Ku czci Najświętszego Oblicza Chrystusa w duchu wynagrodzenia w intencji Kościoła świętego

Transkrypt

1 Droga Krzyżowa Ku czci Najświętszego Oblicza Chrystusa w duchu wynagrodzenia w intencji Kościoła świętego Rozważania bł. Honorata Koźmińskiego Modlitwa O cudowne Oblicze Jezusa, tak miłosiernie pochylone na drzewie krzyżowym w dniu Twojej Męki za zbawienie świata, zmiłuj się! Skłoń się i dziś ku nam, biednym grzesznikom. Rzuć w nas jedno litościwe wejrzenie i daj nam pocałunek pokoju. I. Jezus na śmierć skazany Jezus milczy On, niewinność sama On, którego słowa dają życie. Jego Boskie Oblicze nie traci ani pokoju, ani słodyczy Cóż to za nauka dla mnie O mój Boże! Przebacz mi każde słowo przeciwne miłości bliźniego, pokorze, skromności, pobożności Spraw, niech w utrapieniach moich oddaję Ci cześć przez cierpliwość i poddanie się Twojej woli. II. Jezus bierze Krzyż na ramiona Jezus bierze krzyż z radością, z miłością. Przyciska go do serca Przykłada do niego czoło i usta O, jak On nas kocha!... Mój dobry Panie, przebacz mi narzekania i skargi, z jakimi przyjmuję przykrości, które w swojej dobroci na mnie zsyłasz. Spraw, niech poczytuję to sobie za szczęście ilekroć przyjdzie mi cierpieć coś dla Ciebie. III. Jezus upada pod ciężarem Krzyża Jezus rani swoją Boską Twarz tym gwałtownym upadkiem Podnosi się Jego Oblicze jest pokryte błotem, kurzem i krwią Ojcze Najświętszy, ofiaruję Ci ten upadek Zbawiciela na wynagrodzenie za wszelkie winy, przez które zamiast zbudowania, daję zgorszenie bliźnim. Dla zasług Jezusa upokorzonego i cierpiącego, 1

2 zmiłuj się nade mną, Panie! na wynagrodzenie zniewag będę się starać unikać grzechu i pozyskiwać dla Ciebie dusze. IV. Jezus spotyka Matkę Najświętszą Cóż to za chwila!... Ach, cóż to za boleść!... Jakie wzajemne wejrzenie twego Syna Boga i tej Najświętszej Matki!... Jakie łzy skrapiają Ich twarze!... Ojcze Przedwieczny ofiaruję Ci te łzy, na odpokutowanie za mój brak umartwienia i poddania się Twojej świętej woli. Daj mi, tak jak Maryi, przy każdej ofierze spotykać Oczy i Boskie Oblicze Jezusa mojego. V. Cyrenejczyk dopomaga dźwigać Krzyż Jezusowi Jak to? Obcy człowiek pomaga mojemu Panu dźwigać Krzyż?... A ja, Jego dziecko, przedmiot Jego umiłowania, nie chcę Mu oddać tej posługi, unikając trudności życia?... O, jakaż to niewdzięczność!... Przebacz mi, o Boże, zapomnij o przeszłości, zwróć ku mnie swoje Oblicze! Odtąd pragnę brać udział w Twoich cierpieniach, przyjmując przynajmniej po chrześcijańsku wszystko, co na mnie ześlesz. VI. Weronika ociera Jezusowi zakrwawioną Twarz Czyż to nie do mnie należy, idąc za przykładem tej niewiasty, wynagradzać Ci zniewagi, o mój Jezu, jakie ponosisz od tylu grzeszników? Czy nie do mnie należy wynagradzać Ci to większą miłością i większą wiernością? Tak właśnie pragnę uczynić, mój Boże, widząc moją własną chwałę, w Twoich upokorzeniach i Twoich cierpieniach. VII. Jezus powtórnie upada pod Krzyżem Do jakiegoż to stanu upokorzenia i zniewagi widzę Cię przywiedzionym, Zbawicielu mój, Jezu Bóg w prochu się tarza! Kaci Go podnoszą, bijąc na nowo. Nie oszczędzają Jego Boskiej Twarzy I za cóż to? Oto, aby odpokutował za moje myśli próżne, pełne miłości własnej. O, jakżeż powinienem nienawidzić własne 2

3 grzechy, skoro Jezus tyle za nie cierpiał, by wyjednać mi ich przebaczenie! Boże mój, Boże mój miłosierdzia! Uczyń serce moje prawdziwie pokornym. VIII. Jezus przemawia do niewiast nad Nim płaczących O mój dobry Panie! Wśród swoich boleści myślisz o łzach tych pobożnych niewiast. Uczysz je jak mają płakać skutecznie nad sobą, i raczysz je pocieszać, zwracając ku nim cudowne swoje Oblicze. Dodajesz im odwagi i błogosławisz O, Zbawicielu mój Najdroższy, dozwól mi płakać za moje grzechy, które są prawdziwą przyczyną Twoich cierpień. Daj mi łaskę szczerej skruchy za moje winy. Spraw, aby moja ostatnia łza, była łzą żalu i miłości. IX. Jezus upada po raz trzeci Raz jeszcze Jezus wystawia swoją Twarz na tę boleść i upokorzenie Potem, na widok Kalwarii, podnosi się, jeśli rzec można, z nową siłą, z nowym męstwem i z nową miłością Pan Jezus pragnie umrzeć za swoje występne dzieci. O, najtkliwsza miłości Boga mojego, jakże ludzie źli Ci się odpłacają! Przy najlżejszej przykrości, przy najmniejszej ofierze, zniechęcam się, tracę odwagę. Przebacz mi, o mój Jezu, przebacz! Chcę Cię naśladować więc podniosę się z Tobą, a doświadczając przykrości, powiem sobie: miłość Jezusa przynagla mnie! X. Jezus z szat obnażony Obnaż mnie, Boże, ze wszystkiego co Ci się we mnie nie podoba; obnaż mnie szczególnie z miłości własnej; obmyj mnie we Krwi, która popłynęła z ran Twoich i niech ta Krew niewinna, Boska, zrodzi w moim sercu cnoty, jakie w Tobie jaśnieją: czystość, słodycz, miłość bliźniego i ducha pokuty Niech moja dusza będzie miła Twoim Oczom i niech rozweseli Twoje Przenajświętsze Oblicze. XI. Jezus do Krzyża przybity O Boże mój, wiem, że nie wystarczy zaprzeć się siebie. Trzeba jeszcze ukochać Cię, zjednoczyć się z Tobą. Wiem również, że na tym świecie, tylko drogą cierpienia można do tego dojść. Zgadzam się na to, o Panie, natychmiast, bezwarunkowo. Rozciągnij mnie na krzyżu, jaki Opatrzność Twoja przysposabia każdemu 3

4 człowiekowi na tej ziemi, aby go uczynić podobnym do Ciebie O bolesne Oblicze Zbawiciela mojego, zawieszone między niebem a ziemią, pociągnij mnie ku sobie i daj zasłużyć na oglądanie Cię w chwale na wieki! XII. Jezus umiera na Krzyżu Ojcze Przedwieczny, Boże wszechmocny i wiekuisty! Ofiaruję Ci cierpienia mojego Jezusa, Jego zbolałą Twarz, Jego święte Rany, Jego najdroższą Krew, ostatnie słowa i ostatnie tchnienie, na podziękowanie za dobrodziejstwa jakimi mnie obdarzyłeś, na odpokutowanie za winy moje, a nade wszystko na uproszenie trzech łask dla mnie i dla wszystkich mi drogich: serdecznego żalu za grzechy i mocnego postanowienia, żeby odtąd do Ciebie tylko należeć; za nawrócenie grzeszników; i za Kościół święty, błagając ażebyś Go wspierał swoją łaską. Nie patrz na nasze grzechy, Panie, ale raczej na Oblicze Chrystusa Twojego! Patrz na Syna Twego, który tak nas ukochał, i dla Niego okaż nam miłosierdzie! XIII. Zdjęte z Krzyża ciało Jezusa składają w ręce Matki Maryjo, Matko moja, to ja jestem przyczyną Twoich boleści! Pozwól mi przynajmniej płakać razem z Tobą! Niech oddam cześć złożonemu na Twoim łonie poranionemu Obliczu mojego Odkupiciela Pomścij się, o Najdroższa Matko! Ale pomścij się jako Matka, a nie jak sprawiedliwość wymaga. Uproś nam u swojego Syna taką miłość, żebyśmy mogli chętnie wypić te kilka kropel goryczy, które On nam zostawił w kielichu swej Męki, i byśmy powtarzali za Magdaleną: O, jakaż to rozkosz oczyścić serce i sumienie swoje w łzach żalu i miłości. XIV. Ciało Jezusa złożone do grobu O mój Jezu, mój Zbawicielu! Nie będziesz sam w tym grobie. Pozwól Twemu dziecku zamknąć się tam razem w Tobą. Ukryj mnie w Twoim Obliczu, w Twoich ramionach. Pragnę się tam schronić, żebyś Ty sam mnie tylko widział. Boże mój! Boże mój! Daj mi żyć tylko dla Ciebie! 4

5 Droga Krzyżowa z Novo millenio ineunte Opr.: s. Kazimiera WNO Wstęp Jedynie wiara zdolna jest przeniknąć tajemnicę Męki Chrystusa. Poznajemy ją jedynie pokonując drogę, której etapy zdaje się wskazywać sama Ewangelia (p. 19). Ty jesteś Mesjasz, Syn Boga Żywego. Przejdźmy tę Drogę Krzyżową, rozważając List apostolski bł. Jana Pawła II, podarowany Kościołowi na trzecie tysiąclecie jako drogowskaz naszej pobożności i osobowej relacji z Jezusem Chrystusem ( Novo millenio ineunte ). I. Jezus przed Piłatem Patrzyli na siebie. Piłat patrzył w Oblicze Chrystusa, ale nie kontemplował tego, na co spoglądał. W odniesieniu do Jezusa to zwykłe spojrzenie nie wystarcza. Do kontemplacji Jego Oblicza nie podchodzi się o własnych siłach, ale jedynie poddając się prowadzeniu łaski (p. 20). Wezwanie litanijne: Jezu, który rozmawiałeś z ludźmi, zmiłuj się nad nami. II. Jezus wobec krzyża Uniżenie się Jezusa nie jest celem samym w sobie; zmierza do otoczenia chwałą Chrystusa także w Jego człowieczeństwie. Bóg Go wywyższył. Jezus jest nowym człowiekiem (Ef 4,24), który wzywa odkupioną ludzkość do udziału w Jego Boskim życiu. O tym mówi nam bolesne Oblicze Jezusa (p. 23). Wezwanie litanijne: Jezu, który przyjąłeś postać sługi, zmiłuj się nad nami. III. Jezus w upadku na drodze Krzyża Jezus miał świadomość, ze jest Synem Bożym nie tylko wtedy, gdy czynił cuda, ale i na drodze krzyżowej. Teraz ta świadomość została poddana najtrudniejszej 5

6 próbie. Jego bolesne i kochające oczy mówią: nie ma wątpliwości, Ojciec jest we Mnie, a Ja w Ojcu (J 10,38; p. 24). Wezwanie litanijne: Jezu, na Oblicze upadający, zmiłuj się nad nami. IV. Jezus w spotkaniu z Matką Co to znaczy kontemplować Oblicze Chrystusa z Maryją? Poprzez otwartość jak Ona na natchnienia Ducha i Boże Słowo, wpatrujemy się w to jedyne Oblicze, a poprzez pokorną wiarę i miłość rozpoznajemy to Oblicze jako swój skarb i swoją radość (p. 28). Wezwanie litanijne: Jezu, przed którego Obliczem milczy cała ziemia, zmiłuj się nad nami. V. Jezus w spotkaniu z Szymonem Najświętsze Oblicze Chrystusa jest nieustannym źródłem natchnienia dla naszego postępowania. Cóż mamy czynić? (Dz 2,37). Nie ma magicznej formuły, która pozwoli rozwiązać nasze aktualne problemy. Nie potrzeba zresztą nic nowego: program już istnieje, ten sam, co zawsze: poznać i kochać Oblicze Chrystusa, i naśladować Go (p. 29). Wezwanie litanijne: Jezu, którego oczy widzą czyny nasze, zmiłuj się nad nami. VI. Jezus w spotkaniu z Weroniką Spojrzeli na siebie. Tak. Weronika potrafiła kontemplować Jego Oblicze. Jej milcząca modlitwa rozwijała się niczym prawdziwy dialog miłości, i doprowadziła ją do oddania sercem Bogu, który stał przed nią jako sponiewierany Człowiek. On obiecał kiedyś: objawię Siebie (J14,21), i teraz Weronika ma w dłoni chustę z Jego Obliczem, na które może spoglądać aż po prawdziwy zachwyt serca (p. 33). Wezwanie litanijne: Jezu, którego Oblicze było oblane krwawym potem, zmiłuj się nad nami. 6

7 VII. Jezus w drugim upadku Nawet dramat męki i upadków nie zdoła podważyć niewzruszonej pewności Jezusa, że jest Synem Ojca niebieskiego. Czy więc możemy odrzucić lub pominąć obojętnie widok Jego bolesnej Twarzy? Niech temu, co widzimy w Jezusie, będzie podporządkowane całe nasze życie (p. 30). Wezwanie litanijne: Jezu, przed którego Oblicze zanosimy prośby nasze, zmiłuj się nad nami. VIII. Jezus w spotkaniu z płaczącymi niewiastami Jego Oblicze zajaśniało nad nami (Ps 67,3), więc nie można pozostawać obojętnym lub zasklepiać się w swoich zmartwieniach i słabościach. Chrystus ukazuje nam ( ) prawdziwe Oblicze człowieka, objawia w pełni człowieka samemu człowiekowi i odsłania przed nim jego najwyższe powołanie (KDK 22). On, Jezus, ludzkimi rękami pracował, ludzkim umysłem myślał, ludzką wolą działał, ludzkim sercem kochał. Jego Oblicze zajaśniało nad nami, gdy poprzez swoje wcielenie zjednoczył się z każdym człowiekiem (KDK 22, p. 23). Wezwanie litanijne: Jezu, którego oczy są świadkami łez naszych, zmiłuj się nad nami. IX. Jezus w trzecim upadku pod krzyżem Patrząc w to umęczone do granic wytrzymałości Oblicze, dotykamy czegoś co Jan Paweł II nazwał tajemnicą w tajemnicy, która ujawnia się w ostatniej godzinie Jezusa, i którą człowiek może jedynie adorować na kolanach (p. 25). Wezwanie litanijne: Jezu, którego oczy są łagodne jak oczy gołębicy, zmiłuj się nad nami. X. Jezus wobec oprawców 7

8 Nigdy nie przestaniemy badać nieprzeniknionej głębi tej tajemnicy: nie stój z dala ode mnie, bo klęska jest blisko, a nie ma wspomożyciela (Ps 22,5.12). Wpatrując się w to jedyne Oblicze Boga-Człowieka zadajemy pytanie: w jaki sposób Jezus mógł przeżywać jednocześnie głębokie zjednoczenie z Ojcem ( ) oraz mękę konania? A jednak tak było, widzimy to w Jego Obliczu: szczęśliwym, bo Boskim, i zarazem tak strasznie poranionym i cierpiącym (p ). Wezwanie litanijne: Jezu, z którego ust płynie przebaczenie, zmiłuj się nad nami. XI. Jezus w konaniu Okrzyk Jezusa na krzyżu: Boże mój, Boże mój, czemuś Mnie opuścił?, nie wyraża lęku i rozpaczy, ale jest modlitwą Syna Bożego, który z miłości oddaje swe życie Ojcu dla zbawienia wszystkich ( ). Jego męka jest przede wszystkim straszliwą udręką duchową, dotkliwszą nawet niż cierpienia cielesne. To właśnie zdradza nam Jego Bolesne Oblicze (p. 26). Wezwanie litanijne: Jezu, który zwracasz swe Oblicze na kochających Ciebie, zmiłuj się nad nami XII. Jezus wobec śmierci Tylko On, Jezus, doświadcza Boga nawet w chwili ciemności w całej pełni zjednoczenia. Tylko On, Jezus, dostrzega cały ciężar grzechu, to czym naprawdę w istocie jest grzech, i cierpi właśnie z Jego powodu. Tylko On do końca rozumie, co to znaczy sprzeciwiać się Bożej miłości przez grzech. W tej chwili utożsamia się z naszym grzechem, a Jego oczy pozostają utkwione w Ojcu (p. 26). Wezwanie litanijne: Jezu, którego oczy są jaśniejsze od słońca, zmiłuj się nad nami. XIII. Ciało Jezusa złożone w ręce Matki Chociaż był Synem, nauczył się posłuszeństwa przez to, co wycierpiał. A Matka wszystko to widziała na własne oczy. Teraz wpatruje się w martwe Oblicze Syna, posłusznego aż po mękę krzyżową. Jej modlitwą jest Fiat i Magnificat na wszystko. 8

9 Wezwanie litanijne: Jezu, którego Głowa jest najczystszym złotem zmiłuj się nad nami. XIV. Jezus wobec zmartwychwstania Kontemplacja Oblicza Chrystusa nie może zatrzymać się na wizerunku Ukrzyżowanego. Chrystus zmartwychwstał! Gdyby tak nie było, próżna byłaby nasza wiara i nasze życiowe powołanie. Pozwólmy się ogrzać, oświecić, rozpromienić i pociągnąć blaskiem Jego Oblicza: Panie, Ty wszystko wiesz, Ty wiesz, że Cię kocham (J 21,15-17) (p. 28). Wezwanie litanijne: Jezu, przed którego Obliczem ustępują góry, zmiłuj się nad nami. Zakończenie Jan Paweł II w Liście apostolskim, który rozważamy podczas tej Drogi krzyżowej, napisał: Kościół nadal nieustannie kontempluje to zakrwawione Oblicze [Chrystusa], w którym ukryte jest życie Boże, a światu zostaje ofiarowane zbawienie. (...) W dwa tysiące lat po tych wydarzeniach Kościół przeżywa je tak, jak gdyby dokonały się dzisiaj. (...) jakże słodko jest wspominać Jezusa, źródło prawdziwej radości serca! Pokrzepiony tym doświadczeniem Kościół wyrusza dziś w dalszą drogę, aby głosić Chrystusa światu na początku trzeciego tysiąclecia: On jest wczoraj i dziś, ten sam także na wieki (Hbr 13,8). 9