejszy sposób, akceptowany przez róż ne wersje Navigatora i Internet Explorera. Wyobraźmy sobie, że mamy obrazek, na który chcielibyśmy nałożyć mapę odsyłaczy (niech Czytelnik łaskawie przymknie oko na brak precyzji). Zaznaczone prostokąty maj ą ilustrować zakres map. Na razie jest to grafika bez odsyłaczy. Poniżej widać obrazek z map ą odsyłaczy. Gdy Czytelnik przesunie kursor myszki nad zaznaczone prostokąty, kursor przyjmie postać "rączki", sygnalizują cej istnienie odsyłacza. W wierszu statusu przeglądarki pojawi ą si ę adresy stron. Są to adresy fikcyjne, więc kliknięcie nie spowoduje skoku do tak nazwanej strony. A oto pełna treść polecenia: <img src="odsylacz.gif " usemap="#mapa1"> <map name ="mapa1"> <area shape="rect" coords="1, 1, 50, 50" href="1.html" alt="strona 1"> <area shape="rect" coords="51, 1, 100, 50" href="2.html" alt="strona 2"> <area shape="rect" coords="1, 51, 51, 100" href="3.html" alt="strona 3"> <area shape="rect" coords="51, 51, 100, 100" href="4.html" alt="strona 4"> </map>

16 Pierwszy wiersz polecenia przywołuje obrazek. USEMAP informuje przeglądark ę, że obrazek "odsylacz.gif" jest mapowany, i ż e mapa nosi nazw ę "mapa1". Drugi wiersz zapoczątkowuje definicj ę mapy. Wiersze 3-6 wprowadzaj ą cztery kolejne fragmenty mapy odsyłaczy, odpowiadające prostokątom na rysunku. SHAPE=RECT mówi, ż e chodzi tutaj o prostokąty (RECT=rectangle). COORDS informuje o współrzę dnych, przy czym pierwsze dwie liczby w wierszu podaj ą lewy górny róg prostokąta, a nastę pne dwa - prawy dolny. Warto unikać nakładania na siebie obszarów map, choć przeglą darka akceptuje nakładanie. HREF= stanowi przywołanie jakiego ś dokumentu HTML. Ostatni wiersz stanowi zakończenie definicji mapy. Oprócz prostokątów (kwadratów) możemy tworzyć mapy z użyciem okrę gów i obszarów nieregularnych. W przypadku okręgu stosujemy polecenie: <area shape="circle" coords=" 25, 25, 19" href="dokument.html"> Prosz ę zwrócić uwag ę na shape="circle" oraz przykładowe liczby 25,25,19. Pierwsze dwie liczby informuj ą o położeniu środka okręgu, ostatnia - o długoś ci promienia. Gdybyśmy chcieli użyć obszaru nieregularnego, musielibyś my podać przykładowe polecenie, zawierające przynajmniej trzy pary współrzę dnych, definiujących "rogi" obszaru: <area shape="polygon" coords=" 23, 33, 82, 16, 82, 80" href="dokument.html"> Ręczne tworzenie map odsyłaczy jest dość uciążliwe i lepiej jest si ę posługiwać

17 programami, które oferuj ą narzędzia graficzne - takie wbudowane narzę dzia posiada m.in. Pajączek. Informacje o MAP Informacje o AREA