DOGO ARGENTINO (DOG ARGENTYŃSKI) Dr. Antonio Nores Martinez Twórca rasy Dogo Argentino

Transkrypt

1 DOGO ARGENTINO (DOG ARGENTYŃSKI) Dr. Antonio Nores Martinez Twórca rasy Dogo Argentino

2 KRAJ POCHODZENIA: Argentyna DATA PUBLIKACJI OBOWIĄZUJĄCEGO WZORCA: od listopada 2011 PRZEZNACZENIE: Pies do polowania na grubą zwierzynę (Montería). KLASYFIKACJA FCI: Grupa 2 Pinczery i Sznaucery Sznaucery, pinczery, molosy, szwajcarskie psy pasterskie i rasy pokrewne. Sekcja 2.1: Molosy, typ dogowaty Bez prób pracy. KRÓTKI RYS HISTORYCZNY: Rasa ta wywodzi się z prowincji Cordoba, środkowej części Republik Argentyny. Jej twórcą był Dr Antonio Nores Martinez, wybitny i aktywny chirurg, urodzony w 1907 roku w Cordobie, zmarły w 1956 roku. Jego praca opierała się na metodycznym krzyżowaniu Starego Bojowego Psa z Cordoby, rasy o wielkiej sile i wytrzymałości, będącej produktem krzyżówek takich ras jak Mastin, Buldog i Bullterier. Do hodowli wybierał egzemplarze o czysto białej sierści, bez prognatyzmu, o dużej głowie i długim pysku. Po intensywnej i skrupulatnej selekcji i studiowaniu charakteru w różnych pokoleniach osiągnął swój cel i stworzył różne rodziny wywodzące się zawsze od Starego Bojowego Psa z Cordoby, który był krzyżowany głównie z Buldogiem Angielskim, Dogiem Niemieckim, Mastifem Pirenejskim, Bullterierem, Bokserem, Pointerem, Dogiem de Bordeaux Bordeaux Wilczarzem Irlandzkim. W roku 1947 rasa zaczęła istnieć i posiadać ustabilizowany genotyp i fenotyp; tego samego roku został zaprezentowany w Club de Cazadores de la Ciudad de Buenos Aires (Klubie Myśliwych Miasta Buenos Aires) wzorzec rasy. Jej siła, wytrzymałość, węch i odwaga uczyniły je wyjątkowymi pośród innych psów myśliwskich używanych w polowaniach na dziki, pekari, pumy i inne drapieżne zamieszkujące zróżnicowane i rozległe tereny Argentyny. To było tradycyjne zajęcie, dla którego Antonio powołał do życia tą rasę. W roku 1964 została ona uznana jako rasa przez Federación Cinológica Argentina (Argentyński Związek Kynologiczny) i przez Sociedad Rural Argentina (związek rolników), które otworzyły swoje księgi rodowodowe dla wstępnej rejestracji. W roku 1973 rasa została zaakceptowana przez Federación Cinológica Internacional (FCI). Wszystko to było możliwe dzięki olbrzymiej pasji i niezrównanej pracy i wysiłkowi Dr Agustina Nores Martinez, brata twórcy rasy, który osiągnął to uznanie nie tylko dzięki swojej akcji indywidualnej, ale również na stopniu instytucjonalnym dzięki akcji w Federacji Kynologicznej Argentyny i Klubie Rasy Dogo Argentyno im. Antonio Nores Martinez. WYGLĄD OGÓLNY: Jest to pies o atletycznej budowie, mesomorficzny, o proporcjonalnej budowie anatomicznej, harmonijnie zbudowany. O mocnej muskulaturze, zwinny, jego wygląd daje wrażenie siły, energii i mocy, kontrastując z jego przyjaznym i łagodnym usposobieniem. Całkowicie biały może mieć jedną ciemną łatę na głowie. WAŻNE PROPORCJE: Mesocefaliczna głowa, część twarzowa musi mieć tą samą długość, co czaszka.

3 Wysokość w kłębie powinna być nieco większa niż wysokość w zadzie. Głębokość klatki piersiowej powinna reprezentować przynajmniej 50% wysokości w kłębie. Długość ciała powinna przekraczać o 10% (jednak nie więcej) wysokość w kłębie. TEMPERAMENT / ZACHOWANIE: powinien być cichy, nigdy szczekliwy gdy na śladzie, dobry węch, zwinny, mocny, naturalny w zachowaniu i ponad wszystko odważny. Nigdy nie może być agresywny w stosunku do ludzi, co ma być surowo przestrzegane. Powinien okazywać swoją miłość bez warunków czy rezerwy. GŁOWA: Typ mezocefaliczny, o mocnym i silnym wyglądzie. Stosunek lini osi czaszki do linii kufy: osie twarzoczaszki są zbieżne. MÓZGOCZASZKA Czaszka: masywna, wysklepiona w płaszczyźnie strzałkowej i poprzecznej dając miejsce dla mięśni żuchwy i karku. Kość potyliczna: jej brzeg jest niewidoczny gdyż potężne mięsnie karku zakrywają ją całkowicie. Stop: zdefiniowany, nie powinien być głęboki ani formować kątów prostych. TRZEWIOCZASZKA: Tej samej długości, co mózgoczaszka; podział następuje w punkcie liczonym od linii poziomej przebiegającej przez oczodoły i linii poziomych równoległych do niej utworzonych w punkcie końcowym potylicy i w wyrostku żuchwy (wyrostku dziąsłowym). Nos: Pigmentowany na czarno, o szerokich nozdrzach. Kufa: tej samej długości, co czaszka, grzbiet kufy lekko wklęsły. Wargi (fafle): dobrze przylegające (napięte), o lekko luźnych kącikach, pigmentowane na czarno, nigdy obwisłe. Szczęki / Zęby: Szczęki dobrze dopasowane, dobrze rozwinięte i silne, o zębach dobrze rozwiniętych, dużych i poprawnie umiejscowionych. Zaleca się pełne uzębienie. Zgryz jest nożycowy, dopuszcza się zgryz cęgowy. Policzki: Szerokie, pokryte mocną skórą, bez fałd. Dobrze rozwinięty mięsień żwacz. Oczy: średniej wielkości, o kształcie migdała, koloru ciemnego bądź orzechowego, preferuje się powieki pigmentowane na czarno. Usytuowane z przodu głowy, średnio wysoko, dobrze odseparowane od siebie, o wyrazie żywym i inteligentnym, ale równocześnie wyraźnie srogim. Uszy: Osadzone wysoko i równolegle wobec siebie, dobrze odseparowane przez szerokość czaszki. Użytkowo powinny być kopiowane, stojące o trójkątnym kształcie i długości nieprzekraczającej 50% długości naturalnego ucha. Gdy naturalne, są średniej długości, szerokie, grube, płaskie i lekko zaokrąglone na końcach. Pokryte krótką sierścią, odrobinę krótszą niż reszta ciała, pojawiające się na nich małe plamki nie są powodem do obniżenia oceny. W naturalnej pozycji wiszą wzdłuż głowy, zakrywając tylnią część policzków. Podczas zainteresowania mogą być pół-podniesione/stojące. SZYJA: gruba, wysklepiona, o grubej skórze na gardle, formującej zmarszczki, z delikatnymi fałdami nie tworząc podgardla (łałoku). Elastyczność skóry na karku wynika elastycznej tkanki podskórnej.

4 CIAŁO: Prostokątne. Całkowita długość (mierzona od końcówki ramienia do punktu pośladków) dłuższa o 10% od wysokości w kłębie, nie więcej. Linia górna: wyższa w kłębie i opadająca w kierunku zadu łagodnym spadkiem. Osobniki dorosłe posiadają bruzdę wzdłuż kręgosłupa w związku z silnie rozwiniętymi mięśniami grzbietowymi. Widziana z profilu nie powinna być podzielona. Kłąb: silny, dobrze zdefiniowany, wysoki. Grzbiet: bardzo silny o dobrze rozwiniętych mięśniach. Lędźwie: krótkie, szerokie, o mocno rozwiniętej muskulaturze. Zad: szeroki i mocny. O nieznacznym nachyleniu. Klatka piersiowa: Szeroka i głęboka. Widziana z przodu i profilu, mostkiem powinna opadać poniżej linii łokci, dając maksymalną wydolność oddechową. Klatka piersiowa duża o umiarkowanie wysklepionych żebrach. Brzuch: Odrobinę podciągnięty w stosunku do tylniej części klatki piersiowej, nigdy zbytnio podkasany, mocny i o dobrym napięciu mięśni. OGON: długi, niesięgający dale niż do pęciny, gruby, osadzony średnio wysoko. W spoczynku naturalnie zwisający; w akcji lub w ruchu wygięty w łuk, wyginający się w górę. KOŃCZYNY KOŃCZYNY PRZEDNIE: proste, wyraźnie pionowe, o palcach krótkich i zwartych. Ramiona (łopatki): łopatki skośne, muskularne, bez przerośnięte. Ramię: kość ramieniowa tej samej długości, co łopatka, o dobrym pochyleniu. Łokcie: krzepkie, pokryte skórą grubą i elastyczną nie tworząc zmarszczek czy fałd. Ułożone naturalnie wzdłuż klatki piersiowej. Przedramię: tej samej długości, co ramię, prostopadłe do ziemi, o kościach mocnych i prostych z dobrze rozwiniętą muskulaturą. Przeguby nadgarstka: długie i ułożone w tej samej linii, co przedramiona, wolne o zniekształceń kości czy fałd skórnych. Śródręcze: trochę płaskie, mocnej kości, widziane z profilu o lekkim nachyleniu, nigdy spionowane. Przednia łapa: o palcach krótkich i zwartych. Poduszki mocne, grube i twarde; preferowane pigmentowane na czarno. KOŃCZYNY TYLNIE: Muskularne, o krótkich łapach i palcach zwartych bez ostróg. O umiarkowanym kontowaniu. Uda: Proporcjonalne do całości. Silne, o widocznym i znaczącym rozwinięciu mięśni. Kolano: dobrze kątowane. Podudzie: nieco krótsze niż udo, silne i muskularne. Staw skokowy (pęcina): staw skokowy jest krótki, silny i mocny, dający potężny napęd tylnim nogom. Kość stępu mocna, z wyraźnie zaznaczoną piętą. Śródstopie mocne, niemal cylindryczne, pionowe w stosunku do podłoża. Bez wilczych pazurów. Tylnia stopa: podobne do przednich, tylko trochę mniejsze i odrobinę szersze, posiadające tą samą charakterystykę.

5 RUCH: Ruch żwawy i zdecydowany; wyraźnie zmieniający się, gdy pies okazuje zainteresowanie czymś, moment, w którym staje się ożywiony i reaguje refleksyjne, typowa cecha rasy. Stęp spokojny. Kłus szeroki, o dobrej akcji przodu i długim wykroku i silnej akcji tyłu. W galopie pokazuje całą swoją energię i angażuje całą posiadaną siłę. Jego sposób przemieszczania się jest zwinny, cechuje się pewnością siebie i w stępie i w kłusie i w galopie. Powinien być harmonijny i zbalansowany, ukazujący solidną konstrukcję ciała. Inochód jest niedopuszczalny i uważany za poważny defekt. SKÓRA: Jednolita, gróba, ale elastyczna. Połączona z ciałem warstwą luźniejszej, elastycznej tkanki podskórnej, nie tworząc jednak fałd; za wyjątkiem podgardla, gdzie tkanka podskórna jest luźniejsza. Preferuje się egzemplarze o wargach i powiekach pigmentowanych na czarno. Skóra z czarnym pigmentem nie obniża oceny. SZATA SIERŚĆ: Przylegająca, krótka, gładka, długości średnio 1,5-2cm. Jej długość i zwartość zależy od klimatu, w którym żyje pies. KOLOR: Całkowicie biały. Dopuszcza się jedną plamę czarnego lub ciemnego koloru na głowie; może ona znajdować się na jednym z uszu lub wokół jednego z oczu. Wielkość tego znaczenia powinna zachować proporcje, nie przekraczając dziesięciu procent powierzchni głowy. Mając dwa egzemplarze tej same jakości należy wybrać tego bardzie białego. WIELKOŚĆ: Wysokość w kłębie: Psy : 60-68cm Suki : 60-65cm Idealna: Psy: 64-65cm Suki: 62-64cm WAGA: Średnio : Psy: 40-45kg Suki: 40-43kg WADY: Każde odstępstwo od wzorca należy traktować jako wadę, a jej waga w zależności od wielkości odstępstwa i jej wpływu na zdrowie, dobrostan psa i jego zdolność do wykonywania swojego tradycyjnego zajęcia. WADY POWAŻNE - słaby kościec i umięśnienie (delikatna budowa) - nos częściowo pigmentowany u osobników dorosłych - zęby małe, słabe, zdeformowane - entropiom, ektropium - oczy okrągłe w wyrazie przez ułożenie powiek, oczy wypukłe jasne lub żółte

6 - klatka piersiowa beczkowata - klatka piersiowa wklęsła. Żebra płaskie. - brak głębokości klatki piersiowej, która nie sięga do lini łokci - niedostateczne kątowanie, jakichkolwiek części odpowiedzialnych z ruch - zad wyżej niż kłąb - inochód - psy i suki, których waga jest nieadekwatna do tej okręconej przez wzorzec i która nie jest adekwatna do wysokości w kłębie. WADY DYSKWALIFIKUJĄCE - agresywność lub nadmierna nieśmiałość - prognatyzm przedni lub tylni 9przodo lub tyło zgryz) - głuchota - brak typowości - długa sierść - całkowity brak pigmentacji nosa u psów powyżej drugiego roku życia - nos brązowy - obwisłe fafle - łaty na sierści na tułowiu - więcej niż jedna łatwa na głowie - wysokość w kłebie mniejsza lub większa niż zdefiniowana - oczy różnego koloru lub niebieskie - brak dymorfizmu płciowego Każdy pies o nienormalnej budowie i/lub przejawiający zaburzenia zachowania powinien być zdyskwalifikowany. N.B. : Samce muszą mieć dwa normalnie wykształcone jądra, w pełni wyczuwalne w mosznie. N.B. : Tylko psy funkcjonalne i i klinicznie zdrowe, o typowej konfirmacji, mogą być używane do hodowli/rozrodu. Notatka Wzorzec tłumaczyłam ja, Ewa Ziemska jeśli ktoś znajdzie błędy bardzo proszę o informacje. Ze względu na ciągły brak oficjalnego tłumaczenia obowiązującego wzorca można chociaż to tłumaczenie poczytać. dogocanarioclub@gmail.com